AUDYT WEWNĘTRZNY WYKŁAD NR 4
DNIA 09-04-2011
Temat: Planowanie audytu i techniki
audytorskie.
Wykłady oparte na książce P. Winiarskiej i rozporządzeniach
Rady Ministrów.
Audytor jest nieoddzielną częścią łady korporacyjnego.
Jest taki indeks giełdowy dla których jednostki
zadeklarowały, że są przejrzyste.
*
Do czego odnosi się audyt w stosunku do czego?
Odp: przedmiotem audytu jest system kontroli
podatkowej.
*
Do czego powstał audyt?
Odp: do tego aby zostawić firmę w lepszej kondycji niż
ją zastał.
Audyt jest to system kontroli wewnętrznej. Audyt ma
zapewnić kierownika o tym, czy system kontroli jest
odpowiednim systemem w zarządzaniu ryzykiem.
System kontroli wewnętrznej jeżeli jest (bo nie musi)
obligatoryjnie.
Audytor jest to działanie sam kierownik wdraża system
kontroli wewnętrznej jest scalony i nie zagraża zarządzania
ryzyka.
*
Co to znaczy, że audyt jest obiektywny?
Odp: opiera się na znajomości rzeczy, odwiedza
audytora. Obiektywizm polega na tym, że każda opinia
wynikającą z badań i opinii trzeba udokumentować w
sposób niebudzący wątpliwości.
Dowodem audytu muszą być niesporne.
Opinia audytora nie może być porównywalna ale musi być
udokumentowana.
*
Co oznacza niezależność?
Odp: nieuleganie wpływom osoby zlecającej osobie
audyt i osobie kierującej jednostką jak i osobom trzecim.
Audyt jako komórka i jedna osoba podlega pod zarząd.
Audytor na główny cel zapewnić kierownika o stanie kontroli
wewnętrznej w taki sposób czy system kontroli wewnętrznej
nie staje sprzeczność z celowi jednostki.
Audyt koncentruje się na procesach każdego rodzaju a nie na
ludziach.
*
Co to znaczy działalność audytu radcza?
Odp: audytor do pewnego stopnia powinien doradzać
kierownikowi, ale decyzje i nowych zmianach podejmuje
kierownik, a nie audytor. On tylko sprawdza.
Planowanie audytor pochodzi stąd, że audyt pochodzi z
działalności planowania.
Na ryzyko wpływają czynniki zewnętrzne jak i wewnętrzne.
Ryzyko zewnętrzne to w dużej części jest to ryzyko na które
nie mają wpływu ale poprzez operacje terminowe mogą
wpływać dobrze na działalność.
Ryzyko wewnętrzne to np.: cena paliw, decyzje rządowe.
Czynniki wewnętrzne:
•
rodzaj działalności,
•
Obieg informacji
•
Niedostosowanie informacji do działalności
Budżet dobrze funkcjonuje jak dobrze się dzieje.
Ryzyko mierzymy siłą oddziaływania w przyszłości i
prawdopodobieństwa wystąpienia.
Mapa ryzyka budowana jest na ocenie ryzyka.
Wyodrębnia się czynniki, które mogą mieć wpływ na ryzyko i
przepisuje się im miary: grupuje się je według mapy ryzyka.
Te które mają największy wpływ w jednostkach pieniądza,
czyli utracie wartości.
Mapa ryzyka jest planowaniem ryzyka.
W planie audytu (roczny) ukazuje się wszystkie zadania
audytu uszeregowanego wg ważności.
Plan audytu sporządza się na podstawie mapy audytu.
Plan audytu zawiera:
•
Zadania audytorskie
•
Wykaz tematów audytu
•
Harmonogram audytu
•
Obszar audytu
Obszar ryzyka jest obszarem podany do audytu.
Każdy obszar audytu jest obszarem ryzyka ale nie każdy
obszar ryzyka jest obszarem audytu.
Plan audytu oparty jest na kilku niezbędnych informacjach:
•
Ilu ludzi potrzeba, czy nie zakłóci to działania firmy
•
Jakich środków potrzeba
•
Ile czasu potrzeba
Do plany dołączona jest lista, w której autor zapisuje wszelkie
informacje potrzebne do przeprowadzenia wcześniejszego
audytu, żeby nie zaczyna „od zera”.
(w jaki sposób prowadzony był poprzedni audyt, jakie zasady
były wykorzystane, czy audyt jest możliwy do
przeprowadzenia własnymi słowami).
Nie korzystamy z outsourcingu bo badają tylko wycinek i
wydaje decyzje specjalistyczne.
Zadanie audytorskie – część zadania badania.
Zadanie powinno mieć nazwę i swój unikalny numer tj dowód
księgowy.(nazwa, numer, termin zadania, cel jasny – krótki,
podmiotowy i przedmiotowy cel audytu i kto jest audytorem).
Audytor na podstawie własnego zdania dobiera metody i
techniki przed rozpoczęciem, w trakcie badania i przy
weryfikacji badania.
Może być w formie harmonogramu(zestaw czynności w
czasie)
Audytor dzieli harmonogram na 3 części:
•
Wstępna
•
Właściwa
•
Kończąca
Harmonogram może mieć różnego rodzaju układy.
Plan audytu dzieli się na zadania a każde zadanie ma program.
Takie zadania weryfikuje się poprzez czynniki:
•
Jawności – ma być dostępne przekazane kierownikowi po
to aby zweryfikować dobrane techniki procedury.
•
Sposób samooceny (powinien ocenić swoje zadania z
kierownikiem).
Każda technika powinna być opisana itp.
Pełną dokumentację, która udowodni obiektywizm
audytora.
Audytor może jedynie opierać się na bezspornych
dokumentach.
Audytor jeszcze raz w trakcie badania powinien ocenić
ryzyko, czy na pewno przyjęte dla niego wartości są
prawidłowe.
Jeżeli sporządzi już się plan audytu następuje realizacja owego
planu.
Następuje narada otwierająca.
Audytor aby przystąpić do działania musi mieć upoważnienie.
Narada otwierająca – audytor spotyka się z kierownikami
wcześniej uprzedzonymi i prezentuje program zadania
audytorskie.
Po naradzie audytor powinien zapoznać się z działalnością
jednostki i procedurami przeprowadzania kontroli.
Po tym zapoznaniu następuje przystąpienie do badania.
Prowadzenie audytu polega na prowadzenie i weryfikację
testów.
Test zgodności polega na sprawdzeniu zgodności praktyki z
zgodnością procedur.
Test wiarygodności – audytor nie opiera się na „pierwszym
zdaniu”.
Polega na tym, że wyniki z rozmów powinien przeanalizować
i po pewnym czasie podesłać kwestionariusze do osoby, z
którą rozmawiał, aby sprawdzić czy ta osoba powiedziała
wcześniej prawdę.
Kończy audyt narada zamykająca, gdzie spotykają się
kierownicy i audytor. Przedstawia on kierownikom projekt
sprawozdania.
Sprawozdanie jest efektem dogadania się tych dwóch stron.
Po naradzie audytor sporządza sprawozdanie. Sprawozdanie
kończy się rekomendacjami.
Takie sprawozdanie nie jest już konsultowane z nikim tylko
trafia realizacji rekomendacji.
Występuje jeszcze audytor sprawdzający, który sprawdza na
jakim poziomie jest wprowadzenie zmian zgodnie z
rekomendacjami.
Temat : Techniki badania audytu.
Dzielimy na 3 grupy:
1.
Wstępne
2.
Właściwe
3.
Końcowe
Techniki audytu wstępnego – zapoznanie działania
(zapoznania) działalności jednostki.
Audytor powinien najlepiej rozumieć
*
Co jest fundamentem rachunkowości?
Odp: zasady i metody rachunkowości a przede wszystkim
zasada zapisu dwustronnego.
•
Zasadę zapisu dwustronnego
•
Zapoznanie się z dokumentami
•
Uzyskiwanie wyjaśnień od pracowników
•
Obserwacje i oględziny (oględziny dotyczą pomieszczeń
a obserwacje ludzi – zza winkla obserwacja)
•
Testy wprowadzające
Technika audytu właściwego :
•
Obserwacje
•
Oględziny
•
Porównywanie
•
Weryfikacja źródeł
•
Rekonstrukcja zdarzeń
•
Badania analityczne (analiza dokumentów księgowych).
*
Kiedy występuje największa możliwość
przepuszczenia niepoprawnych dowodów?
Odp: na koniec roku, bądź w okresie „choroby”
pracownika który dekretuje dokumenty i musi być
wyznaczona nowa osoba niekoniecznie posiadająca
doświadczenie.
•
Kwestionariusze
•
Porównanie określonych badań
Technika audytu końcowego:
•
Analiza wskaźnikowa (finansowa)
•
Analiza porównawcza – bywa stosowana w okresie i
przestrzeni . Wychwyca czy pojawiają się
nieoczekiwane różnice. Musi być zgodność.
•
Graficzna analiza procesów
Analiza porównawcza muszą wykazać, różnego rodzaju
niezgodności.
Analiza wskaźnikowa – jako narzędzie audytora – nie może
osiągnąć firma zysku jeżeli źle funkcjonuje system kontroli
wewnętrznej. Audytor będzie zwracał uwagę na składowe
analizy wskaźnikowej.
Rodzaje wskaźników w analizie finansowej:
•
Płynność
•
Rentowność
•
Zadłużenie
•
Efektywność
Audytor zajmuje się analizą deternistyczną (pionową) a nie
strukturalną.
•
Techniki badania odchyleń przyczyn
•
Kolejność podstawień
•
Krzyżowe podstawianie
•
Logarytmiczna
Powstanie odchyleń jest oznaką, że źle się dzieje.
Metody analityczne:
•
Nieprawidłowość
•
Błędy
•
Wyodrębnić to co nie powinno być miejsca
Ważna jest analiza dla audytora analiza trendu. Jeżeli trend się
pogarsza to oznaka, że będzie źle.