Ochrona budynków 

przed wilgocią 

OSUSZANIE

 

 

Przygotowały: 

dr inż.Agnieszka Kaliszuk-Wietecka 

mgr inż.Elżbieta Wyszyńska 

 

 

 

 

Zawilgocenie przegrody budowlanej ma wpływ na: 

1. parametry techniczne przegrody, 

3.  estetykę wnętrz i fasad 

 

2.  mikroklimat wnętrz, 

Zawilgocenie elementów budynku może powstać w wyniku: 

-sorpcji wody z powietrza, 
-kondensacji powierzchniowej pary wodnej, 
-kondensacji międzywarstwowej pary wodnej, 

 

-transportu kapilarnego wody z gruntu,  

 

-obecności wody technologicznej,  

 

-opadów atmosferycznych, 

 

-awarii instalacji, 

 

-akcji gaśniczej podtopienia lub powodzi. 

 

Skutkami zawilgocenia elementów budynku mogą być: 



plamy wilgoci, 



rozwój grzybów pleśniowych, 

 

 



degradacja warstw wykończaniowych:  

 

- powstawanie wykwitów i wysoleń, 

 

- odbarwienia powłok malarskich, 

 

- odparzenia i odpadanie tynków, 



zniszczenie struktury materiału elementów prowadzące 

do powstawania ubytków, 

 

 



rozwój korozji biologicznej w przypadku elementów drewnianych, 

 

 

wzrost wartości współczynnika przewodzenia ciepła, a w 

konsekwencji zwiększenie strat ciepła w budynku ogrzewanym. 

 

 

Zwiększenie strat ciepła przez zawilgocone 

przegrody 

• Zawilgoceniu ulegają materiały budowlane o strukturze 

porowatej. 

• W wilgotnym materiale woda zajmuje miejsce powietrza.     

W niesprzyjających warunkach termicznych (spadek 

temperatury poniżej 0˚C) woda może zamarzać powodując 

dalszy  spadek izolacyjności termicznej materiału. 

 

• Dla przypomnienia, obliczeniowy współczynnik 

przewodzenia ciepła :   

• dla powietrza   

 

 

 λ = 0,025 W/m·K 

• dla wody w temperaturze 10˚C    λ = 0,600 W/m·K 

• dla lodu w temperaturze 0˚C     λ = 2,200 W/m·K 

Skuteczne zabezpieczenie budynku przed wilgocią wymaga: 

1. diagnozowania przyczyn zawilgocenia, 

2. zaprojektowania i wykonania skutecznej i trwałej izolacji 

wodochronnej, 

 
3.  dobranie  i  wykonanie  sposobu  osuszenie  zawilgoconych 

elementów budynku. 

Przygotowanie do osuszania budynków – zasady 

postępowania 

 

DANE OGÓLNE 

• Wiek budynku 

• Układ ścian 

• Podpiwniczenie lub jego brak 

• Materiał ścian 

• Poziom wody gruntowej 

• Rodzaj gruntu i jego przewarstwienia 

• Otoczenie budynku, ukształtowanie terenu, roślinność 

• Zanieczyszczenie środowiska (zasolenie, kwaśne deszcze) 

• Stan instalacji wod-kan. 

• Stan urządzeń do odprowadzania wody opadowej 

• Izolacje wodochronne fundamentów (czy są? w jakim stanie?) 

• Rodzaj i zakres uszkodzeń  

• Wentylacja pomieszczeń 

• Źródła wody 

Przygotowanie do osuszania budynków – zasady 

postępowania 

BADANIA 

• Wilgotność materiałów przegród 

• Nasiąkliwość materiałów 

• Rozkład wilgoci na wysokości i grubości ścian 

• Ilość i rodzaj soli występujących w murach 

ANALIZA DANYCH  - diagnoza 

DOBÓR METOD 

• Usunięcie wszystkich źródeł wody 

• Odwodnienie terenu wokół budynku 

• Ewentualne wzmocnienie konstrukcji 

• Zahamowanie kapilarnego transportu wilgoci w ścianach (odtworzenie lub 

wytworzenie właściwej izolacji wodochronnej) 

• Zabezpieczenie powierzchni przegród przed zamakaniem (hydrofobizacja) 

• Osuszenie przegród 

• Docieplenie przegród zewnętrznych  

• Właściwa eksploatacja ( temperatura i wilgotność powietrza 

wewnętrznego)  

 

OSUSZANIE 

WENTYLOWANIE  

POMIESZCZENIA 

METODA 

MIKROFALOWA 

 

METODY  

KONDENSACYJNE  

I ABSORPCYJNE 

METODA 

TERMOINIEKCJI 

 

METODY 

ELEKTROFIZYCZNE 

 

WENTYLOWANIE POMIESZCZEŃ 

Następuje w wyniku różnicy temperatury  

powietrza wewnątrz i powietrza zewnętrznego  

Proces bardzo 

powolny ok.2lat 

 

 

Powietrze wewnątrz pomieszczeń o zwiększonej zawartości 

wilgoci (pary wodnej) jest wymieniane na powietrze 

zewnętrzne o mniejszej zawartości pary wodnej  

Podniesienie temperatury: 

np.: Promienniki 

 

 

UWAGA: 

miejscowa kondensacja 

i wtórne zawilgocenie 

 

 

METODY KONDENSACYJNE 

W metodzie kondensacyjnej wykorzystuje 

się zjawisko kondensacji pary wodnej 

zawartej w powietrzu w kontakcie z ciałami 

o temperaturze niższej niż temperatura 

punktu rosy 



prosta obsługa, małe zużycie energii, 



wymagane jest utrzymanie szczelności pomieszczenia 

METODY ABSORPCYJNE 

W osuszaczach absorpcyjnych wykorzystuje się 

zjawisko pochłaniania wilgoci z powietrza przez 

specjalną substancję o dużej powierzchni 

właściwej, wypełniającą cylindryczny rotor.  



konieczna okresowa regeneracja substancji strumieniem 

gorącego powietrza, 



droższe, bardziej skomplikowane, zużywa więcej energii, 



może pracować w temperaturze ujemnej,  



możliwość uzyskania powietrza o wilgotności względnej (na 

wylocie z urządzenia) nawet o wilgotności 1-3%.  



wymagane jest utrzymanie szczelności pomieszczenia 

METODY ELEKTROFIZYCZNE 

Producenci podają, że aby pozbyć 

się wilgoci z murów wystarczy 

zawiesić w pomieszczeniach, 

sprzedawane przez firmy, 

urządzenia i w ciągu 2



3 lat 

oczekiwać na mające nastąpić 

osuszenie murów.  



w aparatach stosowanych w tej metodzie wytwarza się 

bardzo słabe pole elektromagnetyczne o wysokiej 

częstotliwości. 



osuszeniem maja być objęte mury w zasięgu koła o promieniu 

4 do 52 m,  

METODY ELEKTROFIZYCZNE 

[zdj. własne] 

METODA MIKROFALOWA 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

Metoda ta wykorzystuje zdolność mikrofal do wprawiania w ruch 

cząsteczek wody zawartej w osuszanym materiale. Skutkiem 

wytworzonego w ten sposób tarcia jest duża ilość ciepła.  



mur nagrzewa się do temperatury 60-80ºC, co sprawia, że 

woda paruje i dyfunduje z niego. 



zaletą metody jest szybkość, brak wysoleń i skuteczne 

niszczenie wszelkich utworów biologicznych,  



wadą metody jest szkodliwość promieniowania oraz ryzyko 

wtórnego zawilgocenia - konieczna intensywna wentylacja. 

METODA TERMOINIEKCJI

 

Istota metody polega na osuszeniu strefy muru muru z zalegającej 

w jego porach i kapilarach wody, a następnie - wykonaniu trwałej 

przepony hydrofobowej z żywic silikonowych, uniemożliwiającej 

ponowne wnikanie wilgoci do muru.  

METODA TERMOINIEKCJI c.d.

 



osuszanie wykonuje się specjalnymi urządzeniami 

termowentylacyjnymi, których elementy grzejne i nadmuchu 

powietrza umieszcza się w nawierconych w ścianie otworach o 

średnicy 2,0 cm,  



przy przeciętnym zawilgoceniu murów (7-12%) redukcję 

wilgoci umożliwiającą przeprowadzenie hydrofobizacji 

(poniżej 5 %) uzyskuje się już po 2-4 dobach osuszania (w 

zależności od początkowej wilgotności i grubości ścian oraz 

warunków prowadzenia prac).