®®®ZASTRZEŻONE: 
        kolor zielony - pytania opracowane z odpowiedzi ubiegłorocznych, jeszcze nie sprawdzone

kolor czerwony - pytanie nieopracowane, być może zła odpowiedź

kolor granatowy - odpowiedzi innej osoby w tym samym pytaniu

kolor filoletowy - j.w.

kolor brązowy - j.w.

kolor różowy - Geodezja Górnicza, odpowiedzi udzielone przez dr Jaśkowca <3 8=====D <mniam>

 

TELEDETEKCJA I FOTOGRAMETRIA

  
1.   W którym miejscu pionowego zdjęcia lotniczego rzut środkowy obiektu odpowiada 
rzutowi ortogonalnemu?

a) w każdym miejscu,
b) dotyczy to punktów znajdujących się na średniej wysokości,
c) w punkcie głównym zdjęcia,
d) na brzegach zdjęcia.

 
2.   Która z podanych cech nie dotyczy NMT w postaci GRID?

a) jest dogodny do przechowywania danych i zarządzania nimi,
b) posiada dużą liczbę łatwo konwertowalnych formatów zapisu
c) umożliwia generowanie produktów pochodnych takich, jak spadki, ekspozycje, 
krzywizny,
d) dobrze modeluje tereny urozmaicone, w tym zawierające nieciągłości.

 
3.   Wymień elementy orientacji zewnętrznej zdjęcia fotogrametrycznego:

a) współrzędne X,Y środka rzutów w terenowym układzie współrzędnych, azymut osi 
kamery, nachylenie osi kamery oraz skręcenie zdjęcia ,
b) ck oraz współrzędne punktu głównego w układzie znaczków tłowych,
c) współrzędne X,Y,Z środka rzutów w układzie terenowym, oraz trzy kąty określające 
azymut osi kamery nachylenie i skręcenie zdjęcia ,
d) współrzędne X,Y,Z środka rzutów w terenowym układzie współrzędnych oraz 
azymut osi kamery.

aswz2q
φ- azymut osi kamery
κ- skręcenie zdjęcia
ω- nachylenie zdjęcia
 
4.   Zdjęcia ekwiwalentne to zdjęcia:

a) tych samych elementach orientacji wewnętrznej i dowolnych elementach orientacji 
zewnętrznej,
b) tych samych elementach orientacji wewnętrznej, o osiach kamer równoległych,
c) tych samych elementach orientacji zewnętrznej, różnych elementach orientacji 
wewnętrznej,
d) tych samych elementach orientacji wewnętrznej oraz współrzędnych środków 
rzutów, różnych elementach orientacji kątowej.

 

1

®®

 

Zdjęcie ekwiwalentne – zdjęcie zastępcze przetworzone analitycznie lub rastrowo. 
Hipotetyczne zdjęcie, które byłoby wykonane z tego samego środka rzutów, ale przy 
innych elementach orientacji zewnętrznej. Zdjęcie ekwiwalentne można przeliczyć 
na zdjęcie o innym ck. Wykorzystywane w uproszczonej metodzie opracowania 
stereogramu.
 
5.   Co to są elementy orientacji wewnętrznej zdjęcia?

a) współrzędne obrazowego punktu głównego obiektywu w odniesieniu do płaszczyzny 
zdjęcia,
b) współrzędne znaczków tłowych z kalibracji kamery ,
c) Położenie punktu głównego zdjęcia w układzie znaczków tłowych i wymiar ramki 
tłowej,
d) współrzędne przedmiotowego punktu głównego obiektywu w układzie tłowym 
zdjęcia.-

 
Parametry rzutu środkowego w kamerze fotogrametrycznej, zwane elementami 
orientacji wewnętrznej kamery: x0,y0,ck (stała kamery). Są podane w odniesieniu do 
układu zmaterializowanego na zdjęciu fotogrametrycznym przez tzw. znaczki tłowe.
 
6.   Elementy orientacji zewnętrznej zdjęcia umożliwiają:

a) rekonstrukcję wiązki promieni rzutujących w kamerze,
b) wykonanie orientacji na znaczki tłowe,
c) odtworzenie położenia wiązki promieni rzutujących w układzie terenowym,
d) obliczenie trzech kątów (omega, fi, kappa) określających orientację wiązki.

 
7.   Elementy orientacji wewnętrznej zdjęcia mają na celu:

a) wykonanie orientacji wewnętrznej na autografie,
b) odtworzenie wiązki promieni rzutujących w kamerze,
c) odtworzenie wiązki promieni rzutujących w terenowym układzie odniesienia,
d) wykonanie orientacji wzajemnej na autografie.

 
8.   Stała kamery to odległość od:

a) środka rzutów do punktu przecięcia się łącznic znaczków tlowych,
b) środka rzutów do punktu głównego zdjęcia,
c) punktu głównego zdjęcia do punktu przecięcia się łącznic znaczków,
d) średnia odległość między znaczkami tłowymi kamery.

 
9.   Zdjęcia do obserwacji stereoskopowej powinny spełniać następujące warunki:

a) osie w przybliżeniu prostopadłe do siebie i nierównoległe do bazy fotografowania,
b) osie o dowolnej orientacji, zdjęcia wykonane z dwóch różnych stanowisk,
c) zdjęcia wykonane z tego samego stanowiska lecz o różnej orientacji kątowej,
d) osie w przybliżeniu do siebie równoległe i prostopadłe do bazy fotografowania. 

 
10.    Na pionowym zdjęciu płaskiego terenu w skali 1:5000 wykonanym kamera o 
ck=300mm znajdują się dwa budynki:

Pierwszy o wysokości 10m, drugi o wysokości 20m .Ich krawędzie widoczne na zdjęciu 
są tej samej długości. Budynek drugi znajduje się w odległości od punktu głównego:
1) cztery razy mniejszej od pierwszego,

2

®®

 

2) dwa razy większej od pierwszego,
3) cztery razy większej od pierwszego,
4) dwa razy mniejszej od pierwszego.

 
JAKI WZÓR ???????

 
Moglby ktos napisac jak to policzyc?   

- Chodzi tu o dystorsję radialną - obiekty położone w 

tej samej odległości od środka rzutów (środka zdjęcia) mają takie same zniekształcenia (przesunięcia) 
radialne. Inaczej mówiąc, im dalej od środka, tym większa wartość tego zniekształcenia, które zwiększa 
się liniowo od środka. Rozwiązanie samo rzuca się w oczy, bo proste dane podali.

Średnio się rzuca. Z wszystkich danych się korzysta w obliczeniach?

dr=(dh*r)/W 
yhy (Jacek fuk) i wszstko jasne

 
 

11.    W układzie fotogrametrycznym:

Początek układu w lewym środku rzutów (punkt główny przedmiotowy obiektywu). Oś YF 
pozioma zgodna z kierunkiem osi lewej kamery, oś XF pozioma i prostopadła do YF. Oś ZF 
pionowa.

 

12.    Funkcja DLT określa zależność pomiędzy:

a) współrzędnymi punktów na zdjęciu a ich współrzędnymi w przestrzennym układzie 
terenowym,
b) współrzędnymi punktów na zdjęciu a ich współrzędnymi w przestrzennym układzie 
tłowym,
c) współrzędnymi przestrzennymi punktów na zdjęciu, a ich współrzędnymi płaskimi w 
przestrzeni przedmiotowej,
d) współrzędnymi punktów na zdjęciu a ich współrzędnymi w płaszczyźnie obiektu.

  
13.    Odpowiadające sobie (homologiczne) punkty na dwu zdjęciach stereogramu 
charakteryzuje:

a) położenie na odpowiadających sobie liniach rdzennych (epipolarnych),
b) ta sama współrzędna tłowa y(z),
c) ten sam promień radialny,
d) stała paralaksa podłużna.
  

14.    Dla wykonania przetwarzania rzutowego płaszczyzny zdjęcia na płaszczyznę mapy 
potrzebna jest

a) dwóch odpowiadających sobie punktów położonych jak najdalej od siebie,
b) trzech odpowiadających sobie punktów nie leżących na jednej prostej,
c) czterech odpowiadających sobie punktów, z których żadne trzy nie należą do jednej 
prostej,
d) pięciu dowolnie rozmieszczonych punktów homologicznych. 

(jest 8 niewiadomych: od A do H - stąd potrzebne 4 punkty (X,Y))

 

 

15.    Dla gridowej reprezentacji danych przestrzennych można stosować następujące 
operatory odległości:

generowanie map odległości, buforowanie, generowanie map kosztów, analizy sieciowe

3

®®

 

 
16.    Przez kalibrację kamery rozumiemy:

a) rektyfikację libell oraz justowanie innych systemów optyczno-mechanicznych 
kamery,
b) określenie elementów orientacji wewnętrznej kamery,
c) kontrolę działania wszystkich systemów kamery,
d) wymianę stożka kamery lotniczej.

 
17.    Poprawki ze względu na błąd dystorsji obiektywu wprowadza się na kierunku:

a) z punktu izocentrycznego,
b) z punktu nadirowego,
c) z punktu głównego,
d) z punktu przyśrodkowego.

 
18.    Parę zdjęć naziemnych o osiach równoległych, poziomych i prostopadłych do bazy 
nazywamy stereogramem:

a) zwróconym,
b) normalnym,
c) zbieżnym,
d) równoległym.

 
19.    Punktem głównym zdjęcia nazywamy:

a) przecięcie łącznic znaczków tłowych,
b) rzut ortogonalny środka rzutów na płaszczyznę tłową,
c) punkt powstały z przebicia zdjęcia prosta pionową przechodzącą przez środek 
rzutów,
d) punkt, przez który przechodzą wszystkie promienie wiązki rzutującej.

 
20.    Największe „martwe pola” występują na zdjęciach lotniczych wykonanych kamerą 
ze stożkiem:                 

a) szerokokątnym, t
b) nadszerokokątnym,
c) normalnokątnym,
d) nie ma znaczenia.

 
21.    System FMC w kamerze lotniczej ma za zadanie:

a) pionowanie osi kamery,
b) tłumienie drgań kamery,
c) kompensacje rozmazania spowodowanego ruchem samolotu,
d) kompensację nieostrości spowodowanej winietowaniem.

 
22.    Który z niżej wymienionych warunków nie dotyczy wszystkich kamer 
fotogrametrycznych?

a) rejestracja obrazu na powierzchni zbliżonej do płaszczyzny,
b) zminimalizowana dystorsja obiektywu,
c) znane i stabilne elementy orientacji wewnętrznej,
d) kompensację rozmazania FMC.

 

4

®®

 

23.    Która z wymienionych niżej cech kamer fotogrametrycznych lotniczych i 
naziemnych dotyczy jednocześnie obu typów kamer?

a) możliwość realizacji założonych kątowych elementów orientacji zewnętrznej zdjęć,
b) znajomość elementów orientacji wewnętrznej wykonywanych zdjęć,
c) niezmienna odległość obrazowa (stała kamery) ,
d) materiał fotograficzny na płytach szklanych.

 
24.    Od czego zależy wybór kąta rozwarcia stożka przy projekcie lotu 
fotogrametrycznego?

a) od skali opracowywanej mapy,
b) od rodzaju pokrycia terenu i jego deniwelacji,
c) od skali zdjęć,
d) od wielkości terenu objętego projektem lotu.

 
25.    Zdjęcia lotnicze wykonane będą równocześnie z tego samego samolotu kamerami: 
szerokokątną (Ck=150 mm) i normalnokątną (Ck=300 mm). Którą kamerą zarejestrowana 
zostanie większa powierzchnia terenu i ile razy większa?:

a) kamerą szerokokątną zostanie zarejestrowany obszar 4 razy większy,
b) kamerą szerokokątną zarejestrowany zostanie obszar 2 razy większy,
c) obiema kamerami zarejestrowany zostanie obszar o tej samej powierzchni,
d) kamerą normalnokątną zarejestrowany zostanie obszar 2 razy większy niż kamerą 
szerokokątną.
 

czemu tak???? (obrazowy przyklad - dwukrotna zmiana długości boku kwadratu 
powoduje czterokrotną zmianę pola powierzchni kwadratu)

 

p1/p2 = 150^2/300^2 => p1 = 4p2

 
26.    Jaka jest zależność między przewidywanym błędem sytuacyjnym a przewidywanym 
błędem wysokości wyznaczenia położenia punktu ze stereogramu zdjęć lotniczych?

a) błąd wysokości jest dwa razy większy od błędu sytuacyjnego,
b) aby otrzymać błąd wysokości, należy błąd sytuacyjny pomnożyć przez stosunek 
bazowy w/B=Ck/b,
c) błąd wysokości jest dwa razy mniejszy od błędu sytuacyjnego,
d) błąd wysokości jest w/Ck razy większy od błędu sytuacyjnego.

 
27.    Kompozycję w barwach zbliżonych do naturalnych można uzyskać łącząc metodą 
RGB następujące kanały spektralne:

a) niebieski jako R, zielony jako G, czerwony jako B
b) podczerwony jako R, zielony jako G, niebieski jako B
c) czerwony jako R, zielony jako B, niebieski jako G
d) czerwony jako R, zielony jako
 G, niebieski jako B << potwierdzone info

 

28.    Zdjęcia niemetryczne to zdjęcia wykonane:

a) cyfrową kamerą fotogrametryczną,
b) fotograficznym aparatem analogowym ze znajomością dystorsji obiektywu,
c) aparatem cyfrowym ze znajomością dystorsji obiektywu i stałej kamery,

5

®®

 

d) dowolnym aparatem fotograficznym.

 

29.    Skutkiem błędu dystorsji jest:

·     

   zniekształcenie obrazu   (dystorsja może być beczkowa i poduszkowa)

  

30.    Co to jest stosunek bazowy?

a) iloraz bazy podłużnej i odstępu między osiami szeregów,
b) iloraz wysokości bezwzględnej lotu i odstępu między dwoma sąsiednimi środkami 
rzutów w szeregu, 

W to nie jest wysokość bezwzględna, W to wysokość lotu ponad 

poziom terenu (czyli względna)

c) iloraz odstępu między dwoma sąsiednimi środkami rzutów w terenie a ogniskową 
obiektywu kamery,
d) iloraz ogniskowej obiektywu kamery i odległości między środkami rzutów dwu 
sąsiednich zdjęć w szeregu na zdjęciach. 

czyli ck/b (potwierdzone przez dr Tokarczyk)

 
31.    Jaką wielkość ma baza podłużna stereogramu zdjęć lotniczych dla p= 60%, formatu 
23*23cm i skali zdjęć 1:5000?

a) 460 m,
b) 690 m,
c) 92 mm,
d) 138 mm.

mozna wzor? L*(100-p/100) L=0.23*mz

32.    Jaka będzie odległość między osiami szeregów przy pokryciu poprzecznym między 
szeregami q = 30%, formacie zdjęć 23*23 cm i skali 1:10 000?

a) 690 m,
b) 161 mm,
c) 1610 m,
d) 6900 m.

mozna wzor? *(100-q/100) L=0.23*mz

33.    Rejony Grubera to:

a) rejony na zdjęciu, gdzie występują najmniejsze zniekształcenia radialne,
b) rejony zdjęć, gdzie należy wybierać punkty homologiczne do orientacji wzajemnej,
c) rejony na stereogramie, gdzie należy wybierać fotopunkty do orientacji 
bezwzględnej,
d) rejony w terenie, gdzie należy sygnalizować fotopunkty do aerotriangulacji.

 
34.    Orientacja wzajemna pary zdjęć polega na:

a) doprowadzeniu do równoległości łącznic znaczków tłowych obu zdjęć,
b) usunięciu paralaksy podłużnej na modelu (doprowadzeniu do przecięcia promieni 
jednoimiennych obu zdjęć),
c) usunięciu paralaksy poprzecznej na modelu (doprowadzenie do przecięcia promieni 
jednoimiennych obu zdjęć),
d) doprowadzeniu zdjęć, względem terenowego układu odniesienia, do położenia, jak 
w momencie fotografowania.

 
35.    Orientacja bezwzględna modelu na autografie cyfrowym polega na:

a) obliczeniu współczynników transformacji przestrzennej pomiędzy lokalnym układem 
modelu, a układem terenowym,

6

®®

 

b) obliczeniu współrzędnych lewego środka rzutów, współczynnika skali oraz trzech 
kątów orientacji każdego zdjęcia,
c) obliczeniu elementów orientacji zewnętrznej i wewnętrznej obu zdjęć,
d) zeskalowaniu modelu i spoziomowaniu zdjęć.

 
36.    Aby wykonać orientację bezwzględną modelu na autografie cyfrowym należy znać:

a) długość odcinka na modelu i odpowiadającą mu długość w terenie,
b) współrzędne. środków rzutów lewego i prawego zdjęcia,
c) współrzędne XYZ co najmniej trzech fotopunktów,
d) wysokości co najmniej trzech fotopunktów.

 
37.    W celu obliczenia parametrów orientacji wzajemnej pary zdjęć (bez wyrównania) 
należy pomierzyć na stereogramie:

a) co najmniej 6 fotopunktów w rejonach Grubera,
b) co najmniej 5 dowolnych punktów w rejonach Grubera,
c) co najmniej 12 dowolnych punktów na stereogramie,
d) co najmniej 5 fotopunktów rozmieszczonych w rejonach Grubera.

 
38.    Co to jest ortoobraz?

co to jest ortofotogram (poprzedni rok)
a) pionowe zdjęcie terenu,
b) przetworzone zdjęcie w taki sposób, ze wszystkie jego punkty są w jednolitej skali,
c) przetworzone zdjęcie w taki sposób, ze zachowuje jednolita skale dla punktów 
znajdujących się na powierzchni terenu,
d) zdjęcie o dowolnej orientacji zamienione na ściśle pionowe.

 
Ortoobraz (= ortofotografia) to wynik ortorektyfikacji przeprowadzonej dla pojedynczego 
zdjęcia.
ortofotografia = ortoobraz, ortofotogram, ortozdjęcie
 
39.    Jakie dane pozwalają na utworzenie ortofotomapy? 

to pytanie jest ok

ortofotografii (poprzedni rok)
a) współrzędne środka rzutów zdjęcia i jego skala,
b) elementy orientacji wzajemnej stereogramu i orientacja bezwzględna jednego ze 
zdjęć,
c) utworzenie modelu stereoskopowego,
d) elementy orientacji zdjęcia, zdjęcie i NMT.

  

Ortofotomapy:elementy orientacji wewnętrznej, zewnętrznej, zdjęcie i NMT.

 
40.    Wśród 34 tematów danych przestrzennych INSPIRE znajdują się:

a) adresy, ortofotomapa, użytkowanie terenu
b) mapa ewidencji gruntów i budynków, mapa zasadnicza, mapa sytuacyjno-
wysokościowa
c) baza danych topograficznych (TBD), mapa topograficzna
d) mapa zagrożenia i ryzyka powodziowego

 
 

7

®®

 

 

41.    Celem nowoczesnej aerotriangulacji jest:

a) zagęszczenie osnowy fotogrametrycznej dla orientacji wzajemnej modeli,
b) opracowanie mapy,
c) dostarczenie danych dla utworzenia ortofotomapy i zagęszczenie osnowy 
fotogrametrycznej do orientacji modeli,
d) otrzymanie numerycznego modelu terenu.

  
42.    Histogram obrazu cyfrowego wyraża:

a) przyporządkowanie jasności pikseli ich odpowiedziom spektralnym,
b) zależność gęstości optycznej od naświetlenia,
c) przyporządkowanie ilości pikseli ich jasności,
d) zależność jasności pikseli od ich położenia.

 
43.    Streching czyli rozciągnięcie histogramu powoduje:

a) zwiększenie kontrastu obrazu,
b) przyciemnienie obrazu,
c) inwersję barw,
d) rozjaśnienie obrazu.

 
44.    Które z poniższych systemów rejestracji promieniowania zalicza się do grupy 
systemów aktywnych?

a) Ikonos,
b) Spot,
c) Landsat,
d) Radarsat.

 
45.    Obliczając iloraz kanału podczerwonego i czerwonego otrzymujemy wskaźnik 
pozwalający wyznaczyć:

a) zanieczyszczenie atmosfery,
b) zawartość chlorofilu,
c) ilość biomasy,
d) temperaturę.

 
 
46.    Wzorce statystyczne klas zawierają dane takie jak:

a) minimum i maksimum jasności pikseli oraz ich liczbę w danej klasie,
b) prawdopodobieństwo przyporządkowania piksela danej klasie,
c) odległości piksela od środka klas,
d) całkowitą liczbę pikseli w danej klasie, średnią jasność pikseli i odchylenie 
standardowe.
  

47.    Pole treningowe w klasyfikacji nadzorowanej to:

a) zbiór pikseli na obrazie wielospektralnym reprezentatywnych dla danej klasy 
użytkowania terenu,
b) zbiór pikseli o podobnej jasności na obrazie wielospektralnym,
c) zbiór pikseli o tej samej odpowiedzi spektralnej na obrazie wielospektralnym ,
d) wybrany na kompozycji barwnej obszar o wyraźnych granicach.

8

®®

 

 
48.    Krzywa spektralna przedstawia:

a) jak zmienia się odbicie promieniowania elektromagnetycznego w zależności od 
długości padającej fali,
b) jak zmienia się długość fali w zależności od współczynnika odbicia promieniowania 
elektromagnetycznego,
c) jak zmienia się odbicie promieniowania elektromagnetycznego w zależności od 
temperatury,
d) zależność odbicia promieniowania elektromagnetycznego przez określone obiekty w 
różnych porach dnia.

 
49.    Obraz wielospektralny w teledetekcji to:

a) każdy obraz barwny,
b) obraz który składa się z kilku kanałów spektralnych zarejestrowanych w tym samym 
czasie,
c) obraz który składa się z kilku kanałów spektralnych zarejestrowanych w różnym 
czasie,
d) obraz który składa się z czterech obrazów, wykonanych zimą, wiosnę, latem i 
jesienią.

 
50.    W usłudze Web Map Server dane przestrzenne są udostępniane w postaci:

a) rastrowej w formacie JPG, PNG, GIF,
b) rastrowej w formacie BMP,
c) wektorowej w formacie SHP,
d) wektorowej w formacie DXF.

 

9

®®

 

GEODEZJA GÓRNICZA

  
 1.   Nawiązanie podziemnej poziomej osnowy metodą wtyczeniową wymaga 
zastosowania: teodolitu wraz z podstawką orientacyjną

to wtyczanie się w linię 2 pionów i pomiar metodą repetycyjną w 2 repetycjach

 

2.   Giroteodolitem wyznacza się kierunek:

¯Giroskopowy (Geograficzny). 

A ja bym powiedzial ze azymut geograficzny-

astronomiczny (lub po prostu astronomiczny)- tak mam w notatkach z pierwszego 
roku z wykladow Belucha. Dopiero po zredukowaniu azymutu astronomicznego 
na powierzchnie odniesienia uzyskuje się azymut geograficzny geodezyjny 

północ 

geograficzną wyznaczoną przez południk miejscowy.

 

3.   Jeśli do azymutu wyznaczonego giroteodolitem doda się poprawkę na zbieżność 
południków to obliczony zostanie:

Azymut Topograficzny (kartograficzny)

       

APP1-PP2T=AGpp1-pp2+ ΔT

ΔT=AABT-AABG   – poprawka na zbieżność południków

 

4.   Nawiązanie osnowy poziomej metodą wliczeniową może być wykonane, jeśli 
wyrobiska podziemne łączą ze sobą minimum:

2 szyby pionowe

jest to ciąg poligonowy wliczeniowy. Pozwala na kontrolę obliczeń, czego nie da się 
przeprowadzić w metodzie wtyczeniowej. Metoda wliczeniowa i giroskopowa jest 
dopuszczona przepisami dla nawiązywania osnowy podziemnej.

 
5.   Poprawka na konwergencję do długości mierzonych w podziemnych wyrobiskach 
górniczych ma znak dodatni jeśli:

dany punkt znajduje się we wschodniej części strefy ???  

“W części wschodniej strefy zbieżność γ ma znak plus, a w zachodniej znak
minus.” - z “KWARTALNIK NAUKOWY PAŃSTWOWEJ WYŻSZEJ
SZKOŁY ZAWODOWEJ W JAROSŁAWIU“ 

    

6.   Przy przeniesieniu wysokości z zastosowaniem taśmy szybowej wprowadza się 

następujące poprawki:
- poprawka komparacyjna
- poprawka termiczna
- poprawka ze względu na ciężar własny taśmy
- poprawka na różnicę sił naciągu taśmy

poprawkę termiczną liczy się inaczej w szybie wdechowym ze względu na nieliniowy 
®rozkład temperatur (ociepla się w dół). Poprawkę liczy się więc jako sumę poprawek 
na odcinkach ograniczonych pomiarem termicznym.

10

®®

 

A czy nie liczy się jeszcze poprawki ze względu na poziom odniesienia??? 

 Chyba nie 

bardzo XD Przecież taśma wisi pionowo.

hahahahaha

7.   Poprawka na temperaturę do pomiarów długości taśmą zależy tylko od:

temperatury taśmy w czasie pomiaru oraz w czasie komparacji oraz współczynnika 
rozszerzalności materiału, z którego wykonana była taśma 

i od długości samej taśmy

 
8.   Jak zmieni się poprawka na zwis taśmy, jeśli zastosuje się w pomiarach długości dwie 
podpórki:
zmniejszy się dziewięciokrotnie względem wartości poprawki bez podpórek (dwie 
podporki to trzy przęsła)

       

pz=g*L/(n^2*p^2)

g-ciężar taśmy, L-długość, p-siła naciągu, n-ilość przęseł

SKAD TA WARTOSC 9X? bo we wzorze n^2 mamy 3 przesła 3^2=9 tak mysle ze ktos to 
rozumował co napisał
a wlasnie.... bo wczesniej nie bylo kwadratwow ^2 tylko x2

 

9.   Błąd celowania w wyrobiskach górniczych dla powiększenia lunety 25x wynosi około:

, 

(gorsze oświetlenie niż na powierzchni)

dla powierzchni k= 60”=180cc 
 
10.    Jeśli powiększenie lunety rośnie to błąd celowania:
maleje
 
11.    Wpływ błędu centrowania teodolitu na błąd pomiarów kątowych jest istotny jeśli: 
błąd centrowania:

-przy dużych wartościach kątów (największy 200g)
-gdy są krótkie długości boków
 

        

12.    Błąd poziomowania teodolitu (m_beta_p) ma wpływ na błąd pomiaru kąta:

gdy są znaczne pochylenia osi celowych teodolitu

w-przewaga libelli, Zw, Zp –kąty nachylenia celowych wstecz i w przód

 

ODP. Błąd kąta jest proporcjonalny do dokładności libelli <- to jest podyktowane przez dr 
Jaśkowskiego to o czym dyskutujecie?? 

 

11

®®

 

13.    Jaka jest wartość różnicy wysokości między punktami A i B, jeśli na punkcie A 
(wstecz)odczyt z niwelatora na łacie wiszącej wynosi 0450, a na punkcie B odczyt z łaty 
stojącej wynosi 1510:

ΔHAB= - 1,960 m

Uzasadnienie: klasyczny wzór to wstecz - w przód ale w tym wypadku dla łaty wiszącej 
przyjmiemy ( - wstecz) czyli: ΔHAB = (-450) - 1510 = -1,960

 
 

14.    Błąd pomiaru długości celowej w niwelacji trygonometrycznej ma istotny wpływ na 
dokładność wyznaczenia różnicy wysokości:
dla stromych celowych (wynika ze wzoru poniżej)

l-długość celowej, mts- błąd pomiaru wysokości instrumentu, mi- błąd pomiaru 
wysokości celu

-przy długich celowych
-przy dużych nachyleniach
 

Według mnie nieprawdą jest stwierdzenie “przy długich celowych”, zauważmy, że w 
miarę zwiększania się długości celowej zwiększa się wpływ błędu wyznaczenia kąta 
(drugi człon pod pierwiastkiem) część dotycząca błędu pomiaru długości zostaje bez 
zmian, ponieważ jej wpływ zależy jedynie od cosinusa kąta. Czyli max wpływ jest dla Z= 
0 stopni, (celowa pionowa) wtedy cos Z= 1

 
15.    Przepływ powietrza w wyrobisku górniczym zwiększa błędy centrowania teodolitu i 
sygnałów przy stosowaniu:
pionów sznurkowych 

(mechanicznych)

 
16.    Czy w metodzie kątów kierunkowych należy stosować teodolity:
TAK – teodolity dwuosiowe  (nie wiem za bardzo jakie mogą tu być odpowiedzi),
z możliwością rozprzęgnięcia koła poziomego (parafraza)
wiszące (wydaje mi się ze też może być)

Z notatek z wykładu: Zastosowanie tej metody wymaga teodolitu dwuosiowego 
podobnie jak w m. repetycyjnej. Odczyty wykonywane na kręgu poziomym są wart. 
kątów kierunkowych. Co do wiszących - jest możliwość ich użycia, ale słowo “należy” 
chyba sugeruje, że nie o to chodzi.

Jak Jaśkowski usłyszał dwuosiowe to się zdziwił o co chodzi. Omawiając metodę 
zasugerował, że to nie jest metoda w której mierzy się kąty, tylko w zasadzie je 
odkłada. Czyli teodolity te nie muszą być wysokiej klasy, muszą mieć sprzęg do 
przenoszenia kierunku (żeby móc odczyt przenieść).
Aczkolwiek nie powiedział tego dokładnie.

 

12

®®

 

 
17.    Kąt pomierzono metodą repetycji górniczej otrzymując następujące wartości 
odczytów: cel wstecz (I poł.) 398,2464G , cel w przód (II poł.) 0,9080G. Ile wynosi wartość 
kąta wierzchołkowego?:
Troche mało danych

  r- ilość repetycji, n - ile razy przekroczony został kąt pełny, Op - 

odczyt w przód, Ow- odczyt wstecz

Wydaje mi się, że skoro nie podali ilości repetycji to trzeba przyjąć r=1, wtedy kąt 

gdzie :
alfa_przybliżone= OdczytP-OdczytW
Odczyty P i W w I położeniu 

- ale tu podany odczyt w przód jest w II położeniu więc i 

tak dalej jest problem 
wyniesie 1,3308g lub 201,3308g w zależności od n=1 lub n=2. 

do obliczania n był taki wzór... ktoś pamięta? 

n=

2

r*alfa_przybliżone/400g

no i ciekawe skad wezmiesz ta wartosc przyblizona kata ? 
 
18.    Dokumentacja mierniczo-geologiczna jest sporządzana przez:
Dokumentację mierniczo-geologiczną  sporządza mierniczy górniczy, a w części w jakiej 
przedstawia ona sytuację geologiczną zakładu górniczego – geolog górniczy.”

Dokumentację mierniczo-geologiczną  sporządza mierniczy górniczy (geodeta 
uprawniony). Zawiera ona dokumenty pomiarowe, obliczeniowe i kartograficzne. 
W części, w jakiej przedstawia ona sytuację geologiczną zakładu górniczego – geolog 
górniczy.
Mapy podziemne aktualizowane co kwartał. Czynności związane z badaniem 
dokumentacji zamknięcia zakładu górniczego może wykonywać jeden z nich.
Całość opisana dokładnie w Rozporządzeniu ministra środowiska z dnia 22 grudnia 
2011 w sprawie dokumentacji mirniczo-geologicznej.

 
19.    Szczegółowe przepisy dotyczące dokumentacji mierniczo-geologicznej zawarte są 
w:
-Prawo Geologiczne i Górnicze (art. 116) z 9 czerwca 2011 r.
-Rozporządzenie ministra środowiska z Dnia 22 grudnia 2011 r. w sprawie 
dokumentacji mierniczo-geologicznej

-Rozporządzenie Ministra Administracji I Cyfryzacji z dnia 14 lutego 2012 r. w sprawie 
osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych

 
20.    Pozioma osnowa w wyrobiskach górniczych dzieli się na:
-podstawowa, szczegółowa, pomiarowa
 
21.    Celem nawiązania poziomej osnowy w wyrobiskach górniczych jest:

13

®®

 

wyznaczenie współrzędnych przynajmniej 1 punktu osnowy podziemnej i azymutu co 
najmniej jednego boku tej osnowy
 
22.    Celem pomiarów inwentaryzacyjnych szybów górniczych jest:
Zapewnienie prawidłowego i bezpiecznego zjazdu załogi i transportu urobku -

czy ta 

odpowiedź jest na pewno poprawna?

http://geoforum.pl/upload/files/site_catalog_text/0_DzU_02_92_819_v.

pdf --->punkt 

3.16.1

                                                                                              

 
23.    Przepływ powietrza w szybie jest w największym stopniu eliminowany w 
pionowaniu:
laserowym
 
24.    Pionowanie laserowe ma ograniczone zastosowanie w szybach:
praktycznie niemozliwe w wydechowych, ograniczone w wdechowych

o dużym zapyleniu i zawilgoceniu
znalazłem też takie coś, że nie prowadzi się pomiarów w takim środowisku, stąd przed 
opomiarem wstrzymywane jest wydobycie na tym przodku. Podczas pomiarów z 
powodu wstrząsów i zapylenia również nie można prowadzić wydobycia.
Z tego powodu wykonuje się 5 do 10 jednoczesnych obserwacji. Ponowne zatrzymanie 
wydobycia w przypadku błędnego pomiaru generuje duże koszty i odszkodowania, a w 
przypadku takiej liczby obserwacji łatwo znaleźć błąd gruby.
 

Szczególnie w szybach wydechowych-chodzi dokładnie o to że jest dużo pary i 
zapylenia.

 

25.    W procesie pionowania dwuciężarowego eliminuje się oddziaływanie na cięgno 
pionu mechanicznego:
parcie powietrza

ruchów powietrza

cyrkulacji powietrza
przeciągu
 
26.    Orientacja sytuacyjna wyrobisk podziemnych polega na:
Orientacja sytuacyjna ma na celu określenie elementów niezbędnych do nawiązania 
poziomej osnowy zakładanej w wyrobiskach do osnowy na powierzchni. Orientacja 
sytuacyjna jest więc zespołem czynności mających na celu określenie tych 
elementów, a więc azymutu co najmniej jednego dowolnego boku i współrzędnych 
co najmniej jednego dowolnego punktu osnowy dołowej w układzie współrzędnych 
obowiązujących na powierzchni.

przeniesieniu na poziom wyrobiska współrzędnych oraz azymutu z powierzchni.

14

®®

 

Celem nawiązania osnowy jest wyznaczenie współrzędnych co najmniej jednego 
punktu osnowy podziemnej i azymutu co najmniej jednego boku tej osnowy. Wymaga 
pionowania w szybie górniczym (mechanicznego lub laserowego) i przeniesienia 
kierunku przez szyb górniczy.

 
27.    Podstawowa metodą zdjęcia szczegółów w wyrobiskach górniczych jest:
metoda rzędnych i odciętych
 
28.    Orientacja wysokościowa wyrobisk podziemnych z zastosowaniem dalmierzy 
elektrooptycznych ma ograniczone zastosowanie w szybach:
wydechowych

o dużym zapyleniu i zawilgoceniu
patrz pytanie 24.

 
29.    Jaki rodzaj giroskopu zastosowany jest w giroteodolitach:
Girokompas (żyrokompas)

przede wszystkim o to że musi to być giroteodolit z poziomą osią główną

Wahadło żyroskopowe, żyroskop kierunkowy, kompas żyroskopowy

 

30.    Teodolity i tachimetry elektroniczne stosowane w wyrobiskach górniczych powinny 
bezwzględnie mieć:
podświetlany krzyż nitek

-możliwość pomiaru odległości pionowej

      

wytrzymałość na trudne warunki - pyłoszczelność, wodoszczelność

szczelność obudowy - nie spowodują wybuchu metanu przez iskrę

znaczek centrujący na lunecie (umożliwiający centrowanie pod punktem) - Milewski

 
31.    Czy w pomiarach długości boków taśmą górniczą (50m) w powietrzu należy 
stosować do naciągu dynamometr gdy:
mierzymy osnowy wyższych klas

      przy ruletce 5kg

przy taśmie 10 kg 

na pewno bo ja mam zapisane dla tasmy 5 kg dla ruletki niestety nic

 

przy 50m trzeba zastosować 2 podpórki.

 

32.    W wyrobiskach górniczych o dużym pochyleniu najdokładniejsza metodą pomiarów 
różnic wysokości jest metoda:

      

wg Milewskiego - trygonometryczna

metoda trygonometryczna ze środka.
ułatwia i przyspiesza pomiar. Do tego wymaga pomiaru w 2 położeniach lunety, więc 
podnosi dokładność i umożliwia kontrolę.

 

15

®®

 

33.    Jaki jest błąd przeniesienia kierunku na dół za pomocą dwóch pionów odległych od 
siebie o 3m, jeśli błędy odpionowania obu pionów wynosza ±0,3mm:

0.3mm* 636620/3m = 63.6

cc

   

(jest na to wzór - w Milewskim) 

str 120

21’’ = 63cc

34.    Zadawanie „kierunków pionowych” oznacza ukierunkowanie wyrobiska górniczego 
w płaszczyźnie:
poziomej - przynajmniej tak Jóźwik na wykładach mówił

      

prowadzenie wyrobisk zgodnie z projektowanymi azymutami nazywa sie nadawaniem        

kierunków pionowych

 
35.    Wielkość tak zwanego „trzymania” przy zadawaniu kierunków to odległość:

odległość osi wyrobiska (wieszanego pionu) od ociosiu

 
36.    Zadawanie „kierunku poziomego” oznacza ukierunkowanie wyrobiska górniczego w 
płaszczyźnie:
pionowej

pionowej (nachylenie)

 
37.    Zadany „kierunek pionowy” sygnalizuje się w prowadzonym wyrobisku:
3 pionami sznurkowymi, urządzeniami laserowymi (tarcze kontrolne z otworami) 

laserem lub wtyczonymi trzema pionami mechanicznymi (obciążone metalowym 
ciężarkiem lub kamieniem)

 
38.    Zadany „kierunek pionowy” sygnalizuje się w prowadzonym wyrobisku trzema 
znakami ponieważ umożliwia to:

Wiszące piony wykorzystuje się na odcinku 50m do wizualnego przedłuzania kierunku na 
przodek okiem nieuzbrojonym.
3 piony umożliwiają kontrolę czy są w jednej płaszczyźnie.

Jeżeli  któryś  pion  odbiega  od  linii  3  pionów,  należy  wezwać  geodetę,  który  skoryguje 
błędny  pion.  W  przypadku  tylko  2  pionów  po  przesunięciu  się  jednego  z  nich  nie  można 
zauważyć błędu.00

 

16

®®

 

39.    Nachylenie wyrobiska o długości 100m i różnicy wysokości spągu na jego końcach 
równej 0,5m wynosi:
5 promili

0,5%=5‰
ΔH=x%*L   =>   x%= ΔH/L 

x%=0,5m/100m*100% metry się skracają i wychodzi x%=0,5% czyli 5 promili dla 
sprawdzenia można policzyć spadek dla długości 100m i różnicy wysokości 100m
 

40.    Maksymalna różnicy wysokości w wyrobiska o długości 100m i nachyleniu 7‰ 
wynosi: 0.7m

wzory wyżej (pyt.39)

 
41.    Działalność miernicza na terenie zakładu górniczego podlega przepisom: 
Prawo Geologiczne i Górnicze (art. 116) z 9 czerwca 2011 r.

patrz pytanie 19.

 
42.    Mapa górnicza jest dokumentem kartograficznym wykonanym:
przez dział mierniczo-geologiczny kopalni ukazującym sytuację górniczą na określonym 
pokładzie

Mapy górnicze dzielą się na:
1) mapy podstawowe - od 1:500 do 1:2000;
2) mapy przeglądowe - od 1:500 do 1:50 000;
3) mapy specjalne - od 1:50 do 1:25 000;
4) mapy sytuacyjno-wysokościowe powierzchni w granicach terenu górniczego - od 
1:500 do 1:10 000;
5) profile otworów wiertniczych oraz przekroje zboczy kopalń odkrywkowych - od 1:50 
do 1:2000;
6) przekroje geologiczne - od 1:100 do 1:50 000.

 
43.    Do dokumentacji mierniczo -geologicznej zalicza się:

1) dokumenty pomiarowe
2) dokumenty obliczeniowe
3) dokumenty kartograficzne przedstawiające aktualną sytuację geologiczną oraz górniczą 
zakładu górniczego, a także stan powierzchni w granicach terenu górniczego.

Dokadny opis co znajduje się w dokumentacji: § 7 i 8 Rozporządzenia ministra 
środowiska…

 
44.    Mapy górnicze dzielą się ze względu na:
przeznaczenie, skale i treść - ogólne i specjalne, tematyczne (uzupełniające)

sposób wydobycia (odkrywkowe, podziemne, otworowe)

 
45.    Mapy górnicze są zorientowane zgodnie z północą:

17

®®

 

-na podstawie przeniesionego azymutu z powierzchni (patrz pytanie 26)
-na podstawie pomiaru giroteodolitem
-po przeliczeniu współrzędnych z układu lokalnego (przepisy zezwalają na prowadzenie 
pomiarów i rysowanie map w układach lokalnych)

 
46.    Jakie dokumenty zawierają znaki umowne stosowane na mapach wyrobisk 
górniczych:

- 

PN-G-09000-1:2002 Mapy górnicze. Część 1: Podział i terminologia

- 

PN-G-09000-3:2002 Mapy górnicze. Część 3: Wymagania podstawowe

- 

PN-G-09001:2003 Mapy górnicze. Definicje, wzorce i symbole barw

- 

PN-G-09003:2003 Mapy górnicze. Umowne znaki obiektów i urządzeń na powierzchni

- 

PN-G-09004:2005 Mapy górnicze. Umowne znaki podziemnych wyrobisk górniczych

- 

PN-G-09005:2004 Mapy górnicze. Umowne znaki surowców mineralnych

- PN-ISO 710-2:1999 Umowne znaki do stosowania na mapach wielkoskalowych, planach i przekrojach 
geologicznych – Umowne znaki skał osadowych
- PN-ISO 710-3:1999 Umowne znaki do stosowania na mapach wielkoskalowych, planach i przekrojach 
geologicznych – Umowne znaki skał magmowych
- PN-ISO 710-4:1999 Umowne znaki do stosowania na mapach wielkoskalowych, planach i przekrojach 
geologicznych – Umowne znaki skał metamorficznych
- PN-G-09006:2005 Mapy górnicze. Umowne znaki zagrożeń i urządzeń zabezpieczających w wyrobiskach 
podziemnych
- PN-G-09007:2004 Mapy górnicze. Umowne znaki granic
- PN-74/G-9008 Mapy górnicze. Umowne znaki podziemnych urządzeń transportowych, maszyn 
przodkowych oraz urządzeń energetycznych
- PN-75/G-09009 Mapy górnicze. Umowne znaki wentylacyjne

 
47.    Metoda pomiaru tzw. kątów kierunkowych (azymutalna) może być stosowana 
tylko :

Dla poligonizacji III rzędu (???)

jeżeli  kierunek  K  jest  kierunkiem  półnvocy 

(jeżeli  kierunek  K  jest  kierunkiem  północy 

wtedy kąt kierunkowy równy jest azymutowi)

przy  zastosowaniu  do  pomiaru  teodolitu  wiszącego,  czyli  takiego,  który  mocuje  się  na 
ścianie, a nie na statywie.

Tam gdzie nie jest wymagana duża dokładność.

 

 
48.    Stabilizacja punktów w wyrobiskach górniczych jest obowiązkowa w osnowie:

podstawowej i szczegółowej

 

49.    Instrument kątomierczy, wykorzystywany w pomiarach w podziemnych wyrobiskach 
górniczych musi być zaopatrzony w:

system rozprzęgnięcia koła poziomego
podświetlany krzyż nitek

pytanie 30 jest podobne.

18

®®

 

Wydaje mi się, że prawidłowy jest kompensator.  << to jakis fetysz tych kompensatorow 
ktos ma?

 

Zgodnie z moimi notatkami z ćwiczeń z Jaśkowskim cechy instrumentów:
a) konieczne
- bezpieczeństwo przed wybuchem
- dokładność odpowiadająca wykonywanym pomiarom
- znaczek centrujący w lunecie teodolitu
b) przydatne
- duża jasność lunety (jak największa soczewka)
- krzyż nitek przystosowany do celowania na cele w bliskiej i dalszej odległości
- podświetlany krzyż nitek
- podświetlane urządzenie odczytowe
- kompensator wskaźników odczytowych koła pionowego
- dobry kolimator
- szczelność obudowy
- mały ciężar i wymiary
- różne ukształtowanie śruby zaciskowej i leniwki
- zestaw okularów i pryzmatów łamiących do lunety
- dostosowanie do różnej pozycji pracy (stojąca, wisząca)

 

50.    Co charakteryzuje błąd poprzeczny ciągu typowego:

Przesunięcie się poprzeczne punktu zbicia drążonego chodnika

liczba pomierzonych odcinków, długość ciągu, błąd pomiaru kąta i kierunku 
nawiązania.

       

Błąd poprzeczny charakteryzują błąd azymutu nawiązania i błędy pomiaru 

kątów.

 
 

 

GEODEZJA 1

  

1.   Metodę kierunkową pomiaru kątów powinno stosować się:

a) dla każdej liczby celowych,
b) na terenach bagiennych i tam gdzie pomiar może trwać długo,
c) dla trzech lub większej liczby celowych,
d) gdy chcemy zmniejszyć błąd odczytu.

 

dla 3 lub więciej celów, na stabilnym podłożu równomierne oświetlenie celów

 
2.   Dla poziomej osi celowej wpływ błędu kolimacji na błąd odczytu kierunku jest:

a) zerowy,
b) minimalny,

19

®®

 

c) zależny od wskazania libeli głównej,
d) związany z błędem inklinacji.

 
3.   Układ współrzędnych „1965”:

a) stanowi jeden układ współrzędnych dla całego kraju,
b) składa się z pasów południkowych w odwzorowaniu Gaussa-Krügera,
c) składa się z pięciu stref odwzorowawczych,
d) jest układem stosowanym w b. zaborze pruskim.

 

4.   Prawidłową postacią godła mapy w skali 1:500 w układzie „2000” w strefie 7 jest:

      

7.bbb.cc.dd.e.f

a) 6.121.30.05.2.2
b) 7.121.30.05.2.2
c) 7.121.300.522
d) 7.121.30.2

 
5.   Szkic przeglądowy szkiców polowych jest:

a) wykonywany po zakończeniu roboty,
b) zbędny,
c) wykonywany w miarę postępu robót,
d) wykonywany tylko dla pomiarów wysokościowych.

  
6.   Błąd kolimacji w teodolicie:

a) można usunąć przez przesunięcie siatki celowniczej w kierunku poziomym,
b) nie daje się rektyfikować,
c) można usunąć przez przesunięcie siatki celowniczej w kierunku pionowym,
d) można usunąć przez rektyfikację libeli głównej.

 
7.   Dopuszczalna długość rzędnej dla szczegółów I grupy dokładnościowej:

a) nie jest ograniczona,
b) zależy od skali opracowania,
c) wynosi 25 m,
d) wynosi 50 m.

  

8.      Błąd  położenia  sytuacyjnej  osnowy  pomiarowej  względem  najbliższych  punktów 
poziomej osnowy geodezyjnej zgodnie z Rozporządzeniem MSWiA z 9 listopada 2011 roku 
w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych 
i  wysokościowych  oraz  opracowania  i  przekazywania  wyników  tych  pomiarów  do 
państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego: 

pytanie zmodyfikowane (świeże z 

maila roku), ale odpowiedź zaznaczona jest poprawna

a) wynosi 0.20 m
b) wynosi 0.10 m,
c) wynosi 0.05 m,
d) zależy od skali opracowania.

8a. Błąd położenia sytuacyjnej osnowy pomiarowej względem najbliższych punktów 
poziomej osnowy geodezyjnej zgodnie z Rozporządzeniem MSWiA z 9 listopada 2011 
roku w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów 

20

®®

 

sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowania i przekazywania wyników tych 
pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego

10 cm

  
9.   Zasady wykonywania pomiarów sytuacyjno-wysokościowych reguluje:

a) instrukcja K-1,

b) instrukcje 0-1 i G-4

    dlaczego 01???

,

 INSTRUKCJA TECHNICZNA O-1 OGÓLNE ZASADY 

WYKONYWANIA PRAC GEODEZYJNYCH Rozdział 3 pomiary sytuacyjne i wysokośiowej

c) wytyczne techniczne,
d) tylko instrukcja G-4.

 

Rozporządzeniem  MSWiA  z  9  listopada  2011  roku  w  sprawie  standardów  technicznych 
wykonywania  geodezyjnych  pomiarów  sytuacyjnych  i  wysokościowych  oraz 
opracowania  i  przekazywania  wyników  tych  pomiarów  do  państwowego  zasobu 
geodezyjnego i kartograficznego   

COŚ JESZCZE???   

w zasadzie tylko to...

 

10.    Pomiar czołówek w metodzie biegunowej zdejmowania szczegółów:

a) jest zbędny,
b) stanowi tylko uzupełnienie pomiaru w miejscach niedostępnych,
c) ma znaczenie tylko kontrolne,
d) stanowi uzupełnienie i jednocześnie kontrolę pomiaru.
 

A nie samą kontrolę? O “uzupełnieniu” pomiaru nic w rozporządzeniu nie ma.

Też się nad tym zastanawiam z tego samego powodu co Ty

uzupelnienie tez bo majac pomierzone np 3 naroza budynku, czwarte naroze 
(niewidoczne ze stanowiska) mozna obliczyc na podstawie pomierzonych czolowek 

 
11.    Odchyłka kątowa w ciągu poligonowym stanowiąca podwójną wartość odchyłki 
dopuszczalnej:

a) jest zawsze wynikiem błędu grubego,
b) jest dozwolona w każdej sytuacji,
c) jest dozwolona dla 30% ciągów w sieci,
d) wskazuje na błąd punktów nawiązania. 

 
11a. Zgodnie z Rozporządzeniem MSWiA z 9 listopada 2011 roku w sprawie standardów 
technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych 
oraz opracowania i przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego zasobu 
geodezyjnego i kartograficznego podczas geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych 
metodą ortogonalną długość linii pomiarowych nie powinny przekraczać na terenach 
zurbanizowanych:

§ 34. 1.
250 m

  

a na terenach rolnych i leśnych 400 m   

 

12.    Wartość dopuszczalnej odchyłki liniowej ciągu sytuacyjnego można znaleźć w:

a) instrukcji G-4,

21

®®

 

b) instrukcji K-1,
c) wytycznych technicznych,
d) w odpowiedzi na zgłoszenie roboty w WODGiK.

 
12a. Zgodnie z Rozporządzeniem MSWiA z 9 listopada 2011 roku w sprawie standardów 
technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych 
oraz opracowania i przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego zasobu 
geodezyjnego i kartograficznego pomiar elementów ciągu wiszącego podlega weryfikacji 
w drodze pomiaru, wykonanego z ostatniego punktu tego ciągu:

§ 20. 5. Pomiar elementów ciągu wiszącego podlega weryfikacji w drodze pomiaru, 
wykonanego z ostatniego punktu tego ciągu, co najmniej jednego szczegółu 
terenowego I grupy o znanych współrzędnych.

 
13.    Przez pomiar kąta 

poziomego

 w dwóch położeniach lunety eleminują się błędy:

a) libeli,
b) indeksu,
c) runu,
d) kolimacji i inklinacji oraz mimośrodu limbusa względem alidady.

Moim zdaniem prawidłowa odpowiedź to odp b- indeksu. Odp d nie poniewaz w dwoch 
pol. lunety na pewno nie eliminuje sie mimosrodu limbusa:P

 a błąd indeksu nie dotyczy 

czasem kąta pionowego?
a ja znalazłem coś takiego : “Łatwo zauważyć, że pomiar kierunku, realizowany w dwóch 
położeniach lunety, jest wartością średnia błędnych kierunków, czyli  jest wolny od 
wpływu błędu mimośrodu.” 

Racja błąd indeksu dotyczy kąta pionowego- mój błąd. 

Pozatym błąd indeksu nie jest wyeliminowany w trakcie samego pomiaru - eliminacja 
jest dopiero po obliczeniach w dzienniku (ta kontrola, czy [suma kątów z I i II poł] 
=400g) nonono.<- 

To jest bezsensowne wytlumaczenie bo blad kolimacji i inklinacji 

tez nie jest wyeliminowany w trakcie “samego pomiaru” i tez trzeba go obliczyc. A to 
ze w tachimetrach elektronicznych jest on wklepany do instrumentu ktory sam sobie 
pooprawia odczyty ze wzgledu na te bledy to juz inna sprawa. Nie inaczej jest z bledem 
indeksu- on tez moze byc wklepany do instrumentu elektronicznego:P

 

14.    Układ współrzędnych „1965” powoduje istotne zniekształcenia:

a) kątów,
b) azymutów,
c) długości i powierzchni,
d) długości w południkach.

  
15.    Poprawka mierzonej długości ze względu na pochylenie terenu jest:

a) ujemna,
b) znak zależy od pochylenia terenu,
c) zawsze pomijalna,
d) dodatnia.

 
16.    Wagi ciągów w sieciach niwelacyjnych wyrównywanych metodą przybliżoną są:

a) zawsze równe 1,
b) wprost proporcjonalne do liczby stanowisk,
c) odwrotnie proporcjonalne do liczby stanowisk lub długości ciągów,

22

®®

 

d) wprost proporcjonalne do długości ciągów.

 
16a. Wagi danych obserwacyjnych w sieciach niwelacji geometrycznej wyrównywanych 
metodą najmniejszych kwadratów są:

ta sama odp co w starym pytaniu 16

 

17.    Niwelacja metodą przekrojów powinna być stosowana:

a) zawsze gdy trzeba wykonać mapę sytuacyjno-wysokościową,
b) tylko w terenie płaskim,
c) dla obiektów wydłużonych,
d) przy pomiarze rzeźby terenu w obszarach zwartych.

 
18.    Interpolację warstwic wykonywać należy:

a) we wszystkich kierunkach w stosunku do pikiet sąsiednich,
b) tylko wzdłuż linii ściekowych lub grzbietowych,
c) w kierunku spadku terenu,
d) tylko w niwelacji siatkowej.11

 
19.    Błąd zera łat znosi się przez zastosowanie:

a) nieparzystej liczby stanowisk niwelatora w ciągu,
b) równej długości celowych,
c) żabek niwelacyjnych,
d) parzystej liczby stanowisk niwelatora w ciągu.

 

20.    Punkt o współrzędnych X=5 251 012,35m Y=6 632 085,12m w układzie „2000” 
znajduje się w:

a) strefie 5,
b) strefie o południku osiowym 15st,
c) strefie o połudiku osiowym 18 st,

 (strefie 6)

d) strefie o południku osiowym 6st.

 
21.    Opis wysokości warstwic powinien:

a) być zwrócony górą cyfr w kierunku wzrostu wysokości terenu,
b) być umieszczony na każdej warstwicy,
c) być umieszczony na ramce arkusza mapy,
d) znajdować się w pobliżu linii nieciągłości terenu.

 
22.    Kontrola orientacji limbusa przez wycelowanie na drugi punkt osnowy ma na celu:

a) eliminację błędu libeli teodolitu,
b) określenie wysokości tego punktu,
c) kontrolę prawidłowej identyfikacji punktów nawiązania,
d) wyznaczenie poprawki do kąta osnowy.

 
23.    Które z podanych szczegółów sytuacyjnych terenu zaliczamy tylko do II grupy 
dokładnościowej:

a) mosty, wiadukty, kanały, parki,
b) kanały, elementy podziemne uzbrojenia terenu, drzewa przyuliczne, tamy,

23

®®

 

c) boiska sportowe, groble, naturalne linie brzegowe wód płynących i stojących, 
pomniki,
d) krawężniki, latarnie, tunele, ogrodzenia trwałe.

 
24.    Który wzór na obliczenie teoretycznej sumy kątowej w ciągu poligonowym 
nawiązanym dwustronnie, w którym zostały pomierzone kąty prawe (AP – azymut 
początkowy, AK – azymut końcowy, n – liczba pomierzonych kątów) jest poprawny:

a) 180st*(n-2),
b) Ak - Ap + n*180st, 

(suma teoretyczna dla kątów lewych)

c) 180st*(n+2),
d) Ap - Ak + n 180st.
 

24a. Który wzór na obliczenie teoretycznej sumy kątowej w ciągu poligonowym 
zamkniętym,
w którym zostały pomierzone kąty wewnętrzne (Ap- azymut początkowy, Ak- azymut 
końcowy, n - liczba pomierzonych kątów) jest poprawny:g

a) (n-2)*180st,
b) Ak - Ap + n*180st,
c)  (n+2)*180st, 

(suma teoretyczna kątów zewnetrzych)

d) Ap - Ak + n 180st

 
25.    Przy obliczeniu i wyrównaniu pola powierzchni działek i użytków gruntowych na 
mapie kolejność obliczeń poszczególnych elementów jest następująca:

a) obręb, kompleks, użytek gruntowy,
b) użytek gruntowy, działka,
c) obręb, kompleks, działka, kontury klasyfikacyjne w użytkach gruntowych,
d) obręb, użytek gruntowy, działka.

 
26.    Podstawą podziału na sekcje mapy zasadniczej jest mapa topograficzna w skali:

a) 1:100 000,
b) 1:50 000,
c) 1:25 000,
d) 1:10 000.

 
27.    Oś celowa lunety to:

a) prosta łącząca środek optyczny obiektywu i środek optyczny okularu,
b) prosta łącząca środek optyczny obiektywu i środek siatki celowniczej,
c) prosta łącząca środek optyczny okularu i środek siatki celowniczej,
d) prosta prostopadła do osi obrotu instrumentu.
 

 
28.    Pomiar kąta w jednej serii oznacza:

a) pomiar tego kąta w dwóch położeniach lunety,
b) pomiar tego kąta w jednym położeniu lunety,
c) pomiar tego kąta w jednym położeniu lunety, ale przy dwóch niezależnych 
nacelowaniach,
d) pomiar kąta na dwu różnych miejscach limbusa.

 

24

®®

 

29.    Nieprostopadłość osi obrotu lunety od pionowej osi obrotu instrumentu to:

a) błąd kolimacji,
b) błąd libel,
c) błąd inklinacji,
d) błąd indeksu.

 
30.    Jeśli błąd względny pomiaru długości nie może przekraczać 1/2000 to błąd 
bezwzględny pomiaru odległości 100m nie może być większy od:

a) 8 cm,
b) 0.10 m,
c) 5 cm,
d) 20 cm.

 
31.    Wielkości poprawek kątowych w ciągu poligonowym wyrównywanym sposobem 
przybliżonym liczymy:

a) proporcjonalnie do wielkości kątów,
b) odwrotnie proporcjonalnie do wielkości kątów,
c) równomiernie,
d) dowolnie.

 
31a. Dokonując niwelacji profilów, zgodnie z Rozporządzeniem MSWiA z 9 listopada 
2011 roku w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów 
sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowania i przekazywania wyników tych 
pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, odległość między 
pikietami na przekroju podłużnym nie może być większa niż:

50 m

a odległość między pikietami na przekroju poprzecznym nie może być większa niż 25 m

 
32.    W osnowie pomiarowej zgodnie z zalecaną przez GUGik instrukcją G-4 z 2002 roku 
dopuszcza się układy ciągów sytuacyjnych:

a) tylko jednorzędowe,
b) co najwyżej trzyrzędowe,
c) wielorzędowe,

d) co najwyżej dwurzędowe.

 

Do pytania 32 35

§

7 G4 2002

Pomiarowa  osnowa  sytuacyjna  jest  jednorzędową,  wyrównywaną  ściśle  z  obliczeniem 
błędów  położenia  punktów.  Od  zasady  tej  dopuszcza  się  wyjątek,  którym  jest  ciąg 
nawiązany  jednopunktowo  tzn.  ciąg  wiszący,  gdy  nie  jest  możliwe  nawiązanie 
dwupunktowe, ciąg taki nie może posiadać więcej niż dwa boki.
Czy  z  tego  aby  nie  wynika,  że  dopuszczalne  są  osnowy  co  najwyżej  dwurzędowe 
skoro  ciąg  wiszący  sama  nie  wiem??? 

Wydaje  mi  się  że  jednorzędowo  w  takim 

razie.  Wyjątek  -  tutaj  chyba  tyczy  się  tego  wyrównania  ścisłego,  które  jest 
niemożliwe  dla  ciągu  wiszącego.  Ale  może  niech  ktoś  potwierdzi,  czy  dobrze 
rozumuję.

 

 
 

25

®®

 

 

 
32a. W osnowie pomiarowej, zgodnie z Rozporządzeniem MSWiA z 9 listopada 2011 roku 
w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych 
i wysokościowych oraz opracowania i przekazywania wyników tych pomiarów do 
państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, dopuszcza się układy sieci ciągów 
sytuacyjnych:

jednorzędowych

 
33.    Przy pomiarze kierunku poziomego, przy celowaniu na wierzchołek 2-metrowej 
tyczki oddalonej od stanowiska o 100m i odchylonej w płaszczyźnie kolimacyjnej o 10⁰ od 
pionu popełniamy błąd w wyznaczeniu kierunku z tytułu wychylenia tyczki:

a) równy 5',
b) zależny od wielkości wychylenia tyczki,
c) zależny od odległości pomiędzy stanowiskiem a celem,
d) równy 0st00'00". 

 jaki jest na to wzór? jak to pojąć? 

(płaszczyzna kolimacyjna 

to płaszczyzna zawierająca jedno z  ramion kata poiomego wiec pochylenie w tej 
plaszczynie nie wplywa na bład pomiaru kąta poziomego (wpływa na błąd pomiaru 
długości i wysokosci) 

inaczej można powiedzieć, że płaszczyzna kolimacyjna to pionowa płaszczyzna 

z

zawierająca oś celową instrumentu

t

yczka pochyla się do ciebie, a nie na boki, więc kąt się nie zmienia

 

34.    Długości ciągów sytuacyjnych w osnowie pomiarowej mogą wynosić:

a) do 5 km
b) powyżej 2 km
c) do 2 km, a w terenach rolnych i leśnych do 4 km
d) najwyżej do 3 km

Nasze ulubione rozporządzenie, paragraf 20, punkt 3
 

  
35.    Czy w osnowie pomiarowej dopuszczalne są trzy rzędy linii pomiarowych:

a) tylko w osnowie pomiarowej wyznaczonej technologią GPS
b) tak

c) nie 
G-4: “

W szczególnie trudnych warunkach (np. zakamarki gęstej zabudowy) dopu-szcza się 

tworzenie linii rzędu drugiego“ o trzecim rzędzie linii pomiarowych nic nie ma.
Podobnie w  nowym rozporządzeniu nic na ten temat nie znalazłem. 
no tak: w starej G-4 było napisane ze mogą byc trzy rzędy linii wiec odpowiedz c) dobra  

d) tylko w osnowie pomiarowej w postaci związku liniowego

 

36.    Czy instrukcja G-4 dopuszcza ciągi wiszące w osnowie pomiarowej:

a) tak, jeżeli ciąg ma nie więcej niż 3 boki
b) tak, jeżeli ciąg ma najwyżej 2 boki
c) nie dopuszcza
d) tak, gdy długość ciągu nie jest większa od 1,5 km

36a. Czy Rozporządzenie MSWiA z 

9 listopada 2011 roku w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych 
pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowania i przekazywania wyników 

26

®®

 

tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego dopuszcza ciągi 
wiszące w osnowie pomiarowej:

tak, jeżeli ciąg ma najwyżej 2 boki

 

 

+ weryfikacja z ostatniego punktu ciągu: pomiar na przynajmniej jeden szczegół I grupy 
dokł.
 

37.    Pole działki na mapie w skali 1:2000 wynosi 100cm2.
Na mapie w skali 1:500 pole tej samej działki wynosi:

a) 400 cm2
b) 0,16 m2
c) 25 cm2
d) 160 cm2

  
38.    Dane jest godło mapy 352.124. Cyfra 3 oznacza w nim:
  
- numer strefy odwzorowawczej układu 1965

 

39.    Wymiary ramek sekcyjnych mapy zasadniczej w jednostkach terenowych:
 

a) zależą od skali mapy 

wymiary ramek sekcyjnych w przeliczeniu na JEDNOSTKI 

TERENOWE dla każdej skali będą inne

b) zależą od treści mapy
c) zależą od wielkości obszaru przedstawionego na mapie
d) są stałe 

w K1 pisze coś o wymiarach 500 x 800 mm

Wymiary ramek sekcyjnych ograniczających rysunek mapy są jednakowe i wynoszą 500 x 
800 mm. 

to się tyczy rozmiaru mapy, a nie w terenie

Niezależnie od skali, każdy arkusz mapy ma wymiar 50 x 80 cm, natomiast zakres 
pokrycia terenu jest następujący:
skala 1:5000 - 2.5 x 4.0 km
skala 1:2000 - 1.0 x 1.6 km
skala 1:1000 - 0.5 x 0.8 km
skala 1:500 - 0.25 x 0.4 km 
 
W pytaniu chodzi o zakres pokrycia ( jednostki terenowe) więc odp a jest dobra. Dane dla 
ukladu 2000.

 

40.    Suma odczytów kręgu pionowego z I i II położenia lunety wynosi 400g.08. Obliczony 
błąd indeksu ma wartość:
  
+4c 
 
41.    Metoda niwelacji ze środka eliminuje między innymi błąd:
  

a) niepionowości osi obrotu niwelatora
b) libeli alidadowej
c) niepionowego ustawienia łat
d) nierównoległości osi celowej lunety do osi libeli niwelacyjnej lub nieprawidłowej 
kompensacji pochylenia lunety

27

®®

 

 
42.    Błąd pomiaru kierunku w jednym położeniu lunety wynosi mk=10cc. Ile będzie 
wynosił błąd pomiaru kąta pomierzonego w jednej serii:
  
10cc 

jaki jest na to wzór? 

Z prawa przenoszenia się błędów ( to z pochodnymi 

cząstkowymi) A dokładniej jaki na błąd pomiaru kierunku i kata

 

10cc*pierw(2)/pierw(2), ponieważ pomiar w serii uwzględnia 2 położenia lunety, więc 
zmniejsza błąd razy pierw(2); pomiar kąta uwzględnia pomiar dwóch kierunków więc 
zwiększa błąd razy pierw(2).

43.    Mapę zasadniczą sporządza się w skalach:
  
1:500, 1:1000, 1:2000, 1:5000
 
44.    Na błąd odczytu z łaty odchylonej od pionu mają wpływ:
 

a) tylko kąt wychylenia łaty od pionu

b) kąt wychylenia łaty od pionu i wartość odczytu na łacie
c) wyłącznie wartość odczytu na łacie
d) wartość odczytu na łacie lub kąt wychylenia łaty od pionu

 
45.    W niwelatorze automatycznym usuwanie błędu nieprawidłowej kompensacji 
polega na:
 

a) nastawieniu poziomej kreski siatki celowniczej na prawidłowy odczyt na łacie za 

pomocą leniwki alidadowej
b) nastawieniu poziomej kreski siatki celowniczej na prawidłowy odczyt za pomocą 
śruby elewacyjnej
c) nastawieniu poziomej kreski siatki celowniczej na prawidłowy odczyt za pomocą 
śrub ustawczych i ruchu leniwego
d) nastawieniu poziomej kreski siatki celowniczej na prawidłowy odczyt za pomocą 
śrubek rektyfikacyjnych krzyżyka kresek

 
46.    Pomiary w wysokościowej osnowie pomiarowej wykonuje się technologią:
  
wg G-4 2002  geometryczna i GPS
wg nowego rozporzadzenia: geometryczna, trygonometryczna i satelitarna (GPS)
 
47.    Odchyłkę otrzymaną z pomiaru „tam” i „z powrotem” ciągu niewelacyjnego 
można w każdym przypadku rozrzucić:

a) proporcjonalnie do liczby stanowisk lub wyjątkowo proporcjonalnie do długości 
odcinków niwelacyjnych
b) proporcjonalnie do długości odcinków niwelacyjnych
c) proporcjonalnie do liczby mierzonych punktów
d) proporcjonalnie do różnicy wysokości

 
47a. Zgodnie z Rozporządzeniem MSWiA z 9 listopada 2011 roku w sprawie standardów 
technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych 
oraz opracowania i przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego zasobu 
geodezyjnego i kartograficznego w niwelacji geometrycznej ciągu różnica między sumą 
przewyższeń w kierunku głównym i powrotnym jest wyrażana w metrach i nie może być 

28

®®

 

większa niż

jest wyrażana w metrach i nie może być większa niż wartość określona według wzoru:   

≤0,04√L , gdzie L oznacza długość ciągu osnowy pomiarowej w km

0,04*pierwL
 

48.    Przy wyznaczeniu punktów osnowy pomiarowej metodą wcięć

: 

1)  należy pomierzyć co najmniej 2 elementy kontrolne
2)  nie ma potrzeby pomiaru elementów kontrolnych
3)  należy pomierzyć co najmniej 1 element kontrolny (

. 

Beluch: Geodezja I s.182)

4)  należy pomierzyć co najmniej 3 elementy kontrolne

 
49. Jeżeli przyrost DXAB ma znak dodatni, a przyrost DYAB ma znak ujemny to azymut 
boku AB (AAB) zawiera się w granicach.

1)  100g - 200g
2)  300g - 400g
3)  180o - 270o
4)  0g - 100g

 
 300g - 400g lub 270o - 360o
 
50.    Szczegóły terenowe wraz z elementami kontrolnymi:

1)  mierzymy według uznania osoby wykonującej pomiar
2)  mierzymy w zależności od celu pomiaru
3)  nie mierzymy ponieważ instrukcja nie wymaga stosowania pomiaru kontrolnego
n4)  mierzymy w przypadku pomiaru szczegółów grupy I

 

GEODEZJA 2

  

1.   Kąty poziome są podstawowymi elementami sieci:

triangulacyjnych (kątowych)

 

- tylko jedna długość w trójkącie

[trilateracyjne- liniowe] - pomiar wyłącznie długości

 

2.   Przy przeniesieniu współrzędnych niezbędne pomiary w siatce przeniesienia 
wykonuje się na punktach:

>>bazowych siatki

 

3.   Dla redukcji długości przestrzennej na powierzchnię odniesienia należy wyznaczyć:

>>wysokość punktu początkowego i końcowego oraz lokalny promień krzywizny Ziemi

Redukcje długości:

1)  Atmosferyczna

D_atm = D_pom + ΔD_atm[mm/km] *10 do -6 D_pom

2)  Kalibracyjna

D_k = c + (1 + dk[mm/km] * 10do-6) *D_atm

3)  Na poziom osi obrotu lunety tachimetru z uwzględnieniem refrakcji i krzywizny 

Ziemii
- dla płaszczyzny: S = Dk * sinZ                      

Dk- długość pomierzona

                                                                        

Z-kąt pionowy

29

®®

 

  
Φ cc = (Dk*sinZ)/(2*RA)  ρcc
h = Dk cos (Z – (1-k)*φ)
β = Z – (2-k)*φ

4)  Na poziom odniesienia

S0=S*R/(H+R+e)

 

5)  Odwzorowawcza

W ukł. Lokalnych zazwyczaj pomijalna
W ukł. „2000”: dl2000 (mm/km) = 0,012271 (Ys – 500)2 – 77
Ys – wspłrz. Y środka boku bez nr strefy 
  

6)  Mimośrodowa
D=sqrt(e^2+s^2-2escosTheta)
 

4. Zredukowano długość na poziom osi obrotu lunety tachimetru. Do obliczenia długości 
zredukowanej na powierzchnię odniesienia należy przyjąć:

??? 

współczynnik refrakcji= 0,13

za powierzchnię odniesienia kulę o promieniu R=6382km?

R

S - średni promień krzywizny elipsoidy dla środka boku 

(przy redukcji na 

powierzchnię elipsoidy GRS-80) , gdzie 

ŚREDNI PROMIEŃ KRZYWIZNY ELIPSOIDY:

 

 

5.   Czy znak poprawki przy redukcji długości przestrzennej do poziomu jest:

>>niezależny od wielkości i znaku kąta pionowego.

Redukcja na poziom odniesienia w układzie „2000” [undulacja ok. 34m]
S0=S*(R/(H+R+e))
e- undulacja (różnica wysokości między geoidą, a elipsoidą)
 

W pytaniu chodzi o poziom odniesienia czy poziom osi obrotu lunety?
 

6.   Dokładność pomiaru kątów zależy:

od klasy teodolitu i technologii pomiaru

 

7.   Jaka jest wzajemna odległość punktów poziomej geodezyjnej osnowy szczegółowej II 
klasy:

0,5-2,5km (a do punktów nawiązania-nie więcej niż 5km)- 

w którym miejscu w rozporządzeniu 

to jest?

 

0,5 - 8km 

(ta odpowiedź moim zdaniem jest prawidłowa, można to wydedukować z instrukcji 

G-1 § 63)

30

®®

 

Instrukcja G-1 tez juz przestala obowiazywac. Zastąpiło ją rozporządzenie z 14 lutego 
2012 r. 0.5-8 km jest prawidłową odpowiedzią zgodnie z instruckją G-1 

§ 63.

 

Rozporządzenie z 14.02.12 (załącznik 1, rozdział 6) dot. osnów szczegółowych (ale 
wg rozp. wydaje mi się, że są one tylko III kl. może mnie ktoś poprawić par.3 tegoż 
rozp.):
 
Dla GPS brak ograniczen? 
 
 
11. Przy ustalaniu lokalizacji punktów przewidzianych do pomiaru metodą 
poligonizacji 
należy uwzględnić następujące warunki: 
1) ciągi powinny być zbliżone do prostoliniowych; 
2) każdy ciąg powinien być nawiązany obustronnie kątowo i liniowo; 
3) długości ciągów pojedynczych nie powinny przekraczać 3,0 km, a ciągów 
wyznaczających punkty węzłowe – 2,0 km; 
4) długości boków w ciągach powinny wynosić od 150 m do 500 m, przy czym 
średnia 
długość boku na terenach miejskich nie powinna przekraczać 250 m, a na 
pozostałych 
terenach – 350 m
 

 

 
8

.   Błąd pomiaru odległości dalmierzami elektromagnetycznymi:

>>zależy od długości mierzonego odcinka i dokładności centrowania instrumentów 
pomiarowych

 

9.   Stała dodawania w dalmierzach elektronicznych odnosi się tylko do:

>>zestawu dalmierz + reflektor
  

10.    Punkty geodezyjnych osnów szczegółowych na obszarach zabudowanych (miasta) 
najkorzystniej jest wyznaczać:

>>metodą poligonową z wykorzystaniem tachimetrów elektronicznych

wg nowego rozporzadzenia: metoda kombinowana (GNSS i poligony) 
wg starych: poligony

 

11.    Dla redukcji długości zmierzonych ze stanowisk mimośrodowych wystarczy 
wyznaczyć:

>>element liniowy i kąt dyrekcyjny
(e, s, θ)

 

12.    Siatkę przeniesienia współrzędnych zakłada się dla wyznaczenia:

współrzędnych punktu przeniesienia

 

13.    Nieuwzględnienie zjawiska refrakcji obciąża pomiary długości błędem:

systematycznym

 

31

®®

 

13a.Największy wpływ na dokładność wyznaczanej poprawki redukcyjnej do 
kierunków mierzonych mimośrodowo ma:

- średni błąd wyznaczenia poprawki jest odwrotnie proporcjonalny do długości odcinka 
łączącego stanowisko centryczne z celem centrycznym
- max wpływ średniego błędu wyznaczenia mimośrodu liniowego występuje w 
wypadków kątów dyrekcyjnych bliskich 90st a minimalny w wypadku kątów bliskich 00
- wpływ śr błędu wyznaczenia kąta dyr na śr błąd poprawki w dużym stopniu zależy od 
wielkości mimośrodów liniowych; max wpływ gdy kąty dyr bliskie 00 , a min gdy bliskie 
90st.

Beluch str. 163 wzór 3.44 (wg mnie chodzi o dł. łączącą stanowisko centryczne z celem 
centrycznym)
 

 

-błąd pomiaru elementu liniowego mimośrodu-

analiza wpływu tych błędów pokazywała, że element liniowy mamy mierzyć b. dokładnie, 
kątowy z dokł. do kilku c
 

14a. W przypadku punktu niedostępnego elementy mimośrodu mogą być:

Mierzone bezpośrednio lub pośrednio; kąta (element liniowy czyli odcinek mimośrodu 
oraz element kątowy- kąt dyrekcyjny -> mierzony na punkcie mimośrodowym zgodnie 
z ruchem wskazówek zegara), kierunków; stanowiska, celu bądź stanowiska i celu.

-wyznaczone sposobami pośrednimi

 

14.    Dla jednoznacznego określenia współrzędnych punktu wyznaczonego metodą 
wcięcia wstecz należy pomierzyć:

 
 2 kąty poziome pomiędzy punktami o znanych współrzędnych na punkcie 
wyznaczanym

 

15.    Dla jednoznacznego określenia współrzędnych punktu wyznaczonego metodą 
wcięcia kątowego w przód należy pomierzyć:

 

2 kąty poziome na punktach o znanych współrzędnych

 

15a. Nieuwzględnienie zjawiska refrakcji obciąża pomiary długości błędem

>>systematycznym

 

16.    Dla jednoznacznego określenia współrzędnych punktu wyznaczanego wcięciem w 
przód niezbędne są:

 

2 punkty o znanych współrzędnych

 

16a. Dla jednoznacznego określenia współrzędnych punktu wyznaczonego metodą 
wcięcia wstecz należy pomierzyć:

>>2 kąty poziome na punkcie wyznaczanym

 

17.    Dla jednoznacznego określenia współrzędnych punktu wyznaczanego wcięciem 
wstecz niezbędne są wizury na:

32

®®

 

 
3 punkty o znanych współrzędnych
 

17a. Dla jednoznacznego określenia współrzędnych punktu wyznaczonego metodą 
wcięcia kątowego w przód należy pomierzyć:

>>dwa kąty poziome na punktach o znanych współrzędnych
 

18.    Punkty trwałych osnów geodezyjnych w terenie mogą być utrwalone:

 

a) wyłącznie sztucznie (znaki geodezyjne),
b) wyłącznie trwale (elementy budowli),
c) sztucznie (znaki geodezyjne) i trwale (elementy budowli),
d) poprzez markowanie.

 

19.    Centrowanie przyrządów pomiarowych nad punktami geodezyjnymi osnów 
szczegółowych II klasy należy wykonać w stosunku do centra:

znaku podziemnego

 

20.    Przyrządy pomiarowe nad centrem znaku geodezyjnego podczas pomiaru 
elementów geodezyjnych osnów szczegółowych centruje się z wykorzystaniem pionów:

optycznych

 

21.    Najbardziej wiarygodną oceną dokładności pomiarów kątowych przed 
wyrównaniem uzyskujemy na podstawie wyników:

odchyłki zamknięc figur - wzrór Ferrero

 

21a. Półpoligony, to:

Siatki zespołów stabilizacyjnych (poboczników, ekscentrów, punktów przeniesienia 
współrzędnych) punktów macierzystych, włączonych do wyrównania całości sieci.  
Konstrukcje takie, nazywane też „półpoligonami”,  spełniają funkcję dodatkowego 
zabezpieczenia lub ułatwiają korzystanie z punktów macierzystych. Tworzą one 
niejednorodną pod względem geometrycznym konstrukcję całej sieci.
 

22.    Ocenę dokładności wyników pomiarów przed ich wyrównaniem przeprowadza się 
dla:

a) tylko dla oceny poprawności wykonanych pomiarów,
b) ustalenia wag,
c) wyznaczenia ostatecznych ich wartości,
d) wyznaczenia poprawek.

 

23.    Dla dokonania transformacji współrzędnych niezbędna jest znajomość:

współrzędnych punktów dostosowania
 

23a. Aby wyznaczyć jednoznacznie współrzędne stanowiska w oparciu o dwa punkty o 
znanych współrzędnych należy na nim pomierzyć:

Wcięcie kątowo-liniowe

Kąt poziomy między punktami o znanych współrzędnych oraz długość boku między 
stanowiskiem, a jednym z punktów o znanych współrzędnych

33

®®

 

 

24.    Minimalna liczba punktów dostosowania przy transformacji Helmerta wynosi:

2 punkty dostosowania
 

24a. Boki osnowy szczegółowej III klasy zakładanej wg instrukcji G-1 wynoszą:

Długości boków w ciągach powinny wynosić od 150m do 600m, przy czym średnia 
długość boku w każdym ciągu nie powinna być mniejsza od 300m.

[długości ciągów pojedynczych nie powinny być większe od 4,5km, a ciągów 
wyznaczających punkty węzłowe-do 3,0km] 

 

25.    Wzór Helmerta traktuje o wpływie ograniczonej dokładności centrowania przyrządów 
pomiarowych na wyniki pomiarów:

kątowych
 

25a. Błąd położenia punktów osnowy III klasy zakładanej metodami klasycznymi wg 
instrukcji G-1 nie przekraczał:

dla punktów osnowy szczegółowej III klasy nie większy niż 10cm [II klasy nie większy 
niż 5cm].
 

26.    Największym błędem z tytułu niedokładnego centrowania przyrządów 
pomiarowych obarczone są wyniki pomiarów kątowych przy celowych:

 
bardzo krótkich
 

26a. Pomiar osnowy szczegółowej z wykorzystaniem GPS wykonuje się metodą:

statyczną lub różnicową

różnicowa dGPS nie słuzyla kiedys do wyznaczania pola dzialek z dokladnoscia kilku 
metrow?r daczej z taka dokladnoscia  nie służy do pomiarów osnowy. chyba dr uznanski 
tak mowil, ale pewny nie jestem.
 

“Punkty szczegółowej poziomej osnowy geodezyjnej zakłada się w sieciach, 
wykorzystując
obserwacje statycznych pomiarów satelitarnych GNSS, pomiarów wykonywanych
w ramach systemu ASG-EUPOS oraz klasycznych pomiarów metodą poligonizacji
i wcięć.” To jest z nowego rozporządzenia 

MINISTRA ADMINISTRACJI I CYFRYZACJI z dnia 

14 lutego 2012 r. w sprawie osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych

 

Potwierdzam z tego co uczyliśmy się na fakultecie to metodY różnicowe nie są nawet 
metodami geodezyjnymi ze względu na dokładność, ale często w terminologii są mylone 
z metodami względnymi. Miejmy nadzieję, że osoba układająca odpowiedzi ma o tym 
jakiekolwiek pojęcie . Prawidłową odpowiedzią jest tu jedynie metoda statyczna
 

Na pewno ma większe pojęcie niż ty... ← piwo !

ASG-EUPOS są różnicowe? Potwierdzi ktoś? potwierdzam

 
27.    Dla wyznaczenia różnicy wysokości punktów metodą niwelacji trygonometrycznej 
należy wyznaczyć:

34

®®

 

a) tylko kąt pionowy i odległość,
b) tylko współczynnik refrakcji i promień Ziemi,
c) tylko wysokość ustawienia przyrządów pomiarowych,
d) kąt pionowy, odległość, współczynnik refrakcji, promień Ziemi i wysokość 
ustawienia przyrządów pomiarowych.
 

27a. Koordynacja dokładnościowa pomiarów w sieciach geodezyjnych ma na celu:

zrównoważenie wpływu pomiarów na błędy wyznaczenia położenia punktów sieci.
 

28.    Poprawkę do różnicy wysokości ze względu na krzywiznę powierzchni odniesienia w 
niwelacji trygonometrycznej:

a) należy wprowadzać ze znakiem "-",
b) należy wprowadzać ze znakiem "+",
c) należy wprowadzać przy krótkich celowych,
d) nie należy wprowadzać nigdy.

 

28a. Najbardziej wiarygodną oceną dokładności pomiarów kątowych przed 
wyrównaniem uzyskujemy na podstawie wyników:

 

patrz pyt. 21.

analizy odchyłek zamknięć figur
 

29.    Poprawkę do różnicy wysokości ze względu na krzywiznę powierzchni odniesienia w 
niwelacji trygonometrycznej:

patrz 28

 

29a. Ocenę dokładności wyników pomiarów przed ich wyrównaniem przeprowadza się 
dla:

 

patrz pyt. 22.

ustalenia wag
 

30.    Dokładna znajomość współczynnika refrakcji w niwelacji trygonometrycznej jest 
istotna w przypadku:

a) wyłącznie krótkich celowych,
b) wyłącznie małych różnic wysokości,
c) tylko dużych kątów pochylenia,
d) dużych kątów pochylenia i długich celowych.

 

30a. Dla dokonania transformacji współrzędnych niezbędna jest znajomość:

 

patrz pyt. 

23.

- współrzędnych punktów dostosowania,
- parametrów transformacji.
 

31.    Odchylenie łaty od linii pionu w płaszczyźnie kolimacyjnej obarcza błędem:

a) tylko wyznaczoną różnicę wysokości,
b) tylko wyznaczoną odległość,
c) wyznaczoną różnicę wysokości i wyznaczoną odległość,
d) nie obarcza błędem żadnej z nich.

 

31a. Minimalna liczba punktów dostosowania przy transformacji Helmerta wynosi:

patrz pyt. 24.

dwa punkty

35

®®

 

 

32.    W ciągu niwelacyjnym pomierzonym w kierunku „głównym” i „powrotnym” 
poprawki do różnic wysokości odcinków niwelacyjnych liczymy:

a) proporcjonalnie do kwadratów długości odcinków niwelacyjnych,
b) odwrotnie proporcjonalnie do kwadratów długości odcinków niwelacyjnych,
c) proporcjonalnie do długości odcinków niwelacyjnych,
d) odwrotnie proporcjonalnie do długości odcinków niwelacyjnych,
 

a nie b? 

(nie, bo chodzi o dlugości odpowiednich odcinków niwelacyjnych (Li) a nie 

długość calego ciągu niwelacyjnego (L) 

 

32a. Wzór Helmerta traktuje o wpływie ograniczonej dokładności centrowania 
przyrządów pomiarowych na wyniki pomiarów:

kątowych
 

33. Znak różnicy wysokości wyznaczonej met odą niwelacji trygonometrycznej zależy:

od znaku i wielkości przewyższenia i od wysokości ustawienia teodolitu i sygnału
 

33a. Największym błędem z tytułu niedokładnego centrowania przyrządów pomiarowych 
obarczone są wyniki pomiarów kątowych przy celowych: 

patrz pyt. 26.

krótkich
 

34. Dokładność różnicy wysokości wyznaczanej metodą niwelacji trygonometrycznej przy 
krótkich celowych zależy od:

błędu pomiaru kąta pionowego oraz odległości
 

34a. Dla wyznaczenia różnicy wysokości punktów metodą niwelacji trygonometrycznej 
należy uwzględnić: 

patrz pyt. 27.

kąt pionowy, odległość, promień Ziemi, współczynnik refrakcji, wysokości 
instrumentów.
założenia: Ziemia jest kulą.
h= dk*cosZ-(1-k)*((dk^2*sin^2z)/(2*RA))
gdzie k-wsp. refrakcji, RA=R+HA, Z-kąt pionowy, dk-odległość skośna
 

35. Boki osnowy szczegółowej III klasy wynoszą:

150m-600m (G-1) 

patrz pyt. 24a 

 

35a. Poprawkę do przewyższenia ze względu na krzywiznę powierzchni odniesienia w 
niwelacji trygonometrycznej należy wprowadzać:

 

patrz pyt. 28.

ze znakiem +
ma to sens tylko dla dłuższych odległości.
 

36. Tachimetria elektroniczna może być stosowana przy opracowywaniu mapy:

a) tylko zasadniczej sytuacyjnej,
b) wysokościowej,
c) zasadniczej sytuacyjnej i wysokościowej,
d) żadnej
 

36

®®

 

36a. Poprawkę do różnicy wysokości ze względu na krzywiznę powierzchni odniesienia w 
niwelacji trygonometrycznej:

 

czy przewyższenie i różnica wysokości nie jest tym samym 

pojęciem w tym wypadku?

 

pyt. 28 i pyt. 35a

ze znakiem +
ma to sens tylko dla dłuższych odległości. Wydaje mi się, że to to samo.

 
37. Szczegóły sytuacyjne przy opracowywaniu wyników pomiarów tachimetrycznych 
wykonywanych tachimetrem elektronicznym nanosi się na mapę na podstawie:

a) współrzędnych biegunowych, 
b) współrzędnych prostokątnych,
c) długości,
d) kątów poziomych.

 

37a. Dokładna znajomość współczynnika refrakcji w niwelacji trygonometrycznej jest 
istotna w przypadku:

niskich wartości kąta zenitalnego i długich celowych
 

38. Podstawę podziału na arkusze w Międzynarodowej Mapie Świata stanowi:

arkusz mapy w skali 1 : 1 000 000
 

38a. W ciągu niwelacji trygonometrycznej pomierzonym w kierunku „głównym” 
i „powrotnym” poprawki do różnic wysokości odcinków niwelacyjnych liczymy :

proporcjonalnie do kwadratów długości odcinków niwelacyjnych
vi=-f*(di^2/sumadi^2)
0

39. Sytuacja na mapach topograficznych przedstawiona jest za pomocą tylko:

a) rzutów ortogonalnych,
b) znaków topograficznych,
c) objaśnień,
d) rzutów ortogonalnych, znaków topograficznych, objaśnień.

 

39. Znak różnicy wysokości wyznaczonej metodą niwelacji trygonometrycznej zależy:

od znaku i wielkości przewyższeniaa a i od wysokości ustawienia teodolitu i sygnału.
czyli od tego czy cel znajduje się niżej czy wyżej od osi celowej 

 pyt 33

 

40. Układ państwowy „1992”został wprowadzony do sporządzania map:

 

topograficznych 

patrz pyt. 46a

 

40a. Dokładność różnicy wysokości wyznaczanej metodą niwelacji trygonometrycznej 
przy krótkich celowych zależy od: 

to samo co 34

błędów pomiaru kąta pionowego oraz odległości.
 

41. Obecnie mapy dla celów gospodarczych opracowuje się w odwzorowaniu:

Gaussa-Krugera
 

41a. Kompensatory w instrumentach geodezyjnych służą do:

wyznaczenia i stabilizacji kierunku pionu lub poziomu
 

37

®®

 

42. Największy wpływ na dokładność wyznaczanej poprawki redukcyjnej do kierunków 
mierzonych mimośrodowo ma:

bład pomiaru elementu liniowego e
 ---->

13a.

42a. Tachimetria elektroniczna może być stosowana przy opracowywaniu mapy:

patrz pyt. 36.

zasadniczej sytuacyjnej i wysokościowej
każdej.
 

43. Odwzorowanie Gaussa-Krügera jest

:

walcowe, poprzeczne odwzorowanie wiernokątne, styczne

 

4

3a. Szczegóły sytuacyjne przy opracowywaniu wyników pomiarów tachimetrycznych 

wykonywanych tachimetrem elektronicznym nanosi się na mapę na podstawie:

współrzędnych prostokątnych 

patrz pyt. 37.

 

44. Zestaw liczb 829.346 może być w warunkach Polski godłem arkusza mapy:

nie może być
 

44a. Podstawę podziału na arkusze w Międzynarodowej Mapie Świata stanowi:

arkusz mapy w skali 1:1 000 000 (miliona) 

patrz pyt. 38.

podział na N i S, pasy A-Z, słupy 1-60.
 

45. W przypadku punktu niedostępnego elementy mimośrodu mogą być:

wyznaczone pośrednio 

---> 14a

 

45a. Sytuacja na mapach topograficznych przedstawiona jest za pomocą tylko:

rzutów ortogonalnych, znaków topograficznych, objaśnień. 

patrz pyt. 39.

 

46. Kryteria zakładania poziomych osnów geodezyjnych podane są w instrukcjach:

G -1
teraz nowe rozporzadzenie o osnowach geod, grawimetrycznych, …

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ADMINISTRACJI I CYFRYZACJI z dnia 14 lutego 2012 r. 
w sprawie osnów geodezyjnych, grawimetrycznych i magnetycznych - tylko pytanie 
ogólnie jest o instrukcje, więc czy trzeba podawać to rozporządzenie ?

Jeżeli instrukcje już nie obowiązują w ogólne nie powinno być takich pytań.

Bierzcie pod 

uwagę, że mogą dać to samo pytanie tylko “podane są w źródłach prawnych...”

46a. Układ państwowy „1992”został wprowadzony do sporządzania map: 

urzędowych topograficznych
1 strefa dla Polski, el. GRS 80, południk środkowy 19 (największe zniekształcenia w 
środku), odwz. Gaussa-Krugera, nomenklatura międzynarodowej mapy świata.
 

47. Koordynacja dokładnościowa pomiarów w sieciach geodezyjnych ma na celu:

zrównoważenie wpływu pomiarów na błędy wyznaczenia położenia punktów w sieci
 

47a. Obecnie mapy dla celów gospodarczych opracowuje się w odwzorowaniu:

Gaussa Krugera. 

patrz pyt. 41.

 

38

®®

 

48. W układzie państwowym „1992” godło w postaci M-34-108-A-a oznacza mapę 
topograficzną:

w skali 1:25000
 

48. Odwzorowanie Gaussa-Krügera jest:

wiernokątne, walcowe, poprzeczne
niewierno powierzchniowe i odległościowe. Punkt przyłożenia walca na środku 
każdego pasa (przykładowo w układzie 2000 dla Polski 4 pasy)
 

49. Wstępne analizy dokładnościowe mają na celu:

ustalenie wymaganej dokładności pomiarów w sieci i ustalenie optymalnej konstrukcji 
sieci
 

49a. Zestaw liczb 829.346 może być w warunkach Polski godłem arkusza mapy:

nie może wystąpić w Polsce przede wszystkim. Jeżeli podadzą odpowiednio niższe 
wartości, mógłby być w tej postaci godłem w dla mapy w skali 1:10 000 w układzie 65. 

W układzie 65 jaki może myć numer pasa i słupa dla Polski jakie wartość przyjmować??

Wydaje mi się, że w układzie 65 pasów jak i słupów jest 9.

50. Kompensatory w instrumentach geodezyjnych służą do:

wyznaczenia i stabilizacji 

kierunku pionu lub poziomu

 

50. W układzie państwowym „1992” godło w postaci M-34-108-A-a oznacza mapę 
topograficzną:

W skali 1:25 000
godło:
M-34-108 skala 1:100 000
M-34-108-A skala 1:50 000
M-34-108-A-a-2 skala 1:10 000.
Jest to nomenklatura międzynarodowej mapy świata.
 

1. Kąty poziome są podstawowymi elementami sieci:

1) liniowych,
2) kątowo - liniowych,
3) triangulacyjnych,
4) niwelacyjnych.
  

2. Przy przeniesieniu współrzędnych niezbędne pomiary w siatce 
przeniesienia wykonuje się na punktach:

1) macierzystych (właściwych),
2) kierunkowych,
3) bazowych siatki,
4) macierzystych i bazowych.

  

3. Dla redukcji długości przestrzennej na powierzchnię odniesienia należy 

wyznaczyć:

39

®®

 

1) różnicę wysokości jej początku i końca,
2) wysokość punktu początkowego i końcowego oraz promień kuli R,
3) kąt poziomy,
4) wysokość ustawienia dalmierza i reflektora nad punktami.

  

4. Zredukowano długość na poziom osi obrotu lunety tachimetru. Do 

obliczenia długości zredukowanej na powierzchnię odniesienia należy 

przyjąć:

  

5. Czy znak poprawki przy redukcji długości przestrzennej do poziomu jest:

1) zależny od wielkości kąta jej pochylenia,
2) zależny od znaku kąta jej pochylenia,
3) zależny od wielkości i znaku kąta jej pochylenia,
4) niezależny od wielkości i znaku kąta jej pochylenia.

  

6. Dokładność pomiaru kątów zależy:

1) tylko od klasy teodolitu,
2) tylko od technologii pomiaru,
3) od klasy teodolitu i technologii pomiaru,
4) od różnicy wysokości stanowiska i celu.

  

7. Jaka jest wzajemna odległość punktów poziomej geodezyjnej osnowy 

szczegółowej II klasy:

1) od 15 do 25 km,

   2) około 7 km,

3) od l.0 do 5.0 km,
0,5 - 8km
4) około 300 m.

  

8. Błąd pomiaru odległości dalmierzami elektromagnetycznymi:

1) zależy tylko od długości mierzonego odcinka,
2) zależy tylko od dokładności centrowania instrumentów pomiarowych,
3) zależy od długości mierzonego odcinka i dokładności centrowania instrumentów 
pomiarowych,
4) jest niezależny od długości odcinka i dokładności centrowania.

  

9. Stała dodawania w dalmierzach elektronicznych odnosi się tylko do:

1) dalmierza,
2) reflektora,

40

®®

 

3) zestawu dalmierz + reflektor,
4) warunków atmosferycznych.

  

10. Punkty geodezyjnych osnów szczegółowych na obszarach 

zabudowanych (miasta) najkorzystniej jest wyznaczać:

) metodą poligonową z wykorzystaniem tachimetrów elektronicznych,
2) metodą satelitarną,
3) metoda triangulacyjną,
4) metodą biegunową.

  

11. Dla redukcji długości zmierzonych ze stanowisk mimośrodowych 

wystarczy wyznaczyć:

1) różnicę wysokości centrów i mimośrodów,
2) promień krzywizny Ziemi,
3) element liniowy mimośrodu,
4) element liniowy i kąt dyrekcyjny.

  

12. Siatkę przeniesienia współrzędnych zakłada się dla wyznaczenia:

1) elementów mimośrodu,
2) współrzędnych punktu przeniesienia,
3) współrzędnych punktu kierunkowego,
4) wysokości punktu niedostępnego.

  

13. (przy kącie dyrekcyjnym 200g) 

Największy wpływ na dokładność 

wyznaczanej poprawki redukcyjnej do kierunków mierzonych 

mimośrodowo ma:

1) błąd pomiaru kąta dyrekcyjnego,
2) błąd pomiaru elementu liniowego mimośrodu,
3) błąd wyznaczenia długości celowej,
4) żaden z wymienionych błędów.

  

14. W przypadku punktu niedostępnego elementy mimośrodu mogą być:

1) pomierzone bezpośrednio,
2) określone graficznie,
3) wyznaczone pośrednio,
4) pominięte.

  

15. Nieuwzględnienie zjawiska refrakcji obciąża pomiary długości błędem:

systematycznym

  

41

®®

 

16. Dla jednoznacznego określenia współrzędnych punktu wyznaczonego 

metodą wcięcia wstecz należy pomierzyć:

1) 2 kąty poziome na punktach o znanych współrzędnych,
2) 2 kąty poziome na punkcie wyznaczanym,
3) po jednym kacie na punkcie o znanych współrzędnych i wyznaczanym,
4) po jednym kacie poziomym i pionowym,

  

17. Dla jednoznacznego określenia współrzędnych punktu wyznaczonego 

metodą wcięcia kątowego wprzód należy pomierzyć:

1) po jednym kącie na punkcie wyznaczanym i o znanych współrzędnych,
2) dwa kąty poziome na punktach o znanych współrzędnych,
3) długości obu celowych,
4) dwa kąty pionowe.

  

18. Dla jednoznacznego określenia współrzędnych punktu wyznaczanego 

wcięciem wprzód niezbędne są:

16. Dla jednoznacznego określenia współrzędnych punktu wyznaczanego wcięciem 
wprzód niezbędne są:
1) dwa punkty o znanych współrzędnych,
2) trzy punkty o znanych współrzędnych,
3) dwa punkty kierunkowe,
4) cztery poboczniki.

  

19. Dla jednoznacznego określenia współrzędnych punktu wyznaczanego 

wcięciem wstecz niezbędne są wizury na:

1) trzy punkty o znanych współrzędnych,
2) dwa punkty o znanych współrzędnych.
3) cztery poboczniki,
4) trzy punkty kierunkowe.

  

20. Punkty trwałych osnów geodezyjnych w terenie mogą być utrwalone:

1) wyłącznie sztucznie (znaki geodezyjne),
2) wyłącznie trwale (elementy budowli),
3) sztucznie (znaki geodezyjne) i trwale (elementy budowli),
4) poprzez markowanie.

  

21. Półpoligony to:

  

42

®®

 

22. Centrowanie przyrządów pomiarowych nad punktami geodezyjnymi 

osnów szczegółowych II klasy należy wykonać w stosunku do centra:

1) znaku naziemnego,
2) znaku podziemnego,
3) poboczników,
4) znaku zamarkowanego.

  

23. Aby wyznaczyć jednoznacznie współrzędne stanowiska w oparciu o 

dwa punkty o znanych współrzędnych należy na nim pomierzyć:

  

24. Boki osnowy szczegółowej III klasy zakładanej wg instrukcji G-1 

wynoszą:

długości boków w ciągach powinny wynosić od 150m do 600m, przy czy średnia 

długość boku w każdym ciągu nie powinna być mniejsza niż 300 m

  

25. Błąd położenia punktów osnowy III klasy zakładanej metodami 

klasycznymi wg instrukcji G-1 nie przekraczał:

  

26. Pomiar osnowy szczegółowej z wykorzystaniem GPS wykonuje się 

metodą:

  

27. Koordynacja dokładnościowa pomiarów w sieciach geodezyjnych ma 

na celu:

1) ocenę dokładności pomiarów,
2) zrównoważenie wpływu pomiarów na błędy wyznaczenia położenia punktów w sieci,
3) odrzucenie obserwacji odskakujących,
4) wykrycie grubych błędów w sieci.

  

28. Najbardziej wiarygodną oceną dokładności pomiarów kątowych przed 

wyrównaniem uzyskujemy na podstawie wyników:

1) wyrównań stacyjnych,
2) analizy wpływu błędów instrumentalnych i operacyjnych,
3) analizy odchyłek zamknięć figur,
4) wyrównania par spostrzeżeń.

  

29. Ocenę dokładności wyników pomiarów przed ich wyrównaniem 

przeprowadza się dla:

1) oceny poprawności wykonanych pomiarów,
2) ustalenia wag,
3) wyznaczenia ostatecznych ich wartości,
4) wyznaczenia poprawek.

  

43

®®

 

30. Dla dokonania transformacji współrzędnych niezbędna jest znajomość:

1) współrzędnych punktów dostosowania,
2) punktów kierunkowych,
3) odwzorowania kartograficznego,

  4) skali mapy.

31. Minimalna liczba punktów dostosowania przy transformacji Helmerta 

wynosi:

1) jeden,
2) dwa,
3) trzy,
4) cztery.

  

32. Wzór Helmerta traktuje o wpływie ograniczonej dokładności 

centrowania przyrządów pomiarowych na wyniki pomiarów:

1) kątowych,
2) liniowych,
3) wysokościowych,
4) szczegółowych.

  

33. Największym błędem z tytułu niedokładnego centrowania przyrządów 

pomiarowych obarczone są wyniki pomiarów kątowych przy celowych:

1) długich,
2) krótkich,
3) skośnych,
4) przebiegających w bliskim sąsiedztwie przeszkód.

  

34. Dla wyznaczenia różnicy wysokości punktów metodą niwelacji 

trygonometrycznej należy uwzględnić:

) tylko kąt pionowy i odległość,
2) tylko współczynnik refrakcji i promień Ziemi,
3) tylko wysokość ustawienia przyrządów pomiarowych,
4) kąt pionowy, odległość, współczynnik refrakcji, promień Ziemi i wysokość ustawienia 
przyrządów pomiarowych.

  

35. Poprawkę 

do przewyższenia

 ze względu na krzywiznę powierzchni 

odniesienia w niwelacji trygonometrycznej należy wprowadzać:

1) zawsze,
2) przy pewnych długościach celowych,
3) w określonych warunkach terenowych,
4) nigdy.

  

36. Poprawkę do różnicy wysokości ze względu na krzywiznę powierzchni 

odniesienia w niwelacji trygonometrycznej:

) należy wprowadzać ze znakiem "-",
2) należy wprowadzać ze znakiem "+",

44

®®

 

3) należy wprowadzać przy krótkich celowych,
4) nie należy wprowadzać nigdy.

  

37. Dokładna znajomość współczynnika refrakcji w niwelacji 

trygonometrycznej jest istotna w przypadku:

1) wyłącznie krótkich celowych,
2) wyłącznie małych różnic wysokości,
3) tylko dużych kątów pochylenia,
4) dużych kątów pochylenia i długich celowych.

  

38. W ciągu niwelacji tryg

onometrycznej pomierzonym w kierunku „głównym” 

i „powrotnym” poprawki do różnic wysokości odcinków niwelacyjnych 

liczymy :

 proporcjonalnie do kwadratów długości odcinków niwelacyjnych

 

39. Znak różnicy wysokości wyznaczonej metodą niwelacji 

trygonometrycznej zależy:

1) tylko od znaku i wielkości przewyższenia,
2) tylko od wysokości ustawienia teodolitu i sygnału,
3) od znaku i wielkości przewyższenia i od wysokości ustawienia teodolitu i sygnału,
4) od wibracji.

  

40. Dokładność różnicy wysokości wyznaczanej metodą niwelacji 

trygonometrycznej przy krótkich celowych zależy od:

1) dokładności wyznaczenia współczynnika refrakcji,
2) błędów pomiaru kąta pionowego i odległości,
3) błędu wyznaczenia promienia krzywizny Ziemi,
4) warunków terenowych.

  

41. Kompensatory w instrumentach geodezyjnych służą do:

1) wyznaczania błędu indeksu,
2) eliminacji grubych błędów,
3) wyznaczenia i stabilizacji kierunku pionu lub poziomu,
4) pomiaru odległości.

  

42. Tachimetria elektroniczna może być stosowana przy opracowywaniu 

mapy:

1) tylko zasadniczej sytuacyjnej,
2) wysokościowej,
3) zasadniczej sytuacyjnej i wysokościowej,
4) żadnej.

  

43. 

Szczegóły sytuacyjne przy opracowywaniu 

graficznym

 wyników 

pomiarów tachimetrycznych wykonywanych tachimetrem elektronicznym 

nanosi się na mapę na podstawie:

45

®®

 

1) współrzędnych biegunowych,
2) współrzędnych prostokątnych,
3) długości,
4) kątów poziomych.

  

44. Podstawę podziału na arkusze w Międzynarodowej Mapie Świata 

stanowi:

 

arkusz mapy w skali 1 : 1 000 000

  

45. Sytuacja na mapach topograficznych przedstawiona jest za pomocą 

tylko:

1) rzutów ortogonalnych,
2) znaków topograficznych,
3) objaśnień,
4) rzutów ortogonalnych, znaków topograficznych, objaśnień.

  

46. Układ państwowy „1992”został wprowadzony do sporządzania map:

  

47. Obecnie mapy dla celów gospodarczych opracowuje się w 

odwzorowaniu:

1) Gaussa - Krügera,
2) azymutalnym,
3) konforemnym,
4) żadnym z wymienionych.

  

48. Odwzorowanie Gaussa-Krügera jest:

 

wiernokątne, walcowe, poprzeczne

49. Zestaw liczb 829.346 może być w warunkach Polski godłem arkusza 

mapy:

1) w skali 1 : 25 000,
2) w skali 1 : 10 000,
3) w żadnej z tych skal,
4) w innej skali.

  

50. W układzie państwowym „1992” godło w postaci M-34-108-A-a 

oznacza mapę topograficzną:

 

46

®®

 

GEODEZJA WYŻSZA, SATELITARNA I ASTRONOMIA GEODEZYJNA

  
  

1.   Kształt i rozmiary elipsoidy obrotowej jednoznacznie określa następujący zbiór 
parametrów.
 

a, b

a,b  lub a,f lub a,e^2

a, b, f (a i b określają rozmiar, natomiast kształt elipsoidy określa się za pomocą 
parametru zwanego spłaszczeniem elipsoidy czyli f)

f=(a-b)/a  -  więc jest parametrem pośrednim  

- racja ;)

 
2.   Różnica między półosią dużą a półosią małą elipsoidy aproksymujcej powierzchnię 
Ziemi wynosi w przybliżeniu:
  

21km

 
3.   Półoś duża elipsoidy ziemskiej wynosi w przybliżeniu:
 

6378km

  
4.    Przez trójkąt geodezyjny rozumiemy trójkąt:
  

na elipsoidzie obrotowej

, utworzony przez trzy łuki linii geodezyjnej. Rozwiązanie 

trójkąta geodezyjnego polega na wyznaczeniu wszystkich jego boków i kątów na 
podstawie 3 znanych elementów. Przy rozwiązywaniu małych trójkątów geodezyjnych 
(długości boków do 90km) posługujemy się metodą Lagrender’a (boki pozostają te same) 
lub metoda additamentów (kąty pozostają takie same).

trójkąt sferyczny- na sferze
trójkąt eulerowski -trójkąt sferyczny, powstały z 3 łuków wielkich na sferze 
przecinających się parami

5.   Bokami trójkąta geodezyjnego są:
  

linie geodezyjne

=ortodromy

 
6.   Przez nadmiar sferyczny rozumiemy:
  
rożnica pomiędzy sumą kątów w trójkącie sferycznym a trójkącie płaskim

wartość różnicy między sumą kątów trójkąta sferycznego a odpowiadającą mu sumą 
kątów trójkąta płaskiego

 
7.   We wzorach trygonometrii sferycznej długość boków w trójkątach sfertcznych wyraża 
się:
  

miarą kątową

 
8.   Doba gwiazdowa:
  

47

®®

 

jest krótsza od  doby słonecznej o 3min 56sek.

doba gwiazdowa =23h56m04s
doba słoneczna =23h56m04s+3m56s

 
Doba gwiazdowa to okres pomiędzy dwoma górowaniami gwiazdy
Doba słoneczna to okres pomiędzy dwoma górowaniami słońca
 
9.   Które ze współrzędnych gwiazdy: t – kąt godzinny i z – odległość zenitalna, są 
prawdziwe dla zjawiska wschodu gwiazdy:
  
wschód gwiazdy: z=90 (h=0) 

t = <12,24h>

zachód gwiazdy z=90 (h =0) t= <0h,12h>
 
10.    Gwiazda przechodząc przez I wertykał po stronie wschodniej ma azymut geodezyjny 
równy:

 90 stopni 

a nie 270? jak był egzamin z wyższej to własnie też były wątpliwości 

co do tego pytania. Ogarnęliście to czy przepisaliście od starszych roczników? 

 - 

zielona ,czcionka czyli zgapione z zeszlego roku..
Azymut astronomiczny jest równy 270, a pytanie jest o geodezyjny, który równy jest 90 

potwierdzam astronomiczny 270 geodezyjny 90 mam tak w notatkach
 

Ma  ktoś jeszcze wątpliwości? (jest to rzut 

płaszczyzny horyzontu, z góry) czerwona linia - rzut I wertykału, niebieska - południka 
miejscowego - na  chłopski rozum. Azymut na zielono jest ofc geodezyjny.

I wertykał to wertykał, którego płaszczyzna jest prostopadła do południka miejscowego

Tak, czyli przechodzi przez zachód i wschód. 
 

11.    W astronomii zjawisko precesji związane jest z:

okresowym chwianiem się osi obrotu Ziemi wywołanym przez Księżyc

  
12.    Równanie czasu w astronomii określa różnicę między czasami:
  

Średnim czasem słonecznym a prawdziwym czasem słonecznym

 

ja mysle ze miedzy słonecznym prawdziwym a średnim

http://vesta.astro.amu.edu.pl/Staff/Iwona/geograf.pdf

 str 19

Różnica pomiędzy czasem słonecznym prawdziwym, a czasem słonecznym średnim. 
(według notatek z wykładu)

48

®®

 

a mnie się wydaje, że to będzie między słonecznym prawdziwym i średnim

Równanie czasu: E=Tv-Tm,      Tv- czas słoneczny prawdziwy, Tm- czas słoneczny średni ( z 
notatek)

 pl.wikipedia.org/wiki/czas_słoneczny

podbijam do pytania: dla mnie to roznica cz. slon. sr. a cz. slon. prawd.

 

13.    Lokalny czas gwiazdowy równy jest:

rektascensji gwiazdy w momencie jej górowania

  
14.    Jaką wartość przyjmuje czas gwiazdowy w momencie górowania gwiazdy:
 

s=a

  
Kulminacja górna: t = 0h -> Q= alfa
 
Kulminacja dolna: t=12h -> Q=alfa + 12h
 
Q - czas gwiazdowy
alfa - rektascencja
 
15.    Jaką wartość przyjmuje azymut astronomiczny w momencie kulminacji gwiazdy, 
jeśli zjawisko to zachodzi 1 biegunem a zenitem:

 A=180 stopni 

dlaczego? jak to wyjaśnić? 

narysować sobie wędrówkę gwiazdy

Kulminacja gwiazdy występuje zawsze w czasie przejścia przez południk miejscowy 
istnieją więc dwie opcje, albo azymut będzie 0 stopni albo 180. W tym przypadku 
jest powiedziane że kulminacja zachodzi między biegunem a zenitem więc po stronie 
północnej sfery dlatego azymut astronomiczny (mierzony od południowej części 
południka miejscowego zgodnie z ruchem wskazówek zegara) wynosi 180

 
16.    Równanie Clairauta linii geodezyjnej ma postać:

Ncos(fi)sin(alfa)=c

 
17.    Zadanie geodezyjne wprost dotyczy:

obliczenia współrzędnych geodezyjnych punktu P2 i azymutu odwrotnego A21 linii 
geod. na podstawie współrzędnych geod. punktu P1, długości linii geod. s12 oraz 
azymutu A12

 

 
18.    Zadanie geodezyjne odwrotne dotyczy:

obliczenia długości linii geod. s12 łączącej na powierzchni elipsoidy 2 punkty o znanych 
współrzędnych geod. oraz obliczenia azymutów linii geod. wprost i odwrotnego (A12, 
A21)

  
19.    Długość równoleżnika elipsoidy obrotowej wyraża się za pomocą wzoru:

2PI N cos(fi)

  
20.    Przybliżona wartość spłaszczenia elipsoidy ziemskiej wyraża się liczbą:

1:300

  

49

®®

 

21.    Wartości głównych promieni krzywizny przekroju normalnego elipsoidy obrotowej 
są:

równe na biegunie

  
22.    Maksymalną wartość przyspieszenie siły ciężkości na poziomie morza osiąga na:

biegunach

  
23.    Dwie różne powierzchnie ekwipotencjalne w pobliżu Ziemi:

oddalają się od siebie w miarę poruszania się od bieguna do równika

  
24.    Linia pionu w pobliżu powierzchni Ziemi przechodząca przez dwie różne 
powierzchnie ekwipotencjalne jest:

odcinkiem krzywej wypukłością zwróconą w kierunku równika

  
25.    Przez undulację geoidy rozumiemy:

odstęp geoidy od elipsoidy  odniesienia

  
26.    Redukcja wolnopowietrzna (Faye’a) jest to redukcja grawimetryczna:

uwzględniająca tylko wpływ wysokości stanowiska pomiarowego ponad geoidą

Redukcja Bougera -uwzględniająca wpływ przyciągania mas ziemnych znajdujących się 
ponad geoidą
Redukcja topograficzna -uwzględniająca wpływ topografii terenu wokół stanowiska
  

27.    Wysokość normalną w systemie Mołodeńskiego określa odległość:

elipsoidy ekwipotencjalnej od telluroidy

  

28.    Jeśli w danym kierunku A-B odchylenie linii pionu wynosi $ 10” $ to różnica 
przewyższenia pomierzonego niewelatorem i techniką GPS między reperami A i B 
oddalonymi o 1 km wyniesie:

ok. 5 cm 

jaki jest na to wzór czy zależność?

(10’’/ro’’)*1000m

teta=-dN/s

 

Na podstawie rysunku z wykładu: dH = S * sin(teta)

 

jak dla mnie wzór: (delta dzeta)=fi*s /rho” = 10”*1000m/rho”, czyli potwierdzam 
czerwonego wyżej

29.    Po spoziomowaniu teodolitu jego oś pionowa wyznacza:

zenit astronomiczny

  

30.    Aktualnie obowiązująca w Polsce elipsoida GRS’80 jako elipsoida odniesienia:

jest elipsoidą globalną (ziemską)

  

31.    Anomalia wysokości ζ określa w systemie Mołodeńskiego:

odstęp quasi-geoidy od elipsoidy

  

32.    Wysokość ortometryczna jest to odległość:

punktu na fizycznej powierzchni Ziemi od geoidy zmierzona wzdłuż linii pionu

  

50

®®

 

33.    Aktualnie w Polsce obowiązuje system wysokości:

normalnych

  

34.    Jakiej wielkości jednostką jest Gal:

przyspieszenia

  

35.    Podstawowe równanie geodezji fizycznej dotyczy wyznaczenia:

odstępów geoidy od elipsoidy odniesienia

  

36.    Altimetria satelitarna służy do:

wyznaczania średniego poziomu mórz i oceanów

  

37.    Pomiary interferometryczne bardzo długich baz (VLBI) wykorzystują sygnały 
radiowe emitowane przez:

quasary

 

Na pewno? Część źródeł internetowych sugeruje pulsary...

Kwazary - na pewno - wysyłają promieniowanie, gdyż bardzo szybko wirują (tak to 
tłumaczył Kudrys)

 

38.    Okres obiegu wokół Ziemi satelitów GPS wynosi:

pół doby gwiazdowej 

A NIE 1 CAŁA DOBA GWIAZDOWA ??? 

 

z wikipedii “Obieg Ziemi 

przez satelitę trwa 11h 58min (pół doby gwiazdowej).” chodzi o satelitę systemu GPS-
NAVSTAR. Tylko satelity geostacjonarne obiegają Ziemie w całą dobę gwiazdową 

  

39.    Jeśli w trakcie jednej sesji pomiarowej wykorzystuje się równocześnie 7 
odbiorników GPS umieszczonych na siedmiu punktach, to równocześnie wyznacza się:

21 wektorów 

½*n*(n-1)

  

40.    Czym charakteryzują się sygnały radiowe L1 emitowane przez nadajniki GPS:

wszystkie satelity emitują sygnały o takiej samej długości fali L1

 

L1=0.19 m

 L2 = 0.24 m

Dla uzupełnienia: w jednocześnie używanym konkurencyjnym systemie GLONASS każdy 
satelita emituje sygnał o innej długości fali.
 

41.    Obserwowane w pomiarach sygnału GPS zjawisko utraty cykli fazowych (cycle slips) 
najczęściej związane jest z:

wynikiem chwilowej utraty łączności między odbiornikiem a satelitą

  

42.    W pracach geodezyjnych wykorzystujących technologię GPS znalazły powszechne 
zastosowanie:

podwójne różnicowe obserwacje fazy

  

43.    Poprzez sieć POLREF rozumiemy:

precyzyjną sieć geodezyjną pierwszego rzędu utworzoną na terytorium Polski na 
podstawie pomiarów GPS

  

51

®®

 

44.    Pomiary GPS umożliwiają integrację:

praktycznie wszystkich klasycznych pomiarów geodezyjnych 

 

45.    Zgodnie z zasadą dynamiki i prawem powszechnego ciążenia ruch satelity może 
odbywać się po:

hiperboli

 

koło, elipsa, parabola

46.    III prawo Keplera mówi, że:

okres obiegu satelity zależy od rozmiaru orbity

II prawo Kepplera -prędkość polowa satelity r=p/(1+ecosteta)

 

Stosunek kwadratu okresu obiegu planety wokół Słońca do sześcianu wielkiej półosi jej 
orbity (czyli średniej odległości od Słońca) jest stały

 

47.    Ruch perturbowany spowodowany jest:

ciśnieniem światła słonecznego

czynniki niegrawitacyjne: opór atmosfery, siły elektromagnetyczne, efekty 
relatywsityczne, meteoryty, pył kosmiczny

  

48.    Sygnał radiowy w troposferze:

jest opóźniany

  

49.    Położenie środka fazowego anteny do odbioru radiowych sygnałów satelitarnych:

zależy od wysokości horyzontalnej i azymutu satelity 

a nie tylko od wys horyzontalnej? 

od azymutu też zależy (nie ma stałego środka 

fazowego bo zależy on właśnie od kierunku padania sygnału) ; ok:)

  

50.    Serwis POZGEO-D systemu ASG-EUPOS pozwala na:

pobieranie danych obserwacyjnych ze stacji wirtualnych

 

52

®®

 

KARTOGRAFIA

 
  

1.   W odwzorowaniu regularnym obrazem krzywej jest:

krzywa

  
2.   Siatka kartograficzna na mapie to obraz:
 

południków i równoleżników

 

3.   Elementarna skala długości w dowolnym odwzorowaniu kartograficznym, 
niebędącym wiernokątnym zależy od:
 p

ołożenia punktu i azymutu

 
4.   Zniekształcenia długości – Zm w danym odwzorowaniu kartograficznym, określa 
zależność (elementarna skala długości – m): 

Zm= m-1

 

 
5.   Zniekształcenia pól – ZP w danym odwzorowaniu kartograficznym, określa zależność 
(elementarna skala pola – p)
 

Zp= p-1

 

6.   Odwzorowanie jest wiernopolowe, gdy skale zniekształceń długości mB i mL, 
spełniają zależność:

mB * mL= 1

  
7.   Odwzorowanie jest wiernokątne, gdy utworzony kąt Θ pomiędzy liniami 
parametrycznymi siatki oraz skale zniekształceń długości mB i mL spełniają zależność:
 

mB = mL ,  Θ= 90stopni,

 
8.   Kierunki główne w odwzorowaniu wyznaczają linie siatki o kącie Θ pomiędzy liniami, 
wynoszącym:

Θ= 90stopni, 

 
9.   W którym odwzorowaniu kartograficznym nie ma kierunków głównych:
 

wiernokątnym

 
10.    Elipsa zniekształceń przyjmuje postać okręgu, gdy odwzorowanie kartograficzne 
jest:
 

wiernokątne 

- na pewno???

 

(na pewno - w odw wiernokątnym elementarne skale w kierunku równolezniowym i 
południkowym są sobie rowne - stąd okrąg jako elipsa zniekształceń)
 

11.    Odwzorowanie kartograficzne, w którym punkt przyłożenia powierzchni rzutowania 
jest styczny do kuli na biegunie, nazywamy odwzorowaniem:
 

normalnym

 

53

®®

 

12.    Odwzorowanie kartograficzne, w którym punkt przyłożenia powierzchni rzutowania 
jest styczny do kuli na równiku, nazywamy odwzorowaniem:

poprzecznym

  
13.    Odwzorowanie kartograficzne, w którym punkt przyłożenia powierzchni rzutowania 
jest styczny do kuli w dowolnym jej punkcie (z wyjątkiem bieguna i równika), nazywamy:

odwzorowaniem ukośnym

  
14.    Odwzorowanie kartograficzne, w którym obrazem południków są proste, a obrazem 
równoleżników są okręgi współśrodkowe, nazywamy odwzorowaniem:
 

azymutalnym normalnym

 
15.    Odwzorowanie kartograficzne, w którym obrazem południków są proste lub odcinki 
równoległe względem siebie i prostopadłe do prostoliniowego obrazu równoleżnika, 
nazywamy odwzorowaniem:

walcowym normalnym

  
16.    Odwzorowanie kartograficzne, w którym obrazem równoleżników są łuki okręgów 
współśrodkowych, a obrazem południków są odcinki lub półproste prostopadłe do 
obrazów równoleżników, nazywamy odwzorowaniem:

stożkowym normalnym

 
17.    Odwzorowanie azymutalne normalne kuli jest wiernokątne, gdy Θ = 90⁰ i jest 
spełniona relacja:

 m_lambda= m_sigma 

( m_lambda - skala długości w kierunku równoleżnikowym, 
m_sigma - skala długości w kierunku południkowym,
Θ- kąt pomiędzy kierunkami w obrazie)
 
18.    Odwzorowanie azymutalne normalne kuli jest wiernoodległościowe w kierunku 
równoleżnikowym, gdy m - dowolne i jest spełniona relacja:
 

m_lambda= 1

 
19.    Odwzorowanie azymutalne normalne kuli jest wienopolowe, gdy:
 

m_lambda x m_sigma  = 1

 

20.    W odwzorowaniu Mercatora kulę odwzorowuje się na:

 pobocznicę walca

 
21.    Odwzorowanie Mercatora jest najczęściej stosowane w:
 

nawigacji morskiej

 
22.    Odwzorowanie Gaussa-Krügera jest odwzorowaniem:

elipsoidy na “walec”  

- elipsoidy na płaszczyznę (imo)

 

Równokątne walcowe poprzeczne odwzorowanie powierzchni elipsoidy obrotowej na 

płaszczyznę, nie na walec!! Czy tak?  

skoro piszesz że to odwzorowanie jest walcowe to 

jak może być na płaszczyznę ? 

No na płaszczyznę walca

54

®®

 

treść pytania 34.    Państwowy układ współrzędnych geodezyjnych „1992” jest 
odwzorowaniem elipsoidy na walec poprzeczny(...) a układ 1992 jest w odwzorowaniu 
G-K.

Może nie do końca umiem naukowo obronić moich wcześniejszych uwag, ale przytoczę 
treść wykładu Kozioła [Wyklad_III_V, str. 38] o odwz. GK: Odwzorowanie Gaussa-
Krugera jest to wiernokątne, poprzeczne walcowe odwzorowanie elipsoidy obrotowej 
na płaszczyznę, realizowane w wąskich pasach południkowych.

Więc jakie w końcu?

elipsoidy na płaszczyznę, którą to płaszczyzną jest pobocznica walca

czyli w naszym przypadku jaką odp mamy zaznaczyć?

Elipsoidy na pobocznice walca czyli chyba tzw“walec”   ktory jest rowijany do 
płaszczyzny i w pytaniu 33 bedzie wtedy walec 

to w pytaniu 33 też ma byc plaszczyzna a nie walec? 

- Wydaje mi się, że w tych pytaniach o odwzorowanie i zasadniczo różnych 
odpowiedziach chodzi raz o to, czym jest to odwzorowanie, a raz w jaki sposób się je 
uzyskuje

 
Wydaje mi się że merytorycznie na 99% walec. 

- na 101% na płaszczyznę - metoda 

rozwinięcia walcowego to sposób odwzorowania elipsoidy na płaszczyznę. 
Walec jest tylko płaszczyzną rzutowania dla elipsoidy. 

Nawet wikipedia mówi że 

walec: “Odwzorowanie Gaussa-Krügera – odwzorowanie kartograficzne pasów 
południkowych na pobocznicę walca”, a pobocznica walca dopóki sie jej nie rozwinie 
niczym srajtasmy plaszczyzna nie jest! 

Widzę, że trzeba chyba spytać dra KK...

PS: popatrzcie jak z pytań 22,23,24 ładnie układałaby się cała definicja - odwzorowanie 
GK to wiernokątne (24), walcowe poprzeczne (23) elipsoidy na płaszczyznę (22) ;) tak 
też chyba składany jest ten test.
 

Jakby było na płaszczyznę to by było azymutalne a nie walcowe.
 

odwzorowanie jakie? walcowe. Na co? na płaszczyzne aka pobocznice walca..
może tak? 

 
Dowiedziałem się od roku wyżej, że oni mieli to pytanie i zaznaczyli odp b (elips na pł) i 
właśnie to było źle rozkminione, dlatego może to jets jednak ten walec ?

 

23.    Odwzorowanie Gaussa-Krügera jest odwzorowaniem:

walcowym poprzecznym

  
24.    Odwzorowanie Gaussa-Krügera jest odwzorowaniem:

 wiernokątnym

 
25.    Wartość skali długości w południkach osiowych – m0, odwzorowania Gaussa-
Krügera, wynosi:
 

m0=1

 
26.    Pasy południkowe odwzorowania Gaussa-Krügera dla opracowań kartograficznych 
w dużych skalach wynoszą:

3 stopnie

55

®®

 

  
27.    Pasy południkowe odwzorowania Gaussa-Krügera dla opracowań kartograficznych 
w średnich skalach wynoszą:

6 stopni

  
28.    Dla czterech stref, w układzie współrzędnych prostokątnych płaskich „1965”, 
zastosowano odwzorowanie elipsoidy, na:
 

płaszczyznę sieczną 

również za wikipedia:

‘Każda strefa została oddzielnie odwzorowana w płaszczyznę. Dla stref: I, II, III i IV zastosowano 
odwzorowanie quasi-stereograficzne, natomiast dla strefy V odwzorowanie Gaussa-Krügera. 
Uzyskano małe wartości zniekształceń ze względu na niewielkie rozmiary stref. W strefach 1–
4, rzutowania dokonano na płaszczyzny sieczne, dlatego też zniekształcenia odwzorowawcze 
rozkładają się koncentrycznie do punktów głównych tych stref. W strefie V bez zniekształceń 
odwzorowują się dwie linie.’

ODP Właściwa: PŁASZCZYZNA SIECZNA 

jakby ktoś miał wątpliwości odnośnie wikipedii daję inne linki:
http://www.wodgik.rzeszow.pl/odwzorowania.shtml
http://www.uklady.walery.com.pl/index.php/odwzorowanie-quasi-stereograficzne-wig

 

 

29.    Z ilu stref składa się układ współrzędnych prostokątnych płaskich „1965”:

5

  
30.    W układzie współrzędnych prostokątnych płaskich „1965”, dla czterech stref 
zastosowane odwzorowanie:
 

quasi-stereograficzne (Roussilhe'a)

 
31.    Jakie odwzorowanie zastosowano do wyznaczania układu współrzędnych „GUGiK – 
80”:

 zmodyfikowane quasi-stereograficzne

 
32.    Państwowy układ współrzędnych geodezyjnych „1992” jest określony z użyciem 
odwzorowania:

Gaussa-Krügera

  
33.    Państwowy układ współrzędnych geodezyjnych „1992” jest odwzorowaniem 
elipsoidy na:
 

walec poprzeczny sieczny

 
34.    Państwowy układ współrzędnych geodezyjnych „1992” jest odwzorowaniem 
elipsoidy na walec poprzeczny sieczny pasie o szerokości:

NA PEWNO 10 STOPNI!!! - potwierdzone u KOZIOŁA 

- wikipedia też potwierdza ;p

a asg mowi ze 12                                                 

 

35.    UTM jest układem współrzędnych prostokątnych płaskich, w odwzorowaniu:
 

poprzecznym Mercatora

 
36.    Międzynarodowa mapa świata jest w skali:
 

1: 1 000 000

 
37.    Mapa to zmniejszony obraz ciała niebieskiego na:

56

®®

 

 płaszczyźnie

 
38.    Elementem osnowy matematycznej mapy jest:

skala 

 
39.    Elementami osnowy matematycznej mapy są: 
 

skala i podziałka

 
40.    Mapy ogólnogeograficzne, to:

mapy topograficzne

41.    Która z wymienionych map jest mapą tematyczną:

mapa hydrogaficzna
 

42.    W Polsce, mapy wielkoskalowe należą do przedziału skalowego:

1:500 - 1: 5000

 

 
43.    Z ilu warstw informatycznych składa się mapa cyfrowa:

 
dowolnej skończonej liczby
 

44.    Cyfrowa generalizacja kartograficzna zależy:

tylko od zmiany skali (

POTWIERDZONE U KOZIOŁA)

http://www.google.pl/url?
sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=4&sqi=2&ved=0CEAQFjAD&url=http%
3A%2F%2Fwww.cgs.wat.edu.pl%2Findex.php%3Foption%3Dcom_phocadownl
oad%26view%3Dcategory%26download%3D80%3Acyfrowa-
generalizacja%26id%3D18%3Aprezentacja&ei=thz1UNXyJszKsgaE14HQBQ&usg=AFQjCNE7PBsOnWlGTA
PGPdJmsGRYnIrxXA&sig2=9wLLxPexW4_31zoN5PAsgA&bvm=bv.41018144,d.Yms

(str 15)

 
45 Prawo Töpfera – Pillewi zera stosowane w generalizacji kartograficznej 
wykorzystywane jest do:

NA PEWNO ELIMINACJI OBIEKTÓW!!! - potwierdzone u KOZIOŁA

 

46.    Do upraszczania kształtu obiektów generalizowanych stosujemy algorytmy 
globalne:

Douglasa
 

47.    Do metod jakościowych przedstawień kartograficznych zalicza się metodę:
 

sygnaturową

 

48.    Do metod ilościowych przedstawień kartograficznych zalicza się metodę:

kartodiagramów
 

49.    Aktualizację ciągłą stosuje się na mapie:

zasadniczej

 

 
50.    Aktualizację okresową stosuje się na mapie:

topograficznej

57

®®

 

 

51.    Reprodukcja map to proces ich:

odtwarzanie (jest to  synonim słowa reprodukcja)

 

52.    W procesie reprodukcji metodą kserograficzną wykorzystuje się

selen

  

 

KATASTER I GOSPODARKA NIERUCHOMOŚCIAMI

  
  

  
1. W ewidencji gruntów rejestruje się:

>>a) wartość działki ewidencyjnej i datę jej określenia
b) wartość hipoteki i datę jej określenia
c) przeznaczenie działki ewidencyjnej
d) współrzędne środka ciężkości działki ewidencyjnej

 
2. Do atrybutów działki ewidencyjnej nie należy:

a) powierzchnia użytków
b) numer rejonu statystycznego
>>c) oznaczenie przeznaczenia gruntów w planie miejscowym
d) numer rejestru zabytków

 

 

3. Do atrybutów budynku nie należy:

a) Numer porządkowy budynku
>>b) Kąt pochylenia połaci dachowych
c) Liczba kondygnacji podziemnych
d) Rok zakończenia budowy

 
4. Do atrybutów lokalu nie należy:

a) Powierzchnia pomieszczeń przynależnych
>>b) Powierzchnia pomieszczeń pomocniczych
c) Powierzchnia użytkowa lokalu
d) Liczba izb wchodzących w skład lokalu

 
5. Ewidencję gruntów i budynków prowadzi:

a) Wójt gminy jeżeli zawarł umowę z wojewoda w zakresie prowadzenia ewidencji 
gruntow na obszarze gminy
>>b) Starosta powiatu
c) Wojewoda
d) Marszalek województwa

 
6. Operat ewidencyjny składa się z:

a) części opisowej i części kartograficznej
b) części opisowo-kartograficznej i części prawnej
c) części opisowej i części geodezyjnej

58

®®

 

>>d) części opisowo-kartograficznej i części geodezyjno-prawnej

 
7. Zasada rękojmi wiary publicznej ksiąg wieczystych:

a) nie dotyczy praw rzeczowych
>>b) nie dotyczy oznaczenia nieruchomości
c) dotyczy wartości nieruchomości
d) dotyczy hipoteki  

 

Moim zdaniem d) gdyż jest to jeden z działów ksiąg wieczystych... Jedyne wyłączenia to 
art. 7 ustawy o KW i hipotece. Innymi słowy rękojmia dotyczy wszystkich działów łącznie z 
hipoteką. Potwierdzi ktoś?
 

uzasadnienie odp b (źródło: http://uniwest.eu/art/o-stanie-prawnym-nieruchomosci-
decyduje-tresc-ksiegi-wieczystej/29)

Ponadto rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych nie rozciąga się na wpisy dokonane 
w dziale I-O (oznaczenie nieruchomości) księgi wieczystej.

 Przykładowo, wpis dotyczący 

powierzchni gruntu nie rozstrzyga o tym, że nabywana działka ma taką powierzchnię, jaka 
była ujawniona w księdze.
 

Dobra, powiedzmy, ze jest to jakieś źródło (aczkolwiek wolałabym przepis prawny), ale 
w takim razie skąd wiesz, że zasada NIE DOTYCZY hipoteki? Bo z tego wyłazi, że obie 
odpowiedzi są dobre tak jakby.
 

Nie wiem czy to wystarczy aby rozwiać wątpliwosci ale znalazłem cos takiego
(

http://e-prawnik.pl/porady-prawne/prawo-cywilne-1/rekojmia-publicznej-wiary-ksiag-

wieczystych.html

) - z tego wynika, że nie zawsze (jesli wogole) hipoteka  jest chroniona 

przez rekojmie (o ile dobrze zrozumiałem)
 

 

8.Nieruchomość gruntowa to:

>>a) część powierzchni ziemskiej stanowiąca przedmiot odrębnej własności
b) ciągła część powierzchni ziemskiej otoczona gruntami stanowiącymi przedmiot 
odrębnego władania
c) ciągła część powierzchni ziemskiej jednolita pod względem prawnym
d) część powierzchni ziemskiej jednolita ze względu na władanie

 
9. Według obowiązujących przepisów jednostką rejestrową gruntów są:

a) grunty położone w granicach jednostki ewidencyjnej
b) grunty stanowiące obręb
>>c) działki w granicach obrębu tworzące jedną nieruchomość
d) działki w granicach obrębu jednolite pod względem władania

 
10. Do gruntów rolnych nie należą:

a) grunty orne oznaczone literą R
b) rowy oznaczone literą W
c) grunty pod stawami oznaczone literami Wsr
>>d) grunty zadrzewione i zakrzewione oznaczone literami Lz

 

59

®®

 

11. Oznaczenie użytku „Ti” oznacza:

a) tereny przeznaczone pod infrastrukturę przemysłową
>>b) tereny komunikacyjne inne
c) tereny inne
d) nie ma takiego użytku

 
12. Która z poniższych klas nie jest klasą użytku łąki trwałe:

a) IV
b) VI
>>c) IIIb
d) II

 
13. Klasyfikacji gleboznawczej podlegają:

>>a) Lasy
b) Grunty pod wodami powierzchniowymi płynącymi
c) Tereny rekreacyjno-wypoczynkowe
d) Tereny różne

 
14. Oznaczenie użytku „B” oznacza:
>

>a) tereny mieszkaniowe

b) tereny budowlane
c) bory
d) tereny bagienne

 
15. W dziale II ksiąg wieczystych ujawnia się:

a) oznaczenie nieruchomości
>>b) prawa rzeczowe

 wg mnie poprawną odpowiedzią jest C użytkowanie. Prawa 

rzeczowe wpisuje się do III działu. Owszem, własność to też prawo rzeczowe, ale w 
tym pytaniu raczej chodziło o użytkowanie w sensie UW, a to wpisuje się do II działu. 
Pytanie nieścisłe. Proszę o odzew :)

c) użytkowanie

 jestem za ta odp, ja tez

d) hipotekę

Odzew :P Ja myślę że skoro pisze użytkowanie to chodzi o użytkowanie jako ograniczone prawo 
rzeczowe i je ujawnia się w dziale III. Poprawna jest prawa rzeczowe b, czyli własność użytkowanie 
wieczyste ujawniane w dziale II

RE: Odzew: No ale jeżeli pytamy się konkretnie o II dział, to odpowiedzi a,b, i d są z defnicji 
niepoprawne.W II dziale nie ujawnia się ani oznaczenia nieruchomości, ani praw rzeczowych ni hipoteki. 
I z tej racji możemy rozważać tylko c, choć ta odpowiedź jest “nieco niefortunna”.

Taka definicja:Dla polskiego prawa rzeczowego charakterystyczne jest zamknięcie przez ustawodawcę 
katalogu praw rzeczowych – tzw. zasada numerus clausus praw rzeczowych: własność, użytkowanie 
wieczyste, użytkowanie, służebność, zastaw, hipoteka, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu. Czyli 
wnisokując z tego lepsza odpoweć b bo bardziej obszerna a zawiera się w niej użytkowanie

 
Dział II KW zawiera następujące rubryki (sprawdziłam w systemie internetowym)
Rubryka 2.1. Wzmianki w dziale II
Rubryka 2.2. Właściciel

Podrubryka 2.2.1. udział
Podrubryka 2.2.2. Skarb Państwa
Podrubryka 2.2.3. Jednostka sam. Teryt. (zw. Międzygminny)
Podrubryka 2.2.4. Inna osoba pr lub jedn. Org. Niebędąca osobą prawną

60

®®

 

Podrubryka 2.2.5 Osoba fizyczna

     Rubryka 2.3. Właściciel wyodrębnionego lokalu

Rubryka 2.4. Użytkownik wieczysty
Rubryka 2.5. Uprawniony
Rubryka 2.6 Podstawa nabycia
Rubryka 2.7. Dane o wniosku i chwili wpisu
Rubryka 2.8. Komentarz
WNIOSKI I PODSTAWY WPISÓW W KW
        

Podrubryka – Akt notarialny

        

Dane o wniosku

        

Chwila wpisu

Z tego by wynikało , że raczej nie chodzi o użytkowanie (trzeba pamietac ze użytkowanie 
nie jest tożsame z UW)
 

16. W ewidencji gruntów i budynków ujawnia się wszystkie budynki:
a

) trwale związane z gruntem,

b) posiadające fundamenty i dach
>>c) wymagające pozwolenia na budowę lub zgłoszenia budowy, 

ta poprawna 

(komentarz niżej)

 ok,pozamiatałeś/łaś :)

d) trwale związane z gruntem, wyodrębnione z otoczenia ścianami, posiadające 
fundamenty i dach 

 

Według  rozp  01 

odp  C

  §  78.  W  ewidencji  nie  wykazuje  się  budynków,  których  budowa,  w 

świetle przepisów prawa budowlanego, nie wymaga pozwolenia lub zgłoszenia.
§ 79. W ewidencji nie wykazuje się lokali wyodrębnionych w budynkach, o których mowa w 
§ 78.

 
17. Mapa ewidencyjna nie zawiera:

a) granic użytków,
b) nazw ulic
>>c) linii zabudowy
d) numerów dróg publicznych

 
18. Działka ewidencyjna o numerze 120 uległa podziałowi na dwie działki. Nowe działki 
otrzymają numery:

a) 120a, 120b
b) 120-1, 120-2
c) 120, 121
>>d) 120/1, 120/2

 
19. Z odrębną własnością lokalu związane jest prawo:
>

>a) współwłasności w części gruntu, na którym jest budynek, w którym jest lokal

b) użytkowania wieczystego części wspólnych budynku, w którym jest lokal
c) trwałego zarządu pomieszczeniami przynależnymi do lokalu
d) żadne z powyższych

 
20. Rejestr gruntów jest:

a) raportem o wszystkich działkach ewidencyjnych w granicach jednostki ewidencyjnej

61

®®

 

>>b) raportem o wszystkich działkach ewidencyjnych w granicach obrębu, zebranych 
według ich przynależności do poszczególnych jednostek rejestrowych
c) raportem o wszystkich działkach ewidencyjnych w granicach obrębu, zebranych 
według numerów tych działek
d) raportem o wszystkich gruntach w granicach gminy

 
21. Rejestr budynków zawiera dane o:

a) wszystkich budynkach w granicach jednostki ewidencyjnej
b) wszystkich budynkach mieszkalnych w granicach obrębu
>>c) wszystkich budynkach stanowiących odrębne nieruchomości w granicach obrębu
d) wszystkich budynkach w granicach obrębu

 
22. Celem publicznym według ustawy o gospodarce nieruchomościami nie jest:

>>a) budowa i utrzymywanie prywatnych przedszkoli
b) budowa i utrzymywanie publicznych obiektów sportowych
c) budowa i utrzymywanie ciągów drenażowych
d) budowa i utrzymywanie pomieszczeń dla sądów

 
23. Użytkowanie wieczyste może być ustalone na okres:

a) co najmniej 30 lat
>>b) co najmniej 40 lat
c) nie więcej niż na 100 lat
d) dożywotnio

 
24. Ustawa o gospodarce nieruchomościami określa zasady:

a) gospodarowania nieruchomościami rolnymi stanowiącymi własność Skarbu Państwa
>>b) gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa oraz 
własność jednostek samorządu terytorialnego
c) gospodarowania nieruchomościami rolnymi i leśnymi stanowiącymi własność Skarbu 
Państwa
d) gospodarowania nieruchomościami innymi niż rolne i leśne stanowiącymi własność 
Skarbu Państwa

 
25. Oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej wymaga:

a) umowy ustnej
b) decyzji administracyjnej
c) postanowienia wójta
>>d) umowy w formie aktu notarialnego

 
26. Do wniosku o podział nieruchomości w trybie ustawy o gospodarce 
nieruchomościami dołączane jest między innymi:

a) szkic polowy z pomiaru granic zewnętrznych
b) obliczenie pól powierzchni nowych działek
>>c) wykaz zmian gruntowych
d) sprawozdanie techniczne

 
 
27. Opłata adiacencka to:

62

®®

 

>>a) opłata ustalona w związku ze wzrostem wartości nieruchomości spowodowanym 
między innymi scaleniem i podziałem nieruchomości
b) opłata ustalona w związku ze wzrostem wartości nieruchomości spowodowanym jej 
rozgraniczeniem
c) opłata ustalona w związku ze przekazaniem gruntów w użytkowanie wieczyste
d) opłata ustalona w związku ze wzrostem wartości nieruchomości spowodowanym 
uchwaleniem planu miejscowego gminy 

potwierdzenie odp (Za wikipedią)
Opłata adiacencka - opłata dotycząca właścicieli lub użytkowników wieczystych[1] 
nieruchomości, których wartość wzrosła na skutek następujących zdarzeń:

●

podział nieruchomości,

●

scalenie i podział nieruchomości,

●

budowy urządzeń infrastruktury technicznej[2] z udziałem środków Skarbu Państwa 
lub jednostek samorządu terytorialnego.

 

28. Wywłaszczenie jest możliwe:

a) na cele publiczne za odszkodowaniem ustalonym przez właściciela nieruchomości 
wywłaszczanej
>>b) na cele publiczne za słusznym odszkodowaniem
c) za słusznym odszkodowaniem
d) gdy wymaga tego ważny interes społeczny

 
29. Wywłaszczoną nieruchomość uznaje się za zbędną na cel określony w decyzji o 
wywłaszczeniu, jeżeli:

a) pomimo upływu 10 lat od dnia, w którym decyzja o wywłaszczeniu stała się 
ostateczna, nie rozpoczęto prac związanych z realizacją tego celu
b) pomimo upływu 7 lat od dnia, w którym decyzja o wywłaszczeniu stała się 
ostateczna, nie zakończono prac związanych z realizacją tego celu
>>c) pomimo upływu 7 lat od dnia, w którym decyzja o wywłaszczeniu stała się 
ostateczna, nie rozpoczęto prac związanych z realizacją tego celu
d) pomimo upływu 5 lat od dnia, w którym decyzja o wywłaszczeniu stała się 
ostateczna, nie rozpoczęto prac związanych z realizacją tego celu

 
30. Scalenie i podział nieruchomości jest możliwe jeżeli:

>>a) wystąpią o nie właściciele lub użytkownicy wieczyści ponad 50 % powierzchni 
gruntów objętych scaleniem i podziałem
b) wyrazi na to zgodę wójt gminy
c) jest to zgodne z studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania 
przestrzennego gminy
d) gdy wyrazi na to zgodę wojewoda

 
31. Działalność zawodową rzeczoznawcy majątkowego, pośrednika i zarządcy 
nieruchomości reguluje:
a

) Ustawa Prawo Geodezyjne i Kartograficzne

b) Ustawa Prawo Budowlane
>>c) Ustawa o Gospodarce Nieruchomościami
d) Kodeks Cywilny

 

63

®®

 

32. Wartość rynkową stanowi:

a) koszt odtworzenia
>>b) prawdopodobna cena transakcyjna
c) koszt odtworzenia z uwzględnieniem zużycia
d) wartość katastralna

 
33. Wartość odtworzeniową stanowi:

a) koszt odtworzenia
b) cena transakcyjna
>>c) koszt odtworzenia z uwzględnieniem zużycia
d) wartość katastralna

 
34. Wartość katastralna to:

>>a) wartość wyznaczona w procesie powszechnej taksacji
b) wartość rynkowa
c) wartość indywidualna
d) wartość wyznaczona w podejściu kosztowym

 
 
35. Podejście porównawcze szacowania nieruchomości bazuje między innymi na:

>>a) cenach nieruchomości podobnych
b) czynszach nieruchomości podobnych
c) kosztach zastąpienia nieruchomości
d) dochodach z nieruchomości podobnych

 
36. Podejście dochodowe szacowania nieruchomości bazuje między innymi na:

a) cenach transakcyjnych i cechach cenotwórczych
b) kosztach robocizny i materiałów budowlanych
>>c) czynszach z tytułu najmu lub dzierżawy
d) zyskach ze sprzedaży materiałów porozbiórkowych

 
37. W podejściu kosztowym wyznaczamy:
a

) wartość rynkową

>>b) wartość odtworzeniową
c) wartość katastralną
d) wartość kosztową

 
38. Zużycie nieruchomości uwzględniamy wyznaczając wartość odtworzeniową:

a) tylko w metodzie porównywania parami
b) we wszystkich metodach podejścia dochodowego
>>c) we wszystkich metodach podejścia kosztowego
d) tylko w technice szczegółowej

 
39. Operat szacunkowy stanowi opinię o:

a) bezpieczeństwie użytkowania budynku
>>b) wartości nieruchomości
c) możliwym sposobie zagospodarowania
d) możliwości zabudowy gruntu

64

®®

 

 
40. Zawód rzeczoznawcy majątkowego może wykonywać:

a) każdy obywatel państwa
>>b) osoba posiadająca stosowną licencję
c) geodeta
d) notariusz

 
41. Do uzyskania licencji zawodowej rzeczoznawcy konieczne jest:

a) ukończenie studiów prawniczych
>>b) ukończenie praktyki zawodowej
c) posiadanie uprawnień geodezyjnych 1 i 2
d) 2 letnia działalność w zawodzie

 
42. Pośrednik w obrocie nieruchomościami to:

>>a) zawód regulowany ustawą o gospodarce nieruchomościami
b) zawód możliwy do wykonywania bez uprawnień
c) jedno z uprawnień geodety
d) aplikacja prawnicza

 
43. Umowa pośrednictwa może być zawarta w formie:

>>a) z wyłącznością lub bez niej
b) tylko jako umowa pośrednictwa otwarta
c) tylko z wyłącznością
d) wyłącznie w postaci aktu notarialnego

 
44. Umowa pośrednictwa otwarta:

a) nie pozwala na zawarcie innych umów pośrednictwa dotyczących tej samej 
nieruchomości
>>b) pozwala na zawarcie innych umów pośrednictwa dotyczących tej samej 
nieruchomości
c) nie pozwala na zawarcie umów pośrednictwa dotyczących innej nieruchomości
d) występuje wyłącznie w postaci aktu notarialnego

 
45. Umowa pośrednictwa z wyłącznością:

>>a) nie pozwala na sprzedaż nieruchomości przez innego pośrednika
b) pozwala na zawieranie dowolnej liczby umów z innymi pośrednikami
c) pozwala na zawarcie umowy z dodatkowym pośrednikiem
d) obliguje sprzedającego do reklamowania swojej oferty

 
46. Wykonywanie zawodu zarządcy nieruchomości wymaga:

>>a) posiadania licencji
b) pracy w spółdzielni mieszkaniowej
c) członkostwa w spółdzielni mieszkaniowej
d) bycia jednym ze współwłaścicieli zarządzanej nieruchomości

 
47. Przyjęcie spadku z dobrodziejstwem inwentarza:

a) zabezpiecza przed przejęciem zobowiązań zmarłego
>>b) wskazuje na odpowiedzialność tylko do wielkości spadku

65

®®

 

c) wskazuje na konieczność przejęcia zwierząt gospodarskich
d) odpowiada się całym majątkiem własnym i uzyskanym ze spadku

 
48. Proste przejęcie spadku powoduje, że za długi spadkodawcy:

>>a) odpowiada się całym majątkiem własnym i uzyskanym ze spadku
b) odpowiada się tylko majątkiem uzyskanym ze spadku
c) wyłącza odpowiedzialność za te długi
d) odpowiada się za 50% zobowiązań

 
49. Zachowek to:

>>a) należny najbliższym udział w masie spadkowej
b) rodzaj zabezpieczenia kredytu
c) część spadku przypadająca małżonkowi
d) 50% spadku

 
50. Testament może zostać napisany:

>>a) w postaci aktu notarialnego
b) tylko odręcznie
c) wspólnie z innymi osobami
d) tylko pismem maszynowym

 
 

 

66

®®

 

PRZEKSZTAŁCENIA I OCHRONA TERENÓW

  
  
1.   Teren to:
Część skorupy ziemskiej mająca kontakt z atmosferą.
Wg definicji skorupa ziemska od dołu styka się z powierzchnią nieciągłości MOHO 
(granicą między skorupą ziemską a górną warstwą płaszcza ziemskiego), a od góry z 
atmosferą lub hydrosferą. Terenem nie jest więc dno morza, oceanu czy rzeki.

Nie za bardzo to rozumiem skoro styka się od góry z hydrosferą to czemu nie dno oceanu 
właśnie?

Ja w notatkach nie mam wspomnianej hydrosfery skorupa ziemska od dołu styka się z 
powierzchnią nieciągłości MOHO a od góry z atmosferą 

Nie wiem nad czym się zastanawiacie skoro definicja terenu jest na drugim slajdzie 
pierwszego wykładu z tego przedmiotu (sem IV)
 

2.   Wskaźnik deformacji określany na podstawie wyników pomiarów z najmniejszą 
dokładnością to:
krzywizna
mam tak zapisane w notatkach z zajęć, ale nie mam wyjaśnienia. Chodziło chyba o to, 
że było tam najwięcej przekształceń (patrz wzory: używa się tam T, W i l). Ale może ktoś 
ma lepszy pomysł? 

tez uważam ze krzywizna

We wzorze na krzywizne jest T, W i l?? moglbys podac ten wzor?
Moim zdaniem odp to odksztalcenia poziome bo je sie liczy na podstawie nachylen a 
nachylenia na podstawie obnizen wiec bledy sie kumuluja. (Mowa o wzorach na deformacje 
m,aksymalne)
 

odkształcenia poziome to wlasnie odwrtonie sa na podstawie pomiarów z najwieksza 
dokladnoscia

krzywizna jest drugą pochodną po obniżeniach

odkształcenia poziome też są drugą pochodną po oniżeniach:P

a co myślicie o tym, że Hejmanowi chodziło nie o dokł pomiarów, a o dokładność w 
sensie ilość miejsc po przecinku w otrzymanym wyniku??
w notatkach mam taka tabelke:
dokładność 

ilość miejsc po przec

nachylenia T, odkształcenia E

2

krzywizny K

4

obniżenia W

3

przem. poz. U

taka z jaką pomierzono

 
czyli nachylenia bądź odkształcenia ???

 
3.   Do antropogenicznych przekształceń terenu zalicza się:
niecki obniżeniowe
antropogeniczne przekształcenia terenu – to wszelkie bodźce celowe lub nie, 
wywoływane przez człowieka w środowisku naturalnym i powodujące jego reakcję (w 
postaci zmian powierzchni terenu).
 
4.   Przy wysalaniu kawern magazynowych występuje zjawisko:
konwergencji

67

®®

 

magazynuje się w nich podziemne magazyny paliw. Przy pracy zbiorników 
magazynowych może występować dodatkowo dywergencja.
 
5.   Do pokrycia terenu należą:
grunt, szata roślinna, zabudowa i infrastruktura
pokrycie terenu jest obserwowaną geo-bio-fizyczną pokrywą widzianą z powierzchni 
ziemi lub poprzez zdalną rejestrację (np. z satelity), obejmującą roślinność (naturalną 
i uprawną) oraz sztuczne konstrukcje (budynki, drogi, itd.), które przykrywają 
powierzchnię ziemi.
 
6.   Eksploracja to:
poszukiwania i badania złóż
eksploracja – szukać, badać, odkrywać (coś)
 
7.   Geostatystyka służy do:
określania parametrów zmienności złóż surowców mineralnych
statyczne metody określania zmienności parametrów (np. złóż surowców mineralnych).
 
8.   W złożach typu pokładowego spąg to określenie:
dolnej płaszczyzny oddzielającej pokład kopaliny od skał otaczających
czyli podłoga. Strop to sufit (część górna), ściany (część boczna) to ociosy. W środku 
jest złoże kopaliny, czyli naturalne nagromadzenie kopaliny w skorupie ziemskiej, w 
skutek naturalnych procesów geologicznych, w ilości opłacalnej do gospodarczego 
wykorzystania. Jego grubość to miąższość. Kopalina to surowiec o znaczeniu 
gospodarczym.
Złoża pokładowe to np. węgiel kamienny i brunatny.
dróg polnych
 
9.   Ocenę zagrożenia obiektów liniowych wykonuje się w oparciu o wartości:
pozyskane z pomiaru linii obserwacyjnych.
linia pomiarowa
-linia prostopadła do krawędzi pola eksploatacyjnego,
-końce linii poza przewidywanym zasięgiem wpływów eksploatacji,
-równe odległości pomiędzy punktami pomiarowymi,
-częstotliwość pomiaru dostosowane do dynamiki zmian
W miastach wzdłuż ulic, na pasach zieleni; na terenach rolnych wzdłuż miedz, 

ja mam napisane że dla obiektów linowych np. drogi najważniejsze są wartości osiadania 
oraz odkształceń poziomych,

odkształcenia poziome potwierdzam

 n

 
10.    Maksymalne obniżenie powierzchni terenu nad eksploatacją głębinową w dnie 
niecki obniżeniowej nie może być:
większe niż maksymalna grubość eksploatowanego złoża
bo Wmax=a*g. a<=1, więc nie można osiągnąć więcej niż g (miąższość®®) – patrz 
pytanie 16.
 
11.    Miąższość nadkładu trzecio- i czwartorzędowego:
jeśli brak, to należy liczyć się z deformacjami nieciągłymi

dlaczego taka odpowiedź tu? 

To oznacza, że mamy do czynienia z płytką 

eksploatacją, która sprzyja powstawaniu deformacji nieciągłych.

68

®®

 

 
12.    Nawiązanie precyzyjnych pomiarów przemieszczeń na terenach górniczych lepiej 
wykonać:
poza granicami pola przemieszczeń
czyli poza zasięgiem wpływów (patrz: warunki założenia linii pomiarowej w pytaniu 9)
 
13.    Odkształcenie to:
zmiana położenia wzajemnego dwóch punktów tego samego ciała
 
14.    Przemieszczenie poziome to:
wektor
przemieszczenie poziome (u)
Ui,i+1=li,i+1n-li,i+10
U2-3=l2-3n-l2-30+U1-2
 
15.    Wskaźniki deformacji to:
obniżenia, nachylenia, krzywizny (w, T, K)
ogólnie wszystkie te wskaźniki, czyli powyższe i przesunięcie poziome (u), odkształcenie 
poziome (ɛ).
 
16.    Współczynnik „a” jest:
parametrem teorii wpływów eksploatacji odpowiadającym za sposób wypełnienia 
pustki poeksploatacyjnej
a – współczynnik zależny od sposobu likwidacji wyrobisk.
0,8-0,95 Zawał, 0,5-0,6 słaba podsadzka, 0,1-0,3 dobra podsadzka.
a=Wmax/gśr=VW/VE
γzałamania – kąt załamania skał.
 
17.    Rozeta pomiarowa jest konstrukcją stosowaną w pomiarach deformacji 
powierzchni terenu celem:
wyznaczania pełnego rozkładu odkształceń poziomych w punkcie
rozety w formie gwiazdy lub delty lokuje się w pobliżu szczególnie chronionych obiektów 
(np. zabytkowe kościoły, obiekty użyteczności publicznej)
 
18.    Kąt rozproszenia wpływów eksploatacji w teorii Knothego „b” to
kąt zależny od właściwości wytrzymałościowych całego górotworu nad eksploatacją
to kąt zasięgu wpływów głównych tj. kąt wyznaczający zasięg wpływów do wartości 
osiadań 0,61% wmax od krawędzi eksploatacji. tgβ=H/r=Wmax/Tmax.
im większy tgβ, tym mniejszy zasięg wpływów,
im mniejszy tgβ, tym większy zasięg wpływów.
 

Nie jestem pewny, ale czy Wmax/Tmax=r, a nie tgBeta?

 
19.    Bez informacji o grubości eksploatowanego złoża:
nie ma możliwości wykonać prognozy wpływów eksploatacji
nie będzie niczego. Do obliczenie W potrzebujemy g (W=ag), nie obliczymy nawet 
objętości. Do dalszych obliczeń używamy W.
 
20.    Maksymalne obniżenie powierzchni terenu nad tzw. dużym polem eksploatacji 
można obliczyć jako:

69

®®

 

Iloczyn współczynnika eksploatacji „a” i miąższości (grubości) złoża.
WMAX=a*g (miejsce występowania: xWmax<=-r) r-patametr rozproszenia wpływów 
(promień zasięgu wpływów głównych)
 
21.    Maksymalne, teoretyczne nachylenia profilu niecki obniżeniowej wystąpią:
nad krawędzią pola eksploatacji
Tmax=Wmax/r

xTmaz=0.

 

70

®®

 

SYSTEMY INFORMACJI O TERENIE

  
  

1.    Jedną z cech mapy w postaci tradycyjnej jest:

a) pełnienie funkcji środka przechowywania informacji i środka prezentacji informacji

Wady mapy analogowej:
-straty informacji podczas kartowania,
- ograniczona pojemność rysunku mapy,
- straty informacji poprzez zmiany kartometryczne w czasie (skurcz mapy),
- zestawienia tematyczne ręczne,
- utrudniona aktualizacja (ręczna),
- problem przechowywania danych, trudne zabezpieczenie danych materialnych. 

 
  

2.    Jedną z podstawowych wad mapy w postaci tradycyjnej jest:

c)

 

zależność parametrów kartometrycznych obrazu mapy od temperatury i wilgotności

 

Wady mapy analogowej:

-straty informacji podczas kartowania,
- ograniczona pojemność rysunku mapy,
- straty informacji poprzez zmiany kartometryczne w czasie (skurcz mapy),
- zestawienia tematyczne ręczne,
- utrudniona aktualizacja (ręczna),
- problem przechowywania danych, trudne zabezpieczenie danych materialnych.

 
 

3.    Stan przestrzeni realnej odwzorowywany w postaci mapy podlega redukcjom:

d)

 

redukcji przestrzeni, redukcji klas i redukcji kształtu

Trzy podstawowe redukcje umożliwiające włożenie realnego świata do komputera:
1) redukcja na lokalną płaszczyznę odniesienia (poziomą), świat dwuwymiarowy do 

jednowymiarowego

2) redukcja kształtu , np.  wyrażenie obiektów mających różne wymiary poprzez znaki 

punktowe,

3) rozwarstwienie (punktowe, liniowe, powierzchniowe)

 
 

4.    Dla zapisu realnej przestrzeni w postaci komputerowej:

b) niezbędna jest redukcja realnej przestrzeni trójwymiarowej do dwóch wymiarów, a 

następnie doprowadzenie do postaci jednowymiarowej (do sekwencji znaków)

Aby włożyć realny świat do komputera należy dokonać redukcji na lokalną płaszczyznę 

odniesienia czyli tak jak było przedstawione na rysuneczku z domkami, drzewkami i 
rzeczką: 3D => 2D => 1:M

 

71

®®

 

 

72

®®

 

5.    Wspólną cechą systemu informacji o terenie i systemu informacji geograficznej jest:

c) przynależność do klasy systemów informacji przestrzennej

Pozostałe odpowiedzi odpadają gdyż:
SIT – środowisko wielkoskalowe, a SIG – środowisko małoskalowe,
SIT – model wektorowy, a SIG – model rastrowy,
SIT – obiekty typu budynki, urządzenia podziemne,  SIG - obiekty przyrodnicze, geograficzne,
SIT – wysoka dokładność, a SIG – dokładność niska ale wystarczająca.
SIG i SIT wchodzą w skład Systemu Informacji Przestrzennej (SIP), czyli są klasami tego 

systemu.
 
  

6.    Zgodnie z cybernetyczną interpretacją pojęcia „informacja", informację można określić 

jako:

b) pojawienie się zdarzenia ze zbioru możliwych zdarzeń

Interpretacja informacji:
- tradycyjny, jednorazowy, semantyczny (wrażenia emocjonalne),
- sformalizowany, cybernetyczny, informacja jako zdarzenie ze zbioru,
- wg koncepcji C.E. Shannona informacja związana jest z prawdopodobieństwem ( z 

eliminacją niepewności),

- funkcja entropii - entropia jest tym większa im więcej informacji otrzymujemy, jeżeli coś 

jest pewne nie dostarcza żadnych informacji.

 

  

7.    Tablica jako struktura danych:

a) jest uporządkowanym zbiorem elementów tego samego typu

Tablica – uporządkowany zbiór elementów tego samego typu, przeglądanie wierszowe albo 

kolumnowe, przykład tablicy: macierze/krakowiany.

 
  

8.    Rekord jako struktura danych:

c) jest zbiorem elementów, które mogą być różnych typów a kolejność tych elementów jest ustalona

Rekord – zbiór elementów różnych typów, element rekordu to pole, zbiór rekordów to plik. Pola 

rekordu na rysuneczku były numerowane w kolejności co sugeruje uporządkowaną strukturę.

 

  

9.    Stos jest strukturą danych o następujących cechach:

c) jest strukturą liniową, do której jest dostęp tylko z jednej strony

Stos – tablica liniowa, do której dostęp możliwy jest tylko z jednej strony. Stosem nazywamy 

pulsującą macierz, z której można wydobyć ostatni element. Przykłady: układanie 
pasjansa, stos kartek, piłeczki ping-pongowe w rurce, wózki w supermarkecie.

 

  

10.    Drzewo jest strukturą:

73

®®

 

b) ustanawiającą hierarchię elementów

Drzewo – struktura ustanawiająca hierarchię, elementami są węzły, a każdy węzeł ma jeden 

jedyny nadrzędny element i dowolną liczbę podrzędnych (np. struktura danych na dysku 
– folder, plik ). Cechy struktury drzewa: bezkolizyjność.

 

  

11.    Opracowanie bazy danych przestrzennych obejmuje następujące po sobie etapy:

modelowanie pojęciowe, modelowanie logiczne, modelowanie fizyczne, ladowanie 

bazy danych, wdrożenie systemu

 
 

12.  Podstawowe cechy modelu wektorowego prostego to:

 

prosta struktura zapisu oparta na liście wspólrzednych brak topologii redundancja 

danych

  

Istotna kolejność zapisu współrzędnych. Musi być kompletna liczba par współrzędnych. 

Przy obiekcie zamkniętym pierwsza para współrzędnych powtarza się na końcu. 
Redundacja danych. Brak relacji między obiektami. Zmiana granicy jednej działki nie 
powoduje zmiany granicy działki przyległej. Brak topologii. Obiekty (punktowe, liniowe, 
powierzchniowe).

Model wektorowy prosty = Model obiektowy nietopologiczny
Model polega na wyróżnieniu obiektów i traktowanie ich jako niezależne jedanostki 
obrazu mapy. Każdy obiekt jest kompletny pod względem geometrycznym (jest to cecha 
pozytywna), kolejną zaletą jest łatwość zapisu.
Wady modelu:
- redundancja zapisu (każdy obiekt zapisywany niezależnie, czyli linie graniczne obiektów 
powierzchniowych zapisywane dwukrotnie),
- niezależność opisu obiektów sąsiadujących (zmiana granicy jednego obiektu nie pociąga 
równoczesnej zmiany granicy drugiego obiektu,
- brak środków do ustalenia relacji pomiędzy obiektami (trudne algorytmy geometrii 
obliczeniowej).
 Model wektorowy prosty stosowany jest jako forma przejściowa mapy numerycznej.

 

13.    Typowym zastosowaniem modelu obiektowego nietopologicznego jest:

d) zastosowanie jedynie w zadaniach nie wymagających analiz przestrzennych

Patrz pytanie 12.

W tym modelu niemożliwe jest wykonywanie jakichkolwiek analiz uwzględniających relacje 

pomiędzy obiektami.
  
 

14.    Topologia obrazu mapy polega na:

d) wyróżnianiu elementów strukturalnych i obiektów w obrazie mapy i uwzględnieniu relacji 

przestrzennych pomiędzy elementami i obiektami

74

®®

 

Topologia to określanie relacji, zależności w obrazie mapy z obiektami na wielu warstwach.
 Topologia zajmuje się zapisem sąsiedztwa. W topologii rozważamy sąsiedztwo a nie geometrię!
Topologia:  struktura => cegiełki => ułożenie cegiełek (topologia)

  

15.    Topologiczny model elementarny uwzględnia:

d) budowanie obiektów wyłącznie z wektorów jednostkowych 

ale czemu niby z 

jednostkowych? wektory nie są jednakowej długości. wg mnie popor odp to b - … z 
wektorów (pojedynczych odcinków) 

według mnie również poprawną odpowiedzią jest b)

Cechy modelu topologicznego elementarnego:
-podstawową strukturą geometryczną jest wektor, który oparty jest na dwóch węzłach.
Wszystkie punkty są węzłami, nawet na styku dwóch/trzech/czterech itd. wektorów, istnieją 

także węzły samotne/izolowane. W modelu pojawia się także struktura geometryczna 
będąca nieskończoną przestrzenią.

- wektory ,
- granice obszarów zbudowane z zestawu wektorów nie są dublowane (zmiana granicy 

jednego obszaru pociąga za sobą zmianę granicy drugiego obszaru, umożliwia to 
zmniejszenie redundancji),

- niewielka redundancja (stykające się ze sobą wektory zapisywane są oddzielnie),
- model jest prosty, przejrzysty, jedyny model którego zdarzeniem elementarnym jest 

wektor,

- zapis topologii umożliwia wykonywanie operacji na mapie np. rozpoznawanie otoczenia,
- topologia wiąże elementy strukturalne mapy.

 

16.    Podstawową cechą łańcucha w modelu topologicznym jest to, że:

a) rozpoczyna się w węźle i kończy się w węźle

W modelu topologicznym łańcuchowym:
- węzły są tylko tam gdzie stykają 3 wektory, jeśli dwa wektory: pseudowęzeł,
- łańcuch wektorów zaczyna się w węźle i kończy w węźle,
- pomiędzy jednym węzłem a drugim istnieją punkty pośrednie, które nadają kształt 

łańcuchowi,

- w obrazie warstwy powierzchniowej na całej rozciągłości łańcuch posiada niezmienny 

obszar po lewej stronie i jeden niezmienny obszar po prawej stronie,

- łańcuch posiada kierunek i swoje oznaczenie,
- łańcuch nie może przechodzić przez węzeł (może przechodzić przez punkty pośrednie).
 

  

17.    Jedną z cech łańcucha w modelu topologicznym jest własność, że łańcuch posiada zapis:

d) obszaru po lewej stronie i obszaru po prawej stronie

Model łańcuchowy:
- wyróżnia obiekty i rozwija je do postaci liniowej,
- zdarzeniem elementarnym są węzły i łańcuchy,
- występują związki topologiczne,

75

®®

 

- obiekty punktowe reprezentowane są przez punkty lub węzły izolowane,
-łańcuchy spełniają dwie funkcje: mogą być obiektami lub brzegiem obszarów,
-następuje integracja przestrzeni informacji,
-jest bardziej oszczędny niż model topologiczny elementarny (współrzędne występują tylko 

jeden raz),

- w modelu występują dwie dezintegracje:
   1) modele zbudowane są z elementów,
   2) przestrzeń i informacja zapisywane w różnych tabelach.

A czy nie powinno być: obszaru tylko po prawej stronie? 

Nie po prawej i po lewej poprawnie 

jest

  

 
 
18.    Dane geometryczne łańcucha w modelu topologicznym zapisane są w postaci:

a) listy współrzędnych węzła początkowego, punktów pośrednich i węzła końcowego

Skoro łańcuch składa się z węzła początkowego, punktów pośrednich i węzła końcowego to 

zapis musi zawierać kompletną informację o współrzędnych węzłów i punktów.
  

19.    Definiowanie obszaru w modelu topologicznym ogólnym polega na:

b) zestawieniu zbioru łańcuchów ograniczających ten obszar i tak skierowanych, żeby obszar 

znajdował się po prawej stronie przy poruszaniu się wzdłuż granicy

Odpowiedź jest słuszna jeśli chodzi o model topologiczny łańcuchowy, w modelu 

topologicznym elementarnym obszar będzie zdefiniowany uporządkowaną listą 
wektorów tworzących obrys zewnętrzny obszaru.
 

20.    Typową cechą modelu topologicznego jest:

c) możliwość wykonywania operacji na tak zapisanym obrazie mapy

Możliwość wykonywania operacji wydaje się być najistotniejsza

  

21.    Model rastrowy oparty jest na:

a) rozkładzie obrazu na zbiór geometrycznych figur elementarnych

Model rastrowy jest to ziarniste postrzeganie przestrzeni i polega na arbitralnym podziale 

obrazu na elementarne figury geometryczne, model nazywany jest mozaikowym. W 
chwili, w której arbitralnie zostały zdefiniowane elementy, rzeczywistość można wyrazić 
tylko przez nie, przedstawienie świata za pomocą takich elementów wiąże się z pewnymi 
błędami – zniekształcenia zależą od wymiarów pól elementarnych.

 

 

22.    Zwiększenie dokładności odwzorowania obrazu w modelu rastrowym:

c)

 

wymaga większego zapotrzebowania na pojemność pamięci i dłuższego czasu przesyłania 

obrazu przez łącza telekomunikacyjne

Trzy zależności związane z modelem rastrowym:

76

®®

 

- dokładność odzwierciedlania rzeczywistości,
- zapotrzebowanie na pamięć,
- czas budowy obrazu.

 

23.    Kalibracja mapy rastrowej to:

proces nadawania mapie georeferencji z jednoczesnym usunięciem zniekształceń 

geometrycznych rastra

 

24.    Pojęcie infrastruktury informacji przestrzennej obejmuje:

 

regulacje prawne technologie typu Gis, Interent, standaryzację zbiorów i usług, 

interoperacyjność

bregulacje prawne, technologię typu GIS, Internet, standaryzację zbiorów i usług, 
interoperacyjność

Pojęcie infrastruktury danych przestrzennych (ang. Spatial Data Infrastructure, SDI). 
Pojęcie to ma szereg definicji. W jednej z nich infrastruktura danych przestrzennych 
rozumiana jest jako „komputerowy system informacji służący do wprowadzania, 
gromadzenia, przetwarzania oraz przedstawiania danych przestrzennych, którego 
podstawową funkcja jest wspomaganie decyzji”. W myśl innej definicji jest to zespół 
odpowiednich technologii, środków politycznych i ekonomicznych oraz przedsięwzięć 
instytucjonalnych, które ułatwiają dostęp i korzystanie z danych przestrzennych. Ta 
ostatnia definicja umieszcza technologię jako jeden z elementów infrastruktury, obok 
innych, nie mniej ważnych elementów.
Infrastrukturę danych przestrzennych można także pojmować jako narodowy zasób 
informacji przestrzennej oraz środków zapewniających dostęp i wyszukiwanie tej 
informacji. Innym, często pojawiającym się objaśnieniem znaczenia tego terminu jest 
równanie, które stawia infrastrukturę danych przestrzennych jako sumę GISowych baz 
danych, formalnych porozumień oraz technologii, pozwalających na dostęp do danych, 
ich wyszukiwanie i prezentację. Technologie te rozwinęły się wraz z Internetem, i są 
nadal rozwijane zgodnie z ogólnie przyjętymi standardami pozwalającymi na osiągnięcie 
interoperacyjności.
SDI = GIS + Internet + Standardy + Interoperacyjność + Porozumienia
źródło: http://www.geoportal.gov.pl/index.php?
option=com_content&view=article&id=6&Itemid=19

 
 

25.    Tablica zbioru globalnego ma wymiary:

a) tyle kolumn ile występuje w obrazie klas obiektów (atrybutów) i tyle wierszy ile obraz zawiera 

pikseli

Zbiór globalny:
-ma strukturę tablicy,
-wiersze są pikselami, a kolumny atrybutami,
-każdy element tablicy przyjmuje pewną wartość ze zbioru (zbiór binarny, istnienie bądź nieistnienie),
-zbiór binarny ma ogromną ilość zer,

77

®®

 

- zbiór bardzo nieoszczędny,
- każde szukanie łączy się z selekcją tablicy, która wymaga czasu,
- zapis obrazu jest kompletny, ponieważ posiada zbiór wszystkich pikseli oraz pozycję atrybutów,

 

26.    Jedną z cech zbioru globalnego jest:

c) uniwersalność i kompletność zapisu

- zapis obrazu jest kompletny, ponieważ posiada zbiór wszystkich pikseli oraz pozycję 

atrybutów,
  

27.    Jedną z zalet hierarchicznej bazy danych jest:

b) prosta struktura i mała liczba relacji w węzłach

Baza danych hierarchiczna:
- ma strukturę drzewa,

- w każdym węźle relacja 1:n,
- przejrzysta, prosta struktura, na ogół mała liczba relacji,
- wszystkie przebiegi muszą się odbywać zgodnie ze strukturą drzewa,
- szybkie przebiegi,
- odporność na modyfikację,
- olbrzymia nadmiarowość.

 

28.    Sieciowa baza danych jest:

b) rozszerzeniem bazy hierarchicznej, likwidującym powtórzenia

Sieciowa baza danych:
- wygląda jak hierarchiczna, ale występuje więcej połączeń na poziomach relacji,
- usuwa wadę powtórzenia kosztem komplikacji struktury,
- bardziej oszczędna w stosunku do bazy hierarchicznej

 

29.    Podstawową wadą hierarchicznej i sieciowej bazy danych jest to, że:

a) posiadają strukturę ustaloną w fazie projektu a modyfikacja tej struktury jest trudna

 

Zaletą hierarchicznej bazy danych jest prosta struktura, a sieciowej oszczędność.
Generalną wadą obydwu jest trudna modyfikacja.
 
30.    Krotka (n-tka) w tablicy relacyjnej bazy danych jest:

b) uporządkowanym ciągiem atrybutów

Krotka, n-tka to rekord, wiersz, uporządkowany ciąg wartości atrybutów

  

31.    Tablica relacji jest:

d) skończonym zbiorem krotek (n-tek)

Relacja lub tablica relacji to skończony ciąg krotek.
Atrybuty muszą być uporządkowane, krotki niekoniecznie.
Wiersze = krotki.
Kolumny = atrybuty.

78

®®

 

 

32.    W operacjach logicznych na tablicach relacji (suma, różnica, iloczyn tablic):

c) operandy muszą mieć identyczny zestaw atrybutów

W dodawaniu, mnożeniu i odejmowaniu konieczna jest identyczność operandów.
Operandy muszą mieć identyczne atrybuty.

 

33.    Iloczyn relacji (w relacyjnej bazie danych):

c) daje w wyniku te krotki, które należą jednocześnie do obydwu relacji

  

34.    Różnica relacji (w relacyjnej bazie danych):

a) pozostawia te krotki w odjemnej, dla których nie istnieją krotki w odjemniku (odjemnik jest 

wzorcem zabierania krotek)

odjemna – odjemnik = różnica
Odjemnik jest wzorcem zabierania krotek z odjemnej.
Odejmowanie zawiera w sobie operację iloczynu relacji, najpierw znajdujemy cześć wspólną, która 

zostaje odrzucona.

  

 
35.    Projekcja w tablicy relacyjnej bazy danych jest:

b) tworzeniem

 

pionowego podzbioru przez wybór określonych atrybutów i usunięcie powtórzeń 

krotek

Projekcja eliminuje powtórzenia.

  

36.    Selekcja w tablicy relacyjnej bazy danych jest:

a) tworzeniem poziomego zbioru relacji przez wybór krotek spełniających określony warunek

Do selekcji służą: konektory i operatory, wynikiem jest wyraz logiczny.
Operatory ( = ;  > ;  < ; <= ;  => ; <> ; LIKE )
Konektory ( AND; OR; XOR )

  

37.    Jedną z wad numerycznego modelu terenu opartego na siatce regularnej:

d) jest niemożliwe wierne odzwierciedlenie linii charakterystycznych terenu (linii 

szkieletowych)

  

38.    Tworzenie numerycznego modelu terenu opartego na węzłach regularnej siatki 

kwadratów, z oddzielnym wyznaczaniem wysokości każdego węzła polega na:

c) wyznaczeniu wysokości węzła na podstawie punktów źródłowych z najbliższego otoczenia, 

jako średniej ważonej, przy czym wagi są odwrotnościami odległości pomiędzy węzłem a 
punktami źródłowymi w potędze 1 – 4, w zależności od stopnia regularności terenu

Każdy punkt będzie liczony oddzielnie na podstawie wysokości punktów które znajdują się w 

jego sąsiedztwie.

Był podany wzór dla oddzielnego wyznaczania wysokości każdego punktu:
Zp = (suma Ws * Zs)/suma Ws  gdzie Ws =1/Ds^t

t <1;4>

 

79

®®

 

  

39.    Jeżeli powierzchnia topograficzna terenu aproksymowana jest za pomocą wielomianu 

dwuliniowego, rozpiętego na punktach nad węzłami siatki regularnej, to wysokość 
dowolnego punktu jest równa:

a) średniej ważonej z wysokości czterech najbliższych węzłów, przy czym wagi są równe polom 

prostokątów leżących naprzeciwko węzłów

 
 
  

40.    Algorytm tworzenia siatki trójkątów numerycznego modelu terenu przy nieznanych 

połączeniach punktów źródłowych (zwany algorytmem triangulacji):

c) musi być uwzględniony każdy punkt zbioru, a procedura postępowania musi być 

jednoznaczna

Materiałem wyjściowym jest zbiór punktów rozproszonych, których połączenie nie jest 

znane, dla dalszych operacji musimy połączyć te punkty w siatkę trójkątów.

Warunki:
1) tworzone trójkąty powinny być zbliżone do równobocznych
2) każdy punkt ze zbioru powinien być uwzględniony
3) procedura powinna być jednoznaczna
 

  

41.    Podstawowym kryterium powiązania punktów, zgodnie z algorytmem triangulacji 

Delaunay’a jest:

b) pozostawienie tych punktów, których symetralne powiązań z punktem centralnym 

utworzyły wielobok Thiessena

Algorytm triangulacji Delaunay’a:
1) wybór odległości – promienia większego niż średnia odległość pomiędzy punktami,
2) przebieganie wszystkich punktów i dla każdego punktu  zataczamy okrąg, w okręgu 

znajdują się punkty kandydujące do połączenia z punktem Pi

3) połączenie wszystkich punktów z punktem Pi oraz poprowadzenie symetralnych odcinków,
4) budowa wieloboków Thiessena z połączenia symetralnych,
5) z punktów kandydujących wygrywają te których symetralne utworzyły wielobok 

Thiessena,

6) te punkty które nie utworzyły wieloboku Thiessena są odrzucane
7) procedura powtarzana dla wszytskich punktów
 

  

42.    Wysokość interpolowanego punktu za pomocą płaszczyzny przechodzącej przez trzy 

najbliższe punkty, przy wykorzystaniu numerycznego modelu opartego na nieregularnej 
siatce trójkątów, jest równa:

d)  średniej ważonej z wysokości trzech najbliższych punktów węzłowych, przy czym wagi są 

równe polom trójkątów leżących naprzeciwko węzłów

80

®®

 

 

 

81

®®

 

RACHUNEK WYRÓWNAWCZY I MODELOWANIE STATYSTYCZNE

1.    Który zapis macierzowy jest poprawny:

A(m,n) x B (n,k) = C (m,k)

 
2.    Jak definiuje się algebraiczne dopełnienie A elementu
i, j a i, j macierzy A :

Czynnik A

i,j 

nazywamy dopełnieniem algebraicznym elementu a 

i,j

 macierzy A i definiujemy 

jako liczbę: 

 
A

i,j

= (-1)

i+j 

M

i,j

gdzie M

i,j

 jest wyznacznikiem macierzy kwadratowej stopnia n-1 , powstałej z macierzy A 

przez skreślenie i-tego wiersza j -tej kolumny. 

 
3.    Jak definiuje się, defekt macierzy:A :m,n

1) d = R(A)- m
2) d = R(A)- n
3) d = n -R(A)
4) d = min(n,m)- R(A) 
 

4.    Macierz ortogonalna musi spełniać warunek:

AA^T = A^TA = E

E-macierz jednostkowa

 

5.    Zakładając, że istnieje jednoznaczny rozkład macierzy A na czynniki trójkątne A = HT ´ G , 
można wyznaczyć odwrotność macierzy A według zależności:

 a)    A^-1 = (Ht)^-1 x G^-1
>>b)    A^-1 =  G^-1 x (Ht)^-1
c)    A^-1 =  G x (Ht)^-1   
d)    A^-1 =  Ht x G^-1

 

6.    Dane są dwie macierze kwadratowe stopnia 8. Macierz A jest obarczona defektem d = 3 , 

natomiast macierz B - defektem d = 4 . Iloczyn tych macierzy obarczony będzie defektem 
większym niż:

>>a)    3  
b)    4  
c)    5  
d)    7  

 

Jak policzy?? 

  

Macierze kwadratowe st. 8 :   A (8,8),    B(8,8)

   

Def. defektu

 

d = min(n,m)- R(A) 

82

®®

 

dA = 3 --> R(A) = 8-3= 5

dB = 4 --> R(B) = 8-4= 4
  

    

A (8,8) *   B(8,8)= C(8,8)

Wł. rzędu macierzy

R(ABC)<=min(R(A)uR(B)uR(C))

Czyli: R(C)≤min(5,4)  --> 4

  

   

Defekt  dC = 8 – 4 = 4

skoro R(C) ≤ 4 to może być też 3,2,1 ,czyli dC= 5 lub dC=6 lub dc=7
 
odp. 1) 

7.    Macierz modalna jest to macierz utworzona na podstawie:

 Wektorów własnych macierzy

8.    Jaki warunek muszą spełniać zdarzenia niezależne:

 P(AxB) = P(A) x P(B)

9.    Która z charakterystyk liczbowych jednowymiarowej zmiennej losowej jest miarą 

rozrzutu jej wartości:
 

Wariancja

10.Jakim wzorem opisana jest funkcja prawdopodobieństwa w rozkładzie dwuwymiarowym:

odp 1) P(k,n,p) = (nk)pk qn-k 

P(k,n,p)= (n k )*p^k*q^(n-k)

11. Funkcja gęstości rozkładu normalnego posiada maksimum dla:

 X=u

12.Przyrost dystrybuanty rozkładu normalnego w przedziale  

(x +- sigma) 

wynosi:

0.68 

13.Wartość przeciętna rozkładu chi-kwadrat o k stopniach swobody wynosi:

k

  

14.Wariancja rozkładu Studenta o k stopniach swobowy wynosi:

 

k/k-2

15.Rozkład brzegowy składowej X dwuwymiarowej zmiennej losowej (X , Y ), która przyjmuje 

skończoną liczbę par wartości xi, yk , wyraża się wzorem:

a)     P(X=xi) = pik    
>>b)     P(X=xi) = E(k) pik         
c)     P(X=xi) = E(i) pik       
d)     P(X=xi) = pik + pki   

  

  

16.Wartość przeciętna zmiennej losowej X z zaobserwowanej próby X Î {1, 2, 4, 5} wynosi:

 

3 

Skąd to się wzieło (wzór)?? 

E= suma(xi*pi)

pi=ni/Eni 

co podstawiacie za ni 4??

 

17.Odchylenie standardowe zmiennej losoÎ {1, 2, 4, 5} wynosi:

83

®®

 

 

pierw(10/3) 

Skąd to się wzieło 

średnia to 3: (1-3)^2+(2-3)^2+(4-3)^2+(5-3)^2=10 10/(n-

1)=10/3 i pierwiastek z tego

r)?
k- wartosc przecietna 
pierwiastek(suma((k-xi)^2)/n-1)

18.Jaki parametr zmiennej losowej definiuje moment absolutny 1 rzędu:

 wartość przecietna

19.Jak definiuje się kowariancję dwóch zmiennych losowych:

 cov(X,Y)=E[(X-E(X))-(Y-E(Y))]

20.Macierz wariancyjno-kowariancyjną dla zmiennej dwuwymiarowej definiuje się za 

pomocą:

 

MOMENTÓW CENTRALNYCH DRUGIEGO RZEDU

       

a nie powinno być momentów zwykłym pierwszego rzędu??? nie

21.Jaką wartość ma współczynnik korelacji r dla macierzy cov(X ,Y ) = êú :

odp 3) 1/sqrt(8)

  

22.Dla rozkładu wariancji z próby zmiennej losowej X estymator nieobciążony definiuje się 

wzorem:

a) sigma^2 = (1/n) $E [Xi - E(X)^2]^2
>>b) sigma^2 =  (1/n-1) $E [Xi -E(X)]^2
c) sigma^2 = $E [Xi - E(X)^2]^2
d) sigma^2 = n $E [Xi - E(X)^2]^2
  

23.Waga zmiennej losowej X d efiniuje się wzorem:

 

pi=1/sigma^2 

 

24.Kwantyl zmiennej losowej rozkładu normalnego określony jest przez:

 

POZIOM UFNOŚCI

 

25.Zmienna losowa X ma rozkład N (m, ) przy czym m i s są nieznane. Przedział ufności dla 

wartości przeciętnej jest określany:

 z rozkładu t Studenta

26.Zmienna losowa X ma rozkład N (m, ) przy czym s jest znane. Ile wynosi 

prawdopodobieństwo, że zmienna losowa znajdzie się w przedziale X Î [E(X )± 2 ] :

 0.95

27.Co zawiera macierz 2G w modelu (L, AX, 2G ):

wariancje i kowariancje

 28.Dla modelu (L, AX, 2G ) kryterium MNK ma postać (przy czym G -1 = P):

(L-AX)^TxP(L-AX)=min

  

29.W trójkącie o znanych i bezbłędnych współrzędnych dwóch punktów pomierzono 

trzy kąty z jednakową dokładnością, wynoszącą +-10cc. Współrzędne trzeciego 

84

®®

 

punktu wyrównano metodą pośredniczącą. Obliczono poprawki do wartości kątów 
pomierzonych. Ile wynisi odchylenie standardowe sumy kątów w trójkącie po 
wyrównaniu?: 

0[cc] - skąd taki wynik?

 Bo pytają o odchyłki po wyrównaniu, a nie przed, więc nie trzeba nic 

liczyć

odchyłki ale odchylenie standarowe to jest to samo? Jeżeli v=0 to suma (VTPV)/(n-u) również 

jest równe 0

 

30.Dla modelu (L, AX, 2G ) estymator wariancji resztowej ma postać:

 a) sigma^2 = VtP^-1V / n-u
>>b) sigma^2 = VtPV / n-u
c) sigma^2 = VPV / n-u
d) sigma^2 = PVV / n-u

 

31.Dla modelu (L, AX, 2G ) macierz A musi być zawsze:

 

prostokątna pionowa

32.Dla modelu (L, AX, 2G ) macierz L stanowi: 

różnica wartości obliczonyc i obserwowanych  

co?? L to jest roznica wartosci pomierzonych- wartosci przyblizonych

33.W modelu (L, AX, 2G ) wektor niewiadomych stanowi:

a)    odchyłki losowe do wielkości obserwowanych  
>>b)     przyrosty do przybliżonych parametrów  
c)     przyrosty do wielkości obserwowanych  
d)     odchylenie standardowe  

 
34. W jakim przypadku macierz G w modelu (L, AX, 2G ) będzie macierzą jednostkową:4

 Gdy obserwacje są niezależne i wykonane z jednakową dokładnością

a)   gdy obserwacje są jednego rodzaju, na przykład obserwowane są tylko przewyższenia  
b)   gdy układ jest mieszany , na przykład sieć kątowo-liniowa  
c)   gdy obserwacje są niezależne  
>>d)   gdy obserwacje są niezależne i są wykonane z jednakową dokładnością 

 

35.Układ obserwacji δ + AX = L zapisany dla 18 wielkości obserwowanych zawiera 12 

niewiadomych. Jaki jest stopień swobody tego modelu:

 6

36.Jaka jest postać równania obserwacji dla przewyższenia h ( Dz1-2 - to różnica 

przybliżonych wysokości reperów 1 i 2)

odp 3) sigma h + dz2 - dz1 = h - delat z1-2

 
37.Jaka jest postać równania obserwacji dla poziomej odległości między stałym punktem P a 

wyznaczanym punktem K:

odp 3) dh + dz2 - dz1  =  h - delta z1-2.    

Jakie h????

 

delta d= cosApk*dXk + sinApk*dYk moim zdaniem tak powinno być.

a mając takie opcje do wyboru: moim zdaniem odp. 3

85

®®

 

odp 3 
 

38.Jaka jest postać równania obserwacji dla azymutu odcinka PK , w którym punkt P jest stały 

a punkt K wyznaczany:

 

dA= A(dYk) - B(dXk) moim zdaniem tak powinno być ale nie jestem pewien. Bo przyrosty do 

punktu stałego P są zerowe więc współczynniki przy przyrostach dXp i dYp się kasują.

i z tych poniżej która będzie prawidłowa?

 a ja znalazłam takie warianty i mam zaznaczone, że poprawna jest 4)

napewno 2  

 a nie 4? chyba zawsze powinno sie odejmowac od wartosci zaobserwowanej 

wartosc przyblizona. 

Moim zdaniem to jest odp 4. Tak jak macierze wygladaja: odchyłki+AX=L. Zawsze sie 
odejmuje wartosc teoretyczną od obserwowanej.      4!!!  

ale w 4 sie znak nie zgadza jak 

86

®®

 

juz 4 to powinno być chyba -dx i +dy dlaczego właśnie 

 Ale znak się zgadza bo skoro nie 

ma d^2 i ro to są to równania dla  długości wiec -dxp -dyp +dxk +dyk tylko powinno być 
chyba alfprzyb - alfaobs właśnie

 ale tutaj jest odchyłka która ma znak “-”. Skoro tutaj jest na plusie to oznacza ze po prawej 
stronie tez sie zmienia znaki i bedzie alfa przyblizone - alfa obserwowane a po lewej -dy + dx 

 

wiec odpowiedz 2) wg mnie

a nei 3  np? gdyby byly poprawki to byloby 3) 
Też jestem za 3).

TO JAK W KOŃCU MA BYĆ?

odp 2 ponieważ znak przyrostów dyk i dxk ulegaja zmianie - są przenoszone z prawej 

strony na lewą ( - stad ta niby “niezgodność”  znaków DZIĘKUJĘ!:)

Zauważ że jak powyżej jest rownanie dla odl to poprawne jest obs-przyb pomimo też 
przenoszenia stronami;/ i jeszcze hwyrownane (nie pomierzone) = hprzyb - poprawka
 

39.Jaka jest postać warunku dla kątów (lewych) w figurach otwartych o znanych na końcach 

azymutach α:

a nie tak?:  Edi = EBi + aP - aK -(n-1)200g 

- dokładnie tak

azymut początkowy - końcowy to nie wzór przypadkiem na kąty prawe?

 

40.W modelu (L, IX, δ2G, Bδ - t = 0) macierz L oznacza:

 

wielokosc obserwowane

 

41.W modelu (L, IX, δ2G, Bδ - t = 0) macierz X oznacza:

 wielkości modelowe

 

42.W modelu (L, IX, δ2G, Bδ - t = 0) macierz 2G oznacza:

macierz kowariancji dla wielkośći obserwowanych

 

43.W modelu (L, IX, δ2G, Bδ - t = 0) macierz B oznacza:

 macierz wspolczynnikow

 

44.W modelu (L, IX, δ2G, Bδ - t = 0) macierz δ oznacza:

 macierz odchylek losowych do wielkosc obserwowanych

 

45.W modelu (L, IX, δ2G, Bδ - t = 0) macierz t oznacza:

 

macierz wyrazow wolnych w warunkach funkcyjnych

 

46.W siecie wysokościowej, nawiązanej do dwóch punktów stałych (przyjęte za bezbłędne), 

oraz trzech punktów dla których znana jest macierz wariancyjno-kowariancyjna, 
wyznaczono na podstawie 10 obserwacji wysokości trzech reperów. Ile wynosi liczba 
stopni swobody?

ile tu będzie? 

87

®®

 

1) 2
2) 

5

3) 7  raczej 13 - 6 (bo punkty błędne są zarówno obserwacjami i niewiadomymi),

- całkiem 

mozliwe ze masz racje:D

4) 10

 

47.Przedział ufności dla wariancji zmiennej losowej X o rozkładzie n < 50 jest definiowany za 

pomocą rozkładu:

a)   normalnego  
b)   Studenta  
c)   chi-kwadrat  
d)   Fishera 

  

48.Jaki jest wzór na odchylenie standardowe średniej arytmetycznej rozkładu z próby o n 

elementach:

a)   sigma n / n-1 
b)   sigma n / n 
>>c)   sigma n / pierw(n) 
d)   sigma n / pierw(n-1)

 

49.Jaki jest wzór na odchylenie standardowe wariancji rozkładu z próby o n elementach:

 a)   pierw (1/n-1) x sigman^2
>>b)   pierw (2/n-1) x sigman^2
c)   pierw (1/n) x sigman^2
d)   pierw (1/n-1) x sigman

 

50.Jakim estymatorem jest średnia arytmetyczna: 

a)  obciążonym
b)  obciążonym i efektywnym
c)   nieobciążonym i efektywnym
d)   nieefektywnym

 
                                                                                                               
 
 

 

Geodezja Inżynieryjna i Budownictwo

  

1. Dokładności centymetrowe wyznaczenia pozycji względnej za pomocą GPS są 
uzyskiwane w trybie pracy:

  

1) autonomicznym
2) nawigacyjnym

88

®®

 

3) różnicowymm kodowym
4) różnicowym fazowym

  

2. Korekcje nadawane przez satelity geostacjonarne systemu EGNOS są 
wykorzystywane w trybie pracy:

  

1) różnicowym kodowym
2) różnicowym fazowym
3) autonomicznym
4) nawigacyjnym

  

3. Najwyższe dokładności wyznaczenia pozycji, jakie zapewnia system ASG-
EUPOS-PL, są osiągane w trybie pracy:
 

1) nawigacyjnym
2) różnicowym kodowym
3) różnicowym fazowym
4) autonomicznym

  

4. Minimalna ilość satelitów pozwalająca na jednoznaczne wyznaczenie pozycji 
w dowolnym trybie pracy systemu GNSS to:

  

1) 6
2) 4
3) 2
4) 1

  

5. Zegar odbiornika sygnałów GNSS jest synchronizowany z czasem systemu 
przez:

1) łącze internetowe
2) łącze radiowe za pośrednictwem lokalnych stacji UKF
3) wyznaczenie dodatkowej niewiadomej w równaniu pseudoodległości
4) wyznaczenie dodatkowej niewiadomej z obserwacji dopplerowskich

  

6. Klotoida to krzywa przejściowa, której

 :

  

1) długość jest wprost proporcjonalna do promienia
2) długość jest odwrotnie proporcjonalna do krzywizny
3) iloczyn długości klotoidy i stycznej krótkiej jest stały
4) iloczyn długości i promienia jest wielkością stałą

 

7. Osnowę realizacyjną zakłada się, gdy:

dokładność istniejącej osnowy geodezyjnej jest zbyt mała w stosunku do 
wymagań stawianych osnowie realizacyjnej

89

®®

 

  

8. Łuk koszowy to:

  

1) zespół następujących po sobie łuków kołowych o różnych 

promieniach, zakrzywionych w tym samym kierunku

2) inaczej zespół łuków odwrotnych
3) zespół serpentyn
4) inaczej parabola sześcienna

  

9. Szkic dokumentacyjny należy opracować:

  

1) przed tyczeniem punktów realizowanego obiektu
2) bezpośrednio po wytyczeniu obiektu
3) podczas pomiarów powykonawczych wybudowanych obiektów
4) w dowolnym czasie realizacji obiektu

  

10. W trakcie geodezyjnej obsługi procesu budowlanego geodeta przekazuje wyniki 
pomiarów:

  

1) inwestorowi
2) kierownikowi budowy
3) projektantowi
4) inspektorowi nadzoru inwestycyjnego

  

11. Który z dokumentów przygotowuje się w oparciu o plan zagospodarowania 
terenu:

  

1) szkic tyczenia
2) szkic dokumentacyjny
3) plan robót ziemnych
4) szkic kontrolny

  

12. Geodezyjne pomiary przemieszczeń obiektu i jego podłoża oraz wyznaczenie 
odkształceń obiektu w trakcie budowy wykonywane są jeżeli:

  

1) budowane są obiekty przemysłowe
2) są przewidziane w projekcie lub na wniosek uczestnika procesu 
budowlanego
3) wysokość budynków przekracza 10m
4) budowa dotyczy terenów w pobliżu eksploatacji górniczej

  

13. Dokumentacja geodezyjno-kartograficzna   sporządzana w wyniku 
geodezyjnej inwentaryzacji powykonawczej jest podstawą wprowadzenia 
zmian:

90

®®

 

  

1) w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego
2) w księgach wieczystych
3) na mapie zasadniczej
4) w projekcie realizowanego obiektu

  

14.   Uzgodnień usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu dokonuje się 
na wniosek:

  

1) kierownika budowy
2) organu wydającego pozwolenie na budowę
3) inwestora lub jego upoważnionego przedstawiciela
4) projektanta

 

15. Mapę do celów projektowych można sporządzić w układzie lokalnym dla danej 
inwestycji w przypadku:

  

1) lokalizacji inwestycji na terenach wiejskich

2) budowy pojedynczych obiektów o prostej konstrukcji usytuowanych 

w granicach jednej nieruchomości, przy braku mapy zasadniczej w 
odpowiedniej skali

3) gdy teren objęty inwestycją nie przekracza powierzchni 1 ha
4) budowy związanej z regulacją rzek

  

16. Stała dodawania to parametr określany dla:

  

1) Dalmierza elektrooptycznego,
2) Niwelatora cyfrowego,
3) Instrumentu GPS,
4) Zestawu dalmierz-reflektor

  

17. Niwelatory cyfrowe oraz łaty niwelacyjne kodowe różnych producentów:

  

1) Są wzajemnie kompatybilne
2) Nie są wzajemnie kompatybilne
3) Używają tego samego kodu
4) Mogą być używane razem po wprowadzeniu odpowiedniej poprawki

  

18. Instrumenty klasy GNSS pracujące w trybie RTK/RTN pozwalają na osiąganie 
dokładności rzędu:

  

1) Lepsze niż milimetr,
2) Centymetrowe,
3) Decymetrowe,

91

®®

 

4) Metrowe.

  

19. Podane błędy instrumentalne: błąd kolimacji, inklinacji, błąd indeksu, 
wyznaczamy:

  

1) Z pomiarów w jednym położeniu lunety
2) Z pomiarów w co najmniej w 2 położeniach lunety
3) Z pomiarów w co najmniej 3 położeniach lunety
4) Z pomiarów w nie mniej niż 4 położeniach lunety

  

20. Dalmierzem elektrooptycznym o specyfikacji dokładności 2mm + 2ppm 
pomierzono odległość 500m uwzględniając aktualne wartości parametrów 
atmosferycznych (temperatura, ciśnienie, wilgotność). Należy się liczyć  z błędem 
około:

  

1) 1 milimetra
2) 3 centymetrów
3) 3 milimetrów
4) 1 decymetra

  

21. System ATR w tachymetrach elektronicznych:

  

1) zapewnia poziomość koła poziomego teodolitu
2) umożliwia automatyczne przejście do drugiego położenia lunety
3) pozwala na bezreflektorowy pomiar odległości
4) zapewnia precyzyjne wycelowanie na środek reflektora

  

22. Poprawki trasowania:

  

1) wprowadza się w przypadku osnów realizacyjnych nieregularnych (

dla 

regularnych osnów się wprowadza)

2) wprowadza się do współrzędnych nominalnych, aby otrzymać współrzędne 
wyrównane 

(do współrzędnych pomierzonych się wprowadza??)

3) nie powinny być obliczane metodą najmniejszych kwadratów 

powinny być 

obliczane MNK)

4) wprowadza się fizycznie w terenie

  
 

23. Przy sporządzaniu mapy do celów projektowych nie bierze się pod uwagę:

1

) linii zabudowy

2) szkiców dokumentacyjnych
3) nakładki W mapy zasadniczej
4) projektowanych sieci uzbrojenia terenu

  

92

®®

 

24. Do badania przemieszczeń fundamentu służy 6 reperów. Przy założeniu, że 
fundament jest płytą sztywną, liczba obserwacji nadliczbowych w wyrównaniu 
parametrów przemieszczeń pionowych wynosi:

  

1) 0
2) 2
3) 3
4) 4

 

Dlaczego? 

(są trzy parametry przemieszczen: ex,ey i uz - więc wystarczy 3 

punkty - 6 punktów oznacza 3 obserwacje nadliczbowe)

6 - 3 = 3 (6 reperów 3 niewiadome)

25. Urządzenia naziemne uzbrojenia terenu należą do:

  

1) I grupy dokładnościowej szczegółów sytuacyjnych
2) II grupy dokładnościowej szczegółów sytuacyjnych
3) IV grupy dokładnościowej szczegółów sytuacyjnych
4) Nie należą do żadnej

  

26. Urządzenia podziemne uzbrojenia terenu należą do:

  

1) I grupy dokładnościowej szczegółów sytuacyjnych
2) II grupy dokładnościowej szczegółów sytuacyjnych
3) IV grupy dokładnościowej szczegółów sytuacyjnych
4) Nie należą do żadnej

  

27. Metoda pośredniej lokalizacji metalowych przewodów podziemnych  będących 
pod napięciem polegająca na bezpośrednim podpięciu generatora do przewodu 
nosi nazwę:

  

1) metody indukcyjnej
2) metody galwanicznej
3) metody Power
4) metody radio

  

28. Geodezyjna inwentaryzacja sieci uzbrojenia terenu jest czynnością geodezyjną, 
która:

  

1) nie podlega zgłoszeniu do właściwego terenowego ośrodka dokumentacji 
geodezyjno-kartograficznej
2) podlega zgłoszeniu do właściwego terenowego ośrodka dokumentacji 
geodezyjno-kartograficznej
3) nie podlega zgłoszeniu do właściwego terenowego ośrodka dokumentacji 
geodezyjno-kartograficznej, chyba, że wymaga tego inwestor

93

®®

 

4) nie podlega zgłoszeniu do właściwego terenowego ośrodka dokumentacji 
geodezyjno-kartograficznej, chyba że wymaga tego kierownik budowy

  

29. Na błąd położenia ostatniego punktu w ciągu wiszącym ma/mają wpływ:

  

1) tylko błąd położenia punktu nawiązania
2) tylko błędy pomiaru kątów poziomych w tym ciągu
3) tylko błędy pomiaru długości boków w tym ciągu
4) wszystkie wymienione wyżej błędy

  

30. Pod jakim kątem pionowym α jest nachylony teren jeśli jego spadek wynosi 
100%? :

1) 100 gradów
2) 100 stopni
3) 45 stopni
4) 90 stopni

  

31. Pomiar wychylenia obiektu wysokiego należy wykonywać :

 

1) tylko z jednego stanowiska
2) z kilku stanowisk, z każdego w innym dniu
3) z kilku stanowisk w jak najkrótszym czasie
4) podczas silnego wiatru

  

33. Rama geodezyjna to:

  

1) osnowa realizacyjna w postaci prostokąta, związana geometrycznie z 
układem osiowym obiektu budowlanego
2) geodezyjnie wytyczony zasięg budowli, najczęściej w formie prostokąta
3) przybite poziomo na palach deski, umiejscowione w narożnikach budowli poza 
zasięgiem wykopów
4) linia łącząca zewnętrzne punkty osnowy realizacyjnej obiektu budowlanego

  

34. Krzywizna łuku kołowego to:

  

1) stosunek promienia łuku do długości łuku
2) stosunek długości łuku do promienia łuku
3) odwrotność promienia łuku
4) odwrotność długości łuku

  

35.   Krzywa przejściowa to:

  

1) krzywa o krzywiźnie zmieniającej się od zera do R wstawiana między prostą a łuk 
kołowy

94

®®

 

2) krzywa o krzywiźnie zmieniającej się od zera do 1/R wstawiana między 
prostą a łuk kołowy

3) krzywa o krzywiźnie zmieniającej się od zera do h (h - różnica rzędnych 

terenu między prostą, a łukiem kołowym)

4) krzywa obrazująca opór jaki musi pokonać pojazd przy przemieszczaniu się z   
prostej w łuk

  

36. Ławy ciesielskie służą do:

  

1) regulacji taśmociągów i ciągów technologicznych
2) wielokrotnego odtwarzania osi fundamentów lub obrysów budynku
3) zabezpieczenia wykopów fundamentowych
4) przenoszenia rzędnej na dno wykopu

  

37.  Tyczenie jednoetapowe to:

  

1) wyznaczanie położenia punktu na podstawie pomiarów kątowych,
2) wyznaczanie punktu na podstawie określonego przybliżonego położenia,
3) tyczenie na podstawie pomiarów liniowych,
4) wyznaczanie położenia z pomiarów bezpośrednich.

  

38.  Poziom zera budynku stanowi:

  

1) wysokość gruntu wokół budynku,
2) wysokość podstawy fundamentu,
3) wysokość pierwszego piętra,
4) wysokość górnej powierzchni stropu piwnic.

  

39. Do  opracowania  planu  realizacyjnego  inwestycji   liniowych  
zlokalizowanych poza terenami zabudowanymi służą mapy w skali:

1) 1:1000
2) 1:2000
3) 1:5000
4) 1:25 000

wg mnie odpowiedź 4 cytat z instrukcji G-3 “

Skalę map do opracowania planu realizacyjnego 

należy dostosować do rodzaju i obszaru inwestycji, przy czym dla inwestycji liniowych 
napowietrznych, zlokalizowanych poza terenami zabudowanymi, stosuje się z zasady mapy w 
skalach 1 : 25000,1 : 10000”’

skala map dla rozległych terenów z obiektami budowlanymi o dużym rozproszeniu 
oraz obiektami liniowymi może wynosić 1:2000 <ZRODLO: http://pl.wikipedia.org/wiki/
Mapa_do_cel%C3%B3w_projektowych>

2. Skalę map do celów projektowych należy dostosować do rodzaju i wielkości obiektu lub całego 
zamierzenia budowlanego, przy czym:

1)        skala  map  rozległych  terenów  z  obiektami  budowlanymi  o  dużym 

rozproszeniu oraz obiektami liniowymi może wynosić 1:2000.

95

®®

 

Rozporządzenie  Ministra  Gospodarki  Przestrzennej  i  Budownictwaz  dnia  21  lutego  1995  r.  w  sprawie  rodzaju 

i  zakresu  opracowań  geodezyjno-kartograficznych  oraz  czynności  geodezyjnych  obowiązujących  w 
budownictwie

Czyli kto ma rację? Instrukcja G-3, Rozporządzenie, czy też może WIKIPEDIA...?

1:2 000 ma byc, przeciez insturkcje nie obowiazuja... plus w g3 masz 
napisane ‘

stosuje się z zasady’, 

czyli nie jest to obligatoryjna wielkosc

Odpowiedź jak w G3 bo:
-mowa o planie realizacyjnym a NIE o mapie do celów projektowych
-to pytanie wygląda jakby było układane słowo w słowo do tego paragrafu

odpowiedz od Kurasa, aczkolwiek nie jest pewny “Przede wszystkim pytanie jest 
o plan realizacyjny. To pojęcie istniało
w starym Prawie budowlanym (1974 r.). W nowym (1994 r.) już go nie ma.
Moim zdaniem zawarta jest tu sugestia, że nie musimy patrzeć na
aktualność przepisów, więc G-3 możemy brać pod uwagę. Dalej, pytanie
nie jest o MDCP, a w rozporządzeniu z 1995 r. jest informacja o skali
właśnie MDCP

z kolei szef powiedział mi, ze plany realizacyjne są wykonywane na podkładzie 
mapy zasadniczej, a mapę zasdniczą wykonauje się w skalach od 1:500 - 1:2000
więc niech ktoś się wypowie, bo nie wiem co o tym myśleć

40. Pomiary kątowe i liniowe skoordynowane dokładnościowo to:

 

1) ml 

m

 m    

ml

2)

l

 m    

ml

3)

l

 m    

ml

4)

l

(gdzie:    - kąt, l - długość, m  - średni błąd pomiaru kąta, ml  -
średni błąd pomiaru długości,               

- zamiennik miary)

 

 malfa/ro=ml/l ---> dla tych co nie widzą obrazków

41.  Długość łuku kołowego o promieniu R = 100,00 m. i kącie zwrotu a = 
50g00c00cc  wynosi:

  

1) 75.00 m
2) 78,54 m
3) 80,36 m
4) 100,00 m.
 

wzór: (R*alfa)/ro

  

96

®®

 

42.  Długość stycznej łuku kołowego o promieniu R = 100,00 m. kącie zwrotu 
100g00c00cc    wynosi:

  
 

1) 50.00 m.
2) 70.71 m.
3) 80.60 m
4) 100.00 m.

  

wzór: R*tan(alfa/2)
 

43. Błąd średni zmierzonej długości 500,000 m wynosi ± 2 mm; błąd względny 
pomiaru tej długości wyniesie:

  

1) 1/25 000
2) 1/100 000
3) 1/200 000
4) 1/250 000

  

44. Współrzędne prostokątne narożnika budynku, w układzie osnowy realizacyjnej 
wynoszą x=42.00, y=26.29. Jakie są współrzędne biegunowe tego narożnika ?

  

1) d = 52.38    

α = 38g.1570

2) d = 50.50    

α = 38g.0000

3) d = 49.55    

α = 35g.6051

4) d = 48.00    

α = 34g.2500w

 

jak policzyc??????????????????????/

- inżynier xD

długość d mozna policzyc jako przeciwprostokatną z twierdzenia Pitagorasa (x i y 
przyrostokatnymi), kąt policzyć np z funkcji tangensa

Przyjąć sobie jakiś punkt x=0 y=0 i dlugosc z pierwiastekdx^2+dy^2 i potem 
azymut 

  

45. W celu dokładnego wytyczenia w terenie kąta a = 38°20'50"odłożono jego 
wartość przybliżoną a=38o21'00" od znanego kierunku i utrwalono drugi kierunek 
tego kąta w odległości d = 200,00 m. Jakie powinno być przesunięcie liniowe, które 
ustali dokładnie drugi kiunek tyczonego kąta?

  

1) 25 mm
2) 15 mm.
3) 10 mm.  

jak to policzyć?

 

(funkcja malych kątów)

4) 4 mm

.

  

wychodzi wam dokładnie 10mm tak to licze i mi nie wychodzi x= d * 10” / ro” ?? 

97

®®

 

wychodzi dokładnie 9.7mm (x=200m*10”/206265”)

 

46. Rozszyfruj skrót ZUDP:
 

1) Zakład Uszlachetniania Dalmierzy Precyzyjnych
2) Zespół Uzgadniania Dokumentacji Projektowych
3) Zjazd u Drogowców Powiatowych
4) Ziemski Urząd Dokumentacji Powykonawczej
 

a nie odp 3? 

- wysłałam maila do aliny, to się dowiemy 

XD

odpisała? Jeśli nie, to może sama nie wie?

nie odpisała bo jest na zjeździe

  

47. Metoda biegunowa tyczenia lokalizującego polega na:

  

1) odłożeniu odległościod  bieguna
2) odłożeniu kąta i odległości
3) odłożeniu odległości biegunowej
4) wyznaczeniu poprawki w tyczeniu dwuetapowym

  

48.  Dokumentem powstałym w wyniku geodezyjnego opracowania projektu i 
będącym podstawą do wykonania tyczenia lokalizującego jest:

  

1) Szkic dokumentacyjny
2) Projekt konstrukcyjny
3) Sprawozdanie techniczne
4) Projekt tyczenia

  

49.  Dokumentem technicznym wykonanego tyczenia jest:

  

1) dziennik pomiarowy
2) szkic tyczenia
3) wykaz miar
4) sprawozdanie techniczne

  

50.  W razie stwierdzenia rozbieżności między wynikami pomiarów kontrolnych 
przeprowadzonych na budowie a ustaleniami projektu budowlanego, geodeta 
powinien:

odnotować ten fakt w dzienniku budowy lub dzienniku montażu oraz 

udokumentować szkicami 
 

51.  Jakie z poniższych elementów nie należą do obiektów małej architektury:

  

1) Huśtawka
2) Wodotrysk

98

®®

 

3) Wolno stojący maszt antenowy
4) Śmietnik

  

52. Jakiej metody niwelacji nie stosuje się w pracach budowlano-montażowych:

  

1) Niwelacji barometrycznej
2) Niwelacji trygonometrycznej
3) Niwelacji geometrycznej
4) Niwelacji laserowej

  

53.  Norma ISO 17123 jest dedykowana:

optyce i instrumentom optycznym; terenowym procedurom do badania 
instrumentów geodezyjnych i pomiarowych

  

54.  Mając dany promień łuku kołowego R = 1000 m oraz kąt środkowy (kąt 
zwrotu stycznych) α = 50g podaj prawidłową długość stycznej głównej tego łuku:

  

1) 382,683 m
2) 414,214 m
3) 785,398 m
4) 390,181 m
 

wzór: R*tan(alfa/2)

  

55.  Mając dany promień łuku kołowego R = 1000 m oraz kąt środkowy (kąt 
zwrotu stycznych) α = 50g podaj prawidłową długość tego łuku:

  

1) 382,683 m
2) 414,214 m
3) 785,398 m
4) 390,181 m
 

wzór: (R*alfa)/ro

  

56. Przy   realizacji   sieci   uzbrojenia   terenu   dopuszczalne   jest   odstępstwo   
od   uzgodnionego   projektu, nieprzekraczające dla gruntów zabudowanych:

  

1) 0,10 m
2) 0,30 m
3) 0,50 m - dla gruntów rolnych i leśnych
4) 0,70 m

  

99

®®

 

57. Osoby wykonujące prace geodezyjne i kartograficzne mają prawo wstępu 
na grunt i do obiektów budowlanych oraz dokonywania niezbędnych czynności 
związanych z wykonywanymi pracami na podstawie:

  

1) świadectwa nadania uprawnień zawodowych,
2) umowy o roboty geodezyjne,
3) potwierdzonego przez ośrodek dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej 
zgłoszenia roboty geodezyjnej,
4) dyplomu ukończenia studiów wyższych na kierunku geodezja i kartografia.

  

58. Zgłoszenia do ośrodka dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej wymagają 
prace:

  

1) tyczenie obiektów budowlanych oraz pomiary budowlano–montażowe,
2) pomiary wykonywane w celu ustalenia objętości mas ziemnych,
3) pomiary wykonywane w celu aktualizacji mapy zasadniczej,
4) pomiary odkształceń i przemieszczeń budowli i urządzeń.

  

59. Założenie i prowadzenie geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu 
zapewniają:

 
1) wójt,
2) starosta,
3) marszałek województwa,
4) wojewoda.

  

60. Wykonaj odczyt na niwelatorze precyzyjnym KONI 007 ZEISS w sytuacji jak na 
rysunku:

 

  

1) 908584
2) 295584
3) 298590
4) 908588

  

61.  Zaznacz nieprawdziwą informacje na temat szkicu tyczenia:

 

1) na szkicu zaznacza się między innymi obiekty projektowane, miary konieczne 

do wytyczenia ich, obliczone miary kontrolne itp.

2) wykonuje się go w dwóch kolorach: czerwonym i zielonym

3) wykonuje się dwa identyczne egzemplarze, z czego jeden dołącza się do 

dziennika budowy, a drugi do dziennika prac geodezyjnych.

4) jeżeli naniesienie na tym samym szkicu zarówno miar kontrolnych jak i miar do 
tyczenia powodowałoby nieczytelność rysunku, wykonuje się dwa odrębne szkice.

100

®®

 

  

62. Maksymalny, błąd względny wyznaczenia objętości dla odpadów 
przemysłowych nie powinien przekraczać:

  

1) 10%
2) 17%
3) 3%  

dla surowców hutniczych

, dla materiałów

4) 5%

  

63. Różnica między odczytami na łacie lewymi i prawymi dla instrumentu KONI 007  
ZEISS wynosi:

  

1) 60560 [j]
2) 60650 [mm]
3) 600660 [mm]
4) 606500[j]

  

64.  Jaką metodą najlepiej ustalić objętość mas ziemnych dla nasypu kolejowego? :

  

1) przekroje pionowe
2) przekroje poziome
3) siatka kwadratów
4) siatka trójkątów

  

65. Proszę wskazać właściwe określenie przykładowej klasy technicznej drogi:

  

1) główna przyspieszona,

(aby było poprawnie powinno być główna ruchu 

przyśpieszonego)

2) twarda ulepszona,
3) główna,
4) krajowa.

  

66. Prędkość projektowa jest podstawowym parametrem techniczno –
ekonomicznym i służy m.in. do ustalania:

  

1) klasy technicznej drogi,
2) wartości granicznych parametrów geometrycznych drogi,
3) kategorii terenu,
4) minimalnej odległości widoczności na zatrzymanie.

  

67.  W przypadku dróg ogólnodostępnych zalecane wymiary skrajni dla 
pojazdów wynoszą (szerokość x wysokość):

  

1) 3,5 m x 5,0 m,

101

®®

 

2) pas drogowy x 3,5 m,
3) korona drogi x 4,5 m,
4) jezdnia x 3,5 m.

  

68.  Klotoida stosowana jako krzywa przejściowa jest krzywą matematyczną, której:

  

1) krzywizna maleje proporcjonalnie do długości łuku mierzonej od punktu 
początkowego,
2) krzywizna jest proporcjonalna do promienia,
3) krzywizna wzrasta proporcjonalnie do długości łuku mierzonej od punktu 
początkowego,
4) iloczyn odległości mierzonej od punktu początkowego i krzywizny jest stały,

  

69. Projekt niwelety drogi nie zależy od:

 

1) rozwiązania odwodnienia,
2) bilansu robót ziemnych,
3) rodzaju podłoża gruntowego,
4) miarodajnego godzinowego natężenia ruchu.

  

70.  Koordynując wzajemne położenie elementów geometrycznych osi drogi w 
planie i przekroju podłużnym nie należy stosować następujących rozwiązań:

  

1) łączyć odcinków prostych w planie na odcinkach o stałym pochyleniu w przekroju 
podłużnym,
2) projektować łuków wypukłych w przekroju podłużnym na odcinkach 
prostych w planie, MOIM ZDANIEM NIE TO TYLKO PONIŻEJ 

OK 

tez jestem 

za:) 

u mnie w notatkach od Firka jest stwierdzenie, że unika się sytuacji jak w 

punkcie b) 

A nie właśnie wklęsłych zamiast wypukłych powinno być dlatego b 

jest poprawne, gdyby było łuków wklęsłych było by ok??

3) łączyć łuków wypukłych w przekroju podłużnym z odcinkami krzywoliniowymi w 
planie,

4) stosować nadmiernego wzajemnego przesunięcia wierzchołków łuku wypukłego 

w przekroju podłużnym oraz łuku w planie.

 
 

z pdf od Ruska: PRZY KSZTAŁTOWANIU ELEMENTÓW GEOMETRYCZNYCH 
DROGI NIE ZALECA SIĘ STOSOWANIA:
1. falistego przekroju podłużnego na prostej lub w obrębie jednej krzywej w planie
(rys. 2-A i 2-B),
2. łuków wypukłych na odcinkach prostych w planie (rys. 2-C),
3. łączenia elementów niwelety i planu drogi o granicznych wartościach 
parametrów,
np.: łuk w planie o małym promieniu i na dużym spadku w profilu podłużnym,

102

®®

 

4. załamań trasy o kątach zwrotu mniejszych niż 6o.

  

71. Pochylenie poprzeczne jezdni drogi o przekroju dwujezdniowym wykonuje się:

  

1) zawsze jako daszkowe,
2) zawsze jako jednostronne, 

z Rozp 6. Jezdnia jednokierunkowa drogi powin

na mieć jednostronne pochylenie poprzeczne,

3) na prostej w planie daszkowe, a na łuku jednostronne,
4) na prostej w planie jednostronne, a na łuku daszkowe.

 

z Rozp Ministra transportu i gospodarki morskiej 4. Jezdnia dwukierunkowa, niezależnie od liczby 
pasów ruchu, na odcinku prostym lub na odcinku krzywoliniowym nie wymagającym jednostronnego 
pochylenia poprzecznego, powinna mieć kształt daszkowy, z zastrzeżeniem ust. 5.
5. Spełnienie warunku, o którym mowa w ust. 4, nie jest wymagane w wypadku prowadzenia drogi 
na stromym zboczu, przewidywanej dobudowy drugiej jezdni, krótkiego odcinka prostego między 
odcinkami krzywoliniowymi oraz jeżeli w wyniku zastosowania pochylenia jednostronnego uzyskuje 

się korzystne warunki odprowadzenia wód opadowych, a także na ulicach klasy L i 

D.

Jezdnia dwukierunkowa to nie dwujezdniowa:)
Jezdnia dwukierunkowa to droga jednojezdniowa 

moze też być dwujezdniowa

Jezdnia jednokierunkowa - droga co najmniej dwujezdniowa 

?? raczej minimum 

jednojezdniowa

 

72. Nawierzchnia półsztywna w podziale ze względu na odkształcalność pod 
wpływem powtarzających się obciążeń to następujące rozwiązanie:

  

1) bitumiczna warstwa ścieralna i wiążąca na podbudowie z kruszywa 
stabilizowanego mechanicznie,
2) bitumiczna warstwa ścieralna i wiążąca na sztywnej podbudowie,
3) nawierzchnia z betonu cementowego,
4) nawierzchnia twarda nieulepszona.

  

73. Do fundamentów pośrednich zaliczamy:

  

1) ruszt fundamentowy,
2) fundament belkowy,
3) pale fundamentowe,
4) skrzynie fundamentowe

.

  

74. Do stropów gęstożebrowych zaliczamy:

  

1) drewniany strop belkowy,
2) strop Kleina,
3) strop płytowo-żebrowy,
4) strop Teriva.

  

103

®®

 

75. Proszę wskazać właściwy układ warstw w przekroju poprzecznym 
klasycznego stropodachu pełnego (od wnętrza na zewnętrz):

  

1) konstrukcja stropu + izolacja termiczna + pokrycie dachowe,
2) konstrukcja stropu + paroizolacja + izolacja termiczna + pokrycie dachowe,
3) konstrukcja stropu + paroizolacja + izolacja termiczna + przestrzeń wentylowana 
+ konstrukcja dachu +pokrycie dachowe,
4) konstrukcja stropu + izolacja termiczna + paroizolacja + pokrycie dachowe.

  

76. Proszę wskazać właściwy układ warstw w przekroju poprzecznym 
zewnętrznej, trójwarstwowej ściany murowanej (od wnętrza na zewnętrz)

:

  

1) warstwa konstrukcyjna + paroizolacja + warstwa elewacyjna,
2) izolacja termiczna + warstwa konstrukcyjna + warstwa elewacyjna,
3) warstwa konstrukcyjna + przestrzeń wentylowana + izolacja termiczna + warstwa 
elewacyjna,
4) warstwa konstrukcyjna + izolacja termiczna + warstwa elewacyjna

.

 

77. Proszę wskazać właściwy układ warstw w przekroju poprzecznym 
stropodachu stromego (od wnętrza na zewnętrz):

  

1) okładzina wewnętrzna + paroizolacja + konstrukcja dachu z izolacją 

termiczną + wiatroizolacja + pokrycie dachowe,

2) konstrukcja dachu + izolacja termiczna + pokrycie dachowe,
3) okładzina wewnętrzna + paroizolacja + konstrukcja dachu + wiatroizolacja + 
pokrycie dachowe,
4) okładzina wewnętrzna + paroizolacja + konstrukcja dachu z izolacją termiczną + 
pokrycie dachowe.

 

 

104

®®