F1-1 

Cyfrowy zapis informacji

 

 

• 

Alfabet

: uporządkowany zbiór znaków, np. A = {a,b,..., z} 

• 

Słowa

 (ciągi) informacyjne: łańcuchy znakowe, np. A

 i

 = gdtr 

• 

Długość słowa

 

n

 : liczba znaków słowa, np. n(sbdy) = 4    

• 

Złożenie

 (konkatenacja):  A

 i 

◦ A

 j 

, np. gdtr ◦ sbdy = gdtrsbdy 

Inne symbole:  & (VHDL), +, □ 

• 

Alfabet dwójkowy

:  zbiór dwuznakowy, np. {L,H}, {0,1} 

 

Przyjmujemy definicję

     

B 

= {0,1}

 

 

B

n

 – n-tka uporządkowana,  n-krotny iloczyn kartezjański zbiorów B 

Np.  B

 3

 = {000, 001, 010, 011, 100, 101, 110, 111} 

 

• 

Bit

:  element zbioru B (0 lub 1); słowo z n = 1 

• 

Tetrada

 (

nibble

), słowo czterobitowe: n = 4 

• 

Bajt

: (

byte

), słowo ośmiobitowe: n = 8 

 

• 

Język

:  niepusty, skończony zbiór słów nad danym alfabetem 

• 

Semantyka

:  znaczenia tych słów 

• 

Składnia

:  reguły używania tych słów 

• 

Format słowa

:  

indeksowanie 

łańcucha znakowego 

 

 

Np. w języku VHDL: 

 

 

(czcionka Lucida Console) 

 
signal a : bit_vector(3 downto 0) := 

″1

10

0

″; 

 

 

Indeksy

:  3..0,    czyli    a(3) = ′1′, a(0) = ′0′ 

tu indeksowanie rozpoczyna się od prawej strony i wzrasta w lewo 

 

Jeśli zadeklarujemy 

 

  signal b  :  bit_vector(0 to 3); 

tu indeksowanie rozpoczyna się od lewej strony i wzrasta w prawo 

 

 

to złożenie:   b <= a(2 downto 1) & ″

11

″; 

 

oznacza przypisanie   b = ″

10

11

″ oraz b(1) = ′0′ 

© J. Kalisz, WAT, 2008