&

# c j

œ

jœ jœ

1. On

szedł w spie

jœ jœ œ ‰ Jœ jœ jœ

e

ko cie dnia

i w sza rym

jœ jœ œ ‰ j

œ

jœ# jœ

a

H

7

py

le dróg,

a

i

dąc

-

-

-

-

&

# j

œ jœ jœ

#

jœ .œ jœ

u czył ko chać i

prze

œ œ ‰ jœ

jœ jœ

e

ba czać.

On z cel ni

jœ jœ œ ‰ Jœ jœ jœ

e

ka mi jadł,

On nie znał

-

-

-

-

-

-

-

&

#

42

jœ jœ œ ‰ j

œ

jœ# jœ

a

H

7

kto to wróg,

po chy lał

jœ jœ jœ# jœ .œ jœ

się nad ty mi, któ rzy

œ œ Ó

e

pła czą.

Œ œ

Ref. Mój

œ

œ œ

e

Mi strzu,

œ œ

-

-

-

-

&

# ‰ j

œ jœ

jœ

prze de mną

Jœ Jœ Jœ

jœ jœ jœ jœ

dro ga, któ rą

Jœ Jœ Jœ Jœ

jœ jœ jœ jœ

a

prze być mu szę

Jœ Jœ Jœ Jœ

œ œ

e

H

7

tak

jak

œ œ

˙

Ty,

˙

Œ œ

mój

œ

-

-

-

-

-

&

#

œ œ

Mi strzu,

œ œ# ‰

jœ jœ jœ

wo ko ło

Jœ# Jœ J

œ

jœ jœ jœ jœ

lu dzie, któ rych

Jœ Jœ Jœ Jœ

jœ jœ jœ jœ

ko chać trze ba,

Jœ Jœ Jœ Jœ#

œ œ

e

tak

jak

œ œ

˙

Ty.

˙

-

-

-

-

-

-

&

# Œ œ

Mój

œ

œ

œ

Mi

strzu,

œ

œ

‰ jœ jœ jœ

nie łat wo

Jœ Jœ Jœ

jœ jœ jœ jœ

cu dzy cię żar

Jœ Jœ Jœ Jœ

jœ jœ jœ jœ

a

wziąć w ra mio

na,

Jœ Jœ Jœ Jœ

-

-

-

-

-

-

-

&

# œ œ

e

H

7

tak

jak

œ

œ

˙

Ty,

˙

Œ

œ

mój

œ

œ

œ

H

7

Mi

strzu

œ

œ#

‰ jœ# jœ jœ

po nio sę

Jœ Jœ J

œ#

-

-

-

&

# j

œ

jœ jœ jœ

wszy stko,

je

śli

Jœ# Jœ Jœ Jœ

jœ jœ jœ jœ#

bę

dziesz

ze

mną

Jœ

Jœ#

Jœ

Jœ

œ

œ

e

zaw

sze

œ

œ

˙

Ty.

˙

-

-

-

-

S. M. Nazeret.

2. On przyjął wdowi grosz i Magdaleny łzy
Bo wiedział co to kochać i przebaczać.
I późną nocą On do Nikodema rzekł,
Że prawdy trzeba pragnąć, trzeba szukać.

3. Idziemy w skwarze dnia i w szarym pyle dróg,
A On nas uczy kochać i przebaczać
I z celnikami siąść, zapomnieć kto to wróg
Pochylić się nad tymi, którzy płaczą.

Mój Mistrzu

Zamieszczono w serwisie www.giszowiec.org
Źródło: „Cantate Deo” Warszawa-Gorzów 1977; nr 50