Sąd I Instancji
SPI został powołany decyzją RUE z 24 października 1988 roku na postawie srt.225 TWE.
Powodem jego utworzenia było odciążenie ETS od spraw mniejszej wagi, głównie
pracowniczych. Początkowo SPI było traktowane jako część ETS, od Traktatu Nicejskiego
stał się dopiero odrębną instytucją.
W skład SPI wchodzi co najmniej jeden sędzia z każdego państwa członkowskiego.
Obecnie SPI liczy 25 sędziów. Sędziowie są mianowani przez rządy państw członkowskich za
wspólnym porozumieniem na okres 6 lat; co 3 lata następuje wymian połowy składu,
ustępujący sędziowie mogą być minowani na to stanowisko ponownie. Istotną różnicą między
ETS a SPI jest to że ten ostatni nie posiada rzeczników generalnych. Jednak sędziowie SPI
mogą być powołani do wykonywania zadań rzeczników generalnych w ETS. Sędziowie SPI
spośród siebie na okres 3 lat wybierają przewodniczącego , jego kadencja może być
przedłużona . Prezes kieruje pracami sądowymi i administracyjnymi, przewodniczy także
przesłuchaniom i naradom. SPI może obradować w następującym składzie:
•
izbie trzyosobowej
•
izbie pięcioosobowej
•
izba jednoosobowa
•
pełny skład
•
Wielka Izba( 13 sędziów)
SPI mianuje swojego sekretarza na 6 letnią kadencję, Wspiera on prace SPI. Kieruje
sekretariatem. Odpowiedzialny jest za przyjmowanie, przesyłanie i czuwanie nad pismami
procesowymi i pieczęcią SPI. Odpowiada również za protokoły i publikacje SPI, ma
obowiązek uczestniczenia w posiedzeniach SPI. Pod kontrolą prezesa zarządza finansami
księgowością. Administrację SPI tworzy 5 dyrektoriatów:
1.
Wydział biblioteczny i Wydział badań i dokumentacji
2.
Dyrektoriat tłumaczeń
3.
Dyrektoriat tłumaczenia symultanicznego
4.
Dyrektoriat informacyjny
5.
Dyrektoriat administracyjny
SPI obraduje w ciągu całego roku z wyłączenie ferii i wakacji świątecznych. Do kompetencji
SPI możemy zaliczyć:
•
spory pracownicze
•
spory osób fizycznych i prawnych ze Wspólnotami z wyjątkiem spraw
antydumpingowych i spraw antysubwencyjnych
•
spory między KE a przedsiębiorcami w sprawie stwierdzenie
nieważności decyzji
•
skargi wnoszone przez państwa członkowskie przeciwko aktom lub
zaniechaniu działania Komisji ( z wyjątkiem art.11a TWE)
•
sprawy wnoszone przez państwo członkowskie przeciwko:
a.)
decyzją RUE dotyczącym, uznania za zgodą ze
wspólnym rynkiem pomocy państwa członkowskiego
b.)
aktom
RUE
dotyczącym
ś
rodków
ochrony
handlowej(art.133 TWE)
c.)
aktom RUE na mocy których Rada przyznaje Komisji
uprawnienia do wykonywania norm, ustanawianych
przez RUE
•
skargi na decyzje Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego i
Wspólnego Urzędu Odmiany Roślin
