background image

Możliwość modelowania procesu skrawania jako procesu 

adiabatycznego 

 
Trojanowski Paweł 

 

W  pracy  przedstawiono  wyniki  badań  związanych  z  wpływem  grubości  skrawania  a  i  prędkości 

skrawania  v  na  kryterium  Peklaet’a,  czyli  na  możliwość  modelowania  procesu  skrawania  jako  procesu 
adiabatycznego. 
 

1.  Wprowadzenie 

Zdolność metali do przeciwstawiania się deformacji plastycznych określa nie tylko ich skład chemiczny 

i strukturalny lecz także  warunki deformacji,  a  w  szczególności  stan  naprężeń  w strefie deformacji,  prędkości 
deformowania  i  deformacji,  warunki  temperaturowe  w  strefie  skrawania.  Podczas  rozciągania  metale 
charakteryzujące  się  względne  niewysoką  plastycznością,  tj.  ulegają  zniszczeniu  przy  niezbyt  dużym  stopniu 
deformacji.  Jednakże  w  procesie  skrawania  plastyczność  metalu  znacznie  wzrasta,  ponieważ  w  strefie 
pierwotnych  odkształceń  plastycznych  elementarne  objętości  warstwy  skrawanej  znajdują  się  w  warunkach 
ciśnienia  hydrostatycznego,  równomiernego  ściskania  ze  wszystkich  stron  i  jednoczesne  znajdują  się  pod 
działaniem  układu  naprężeń  stycznych.  Oprócz  tego  zwiększeniu  plastyczności  sprzyja  nagrzewanie  się 
deformowanej objętości metalu w czasie skrawania. Wcześniej uważano że dla skrawania charakterystyczne są 
wysokie prędkości deformacji. Rozpatrzmy ich wpływ na naprężenia poślizgu 

s

. W wyniku badań ustalono trzy 

charakterystyczne  obszary  zmian  prędkości  deformacji  v

def

,  w  każdym  z  nich  na  swój  sposób  wpływa  ona  na 

zdolność do przeciwstawiania się deformacji plastycznych przez metal. 

Pierwszy  obszar  charakteryzuje  się  występowaniem  w  procesie  deformacji  zjawiska  rekrystalizacji  tj. 

pełnej  zmiany  struktury  krystalicznej  powstałej  po  deformacji.  Jest  to  możliwe  wówczas  gdy  temperatura  w 
strefie  skrawania  jest  bliska  temperaturze  rekrystalizacji,  a  prędkość  deformacji  względne  nie  wielka.  W 
obszarze  tym  przy  zwiększeniu  prędkości  skrawania  rośnie  opór  deformacji  ponieważ  procesy  sprzyjające 
osłabieniu mechanicznemu zachodzą w mniejszym stopniu. W drugim obszarze rekrystalizacji nie obserwuje się, 
a wpływ prędkości związany jest tylko ze zjawiskiem odprężania – pełnego lub częściowego usunięcia skutków 
deformacji  plastycznych  bez  spowodowania  zmian  struktury  krystalicznej.  Takie  warunki  obserwuje  się  przy 
występowaniu  temperatur  znaczne  niższych  niż  temperatura  rekrystalizacji  lub  przy  znaczne  wyższych 
prędkościach deformacji, kiedy rekrystalizacja nie zdąży zajść. 

W  obu  obszarach  przebieg  procesu  deformacji  jest  zbliżony  do  izotermicznego  ponieważ  ciepło 

wydzielające się w strefie deformacji w czasie deformacji praktycznie w pełni zostaje odprowadzone z tej strefy 
do stref sąsiednich i nie powoduje nagrzewania się warstw deformowanych. 

W  trzecim  obszarze  przy  znaczne  zwiększonej  prędkości  deformacji  występują  zjawiska 

adiabatycznego  nagrzewania  deformowanych  warstw  metalu  ciepłem  wydzielającym  się  podczas  deformacji 
ponieważ, wydzielające się ciepło nie nadąża z odprowadzaniem ze strefy deformacji. W tym przypadku (przy 
v

def

  >  10

4

...10

5

  ms

-1

)  opór  deformacji  zmniejsza  się  w  raz  ze  wzrostem  prędkości.  Taki  proces  jest 

charakterystyczny dla tworzenia wióra ciągłego przy którym proces deformacji lokalizuje się w bardzo wąskiej 
nie przekraczającej setnych części milimetra a temperatura okazuje się dostateczne wysoka. Należy zauważyć ze 
na  warunki  przejścia  od  izotermicznego  procesu  deformacji  do  adiabatycznego  równocześnie  z  prędkością 
wpływają także przewodnictwo cieplne i temperaturowe deformowanego metalu – czym są one niższe tym przy 
niższych prędkościach występuje nagrzewanie się deformowanych warstw. 

Dlatego  stosuje  się  modelowanie  procesu  skrawania,  które  pomaga  sprawdzić  dla  jakich  wartości 

głębokości i prędkości skrawania  występuje proces adiabatyczny. Pomaga to także w optymalizacji warunków 
skrawania dla procesu adiabatycznego. 

 
2.  Wyniki badań 

W  rzeczywistych  warunkach  obróbki  mamy  głownie  proces  adiabatyczny  [1],  przy  tym  wiadomo,  że 

proces adiabatyczny występuje przy kryterium Pekleat’a wynoszącym Pe 

 10. 

Kryterium Pekleat’a można obliczyć ze wzoru: 

 

,

10

l

v

Pe

w

 

 

 

 

 

(1) 

 
gdzie: 
 v

w

 – prędkość spływu wióra, równa  

background image

 

a

w

k

v

v

 

 

 

 

 

(2) 

 
v – prędkość skrawania; 
k

a

 – współczynnik zgrubienia wióra, równy 

 

sin

cos

a

k

 

 

 

 

(3) 

 

 – kąt poślizgu, 

 – kąt natarcia;  

l – długość styku wiór – ostrze;  

 – współczynnik przewodności temperatury, równy 

 

C

 

 

 

 

 

(4) 

 

 – współczynnik przewodności cieplnej;  

C – ciepło właściwe,  

 – gęstość materiału obrabianego; 

 

sec

1

tg

k

a

l

a

 

 

 

 

(5) 

 
a – grubość skrawania. 
 

Do badań były przyjęte materiały: stal 45, stal 00H117N14M2 i stop tytanu Ti6A14V. Ich właściwości 

przedstawiono w tablicy 1. 
 

Tablica 1. Materiały badane 

Właściwości 

Stal 45 

Stal 00H17N14M2 

Stop Ti6A14V 

Gęstość 

 [g/cm

3

7,821 

7,9 

9,92 

Ciepło właściwe C [J/kg

K] 

481 

500 

523 

Współczynnik przewodności cieplnej 

 

[W/m

K] 

48,1 

14,65 

 
 

Z przeprowadzonych badań otrzymano następujące wykresy (rys. 1 – 3): 

 

0

5

10

15

20

25

30

35

40

45

50

0,1

0,2

0,3

0,4

0,5

0,75

a [mm]

v [m/min]

Proces 
izotermiczny

Proces 
adiabatyczny

0

10

20

30

40

50

60

0,1

0,2

0,3

0,4

0,5

0,75

1

a [mm]

v [m/min]

Proces 
izotermiczny

Proces 
adiabatyczny

0

10

20

30

40

50

60

0,1

0,2

0,3

0,4

0,5

0,75

a [mm]

v [m/min]

Proces 
izotermiczny

Proces 
adiabatyczny

 

  

 = -10

 

  

       

 = 0

  

 

         

 = 10

 

Rys.  1. Wpływ grubości a i prędkości skrawania v na wielkość kryterium Pekleat’a. dla stali 45 

 
 

background image

0

5

10

15

20

25

30

0,05

0,1

0,2

0,3

a [mm]

v [m/min]

Proces 
izotermiczny

Proces 
adiabatyczny

0

5

10

15

20

25

30

35

0,05

0,1

0,2

0,3

a [mm]

v [m/min]

Proces 
izotermiczny

Proces 
adiabatyczny

0

5

10

15

20

25

30

35

0,05

0,1

0,2

0,3

a [mm]

v [m/min]

Proces 
izotermiczny

Proces 
adiabatyczny

 

 = -10

 

  

       

 = 0

  

 

         

 = 10

 

Rys.  2. Wpływ grubości a i prędkości skrawania v na wielkość kryterium Pekleat’a. dla stali 00H17N14M2 

 

0

1

2

3

4

5

6

7

8

9

0,05

0,075

0,1

a [mm]

v [m/min]

Proces 
izotermiczny

Proces 
adiabatyczny

0

1

2

3

4

5

6

7

8

9

10

0,05

0,075

0,1

a [mm]

v [m/min]

Proces 
izotermiczny

Proces 
adiabatyczny

0

2

4

6

8

10

12

0,05

0,075

0,1

a [mm]

v [m/min]

Proces 
izotermiczny

Proces 
adiabatyczny

 

  

 = -10

 

  

       

 = 0

  

 

         

 = 10

 

Rys.  3. Wpływ grubości a i prędkości skrawania v na wielkość kryterium Pekleat’a dla stopu tytanu Ti6A14V 

 
3.  Podsumowanie 

Kryterium  Pekleat’a  pozwala  na  określenie  dla  jakich  warunków  skrawania  występuje  proces 

adiabatyczny: dla stali 45 – v > 10...40 m/min; dla stali 00H17N14M2 – v >5...20 m/min; dla stopu Ti6A14V – v 
> 5...8 m/min w zależności od wielkości a i 

 

4.  Literatura 

[1]  Ящерицын  П.И.,  Еременко  М.Л.,  Фельдштейн  Е.Э.  Теория  резания.  «Вышэйшая  школа»,  Минск 
1990, с. 159 – 165.