plik

ARCH. MED. SĄD. KRYM., 2010, LX, 55-58 PRACE POGLĄDOWE

Rafał Skowronek

, Czesław Chowaniec

Polska entomologia sądowa – rys historyczny, stan obecny
i perspektywy na przyszłość

Polish forensic entomology – the past, present and future perspectives

Koło Naukowe STN przy Katedrze i Zakładzie Medycyny Sądowej i Toksykologii Sądowo-Lekarskiej

Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach

Z Katedry i Zakładu Medycyny Sądowej i Toksykologii Sądowo-Lekarskiej Śląskiego Uniwersytetu

Medycznego w Katowicach

Kierownik: dr n. med. C. Chowaniec

Medycyna sądowa coraz częściej korzysta z osią-

gnięć innych nauk biologicznych, które mogą zostać

wykorzystane, m.in. w dochodzeniu pośmiertnym.

Jedną z nich jest entomologia sądowa – nauka oparta

na wiedzy o biologii owadów żerujących na zwłokach.

Celem pracy jest przedstawienie historii polskiej ento-

mologii sądowej, jej stanu obecnego oraz możliwości

i kierunków dalszego rozwoju.

Forensic medicine increasingly more often benefits

from the achievements of other biological sciences,

which may be used in post mortem investigation.

One of them is forensic entomology – the science

based on the knowledge about biology of insects

preying on cadavers. The objective of this article is

to present the history of Polish forensic entomology,

its present state and possibilities and directions of

further development.

Słowa kluczowe: entomologia sądowa, hi-

storia medycyny sądowej, ustalanie czasu

zgonu

Key words: forensic entomology, history of

forensic medicine, determination of the time

of death

Entomologia sądowa to biologiczna nauka

stosowana, której głównym celem jest okre-

ślenie czasu zgonu (nawet z dokładnością do

kilku godzin) na podstawie analizy jakościowej

i ilościowej owadów znalezionych na zwłokach,

zwłaszcza wtedy, gdy zastosowanie innych

metod medyczno-sądowych jest utrudnione.

Czasem z jej pomocą można ustalić okolicz-

ności i przyczynę zgonu (zatrucie, zakażenie

bakteryjne, zaniedbania pielęgnacyjne u osoby

wyniszczonej i obłożnej). Początki tej nauki

w Polsce sięgają XIX wieku i należy je wiązać

z krakowską Katedrą Medycyny Sądowej oraz

jej dwoma pracownikami: Stefanem von Ho-

roszkiewiczem i Edwardem Niezabitowskim.

Zwłaszcza tego ostatniego można określić jako

pioniera entomologii sądowej w naszym kraju.

Horoszkiewicz był medykiem sądowym.

W 1899 wykonał sekcję zwłok dziecka, podczas

której nie znalazł widocznych obrażeń tłumaczą-

cych przyczynę zgonu. Zauważył jednak, że na

nosie, policzkach, ustach, brodzie, karku, lewej

ręce i genitaliach widnieje wiele otworków, które

według niego powstały podczas żerowania ka-

raczanów (Blattodea). Udało mu się potwierdzić

to doświadczalnie a także opublikować [1].

Niezabitowski – również pracownik Katedry

Medycyny Sądowej Uniwersytetu Jagiellońskie-

go – w okresie od maja 1899 do września 1900

roku, jako pierwszy w Polsce prowadził regu-

larne doświadczenia entomologiczno-sądowe.

Do swych badań, które podobno przeprowadzał

nawet na parapecie swojej pracowni, używał

trucheł kotów, lisów, szczurów, bydła a także

płodów ludzkich. Na tym materiale zaobser-

56 Nr 1

wował następujące gatunki muchówek: Lucilia

caesar (Calliphoridae), Sarcophaga (Sarco-

phaga) carnaria (Sarcophagidae), Piophila

casei (Piophilidae) oraz chrząszczy z rodzajów:

Silpha, Nicrophorus (Sliphidae) i Dermestes

(Dermestidae) [2, 3]. Udowodnił tym samym,

że fauna zwłok ludzkich i zwierząt kręgowych

nie wykazuje istotnych różnic: skład gatunko-

wy jest zbliżony a etapy są analogiczne. Warto

podkreślić, że prace te stanowiły istotny wkład

w dorobek nauk sądowych na świecie. Prof.

Leon Wahcholz w swoim klasycznym podręcz-

niku medycyny sądowej tak pisał o entomologii

sądowej i Niezabitowskim: „Pierwszy Bergeret

wpadł na pomysł zużytkowania obecności na

zwłokach pasożytów z gromady owadów, a Me-

gnin przeprowadził cenne w tej mierze studya.

Zdaniem jego pasożyty, jak różne rodzaje mu-

chówek, chrząszczy, motyli (moli) i roztoczów,

zjawiają się w zwłokach zagrzebanych w dość

stałych odstępach czasu tak, że z obecności

poszczególnych ich rodzajów, znalezionych

na zwłokach, można w przybliżeniu określić

czas, jaki od śmierci mógł upłynąć. Dzieli on

kolejne pojawianie się tych pasożytów na osiem

okresów, obejmujących cztery lata czasu od

chwili śmierci. Badania Megnina nie mają prak-

tycznego znaczenia po pierwsze dlatego, że

w praktyce idzie niemal wyłącznie o określenie

chwili śmierci na zwłokach nie pochowanych, te

zaś jak wykazały badania ucznia naszego, wy-

bitnego entomologa Niezabitowskiego, ulegają

w ciepłej porze roku przez będące w mowie pa-

sożyty zupełnemu zeszkieletowaniu w ciągu 14

dni” [4]. Z perspektywy czasu widzimy, że akurat

w kwestii entomologii sądowej prof. Wahcholz

pomylił się zupełnie.

Niestety nikt nie kontynuował badań Nie-

zabitowskiego a rozwój polskiej entomologii

uległ zahamowaniu aż do końca XX wieku. Co

prawda zdarzały się próby zastosowania me-

tod entomologicznych w praktyce, ale były to

jednak sytuacje wyjątkowe. Przykładem może

być dochodzenie w sprawie Bogdana Arnolda –

seryjnego mordercy kobiet ujętego 14 czerwca

1967 roku w Katowicach. Sąsiedzi zgłosili milicji

następujący meldunek: „Zza drzwi nr 9 wydo-

bywa się trudny do wytrzymania fetor. Szyby

oklejone są papierem, a okna po zewnętrznej

stronie obsiadły roje much” [5]. Okazało się,

że morderca w swoim mieszkaniu przecho-

wywał zwłoki ofiar niektóre nawet przez okres

ośmiu miesięcy. Medycy sądowi ze względu na

znaczne uszkodzenia i deformacje zwłok celem

ustalenia czasokresu śmierci posłużyli się, m.in.

analizą warstw kokonów (pupariów) pozostawia-

nych przez owady.

Entomologią sądową zainteresowano się

ponownie dopiero na początku XXI wieku. Uka-

zały się wtedy zarówno prace poglądowe, jak

i kazuistyczne, metodyczne, ekologiczne, fauni-

styczne oraz popularnonaukowe. Ich pełną listę,

łącznie z pracami z ubiegłego stulecia, można

znaleźć w artykule Matuszewskiego i wsp. [6].

Na łamach „Archiwum Medycyny Sądowej

i Kryminologii” dotychczas zamieszczono pięć

prac poświęconych entomologii sądowej: dwie

poglądowe (na temat entomologicznych metod

określania czasu śmierci oraz zbierania i hodowli

owadów nekrofagicznych) oraz trzy kazuistycz-

ne z Zakładów Medycyny Sądowej w Gdańsku

i Łodzi [7, 8, 9, 10, 11]. Niestety nikt nie prowa-

dził badań eksperymentalnych a przecież tylko

one umożliwiają opracowanie odpowiedniego

modelu sukcesji owadów na zwłokach, który

mógłby znaleźć zastosowanie w krajowej prak-

tyce opiniodawczej (należy pamiętać, że ento-

mologia sądowa jest „ograniczona” do obszaru

geograficznego i czasu zdarzenia).

Obecnie w naszym kraju można wyróżnić

pięć ośrodków, które badają możliwości wy-

korzystania owadów dla celów sądowych:

ośrodek poznańsko-toruński, gdański, war-

szawski, krakowski i łódzki. Bardzo dobrze na

przyszłość rokuje ponowne podjęcie badań

eksperymentalnych na terenie naszego kraju.

Zespół poznańsko-toruński w latach 2005-2008

zrealizował projekt: „Sukcesja stawonogów

(Arthropoda) na zwłokach świni domowej (Sus

scrofa domestica) w wybranych typach środo-

wisk leśnych – badania z dziedziny entomologii

sądowej”, który był finansowany przez Minister-

stwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Wyniki tych

badań zostały opublikowane w prestiżowym

czasopiśmie „Forensic Science International”

[12, 13, 14]. Ten sam zespół opracował również

niezwykle cenny: „Katalog owadów przydatnych

do ustalania czasu śmierci w lasach Polski”

[15, 16]. Dr Krzysztof Szpila z Uniwersytetu Mi-

kołaja Kopernika w Toruniu i wsp., jako pierwsi

na świecie opisali żerowanie przedstawicieli

podrodziny Miltogramminae (Diptera: Sarcopha-

gidae) na pogrzebanych zwłokach kręgowców

i przedstawili wynikające z tego faktu implikacje

entomologiczno-sądowe [17].

Drugim kierunkiem badań, który intensywnie

rozwija się w naszym kraju jest wykorzystanie

metod biologii molekularnej i genetyki dla celów

identyfikacji owadów o znaczeniu sądowym [18].

Szczególnie cenne są pionierskie prace ośrod-

Rafał Skowronek

Nr 1 57

POLSKA ENTOMOLOGIA SĄDOWA

ka warszawskiego nad: wdrożeniem metody

HRM-PCR (ang. high-resolution DNA melting

analysis-polymerase chain reaction) opartej na

analizie krzywych denaturacji DNA o wysokiej

rozdzielczości połączonej z łańcuchową reakcją

polimerazy oraz przygotowaniem próbek referen-

cyjnych DNA much z rodziny plujkowatych (Cal-

liphoridae) występujących w naszym kraju [19].

W Warszawie oraz Krakowie prowadzi się również

badania nad aplikacją metody „DNA barcoding”

(ang. barcode – kod paskowy) wykorzystującej

swoisty dla każdego gatunku genetyczny kod pa-

skowy (sekwencję genu 1 podjednostki oksydazy

cytochromowej) nazywany popularnie „metką

biologiczną” [20, 21, 22].

Istotnym warunkiem rozwoju każdej nauki –

także entomologii sądowej – jest jej odpowied-

nie nauczanie. W ostatnich latach możemy

zauważyć istotną poprawę w tym zakresie. Na

niektórych wydziałach biologii organizowane są

kursy fakultatywne dla studentów poświęcone

wyłącznie entomologii sądowej. Ośrodek toruń-

ski organizuje cieszące się dużą popularnością

profesjonalne kursy identyfikacji muchówek

o charakterze międzynarodowym – głównie

dla członków Europejskiego Towarzystwa

Entomologii Sądowej (EAFE – ang. European

Association for Forensic Entomology) [23].

Obecnie wśród członków tego towarzystwa

jest czworo Polaków (w tym jeden na prawach

członka-studenta). Krokiem milowym w rozwoju

polskiej entomologii sądowej jest z pewnością

opracowanie pierwszego rodzimego podręcz-

nika: „Wprowadzenie do entomologii sądowej”

autorstwa Elżbiety Kaczorowskiej i Agnieszki

Draber-Mońko, który ukazał się nakładem Wy-

dawnictwa Uniwersytetu Gdańskiego w 2009

roku [24]. Osiągnięciem i dowodem poważania

polskiej entomologii sądowej na świecie jest

współautorstwo polskiego entomologa – dokto-

ra Krzysztofa Szpili – w najnowszym podręczni-

ku entomologii sądowej: „Current Concepts in

Forensic Entomology” [25].

Ekspertyzy entomologiczno-sądowe są ru-

tynowo stosowane w wielu krajach na całym

świecie, np. w USA, Kanadzie, Francji czy

Niemczech. Niestety pomimo sukcesów i inten-

sywnego w ostatnich latach rozwoju krajowej

entomologii sądowej, z niezrozumiałych wzglę-

dów, nadal w środowisku medyczno-sądowym

dyscyplina ta nie jest jeszcze powszechnie

akceptowana. Według wiedzy autorek podręcz-

nika: „Wprowadzenie do entomologii sądowej”

w Polsce jest tylko jeden biegły regularnie

opiniujący o czasie śmierci z wykorzystaniem

metod entomologii sądowej, a nic nie stoi na

przeszkodzie, żeby było ich więcej.

Obecny postęp w polskiej entomologii sądo-

wej pozwala przypuszczać, iż dziedzina ta bę-

dzie nadal rozwijana teoretycznie i praktycznie.

Niezbędna jest jednak popularyzacja entomo-

logii z uwzględnieniem szerokiego kręgu osób

potencjalnie zainteresowanych (prawników,

medyków sądowych, toksykologów, policjan-

tów, techników kryminalistyki, lekarzy a także

samych entomologów). Wskazane byłoby także

szersze ujęcie entomologii i innych nauk bio-

logiczno-sądowych w programie specjalizacji

w medycynie sądowej a także w kształceniu

kryminalistyków. Należy kontynuować badania

eksperymentalne i uzupełniać wiedzę o krajowej

entomofaunie zwłok osób zmarłych w różnych

mechanizmach i w różnych warunkach otocze-

nia. Cenne byłoby podjęcie badań w działach

entomologii dotychczas pomijanych przez pol-

skich badaczy, np. entomotoksykologii sądowej

zajmującej się badaniem wpływu ksenobiotyków

(narkotyków, leków, alkoholi) na rozwój nekro-

fagów oraz ich wykorzystaniem jako źródła

materiału biologicznego osoby zmarłej. Na świe-

cie funkcjonują specjalne ośrodki naukowe –

popularnie nazywane „farmami śmierci” (ang.

body farms) – zajmujące się analizą procesów

rozkładu i przemian pośmiertnych zwłok, w tym

badaniem ich zasiedlania i dekompozycji przez

owady [26]. Z wielu względów, m.in. prawnych,

bioetycznych, ekonomicznych i kulturowych,

nie należy spodziewać się utworzenia podobnej

instytucji w Polsce, choć oczywiście byłby to

ogromny krok naprzód w rozwoju entomologii

sądowej na terenie naszego kraju.

PIŚMIENNICTWO

1. von Horoszkiewicz S.: Casusistischer Be-

itrag zur Lehre von der Benagung der Leichen

durch Insecten. Vjschr f g M, 1902, 23, 235-239.

2. Niezabitowski E.: Experimentelle Beitrage

zur Lehre von der Leichenfauna. Vjschr f g M,

1902, 23, 44-50.

3. Niezabitowski E.: K uceniju o trupnoj faune.

Vestnik Obscestvennoj Sudebnoj i Prakticeskoj

Mediciny, 1903, 298-299.

4. Wachholz L.: Medycyna sądowa na pod-

stawie ustaw obowiązujących na ziemiach pol-

skich. Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego,

1919, 45-46.

5. Stukan J.: Seryjni mordercy. Bogdan Ar-

nold. Wydawnictwo Prometeusz, 2001, 197-200.

58 Nr 1

6. Matuszewski Sz., Bajerlein D., Konwerski

Sz., Szpila K.: Entomologia sądowa w Polsce.

Wiad. entomol, 2008, 27, 49-52.

7. Kaczorowska E., Pieśniak D., Szczerkow-

ska Z.: Entomologiczne metody określania

czasu śmierci. Arch. Med. Sąd. Krym., 2002,

52(2-3), 305-312.

8. Kaczorowska E.: Zbieranie i hodowanie

owadów nekrofagicznych, istotnych w odtwarza-

niu daty śmierci. Arch. Med. Sąd. Krym., 2002,

52(2-3), 305-312.

9. Kaczorowska E., Pieśniak D., Szczerkow-

ska Z.: Wykorzystanie metod entomologicznych

w próbach określenia daty zgonu – opis przy-

padków. Arch. Med. Sąd. Krym., 2004, 54(2-3),

169-176.

10. Żydek L., Barzdo M., Michalski M., Meis-

sner E., Berent J.: Część I. Wykorzystanie metod

entomologicznych do oceny czasu zgonu – opis

przypadków. Arch. Med. Sąd. Krym., 2007,

57(3), 347-350.

11. Barzdo M., Żydek L., Michalski M., Me-

issner E., Berent J.: Część II. Wykorzystanie

metod entomologicznych do oceny czasu zgo-

nu – opis przypadków. Arch. Med. Sąd. Krym.,

2007, 57(3), 347-350.

12. Matuszewski Sz., Bajerlein D., Konwerski

Sz., Szpila K.: An initial study of insect succes-

sion and carrion decomposition in various for-

est habitats of Central Europe. Forensic Sci Int,

2008, 180, 61-69.

13. Matuszewski Sz., Bajerlein D., Konwerski

Sz., Szpila K.: Insect succession and carrion

decomposition in selected forests of Central

Europe. Part 1: Pattern and rate of decomposi-

tion. Forensic Sci Int, 2010, 194, 85-93.

14. Matuszewski Sz., Bajerlein D., Konwerski

Sz., Szpila K.: Insect succession and carrion

decomposition in selected forests of Central

Europe. Part 2: composition and residency pat-

terns of carrion fauna. Forensic Sci Int, 2010,

195, 42-51.

15. Matuszewski Sz.: Katalog owadów przy-

datnych do ustalania czasu śmierci w lasach

Polski. Część 1: Wprowadzenie. Problemy

Kryminalistyki, 2010, 267, 5-17.

16. Matuszewski Sz., Szpila K.: Katalog owa-

dów przydatnych do ustalania czasu śmierci

w lasach Polski. Część 2: Muchówki (Insecta:

Diptera). Problemy Kryminalistyki, 2010, 268,

26-38.

17. Szpila K., Voss J. G., Pape T.: A new

dipteran forensic indicator in buried bodies.

Med Vet Entomol, 2010, doi: 10.1111/j.1365-

2915.2010.00883x

18. Skowronek R.: Owady na wokandzie.

Genetyka i Prawo, 2009, 7, 4-5.

19. Malewski T., Draber-Mońko A., Pomorski

J., Łoś M., Bogdanowicz W.: Identification of

forensically important blowfly species (Diptera:

Calliphoridae) by high-resolution melting PCR

analysis. Int J Legal Med, 2010, 124, 277-285.

20. Bogdanowicz W., Draber-Mońko A., Ma-

lewski T.: Biologiczna metka. Academia, 2008,

13(1), 31-33.

21. Malewski T., Draber-Mońko A., Bogdano-

wicz W.: The Use of DNA Barcoding in Forensic

Entomology in Poland. DanBIF Conference:

Biodiversity Informatics and the Barcode of Life,

Denmark 29-30.05.2007, poster.

22. Bogdanowicz W., Rogalla U.: Muchy i pa-

skowe kody. Genetyka i Prawo, 2009, 7, 6-9.

23. www.eafe.org

24. Kaczorowska E., Draber-Mońko A.: Wpro-

wadzenie do entomologii sądowej. Wydawnic-

two Uniwersytetu Gdańskiego, 2009.

25. Szpila K.: Key for the identification of

third instars of European blowlfies (Diptera: Cal-

liphoridae) of forensic importance [w] Amendt

J., Campobasso C.P., Goff M.L., Grassberger

M.: Current concepts in forensic entomology.

Springer. wyd. I, Dordrecht-Heidelberg-London-

New York 2010: 43-56.

26. Mikołajczyk B.: Czy Bill Bass zostałby

w Polsce skazany? Art. 262 k.k. a rozwój krymi-

nalistyki w kontekście działalności tzw. „farmy

śmierci”. III Dni Kryminalistyki Wydziału Prawa

i Administracji Uniwersytetu Rzeszowskiego.

Materiały z konferencji. Rzeszów 2009, 301-313.

Adres do korespondencji:

Katedra i Zakład Medycyny Sądowej i Toksyko-

logii Sądowo-Lekarskiej Śląskiego Uniwersytetu

Medycznego w Katowicach

ul. Medyków 18, 40-752 Katowice

tel. (032) 20-88-437 (438), fax. 252-75-91

e-mail: rafal-skowronek@wp.pl

Rafał Skowronek