background image

MECHATRONIKA 

Materiał z wytrzymałości materiałów (WM) obowiązujący na egzaminie 

CZĘŚĆ TEORETYCZNA 

 

Siły (definicja, klasyfikacje). Więzy, reakcje. Zasady statyki ciała sztywnego, zasady istotne w WM.  

 

Zerowe układy sił (ZUS) i ich zastosowanie w WM. 

 

Równania równowagi płaskich i przestrzennych układów sił. 

 

Charakterystyka WM jako mechaniki 

ciała odkształcalnego.  

 

Modelowanie w WM (model ciała, typy konstrukcji, metody rozwiązywania). 

 

Obciążenia proste w WM. Obciążenia złożone. 

 

Siły zewnętrzne czynne i bierne, siły wewnętrzne.  

 

Metoda myślowych przekrojów. Zasady określania przekrojów myślowych. 

 

Naprężenia. Związki pomiędzy naprężeniami i siłami wewnętrznymi.  

 

Rachunek jednostek 

– zasady, zastosowania. 

 

Zasada de Saint-Venanta.  

 

Zasada superpozycji. 

 

Odkształcenia, przemieszczenia.  

 

Statyczna próba rozciągania i jej znaczenie w WM. Prawo Hooke’a i jego znaczenie. 

 

Własności mechaniczne materiałów konstrukcyjnych.  

 

Naprężenia dopuszczalne. Warunek wytrzymałościowy. 

 

Współczynnik bezpieczeństwa. Znaczenie ekonomiczne współczynnika bezpieczeństwa. 

 

Zadania statycznie wyznaczalne i statycznie niewyznaczalne w WM. 

 

Zadania statycznie niewyznaczalne 

– stopień statycznej niewyznaczalności, więzy nadliczbowe (hipersta-

tyczne), równania geometryczne.  

 

Układy  prętowe  –  siły,  związki  geometryczne,  odkształcenia.  Układy  prętowe  statycznie  wyznaczalne  
i niewyzna

czalne, równania geometryczne.  

 

Naprężenia termiczne i naprężenia montażowe w układach prętowych. 

 

Analiza  stanu  naprężenia.  Jednoosiowy  stan  naprężenia.  Płaski  stan  naprężenia.  Naprężenia  główne. 
Ko

ło Mohra. Czyste ścinanie.  

 

Analiza stanu odkształcenia – odkształcenia objętościowe i postaciowe.  

 

Uogólnione prawo Hooke’a i jego znaczenie. Interpretacja uogólnionego prawa Hooke’a. 

 

Środki ciężkości i momenty statyczne figur płaskich. 

 

Momenty bezwładności figur płaskich (osiowe, biegunowy, moment dewiacyjny). Twierdzenie Steinera.  

 

Główne momenty bezwładności. 

 

Wytężenie. Hipotezy wytrzymałościowe. Hipoteza max. naprężenia stycznego. Hipoteza Hubera.  

 

Znaczenie i zastosowanie 

hipotezy płaskich przekrojów w WM. 

 

Skręcanie wałów o przekroju okrągłym – naprężenia, kąt obrotu, zadania statycznie wyznaczalne, zada-
nia statycz

nie niewyznaczalne. Skręcanie wałów o przekroju nieokrągłym.  

 

Zginanie płaskie. Zależności różniczkowe między siłami wewnętrznymi.  

 

Wykresy sił poprzecznych i momentów zginających. Charakterystyczne cechy wykresów. 

 

Czyste zginanie.  

 

Naprężenia normalne, naprężenia styczne przy zginaniu płaskim. 

 

Obliczenia wytrzymałościowe belek zginanych (na przykładzie dwuteownika).  

 

Równanie różniczkowe linii ugięcia.  

 

S

posób Clebscha formułowania równań momentów w zginanych belkach. 

 

Obliczanie 

przemieszczeń w belkach statycznie wyznaczalnych za pomocą metody parametrów począt-

kowych, metody obciążeń wtórnych oraz metody superpozycji – zalety, ograniczenia.  

 

Belki o skokowo zmiennym przekroju. 

 

Belki  statycznie  niewyznaczalne.  Konstruowanie  równań  geometrycznych  za  pomocą  metody  parame-
trów początkowych, metody obciążeń wtórnych oraz metody superpozycji. 

 

Równanie trzech momentów (R3M) – interpretacja, zastosowanie. 

 

Wytrzymałość złożona – zginanie ukośne, zginanie i rozciąganie (rdzeń przekroju), zginanie i skręcanie. 

 

Ogólny przypadek wytrzymałości złożonej (przestrzenny układ prętowy). 

 

Zastosowanie analizy wrażliwości w WM. 

 

Wyboczenie konstrukcji. 

 

Zmęczenie materiałów. 

 

Metody energetyczne, MES 

– znaczenie, zastosowania. 

 

Badania wytrzymałościowe (pomiary twardości, udarność, tensometria). Rola doświadczenia w WM. 

 

Ekonomiczne  aspekty  obliczeń  wytrzymałościowych  –  możliwości  obniżania  kosztów,  ryzyko,  kompro-
mis, projektowanie optymalne. 

 

Porównanie klasycznego modelu WM (ciała jednorodne, izotropowe, liniowe sprężyste) z wymaganiami 
współczesnej techniki (kompozyty). 

background image

 

Egzamin materialy WM MECHTRONIKA 2012-2013.doc 

 

12. 06. 2013 r.

 

CZĘŚĆ PRAKTYCZNA 

Umiejętność rozwiązywania prostych zadań: 

 

układy prętowe statycznie wyznaczalne – siły, naprężenia, przemieszczenia, 

 

układy prętowe statycznie niewyznaczalne, w tym naprężenia termiczne i naprężenia montażowe, 

 

momenty bezwładności figur płaskich, 

 

skręcanie wałów o przekroju okrągłym – wykresy momentów skręcających, kąty obrotów, 

 

zginanie płaskie – wykresy sił wewnętrznych, 

 

zginanie płaskie – przemieszczenia, naprężenia normalne, naprężenia styczne, 

 

obliczenia wytrzymałościowe belek (dobór przekroju, dobór obciążeń), 

 

belki statycznie niewyznaczalne, 

 

wytrzymałość złożona – zginanie ukośne, zginanie + rozciąganie, zginanie + skręcanie, 

 

ogólny przypadek wytrzymałości złożonej, przestrzenne pręty wspornikowe. 

 

UWAGA

powyższe zestawienie NIE JEST LISTĄ PYTAŃ!  

 

PRZEBIEG  EGZAMINU  PISEMNEGO 

 

CZĘŚĆ TEORETYCZNA: w ciągu 

15 minut

 

należy odpowiedzieć na 3 pytania problemowe. Za 

każde pytanie można otrzymać max. 2 punkty, razem: 3 

 2 = 

6

 

punktów. 

 

CZĘŚĆ PRAKTYCZNA PODSTAWOWA: w ciągu 

15 minut

 

należy rozwiązać 2 proste zadania

Za każde prawidłowo rozwiązane zadanie można otrzymać max. 2 punkty, razem: 2 

 2 = 

4

 punkty. 

 

CZĘŚĆ PRAKTYCZNA: w ciągu 

60 minut

 

należy rozwiązać 2 zadania. Za każde zadanie można 

otrzymać  max.  5  punktów,  razem:  2 

  5  =  10 

punktów.  Do  części  praktycznej  dolicza się punkty 

z zaliczenia 

ćwiczeń rachunkowych, max. 5 za ocenę bardzo dobrą. Z części praktycznej egzami-

nu mo

żna otrzymać max. 

15

 punk

tów. 

 

Maksymalna liczba punktów: 

25

Ocena łączna jest obliczana wg poniższej tabeli. 

 

Suma punktów 

Ocena 

powyżej 21 

powyżej 19 – 21 

4+ 

powyżej 17 – 19 

powyżej 15 – 17 

3+ 

powyżej 12 – 15 

12 i mniej  

 

EGZAMIN USTNY przewidzia

ny jest w sytuacjach wyjątkowych i obejmuje w pierwszej kolejności 

pytania z cz

ęści teoretycznej egzaminu pisemnego ocenione na minimalną liczbę punktów, pytania 

z listy, dyskusję na temat zadań z egzaminu, proste przykłady zadań (zadania podstawowe). 

 

UWAGA

: warunkiem umożliwiającym przystąpienie do egzaminu jest zaliczenie ćwiczeń rachun-

kowych oraz 

laboratorium z wytrzymałości materiałów, potwierdzone wpisem do indeksu. 

 

STUDENT PRZYSTĘPUJĄCY DO EGZAMINU MUSI OKAZAĆ  

INDEKS ORAZ LEGITYMACJĘ STUDENCKĄ (DOWÓD TOŻSAMOŚCI). 

Osoby bez indeksu nie mogą przystąpić do egzaminu. 

Indeksy w trakcie egzaminu 

są zabierane i oddawane z wpisaną oceną. 

W trakcie egzaminu 

używanie aparatów komórkowych, smartfonów i tabletów jest 

zabronione pod rygorem wykluczenia z egzaminu. 

LITERATURA: 

 

Materiał z wykładów.

 

 

Ostwald M.: 

Podstawy wytrzymałości materiałów. Wyd. Politechniki Poznańskiej 2012. 

 

Ostwald M. 

Wytrzymałość materiałów. Zbiór zadań. Wyd. Politechniki Poznańskiej 2012. 

 

E-skrypty

www.sms.am.put.poznan.pl/e-Skrypty

 

 

Dostępna literatura z wytrzymałości materiałów.