background image

 

Praca socjalna z osobami niepełnosprawnymi 

Termin 

osoba 

niepełnosprawna 

funkcjonuje 

od 

niedawna. 

Dotychczasowe 

poj

ę

cia 

okre

ś

laj

ą

ce 

niepełnosprawnych  to:  ułomny,  niedoł

ęż

ny,  upo

ś

ledzony,  inwalida,  kaleka  czy  jednostka  odchylona  od  normy.  Według 

Deklaracji  Praw  Osób  Niepełnosprawnych  poj

ę

cie  osoba  niepełnosprawna  okre

ś

la  człowieka,  który  nie  mo

ż

samodzielnie, cz

ęś

ciowo  lub całkowicie  zapewni

ć

 sobie  mo

ż

liwo

ś

ci  normalnego 

ż

ycia  indywidualnego  lub  społecznego 

na skutek wrodzonego b

ą

d

ź

 nabytego upo

ś

ledzenia sprawno

ś

ci fizycznych czy psychicznych. 

W krajach  Unii  Europejskiej  nie  ma  jednej  definicji  "niepełnosprawno

ś

ci";  cz

ę

sto  nawet  w  jednym kraju  u

ż

ywa  si

ę

  kilku 

ż

nych.  Ka

ż

dy  kraj  Unii  ma  równie

ż

  własny  system  orzekania  o  niepełnosprawno

ś

ci.  Dlatego  osoba,  która  w  jednym  

z pa

ń

stw członkowskich uznawana jest za osob

ę

 z niepełnosprawno

ś

ci

ą

, w innym kraju mogłaby nie otrzyma

ć

 prawnego 

statusu  osoby  niepełnosprawnej.  Ponadto  w  wielu  krajach  Unii  funkcjonuje  kilka  definicji  "niepełnosprawno

ś

ci" 

u

ż

ywanych  do  ró

ż

nych  celów,  np.  rehabilitacji  społecznej,  rehabilitacji  zawodowej  i  zatrudnienia,  opieki  medycznej, 

edukacji. 

Niepełnosprawno

ść

  nie  jest  ju

ż

  rozumiana  tylko  jako  skutek  choroby  czy  urazu.  Jest  ona  przede  wszystkim 

rezultatem  barier,  na  jakie  napotyka  w  społecze

ń

stwie  osoba  z  niepełnosprawno

ś

ci

ą

.  Wyró

ż

niamy  dwa  modele 

niepełnosprawno

ś

ci: medyczny i społeczny. 

Model  medyczny  traktuje  problemy,  na  jakie  napotykaj

ą

  osoby  z  niepełnosprawno

ś

ci

ą

,  jako  bezpo

ś

redni

ą

 

konsekwencj

ę

 ich choroby czy uszkodzenia. 

Model  społeczny  jest  wtedy,  gdy  niepełnosprawno

ść

  powstaje  wskutek  ogranicze

ń

  do

ś

wiadczanych  przez  osoby  ni

ą

 

dotkni

ę

te,  takich  jak  indywidualne  uprzedzenia,  utrudniony  dost

ę

p  do  budownictwa  u

ż

yteczno

ś

ci  publicznej, 

niedostosowany  system  transportu,  segregacyjna  edukacja,  rozwi

ą

zania  na  rynku  pracy  wył

ą

czaj

ą

ce  z  niego  osoby 

niepełnosprawne. 

W Polsce 

ż

yje ok. 5,5 miliona osób niepełnosprawnych. W stosunku do 1990 roku ta grupa powi

ę

kszyła si

ę

 o 

około  50%.  Ponad  84%  osób  niepełnosprawnych  -  utrzymuje  si

ę

  głównie  ze 

ś

wiadcze

ń

  społecznych:  rent,  emerytur  i 

zasiłków. Dla 8% tej populacji głównym 

ź

ródłem utrzymania jest pracana utrzymaniu innych osób pozostaje kolejne 8%, 

nie  posiadaj

ą

  oni  własnych 

ś

rodków  na  prze

ż

ycie.  Ponad  200  ty

ś

.  to  niepełnosprawne  dzieci.  Stanowi

ą

  one  2,7% 

populacji w tej grupie wiekowej. W

ś

ród nich 17,3% ma całkowite, a 56,3% - powa

ż

ne ograniczenie sprawno

ś

ci. Ponad 

65%  dzieci  niepełnosprawnych  mieszka  w  miastach,  co  trzecie  dziecko 

ż

yje  na  wsi,  przez  to  ma utrudniony  dost

ę

p do 

opieki medycznej, pomocy rehabilitacyjnej, czy usług edukacyjnych.

1

  

Problemy 

osób 

niepełnosprawnych 

Polsce 

traktowane 

s

ą

 

jako 

jedne  

z istotnych. 

Ś

wiadcz

ą

 o tym takie priorytetowe dokumenty jak: Konstytucji RP z 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 

483). Zapewnia  ona  prawo  do  niedyskryminacji  stanowi

ą

c, 

ż

e  nikt  nie mo

ż

e  by

ć

  dyskryminowany  w 

ż

yciu  politycznym, 

społecznym  lub  gospodarczym  z  jakiejkolwiek  przyczyny  (art.  32  pkt.  2.).  Ustawa  zasadnicza  nakłada  te

ż

  na  władze 

publiczne  obowi

ą

zek  zapewnienia  szczególnej  opieki  zdrowotnej  osobom  niepełnosprawnym,  (art.  68),  a  tak

ż

obowi

ą

zek  pomocy  tym  osobom  w  zabezpieczeniu  egzystencji,  przysposobieniu  do  pracy  oraz  komunikacji  społecznej 

(art.  69);  Karta  Praw  Osób  Niepełnosprawnych,  któr

ą

  Sejm  uchwalił  1  sierpnia  1997  r.  W  dokumencie  tym,  poza 

zdefiniowaniem  prawa  osób  niepełnosprawnych  do  niezale

ż

nego  i samodzielnego,  aktywnego  i  wolnego  od  przejawów 

dyskryminacji 

ż

ycia, zawarto równie

ż

 katalog dziesi

ę

ciu praw, wskazuj

ą

c tym samym najwa

ż

niejsze obszary, w których 

niezb

ę

dne  s

ą

  intensywne  działania.  Dokument  podkre

ś

la, 

ż

e  osoby  niepełnosprawne  maj

ą

  prawo  do  niezale

ż

nego, 

samodzielnego  i  aktywnego 

ż

ycia  oraz  nie  mog

ą

  podlega

ć

  dyskryminacji.  Prawa  osób  niepełnosprawnych  s

ą

  te

ż

 

przedmiotem  regulacji  ONZ  w  formie  deklaracji  pod  nazw

ą

  Standardowe  Zasady  Wyrównywania  Szans  Osób 

Niepełnosprawnych.  Zasady  zostały  przyj

ę

te  podczas  48  sesji  Zgromadzenia  Ogólnego  Narodów  Zjednoczonych  w 

dniu  20  grudnia  1993  (Rezolucja  48/96).  Zasady  nie  s

ą

  prawnie  wi

ążą

cym  dokumentem  jednak,  mog

ą

  sta

ć

  si

ę

 

mi

ę

dzynarodowym prawem zwyczajowym, gdy zostan

ą

 uznane przez wi

ę

kszo

ść

 pa

ń

stw. Szczegółowemu uregulowaniu 

pomocy  osobom  niepełnosprawnym  w  Polsce  słu

ż

y  ustawa  z  dn.  27  sierpnia  1997r.  o  rehabilitacji  zawodowej  

i  społecznej  oraz  zatrudnianiu  osób  niepełnosprawnych  (Dz.U.  Nr  123,  poz.  776  z  pó

ź

n.  zm.).  Ustawa  definiuje 

osoby  niepełnosprawne,  jako  osoby,  których  stan  fizyczny,  psychiczny  lub  umysłowy  trwale  lub  okresowo  utrudnia, 

                                                 

1

 Rocznik statystyczny 

background image

 

ogranicza  b

ą

d

ź

  uniemo

ż

liwia  wypełnianie  ról  społecznych,  a  w  szczególno

ś

ci  zdolno

ś

ci  do  wykonywania  pracy 

zawodowej, je

ż

eli uzyskały odpowiednie orzeczenie: 

1.  o zakwalifikowaniu przez organy orzekaj

ą

ce do jednego z trzech stopni niepełnosprawno

ś

ci; 

2.  o całkowitej lub cz

ęś

ciowej niezdolno

ś

ci do pracy – na podstawie odr

ę

bnych przepisów ; 

3.  o niepełnosprawno

ś

ci przed uko

ń

czeniem 16 roku 

ż

ycia.  

1.  Ustawa  o  rehabilitacji  zawodowej  i  społecznej  oraz  zatrudnianiu  osób  niepełnosprawnych  wprowadziła  trzy  stopnie 

niepełnosprawno

ś

ci: 

 

znaczny,  

 

umiarkowany,  

 

lekki.  

Do  znacznego  stopnia  niepełnosprawno

ś

ci  zalicza  si

ę

  osob

ę

  maj

ą

c

ą

  naruszon

ą

  sprawno

ść

  organizmu  niezdoln

ą

  do 

podj

ę

cia zatrudnienia lub zdoln

ą

 do wykonywania zatrudnienia w zakładzie pracy chronionej albo w zakładzie aktywizacji 

zawodowej,  wymagaj

ą

c

ą

  niezb

ę

dnej,  w  celu  pełnienia  ról  społecznych,  stałej  lub  długotrwałej  opieki  lub  pomocy  innej 

osoby  w  zwi

ą

zku  ze  znacznie  ograniczon

ą

  mo

ż

liwo

ś

ci

ą

  samodzielnej  egzystencji.  Za  niezdolno

ść

  do  samodzielnej 

egzystencji  uwa

ż

a  si

ę

  naruszenie  sprawno

ś

ci  organizmu  w  stopniu  uniemo

ż

liwiaj

ą

cym  zaspokajanie,  bez  pomocy 

innych osób, podstawowych potrzeb 

ż

yciowych, w tym samoobsług

ę

, poruszanie si

ę

, komunikacj

ę

 i komunikowanie si

ę

Do  umiarkowanego  stopnia  niepełnosprawno

ś

ci  zalicza  si

ę

  osob

ę

  o  naruszonej  sprawno

ś

ci  organizmu,  zdoln

ą

  do 

wykonywania  zatrudnienia  na  stanowisku  pracy  przystosowanym  odpowiednio  do  potrzeb  i  mo

ż

liwo

ś

ci  wynikaj

ą

cych  

z  niepełnosprawno

ś

ci,  wymagaj

ą

c

ą

  w  celu  pełnienia  ról  społecznych  cz

ęś

ciowej  lub  okresowej  pomocy  innej  osoby  w 

zwi

ą

zku z ograniczon

ą

 mo

ż

liwo

ś

ci

ą

 samodzielnej egzystencji. 

Do  lekkiego  stopnia  niepełnosprawno

ś

ci  zalicza  si

ę

  osob

ę

  o  naruszonej  sprawno

ś

ci  organizmu  zdoln

ą

  do 

wykonywania zatrudnienia, niewymagaj

ą

c

ą

 pomocy innej osoby w celu pełnienia ról społecznych. 

Ustawa  stanowi, 

ż

e  rehabilitacja  osób  niepełnosprawnych  oznacza  zespół  działa

ń

  (organizacyjnych,  leczniczych, 

psychologicznych,  technicznych,  szkoleniowych,  edukacyjnych,  społecznych)  zmierzaj

ą

cych  od  osi

ą

gni

ę

cia,  przy 

współudziale tych osób, mo

ż

liwie najwy

ż

szego poziomu ich funkcjonowania, jako

ś

ci 

ż

ycia i integracji społecznej (art.7). 

Rehabilitacja zawodowa ma na celu ułatwienie osobom niepełnosprawnym uzyskania i utrzymania zatrudnienia (słu

żą

 

temu: szkolnictwo zawodowe, poradnictwo i po

ś

rednictwo pracy).  

Natomiast  rehabilitacja  społeczna  słu

ż

y  temu,  by  osobom  niepełnosprawnym  umo

ż

liwi

ć

  pełne  uczestnictwo  w 

ż

yciu 

społecznym (art. 8 i 9). 

Zadania  na  rzecz  osób  niepełnosprawnych,  wynikaj

ą

ce  z  ustawy,  realizuj

ą

  wła

ś

ciwe  organy  administracji  rz

ą

dowej  i 

organy jednostek samorz

ą

du terytorialnego. Okre

ś

lone zadania mog

ą

 by

ć

 równie

ż

 zlecane organizacjom pozarz

ą

dowym 

lub jednostkom samorz

ą

du terytorialnego. 

2.  Na  podstawie  przepisów  ustawy  z  dnia  17  grudnia  1988  r.  o  emeryturach  i  rentach  z  Funduszu  Ubezpiecze

ń

 

Społecznych (Dz. U. 162, poz. 1118 z pó

ź

n. zm.) - ubezpieczony, który spełnia ł

ą

cznie nast

ę

puj

ą

ce warunki: 

 

jest niezdolny do pracy, 

 

niezdolno

ść

 do pracy powstała w okresach 

ś

ci

ś

le okre

ś

lonych w ustawie, np. w okresie ubezpieczenia, zatrudnienia, 

pobierania  zasiłku  dla  bezrobotnych,  pobierania  zasiłku  dla  bezrobotnych,  pobierania  zasiłków  z  ubezpieczenia 

społecznego (chorobowego lub opieku

ń

czego) albo nie pó

ź

niej ni

ż

 w ci

ą

gu 18 miesi

ę

cy od ustania tych okresów  

mo

ż

e  uzyska

ć

 

ś

wiadczenie  (rent

ę

)  z  Funduszu  Ubezpiecze

ń

  Społecznych  wypłacane  przez  Zakład  Ubezpiecze

ń

 

Społecznych. 

Niezdolno

ść

  do  pracy  to  całkowita  lub  cz

ęś

ciowa  utrata  zdolno

ś

ci  do  pracy  zarobkowej  z  powodu  naruszenia 

sprawno

ś

ci  organizmu  nierokuj

ą

ca  nadziei  na  odzyskanie  tej  zdolno

ś

ci  po  przekwalifikowaniu.  Niezdolno

ść

  do  pracy 

mo

ż

e by

ć

 

całkowita, gdy osoba utraciła zdolno

ść

 do wykonywania jakiejkolwiek pracy,  

 

cz

ęś

ciowa, gdy doszło do utraty w znacznym stopniu zdolno

ś

ci do pracy zgodnej z kwalifikacjami,  

 

trwała,  gdy  według  aktualnej  wiedzy  medycznej  nie  ma  rokowa

ń

  na  popraw

ę

  zdrowia  w  przyszło

ś

ci,  w  stopniu 

pozwalaj

ą

cym na podj

ę

cie pracy,  

 

okresowa, gdy istniej

ą

 szanse na odzyskanie zdolno

ś

ci do pracy. 

background image

 

Oceny niezdolno

ś

ci do pracy dokonuje w formie orzeczenia lekarz orzecznik  

Niezdolno

ść

 do pracy orzeka si

ę

 na okres nie dłu

ż

szy ni

ż

 5 lat. Wyj

ą

tkiem od tej zasady jest sytuacja, gdy według wiedzy 

medycznej  nie  ma  rokowa

ń

  odzyskania  zdolno

ś

ci  do  pracy  przed  upływem  5  lat.  W  takim  przypadku  osoba  mo

ż

otrzyma

ć

 orzeczenie na okres dłu

ż

szy ni

ż

 5 lat. Obecnie nie orzeka si

ę

 niezdolno

ś

ci do pracy do pracy na stale. 

3.Orzekanie o niepełnosprawno

ś

ci dzieci do lat 16 

Oceny  niepełnosprawno

ś

ci  u  osoby  w  wieku  do  lat  16  dokonuje  si

ę

  na  podstawie  kryteriów  okre

ś

lonych  w 

rozporz

ą

dzeniu  Ministra  Pracy  i  Polityki  Społecznej  z  dnia  1  lutego  2002  r.  w  sprawie  kryteriów  oceny 

niepełnosprawno

ś

ci u osób w wieku do 16 roku 

ż

ycia (Dz.U. nr 17, poz. 162). S

ą

 to nast

ę

puj

ą

ce kryteria:  

 

przewidywany okres trwania upo

ś

ledzenia stanu zdrowia przekracza 12 miesi

ę

cy, 

 

niezdolno

ść

  do  zaspokajania  podstawowych  potrzeb 

ż

yciowych,  takich  jak  samoobsługa,  samodzielne  poruszanie 

si

ę

,  

 

komunikowanie  z  otoczeniem,  powoduj

ą

ca  konieczno

ść

  zapewnienia  stałej  opieki  lub  pomocy,  w  sposób 

przewy

ż

szaj

ą

cy zakres opieki nad zdrowym dzieckiem w danym wieku,  

 

znaczne zburzenia funkcjonowania organizmu, wymagaj

ą

ce systematycznych oraz cz

ę

stych zbiegów leczniczych i 

rehabilitacyjnych w domu i poza domem.  

Do stanów chorobowych, które uzasadniaj

ą

 konieczno

ść

 stałej opieki lub pomocy dziecku, nale

żą

:  

1.  wady  wrodzone  i  schorzenia  o  ró

ż

nej  etiologii  prowadz

ą

ce  do  niedowładów,  pora

ż

enia  ko

ń

czyn  lub  zmian  w 

narz

ą

dzie  ruchu  upo

ś

ledzaj

ą

ce  w  znacznym  stopniu  zdolno

ść

  chwytn

ą

  r

ą

k  lub  utrudniaj

ą

ce  samodzielne 

poruszanie si

ę

,  

2.  wrodzone  lub  nabyte  ci

ęż

kie  choroby  metaboliczne,  układu  kr

ąż

enia,  oddechowego,  moczowego, 

pokarmowego,  układu  krzepni

ę

cia  i  inne,  znacznie  upo

ś

ledzaj

ą

ce  sprawno

ść

  organizmu,  wymagaj

ą

ce 

systematycznego leczenia w domu i okresowo leczenia szpitalnego,  

3.  upo

ś

ledzenie umysłowe pocz

ą

wszy od upo

ś

ledzenia w stopniu umiarkowanym,  

4.  psychozy i zespoły psychotyczne,  

5.  zespół autystyczny,  

6.  padaczka z cz

ę

stymi napadami lub wyra

ź

nymi nast

ę

pstwami psychoneurologicznymi,  

7.  nowotwory zło

ś

liwe i choroby rozrostowe układu krwiotwórczego do 5 lat od zako

ń

czenia leczenia,  

8.  wrodzone lub nabyte wady narz

ą

du wzroku, powoduj

ą

ce znaczne ograniczenie jego sprawno

ś

ci,  

9.  głuchoniemota,  głuchota lub obustronne  upo

ś

ledzenie  słuchu,  nie  poprawiaj

ą

ce si

ę

  w  wystarczaj

ą

cym stopniu 

po zastosowaniu aparatu słuchowego lub implantu 

ś

limakowego.  

Osobom, które nie maj

ą

 prawa do emerytury lub renty, przysługuje zasiłek piel

ę

gnacyjny, je

ż

eli jest to:  

1. dziecko w wieku do lat 16, w przypadku uznania dziecka za niepełnosprawne,  

2.  osoba  w  wieku  powy

ż

ej  lat  16,  je

ż

eli  jest  niepełnosprawna  w  stopniu  znacznym  oraz  w  przypadku,  gdy  jest 

niepełnosprawna  w  stopniu  umiarkowanym,  je

ż

eli  niepełnosprawno

ść

  powstała  przed  uko

ń

czeniem  16  roku 

ż

ycia  albo 

do momentu uko

ń

czenia nauki (nie pó

ź

niej jednak ni

ż

 do uko

ń

czenia 20 lat),  

3.osoba, która uko

ń

czyła 75 lat 

ż

ycia.  

Zasiłek ten nie przysługuje osobie przebywaj

ą

cej w domu pomocy społecznej, w zakładzie opieku

ń

czo-leczniczym lub w 

zakładzie  piel

ę

gnacyjno-opieku

ń

czym,  w  domu  dziecka  lub  w  innej  placówce  opieku

ń

czo-wychowawczej,  z  wyj

ą

tkiem 

osób,  za  których  pobyt  rodzina  ponosi  odpłatno

ść

.  Zasiłek  piel

ę

gnacyjny  nie  przysługuje  osobie  przebywaj

ą

cej  w 

zakładzie karnym lub poprawczym.  

Zasiłki  piel

ę

gnacyjne  dla  osób,  które  nie  uko

ń

czyły  16  lat,  przyznawane  s

ą

  na  podstawie  orzeczenia  o 

niepełnosprawno

ś

ci wydanego przez powiatowy zespół orzekaj

ą

cy o stopniu niepełnosprawno

ś

ci.  

Dodatek  piel

ę

gnacyjny  przysługuje  osobie  uprawnionej  do  emerytury  lub  renty  (z  tytułu  niezdolno

ś

ci  do  pracy  lub 

rodzinnej), je

ż

eli osoba ta została uznana za całkowicie niezdoln

ą

 do pracy oraz do samodzielnej egzystencji (znaczny 

stopie

ń

  niepełnosprawno

ś

ci)  albo  uko

ń

czyła  75  lat 

ż

ycia.  Osobie  uprawnionej  do  emerytury  lub  renty  przebywaj

ą

cej  w 

domu  pomocy  społecznej,  w  zakładzie  opieku

ń

czo-leczniczym  lub  w  zakładzie  piel

ę

gnacyjno-opieku

ń

czym  dodatek 

piel

ę

gnacyjny nie przysługuje, chyba, 

ż

e przebywa poza t

ą

 placówk

ą

 przez okres dłu

ż

szy ni

ż

 2 tygodnie w miesi

ą

cu. 

background image

 

ż

nica mi

ę

dzy tymi 

ś

wiadczeniami polega na tym, 

ż

e dodatek jest wypłacany przez Zakład Ubezpiecze

ń

 Społecznych, 

podczas  gdy  zasiłek  piel

ę

gnacyjny  wypłaca  pomoc  społeczna.  Do  tych  organów  nale

ż

y  zwraca

ć

  si

ę

  z  wnioskiem  o 

wypłat

ę

 

ś

wiadczenia.  

Instytucje działaj

ą

ce na rzecz osób niepełnosprawnych 

Zadania  na  rzecz  osób  niepełnosprawnych  wykonuje  z  mocy  ustawy  administracja  rz

ą

dowa  i  samorz

ą

dowa. 

Zadania  na  rzecz  osób  niepełnosprawnych  realizuj

ą

  równie

ż

  organizacje  pozarz

ą

dowe  zrzeszaj

ą

ce  osoby 

niepełnosprawne lub działaj

ą

ce na ich rzecz. 

Pełnomocnik Rz

ą

du do Spraw Osób Niepełnosprawnych 

Merytoryczny  nadzór  nad  wykonywaniem  zada

ń

  wynikaj

ą

cych  z  ustawy  sprawuje  Pełnomocnik  Rz

ą

du  do  Spraw  Osób 

Niepełnosprawnych  –  Sekretarz  Stanu  w  Ministerstwie  Pracy  i  Polityki  Społecznej.  Pełnomocnik  jest  powoływany  i 

odwoływany  przez  Prezesa  Rady  Ministrów  na  wniosek  Ministra  Pracy  i  Polityki  Społecznej.  Organem  doradczym 

Pełnomocnika  Rz

ą

du  do  Spraw  Osób  Niepełnosprawnych  jest  Krajowa  Rada  Konsultacyjna  do  Spraw  Osób 

Niepełnosprawnych.  

Pa

ń

stwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych  

PFRON jako pa

ń

stwowy fundusz celowy został utworzony z dniem 1 lipca 1991 r.  

Ś

rodki  Pa

ń

stwowego  Funduszu  Rehabilitacji  Osób  Niepełnosprawnych  s

ą

  przekazywane  przez  Prezesa  Zarz

ą

du  tego 

Funduszu: 

1)samorz

ą

dom wojewódzkim i powiatowym na realizacj

ę

 okre

ś

lonych zada

ń

;  

2) podmiotom realizuj

ą

cym zadania zlecone przez Fundusz lub inne zadania wynikaj

ą

ce z ustawy. 

Ś

rodki  Funduszu  przeznaczane  s

ą

  mi

ę

dzy  innymi  na  tworzenie  nowych  i  utrzymanie  istniej

ą

cych  miejsc  pracy  osób 

niepełnosprawnych, rehabilitacj

ę

 społeczn

ą

 tych osób, dofinansowanie zada

ń

 wynikaj

ą

cych z programów rz

ą

dowych.  

Jednostki samorz

ą

du terytorialnego  

W  wyniku  przeprowadzonej  reformy  ustrojowej  pa

ń

stwa  oraz  nowelizacji  ustawy  o  rehabilitacji  zawodowej  i  społecznej 

oraz  zatrudnianiu  osób  niepełnosprawnych  realizacja  znacznej  cz

ęś

ci  zada

ń

  z  zakresu  rehabilitacji  zawodowej  i 

społecznej  powierzona  została  samorz

ą

dom  terytorialnym.  Zadania  samorz

ą

du  województwa,  które  mog

ą

  by

ć

 

dofinansowane  ze 

ś

rodków  Pa

ń

stwowego  Funduszu  Rehabilitacji  Osób  Niepełnosprawnych  zostały  okre

ś

lone  w 

rozporz

ą

dzeniu  Ministra  Polityki  Społecznej  z  dnia  6  sierpnia  2004  r.  w  sprawie  okre

ś

lenia  zada

ń

  samorz

ą

du 

województwa,  które  mog

ą

  by

ć

  dofinansowane  ze 

ś

rodków  Pa

ń

stwowego  Funduszu  Rehabilitacji  Osób 

Niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 187, poz. 1940).  

Rodzaje  zada

ń

  powiatu,  które  mog

ą

  by

ć

  finansowane  ze 

ś

rodków  Pa

ń

stwowego  Funduszu  Rehabilitacji  Osób 

Niepełnosprawnych  okre

ś

la  rozporz

ą

dzenie  Ministra  Pracy  i  Polityki  Społecznej  z  dnia  25  czerwca  2002  r.  w  sprawie 

okre

ś

lenia  rodzajów  zada

ń

  powiatu,  które  mog

ą

  by

ć

  finansowane  ze 

ś

rodków  Pa

ń

stwowego  Funduszu  Rehabilitacji 

Osób Niepełnosprawnych (Dz. U. Nr 96, poz. 861 z pó

ź

n. zm.). 

Instytucje orzekaj

ą

ce o stopniu niepełnosprawno

ś

ci 

Do orzekania o niepełnosprawno

ś

ci powołane s

ą

: powiatowe zespoły do spraw orzekania o niepełnosprawno

ś

ci (działaj

ą

 

jako  pierwsza  instancja)  oraz  wojewódzkie  zespoły  do  spraw  orzekania  o  niepełnosprawno

ś

ci  (działaj

ą

ce  jako  druga 

instancja  –  rozpatruj

ą

ca  odwołania  od  orzecze

ń

  powiatowych  zespołów).  Powiatowy  zespół  powołuje  starosta  (po 

uzyskaniu  zgody  wojewody)  w  ramach  zada

ń

  z  zakresu  administracji  rz

ą

dowej.  Wojewoda  po  zasi

ę

gni

ę

ciu  opinii 

starostów  ustala  obszar  działania  powiatowych  zespołów,  który  mo

ż

e  obejmowa

ć

  swoim  zasi

ę

giem  wi

ę

cej  ni

ż

  jeden 

powiat. Wojewódzki zespół do spraw orzekania o niepełnosprawno

ś

ci powołuje wojewoda.  

Organizacje pozarz

ą

dowe 

Organizacje  pozarz

ą

dowe,  stanowi

ą

ce  trzeci,  obok  publicznego  i  rynkowego  sektor,  s

ą

  znacz

ą

c

ą

  cz

ęś

ci

ą

  ka

ż

dego 

efektywnie  i  demokratycznie  funkcjonuj

ą

cego  pa

ń

stwa  i  społecze

ń

stwa.  Realizuj

ą

  zadania,  które  wynikaj

ą

  z  polityki 

pa

ń

stwa, lub te, których mimo istniej

ą

cego zapotrzebowania, ani podmioty publiczne ani prywatne zorientowane na zysk, 

nie  podejmuj

ą

.  Dostarczaj

ą

  usług  obywatelom,  nie  rzadko  wypełniaj

ą

c  luk

ę

,  której  nie  zapełnia  sektor  publiczny  i 

rynkowy. 

Bardzo  trudne  jest  okre

ś

lenie  liczby  organizacji  rzeczywi

ś

cie  działaj

ą

cych.  Szacuje  si

ę

ż

e  liczba  organizacji 

pozarz

ą

dowych działaj

ą

cych na rzecz i w 

ś

rodowisku osób niepełnosprawnych i chorych w Polsce wynosi około 7 tys. 

background image

 

Warsztaty terapii zaj

ę

ciowe  

Warsztat jest wyodr

ę

bnion

ą

 organizacyjnie i finansowo placówk

ą

 stwarzaj

ą

c

ą

 osobom niepełnosprawnym niezdolnym do 

podj

ę

cia  pracy  mo

ż

liwo

ść

  rehabilitacji  społecznej  i  zawodowej  w  zakresie  pozyskania  lub  przywracania  umiej

ę

tno

ś

ci 

niezb

ę

dnych  do  podj

ę

cia  zatrudnienia.  Warsztat  nie  jest  placówk

ą

  samodzieln

ą

,  ale  stanowi  cz

ęść

  wi

ę

kszej  struktury 

organizacyjnej  wyposa

ż

onej  w  osobowo

ść

  prawn

ą

  lub  posiadaj

ą

cej  zdolno

ść

  do  czynno

ś

ci  prawnych. Warsztaty  mog

ą

 

by

ć

 organizowane przez fundacje, stowarzyszenia lub przez inne podmioty. 

Celem warsztatu jest:  

 

aktywne wspomaganie procesu rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych,  

 

stwarzanie  osobom  niepełnosprawnym  niezdolnym  do  podj

ę

cia  pracy  mo

ż

liwo

ś

ci  rehabilitacji  społecznej  i 

zawodowej w zakresie pozyskania lub przywracania umiej

ę

tno

ś

ci niezb

ę

dnych do podj

ę

cia zatrudnienia.  

 

Uczestnikami  warsztatów  mog

ą

  by

ć

  osoby  posiadaj

ą

ce  prawnie  potwierdzony  status  niepełnosprawno

ś

ci, 

niezdolne do podj

ę

cia pracy.  

Inwalida  osoba  pozbawiona  całkowicie  lub  cz

ęś

ciowo  zdolno

ś

ci  do  pracy  z  powodu  kalectwa  lub  utraty  zdrowia  (łac. 

invalidus słaby, bezsilny, chory;) 

Niepełnosprawno

ść

  to  poj

ę

cie,  które  obejmuje  ró

ż

ne  ograniczenia  funkcjonalne  jednostek  ludzkich  w  ka

ż

dym 

społecze

ń

stwie,  wynikaj

ą

ce  z  uszkodzenia  zdolno

ś

ci  wykonywania  jakiej

ś

  czynno

ś

ci  w  sposób  uwa

ż

any  za  normalny, 

typowy dla 

ż

ycia ludzkiego. Ograniczenia te mog

ą

 mie

ć

 charakter stały lub przej

ś

ciowy, całkowity lub cz

ęś

ciowy, mog

ą

 

dotyczy

ć

 sfery sensorycznej, fizycznej i psychicznej. 

Rodzaje niepełnosprawno

ś

ci.  

Bior

ą

c za kryterium podziału rodzaj niepełnosprawno

ś

ci, wyró

ż

niamy: 

1.  osoby z niepełnosprawno

ś

ci

ą

 sensoryczn

ą

 – uszkodzeniem narz

ą

dów zmysłowych, do których nale

żą

 

osoby niewidome i słabowidz

ą

ce 

 

osoby niesłysz

ą

ce i słabosłysz

ą

ce 

2.  osoby z niepełnosprawno

ś

ci

ą

 fizyczn

ą

, do których nale

żą

 

osoby z niepełnosprawno

ś

ci

ą

 motoryczn

ą

 – z uszkodzeniem narz

ą

du ruchu 

 

osoby z przewlekłymi schorzeniami narz

ą

dów wewn

ę

trznych 

3.  osoby z niepełnosprawno

ś

ci

ą

 psychiczn

ą

, do których nale

żą

 

osoby umysłowo upo

ś

ledzone z niesprawno

ś

ci

ą

 intelektualn

ą

 

 

osoby psychiczne chore z zaburzeniami osobowo

ś

ci i zachowania 

 

osoby cierpi

ą

ce na epilepsj

ę

 – z zaburzeniami 

ś

wiadomo

ś

ci 

4.  osoby z niepełnosprawno

ś

ci

ą

 zło

ż

on

ą

,  

 

a wi

ę

c dotkni

ę

te wi

ę

cej ni

ż

 jedn

ą

 niepełnosprawno

ś

ci

ą

Rehabilitacja (łac. re – znów i habilitatio – zdolny, przywrócony) oznacza przywrócenie komu

ś

 utraconych warto

ś

ci, np. 

praw,  miejsca  w  społecze

ń

stwie  –  mimo  istniej

ą

cego  w  dalszym  ci

ą

gu  kalectwa, 

ś

lepoty,  głuchoty,  upo

ś

ledzenia 

umysłowego lub innego odchylenia od normy (K. Kirejczyk, 1981,str.168). 

Rehabilitacja  pojmowana  jest  tak

ż

e  jako  proces,  którego  głównym  zadaniem  jest  rozwijanie  u  osób  trwale 

poszkodowanych  na  zdrowiu  maksymalnych  zdolno

ś

ci  do  wykonywania  podstawowych  codziennych  zaj

ęć

przygotowanie  do pracy  zawodowej  oraz  stwarzanie korzystnych  warunków  do kontaktów  z  otoczeniem  fizycznym  i  za 

ś

rodowiskiem społecznym (A. Hulek 1977, str.22). 

Rewalidacja  to  kr

ą

g  zabiegów  pedagogiczno-leczniczych  w  pracy  z  jednostkami  odchylonymi  od  normy,  maj

ą

cych  na 

celu ich przystosowanie do 

ż

ycia w społecze

ń

stwie ludzi normalnych - rehabilitacja. Warunkiem pozytywnych rezultatów 

rewalidacji jest mo

ż

liwie wczesne wykrycie wyst

ę

puj

ą

cych upo

ś

ledze

ń

 i podj

ę

cie post

ę

powania wyrównawczego.