PowerPoint Presentation

Norma i patologia



Interakcja czynników biologicznych,

środowiskowych i psychologicznych warunkuje

powstanie dezadaptacyjnych wzorców

zachowania - symptomów np. depresji czy fobii



Osobowość to zbiór przekonań, które definiuje się

jako „osobiste teorie/koncepcje rzeczywistości”

zewnętrznej i osobistej (Alford, Beck, 1997)

Założenia ogólne o

determinantach zachowania:



Najistotniejsze są struktury poznawcze odpowiedzialne za

„

nadawanie znaczenia

”, znaczenie odnosi się do

subiektywnej interpretacji kontekstu sytuacyjnego oraz

relacji między osobą a tym kontekstem



Nadawanie znaczenia (na poziomie procesów

automatycznych i świadomie podejmowanych decyzji) pełni

funkcję kontrolującą

wobec innych systemów psychicznych

np. emocji, zachowania, uwagi, pamięci



Znaczenie aktywizuje strategie adaptacji

aktywizuje strategie adaptacji

, które składają się

ze specyficznych emocji, zachowań, pamięci, uwagi –

przejawiających w postaci ucieczki lub konfrontacji



Znaczenia mogą być albo właściwe, albo niewłaściwe ze

względu na relację do danego kontekstu lub celu –

zniekształcenia poznawcze

Zniekształcenia poznawcze:



Obejmują błędy w

poznawczej treści

(znaczeniu),

poznawczym przetwarzaniu informacji

(opracowaniu znaczenia) lub oba rodzaje błędów



Jednostki mają

predyspozycje biologiczne

tworzenia specyficznych, błędnych konstruktów

poznawczych (zniekształceń poznawczych)



Zespoły objawów

to konsekwencja

poznawczej

specyficzności i poznawczej podatności, które

pozostają we wzajemnych związkach

Psychopatologia:



To rezultat skonstruowania przez osobę

dezadaptacyjnych znaczeń, tworzących

specyficzne triady poznawczo-emocjonalne



Triada poznawcza

zawiera znaczenia odnoszące

się do samego siebie (self), kontekstu

środowiskowego (doświadczenie osobiste) i

przyszłości (możliwości osiągnięcia celów)



Każdy zespół kliniczny charakteryzuje się

specyficznymi znaczeniami, które istnieją na

poziomie przedświadomym i świadomym

Przykłady specyficznych znaczeń:



Osobowość schizoidalna

– negatywne

wartościowanie siebie(n

ie podejmowanie

kontaktów z innymi ludźmi)

kontaktów z innymi ludźmi), negatywne

wartościowanie innych, przyszłości kontaktów

z innymi niepewna



Depresja

– negatywna ocena siebie,

spostrzeganie otoczenia jako niesprzyjającego

i negatywna percepcja zdarzeń w przyszłości

Jak powstają zaburzenia w

relacjach :

Wczesne doświadczenia (w każdym typie zaburzeń

osobowości inne)

Kluczowe przekonania o sobie i o innych

Przekonania warunkowe (pośredniczące) „jeśli

spróbuję, to kobiety/mężczyźni...”

Czynniki wyzwalające,

uruchamiające przekonania

–

nakłanianie ze strony otoczenia do inicjowania

kontaktów z K/M

Negatywne myśli automatyczne------zachowania

----- emocje (fizjologiczne reakcje)

Na przykład wzorce zachowań unikania, atakowania,

kontrolowania

Przykład wypowiedzi pacjenta:

Pan Marcin, 36 lat, zgłosił się do terapii z powodu zaburzeń nerwowych.

Od kilku lat żyje w przekonaniu, że ma jakąś „chorobę neurologiczną”
albo, że jest chory na raka. Badania specjalistyczne nic nie wykazują

Jest kawalerem, bo nigdy nie miał czasu żeby zająć się sprawami

osobistymi. Jest bardzo zapracowany, sprawuje funkcję głównego

księgowego w jednej z zagranicznych firm. Często nie śpi po nocach,

bo wydaje mu się, że powinien jeszcze bardziej zgłębić ciągle

zmieniające się przepisy. Boi się popełnić błąd. Uważa, że każdy błąd to

katastrofa. Gdy budzi się rano, to na samą myśl, że ma iść do pracy

czuje się fatalnie.

Pochodzi z wielodzietnej rodziny, bracia traktowali go zawsze jako

„mądrego”, co tak naprawdę znaczyło „głupiego życiowo”. Był

najzdolniejszy z rodzeństwa, skończył studia i stoi najlepiej finansowo,

ale to mu jakoś nie pomaga w nawiązywaniu znajomości. Gdy

podejrzewa, że jest chory, to wtedy nie chodzi do pracy tylko leży w

łóżku i nic mu się nie chce.

WCZESNE DOŚWIADCZENIA

Wyśmiewany przez ojca, odrzucony

przez rówieśników

PRZEKONANIA KLUCZOWE

Jestem

gorszy od innych

PRZEKONANIA WARUNKOWE

Jeśli spróbuję się zbliżyć do ludzi, to...

URUCHOMIONE PRZEKONANIA

CZYNNIK WYZWALAJĄCY

NEGATYWNE MYŚLI

AUTOMATYCZNE

Emocje: lęk, dyskomfort,

Złość, niechęć

Reakcje fizjologiczne

ZACHOWANIA

Unikanie kontaktów z kobietami

i innymi ludźmi

1. Automatyczna myśl - konceptualizacja

Jestem

chory

Budzi się

rano

Znowu

mogę

nawalić

napięcie

Ból głowy

mroczki

Spotkania z kobietami

Spotkanie z

kobietą

Muszę być

ostrożny

napięcie

Ból głowy

mroczki

Nie ma

porządnych

kobiet

Przekonania warunkowe:



Muszę siebie ciągle sprawdzać żeby nie

popełnić błędu



Jeśli coś będę robić, to się ośmieszę



Gdy zbliżę się kogoś, on(-a) mnie

wyśmieje

Cechy myślenia w zaburzeniach:



Selektywna abstrakcja

– wybiórcza koncentracja na

aspektach rzeczywistości potwierdzających przekonania

kluczowe



Nadgeneralizacja

– jednostkowe wydarzenia stanowią o

całości



Minimalizowania lub wyolbrzymianie

znaczenia faktów



Personalizacja

– wiązanie wszystkich negatywnych zdarzeń

ze sobą (ksobność)



Rozumowanie w

kategoriach

czarno-białych



Katastrofizacja

– ujmowanie wszystkiego w kategoriach

ostatecznych



arbitralne wnioskowanie

– konkluzja nie wynikająca z

przesłanek a raczej z wczesnych doświadczeń

Cele terapii to:



Przekształcanie automatycznych myśli i

towarzyszących im emocji oraz zachowań



Redukowanie, przekształcenie dysfunkcjonalnych

przekonań kluczowych i warunkowych pacjenta

przy użyciu specyficznych technik nacelowanych na

ten poziom zniekształceń



Modyfikowanie mechanizmów przekształcania

informacji (mechanizmy obronne)



Rozwijanie naturalnych możliwości adaptacyjnych

Warunki konieczne to:



Wysoki poziom profesjonalizmu, pozwalający na 1)

empatyczne poznawanie świata znaczeń pacjenta

(terapeuta-konstruktywista), 2) racjonalna analiza

przekonań i znaczeń zawartych w przekonaniach



Prowadzenie procesu terapii według poprawnego

schematu badawczego, czyli powinien formułować

problem, stawiać hipotezy oraz na ich podstawie

dobierać efektywne techniki oddziaływań



W procesie terapii terapeuta powinien przechodzić

od pozycji eksperta do konsultanta

Terapia rozpoczyna się od określenia

problemu:



Różne sposoby określania problemu (-ów) –

od pytań wprost po pytania o „cud”



Na każdej sesji ustala się z pacjentem

problem nad którym jest gotowy pracować



Sprawdza się się gotowość pacjenta do

zmiany w zakresie wskazanego problemu

Odkrywanie automatycznych myśli:

np. trzeba być ostrożnym wobec innych (kobiet),

nigdy nie wiadomo, co zrobią

Skupić się na ujawnionej automatycznej myśli

: Jak

bardzo jest Pan przekonany w prawdziwość tej

myśli?, Jakie emocje w Panu wywołały?, Co Pan

zrobił, gdy ta myśl przyszła Panu do głowy?

Dowiedzieć się więcej o sytuacji związanej z odkrytą

myślą

. Proszę opowiedzieć więcej o tym spotkaniu z

Anią?, Co ona wtedy powiedziała? Kiedy Panu

przyszła ta myśl do głowy?

Sprawdzić, czy analizowana myśl jest dla pacjenta

typowa.

Jak często w kontaktach z ludźmi ma Pan

takie myśli? Czy powstają w spotkaniach z każdą

kobietą, bez względu na wiek?

Automatyczne myśli cd.

Rozpoznać inne automatyczne myśli i

wyobrażenia, które pojawiły się w tej

sytuacji

.Czy inne myśli przychodzą Panu do

głowy w spotkaniu z Ania? Jakie sytuacje

zmniejszają intensywność, siłę tych myśli?

Zastosować nową strategię rozwiązywania

problemów wobec sytuacji, w której wystąpiła

analizowana myśl automatyczna

. Co chciałby

Pan myśleć podczas spotkań z kobietami? Jak

można rozwiązać tą sytuację i inne związane ze

spotkaniami z kobietami?,

Automatyczne myśli cd.

Przeanalizować przekonania, które leżą u podstaw

automatycznej myśli

. Gdyby ta myśl była zgodna z

prawdą, co by to dla Pana oznaczało?

7. Zmienić temat lub wprowadzić strategię „dialogu

sokratejskiego”

Zanim nastąpi wybór terapeuta powinien

odpowiedzieć sobie na następujące pytania: Co

chcę osiągnąć z pacjentem na tej sesji?, Czy

skupienie się na tej myśli dotyczy zgłoszonego przez

pacjenta problemu? Czy będzie ze mną

współpracować w badaniu prawdziwości tej myśli?

Dialog sokratejski – akuszer wiedzy



Przez umiejętne zadawanie pytań

doprowadzenie rozmówcy do nabrania

wątpliwości względem pierwotnych

założeń



Przekonania odkrywane w dialogu

sokratejskim są odzwierciedlone w

automatycznych myślach dotyczących

konkretnych wydarzeń i sytuacji

Cel dialogu sokratejskiego:



Diagnoza obszarów trudności w systemie

poznawczym (nieprzystosowawcze

przekonania),



Zrozumienie przez pacjenta zależności

między myślami, emocjami i zachowaniami,



Sformułowanie nowych alternatywnych

sposobów myślenia, pomocnych w

testowaniu rzeczywistości

Dialog sokratejski – warunki konieczne

do efektywnego przeprowadzenia



Pytania mające na celu uzyskanie

informacji



Empatyczne słuchanie



Częste podsumowywanie



Pytania o syntezę i odniesienie do

sytuacji pacjenta

Weryfikacja przekonania „na ludzi

(kobiety) trzeba uważać”

Jakie są dowody? Jakie argumenty przemawiają

za prawdziwością i fałszywością przekonania?

Czy istnieją inne alternatywne wytłumaczenia?

Co może się zdarzyć w najgorszym przypadku?

Czy dam radę to przeżyć?



Co mogłoby się zdarzyć w najlepszym wypadku



Jakie są najbardziej realistyczne rozwiązania?

Co wynika z mojej wiary w prawdziwość

automatycznej myśli?



Jaki mógłby być rezultat zmiany myślenia?

Dialog sokratejski - weryfikacja

5. Co należy z tym zrobić?

6. Co powiedziałabym/powiedział

przyjacielowi gdyby on znalazł się w takiej

sytuacji

Metody wspomagające



Klaryfikacja – zdefiniowanie pojęć

używanych przez pacjenta



Metoda sondowania - odkrywanie systemu

znaczeń procedurą „strzałki w dół” (jeśli by

to było prawdziwe, to co by znaczyło?”



Skalowanie – intensywność emocji,

wielkości zniekształceń poznawczych,

monitorowanie zmian zachowania

Metody wspomagające



Poszukiwanie dowodów prawdziwości sądów –

stymulowanie autorefleksji i modyfikacja

przekonań („nie można mnie lubić”)



Dekatastrofizacja – co najgorszego może się

zdarzyć



Rozpoznawanie zniekształceń – Pacjent uczy się je

rozpoznawać we własnych wypowiedziach



Karty radzenia sobie – awers (stare sposoby,

myśli) i rewers (nowe sposoby, myśli)

Przyczyny nieskutecznej analizy:

Istnieją inne, ważniejsze automatyczne myśli i/lub

obrazy, które nie zostały jeszcze rozpoznane lub

zweryfikowane

Analiza myśli była niewiarygodna, powierzchowna

czy nieadekwatna

Pacjent nie podał wszystkich powodów, które

potwierdzają myśli

Dana automatyczna myśl jest równocześnie

przekonaniem kluczowym

Pacjent rozumowo wie, ale emocjonalnie odrzuca

Pacjent odrzuca weryfikację

Przekonania kluczowe o

niezasługiwaniu na miłość



Nie da się mnie kochać



Nie da się mnie lubić



Nie można mnie pożądać



Jestem nieatrakcyjny



Jestem niechciany



Nikogo nie obchodzę



Na pewno zostanę porzucony



Na pewno zostanę sam

Przekonania kluczowe o

bezradności



Straciłam kontrolę



Jestem słaba



Jestem narażona na ciosy



Jestem w potrzebie



Jestem nieadekwatna



Jestem nieskuteczna



Jestem do niczego



Mam wady



Nie jestem dość dobra

Wyjaśnianie pacjentowi natury

przekonań



Przekonania kluczowe to koncepcja, która nie

musi być zgodna z prawdą



Choć pacjent mocno w nie wierzy lub nawet

czuje, że są prawdziwe, to jednak musi być ono

w większości lub kompletnie nieprawdziwe



Skoro przekonanie jest koncepcją, to zawsze

możną ją weryfikować



Przekonanie jest zakorzenione w przeżyciach z

dzieciństwa: mogło ale nie musiało się pokrywać

z rzeczywistością

Wyjaśnianie pacjentowi natury

przekonań



Jest podtrzymywane przez sposób, w jaki

działają schematy poznawcze, dzięki którym

pacjent z łatwością rozpoznaje informacje

potwierdzające przekonania i pomija lub

lekceważy dane je podważające



Podczas terapii pacjent może korzystać z wielu

strategii, aby zmienić to przekonanie, co

pozwoli mu na bardziej realistyczny ogląd siebie

Typy eksperymentów w pracy z

przekonaniami:



Eksperymenty sprawdzające hipotezy o procesach i

przekonaniach podtrzymujących problem: „czy to

prawda, że w rozmowie z kobietą najpierw masz

myśl, że...potem czujesz...”



Eksperymenty odkrywające istotę problemu, gdy

osoba nie potrafi postawić żadnych hipotez

wyjaśniających: np. proponuje się wspólne z

modelem-kobietą wykonanie zadania, podczas

którego pacjent stwierdza, że skoncentrowanie się

na zadaniu powoduje obniżenie

Typy eksperymentów w pracy z

przekonaniami:



Czynne: pacjent w nich odgrywa główną rolę,

która opiera się na przeciwstawnych

przekonaniach do tych odkrytych jako

problemowe; przyjmuje na przemian rolę aktora i

obserwatora



Obserwacyjne: pacjent obserwuje różny

zachowania modela i zbiera informacje, co dzieje

się, gdy model zachowuje się w różny sposób np.

w relacji z kobietą;



Obserwacyjny strukturalizowany przez pacjenta

Modyfikowanie przekonań

Dawne



Nie da się mnie

kochać



Jestem zły



Jestem bezsilny



Mam tyle wad

Nowe



Ogólnie, da się mnie

lubić



Jestem wartościową

osobą, która ma dobre i

złe cechy



Nad wieloma rzeczami

mam kontrolę



Mam wady i zalety

Techniki i procedury behawioralne :



Techniki restrukturalizacji poznawczej: treningi

instruowania samego siebie, terapia racjonalno-

emotywna,



Techniki uczenia umiejętności adaptacyjnego

radzenia sobie z sytuacjami trudnymi: treningi

asertywności, umiejętności rodzicielskich,

monitorowania siebie



Techniki uczenia się rozwiązywania problemów

małżeńskich

Kryteria (parametry) TP:

Interwencje powinny być zgodne z zasadami

terapii poznawczej i mieć logiczny związek z

teorią przemian terapeutycznych

Wybór techniki odbywa się na podstawie

całościowej diagnozy pacjenta – jego

możliwości i ograniczeń

Istnieje współpraca w eksperymentowaniu i

„wspomagane odkrywanie” przez pacjenta

Stosuje się standardową strukturalizację sesji –

sformułowanie problemu, informacja zwrotna i

zadanie domowe

Struktura wywiadu i sesji:



Ustalanie celów (indywidualnych lub w parze)



Rozczłonkowanie problemów na specyficzne

komponenty czy podproblemy (mniejsze cele)



Definiowanie procedur (pacjent aby

współpracował musi znać istotę interwencji i

logiczne jej uzasadnienie)



Pomiar postępów w terapii



Ustalanie zadań domowych i sposobów

rozliczania się z wykonania zadań

Przymierze terapeutyczne:

Poziom ustalonej więzi i wzajemnej

akceptacji

Stopień uzgodnienia celów i poddania

się określonej procedurze leczenia

Stopień uzgodnienia, na

poszczególnych etapach pracy, zadań

Zasady:



Neutralności

– wysoki poziom profesjonalizmu,

polegający na umiejętnościach doświadczania

empatii i opanowaniu warsztatu naukowego

empirysty i badacza



Wstrzemięźliwości

– podporządkowana

zasadom tworzenia optymalnych warunków

uczenia się np. poprzez wzmocnienie pozytywne

Document Outline