background image

Kinga Marianowska

Polityka społeczna, I rok, gr. 3

WPROWADZENIE DO POLITYKI SPOŁECZNEJ

 

POWSZECHNA DEKLARACJA PRAW CZŁOWIEKA

Powszechna  Deklaracja  Praw  Człowieka  zaliczana  jest  do  fundamentalnych  dokumentów 

stworzonych  przez  Organizację  Narodów  Zjednoczonych.  Dzięki  niemu  zapoczątkowany  został 

globalny system ochrony praw człowieka.

PDPCz została uchwalona przez Zgromadzenie Ogólne ONZ 10 grudnia 1948 r. w Paryżu. Jest 

to najczęściej tłumaczony tekst świata. Wyznacza współczesne standardy ochrony praw człowieka i 

praw podstawowych.

Do  powstania  deklaracji  przyczyniły  się  m.in.  wydarzenia  II  WŚ  –  po  ujawnieniu  zbrodni 

nazistowskich uznano, iż Karta Narodów Zjednoczonych w niewystarczający sposób formułuje prawa 

człowieka,  robi  to  jedynie  w  sposób  ogólny,  dlatego  w  1947  r.  rozpoczęto  prace  nad  tworzeniem 

PDPCz.

Ideę  uchwalenia  deklaracji  zgłosiły  trzy  państwa  członkowskie  ONZ  –  Kuba,  Urugwaj  i 

Panama.  Następnie  Sekretarz  Generalny  ONZ  zlecił  Radzie  Gospodarczo  –  Społecznej  powołanie 

Komisji  Praw  Człowieka  (  na  jej  czele  stał  Kanadyjczyk  John  Peters  Humphrey  ),  która  miała  zająć 

się  opracowaniem  tekstu  deklaracji.  Z  58  ówczesnych  państw  członkowskich  ONZ  żadne  nie 

sprzeciwiło się przyjęciu PDPCz. 8 państw wstrzymało się od głosu. Były to:

-  RPA  –  ze  względu  na  panującą  w  kraju  rasistowską  politykę  apartheidu,  sprzeciwiała  się  idei 

równości bez względu na rasę

- Arabia Saudyjska – nie zgadzała się na równość kobiet i mężczyzn

-  kraje  bloku  komunistycznego  –  Związek  Radziecki,  Jugosławia,  Czechosłowacja,  Polska  –  nie 

wyraziły zgody na pojęcie powszechności praw człowieka w rozumieniu PDPCz

- Jemen i Honduras w ogóle nie wzięły udziału w głosowaniu.

TREŚĆ POWSZECHNEJ DEKLARACJI PRAW CZŁOWIEKA

Tekst deklaracji jest nienaruszalny – nie może podlegać zmianom i poprawkom. Składa się z 

preambuły  i  30  artykułów,  wymienia  podstawowe  prawa  jednostki  i  wyznacza  zasadę  ich 

poszanowania przez prawo.

Podstawowe prawa człowieka i ich zasady to:

-  równość  wszystkich  ludzi  pod  względem  godności  i  praw,  zakaz  różnicowania  ludzi  pod 

względem  „rasy,  koloru,  płci,  języka,  wyznania,  poglądów  politycznych  i  innych,  narodowości, 

pochodzenia  społecznego,  majątku,  urodzenia  luba  jakiegokolwiek  innego  stanu”,  prawo  do  życia, 

prawo  do  osobowości  prawnej,  prawo  do  sądu,  prawo  do  życia  osobistego  i  rodzinnego,  prawo  do 

wyboru  miejsca  zamieszkania,  prawo  do  obywatelstwa,  zasada  równości  kobiet  i  mężczyzn,  prawo 

do  własności,  wolność  myśli,  sumienia,  wyznania,  zgromadzania  i  stowarzyszania  się,  uczestnictwa 

w życiu politycznym i społecznym, prawo do pracy, wypoczynku, dostępu do nauki, zdrowia, kultury;

- deklaracja określa także zakazy – zakaz stosowania tortur, niewolnictwa, zakaz dyskryminacji;

- mówi także o obowiązkach jednostki – „ Każdy człowiek ma obowiązki wobec społeczeństwa, bez 

którego niemożliwy jest swobodny i pełny rozwój jego osobowości.” ( art. 29, ust. 1 )

WAŻNE ARTYKUŁY:

art. 22 – „Każdy człowiek ma jako członek społeczeństwa prawo do ubezpieczeń społecznych

background image

ma  również  prawo  do  urzeczywistniania  -  poprzez  wysiłek  narodowy  i  współpracę  międzynarodową 

oraz  zgodnie  z  organizacją  i  zasobami  każdego  Państwa  -  swych  praw  gospodarczych,  społecznych 

i  kulturalnych,  niezbędnych  dla  jego  godności  i  swobodnego  rozwoju  jego  osobowości.”  –  pierwsza 

taka regulacja

-  art.  25  –  „1.  Każdy  człowiek  ma  prawo  do  stopy  życiowej  zapewniającej  zdrowie  i  dobrobyt 

jego  i  jego  rodziny,  włączając  w  to  wyżywienie,  odzież,  mieszkanie,  opiekę  lekarską  i  konieczne 

świadczenia socjalne, oraz prawo do ubezpieczenia na wypadek bezrobocia, choroby, niezdolności do 

pracy, wdowieństwa, starości lub utraty środków do życia w inny sposób od niego niezależny.”  

Powszechna  Deklaracja  Praw  Człowieka  mimo  kluczowego  znaczenia  nie  posiada  mocy 

prawnej.  Wyznacza  jedynie  standardy,  które  powinny  być  wypełniane  przez  państwa  członkowskie 

ONZ. Obecnie uznawana jest jednak za prawo zwyczajowe, obowiązujące ze względu na uniwersalny 

charakter dokumentu.

Po  przyjęciu  PDPCz  Zgromadzenie  Ogólne  ONZ  postanowiło  o  konieczności  dodatkowego 

przyjęcia  karty  praw  człowieka,  która  uzupełniłaby  deklarację  i  jednocześnie  posiadałaby  moc 

obowiązującą.  Doprowadziło  to  do  powstania  w  1966  r.  dwóch  osobnych  dokumentów,  będących 

traktatami międzynarodowymi:

- Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych

- Międzynarodowy Pakt Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych.