Strona | 1
Prawda o protokołach
cz. II. Amerykański środek ostrożności
Tytuł oryginału: The Truth About the Protocols
Ź
ródło: http://www.biblebelievers.org.au/truth.htm#8
Tłumaczenie: Ola Gordon
Ś
rodek ostrożności Ameryki
Autorzy Konstytucji Stanów Zjednoczonych starali się uchronić kraj przed siłą
międzynarodowych bankierów żydowskich. Ci ludzie wiedzieli jak narody Europy cierpiały z
powodu siły pieniądza, a zatem, zapewnili plan, według którego tylko legalnie wybrani
przedstawiciele narodu w Kongresie będą mieli prawo kontroli finansów kraju. Był to nowy
ideał w nauce rządzenia i wywołał krzyk śmiertelnego przerażenia wśród braterstwa
bankowego w Europie.
Istnieją przesłanki, że ojcowie amerykańskiego rządu byli ostrożni wobec niebezpieczeństwa
związanego z systemem talmudycznym. Mówi się, że kiedy napisano konstytucję, Benjamin
Franklin nawet posunął się do żądania, by Żydów całkowicie wykluczyć z kraju. Swoją opinię
opierał na doświadczeniach narodów Europy w rozwiązywaniu tego problemu.
Mówi się, że Charles Pinckley z Płd. Karoliny, jeden z twórców konstytucji, prowadził
notatki z konferencji zebrań i według nich Franklin wypowiedział się w następujący sposób:
„W którymkolwiek kraju Żydzi osiedlili się w wielkiej liczbie, obniżyli standardy moralne,
zdeprecjonowali uczciwość handlową, oddzielili się i nie chcieli się asymilować, szydzili z
religii chrześcijańskiej i usiłowali ją podważyć choć na niej zbudowany był ten naród,
sprzeciwiali się wobec jej ograniczeń; zbudowali państwo w państwie, a kiedy napotykali
sprzeciw, próbowali udusić ten kraj i zadać mu śmierć finansową, jak w przypadku
Hiszpanii i Portugalii.”
„Od ponad 1700 lat Żydzi opłakiwali swój smutny los z powodu wypędzenia z własnej ziemi,
jak nazywają Palestynę. Ale, panowie, kiedy świat dałby ją im, natychmiast znaleźliby
przekonywujący powód by tam nie wracać. Dlaczego? Ponieważ są wampirami, a wampiry
nie żyją na wampirach. Oni nie mogą żyć tylko wśród swoich. Oni muszą żerować na
chrzescijanach i innych spoza swojej rasy.”
„Jeśli nie wykluczycie ich z tych Stanów Zjednoczonych, w tej konstytucji, w ciągu mniej
niż 200 lat zaroją się tu w takiej liczbie, że zdominują i pożrą ziemię, zmienią naszą formę
rządu, za którą Amerykanie rozlewali krew, oddawali życie, naszą egzystencję i zagrożą
naszej wolności.”
„Jeśli nie wykluczycie ich, w ciągu mniej niż 200 lat wasi potomkowie będą pracować na
polach by zapewnić im egzystencję, gdy oni będą w domach liczenia zacierać ręce.
Ostrzegam was, panowie, jeśli nie wykluczycie Żydów na zawsze, wasze dzieci będą
przeklinać was w grobach.”
„Żydzi, panowie, to Azjaci, niech się rodzą gdzie zechcą, lub od ilu pokoleń są poza Azją,
nigdy nie będą inni. Ich poglądy nie zgadzają się z poglądami Amerykanina, nie będą się
zgadzać nawet gdyby żyli wśród nas przez dziesięć pokoleń. Lampart nie może zmienić swoich
Strona | 2
cętek. Żydzi to Azjaci, będą zagrożeniem dla tego kraju jeśli pozwoli im się tu mieszkać,
powinni być wykluczeni na podstawie tej konstytucji.”
Obserwując w jaki sposób inne narody dusiły się z powodu siły pieniędzy, ludzie którzy
napisali konstytucję zrobili wszystko co mogli, by uchronić przyszłe pokolenia, choć nie
mogli posunąć się tak daleko jak żądał Benjamin Franklin. Dlatego byli ostrożni by umieścić
następującą klauzulę w sekcji ósmej pierwszego artykułu konstytucji: „Kongres ma prawo bić
monety, określać ich wartość i zagranicznych monet, oraz ustalać poziom miar i wag.”
Celem tego przepisu było trzymanie kontroli nad pieniądzem państwa na zawsze poza rękami
prywatnymi. Idea była taka, że tylko Kongres, jako wybrani przedstawiciele narodu, powinien
mieć to prawo.
Kiedy prześledzimy pochodzenie pieniądza, pomoże to nam lepiej zrozumieć co mieli na
myśli twórcy konstytucji. Podczas gdy prawdą jest, że pieniądz to tajemniczy twór z powodu
nieuchwytnej siły jaką ze sobą niesie, to kiedy poznamy jego pochodzenie, będzie to bardziej
zrozumiałe. Zawsze było korzystne dla bankierów by utrzymywać ludzi w ciemności w
sprawie tajników międzynarodowych finansów. Jest to częścią planu zniewolenia mas. Oni
umiejętnie stworzyli wrażenie, że manipulacja pieniądzem jest poza zasięgiem zwykłego
rozumowania.
Wyraz ‘pieniądz’ pochodzi od staro-rzymskiego ‘moneta’ , oznaczającego świątynię w której
bito i przechowywano złoto. Skrzynie w miejscach kultu strzeżone były przez kapłanów. Ten
ż
ółty metal uważano za szlachetny i święty.
Przechadzając się kiedyś wśród ruin starożytnej świątyni greckiej Apollo w Delphi,
natrafiłem na piękny mały budynek zwany Ateński Skarbiec. Podłoga zrobiona była z twardej
skały i miała głębokie wyżłobienia. W nich pogańscy kapłani składali złoto, srebro, kamienie
i klejnoty przyniesione na przechowanie. Kustosze świątynnego złota stali się znani pod
nazwą złotników [goldsmiths – przyp. tłum,].
W dawnych czasach kiedy człowiek wytwarzał więcej niż potrzebował na prywatne użycie,
stosowano system wymienny [barter – przyp. tłum.]. Inaczej mówiąc, mógł wymienić rzeczy
których nie potrzebował na inne niezbędne.
Od około VII wieku pne wprowadzono system bicia monet. Tylko królowie mieli prawo bicia
monet. Jeśli złapano kogoś na tym uczynku, skazywano go na śmierć. Sytuacja ta trwała do
około 1650 roku, kiedy zaczęły występować pewne wydarzenia, które stworzyły podstawy
nowoczesnego systemu bankowego.
Sprytni złotnicy zdobyli prywatną kontrolę nad pieniądzem w różnych krajach, zwłaszcza w
Anglii. Królowie nadal produkowali złote i srebrne monety, ale rozpoczęto proces ukrywania
ich w skrzyniach by złotnicy używali je jako podstawę do bicia prywatnego pieniądza w
formie papierowej. Kiedy rosła siła złotników, w wielu przypadkach mogli nawet
kontrolować królów.
Ponieważ złotnicy byli jedynymi posiadającymi bezpieczne miejsca składowania
wartościowych przedmiotów, kupcy przyjęli plan składowania u nich złotych i srebrnych
monet. W zamian złotnik wydawał pokwitowanie lub certyfikat przyjęcia ich. Po jakimś
Strona | 3
czasie te kwity wykorzystywano zamiast monet. Wkrótce kupcy nabywali produkty płacąc za
nie tymi właśnie kwitami.
W ten sposób powstał pieniądz papierowy. W krótkim czasie w rękach złotników były
ogromne ilości złota i srebra, więc zaczęli wydawać kwito-waluty. Miłość pieniądza będąc
korzeniem zła, złotnicy opracowali plan inflacji i wypisywali setki razy tak wiele kwitów jak
dużo mieli w depozycie złotych monet. Oszustwo to stworzyło prawną podstawę nowoczesnej
waluty. Gdyby wszyscy posiadacze kwitów zażądali zwrotu swojego złota i srebra
równocześnie, miałyby miejsce wyścigi do „banku” pana Goldsmitha i z całym
prawdopodobieństwem następnego dnia znaleziono by bankiera wiszącego na gałęzi
najbliższego drzewa.
W tym samy czasie ewolucji pieniądza wprowadzono odsetki. Złotników nie zadowalała
pożyczka czegoś czego nie mieli; samo to nie wystarczało by zaspokoić ich chciwość; dlatego
kiedy ktoś przychodził ponownie po więcej kwitów, rozpoczęli żądać od niego płacenia
odsetek.
Tak więc na skutek procesu „pies je psa” kupcy musieli pracować i planować by otrzymać
kwity od innych w celu spłacenia wcześniej pożyczonych od złotników kwitów. Interesy
zaczęły funkcjonować na zasadzie kwitów przynoszących odsetki zamiast monet. W
międzyczasie złotnicy wykorzystywali odsetki jako pętle na szyi kupców.
Wymysł odsetek nazywa się lichwą. Jest to łańcuch krępujący dzisiejsze masy. Tak
długo jak złotnicy mogli kontrolować złoto, mogli również kontrolować pieniądz
papierowy wydany na podstawie złota, oraz w ten sposób kontrolować ludzi, którzy
musieli mieć pieniądz papierowy by żyć. Gdziekolwiek jest złoto, tam jest siła rządzenia
ś
wiatem.
Stąd powiedzenie prezydenta Garfielda: „Kto rządzi pieniądzem państwa, rządzi też tym
państwem.”
Dowiedzieliśmy się jak sztuczki złotników stały się podstawą nowoczesnego standardu złota.
Rezerwy złota za pieniądzem papierowym to wszystko czego potrzebują złotnicy w XX
wieku by wywołać jaką chcą panikę, kryzysy, bunty i wybuchy anarchii.
To dlatego współcześni międzynarodowi złotnicy nie chcą by ani złoto ani srebro nie
tworzyły podstawy pieniądza papierowego. Na świecie jest tyle srebra, że kontrolowanie nim
sprawiałoby im trudności.
Nieżyjący już F G Bonfils kiedyś powiedział: „Wszystko wyprodukowane na świecie przez
438 lat złoto stworzyłoby blok o powierzchni 38 stóp kw.” [myślę, że chodzi tu o sześcian o
pow. ścianki 38 : 9 = ok. 13 m.kw. – przyp. tłum.] Jest to pewnego rodzaju złoty cielec
czczony przez świat. Sprawowanie kontroli nad tą bryłą umożliwia międzynarodowym
finansistom rządzić światem.
Autorzy konstytucji chcieli nie dopuścić do tego by współcześni złotnicy zdobyli kontrolę nad
państwem. Dlatego zapisali wyłączne prawo zarządzania finansami państwa Kongresowi.
Według tego planu w ciągu mniej niż 200 lat zbudowano najbogatsze państwo na świecie.
Strona | 4
Ale międzynarodowi bankierzy nie są głupcami. Czekali na właściwy moment by wymóc na
kongresmanach zlikwidowanie konstytucyjnego prawa narodu do „emisji pieniądza (i)
regulacji jego wartości.” Jak to osiągnięto jest najczarniejszą zagadką w historii Ameryki.
Zmanipulowali ją Rotszyldowie, Warburgowie i inne rody żydowskich bankierów.
John Sherman, amerykański kongresman z Ohio, był narzędziem wykorzystanym przez
Rotszyldów do wbicia pierwszego klina. Poprzez ich spisek mogli zmusić Kongres do
przegłosowania prawa narodu do kontrolowania pieniądza na rzecz interesów prywatnych
banków.
25 czerwca 1863 roku londyńscy Rotszyldowie napisali do Ikleheimera, Mortona i
Vandergoulda, przedstawicieli swoich banków w Nowym Jorku co następuje:
„Szanowni Panowie
Pan John Sherman napisał do nas z Ohio, USA, w sprawie możliwych zysków w National
Banking zgodnie z ostatnim aktem uchwalonym przez wasz Kongres, kopię którego załączył w
swoich listach. Oczywiście akt ten powstał w oparciu o plan sformułowany tutaj ubiegłego
lata przez British Bankers Association {Stowarzyszenie Brytyjskich Bankierów), przez co
Stowarzyszenie zarekomendowało naszym amerykańskim przyjaciołom, że jeśli stanie się on
prawem, będzie to bardzo zyskowne dla bractwa bankowego na całym świecie.
Pan Sherman oświadcza, że nigdy wcześniej kapitaliści nie mieli takiej okazji gromadzenia
pieniędzy, jak przedstawione jest w tym akcie, oraz że stary plan Banków Państwowych jest
tak niepopularny, że nowy zostanie przyjęty najbardziej pozytywnie, pomimo faktu, że daje
Bankom Narodowym prawie całkowitą kontrolę nad finansami państwa. ‘Kilku rozumiejących
ten system,’ mówi, ‘będą albo tak zainteresowani zyskiem, albo tak uzależnieni od korzyści, że
nie będzie żadnego wewnętrznego sprzeciwu, podczas gdy z drugiej strony, ten wspaniały
organ składający się z ludzi niezdolnych umysłowo zrozumieć ogromnych korzyści jakie
kapitał czerpie z tego systemu, poniesie jego ciężar bez żadnej skargi i być może nawet bez
ż
adnych podejrzeń, że system ten sprzyja ich interesom.”
Prosimy o wyczerpująca odpowiedź w tej sprawie, jak również o deklarację waszej pomocy,
jeśli zdecydujemy się na założenie Narodowego Banku w Nowym Jorku. Jeśli poznaliście
pana Shermana (wydaje się, że to on wprowadził akt o narodowych bankach), będziemy
zadowoleni z otrzymanej od was wiedzy o nim. Jeśli posłużymy się informacjami otrzymanymi
od niego, oczywiście stosownie go wynagrodzimy.
Oczekujemy waszej odpowiedzi
z wyrazami szacunku
Bracia Rotszyldowie”
Odpowiedź Ikleheimera, Mortona i Vandergoulda była następująca:
„Szanowni Panowie
Strona | 5
Otrzymaliśmy wasz list z dnia 25 czerwca, w którym piszecie o korespondencji od Johna
Shermana z Ohio, odnoszącej się do korzyści i zysków z amerykańskiej inwestycji zgodnej z
prawem o bankach narodowych.
Fakt, że pan Sherman dobrze się wyraża o takiej inwestycji lub podobnej, z pewnością ma
znaczenie gdyż ten dżentelmen posiada w znacznej mierze cechy wyróżniające skutecznego
nowoczesnego finansistę. Ma taki charakter, że jego własne uczucia nie mogą one być
przyczyną stracenia z oczu wielkiej szansy. Jest młody, sprytny i ambitny. Ma oko na
stanowisko prezydenta Stanów Zjednoczonych i jest już członkiem Kongresu. Słusznie myśli,
ż
e może bardzo wiele zyskać zarówno politycznie jak i finansowo (ma też ambicje finansowe)
poprzez przyjaźń z osobami i instytucjami posiadającymi duże zasoby finansowe, które
czasami nie są zbyt drobiazgowi w swoich metodach, albo w sprawie uzyskiwania pomocy
rządowej albo zabezpieczania się przed nieprzyjaznymi przepisami. W tym ufamy mu
całkowicie. Jego połączone intelekt i ambicja czynią go dla nas niezwykle cennym.
Rzeczywiście, przewidujemy, że jeśli go życie oszczędzi, okaże się najlepszym przyjacielem
jakiego kiedykolwiek miał świat finansowy w Ameryce.
Jeśli chodzi o organizację Narodowego Banku tutaj i zysków z takiej inwestycji, prosimy o
zapoznanie się z załączonym okólnikiem. Pytania od europejskich kapitalistów w tej sprawie
były tak liczne, że dla ułatwienia byliśmy zmuszeni wydrukować nasze odpowiedzi na okólniku.
Gdybyście zdecydowali się na utworzenie banku w tym mieście, będziemy zadowoleni
ś
wiadczyć wszelką pomoc. Łatwo możemy znaleźć przyjaciół wśród finansistów w celu
sporządzenia odpowiedniego informatora i wypełnić urzędowe stanowiska nie zapewnione
przez przedstawicieli przysłanych nam przez was.
Z największymi wyrazami szacunku
Ikleheimer, Morton i Vandergould.”
Ustawa o narodowej bankowości była haniebnym czynem umożliwiającym Kongresowi
zrzeczenie sie władzy nad narodowym pieniądzem na rzecz międzynarodowego
ż
ydowskiego bractwa bankowego. Co ten akt rozpoczął, dokończył system Federalnych
Rezerw. Paul Warburg, prezydent Kuhn, Loeb and Co. był niemieckim Żydem
przysłanym do Ameryki by sfinalizować wypaczony system finansowy państwa. To jemu
przypisuje się napisanie ustawy o Federalnych Rezerwach uchwalonej za czasów
kontrolowanego przez Żydów rządu Wilsona. W chwili jej uchwalenia przez Kongres, naród
całkowicie stracił kontrolę nad swoim pieniądzem.
Podobnie jak Warburg, założyciel House of Rotszyld [Dom Rotszyldów] był również
niemieckim Żydem. Rotszyld urodził się w 1743 roku i jego prawdziwe nazwisko było Majer
Amszel. Z zawodu był pożyczkodawcą i jako logo swojej firmy używał Czerwonej Tarczy, od
której nazwy ‘roth schild’ pochodzi jego nazwisko. Jak olbrzymia ośmiornica swoimi
mackami sięga do wszystkich części świata.
Głównym celem niniejszej pracy jest pokazanie, jak łatwo byłoby grupie ludzi myślących w
skali międzynarodowej kształtować świat według swoich pragnień, gdyby mieli dostęp do
ź
ródeł finansowych. Przyznanie możliwości takiego rozwiązania jest równoznaczne z
przyznaniem, że taki spisek, jak ujawniony w Protokołach Mędrców Syjonu mógłby istnieć.
Strona | 6
Gdyby taki spisek mógł istnieć, to pozostaje tylko kwestia odpowiedzi: czy mamy dowody
by podejrzewać że istnieje?
Ś
wiatowy kryzys
Prof. Frederick Soddy z Oxford University jest zdania, że każda grupa finansistów
posiadająca wiedzę zawartą w Protokołach, gdyby chciała, mogłaby przejąć pod swoją
kontrolę całą ludzkość. „Powszechnie uważa się, że nastąpiło coś w rodzaju spisku mającego
na celu zniewolenie świata,” mówi Soddy. Kiedy już wspomniał o Protokołach, dodał:
„Spisek czy nie, to nie ma wątpliwości, że władza jaką to odkrycie włożyło w ręce finansistów,
jeśli nie kontrolowana, umożliwi im w ich własnym czasie i na swój sposób podbić świat.”
„To, czy istnieje zmowa między „narodem wybranym” do przywrócenia poprzez złoto
dominacji, która z nawyku miała pochodzić od Boga – biblijna historii (Exodus XXXII)
przypomina bardzo podobną próbę, udaremnioną przez energiczne działanie działania ich
głównego ustawodawcę – trzeba przyznać, że byłby to odwet na nauce za jej skłonności
obrazoburcze, nie bez pewnego sardonicznego humoru, jeśli obudzimy się pewnego dnia i
zamiast dziesięciu przykazań będziemy mieć jedną zasadę złota. Są to hipotetyczne możliwości,
bez wątpienia, że tak jak w czasach Mojżesza, nadal są Żydzi i Żydzi. Przynajmniej miejmy
taką nadzieję.”
Mając na uwadze wszystkie te fakty i rozważając dalszy fakt, że Protokoły były wyraźnie
napisane około czterdzieści lat temu, poniższe zagrożenie wynikające z trzeciego protokołu
wydaje się naprawdę być prorocze: „Wszystkimi dostępnymi nam tajnymi podziemnymi
metodami i przy pomocy złota, które jest w naszych rękach, wywołamy światowy kryzys
gospodarczy, na ulice rzucimy całe tłumy robotników jednocześnie we wszystkich krajach
Europy. Te tłumy będą się spieszyć z zachwytem do rozlewu krwi tych, którym w prostocie
niewiedzy zazdrościli od kołyski, i których majątki będą wtedy mogli łupić.”
„Naszych nie tkną, gdyż tylko my będziemy znać czas ataku i podejmiemy kroki by się
obronić.”
Poszczególne kraje doświadczyły kryzysów w różnym czasie ale do depresji w 1929 roku
nigdy nie było „powszechnego kryzysu ekonomicznego.” Jednym ze skutków depresji przez
bezrobocie, było rzucenie „całych tłumów robotników” na ulice świata. Te tłumy już
rozlewają „krew” urzędników rządowych, a patrząc na wskaźniki najgorsze jeszcze nie
nadeszło. „Naszych majątków nie tkną,” i to jest fakt warty zauważenia, że kiedy majątki
gojów rozpadały się w roku 1929, nie odnotowano strat po stronie głównych żydowskich
spekulantów przez kryzys giełdowy. Ich majątek był taki, że kiedy depresja nadeszła byli na
nią przygotowani. Artykuły prasowe do tej pory donoszą, że przyczyna depresji jest nieznana.
Czy mogła być zaplanowana?
Bankierzy i bolszewizm
10 września 1920 roku The American Hebrew napisał: „Żyd rozwijał zorganizowany
kapitalizm wraz z jego wykonawcą pracy, systemem bankowym.”
W 1880 roku Fiodor Dostojewski napisał: „Tak, ona jest w przededniu swojego upadku,
twoja Europa, upadku, powszechnego, ogólnego, okropnego…judaizm i banki rządzą
Strona | 7
wszystkim, tak Europa jak i edukacją, cała cywilizacją i socjalizmem, zwłaszcza socjalizmem,
gdyż z jego pomocą judaizm wyrwie z korzeniami chrześcijaństwo i zniszczy chrześcijańską
kulturę. I nic innego z tego nie wyniknie poza anarchią, nawet wtedy na czele wszystkiego
będzie stał Żyd… i kiedy całe bogactwo Europy będzie złupione, pozostanie tylko żydowski
bank.”
Przez długi czas związek między bolszewizmem i międzynarodowymi finansistami
ż
ydowskimi utrzymywano w ukryciu. Ale mądrość opinii publicznej ma sposób na
zniszczenie kamuflażu i wiercenie aż do pierwszych przyczyn. Być może nigdy nie poznamy
całkowitej historii, ale pokazały się wystarczające informacje by wiedzieć, że za tzw.
„rosyjską” rewolucją 18 lat temu stały nieograniczone żydowskie finanse. W rzeczywistości
była to „żydowska” rewolucja.
Nikt poinformowany nie ma już wątpliwości, że bolszewizm jest kontrolowany i kierowany
przez tajemniczą hierarchię żydowskich czarowników finansowych. Zwykli ludzie i robotnicy,
których umysły stały się wypaczone mydlanym oratorium i czerwoną propagandą są po
prostu ogłupiani by wyniszczyć się nawzajem przez anarchię, klasową nienawiść i przemoc
tłumu. Kiedy robotnicy na całym świecie nadal stawiają na litość spiskowców i w końcu są
wykończeni wybuchami rewolucji, będzie wtedy proste dla finansistów by zakneblować ich w
spirali systemu tajnej policji jak to miało miejsce w Rosji. W ten sposób międzynarodowi
ż
ydowscy czerwoni spodziewają się ostatecznie rządzić światem, a status gojów zredukować
do niewolników.
W 1905 roku, kiedy w Rosji miała początek rewolucja, hebrajskie czasopismo nowojorskie
The Maccabean napisało: „Rewolucja w Rosji jest rewolucją żydowską, kryzysem w
ż
ydowskich dziejach. Jest to żydowska rewolucja gdyż Rosja jest domem około połowy Żydów
ś
wiata, a obalenie jej despotycznego rządu musi mieć bardzo ważny wpływ na losy milionów
tam żyjących i na wiele tysięcy tych, którzy ostatnio wyemigrowali do innych krajów. Ale
rewolucja w Rosji jest żydowską również ze względu na to, że Żydzi są najbardziej aktywnymi
rewolucjonistami w carskim imperium.”
Jest zatem błędne aby sądzić, że nie do opisania warunki istniejące obecnie w Rosji, gdzie
cała gojowska ludność została zredukowana do poziomu niewolników, stanowi szczerą próbę
ze strony rosyjskiej klasy robotniczej w celu poprawy ich warunków.
Nie tylko w USA, ale również we wszystkich częściach świata, ogromna część żydowskiej
prasy otwarcie propagowała bolszewizm kiedy zaczął obejmować Rosję. W Londynie
propaganda stała się tak silna i okrutna, że Morning Post i inne szanowane dzienniki
poświęciły jej dużo uwagi i szeroki rozgłos.
W 1919 roku Jewish Chronicle miała to do powiedzenia: „Jest dużo w fakcie samego
bolszewizmu, w tym że tak wielu Żydów jest bolszewikami, w tym że ideały bolszewizmu w
wielu punktach są zgodne z najlepszymi ideałami judaizmu.”
6 stycznia 1933 roku ta sama gazeta napisała: „Ponad jedna trzecia Żydów w Rosji została
urzędnikami państwowymi.”
W swojej książce The Alien Menace (Obca groza) A H Lane, oficer brytyjski stawia pytanie:
kto zapewnił Leninowi i Trockiemu fundusze by rozwalić rosyjski rząd w 1917 roku? I
odpowiada: „Jest znanym faktem i udowodnionym, że pieniądze zapewniła grupa
Strona | 8
międzynarodowych bankierów z siedzibą w Berlinie, Sztokholmie i Nowym Jorku. Kiedy Lenin
zabrał ze sobą ze Szwajcarii pewną liczbę obcych rewolucjonistów zebranych z całej Europy,
jego główny pomagier Trocki przywiózł ze sobą hordę obcych z USA. Sam był w więzieniu w
Halifax, Nowa Szkocja, kiedy otrzymał wiadomość by dołączył do Lenina w Rosji. Jego
uwolnienie z więzienia po to by mógł asystować Leninowi w organizowaniu bolszewickiej
rewolucji jest tajemnicą, która nigdy nie była rozwikłana. Jaki ogromny wpływ zmusił
brytyjskie organy by go uwolnić i dać pozwolenie na wyjazd do Rosji?”
Za rosyjskim holokaustem były lata przygotowań i niesamowitych intryg. Spisek
zaplanowano tak ostrożnie i jego ślady ukryto z taka dbałością, że tylko teraz goje zdają sobie
sprawę, do pewnego stopnia co naprawdę się wydarzyło. Pewni „tajemniczy mężczyźni”,
których działalności nigdy w pełni nie poznano, byli zainstalowani w różnych miejscach
ś
wiata na wzór ogromnej międzynarodowej sieci.
Przykład tego można zauważyć u tajemniczego dr Helphanda, używającego literackiego
pseudonimu Parvus. Rosyjski Żyd z główna bazą operacyjną w Sztokholmie, Helphand był
łącznikiem między spiskowcami z różnych krajów. Posiadał ogromny majątek i opisywano go
jako „niewidzialnego międzynarodowego spekulanta który dorobił się ogromnej fortuny, i
kreował się na idealnego inspiratora bolszewizmu.”
Kiedy Lenin i Trocki wykonywali wstępna brudną robotę, prawdziwi sponsorzy światowego
buntu trzymali się za kulisami. Ganecki-Furstenberg, inny Żyd który pracował z Helphand,
miał interesy finansowe równie wielki i tajemnicze. Ktoś z tych czasów mówi, że przez tych
dwóch dziwnych facetów „bolszewicy zwykli otrzymywać ogromne sumy pieniędzy z
nieznanych źródeł zagranicznych.”
Pan Lane kontynuuje swoją ocenę sytuacji: : „W jaki sposób ci obcy wspierani rewolucjoniści,
po najeździe na Rosję, przeszli do mordowania i grabienia na hurtowa skalę, zapisały liczne
osoby, które miały nieszczęście być w Rosji w czasie rewolucji bolszewickiej. Wszyscy są
zgodni, że przywódcami rewolucji i osobami odpowiedzialnymi za większość brutalnych i
oburzających morderstw byli Żydzi.”
Victor E Marsden przebywał w Rosji podczas i zaraz po rewolucji. Był przedstawicielem
londyńskiego Morning Post i miał możliwość obserwować tworząca się od początku
moskiewską biurokrację. Będąc w codziennym kontakcie z przywódcami, mógł obserwować
personel nowej dyktatury. Ponieważ upierał się że zewnętrznemu światu będzie opisywał
prawdę, ściągnął na siebie gniew Żydów i chociaż był obywatelem brytyjskim został
uwięziony. Zmarł przedwczesną śmiercią na skutek odniesionych tam ran.
W 1934 udało mi sie dostać z Anglii listę nazwisk I narodowości przywódców sporzadzoną
przez Marsdena kiedy mieszkał w Moskwie. Opublikowałem ją w Revealer by na zawsze
uciszyć pewnych hebrajskich chrześcijan i religijnych redaktorów, którzy do tego czasu
negowali żydowski charakter komunizmu. Pełna lista od A do Z pokazała, że było tam 545
biur i 454 z nich zajmowali Żydzi. Wiarygodne raporty wskazują, że prawie taka sama
relacja jest dzisiaj. Opublikowane narodowości przedstawiały się następująco:
1.
Ż
ydzi 454
2.
Litwini 33
3.
Rosjanie 23
4.
Ormianie 13
Strona | 9
5.
Niemcy 12
6.
Finowie 3
7.
Polacy 2
8.
Gruzini 1
9.
Karaimowie 1
10.
Węgrzy 1
11.
Imeretianie 1
12.
Czesi 1
Razem 545
W celu dokonania rewolucji Lenin potrzebował milionów dolarów. Takich ogromnych sum
nie można było zebrać wśród osób prywatnych. Tylko silni międzynarodowi bankierzy mogli
wesprzeć propagandę na tak olbrzymią skalę.
„W pewnym czasie Trocki był ulubieńcem Jakuba Schiffa,” powiedział kongresman Louis T
McFadden w przemówieniu przed Kongresem w 1933 roku. „Podczas wojny Trocki
redagował Nowy Mir i organizował masowe spotkania w Nowym Jorku. Kiedy opuszczał
Amerykę by powrócić do Rosji, jak podają wiarygodne źródła, podróżował na koszt i pod
opieką Schiffa. W Halifax aresztowali go Brytyjczycy, lecz uwolnili natychmiast dzięki
jakiemuś wysoko ulokowanemu protektorowi. Wkrótce po przyjeździe do Rosji otrzymał
informację, że miał kredyt w Szwecji, w szwedzkiej filii banku należącego do Maxa Warburga
z Hamburga. Kredyt ten pomógł sfinansować zajęcie rosyjskiej rewolucji przez
międzynarodowych bankierów żydowskich.”
Rok później w innym przemówieniu przed Kongresem, McFadden powiedział: „Studenci
radykalizmu wiedzą, że obecny sowiecki rząd w Rosji zorganizowany był przez obcych i
uzurpatorów a nie reprezentanta myśli i idei 150 mln obywateli Rosji…”
„Chiałbym przypomnieć lojalnym Amerykanom, że dobrze jest pamiętać iż taktyka
‘wiercenia-od-środka’ kontynuowana przez tych obcych i uzurpatorów w sowieckiej Rosji
spowodowała upadek rządu i ustanowienie obecnego rządu pod kontrolą komunistyczno-
ż
ydowską, oraz wskazać, że ten sam typ obcych i uzurpatorów jest zatrudnionych w USA by
ustanowić formę rządu inną niż konstytucyjny, a by to zrobić chcą sparaliżować przemysł,
zniszczyć patriotyzm, by w końcu obalić rząd Stanów Zjednoczonych.”
Inny przykład związku między bankierami i bolszewikami daje się zauważyć w pracach
Leonida Borysewicza Krassina. Ten człowiek, syberyjski Żyd, był równie bogaty. Brał udział
w rewolucyjnym spisku w Rosji w 1907 roku i natychmiast uciekł do Berlina gdzie podjął
pracę w żydowskiej firmie. Dwa lata później powrócił do Rosji jako dyrektor filii firmy w St
Petersburgu.
W 1917 roku współpracuje z tajemniczym dr Helphandem i Ganeckim-Furstenburgiem w
Sztokholmie jako ośrodkiem ich działalności. Pracowali między St Petersburgiem,
Sztokholmem i Berlinem. Był to rok w którym poczyniono starania o przeniesienie Lenina i
Trockiego wraz z ich bandą rzezimieszków przez Berlin w zapieczętowanym pociągu.
Krassin był jednym z przywódców przygotowującym tę podróż. W kręgu jego przyjaciół byli
główni przywódcy bractwa bankowego z Niemiec.
Pani Webster sprawę te podsumowuje w jednym akapicie: ” Krassin grał podwójną rolę, z
jednej strony reprezentował interesy wielkich żydowsko-niemieckich kapitalistów, a z drugiej
Strona | 10
jako pomagier Lenina, którego jednoznacznym celem było zniszczenie kapitalizmu. Gdyby
potrzebne były inne dowody na związek między bolszewizmem i międzynarodowymi
finansistami, dostarczy ich sprawa Krassina.”
Do czasu kiedy do władzy doszedł Hitler, istniał bliski związek między finansistami z Berlina
I Moskwy. Kiedy kryzys w roku 1931 ogarnął Anglię, gazety donosiły, że pożyczki
„zamrożono” w Niemczech, przez co zablokowano przepływ kapitału. Artykuły te nie były
prawdziwe, lecz był tego powód, że choć pieniądze przeszły do Berlina, przekazywane były
przez żydowskich bankierów niemieckich do sowieckiej Rosji, gdzie je „zamrażano”.
Tej strategii niszczenia równowagi finansowej świata dostarcza oświadczenie moskiewskiego
oligarchy Mendzinskiego: „Tak długo jak idioci będą poważnie traktować nasze podpisy i im
wierzyć, będziemy musieli przyrzec wszystko o co proszą, i na tyle ile by się chciało, jeśli tylko
dostaniemy coś materialnego w zamian „.
Wyczuwając sytuację, że fundusze przesyłane do Niemiec dostawały sie do Moskwy, James
W Gerard we wrześniu 1931 roku oświadczył, że Niemcy „nie potrzebowały żadnej pomocy
finansowej oraz że duży procent pożyczek z USA szedł do Rosji”. Dodał: „Jeśli mamy robić
interesy z Rosją, róbmy je bezpośrednio a nie przez Niemcy, które zorganizowały kredyt
wartości milionów dolarów dla Rosji, by mogła zakupić towary w Niemczech.”
Dlatego oszuści mają zwyczaj wywoływać spięcia na liniach międzynarodowych finansów w
celu kreowania bezrobocia i niepokoju wśród mas. Dla nich stworzenie sytuacji jaką chcą jest
bardzo prosta sprawą, wystarczy usiąść przy biurku i kontrolować gospodarcze arterie świata.
Tak więc widzimy, że naród rosyjski jest nie tylko nieludzko rządzony przez grupę
pozbawionych serca obcokrajowców, ale że ta grupa była finansowana i wspierana od
początku przez międzynarodowych bankierów, którzy są również obcy w krajach gdzie żyją
dlatego, że ich pomysły są sprzeczne z narodowymi dążeniami gojów których dominują siłą
złota.
W listopadzie 1934 roku prezydent USA wysyła następującą wiadomość do szefa
moskiewskiej dyktatury: „W siedemnastą rocznicę ustanowienia sowieckiego rządu, proszę
przyjąć zapewnienie najlepszych życzeń dobrobytu waszego kraju.”