Autor: Bartosz Haładuda B4

FUNDAMENTY

GŁĘBOKIE

Wykonał:

Bartosz Haładuda B4

Rok akademicki 2008/09

Autor: Bartosz Haładuda B4

Podstawę wykonania projektu stanową:

- projekt wydany przez Instytut Inżynierii Lądowej, Zakład Geotechniki i Geologii Inżynierskiej

Politechniki Poznańskiej;

- Polska Norma o numerze PN-83/B-024832.

W ćwiczeniu należy zaprojektować fundamenty posadowione głęboko.

Zestawienie parametrów geotechnicznych podłoża.

Wartości charakterystyczne:

rodzaj gr.

stan wilg.

(n)

(௡)

v ߛ′

(௡)

[m]

[-]

[t/m

]

[kN/m

]

0,0
6,4

6,4

klasyf.:

0,80

2,07

20,7

6,4
8,2

1,8

klasyf.:

0,70

2,08

20,8

8,2

≥10,0

≥

1,8

0,90

1,97

19,7

III)

II)

Autor: Bartosz Haładuda B4

Wartości obliczeniowe:

rodzaj

gr.

(r)

(௥)

v ߛ′

(௥)

[m]

[-]

[t/m

]

[kN/m

]

mnożnik

0,9

6,4

klasyf.:

0,8

1,86

18,63

1,8

klasyf.:

0,7

1,87

18,72

≥

1,8

0,9

1,77

17,73

Opis warunków gruntowo-wodnych.

- pierwsza warstwa to piasek gliniasty o stopniu plastyczności I

równym 0,8 klasy geotechnicznej „C”

(stan gruntu: miękkoplastyczny); miąższość warstwy: 6,4m;

- druga warstwa to piasek gliniasty o stopniu plastyczności I

równym 0,7 klasy geotechnicznej „B”

(stan gruntu: miękkoplastyczny); strop warstwy: 6,4m; miąższość warstwy: 1,8m;

- trzecia warstwa to żwir o stopniu zagęszczenia I

równym 0,9 (stan gruntu: zagęszczony); stan

wilgotnościowy – wilgotny; strop warstwy: 8,2m; miąższość warstwy: powyżej 1,8m.

Występowania wody gruntowej nie stwierdzono.

Wybór technologii z uzasadnieniem.

Zastosowano technologię pali wbijanych typu Franki. Metoda ta jest bardzo korzystna jeśli chodzi o

czas tworzenia każdego pala, jest nieskomplikowana, pale posiadają bardzo dużą nośność i niewielkie

osiadanie (powierzchnia pali jest chropowata), łatwe dostosowanie długości pala, w zależności od

wymaganej głębokości posadowienia.

II)

III)

Autor: Bartosz Haładuda B4

I STAN GRANICZNY

Obliczenie udźwigu i strefy aktywnej pojedynczego pala.

Nośność pala wciskanego oblicza się ze wzoru:

௧

= ܰ

௣

+ ܰ

௦

gdzie

௣

- nośność od parcia gruntu, obliczana ze wzoru:

௣

= ܵ

௣

∙ ݍ

(௥)

∙ ܣ

௣

gdzie

௣

- współczynnik technologiczny, zależny od typu pala i sposobu jego wprowadzenia

w grunt, a także od stopnia zagęszczenia/plastyczności gruntu, w którym znajduje się

dolny koniec pala; odczytywany z Tablicy 4. normy;

(௥)

- obliczeniowa wartość wytrzymałości gruntu pod podstawą pala, wyznaczona

zgodnie z Tablicą 1. normy;

௣

- pole podstawy pala (uwzględniając poszerzenie od rury spustowej – dla pali

Franki).

௦

- nośność od tarcia pala o grunt, na pobocznicy, obliczana ze wzoru:

௦

= ෍ ܵ

௦

೔

∙ ݐ

௜

(௥)

∙ ܣ

௦

೔

gdzie

௦

೔

- współczynnik technologiczny, zależny od typu pala i sposobu jego wprowadzenia

w grunt, a także od stopnia zagęszczenia/plastyczności gruntów, przez warstwy

których przechodzi pal; odczytywany z Tablicy 4. normy;

௜

(௥)

- obliczeniowa wartość wytrzymałości gruntu wzdłuż pobocznicy pala, w obrębie

warstwy i-tej, wyznaczona zgodnie z Tablicą 2. normy;

௦

೔

- pole powierzchni bocznej pala w warstwie i-tej.

Rysunek poglądowy – strona 1.

4.1.

Podstawowe parametry pala.

Przyjęta długość pala:

ࡴ = ૚૙࢓

Przyjęta średnica pala:

ࡰ = ૙, ૝࢓

Materiał tworzący pal:

۰܍ܜܗܖ ࡮૛૙ + ܢ܊ܚܗܒ܍ܖܑ܍

௕

(௡)

= 24,0

݇ܰ

ଷ

௕

(௥)

= ߛ

௙

∙ ߛ

௕

(௡)

௙

= 1,1

௕

(௥)

= 1,1 ∙ 24,0

ࢽ

࢈

(࢘)

= ૛૟, ૝

࢑ࡺ

࢓

૜

Autor: Bartosz Haładuda B4

Pole podstawy:

௣

= ߨ ∙ ൬

2൰

ଶ

௣

= ߨ ∙ ൬

40ܿ݉

2 ൰

ଶ

࡭

࢖

= ૚૛૞૟, ૟૝ࢉ࢓

૛

≅ ૙, ૚૛૟࢓

૛

Obwód podstawy:

ܱ = 2ߨ ∙

40ܿ݉

ࡻ = ૚૛૞, ૟૟ࢉ࢓ ≅ ૚, ૛૞૟࢓

Objętość pala:

௣

= ܣ

௣

∙ ܮ

௣

= 0,126 ∙ 10

ࢂ

࢖

= ૚, ૛૟࢓

૜

4.2.

Opór graniczny podstawy pala.

Wartość wytrzymałości gruntu pod podstawą pala: dla głębokości krytycznej

ℎ

௖

= 10݉, wg Tablicy 1.

z normy, biorąc pod uwagę wiersz dla żwiru i interpolując wartości odpowiadające stanom

zagęszczenia, by otrzymać

(ூ

ವ

ୀ଴,ଽ)

ࢗ

(࢔)

(ࡵ

ࡰ

ୀ૙,ૢ)

= ૟ૢ૝૟, ૢૠ࢑ࡼࢇ

Autor: Bartosz Haładuda B4

Wartość obliczeniowa:

(௥)

= ݍ

(௡)

∙ ߛ

௠

= 0,9

(௥)

= 6946,97 ∙ 0,9

ࢗ

(࢘)

= ૟૛૞૛, ૛ૠ࢑ࡼࢇ

Zatem:

௣

= ܵ

௣

∙ ݍ

(௥)

∙ ܣ

௣

= 1,3 (dla gruntu niespoistego o ID=0,9 (>0,67) i pala wciskanego typu Franki);

௣

≔ 1,75 ∙ ܣ

௣

→ jako poszerzenie pala Franki, którego podstawa formowana jest w gruncie

niespoistym.

௣

= 1,3 ∙ 6252,27݇ܲܽ ∙ 1,75 ∙ 0,126݉

ଶ

ࡺ

࢖

= ૚ૠૢ૛, ૛૚࢑ࡺ

4.3.

Opór pobocznicy pala.

Wartość wytrzymałości gruntu na pobocznicy pala: do głębokości

ℎ

௧

= 5݉ wartość jest zmienna

(rośnie liniowo), a potem głębiej jest stała. Posługiwać się należy Tablicą 2. z normy, gdy trzeba,

interpolując wartości odpowiadające stanom zagęszczenia/plastyczności.

I-warstwa:

- dla

ℎ

௧

= 5݉ opór na pobocznicy wynosi:

ݐ = 10,6݇ܲܽ

- dla wartości t

, znajdującej się w połowie tej warstwy (z = 3,2m <5m):

ଵ

ℎ

௧

∙ ݖ

ଵ

10,6

5 ∙ 3,2

࢚

૚

= ૟, ૠૡ૝࢑ࡼࢇ

Wartość obliczeniowa:

ଵ

(௥)

= ݐ

ଵ

∙ ߛ

௠

= 0,9

ଵ

(௥)

= 6,784 ∙ 0,9

࢚

૚

(࢘)

= ૟, ૚૚࢑ࡼࢇ

Pole powierzchni bocznej pala:

௦

భ

= ܱ ∙ ℎ

௦

భ

= 1,256݉ ∙ 6,4݉

࡭

࢙

૚

= ૡ, ૙૝࢓

૛

Współczynnik technologiczny:

ࡿ

࢙

૚

= ૚, ૙

! I

wynosi 0,8, a w Tablicy 4. z normy podano

௦

భ

dla I

maksymalnie 0,75 – przyjęto więc

௦

భ

jak dla

=0,75 !

Autor: Bartosz Haładuda B4

Zatem:

௦

భ

= ܵ

௦

భ

∙ ݐ

ଵ

(௥)

∙ ܣ

௦

భ

௦

భ

= 1,0 ∙ 6,11݇ܲܽ ∙ 8,04݉

ଶ

∎ ࡺ

࢙

૚

= ૝ૢ, ૚૛࢑ࡺ

II-warstwa:

- dla

ℎ

௧

= 5݉ opór na pobocznicy wynosi:

ݐ = 17,4݇ܲܽ

- dla wartości t

, znajdującej się w połowie tej warstwy (z = 7,3m >5m):

ଶ

= ݐ

࢚

૛

= ૚ૠ, ૝࢑ࡼࢇ

Wartość obliczeniowa:

ଶ

(௥)

= ݐ

ଶ

∙ ߛ

௠

= 0,9

ଶ

(௥)

= 17,4 ∙ 0,9

࢚

૛

(࢘)

= ૚૞, ૟૟࢑ࡼࢇ

Pole powierzchni bocznej pala:

௦

మ

= ܱ ∙ ℎ

௦

మ

= 1,256݉ ∙ 1,8݉

࡭

࢙

૛

= ૛, ૛૟࢓

૛

Współczynnik technologiczny:

ࡿ

࢙

૛

= ૚, ૙

Zatem:

௦

మ

= ܵ

௦

మ

∙ ݐ

ଶ

(௥)

∙ ܣ

௦

మ

௦

మ

= 1,0 ∙ 15,66݇ܲܽ ∙ 2,26݉

ଶ

∎ ࡺ

࢙

૛

= ૜૞, ૜ૢ࢑ࡺ

III-warstwa:

- dla

ℎ

௧

= 5݉ opór na pobocznicy wynosi:

ݐ = 148,33݇ܲܽ

- dla wartości t

, znajdującej się w połowie tej warstwy (z = 9,9m >5m):

ଷ

= ݐ

࢚

૜

= ૚૝ૡ, ૜૜࢑ࡼࢇ

Wartość obliczeniowa:

Autor: Bartosz Haładuda B4

ଷ

(௥)

= ݐ

ଷ

∙ ߛ

௠

= 0,9

ଷ

(௥)

= 148,33 ∙ 0,9

࢚

૜

(࢘)

= ૚૜૜, ૞૙࢑ࡼࢇ

Pole powierzchni bocznej pala:

௦

య

= ܱ ∙ ℎ

௦

య

= 1,256݉ ∙ 1,8݉

࡭

࢙

૜

= ૛, ૛૟࢓

૛

Współczynnik technologiczny:

ࡿ

࢙

૜

= ૚, ૚

Zatem:

௦

య

= ܵ

௦

య

∙ ݐ

ଷ

(௥)

∙ ܣ

௦

య

௦

య

= 1,1 ∙ 133,50݇ܲܽ ∙ 2,26݉

ଷ

∎ ࡺ

࢙

૜

= ૜૜૚, ૡૡ࢑ࡺ

Całkowity opór na pobocznicę:

௦

= ܰ

௦

భ

+ ܰ

௦

మ

+ ܰ

௦

య

௦

= 49,12 + 35,39 + 331,88

ࡺ

࢙

= ૝૚૟, ૜ૢ࢑ࡺ

Całkowita nośność jednego pala:

௧

= ܰ

௣

+ ܰ

௦

௣

= 1792,21݇ܰ ܰ

௦

= 416,39݇ܰ

௧

= 1792,21 + 416,39

ࡺ

࢚

= ૛૛૙ૡ, ૟࢑ࡺ

4.4.

Strefa aktywna pala.

Pal wciskany: strefą aktywną pala nazywamy strefy naprężeń powstałych dokoła każdego pala –

wyznaczone są przez powierzchnię kołowego stożka ściętego w każdej warstwie z osobna

(jednorodnej geotechnicznie). Podstawa leży w poziomie dolnym warstwy gruntu.

ܴ =

2 + ℎ

௜

∙ ݐ݃ߙ

௜

gdzie

௜

- kąt, odczytany z Tablicy 7. z normy, zależny od stanu gruntu i spoistości. Jest to kąt

między osią pala a tworzącą stożka strefy naprężeń.

ܴ =

2 + ℎ

ଵ

∙ ݐ݃ߙ

ଵ

+ ℎ

ଶ

∙ ݐ݃ߙ

ଶ

+ ℎ

ଷ

∙ ݐ݃ߙ

ଷ

ܴ =

0,4݉

2 + 6,4 ∙ ݐ݃1° + 1,8 ∙ ݐ݃1° + 1,8 ∙ ݐ݃7°

ࡾ = ૙, ૞૟࢓

Autor: Bartosz Haładuda B4

Określenie potrzebnej ilości pali i sposobu ich rozmieszczenia.

5.1.

Potrzebna ilość pali.

Pale powinny unieść swój ciężar

௣

oraz zadane obciążenie N, które dalej będzie przedstawiane jako

1,1 ∙ ܳ

௥

≤ ݉ ∙ ݊ ∙ ቀܰ

௧

− ܸ

௣

∙ ߛ

௕

(௥)

ቁ

gdzie m – współczynnik korekcyjny;

n – ilość pali.

1,1 ∙ ܳ

௥

݉ ∙ ቀܰ

௧

− ܸ

௣

∙ ߛ

௕

(௥)

ቁ

≤ ݊

1,1 ∙ 10300݇ܰ

0,9 ∙ ቀ2208,6݇ܰ − 1,26݉

ଷ

∙ 26,4 ݇ܰ

ଷ

ቁ

≤ ݊

૞, ૠૢ ≤ ࢔

۾ܚܢܡܒęܜ܉ ܑܔܗść ܘ܉ܔܑ: ࢔ = ૟

Autor: Bartosz Haładuda B4

5.2.

Projekt oczepu i rozmieszczenie pali.

5.2.1.

Wymiarowanie oczepu.

Wymiar h:

൜ℎ ∈ ۃ0,7; 1,4ۄ [݉]

ℎ > 0,5ܴ

ܴ = 0,56݉

ℎ > 0,5ℎ > 0,5 ∙ 0,56݉

ࢎ > 0,28࢓

۾ܚܢܡܒܕܝܒę: ࢎ = ૚࢓

Wymiar s:

ݏ > 0,5ܦ + ۃ0,15; 0,3ۄ [݉]

ܦ = 0,4݉

ݏ > 0,5 ∙ 0,4 + 0,3

࢙ > 0,5࢓

۾ܚܢܡܒܕܝܒę: ࢙ = ૚࢓

Wymiar r:

௠௔௫

= 8ܦ

௠௔௫

= 8 ∙ 0,4݉

࢘

࢓ࢇ࢞

= ૜, ૛࢓

௠௜௡

= ۃ4; 5ۄ ∙ ܦ

௠௜௡

= ۃ4; 5ۄ ∙ 0,4݉

࢘

࢓࢏࢔

= ۃ૚, ૟; ૛ۄ [࢓]

۾ܚܢܡܒܕܝܒę: ࢘ = ૛, ૞࢓

Autor: Bartosz Haładuda B4

5.2.2.

Rozmieszczenie pali.

Na podstawie projektu oczepu pali w liczbie n=6 rozmieszczono następująco:

5.3.

Sprawdzenie rozstawu.

௫

ܤ ∙ ܮ

ଶ

௫

4,5 ∙ 7

ଶ

ࢃ

࢞

= ૜૟, ૠ૞࢓

૜

௠௔௫

1,1 ∙ ܳ

௥

ܤ ∙ ܮ +

1,1 ∙ ܯ

௫

௠௔௫

1,1 ∙ 10300݇ܰ

4,5݉ ∙ 7݉ +

1,1 ∙ 520݇ܰ݉

36,75݉

ଷ

ࢗ

࢓ࢇ࢞

= ૜ૠ૞, ૛૞

࢑ࡺ

࢓

૛

Autor: Bartosz Haładuda B4

௠௜௡

1,1 ∙ ܳ

௥

ܤ ∙ ܮ −

1,1 ∙ ܯ

௫

௠௜௡

10300݇ܰ

4,5݉ ∙ 7݉ −

1,1 ∙ 520݇ܰ݉

36,75݉

ଷ

ࢗ

࢓࢏࢔

= ૜૝૝, ૚૛

࢑ࡺ

࢓

૛

Rozstaw równomierny, gdy:

௠௔௫

௠௜௡

≤ 1,2

375,25 ݇ܰ

ଶ

344,12 ݇ܰ

ଶ

= 1,09 ≤ 1,2

Z powyższego wynika, że dobrze przyjęto rozstaw.

Autor: Bartosz Haładuda B4

II STAN GRANICZNY

Naprężenia pierwotne i dodatkowe.

6.1.

Naprężenia pierwotne.

௭,ఊ

= ߪ

଴

+ ߩ ∙ ݃ ∙ ℎ

gdzie

଴

- naprężenia od wyżej leżącego gruntu (nie wliczając nowo obliczanego paska o miąższości

h);

ߩ – gęstość objętościowa paska gruntu.

g=10m/s

ρ v ρ’

z,γ

[m]

[kPa]

[m]

[g/m

]

[kPa]

6,4

6,4

2,07

132,48

8,2

132,48

1,8

2,08

169,92

169,92

1,8

1,97

205,38

Wykres naprężeń pierwotnych przedstawiono na Rysunku 1.

6.2.

Naprężenia od obciążenia zewnętrznego i naprężenia dodatkowe.

௢௤

ܰ + ܳ

௢

∙ ߛ

௕

(௡)

+ ݊ ∙ ܳ

௣

ܤ′ ∙ ܮ′

gdzie B’, L’ – wymiary fundamentu zastępczego (bez zwieńczenia oczepu (wymiary są takie, by

krawędzie fundamentu zastępczego, patrząc z góry, były stycznymi do okręgów zasięgów

stref naprężeń wokół pala, na głębokości końców pali);

௢

- ciężar oczepu (zbrojenie i wykonanie – materiały te same, jak dla pai);

௣

- ciężar pala.

௢௤

ܰ + ܤ ∙ ܮ ∙ ℎ ∙ ߛ

௕

(௡)

+ ݊ ∙ ܸ

௣

∙ ߛ

௕

(௡)

(ܤ − 2ݏ + 2ܴ) ∙ (ܮ − 2ݏ + 2ܴ)

௕

(௡)

= 24,0

௞ே

௠

య

௢௤

10300 + 4,5 ∙ 7 ∙ 1 ∙ 24 + 6 ∙ 1,26 ∙ 24

(4,5 − 2 ∙ 1 + 2 ∙ 0,56) ∙ (7 − 2 ∙ 1 + 2 ∙ 0,56)

࣌

࢕ࢗ

= ૞૙ૠ, ૛૜࢑ࡼࢇ

Naprężenia dodatkowe:

௭ௗ

= ߟ

௦

∙ ߪ

௢௤

Autor: Bartosz Haładuda B4

6.3.

Tabela naprężeń występujących poniżej poziomu posadowienia.

Korzystamy z normy PN-81/B-03020, z Rysunku Z2-13.

Dany odczytujemy w oparciu o wykres:

ܮ′

ܤ′ =

(ܮ − 2ݏ + 2ܴ)

(ܤ − 2ݏ + 2ܴ) =

(7 − 2 ∙ 1 + 2 ∙ 0,56)

(4,5 − 2 ∙ 1 + 2 ∙ 0,56) = ૚, ૟ૢ

۾ܚܢܡܒܕܝܒę:

ࡸ′

࡮′ = ૚, ૞

Poziom posadowienia to głębokość z=0.

z/B'

௭,ఊ

n. pierw.

௭ௗ

n. dod.

30% ∙ ߪ

௭,ఊ

[m]

[-]

[kPa]

0,00

205,38

507,23

61,61

0,3

0,08

0,88

211,29

446,36

63,39

0,6

0,17

0,84

217,20

426,07

65,16

0,9

0,25

0,76

223,11

385,49

66,93

1,2

0,33

0,72

229,02

365,21

68,71

1,5

0,41

0,63

234,93

319,55

70,48

1,8

0,50

0,58

240,84

294,19

72,25

2,1

0,58

0,53

246,75

268,83

74,03

2,4

0,66

0,48

252,66

243,47

75,80

2,7

0,75

0,43

258,57

218,11

77,57

0,83

0,4

264,48

202,89

79,34

3,3

0,91

0,37

270,39

187,68

81,12

3,6

0,99

0,33

276,30

167,39

82,89

3,9

1,08

0,3

282,21

152,17

84,66

4,2

1,16

0,29

288,12

147,10

86,44

4,5

1,24

0,27

294,03

136,95

88,21

4,8

1,33

0,25

299,94

126,81

89,98

5,1

1,41

0,22

305,85

111,59

91,76

5,4

1,49

0,2

311,76

101,45

93,53

5,7

1,57

0,19

317,67

96,37

95,30

Obliczanie osiadań wykonuje się do momentu, aż naprężenia dodatkowe będą mniej więcej równe

30% naprężeń pierwotnych – w tym przypadku ostatnią głębokością oznaczania będzie z=5,7m – jest

to tzw. dno bryły ściśliwej.

Wszystkie naprężenia zebrane na Rysunku 2.

Autor: Bartosz Haładuda B4

6.4.

Obliczanie osiadań poszczególnych segmentów bryły ściśliwej.

Objętość pod poziomem posadowienia do dna bryły ściśliwej dzieli się na segmenty i dla środka

każdego z nich oblicza się osiadanie.

Dzielę bryłę na 10 segmentów, każdy o grubości h=57cm.

Bryła ściśliwa – Rysunek 3.

Edometryczny moduł ściśliwości pierwotnej M

odczytano z Rysunku 6. (dla Ż o I

=0,9).

Osiadania liczy się ze wzoru:

௜

௭ௗ,௜

଴,௜

∙ ℎ

௜

z/B'

௭ௗ

n. dod.

[-]

[kPa]

[m]

[-]

[kPa]

[m]

244000

0,57

0,285

0,08

0,88

446,3624 0,001043

244000

0,57

0,855

0,24

0,77

390,5671 0,000912

244000

0,57

1,425

0,39

0,64

324,6272 0,000758

244000

0,57

1,995

0,55

278,9765 0,000652

244000

0,57

2,565

0,71

0,46

233,3258 0,000545

244000

0,57

3,135

0,87

0,38

192,7474 0,00045

244000

0,57

3,705

1,02

0,33

167,3859 0,000391

244000

0,57

4,275

1,18

0,27

136,9521 0,00032

244000

0,57

4,845

1,34

0,24

121,7352 0,000284

244000

0,57

5,415

1,50

0,2

101,446 0,000237

SUMA: 0,005593

Osiadania fundamentu palowego:

࢙ = ૙, ૙૙૞૞ૢ૜࢓ ≈ ૙, ૞૟ࢉ࢓

Wg Tablicy 4. normy PN-81/B-02030 najmniejsze dopuszczalne przemieszczenie wynosi 5cm (dla hali

przemysłowej). Ponieważ w projekcie nie ma sprecyzowanego przeznaczenia fundamentów,

osiadanie projektowe porównano z dopuszczalnym osiadaniem hali przemysłowej:

ݏ < ݏ

௠௔௫

૙, ૞૟ࢉ࢓ < 5ࢉ࢓ → ࡻ. ࡷ.

Wobec powyższego można stwierdzić, że fundamenty głębokie zostały dobrze zaprojektowane.

Autor: Bartosz Haładuda B4

Opis technologii robot fundamentowych.

Wbicie rury obsadowej i korka z suchego betonu na zadaną głębokość za pomocą bijaka.

Zablokowanie rury tuż nad powierzchnią blokami betonowymi.

Wbicie korka z dna rury głębiej tak, aby wydostał się z rury i stanowił podstawę dla pala i

zbrojenia.

Wstawienie zbrojenia.

Stopniowe zalewanie wnętrza rury obsadowej betonem B20 oraz stopniowe jego ubijanie za

pomocą bijaka, przy jednoczesnym podnoszeniu rury obsadowej.

Wyciągnięcie rury obsadowej.

Wykonanie reszty pali w powyższy sposób.

Wykonanie oczepu za pomocą deskowania – formując basen i zalewając go betonem B20 do

zadanej grubości oczepu.

Rysunek konstrukcyjny fundamentu.