background image

 

Katedra Biotechnologii w Ochronie Środowiska 

Wydział Ochrony Środowiska i Rybactwa 

UWM w Olsztynie 

 
 

Przewodnik do ćwiczeń z 

 

Genetyki 

dla studentów II roku 

kierunku Ochrona Środowiska 

 
 
 
 

Sławomir Ciesielski 
Dariusz Kaczmarczyk 
Mirosław Łuczyński 
Małgorzata Jankun 
Paweł Woźnicki 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 

www.genetics.wustl.edu/

 

 
 

 

Olsztyn 2013 

background image

 

 

 

 

Ć

wiczenia z przedmiotu Genetyka 

 

 

 



Pa

ń

stwo  studenci  przychodz

ą

  na  zaj

ę

cia  przygotowani  teoretycznie  oraz 

wyposa

ż

eni  w  przybory  do  pisania,  kalkulator  oraz  w  przypadku 

ć

wicze

ń

 

laboratoryjnych w białe fartuchy, 

 



podczas ka

ż

dego 

ć

wiczenia mo

ż

e si

ę

 odby

ć

 sprawdzian z 

wiadomo

ś

ci dotycz

ą

cych poprzedniego i bie

żą

cego 

ć

wiczenia, 

 



zaliczenie  

ć

wicze

ń

  musi  zako

ń

czy

ć

  si

ę

  przed letni

ą

 sesj

ą

 

egzaminacyjn

ą

 
 
 
 
 

Kierownik przedmiotu: 

 

dr hab. Sławomir Ciesielski 

Katedra Biotechnologii w Ochronie 

Ś

rodowiska ul. Słoneczna 45G 

telefon: (+48) 895234119 

e-mail: slavcm@uwm.edu.pl 

 
 
 
 

 Prowadz

ą

cy 

ć

wiczenia: 

 

dr in

ż

. Dariusz Kaczmarczyk 

Katedra Biotechnologii w Ochronie 

Ś

rodowiska ul. Słoneczna 45G 

telefon : (+48) 895234144 

e-mail: 

d.kaczmarczyk@uwm.edu.pl

 

 

background image

 

 

Szczegółowy program ćwiczeń 

Ćwiczenie 1. Wprowadzenie: regulamin ćwiczeń i zasady zaliczania, plan ćwiczeń, literatura 

do ćwiczeń z przedmiotu. Podstawy dziedziczenia: I i II prawo Mendla.  

Ćwiczenie 2. Efekt plejotropowy genu. Geny letalne i subletalne na przykładzie dziedziczenia 

kształtu płetw mieczyka Xiphophorus helleri - rozwiązywanie zadań, teoretyczne przykłady 

krzyżówek pomiędzy osobnikami o różnych fenotypach. 

Ćwiczenie 3. Chromosomy płci. Dziedziczenie cech sprzężonych z płcią – rozwiązywanie 

zadań. 

Ćwiczenie 4. Allele wielokrotne na przykładzie systemu grup krwi ABO u człowieka. 

Czynnik Rh a konflikt serologiczny. 

Ćwiczenie 5. Częstość występowania alleli i genotypów. Prawo Hardy-Weinberga. 

Ćwiczenie 6. Efektywna liczebność populacji i współczynnik inbredu – rozwiązywanie zadań 

rachunkowych. 

Ćwiczenie 7. Genetyka muszki owocowej (Drosophila melanogaster). Wykorzystanie 

programu komputerowego DrosophiLab (sala komputerowa). 

Ćwiczenie 8. Geny autosomalne i sprzężone z płcią. Drosophila melanogaster jako obiekt 

badań genetycznych (laboratorium). 

Ćwiczenie 9. Modele doboru naturalnego w populacjach - symulacje komputerowe dotyczące 

zmian frekwencji alleli w populacji pod wpływem doboru naturalnego (sala komputerowa). 

Ćwiczenie 10. Analiza wyników hodowli muszki owocowej (ćwiczenie 8). Genotyp a 

ś

rodowisko: wpływ zagęszczenia populacji na masę ciała Drosophila melanogaster 

zakładanie hodowli muszki owocowej (laboratorium).  

Ćwiczenie 11. Zastosowania badań polimorfizmu sekwencji mikrosatelitarnych w genetyce –  

przeprowadzenie rozdziału produktu PCR w żelu agarozowym.

 

  

Ćwiczenie 12. Dystans genetyczny. Analiza prążków uzyskanych w wyniku trawienia 

restrykcyjnego (wykorzystanie wyników z poprzedniego ćwiczenia). (laboratorium). 

Ćwiczenie 13. Kolokwium. 

Ćwiczenie 14. Wpływ zagęszczenia populacji na masę ciała Drosophila melanogaster

zamknięcie doświadczenia. Analiza wyników przy pomocy testu t-Studenta i wnioski 

(laboratorium). 

Ćwiczenie 15. Niepełna dominacja i addycja dwu loci genowych. Prawo Hardy'ego-

Weinberga dla dwuch loci genowych. Zaliczenie ćwiczeń.

 

background image

Ćwiczenie 1 

 

 

 

Ć

wiczenie 1. Podstawy dziedziczenia. Prawa Mendla 

 
 

 

  I prawo Mendla 

Prawo   czysto

ś

ci   gamet:   podczas   tworzenia   gamet   u   organizmów   

diploidalnych   allele oddzielaj

ą

 si

ę

 i w gametach wyst

ę

puj

ą

 pojedynczo 

 

 

Rodzice                 P                AA x aa 

Gamety                 G                A     a  

Pokolenie 1.          F1             Aa x Aa 

    

Gamety                 G                A, a   A,a 

Pokolenie 2.          F2

 

 

 

Szachownica genetyczna (Punneta) 

A       a 

 

A     AA    Aa 

 

a      Aa    aa 

I Prawo Mendla, dominacja pełna i kodominacja – zadania 

Czarna barwa nasion u fasoli dominuje nad biał

ą

. Po skrzy

ż

owaniu ro

ś

lin o 

czarnych nasionach z ro

ś

linami białonasiennymi otrzymano tylko czarne nasiona. 

Jak

ą

 barw

ę

 nasion b

ę

dzie miało potomstwo ro

ś

lin otrzymanych w wyniku 

krzy

ż

owania dwóch czarnonasiennych osobników F1? 

Ż

ółta barwa nasion grochu dominuje nad barw

ą

 zielon

ą

. Ro

ś

liny homozygotyczne 

ż

ółtej barwie nasion skrzy

ż

owano z ro

ś

linami o nasionach zielonych, nast

ę

pnie 

ro

ś

liny z pokolenia F1 powtórnie skrzy

ż

owano z: 

         a) zielononasienn

ą

 form

ą

 rodzicielsk

ą

 

         b) 

ż

ółtonasienn

ą

 form

ą

 rodzicielsk

ą

 

Prosz

ę

 poda

ć

 genotypy i fenotypy potomstwa uzyskane po krzy

ż

owaniu a i b. 

background image

Ćwiczenie 1 

 

Skrzy

ż

owano ro

ś

lin

ę

 lwiej paszczy o kwiatach czerwonych z ro

ś

lin

ą

 o kwiatach 

białych. W pokoleniu F1 wszystkie ro

ś

liny miały kwiaty ró

ż

owe. Jak b

ę

dzie wygl

ą

dało 

pokolenie F2 (powstałe ze skrzy

ż

owania dwóch ro

ś

lin ró

ż

ni

ą

cych si

ę

 z kwiatami z 

pokolenia F1)? 

    Molinezja (Poecilia sphenops) wykazuje polimorfizm genetyczny pod 

wzgl

ę

dem kształtu płetw. W locus odpowiedzialnym za kształt płetw molinezji 

znajduj

ą

 si

ę

 2 allele L i l. Niepełna  dominacja L nad I sprawia, 

ż

e 3 genotypom 

odpowiadaj

ą

 3 fenotypy przedstawione na rysunku: 

  

 

 

fenotyp          genotyp 

 
 

 

A                   II 
B                   LI  
C                   LL 

 
 
 

 

Skrzy

ż

owano  molinezj

ę

  o  fenotypie  A  z  osobnikiem  o  fenotypie  C.  W  

pokoleniu  F1 wszystkie ryby miały fenotyp B. Jakie b

ę

d

ą

 proporcje fenotypów w 

pokoleniu F2?  

Normalne ubarwienie u karpia dominuje nad ubarwieniem bł

ę

kitnym. 

Skrzy

ż

owano ryb

ę

 normalnie ubarwion

ą

 z bł

ę

kitn

ą

. W pokoleniu F1 wszystkie karpie 

były normalnie ubarwione. Jakich fenotypów mo

ż

na spodziewa

ć

 si

ę

 w pokoleniu 

F2? Jak sprawdzi

ć

, czy normalnie ubarwiony karp jest homozygot

ą

 czy 

heterozygot

ą

Skrzy

ż

owano pstr

ą

ga t

ę

czowego o ubarwieniu złocistym z osobnikiem o 

ubarwieniu normalnym. W pokoleniu F1 otrzymano 100% ryb o ubarwieniu 

po

ś

rednim (tzw palomino). Jakie b

ę

d

ą

 proporcje fenotypów w pokoleniu F2? 

 

 

 

 

 

background image

Ćwiczenie 1 

 

 

II prawo Mendla 

Prawo niezale

ż

nego dziedziczenia cech: cechy warunkowane przez ró

ż

ne 

pary genów dziedzicz

ą

 si

ę

 niezale

ż

nie i mog

ą

 tworzy

ć

 dowolne poł

ą

czenia u 

osobników potomnych. 

 

                 P                   AABB x aabb 

 

               G                   AB ab 

 

                  

      F1                AaBb x AaBb 

 

                 G                 AB, aB, ab, Ab        AB, aB, ab, Ab 

 
 
 
 
 

        F2 

 
 
 
 
 
 
 

 

 
 
 
 
 
 
 
 

 

AB           aB          ab        Ab 

 

AB  AABB     AaBB    AaBb   AABb 

 

aB   AaBB      aaBB    aaBb   AaBb 

 

ab    AaBb       aaBb    aabb   Aabb 

 

Ab   AABb      AaBb     Aabb   AAbb 

 
 

 

 Zadania 

Długa  sier

ść

  kotów  perskich  jest  uwarunkowana  genem  recesywnym  (p)  w 

stosunku do allelu krótkiej  sier

ś

ci  kotów  syjamskich  (P),  za

ś

  czarne  umaszczenie 

persów  uwarunkowane  jest  allelem  dominuj

ą

cym  (B)  w  stosunku  do  genu 

kawowego  umaszczenia  syjamczyków  (b). Podaj  mo

ż

liwe  genotypy  syjamczyków  i 

persów.  Skrzy

ż

owano  homozygotycznego  persa  z homozygotycznymsyjamczykiem. 

Jak b

ę

dzie wygl

ą

dało pokolenie F1 i F2?

 

 Br

ą

zowa barwa oczu człowieka (B), dominuje nad niebiesk

ą

 (b), 

prawor

ę

czno

ść

 nad lewor

ę

czno

ś

ci

ą

. Br

ą

zowooki, prawor

ę

czny m

ęż

czyzna 

po

ś

lubia niebieskook

ą

, prawor

ę

czn

ą

 kobiet

ę

. Ich pierwsze dziecko jest 

niebieskookie i lewor

ę

czne. 

Je

ś

li urodz

ą

 si

ę

 inne dzieci, jakie cechy ( z wymienionych) 

ujawni

ą

 si

ę

? Wyja

ś

nij genotypy rodziców i dzieci. 

  

 

background image

Ć

wiczenie 1 

 

 

Wiadomo

ś

ci wymagane na tym 

ć

wiczeniu mo

ż

na odnale

źć

 w 

nast

ę

puj

ą

cych podr

ę

cznikach

1. W. Gajewski. Genetyka ogólna i molekularna. PWN Warszawa, 1980, str. 125-

135 

2. B. Rodkiewicz i G. Kerszman. Zarys genetyki. PWN Warszawa, 1987. str. 27- 40. 

3. J. Maciejowski i J. Zi

ę

ba. Genetyka i ogólna hodowla zwierz

ą

t. Tom 1.PWN   

Warszawa, 1972 str. 129-164. 

4. B. Nowicki. Genetyka i metody doskonalenia zwierz

ą

t. PWR i L Warszawa,    

1985. str. 30-40. 

5. P.C. Winter, G.I. Hickey, H.L. Fletcher. Krótkie wykłady, genetyka. PWN 

Warszawa, 2001. str. 139-149. 

6. A. Sadakierska-Chudy, G. D

ą

browska, A. Goc. Genetyka ogólna. Wydawnictwo 

Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, Toru

ń

 2004. 

 

 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

background image

Ć

wiczenie 2 

 

 

 

Ć

wiczenie   2.   Efekt   pleiotropowy   genu.   Geny   letalne i 

subletalne na przykładzie mieczyka  (Xiphophorus helleri). 

 

Mieczyk (Xiphophorus helleri) jest ryb

ą

 akwariow

ą

 pochodz

ą

c

ą

 z tropikalnych 

regionów Ameryki Południowej i 

Ś

rodkowej oraz Meksyku. Ta niewielka, 

jajo

ż

yworodna ryba wykazuje ogromny polimorfizm ubarwienia i pokroju ciała. Oprócz 

form krótkopłetwych w  akwariach spotykane s

ą

 równie

ż

 formy długopłetwe. Jedna z 

tych form charakteryzuje si

ę

 wydłu

ż

on

ą

 płetw

ą

 grzbietow

ą

 (mieczyk 

ż

aglopłetwy, 

mieczyk Simpsona). Druga forma posiada wszystkie płetwy wydłu

ż

one, przy czym 

charakterystyczne jest wydłu

ż

enie skrajnych promieni płetwy ogonowej oraz 

pierwszych promieni płetwy grzbietowej (tzw. mieczyk lirogon lub widlak). Kształt 

płetw mieczyka jest determinowany przez dwie pary alleli w dwu nie sprz

ęż

onych i 

niezale

ż

nych loci genowych. Obie powy

ż

ej opisane mutacje maj

ą

 charakter 

dominuj

ą

cy i obni

ż

aj

ą

 prze

ż

ywalno

ść

, odporno

ść

 na choroby, tempo wzrostu i 

płodno

ść

 mieczyków w stanie heterozygotycznym (efekt subletalny). Zmutowane 

dominuj

ą

ce allele w stanie homozygotycznym (w ka

ż

dym z dwu loci niezale

ż

nie) 

uniemo

ż

liwiaj

ą

 prze

ż

ycie organizmu ju

ż

 w fazie embrionalnej (efekt letalny). 

Zjawisko, w którym jeden locus genowy decyduje o kilku cechach (np. kształ

płetw i tempo wzrostu, barwa kwiatów-i barwa nasion, biała barwa sier

ś

ci, 

czerwone oczy oraz nieostre widzenie) nazywamy pleiotropi

ą

 lub efektem 

pleiotropowym. Geny o charakterze letalnym i subletalnym zazwyczaj wykazuj

ą

 

siln

ą

 pleiotropi

ę

 w organizmie. Je

ż

eli pierwszy locus oznaczymy liter

ą

 S (Simpson) a 

drugi L (lirogon), to osobnik o fenotypie dzikim (krótkopłetwy) b

ę

dzie podwójn

ą

 

homozygot

ą

 recesywn

ą

 o genotypie ssll. Mieczyk Simpsona b

ę

dzie miał genotyp Ssll, 

natomiast lirogon ssLl. Wszystkie mieczyki o genotypie SS lub LL b

ę

d

ą

 zamierały w 

trakcie rozwoju embrionalnego. Fenotyp podwójnej heterozygoty SsLI (mieczyk 

welonowy) przedstawia si

ę

 nast

ę

puj

ą

co: wszystkie płetwy silnie wydłu

ż

one, płetwa 

grzbietowa w kształcie 

ż

agla (jak u formy Simpson), płetwa ogonowa wydłu

ż

ona 

równomiernie (tak skrajne jak i 

ś

rodkowe promienie płetwy ogonowej wydłu

ż

one). 

Zadanie 

Badana populacja mieczyka składa si

ę

 z 16 osobników krótkopłetwych, 14 

ż

aglopłetwych, 4 lirogonów i 15 welonowych. Ryby te s

ą

 potomstwem jednej pary: 

samica lirogon x samiec 

ż

aglopłetwy. 

 

background image

Ć

wiczenie 2 

 

 

 

a) oblicz frekwencje alleli S i s oraz L i I, 

b) Jaki b

ę

dzie rezultat krzy

ż

ówek mieczyka:  

krótkopłetwy x welonowy, 

welonowy x welonowy,  

lirogon x lirogon,  

krótkopłetwy x 

ż

aglopłetwy

  

 

 

 
 
 
 
 
 

background image

Ć

wiczenie 2 

 

 

10 

 

 
 
 

 

 

 

 

 

background image

Ć

wiczenie 2 

 

 

11 

Ć

wiczenie 2. Chromosomy płci. Dziedziczenie cech sprz

ęż

onych z 

płci

ą

 

Cechami sprz

ęż

onymi z płci

ą

 nazywamy cechy zale

ż

ne od genów maj

ą

cych loci 

w chromosomie płci X. Chromosom X ró

ż

ni si

ę

 od wszystkich pozostałych 

(autosomów) tym, 

ż

e u jednej z płci nie ma swojego homologa. Innym chromosomem 

płci wyst

ę

puj

ą

cym u ssaków jest chromosom Y. Ró

ż

ni si

ę

 on od chromosomu X 

kształtem, długo

ś

ci

ą

 i, co najwa

ż

niejsze, z reguły nie zawiera loci odpowiadaj

ą

cych 

tym, które spotykamy w chromosomie X. 

Płe

ć

 charakteryzuj

ą

ca si

ę

 dwoma ró

ż

nymi chromosomami XY lub tylko jednym 

X nazywamy płci

ą

 heterogametyczn

ą

. Powstaj

ą

 bowiem u niej dwojakiego rodzaju 

gamety w równych ilo

ś

ciach: 50% z chromosomem X i 50% z Y. 

Ple

ć

 przeciwna do omówionej jest nazywana homogametyczn

ą

, ma dwa takie 

same chromosomy płci (np. XX) i dlatego wszystkie wytwarzane przez ni

ą

 gamety 

zawieraj

ą

 po jednym tym samym chromosomie płci (np. X). 

U zwierz

ą

t płci heterogametycznej wszystkie cechy sprz

ęż

one z płci

ą

 zale

żą

 od 

jednego tylko genu, a nie jak u płci homogametycznej od pary genów. Rozpatrzmy 

tak

ą

 cech

ę

 na przykładzie hemofilii u psów. Hemofilia wywołana jest recesywnym 

genem h. Dominuj

ą

cy gen tej pary daje normaln

ą

 krzepliwo

ść

 krwi. Tak wi

ę

c, 

wszystkie mo

ż

liwe fenotypy i genotypy spotykane u psów mo

ż

emy zapisa

ć

 

odpowiednimi symbolami w dwojaki sposób.

 

zdrowe              nosiciele                chore 

samice                        HH                       Hh                       hh 

samce                         H0                                                    h0 

U ssaków i wi

ę

kszo

ś

ci owadów samice s

ą

 płci

ą

 homogametyczn

ą

 XX, a samce 

heterogametyczn

ą

 XY. Natomiast u ptaków i niektórych motyli samice maj

ą

 tylko 

jeden chromosom X a samce XX. Jak wynika z tych wyja

ś

nie

ń

 gamety wytwarzane 

przez zwierz

ę

ta płci heterogametycznej s

ą

 dwojakiego rodzaju i od tego, która z nich 

we

ź

mie udział w wytworzeniu (podczas procesu zapłodnienia) zygoty zale

ż

y płe

ć

 

zwierz

ę

cia. U ssaków, samce otrzymuj

ą

 chromosom X wył

ą

cznie od swojej matki, u 

ptaków jest odwrotnie - samice otrzymuj

ą

 chromosom płci X.-tylko od ojca. a wraz z 

nim geny koduj

ą

ce cechy sprz

ęż

one z płci

ą

Autosomalne cechy pozostaj

ą

ce pod wpływem płci cz

ę

sto s

ą

 nazywane cechami 

zwi

ą

zanymi z płci

ą

. Wynika to st

ą

d, 

ż

e zwierz

ę

ta heterozygotyczne ze wzgl

ę

du na te 

background image

Ć

wiczenie 2 

 

 

12 

cechy maj

ą

 mimo jednakowego genotypu ró

ż

ne fenotypy zale

ż

nie od płci. Na 

przykład, je

ż

eli gen bezro

ż

no

ś

ci okre

ś

limy symbolem B. a rogato

ś

ci - to u pewnych 

ras owiec zwierz

ę

ta BB b

ę

d

ą

 bezro

ż

ne niezale

ż

nie od płci, zwierz

ę

ta bb - rogate, 

natomiast heterozygoty Bb samce b

ę

d

ą

 rogate, a Bb samice - bezro

ż

ne. Tak wi

ę

c, 

ten sam genotyp mo

ż

e dawa

ć

 ró

ż

ne efekty fenotypowe zale

ż

nie od płci osobnika. 

  

 

 

 

 

 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

background image

Ć

wiczenie 3 

 

 

13 

Ć

wiczenie 3. Geny autosomalne i sprz

ęż

one z płci

ą

 – rozwi

ą

zywanie 

zada

ń

   

 

Cechami sprz

ęż

onymi z płci

ą

 nazywamy cechy zale

ż

ne od genów maj

ą

cych 

loci w chromosomie płci X. Chromosom X ró

ż

ni si

ę

 od wszystkich pozostałych 

autosomów) tym, 

ż

e u jednej z płci nie ma swojego homologa. Innym chromosomem 

płci wyst

ę

puj

ą

cym u ssaków jest chromosom Y. Ró

ż

ni si

ę

 on od chromosomu X 

kształtem, długo

ś

ci

ą

 i, co najwa

ż

niejsze, z reguły nie zawiera loci odpowiadaj

ą

cych 

tym, które spotykamy w chromosomie X. Płe

ć

 charakteryzuj

ą

ca si

ę

 dwoma ró

ż

nymi 

chromosomami XY lub tylko jednym Xnazywamy płci

ą

 heterogametyczn

ą

. Powstaj

ą

 

bowiem u niej dwojakiego rodzaju gamety wrównych ilo

ś

ciach: 50% z chromosomem 

X i 50% z Y. 

Ple

ć

 przeciwna do omówionej jest nazywana homogametyczn

ą

, ma dwa takie 

same chromosomy płci (np. XX) i dlatego wszystkie wytwarzane przez ni

ą

 gamety 

zawieraj

ą

 po jednym tym samym chromosomie płci (np. X). 

U zwierz

ą

t płci heterogametycznej wszystkie cechy sprz

ęż

one z płci

ą

 zale

żą

 

od jednego tylko genu, a nie jak u płci homogametycznej od pary genów. Rozpatrzmy 

tak

ą

 cech

ę

 na przykładzie hemofilii u psów. Hemofilia wywołana jest recesywnym 

genem h. Dominuj

ą

cy gen tej pary daje normaln

ą

 krzepliwo

ść

 krwi. Tak wi

ę

c, 

wszystkie mo

ż

liwe fenotypy i genotypy spotykane u psów mo

ż

emy zapisa

ć

 

odpowiednimi symbolami w dwojaki sposób. 

zdrowe  

nosiciele  

chore 

samice 

 

 HH 

 

 Hh    

hh 

samce  

 

 H0    

 

 

h0 

U ssaków i wi

ę

kszo

ś

ci owadów samice s

ą

 płci

ą

 homogametyczn

ą

 XX, a 

samce heterogametyczn

ą

 XY. Natomiast u ptaków i niektórych motyli samice maj

ą

 

tylko jedenchromosom X a samce XX. Jak wynika z tych wyja

ś

nie

ń

 gamety 

wytwarzane przez zwierz

ę

tapłci heterogametycznej s

ą

 dwojakiego rodzaju i od tego, 

która z nich we

ź

mie udział w wytworzeniu (podczas procesu zapłodnienia) zygoty 

zale

ż

y płe

ć

 zwierz

ę

cia. U ssaków, samce otrzymuj

ą

 chromosom X wył

ą

cznie od 

swojej matki, u ptaków jest odwrotnie – samice otrzymuj

ą

 chromosom płci X.-tylko od 

ojca. a wraz z nim geny koduj

ą

ce cechy sprz

ęż

one z płci

ą

background image

Ć

wiczenie 3 

 

 

14 

Autosomalne cechy pozostaj

ą

ce pod wpływem płci cz

ę

sto s

ą

 nazywane 

cechami zwi

ą

zanymi z płci

ą

. Wynika to st

ą

d, 

ż

e zwierz

ę

ta heterozygotyczne ze 

wzgl

ę

du na te cechy maj

ą

 mimo jednakowego genotypu ró

ż

ne fenotypy zale

ż

nie od 

płci. Na przykład, je

ż

eli gen bezro

ż

no

ś

ci okre

ś

limy symbolem B. a rogato

ś

ci - to u 

pewnych ras owiec zwierz

ę

ta BB b

ę

d

ą

 bezro

ż

ne niezale

ż

nie od płci, zwierz

ę

ta bb 

rogate, natomiast heterozygoty Bb samce b

ę

d

ą

 rogate, a Bb samice - bezro

ż

ne. Tak 

wi

ę

c, ten sam genotyp mo

ż

e dawa

ć

 ró

ż

ne efekty fenotypowe zale

ż

nie od płci 

osobnika. 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

background image

Ć

wiczenie 4 

 

 

15 

Ć

wiczenie 4. Allele wielokrotne na przykładzie sytemu grup krwi 

ABO u człowieka. Czynnik RH a konflikt serologiczny. 
Rozwi

ą

zywanie zada

ń

 rachunkowych: obliczanie frekwencji alleli w 

populacji na podstawie cz

ę

sto

ś

ci poszczególnych grup krwi. 

 

 

A. Allele wielokrotne na przykładzie sytemu grup krwi ABO u człowieka. 

Czynnik RH a konflikt serologiczny. Mechanizm dziedziczenia grup krwi u 

człowieka 

 

Dziedziczenie    grup    krwi    w    systemie    ABO    u    człowieka    zale

ż

y    od   

wyst

ę

powania kombinacji dwu z trzech alleli w jednym locus genowym. Dwa allele I

A

 

oraz I

B

 s

ą

 dominuj

ą

ce wobec  trzeciego  allelu  i.  Pomi

ę

dzy  dominuj

ą

cymi  allelami  

IA    i    IB    wyst

ę

puje    zjawisko  kodominacji    (współdominacji).    Polega    to    na   

jednoczesnej    ekspresji    obu     tych    alleli    w  heterozygocie.  Produktem  ekspresji 

allelu  I

A

  jest  antygen  A  obecny  w  błonie  komórkowej  erytrocytu.      Produktem   

ekspresji    allelu    I

B

    jest    antygen    B.    Allel    recesywny    i    jest odpowiedzialny 

za brak antygenu w błonie komórkowej erytrocytu. 

Osoby    z    grupa    krwi    A    posiadaj

ą

    antygen    A    w    błonie    komórkowej  

erytrocytu,  oraz przeciwciała  (izoaglutyniny)  anty-B,  skierowane  przeciw  antygenowi 

B.  Osoby  z  grupa  krwi  B  posiadaj

ą

  antygen  B  oraz  izoaglutyniny  anty-A.  Osoby  z 

grupa  AB  posiadaj

ą

  oba  antygeny  w    błonie    erytrocytu    i   

ż

adnych    izoaglutynin    w  

osoczu.    Osoby    z    grupa    krwi    0    posiadaj

ą

  izoaglutyniny  anty-A  i  anty-B  w 

osoczu,  nie  posiadaj

ą

  natomiast  

ż

adnych  antygenów  w błonie erytrocytu. Osoby z 

grupa krwi A mog

ą

 mie

ć

 genotypy: I

A

I

A

 oraz I

A

i osoby z grupa B: I

B

I

B

  oraz  I

B

i  osoby  z 

grupa  AB  -  tylko  I

A

I

B

  a  osoby  z  grupa  0  tylko  ii.  W  ten  sposób  sze

ść

  ró

ż

nych 

genotypów ( 3 homo- i 3 heterozygotyczne) daje w efekcie 4 fenotypy. Dzieje si

ę

 tak 

na  skutek  pełnej  dominacji  alleli  IA  oraz  IB  nad  allelem  i  w  odpowiednich 

genotypach  heterozygotycznych.  W  genotypie  heterozygotycznym  IAIB  wyst

ę

puje 

zjawisko  kodominacji  (jednoczesne  wyst

ę

powanie  obu  antygenów  w  błonie 

erytrocytu.

 

Wyst

ę

powanie  czynnika  Rh  zale

ż

y  od  układu  zale

ż

y  pary  alleli  jednym  locus 

genowym.  W tym locus wyst

ę

puj

ą

 dwa allele: D oraz d. Wyst

ę

puje pełna dominacja 

D  nad  d.  Genotypy  DD  i  Dd  b

ę

d

ą

  wiec  miały  wspólny  fenotyp  (Rh+),  natomiast 

homozygota  recesywna  dd  b

ę

dzie  miała  fenotyp  Rh-(brak  czynnika  Rh). 

Wyst

ę

powanie  konfliktu  serologicznego  wi

ąż

e  si

ę

  z odpowiedzi

ą

   immunologiczn

ą

   

background image

Ć

wiczenie 4 

 

 

16 

organizmu   matki   o   fenotypie   Rh-   przeciwko   krwinkom czerwonym   dziecka   o   

fenotypie    Rh+.    W    takiej    sytuacji    nast

ę

puje    indukcja    syntezy  specyficznych 

przeciwciał  skierowanych  przeciwko  czynnikowi  Rh  w  erytrocytach  dziecka,  gdy

ż

  

czynnik   ten   jest   rozpoznawany   w   organizmie   matki   jako   obcy   antygen).   W  

trakcie  ci

ąż

y wzrost koncentracji  przeciwciał przeciwko czynnikowi RH  we  krwi  matki 

przebiega  stopniowo,  niemniej  pierwsze  dziecko  rodzi  si

ę

  zwykle  bez  wi

ę

kszych 

komplikacji.  Poziom  przeciwciał  przeciw czynnikowi  Rh  we  krwi  matki  o  genotypie 

dd  po  przebytej  ci

ąż

y  jest  ju

ż

  podwy

ż

szony (organizm  nabył  „odporno

ść

"  na  oby 

antygen  -  czynnik  Rh,  podobnie  jak  to  ma  miejsce  w  przypadku  wytwarzania  si

ę

 

odporno

ść

  naturalnej  po  przebytej  chorobie).  Przy  kolejnej  ci

ąż

y  dojdzie    do  

szybkiego    dalszego    wzrostu    koncentracji    przeciwciał    i    w    rezultacie    nast

ą

pi 

odpowiedz  immunologiczna  organizmu  matki,  polegaj

ą

ca  na  niszczeniu  krwinek  

dziecka posiadaj

ą

cego czynnik Rh w błonie erytrocytu (genotyp Dd). 

Osoby  z  grup

ą

  krwi  Rh-  stanowi

ą

  15%  całej  populacji,  natomiast  osoby  z 

grup

ą

  krwi  Rh+ stanowi

ą

 85% populacji. 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 

background image

Ć

wiczenie 5 

 

 

17 

Ć

wiczenie  5.  Model  Hardy’ego-Weinberga  (H-W).  Svmulowanie 

losowego  kojarzenia  gamet  w  populacji  panmiktvcznei. 

Stosowanie  testu 

χ

2  (chi2)  do  okre

ś

lenia  czy  obserwacje 

potwierdzaj

ą

 prawo H-W. 

 

Proces analizy zmienno

ś

ci genetycznej składa si

ę

- ze zbadania jednego lub wi

ę

cej typów markerów genetycznych, 

- ilo

ś

ciowego wyra

ż

enia frekwencji fenotypów, 

- wywnioskowania na tej podstawie frekwencji genotypów koduj

ą

cych zbadane 

fenotypy. Nast

ę

pnie potrzebny jest okre

ś

lony model, który powi

ąż

e ze sob

ą

 

frekwencje genotypów z frekwencjami alleli i umo

ż

liwi wyciagni

ę

cie wniosków na 

temat procesów, oddziałuj

ą

cych na badan

ą

 populacj

ę

. U

ż

yteczno

ść

 modelu polega 

na tym, i

ż

 pozwala on zidentyfikowa

ć

 kluczowe obserwacje (lub eksperymenty) 

które nale

ż

y poczyni

ć

, aby lepiej zrozumie

ć

 stan obecny populacji oraz zaradzi

ć

 

ewentualnym kłopotom. 

Najpowszechniej stosowanym modelem, wi

ążą

cym frekwencje genotypów z 

frekwencjami alleli, jest model opracowany niezale

ż

nie przez G.H. Hardy'ego 

(1908) oraz W. Weinberga (1908). 

Model Hardy'ego-Weinberga opiera si

ę

 na kilku wa

ż

nych zało

ż

eniach: 

- liczebno

ść

 populacji jest wielka i stała w kolejnych pokoleniach, 

- kojarzenie si

ę

 osobników jest losowe (populacja jest panmiktyczna, albo 

bardzo dobrze wymieszana), 

- organizmy s

ą

 diploidalne, 

- pokolenia nie zaz

ę

biaj

ą

 si

ę

- rozród odbywa si

ę

 drog

ą

 płciow

ą

- wpływy mutacji, migracji i selekcji s

ą

 zaniedbywalne. 

W przypadku autosomalnych (tych, które nie s

ą

 ulokowane na chromosomach płci) 

loci genowych o dwóch allelach, model Hardy'ego-Weinberga przyjmuje posta

ć

 (p + q)

2

 = p

2

 + 2pq + q

2

 = 1 

 

background image

Ć

wiczenie 5 

 

 

18 

 

gdzie p to frekwencja cz

ę

stszego allelu A podczas gdy q jest frekwencj

ą

 

rzadziej wyst

ę

puj

ą

cego allelu a, natomiast p +q = 1. Proporcje genotypów 

b

ę

d

ą

 odpowiadały rozwini

ę

ciu dwumianu (p + q)

2

.

 

  AA     Aa    aa 

              p

2

      2pq    q

2

 

Model Hardy'ego-Weinberga zakłada, 

ż

e je

ś

li zostan

ą

 spełnione ww. zało

ż

enia, to 

frekwencje alleli i genotypów w populacji nie b

ę

d

ą

 si

ę

 zmieniały z pokolenia na 

pokolenie. Zgodnie z tym zało

ż

eniem, model mo

ż

e by

ć

 stosowany do przewidywania 

frekwencji genotypów na podstawie obecnej frekwencji alleli. Zastosowania modelu 

Hardy'ego-Weinberga dostarczaj

ą

 podstawy do oceny sił ewolucyjnych, wpływaj

ą

cych 

na wachlarz genotypów w populacji. Je

ś

li stwierdzamy 

ż

e obserwowane frekwencje 

genotypów s

ą

 inne ni

ż

 frekwencje przewidywane przez model, mo

ż

na stawia

ć

 

hipotezy co do przyczyn tych odchyle

ń

. Id

ą

c dalej, mo

ż

na zaplanowa

ć

 nowe 

obserwacje lub eksperymenty, których celem b

ę

dzie wyja

ś

nienie procesów, które 

spowodowały ró

ż

nice mi

ę

dzy obserwowanymi i przewidywanymi frekwencjami alleli w 

populacji. Rozumowanie takie opiera si

ę

 na przypuszczeniu, i

ż

 w rezultacie 

rozmaitych mechanizmów ekologicznych jedno lub wi

ę

cej zało

ż

e

ń

 modelu nie jest 

spełnione w przypadku obserwowanej populacji. 

Jednym z zało

ż

e

ń

 modelu Hardy'ego-Weinberga jest losowe kojarzenie si

ę

 

osobników w procesie rozrodu. To zało

ż

enie cz

ę

sto nie jest spełniane wskutek 

najrozmaitszych zachowa

ń

 rozrodczych. Wybiórcze krzy

ż

owanie si

ę

 osobników to 

wybór partnera rozrodczego na podstawie jego fenotypu. Dodatnie krzy

ż

owanie 

wybiórcze wyst

ę

puje wtedy. gdy osobniki krzy

ż

uj

ą

 si

ę

 z podobnymi do siebie cz

ęś

ciej 

ni

ż

 gdyby było to wył

ą

cznie dziełem przypadku. Inbreeding to krzy

ż

owanie si

ę

 ze sob

ą

 

osobników spokrewnionych, co stanowi szczególny przypadek pozytywnego 

krzy

ż

owania si

ę

 wybiórczego. Negatywne wybiórcze kojarzenie si

ę

 wyst

ę

puje 

wówczas, gdy cz

ęś

ciej ni

ż

 wynikałoby to z przypadku osobniki krzy

ż

uj

ą

 si

ę

 z 

partnerami niepodobnymi do siebie fenotypowo jak w przypadku "korzy

ś

ci rzadkich 

samców" [rare-male advantage] Drosophila). Genetyczny podział populacji gatunku 

jest równie

ż

 odmian

ą

 krzy

ż

owania wybiórczego, w którym na pul

ę

 genow

ą

 gatunku 

składaj

ą

 si

ę

 pule genowe grupy subpopulacji (stad), których osobniki krzy

ż

uj

ą

 si

ę

 

panmiktycznie w ramach subpopulacji (stad). 

W niektórych przypadkach wpływ doboru naturalnego na frekwencje genotypów 

background image

Ć

wiczenie 5 

 

 

19 

nie jest zaniedbywalny. Dobrze znanym przykładem u człowieka jest korzystne 

dostosowanie heterozygot w locus B-hemoglobiny, kiedy to genotyp +s (odporny na 

malari

ę

, nie anemiczny) jest lepiej dostosowany ni

ż

 ++ (podatny na malari

ę

) i 

genotyp ss (cierpi na anemi

ę

 zwi

ą

zan

ą

 z sierpowato

ś

ci

ą

 erytrocytów). 

Złamanie zało

ż

e

ń

 prawa Hardy'ego-Weinberga mo

ż

e wynikn

ąć

 z rozmaitych 

innych mechanizmów ekologicznych. W rzeczywisto

ś

ci, model Hardy'ego-Weinberga 

jest do

ść

 odporny na niewielkie odst

ę

pstwa od jego zało

ż

e

ń

, co czyni go u

ż

ytecznym 

w zastosowaniach praktycznych. Trzeba jednak zaznaczy

ć

, i

ż

 je

ś

li obserwowane 

frekwencje genotypowe spełniaj

ą

 oczekiwania Hardy'ego-Weinberga, to nie musi to 

koniecznie oznacza

ć

 

ż

e wszystkie zało

ż

enia modelu s

ą

 spełnione. 

 

Symulowanie losowego kojarzenia gamet w populacji panmiktvcznej. 

Stosowanie testu 

χ

2 (chi2) do okre

ś

lenia czy obserwacje potwierdzaj

ą

 

spodziewania H-W 

Populacj

ę

 okre

ś

lamy jako pamniktyczn

ą

, je

ż

eli kojarzenia nale

żą

cych do niej 

osobników zachodz

ą

 całkowicie losowo. Rozkład genotypów w populacji zale

ż

y od 

wielu czynników. W najprostszym przypadku mo

ż

e on by

ć

 losowy i bezpo

ś

rednio 

wynika

ć

 z frekwencji wyst

ę

puj

ą

cych w tej populacji alleli. 

Załó

ż

my, 

ż

e populacja spełnia nast

ę

puj

ą

ce warunki: 

1. organizmy s

ą

 diploidalne, 

2. rozmna

ż

aj

ą

 si

ę

 płciowo, 

3. pokolenia nie zachodz

ą

 na siebie, 

4. osobniki kojarz

ą

 si

ę

 losowo (populacja jest panmiktyczna), 

5. populacja jest bardzo du

ż

a, 

6. nie ma migracji, 

7. nie ma mutacji, 

8. dobór naturalny nie wpływa na badany locus. 

Populacja  b

ę

dzie  spełniała  te  warunki  tak

ż

e  wtedy,  gdy  czynniki  wymienione  w 

pkt. 6, 7 i 8 b

ę

d

ą

 si

ę

 równowa

ż

y

ć

. W takich warunkach proporcje genotypów, dla locus 

o dwu allelach A i a, których frekwencje wynosz

ą

 odpowiednio p i q, (przy czym p + q = 

1), b

ę

d

ą

 odpowiadały rozwini

ę

ciu dwumianu (p + q)2. 

background image

Ć

wiczenie 5 

 

 

20 

Powy

ż

sze stwierdzenie jest zwane prawem Hardy'ego i Weinberga. Prawo to 

mówi, 

ż

e je

ś

li zostan

ą

 spełnione zało

ż

enia 1-8, to frekwencje alleli i genotypów w 

populacji nie b

ę

d

ą

 si

ę

 zmieniały z pokolenia na pokolenie; dla dwu alleli frekwencje 

genotypów b

ę

d

ą

 odpowiadały rozwini

ę

ciu dwumianu (p + q)2. 

Ka

ż

dy ze studentów losuje dwie. "gamety" z locus A i dwie z locus B, nast

ę

pnie  

ka

ż

dy odczytuje swój "genotyp".    

 Jakie s

ą

 liczebno

ś

ci poszczególnych genotypów w locus A a jakie w locus B? 

Jakie s

ą

 oczekiwane liczebno

ś

ci tych genotypów z równania Hardy'ego i    

Weinberga? 

Czy frekwencje obserwowane odpowiadaj

ą

 oczekiwanym - sprawdzenie 

za pomoc

ą

 testu chi-kwadrat. 

Test 

χ

2 stosuje si

ę

 do okre

ś

lania, czy obserwowane liczby osobników o danych 

genotypach s

ą

 takie same, jakich spodziewaliby

ś

my si

ę

 na podstawie H-W (to 

znaczy, czy spełniaj

ą

 oczekiwania H-W, otrzymane warto

ś

ci z obu (obserwowane i 

oczekiwane) kolumn podstawiamy do wzoru i obliczamy według modelu 

=

Exp

Exp

Obs

2

2

)

(

χ

 

gdzie: Obs to liczba obserwowanych osobników o okre

ś

lonym fenotypie 

Exp to liczba oczekiwanych osobników o okre

ś

lonym fenotypie 

suma (

Σ

) b

ę

dzie zawierała 3 składniki - odpowiednio dla trzech genotypów w 

ka

ż

dym z badanych loci  genowych (oddzielnie AA, Aa i aa oraz BB, Bb i bb). 

Liczba stopni swobody, zwi

ą

zana z t

ą

 wielko

ś

ci

ą

 

χ

2

 , równa si

ę

 liczbie klas 

danych (w tym przykładzie trzy klasy, czyli liczby AAAa oraz aa) minus jeden, minus 

liczba parametrów oszacowanych na podstawie danych (w tym przykładzie jeden 

parametr, p, oszacowano na podstawie danych), czyli 3 - 1 - 1 = 1. Zauwa

ż

my, 

ż

stopie

ń

 swobody nie jest pomniejszany z powodu oszacowania na podstawie danych 

wielko

ś

ci parametru q, gdy

ż

 kiedy ju

ż

 oszacowali

ś

my p. wówczas mo

ż

na otrzyma

ć

 

z zale

ż

no

ś

ci = 1 - p. Przy jednym stopniu swobody otrzymana wy

ż

ej warto

ść

 

χ

2

 jest 

wysoce istotna (P < 0,01).

 

Warto

ść

 krytyczna statystyki 

χ

2

 na poziomie istotno

ś

ci = 0,05 wynosi w tym 

przypadku 3,84

 

background image

Ć

wiczenie 5 

 

 

21 

Obliczanie frekwencji alleli w locus przy pełnej dominacji. Rozpatrujemy dwie 

cechy: 

1. barwa oczu: br

ą

zowe. piwne lub zielone - genotyp M lub Aa niebieskie lub szare 

- genotyp aa

 

2. ucho: wolny koniec - genotyp BB lub Sb, przyro

ś

ni

ę

ty koniec - genotyp bb. 

Ka

ż

dy ze studentów okre

ś

la genotyp s

ą

siada (na podstawie jego fenotypu) 

jako Ax lub aa oraz Bx lub bb.(gdzie x oznacza dowolny allel z danego locus). 

Zauwa

ż

my. 

ż

e tylko homozygoty recesywne s

ą

 wyró

ż

nialne (dotyczy to obu 

badanych loci genowych). Obliczamy udział homozygot recesywnych (dla ka

ż

dej 

cechy oddzielnie) w całej grupie studenckiej. Dodajemy równie

ż

 w miar

ę

 

mo

ż

liwo

ś

ci wyniki z grup poprzednich, aby zwi

ę

kszy

ć

 liczebno

ść

 próby i 

zminimalizowa

ć

 bł

ą

d statystyczny. Przykładowo, je

ż

eli liczba homozygot w locus 

A wynosiła 5 na 20 osób, to frekwencja homozygot recesywnych w próbie wynosi 

5/20 czyli 0.25. Z równania Hardy'ego i Weinberga wiemy. 

ż

e frekwencja 

homozygot recesywnych w populacji wynosi q

2

, a zatem frekwencja allelu 

recesywnego q = 

q

2

 = 0,5. Frekwencja allelu dominuj

ą

cego wynosi za

ś

 

     p = 1-q = 0,5 

Mamy ju

ż

 frekwencje alleli A i a (p q) oraz B i b (p

i q

1

). Mo

ż

emy teraz 

obliczy

ć

, jaki procent w populacji stanowi

ą

 heterozygoty - nosiciele cech 

recesywnych. Obliczamy to ze wzoru: 

liczba heterozygot Aa = 2pq 

liczba heterozygot Bb = 2p1q1.

 

Ka

ż

dy ze studentów, szczególnie potencjalnych heterozygot w badanych loci 

przypomni sobie jak wygl

ą

daj

ą

 wspomniane cechy u jego rodziców i rodze

ń

stwa, a 

nast

ę

pnie wyci

ą

gnie wnioski co do swojego genotypu w loci A i B. 

 

 

 
 

 
 
 
 

background image

Ć

wiczenie 6 

 

 

22 

Ć

wiczenie 6. Efektywna wielko

ść

 populacji i współczynnik inbredu – 

rozwi

ą

zywanie zada

ń

Efektywna wielko

ść

 populacji:      

f

m

f

m

e

N

N

N

N

N

+

=

*

4

 

gdzie:  N

m

- liczba samców, N

f

- liczba samic 

Współczynnik inbredu: 

  

t

e

t

N

F

)

5

,

0

1

(

1

=

     

gdzie: F - współczynnik inbredu, t - liczba pokole

ń

, N

e

 - efektywna wielko

ść

 

populacji                         

          AA  p

o

2

       +P

o

q

o

F

t

 

          Aa  2p

o

q

o

     -2p

o

q

o

F

t

 

          aa    q

o

2

        +P

o

q

o

F

t

 

Im wy

ż

sza warto

ść

 współczynnika inbredu tym szybciej wzrasta nadwy

ż

ka 

homozygot w populacji. Inbred nie ma wpływu na frekwencje alleli A i a, natomiast 

ma znaczny wpływ na frekwencje poszczególnych genotypów AA, Aa, i aa. 

Zadania 

1) Oblicz efektywn

ą

 wielko

ść

 populacji, w której jest: 

a) 150 samic i 50 samców, 

b) 180 samic i 20 samców, 

c) 280 samic i 20 samców, 

d) 380 samic i 20 samców, 

e) 170 samic i 30 samców. 

2) Oblicz efektywn

ą

 wielko

ść

 populacji zło

ż

onej z 10 kur i 1 koguta. 

3) Efektywna wielko

ść

 pewnej populacji wynosi 20. Frekwencje alleli A i a wynosz

ą

 

odpowiednio 0,6 i 0,4. 

 

background image

Ć

wiczenie 6 

 

 

23 

4) Oblicz współczynnik inbredu oraz frekwencje genotypów w tej populacji w 

dziesi

ą

tym pokoleniu. Oblicz to samo dla populacji licz

ą

cej 1000 samic i 1000 

samców. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

background image

Ć

wiczenie 7 

 

 

24 

Ć

wiczenie 7. Genetyka muszki owocowej (Drosophila 

melanogaster). Wykorzystanie programu komputerowego 

drosophiLab. 

 

DrosophiLab (autor programu: Hannes Jensen)

 

I  Konstrukcja prostego eksperymentu 

Przewodnik ten pozwala na przeprowadzenie prostego eksperymentu, w którym 

analizowane b

ę

dzie dziedziczenie pojedynczego genu (vg – vestigial vings) 

odpowiedzialnego za mutacj

ę

 polegaj

ą

c

ą

 na redukcji skrzydeł u D. melanogaster. Do 

eksperymentu wybieramy rodziców, którzy s

ą

 heterozygotami pod wzgl

ę

dem tego 

genu. Jako, 

ż

e rodzice nie wykazuj

ą

 

ż

adnej obecno

ś

ci tej mutacji mo

ż

emy si

ę

 

spodziewa

ć

, i

ż

 25% pokolenia potomnego (F1) b

ę

dzie posiadało zredukowane 

skrzydła (co ilustruje poni

ż

szy diagram) 

 

Krok 1.

 

Uruchom program DrosophiLab i wybierz FileNew Experiment. Wpisz nazw

ę

 

eksperymentu „mutacja vg” a nazw

ę

 generacji zostaw bez zmian „P1”. Kliknij na ikon

ę

 

Male (samiec) i w oknie dialogowym wybierz  vgmale.fly. Zrób te same czynno

ś

ci 

wybieraj

ą

c samic

ę

 (Female – vgfemale.fly). 

Kliknij prawym przyciskiem myszy na białe pole opisane jako Counting jar (naczynie 

do zliczania muszek) i wybierz Add jar (dodaj naczynie) wpisuj

ą

c jednocze

ś

nie nazw

ę

 

naczynia „forma dzika”. Dodaj jeszcze jedno naczynie i nazwij je jako „forma vg”. 

Kliknij OK 

ż

eby przej

ść

 do drugiego kroku. 

background image

Ć

wiczenie 7 

 

 

25 

 

 

Krok 2. 

Kolejny etap to rozpocz

ę

cie eksperymentu z wybranymi rodzicami. Osobniki te 

ukazane s

ą

 w formie małych ikon oznaczonych jako P1. Aby obejrze

ć

 wybrane 

muszki nale

ż

y przeci

ą

gn

ąć

 je przy pomocy myszki na pole oznaczone Microscope

Ogl

ą

dane osobniki mo

ż

na powi

ę

kszy

ć

 poprzez przeci

ą

gni

ę

cie w dół suwaka 

znajduj

ą

cego si

ę

 po prawej stronie pola obserwacyjnego. Ponadto, ogl

ą

dane muszki 

mo

ż

na obróci

ć

 w dowolnym kierunku przytrzymuj

ą

c klawisz ctrl na klawiaturze. Aby 

usun

ąć

 muszk

ę

 spod mikroskopu nale

ż

y klikn

ąć

 Empty microscope. Nale

ż

y zwróci

ć

 

uwag

ę

, i

ż

 obydwie muszki posiadaj

ą

 normalne skrzydła. Aby zatwierdzi

ć

 muszk

ę

 

jako rodzica klikn

ąć

 na set as parent. Wybór muszki na rodzica jest potwierdzany 

przez ró

ż

owe zabarwienie ikony muszki.

 

Z górnego paska dialogowego wybierz Experiment>New generation. Wprowad

ź

 

liczb

ę

 potomstwa Number of offspring (tym razem niech to b

ę

dzie 20) i upewnij si

ę

ż

e poni

ż

ej zaznaczona jest opcja Icons (ikony). Inne mo

ż

liwo

ś

ci pokazania wyników 

background image

Ć

wiczenie 7 

 

 

26 

to Tabela (Table) lub wykres (Chart). Przejd

ź

 do kolejnego kroku poprzez klikni

ę

cie 

OK.

 

 

Krok 3. 

Potomstwo wybranych rodziców (w formie małych ikon) powinno znajdowa

ć

 si

ę

 w 

oknie oznaczonym jako F1. 

Ka

ż

d

ą

 potomn

ą

 muszk

ę

 przeci

ą

gnij przy pomocy myszki pod mikroskop i sprawd

ź

 

czy posiada ona normalne skrzydła czy te

ż

 zredukowane. Muszki z normalnymi 

skrzydłami bezpo

ś

rednio spod mikroskopu przeci

ą

gnij do naczynia „forma dzika” 

natomiast muszki ze zredukowanymi skrzydłami przenie

ś

 do naczynia „forma vg”. 

Ile jest much z efektem mutacji vg a ile powinno by

ć

 

II Eksperyment. Dziedziczenie cech recesywnych. 

Krok 1. 

Utwórz muszki o podanym poni

ż

ej genotypie przy pomocy Edytora Chromosomów: 

Tools>Chromosome Editor

Samiec (zaznacz opcj

ę

 Male!): (w+) (vg+/vg+), zapisz (File>Save) w katalogu Flies 

(C:/Program Files\Drosohilab/Flies) jako dzikisamiec.fly . 

Samica (zaznacz opcj

ę

 Female!): (w/w) (vg/vg), zapisz jako bialookasamica.fly. 

 

Krok 2. 

background image

Ć

wiczenie 7 

 

 

27 

Utwórz nowy eksperyment (File>New Experiment) i wybierz samca 

(dzikisamiec.fly) i samic

ę

 (bialookasamica.fly). Potwierd

ź

 poprzez klikni

ę

cie 

OK. 

Krok 3. 

Sprawd

ź

 pod mikroskopem czy wybrałe

ś

 odpowiednie osobniki, je

ś

li tak to zatwierd

ź

 

je jako rodziców. Kontynuuj prac

ę

 Experiment>New generation, wpisz liczb

ę

 

osobników potomnych (100), zaznacz format wyniku jako ikony (opcja Icone) i kliknij 

OK. 

Krok 4. 

Przeanalizuj wyniki, dodaj trzy naczynia do liczenia muszek (Experiment>Add 

counting jar), i nazwij je kolejno: białe oczy, czerwone oczy,  bez skrzydeł. Ile 

osobników ma czerwone oczy (forma dzika), ile osobników ma białe oczy a ile 

powstało osobników ze zredukowanymi skrzydłami? 

Wyja

ś

nij otrzymane wyniki. Jakie genotypy i jakie fenotypy powinny posiada

ć

 

osobniki potomne? 

Krok 5

Powtórz krok 2 i 3, Z potomstwa otrzymanego w krok 4, wybierz po jednym 

osobniku z czerwonymi oczami (forma dzika) oraz białymi oczami, wska

ż

 je jako 

osobniki rodzicielskie. Utwórz pokolenie F2 (Experiment>New Generation). 

Wpisz liczb

ę

 osobników potomnych (100), wyniki utwórz  w formie tabeli (opcja 

Table).  

Jakich genotypów i jakich fenotypów mo

ż

emy si

ę

 spodziewa

ć

? Jaki jest 

empiryczny stosunek otrzymanych fenotypów? 

Wykaz skrótów oznacz

ę

 fenotypów u

ż

ywanych przez program DrosophiLab 

w (white eyes) – białe oczy  

rb  (ruby eyes) – rubinowe oczy  

t (tan body) – 

ż

ółtobr

ą

zowe ciało 

B (bar eyes) – ograniczona wielko

ść

 oczu 

al (aristaless  antena) – urz

ę

sione czułki  

Cy (curly wings) – podwini

ę

te skrzydła  

background image

Ć

wiczenie 7 

 

 

28 

b (black body) – czarne ciało 

p (purple eyes) – purpurowe oczy 

vg (vestigial vings) – zredukowane skrzydła 

L (lobe eyes) – oczy ograniczone 

c (curved wings) – zakrzywione skrzydła  

jv (javelin bristles) – odstaj

ą

ce rz

ę

ski 

se (sepia eyes) – oczy w kolorze sepii th (thread arista) – nitkowate czułki 

cu (curly wings) – podwini

ę

te skrzydła, jednocze

ś

nie czarne ciało  

sr (striped body) – pr

ąż

kowane ciało 

ci (cubitus interruptus veins) – najwi

ę

ksze skrzydła poprzerywane, mniejsze w 

zaniku  

sv (shaven bristles) – rz

ę

ski krótkie lub w zaniku 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

background image

Ć

wiczenie 8 

 

 

29 

Ć

wiczenie 8. Geny autosomalne i sprz

ęż

one z płci

ą

.  Drosophila 

melanogaster jako obiekt bada

ń

 genetycznych 

 

Przygotowanie hodowli 

Do próbówki wsypa

ć

 1 g IDM (Instant Drosophila Medium) (3,5-3,7ml obj

ę

to

ś

ci). 

Doda

ć

 5 ml wody destylowanej. UWAGA! 

Ś

cianki próbówki musz

ą

 pozosta

ć

 suche. 

Wszystkie naczynia musz

ą

 by

ć

 całkowicie suche. Oznakuj probówki swoimi 

inicjałami, dat

ą

 i zaznacz, jakie muchy tam hodujesz (gdzie Mel oznacza Drosophila 

melanogaster - czyli muszka owocowa): 

• Mel + (dzikie), 

• Mel Vg (bezskrzydłe), 

• Mel W (białookie), 

• Mel W/Vg (białookie, bezskrzydle). 

Je

ż

eli wykonujesz krzy

ż

ówki zaznacz w opisie płe

ć

 poszczególnych u

ż

ytych 

osobników. 

Usypianie much przy u

ż

yciu anestetyku Fly Nap

Preparat Fly Nap to nowoczesny anestetyk stosowany do usypiania much.  W 

przeciwie

ń

stwie wcze

ś

niej stosowanych 

ś

rodków jak: CO2 , chloroform, jest on 

nieszkodliwy dla owadów. Jego u

ż

ycie nie wpływa na prze

ż

ywalno

ść

 larw, poczwarek 

i osobników dorosłych. Muchy u

ś

pione preparatem Fly Nap pozostaj

ą

 w stanie 

narkozy przez okres 1-1,5 godziny. Jego prawidłowe zastosowanie uzale

ż

nione jest 

jednak od przestrzegania poni

ż

szej instrukcji. Przy usypianiu much anestetykiem Fly 

Nap mo

ż

na tak

ż

e skorzysta

ć

 z rysunku zamieszczonego na s

ą

siedniej stronie. 

1. Prosz

ę

 przygotowa

ć

a.   butelk

ę

 z preparatem Fly Nap i dozownik do preparatu Fly Nap,  

b.   czarne pudełko na dozownik Fly Nap, 

c.   płytk

ę

 szklan

ą

 (szalka Petriego), 

d.   próbówki z  rozrobion

ą

 po

ż

ywk

ą

 wraz z korkiem,  

e.   p

ę

dzelek.  

2. Odkr

ę

ci

ć

 butelk

ę

 z preparatem Fly Nap i umocz ko

ń

cówk

ę

 dozownika Fly Nap 

w preparacie. Po umoczeniu ko

ń

cówki dozownika DOKŁADNIE ZAKR

Ę

CI

Ć

 

background image

Ć

wiczenie 8 

 

 

30 

butelk

ę

3. Strz

ą

sn

ąć

 delikatnie muchy na dno próbówki. 

4. Odsun

ąć

 cz

ęś

ciowo korek próbówki i umie

ść

 dozownik poni

ż

ej korka (czynno

ść

 t

ą

 

trzeba wykona

ć

 szybko aby muchy nie uciekły z próbówki). 

5. Uło

ż

y

ć

 próbówk

ę

 z  dozownikiem na stole w pozycji horyzontalnej. 

6. Pozostawi

ć

 dozownik Fly Nap pod korkiem próbówki na czas 8-iu minut. 

7. Gdy muchy przestan

ą

 si

ę

 rusza

ć

 usun

ąć

 jednocze

ś

nie korek i dozownik Fly Nap. 

Nast

ę

pnie dozownik umie

ś

ci

ć

 w czarnym pudełku. 

8. Wysypa

ć

 muchy na szalk

ę

 Petriego. 

9. Z po

ś

ród much znajduj

ą

cych si

ę

 w szalce wybra

ć

 interesuj

ą

ce nas osobniki. 

Selekcj

ę

 much dokonujemy przy u

ż

yciu p

ę

dzelka. 

10. Przy u

ż

yciu p

ę

dzelka przenie

ść

 wyselekcjonowane osobniki do nowej próbówki. 

11. Zatka

ć

 próbówk

ę

 i pozostawi

ć

 j

ą

 w pozycji horyzontalnej. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 
 
 

background image

Ć

wiczenie 8 

 

 

31 

 

 

 

 

Odró

ż

nianie płci u Drosophila melcmogaster 

 

1. 

Samice s

ą

 nieco wi

ę

ksze od samców. 

2. Samice maja, pr

ąż

kowany odwłok, szeroki i zaostrzony na ko

ń

cu do składania jaj 

(Rys. 1).

 

3. Koniec odwłoka samca jest okr

ą

gły i prawie czarny w porównaniu do pr

ąż

ków 

samicy (Rys.2). U młodych muszek me wida

ć

 tak wyra

ź

nej ró

ż

nicy.

 

4. U samców na pierwszej parze odnó

ż

y znajduj

ą

. si

ę

 tzw. sex combs - szereg 

g

ę

stych czarnych szczecinek (Rys.3). 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bierzemy pod uwag

ę

 dwie cechy muszki owocowej wykazuj

ą

ce zmienno

ść

 

background image

Ć

wiczenie 8 

 

 

32 

 



barwa oczu - biała (w) lub czerwona (+)

 

 



skrzydła - normalne (+) lub zredukowane (vg). 

Nale

ż

y okre

ś

li

ć

, które z tych cech sa dominuj

ą

ce, a które recesywne oraz ktore 

s

ą

 autosomalne, a które sprz

ęż

one z płci

ą

. W tym celu ka

ż

da podgrupa wykona 2 

ż

ne krzy

ż

ówki miedzy osobnikami z ró

ż

nych linii hodowlanych muszki. Przy 

analizowaniu wyników nale

ż

y uwzgl

ę

dni

ć

 fakt, i

ż

 niektóre samice mogły zosta

ć

 

zapłodnione ju

ż

 w hodowli macierzystej, (je

ż

eli przebywały w niej dłu

ż

ej ni

ż

 8 

godzin od momentu opuszczenia poczwarki). Cz

ęść

 potomstwa takiej samicy ( z 

jaj zło

ż

onych najwcze

ś

niej) nie b

ę

dzie rezultatem zało

ż

onej przez nas krzy

ż

ówki. 

Tej cz

ęś

ci potomstwa nie uwzgl

ę

dniamy w naszej analizie. 

W ka

ż

dej podgrupie (połowa grupy)  zakładane s

ą

 dwie uzupełniaj

ą

ce si

ę

 

krzy

ż

ówki: bialooka bezskrzydła samica (Mel w/vg) z samcem o fenotypie 

dzikim (Mel +) (czerwone oczy i normalne skrzydła) oraz krzy

ż

ówka odwrotna. 

Trzecia hodowla b

ę

dzie zało

ż

ona wył

ą

cznie z muszek dzikich w liczbie: 3 

samce i 3 samice.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

background image

Ć

wiczenie 9 

 

 

33 

 

Ć

wiczenie 9. Modele doboru naturalnego w populacjach - 

symulacje komputerowe dotycz

ą

ce zmian frekwencji alleli w 

populacji pod wpływem doboru naturalnego. 

 

Współczynnik reprodukcji (R): 

 R = FxP, gdzie F oznacza liczb

ę

 potomków przypadaj

ą

cych na jednego osobnika 

rodzicielskiego a P to prawdopodobie

ń

stwo prze

ż

ycia potomka do wieku 

reprodukcyjnego. 

Warto

ść

 przystosowawcza genotypu: 

jest to stosunek współczynnika reprodukcji danego genotypu do współczynnika 

reprodukcji najkorzystniejszego genoypu: W = R/Rmax. 

Dobór przeciw homozygotom recesywnym: 

(np. melanizm przemysłowy Biston betularia na obszarach 

zanieczyszczonych). WAA = WAa = 1,    Waa = 1-s           

q = -pq2s/1-sq2       

p,q – frekwencje alleli A i a 

q – zmiana frekwencji allelu a 

Dobór przeciw homozygotom dominuj

ą

cym i heterozygotom: 

(np. forma nie-melanistyczna motyla Biston betularia na obszarach nie 

zanieczyszczonych) WAA = WAa = 1-s, Waa = 1      

q = -pq2s/1-ps(1+q) 

Dobór przeciw obu homozygotom: 

(np. anemia sierpowata u człowieka na obszarach 

malarycznych) WAa = 1, WAA = 1 – sAA, Waa = 1 - saa 

Dobór przeciw heterozygotom: 

WAa = 1,   WAA = 1 + sAA, Waa = 1 + saa 

q =  pq(qsaa-psAA)/1+p2sAA+q2saa                          

q=0 – punkt równowagi 

nietrwałej, przy niewielkim odchyleniu wyst

ę

puje tendencja do jego pogł

ę

bienia 

(dodatnie sprz

ęż

enie zwrotne). 

Dwa punkty równowagi trwałej: q=1, p=0 oraz q=0, p=1. 

POPULUS

 

Celem 

ć

wicze

ń

 jest analiza wpływu naturalnej selekcji, dryfu genetycznego, 

background image

Ć

wiczenie 9 

 

 

34 

migracji, mutacji oraz ich kombinacji na cz

ę

sto

ść

 wyst

ę

powania alleli w populacji. 

ć

wiczeniu analizowana b

ę

dzie populacja myszy. Kolor sier

ś

ci myszy 

kontrolowany jest przez jeden gen posiadaj

ą

cy dwa allele. W przypadku tej cechy 

wyst

ę

puje nie pełna dominacja: homozygoty dominuj

ą

ce (AA) posiadaj

ą

 sier

ść

 

koloru czarnego, heterozygoty (Aa) posiadaj

ą

 sier

ść

 koloru szarego a homozygoty 

recesywne (aa) maj

ą

 sier

ść

 koloru białego. Zakłada si

ę

ż

e myszy 

ż

yj

ą

 na wyspie 

bez drapie

ż

nika. Frekwencja obu alleli jest identyczna, chyba 

ż

e podane jest 

inaczej.

 

Symulacja I 

Na bardzo du

żą

, odizolowana populacj

ę

 myszy, swobodnie si

ę

 krzy

ż

uj

ą

cych nie 

działaj

ą

 

ż

adne czynniki mutagenne. Je

ś

li na wysp

ę

 przedostanie si

ę

 drapie

ż

nik (np. 

mysz) bardziej zagro

ż

one s

ą

 białe myszy. Celem symulacji jest okre

ś

lenie kierunku 

ewolucji wobec działania powy

ż

szego czynnika selekcyjnego. 

1.   Uruchom program Populus i przejd

ź

 do Model > Natural selections. Wybierz 

Selection on Diallelic Autosomal Locus

2.   Zaznacz opcj

ę

 genotypic frequencies vs. t

3.   Wybierz Fitness (przystosowanie) i okre

ś

l je dla ka

ż

dego genotypu: 

              AA przystosowanie 1.0 

              Aa  przystosowanie 1.0 

               aa   przystosowanie 0.7 

4.   Wybierz jedn

ą

 pocz

ą

tkow

ą

 frekwencj

ę

 (One Initial Frequency) i wpisz 0.5. Ustaw 

liczb

ę

 generacji (Generations)   na 130. 

5.   Naci

ś

nij View

6.   Odpowiedz na nast

ę

puj

ą

ce pytania: 

a)   Okre

ś

l linie dotycz

ą

ce poszczególnych genotypów. Jak nale

ż

y je 

interpretowa

ć

b)    Je

ś

li przystosowanie genotypów AA i Aa jest takie same dlaczego 

frekwencja genotypu AA wzrasta a genotypu Aa obni

ż

a si

ę

c)   Je

ś

li genotyp aa jest "zły" dlaczego nie zanikł zupełnie? Wró

ć

 do Plot 

Options i zaznacz "p vs. t". Pozwoli to zbada

ć

 jak zmienia si

ę

 frekwencja 

allelu A (p) w czasie. Co mo

ż

na zaobserwowa

ć

background image

Ć

wiczenie 9 

 

 

35 

d)   Zmie

ń

 pocz

ą

tkow

ą

 frekwencj

ę

 allelu A na 0.1 i zaznacz ponownie genotypic 

frequencies vs. t  (pozostaw reszt

ę

 bez zmian). Przypuszczamy, i

ż

 ilo

ść

 

białych myszy 

(genotyp aa) przewy

ż

szała ilo

ść

 ciemnych myszy na wyspie przed przybyciem 

drapie

ż

nika. Dlaczego linia genotypu aa obni

ż

yła si

ę

 tak szybko. Dlaczego 

frekwencja genotypu Aa pocz

ą

tkowo wzrastała a potem si

ę

 obni

ż

yła? 

e)   Jakie wnioski dotycz

ą

ce działania selekcji mo

ż

na wyci

ą

gn

ąć

 na 

podstawie przeprowadzonych symulacji. 

Symulacja II 

Symulacji poddana b

ę

dzie ta sama, du

ż

a, odizolowana, swobodnie krzy

ż

uj

ą

ca 

si

ę

  populacja myszy, w której nie wyst

ę

puj

ą

 

ż

adne mutacje wpływaj

ą

ce na kolor ich 

sier

ś

ci. Najbardziej nara

ż

one na działanie drapie

ż

nika s

ą

 osobniki białe, potem 

czarne a na ko

ń

cu szare. 

Wybierz opcj

ę

 Selection on a Diallelic Autosomal Locus ustawiaj

ą

c reszt

ę

 opcji jak 

w poprzedniej symulacji (initial frequency 0.5) Przystosowanie (Fitness) ustaw w 

nast

ę

puj

ą

cy sposób: 

 

 

 

          AA - 0.9 

          Aa  - 1.0 

          aa   - 0.7 

Jakie s

ą

 główne ró

ż

nice mi

ę

dzy wynikami tej a poprzedniej symulacji ?

 

Symulacja III 

W niniejszej symulacji ta sama odizolowana populacja myszy, swobodnie 

krzy

ż

uj

ą

ca si

ę

 ma niewielk

ą

 liczebno

ść

. Brakuje mutacji wpływaj

ą

cych na kolor 

sier

ś

ci nie ma te

ż

 ró

ż

nic w prze

ż

ywalno

ś

ci ró

ż

nych form barwnych. 

1. Wybierz model Mendelian Genetics i Genetic Drift . Wybierz zakładk

ę

 Monte 

Carlo i ustaw opcj

ę

 w nast

ę

puj

ą

cy sposób: 

a)   Runtime = 3N 

generations b)   Loci = 6 

background image

Ć

wiczenie 9 

 

 

36 

c)   Initial frequency = 0.5 

d)   Population size = 500 

2. Naci

ś

nij View. Linia ka

ż

dego koloru oznacza przypadkowo wybrany allel genomu 

myszy. Allele te s

ą

 niezale

ż

ne od siebie i nie wpływaj

ą

 one na prze

ż

ywalno

ść

3. Przeprowad

ź

 18 prób (Iterate): sze

ść

 dla populacji 500 osobników, sze

ść

 dla 

populacji 50 osobników i sze

ść

 dla populacji licz

ą

cej 5 osobników. 

4. Dla ka

ż

dej próby zanotuj nast

ę

puj

ą

ce informacje: 

a)   Wielko

ść

 populacji (Population size - N) 

b)   Liczb

ę

 generacji do momentu osi

ą

gni

ę

cia frekwencji równej 1 lub zero przez 

pierwszy z alleli (Fixation) 

c)   Kolor allelu który jako pierwszy osi

ą

gn

ą

ł frekwencj

ę

 1 lub zero 

d)   W ilu przypadkach doszło najpierw do osi

ą

gni

ę

cia frekwencji 0 a w ilu 

przypadkach frekwencji 1 

5. Odpowiedz na nast

ę

puj

ą

ce pytania: 

a)   Czy we wszystkich próbach frekwencje alleli przebiegały w ten sam sposób? 

Dlaczego tak, dlaczego nie? 

b)   Czy frekwencje poszczególnych alleli wygl

ą

dały tak samo w ró

ż

nych 

próbach? Dlaczego tak, dlaczego nie? 

c)   Jak du

ż

e były ró

ż

nice w czasie osi

ą

gni

ę

cia przez pierwszy allel frekwencji 1 lub 

zero? 

d)   Je

ś

li allele te nie s

ą

 zwi

ą

zane z selekcj

ą

 to dlaczego zmienia si

ę

 ich 

frekwencja? 

e)      Bardzo  cz

ę

sto  uwa

ż

a  si

ę

  dryft  genetyczny  zwi

ą

zany  jest  tylko  z  małymi 

populacjami.  Jednak

ż

e  ma  on  równie

ż

  wpływ  na  du

ż

e  populacje ale  wpływa 

na nie w sposób mniej zauwa

ż

alny. 

f)   Symulacja ta pokazuje zmian

ę

 frekwencji alleli w czasie. Czy mo

ż

na 

powiedzie

ć

ż

e w taki sposób przebiega ewolucja? 

g)   Czy mo

ż

na przewidzie

ć

 dla danej populacji kiedy dojdzie do utraty konkretnego 

allelu?

 

Symulacja IV 

background image

Ć

wiczenie 9 

 

 

37 

Dryf genetyczny a selekcja. 

W rzeczywisto

ś

ci dryf genetyczny i selekcja działaj

ą

 zazwyczaj jednocze

ś

nie, s

ą

 one 

dwoma najwa

ż

niejszymi czynnikami ewolucyjnymi. 

W omawianej populacji myszy wraz z przybyciem na wysp

ę

 drapie

ż

nika selekcja 

działa przeciwko białym myszom (aa), jednak

ż

e nie jest to cecha letalna - myszy 

białych jest o 10% mniej ni

ż

 ciemnych. 

1.   W opcji Mendelian Genetics zaznacz Drift and Selection. Wprowad

ź

 dane: 

a)   N = 500, p = 0.1, Generations = 500 

b)   AA = 1.0 Aa = 1.0 aa = 0.9

 

2.   Zanim sprawdzisz wynik rozwa

ż

: je

ś

li nie działa dryf genetyczny czy allel a 

zostanie wyparty z populacji? 

3.   Naci

ś

nij View i zobacz co stanie si

ę

 po 500 generacjach. Przeprowad

ź

 5 

symulacji obserwuj

ą

c za ka

ż

dym wyniki. Jaki jest wynik? Czy za ka

ż

dym razem 

wyniki były takie same? Dlaczego warto

ść

 allelu A osi

ą

gn

ę

ła 1? 

4.   Selekcja (obecno

ść

 drapie

ż

nika) spowodowała 

ż

e frekwencja allelu A wzrosła. 

Jednak

ż

e  jak  wida

ć

  było  w  symulacji  pierwszej  linia  wzrostu  frekwencji  tego 

allelu  nie  jest  prosta.  Wzrost  jest  bardzo  niejednorodny  -  jest  to  wynikiem 

działania dryfu genetycznego. 

5.   Teraz zmie

ń

 wielko

ść

 populacji na 50 i naci

ś

nij View. Co si

ę

 dzieje w 

mniejszej populacji? 

6.   Przeprowad

ź

 5 symulacji. Czy otrzymane wyniki podobne s

ą

 do tych, które były 

uzyskane dla wi

ę

kszej populacji. 

7.   Gdy wielko

ść

 populacji wynosiła 500 bez w

ą

tpienia mo

ż

na było zauwa

ż

y

ć

ż

frekwencja allelu A wzrastała do momentu przekroczenia warto

ś

ci 1. 

Najprawdopodobniej sytuacja powtórzyła si

ę

, gdy wielko

ść

 populacji wynosiła 50. 

8.   Czy populacja myszy na wyspie ewoluowała? Je

ś

li tak to jakie były 

mechanizmy tej ewolucji? 

9.   Co otrzymane wyniki mog

ą

 powiedzie

ć

 o działaniu dryfu genetycznego i selekcji 

w małej i du

ż

ej populacji?

 

background image

Ć

wiczenie 10 

 

 

38 

Ć

wiczenie 10.

 

Analiza wyników hodowli muszki owocowej (

ć

wiczenie 

8). Genotyp a 

ś

rodowisko: wpływ zag

ę

szczenia populacji na mas

ę

 

ciała Drosophila melanogaster - zakładanie hodowli muszki 

owocowej

 

 

A. Analiza wyników krzy

ż

ówek z 

ć

wiczenia 8

a) Geny autosomalne i sprz

ęż

one z płci

ą

. Analiza wyników do

ś

wiadczenia 

1. Usypiamy muchy i rozdzielamy według płci. 

2. Analizujemy fenotyp uzyskanych w pokoleniu F1 samców i samic. 

3. Ustalamy, do której z rubryk tabeli z 

ć

wiczenia 3 pasuj

ą

 otrzymane wyniki. 

4. Wyci

ą

gamy wnioski na temat mechanizmu dziedziczenia badanych dwu cech u 

muszki owocowej. 

 

B. Genotyp a 

ś

rodowisko. Wpływ zag

ę

szczenia populacji na mas

ę

 ciała muszki 

owocowej (Drosophila melanogaster). Zało

ż

enie do

ś

wiadczenia 

Ka

ż

da podgrupa zakłada 3 hodowle (ka

ż

da para po 1, o wy

ż

szym lub ni

ż

szym 

zag

ę

szczeniu much) 

 • 2 samce + 2 samice (6 hodowli w całej grupie) (zag

ę

szczenie 1) 

 • 6 samców + 6 samic (6 hodowli w całej grupie) (zag

ę

szczenie 2) 

 Po 48h muchy rodzicielskie zostan

ą

 usuni

ę

te z próbówek przez osob

ę

 prowadz

ą

ca 

ć

wiczenia. Wszystkie muchy potomne uzyskane po 2 tygodniach b

ę

d

ą

 nale

ż

ały do 

pokolenia F1.

 

 

 

 

 

 

 

background image

Ć

wiczenie 11 

 

 

39 

Ć

wiczenie 11. Zastosowania bada

ń

 polimorfizmu sekwencji 

mikrosatelitarnych w genetyce –  przeprowadzenie rozdziału 

produktu PCR w 

ż

elu agarozowym.  

 

Przeprowadzony zostanie rozdział fragmentów DNA zawieraj

ą

cych mikrosatelity 

OMM 1007, OMM 1008OMM 1036 i OMM 1037, amplifikowane uprzednio  technik

ą

 

PCR.  

Rozdział produktu PCR zostanie przeprowadzony w 

ż

elu agarozowym o st

ęż

eniu 

1,5%.  

 

WYKONANIE 

Ć

WICZENIA  

Przygotowane 

ż

elu agarozowego. Uwaga wszystkie poni

ż

sze prace nale

ż

wykona

ć

 w r

ę

kawiczkach lateksowych.  

1. Wł

ą

cz wag

ę

 elektroniczn

ą

 wskazan

ą

 prze prowadz

ą

cego 

ć

wiczenia.  

2. Umie

ść

 kolb

ę

 Erlenmeyer-a o pojemno

ś

ci 250 ml na wadze i wytaruj wag

ę

.  

3. Za pomoc

ą

 ły

ż

eczki wsyp do kolby 1,5g agarowy. 

4. Za pomoc

ą

 cylindra z napisem TBE odmierz 100 ml buforu 1X TBE i wlej do 

kolby.  

5. Umie

ść

 magnes w kolbie.  

6. Wł

ą

cz mieszadło elektromagnetyczne wskazane przez prowadz

ą

cego 

ć

wiczenia, postaw kolb

ę

 na mieszadle.  

7. Ustaw cz

ę

stotliwo

ść

 mieszania na 450 obr /min i mieszaj przez 1 minut

ę

8. Ustaw pokr

ę

tło pr

ę

dko

ś

ci mieszania na 0 i przenie

ś

 kolb

ę

 do kuchenki 

mikrofalowej.  

9. Zagotuj zawarto

ść

 kolby. W momencie osi

ą

gni

ę

cia temperatury wrzenia 

natychmiast wył

ą

cz kuchenk

ę

Nie wolno dopu

ś

ci

ć

 do wykipienia 

zawarto

ś

ci kolby!  

10. Załó

ż

 r

ę

kawic

ę

 kuchenn

ą

, wyci

ą

gnij kolb

ę

 z mikrofalówki, postaw na stole pod 

wyci

ą

giem, ustaw temperatur

ę

 płyty mieszadła elektromagnetycznego na 

150

o

C.  

background image

Ć

wiczenie 11 

 

 

40 

11. Prowadz

ą

cy doda do kolby 5

µ

l bromku etydyny.  

 

Uwaga: bromek etydyny jest bardzo silnym mutagenem! Niebezpieczny jest 

kontakt ze skór

ą

 oraz wdychanie oparów.  

12. Kolb

ę

 trzeba przykry

ć

 folia aluminiow

ą

 (niebezpiecze

ń

stwo oparów bromku 

etydyny!).  

13. Ustaw kolb

ę

 na mieszadle elektromagnetycznym, mieszaj 5 minut 

cz

ę

stotliwo

ś

ci

ą

 450 rpm w takcie mieszania przygotuj sanki do wylania 

ż

elu 

zgodnie ze wskazówkami prowadz

ą

cego.  

14. Wył

ą

cz mieszadło elektromagnetyczne, pokr

ę

tło temperatury płyty ustaw na 0.  

Przygotowanie rozdziału elektroforetycznego.  

1. Je

ś

li w kolbie 

ż

el zastygł, konieczne b

ę

dzie jego roztopienie. Zdejmij 

aluminiow

ą

 foli

ę

 z szyjki kolby. Wstaw kolb

ę

 do mikrofalówki i podgrzewaj j

ą

 

do momentu osi

ą

gni

ę

cia przez 

ż

el temperatury wrzenia. Pami

ę

taj! Nie wolno 

dopu

ś

ci

ć

 do wykipienia zawarto

ś

ci kolby! W trakcie ogrzewania musisz 

stale kontrolowa

ć

 jej zawarto

ść

. B

ą

d

ź

 gotowy do natychmiastowego 

wył

ą

czenia mikrofalówki momencie zagotowania si

ę

 

ż

elu.  

2. Prowadz

ą

cy 

ć

wiczenia przygotuje sanki i wleje do nich odpowiedni

ą

 obj

ę

to

ść

 

przygotowanego 

ż

elu. Pami

ę

taj! 

Ż

el agarozowym o st

ęż

eniu 1,5% 

potrzebuje około 15 minut do zastygni

ę

cia.  

Przygotowanie i naniesienie próbek do 

ż

elu oraz przeprowadzenie elektroforezy 

odcinków DNA zawieraj

ą

cych fragmenty mikrosatelitarne.  

1. Prowadz

ą

cy 

ć

wiczenia odmierzy za pomoc

ą

 pipety automatycznej po 1

µ

buforu obci

ąż

aj

ą

cego dla ka

ż

dej przygotowywanej próbki. Nast

ę

pnie do 

pierwszej kropli doda 0,3

µ

l wzorca masowego oraz 5

µ

l wody dejonizowanej.  

2. Dodaj do pozostałych kropli buforu obci

ąż

aj

ą

cego 5

µ

l roztworu z próbek 

przyniesionych przez prowadz

ą

cego. Zmie

ń

 ko

ń

cówk

ę

 pipety w momencie gdy 

zako

ń

czysz sporz

ą

dzanie próbek pierwszego spo

ś

ród badanych fragmentów 

mikrosatelitarnych.  

3. Wstaw sanki do aparatu wskazanego przez prowadz

ą

cego. Nanie

ś

 próbki do 

studzienek w 

ż

elu agarozowym.  

background image

Ć

wiczenie 11 

 

 

41 

4. Prowadz

ą

cy dobierze parametry napi

ę

cia i nat

ęż

ania pr

ą

du zasilaj

ą

cego aparat 

do elektroforezy oraz czas trwania elektroforezy.  

5. Aby rozpocz

ąć

 elektroforez

ę

 naci

ś

nij przycisk "run" na zasilaczu.  

W trakcie trwania elektroforezy wysłuchaj uwa

ż

nie prezentacji prowadz

ą

cego 

ć

wiczenia na temat zastosowania bada

ń

 polimorfizmu sekwencji mikrosatelitarnych w 

genetyce ryb.  

Wizualizacja i interpretacja uzyskanych wyników.  

1. Po zako

ń

czeniu elektroforezy prowadz

ą

cy przeniesie sanki z 

ż

elem na 

transiluminator, uruchomi komputer i program Kodak 1D Image Software. Przy 

u

ż

yciu podł

ą

czonej do komputera kamery i drukarki wykona odbitk

ę

 

fotograficzn

ą

 otrzymanego elektroforogramu.  

2. Na postawie wzorca masowego i zostanie przeprowadzone szacowanie 

długo

ś

ci zamplifikowanych fragmentów DNA.  

3. Porównaj długo

ść

 zamplifikowanych fragmentów i wyci

ą

gnij wnioski dotycz

ą

ce 

ż

nic długo

ś

ci analizowanych fragmentów.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

  

background image

Ć

wiczenie 12 

 

 

42 

Ć

wiczenie 12.  Obliczanie dystansu genetycznego z zastosowaniem 

modelu: wariancji 

ś

rednich rozmiarów alleli (

δµ

2

– zadania rachunkowe 

 

 

Model wariancji kwadratów 

ś

rednich rozmiarów alleli został opracowany przez  roku 

Goldstein i in. (1995) jest  stosowany do oblicze

ń

 dystansu genetycznego 

istniej

ą

cego pomi

ę

dzy populacjami. Model ten umo

ż

liwia precyzyjne obliczenie 

dystansu genetycznego istniej

ą

cego pomi

ę

dzy próbami o ró

ż

nej liczebno

ś

ci.

 

gdzie: 

δ

 - wariancja 

µ

 - 

Ś

redni rozmiar alleli w badanym locus mierzony 

liczb

ą

  powtórze

ń

 motywu podstawowego 

x - populacja x, y – populacja y 

Przykładowa frekwencja wyst

ę

powania alleli w locus mikrosatelitarnym w populacjach 

X i Y  

Frekwencja allelu 

Rozmiar 

allelu 

(bp.) 

Rozmiar 

allelu (r.m.) 

populacja X 

populacja Y 

98 

49 

0,24 

0,06 

102 

51 

0,08 

0,14 

106 

53 

0,32 

0,01 

110 

55 

0,14 

0,32 

114 

57 

0,18 

0,20 

118 

59 

0,04 

0,12 

126 

63 

0,15 

 

Rozmiar ka

ż

dego allelu mno

ż

ymy przez jego frekwencj

ę

 odpowiednio dla populacji X 

i Y.  

st

ą

d: 

76

,

11

24

,

0

*

49

=

 i 

94

,

2

06

,

0

*

49

=

 

( )

2

2

)

(

y

r

j

x

µ

µ

δµ

=

background image

Ć

wiczenie 12 

 

 

43 

nast

ę

pnie podstawiaj

ą

c do wzoru 

 

 

otrzymujemy: 

 

czyli 

 

 

Zadanie 1.  

Na podstawie frekwencji alleli tabeli frekwencji alleli Oblicz dystans genetyczny 

istniej

ą

cy pomi

ę

dzy nast

ę

puj

ą

cymi populacjami przy wykorzystaniu modelu wariancji 

kwadratów 

ś

rednich rozmiarów alleli.  

A). 

Frekwencja allelu 

Rozmiar 

allelu (bp.) 

Rozmiar 

allelu 

(r.m.) 

populacja X 

populacja Z 

98 

49 

0,24 

0,23 

102 

51 

0,08 

0,10 

106 

53 

0,32 

0,36 

110 

55 

0,14 

0,14 

114 

57 

0,18 

0,16 

118 

59 

0,04 

0,01 

 

 

 

 

 

 

2

2

))

45

,

9

08

,

7

4

,

11

6

,

17

53

,

0

14

,

7

94

,

2

(

)

36

,

2

26

,

10

7

,

7

96

,

16

08

,

4

76

,

11

((

)

(

+

+

+

+

+

+

+

+

+

+

+

=

δµ

( )

2

2

)

(

y

r

j

x

µ

µ

δµ

=

12

,

9

2

=

δµ

background image

Ć

wiczenie 12 

 

 

44 

B).  

Frekwencja allelu 

Rozmiar 

allelu (bp.) 

Rozmiar 

allelu 

(r.m.) 

populacja Z 

populacja Y 

98 

49 

0,23 

0,06 

102 

51 

0,10 

0,14 

106 

53 

0,36 

0,16 

110 

55 

0,14 

0,32 

114 

57 

0,16 

0,20 

118 

59 

0,01 

126 

63 

0,12 

 

Zadanie 2. 

Umie

ść

 w odpowiednich miejscach dendrogramu populacje X, Y i Z. Uzasadnij swoj

ą

 

decyzj

ę

. Jak mo

ż

na zinterpretowa

ć

 uzyskane wyniki?  

 

 

background image

Ć

wiczenie 12 

 

 

45 

 

Literatura  

Goldstein D.B., Ruiz Linares A., Cavalli-Sforza L.L, Feldman M.W. 1995.  An 

evaluation of genetic distances for use with microsatellite loci. Genetics, 139: 

463-471.

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

background image

Ć

wiczenie 13 

 

 

46 

Ć

wiczenie 13. Kolokwium. 

Na kolokwium obowi

ą

zuj

ą

 wiadomo

ś

ci z 

ć

wicze

ń

 1 – 12. 

 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

background image

Ć

wiczenie 15 

 

 

47 

Ć

wiczenie 14. Genotyp a 

ś

rodowisko. Wpływ zag

ę

szczenia 

populacji na mas

ę

 ciała muszki owocowej 

(Drosophilamelanogaster) - weryfikacja hipotezy przy pomocy testu 

t-Studenta – wnioski. 

 

PRZEPROWADZENIE 

Ć

WICZENIA 

 Po 2 tygodniach w ka

ż

dej grupie do

ś

wiadczalnej oddzielnie: 

-muchy usypiamy i rozdzielamy według płci, 

-liczymy samce i samice, 

-wa

ż

ymy oddzielnie samce i samice w ramach grupy do

ś

wiadczalnej, 

-obliczmy 

ś

rednia mas

ę

 w próbie samców i samic dziel

ą

c całkowit

ą

 mas

ę

 próby 

przez liczb

ę

 much w próbie. 

Je

ż

eli 

ś

rednia masa muchy b

ę

dzie mniejsza ni

ż

 0,5 mg lub wi

ę

ksza ni

ż

 2 mg, 

powtórzy

ć

 wa

ż

enie. 

Zanotowa

ć

 uzyskane dane w zeszycie. Wszystkie obliczenia prowadzimy oddzielnie 

dla samców i samic, poniewa

ż

 

ś

rednia masa samców jest o około 20% ni

ż

sza ni

ż

 

samic. 

 

ZADANIE 

Porównaj testem t-Studenta mas

ę

 ciała samic z najmniejszego i najwi

ę

kszego 

zag

ę

szczenia. 

podgrupa 

zag

ę

szczenie 2+2 

zag

ę

szczenie 6+6 

 

samce 

samice 

samce 

samice 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

background image

Ć

wiczenie 15 

 

 

48 

 

 

 

 

 

Warto

ść

 statystyki t obliczon

ą

 przez nas porównujemy z krytyczna warto

ś

ci

ą

 z tabeli 

,,poziom istotno

ś

ci dla testu dwustronnego dla poziomu istotno

ś

ci 0,05. Liczba stopni 

swobody df=N

1

+N

2

-2, gdzie N

1

 i N

2

 to liczby powtórze

ń

, odpowiednio dla 

zag

ę

szczenia 1 (2+2) i 2 (6+6) 

  X

1

, X

2

 - 

ś

rednie arytmetyczne 

Sx - bł

ą

d standardowy  

ą

d standardowy obliczamy ze wzoru: 

2

2

1

1

N

S

N

S

S

x

+

=

 

gdzie S

1

 i S

2

 to wariancje, odpowiednio dla zag

ę

szczenia 1 (2+2) oraz 2 (6+6). 

Aby obliczy

ć

 Sx musimy mie

ć

 najpierw S

1

 i S

2

 (wariancje). Obliczamy je ze wzoru: 

 

1

/

)

(

2

2

=

N

N

X

X

S

 

Gdy obliczymy wariancj

ę

 S

1

 i S

2

, wstawiamy je do wzoru na bł

ą

d standardowy (N

1

 i 

N

2

 s

ą

 liczbami powtórze

ń

 w ka

ż

dym zag

ę

szczeniu). Obliczamy ka

ż

d

ą

 wariancj

ę

 

oddzielnie wstawiaj

ą

c dla S

odpowiednio X

1

 i N

1

 a dla S

2

 - X

2

 oraz N

2

. Gdy obliczymy 

Sx, wstawiamy do wzoru na t i obliczamy warto

ść

 statystyki t. Znajdujemy w tabeli 

warto

ść

 krytyczna.: 

       Liczba stopni swobody df = N

1

+ N

2

 -2. Poziom istotno

ś

ci dla testu dwustronnego  

α

 = 0,05 

Nast

ę

pnie mo

ż

emy zweryfikowa

ć

 hipotez

ę

 zerowa, która brzmi: 

H

O

 = ,,Brak jest istotnych ró

ż

nic pomi

ę

dzy 

ś

rednimi masami ciała osobników 

ż

yj

ą

cych w ró

ż

nych zag

ę

szczeniach". 

Je

ż

eli obliczona przez nas warto

ść

 statystyki t jest ni

ż

sza od warto

ś

ci krytycznej, to: 

 Nie ma podstaw do odrzucenia hipotezy zerowej. 

x

S

X

X

t

2

1

=

background image

Ć

wiczenie 15 

 

 

49 

 Je

ż

eli obliczona warto

ść

 t jest wy

ż

sza od krytycznej to: 

 Hipotez

ę

 zerowa nale

ż

y odrzuci

ć

 na rzecz hipotezy alternatywnej, która brzmi: 

 ,,Wyst

ę

puj

ą

 istotne ró

ż

nice pomi

ę

dzy 

ś

rednimi masami ciała osobników 

ż

yj

ą

cych w 

ż

nych zag

ę

szczeniach". 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

background image

Ć

wiczenie 15 

 

 

50 

 

 

Ć

wiczenie 15. Niepełna dominacja i addycja dwu loci genowych. 

Prawo Hardy'ego-Weinberga dla dwu loci genowych 

 

Molinezja (Poecilia sphenops) wykazuje polimorfizm genetyczny pod wzgl

ę

dem 

ubarwienia ciała oraz kształtu płetw. W locus L odpowiedzialnym za kształt płetw 

molinezji znajduj

ą

 si

ę

 2 allele L i l

Niepełna dominacja L nad 1 sprawia, ze 3 genotypom odpowiadaj

ą

 3 fenotypy 

przedstawione na rysunku: 

 

fenotyp            genotyp 

 

A                       ll 

 

B                       Ll 

 

C                       LL 

Frekwencje poszczególnych alleli (p i q) w populacji obliczamy korzystaj

ą

c z danych 

do

ś

wiadczalnych (obserwowane cz

ę

sto

ś

ci fenotypów). 

 W przypadku cechy kształtu płetw: 

N

n

n

p

lL

LL

2

2

+

=

 

P = f(L); q = r(l) 

gdzie f to frekwencja allelu. 

gdzie: n

LL

, n

Ll

  to liczba osobników o odpowiednim genotypie i odpowiadaj

ą

cym mu 

fenotypie, N to liczba badanych osobników. 

Frekwencj

ę

 allelu recesywnego (q) oblicza si

ę

 z zale

ż

no

ś

ci p + q = 1 

Równanie Hardy-Weinberga dla pary alleli w pojedynczym locus przyjmuje posta

ć

 

background image

Ć

wiczenie 15 

 

 

51 

(p+q)2 =1, co po rozwini

ę

ciu daje: p2 + 2pq + q2 = 1 

gdzie p = frekwencja allelu A natomiast q = frekwencja allelu a

 

Trzy wyra

ż

enia z lewej strony równania odpowiadaj

ą

 oczekiwanym proporcjom 

poszczególnych (3) fenotypów molinezji w badanej populacji (odpowiednio: p

2

 

homozygot LL, 2pq heterozygot i q

2

 homozygot ll).  Po pomno

ż

eniu ka

ż

dego z 

tych wyra

ż

e

ń

 przez N (liczba badanych osobników) otrzymamy odpowiednio 

oczekiwane liczby osobników ka

ż

dego fenotypu wynikaj

ą

ce z równania Hardy-

Weinberga, ktore zapisujemy w prawej kolumnie. W lewej kolumnie zapisujemy 

rzeczywiste (obserwowane) liczby osobników o okre

ś

lonych fenotypach. 

Nast

ę

pnie otrzymane warto

ś

ci z obu kolumn podstawiamy do wzoru i obliczmy 

według modelu  

χ

2

 (chi-kwadrat). 

=

Exp

Exp

Obs

2

2

)

(

χ

 

gdzie: Obs to liczba obserwowanych osobników o okre

ś

lonym fenotypie 

Exp to liczba oczekiwanych osobników o okre

ś

lonym fenotypie 

(w tym przypadku suma Z b

ę

dzie zawierała 3 składniki) 

Warto

ść

 krytyczna statystyki y1 na poziomie istotno

ś

ci a = 0,05 wynosi w tym 

przypadku 3,84

 

(liczba stopni swobody: K - l - s = 3-1-1 = 1) 

P + q= 1 stad p -zmienna niezale

ż

na: p + (1 - p) = 1, albo 

q -zmienna niezale

ż

na: q + (1-q) = 1

 

Je

ż

eli obliczona warto

ść

 statystyki przekroczy warto

ść

 krytyczn

ą

 (3,84) to istniej

ą

 

podstawy do odrzucenia hipotezy zerowej (ze populacja molinezji znajduje si

ę

 w 

równowadze Hardy- Weiberga) na rzecz hipotezy alternatywnej. W takim przypadku 

nale

ż

y zastanowi

ć

 si

ę

 nad przyczynami takiej struktury genetycznej populacji. Jakie 

czynniki mogły to wywoła

ć

Zadanie przykładowe 

Za ubarwienie ciała odpowiadaj

ą

 dwie pary alleli w dwu loci genowych. Fenotyp 

ka

ż

dego osobnika jest sum

ą

 oddziaływania alleli zlokalizowanych w locus M i N. 

Takie współoddziaływanie dwóch lub wi

ę

cej loci genowych nazywamy addycj

ą

. W 

ka

ż

dym z dwu loci (M i N) wyst

ę

puj

ą

 u Poecilia sphenops po 2 allele, odpowiednio: M 

background image

Ć

wiczenie 15 

 

 

52 

i m oraz N i n. Dominuj

ą

ce allele M i N warunkuj

ą

 melanistyczne (czarne) ubarwienie 

ryb, natomiast allele recesywne m i n (allele dzikie) warunkuj

ą

 srebrnoszare 

ubarwienie ciała ryb. Fenotyp ka

ż

dego osobnika zale

ż

y od liczby alleli dominuj

ą

cych 

(M i N) w obu loci genowych odpowiedzialnych za barw

ę

 ciała (liczba ta mo

ż

wynosi

ć

 0,1, 2, 3 lub 4). 9 mo

ż

liwych kombinacji genotypów daje w efekcie 5 

fenotypów: 

 

mmnn – fenotyp I 

Mmnn – fenotyp II 

mmNn 

MMnn 

MmNn – fenotyp III 

mmNN 

MMNn – fenotyp IV 

MmNN 

MMNN – fenotyp V 

 

Ubarwienie ryb zmienia si

ę

 tak

ż

e wraz z 

wiekiem. Im ryby s

ą

 starsze tym bardziej ujawnia si

ę

 ubarwienie melanistyczne. U 

bardzo młodych osobników fenotypy I II nie ró

ż

ni

ą

 si

ę

 od siebie -ryby s

ą

 jednolicie 

srebrzystoszare. U dojrzałych ryb w starszym wieku bardzo trudno odró

ż

ni

ć

 fenotypy 

IV i V - ryby te s

ą

 jednolicie czarne. Najlepsze do analizowania zmienno

ś

ci 

genetycznej ubarwienia s

ą

 osobniki 2-4 centymetrowe. Ryby tej wielko

ś

ci daj

ą

 si

ę

 

podzieli

ć

 wyra

ź

nie na 5 ró

ż

nych fenotypów (w zale

ż

no

ś

ci od nat

ęż

enia ubarwienia 

melanistycznego). 

• Fenotyp I ryby jednolicie srebrzystoszare (niezale

ż

nie od wieku). 

Fenotyp II ryby srebrzystoszare z mniej lub bardziej licznymi czarnymi plamami na 

ciele (z wiekiem ich przybywa).

 

• Fenotyp III ryby o ciele czarnym z mniej lub bardziej licznymi rozja

ś

nieniami (z 

wiekiem ich  ubywa). T

ę

czówka oka i brzuch srebrzyste przez całe 

ż

ycie.

 

• Fenotyp IV ryby prawie całkowicie czarne, prze

ś

wituj

ą

ce rozja

ś

nienia głownie w 

 

 

 

 

background image

Ć

wiczenie 15 

 

 

53 

t

ę

czówce oka i dolnej cz

ęś

ci pokryw skrzelowych (z wiekiem zanikaj

ą

ce i trudno 

zauwa

ż

alne). 

• Fenotyp V ryby całkowicie czarne (niezale

ż

nie od wieku). 

 

W przypadku opisanej wy

ż

ej addycji 2 loci u molinezji przyjmujemy: 

p - frekwencja alleli i N (ł

ą

cznie) 

q - frekwencja alleli i n (ł

ą

cznie) w "podwójnym" locus MN 

W przypadku cechy melanizmu frekwencja alleli M + N (p) wynosi zatem: 

N

n

n

n

n

p

II

III

IV

V

25

,

0

5

,

0

75

,

0

+

+

+

=

 

gdzie n

i

 to liczba osobników o fenotypie i w badanej populacji ryb. 

N to liczba badanych osobników. 

W tej sytuacji równanie Hardy-Weinberga przyjmuje posta

ć

[(P + q)

2

]

2

 = 1   czyli (P + q)

4

 = 1      gdzie: P = f(M + N) (frekwencja ł

ą

czna alleli M i 

N

q = f(m + n) 

p + q = 1 

po rozwini

ę

ciu otrzymujemy równanie: 

p

4

 + 4p

3

q + 6p

2

q

2

 + 4pq

3

 + q

4

 = 1 

Pi

ęć

 wyra

ż

e

ń

 z lewej strony równania odpowiada oczekiwanym proporcjom 

poszczególnych fenotypów molinezji w badanej populacji. Po pomno

ż

eniu ka

ż

dego z 

tych wyra

ż

e

ń

 przez N (liczba badanych osobników) otrzymamy odpowiednio 

oczekiwane liczby osobników ka

ż

dego fenotypu wynikaj

ą

ce z równania Hardy-

Weinberga, które zapisujemy w prawej kolumnie. Po przeliczeniu ryb znajduj

ą

cych si

ę

 

w akwariach, w lewej kolumnie zapisujemy rzeczywiste (obserwowane) liczby 

osobników o okre

ś

lonych fenotypach. Nast

ę

pnie otrzymane warto

ś

ci z obu kolumn 

podstawiamy do wzoru i obliczmy według modelu 

χ

2

 

=

Exp

Exp

Obs

2

2

)

(

χ

 

 

 

 

background image

Tablice 

 

 

54 

gdzie: Obs to liczba obserwowanych osobników o okre

ś

lonym fenotypie

 

Exp to liczba oczekiwanych osobników o okre

ś

lonym fenotypie (w tym 

przypadku suma  b

ę

dzie zawierała 5 składników).

 

Warto

ść

 krytyczna statystyki  

χ

2

 na poziomie istotno

ś

ci a = 0,05 wynosi w tym 

przypadku = 7,81 (liczba stopni swobody: K – l - s = 5 - 1 - 1 = 3) 

p + q= 1 stad p -zmienna niezale

ż

na: p + (1 - p) = 1

albo q -zmienna niezale

ż

na: q + (1 - q) = 1

 

Je

ż

eli obliczona warto

ść

 statystyki  

χ

2

 przekroczy warto

ść

 krytyczn

ą

 (7,81) to 

istniej

ą

 podstawy do odrzucenia hipotezy zerowej (ze populacja molinezji znajduje si

ę

 

w równowadze Hardy-Weiberga) na rzecz hipotezy alternatywnej. W takim przypadku 

nale

ż

y zastanowi

ć

 si

ę

 nad przyczynami takiej struktury genetycznej populacji. Jakie 

czynniki mogły to wywoła

ć

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 
 
 
 
 
 
 

background image

Tablice 

 

 

55 

Zał

ą

cznik A  

Tablica wartości t 

 

Prawdopodobie

ń

stwo  

Stopnie swobody  

0.5  

0.1  

0.05  

0.02  

0.01  

0.001  

 

1,00  

6,31  

12,71  

31,82  

63,66  

63,70  

 

0,82  

2,92  

4,30  

6,96  

9,92  

31,60  

 

0,77  

2,35  

3,18  

4,54  

5,84  

12,90  

 

0,74  

2,13  

2,78  

3,75  

4,60  

8,61  

 

0,73  

2,02  

2,57  

3,36  

4,03  

6,86  

 

0,72  

1,94  

2,45  

3,14  

3,71  

5,96  

 

0,71  

1,90  

2,36  

3,00  

3,50  

5,40  

 

0,71  

1,86  

2,31  

2,90  

3,36  

5,04  

 

0,70  

1,83  

2,26  

2,82  

3,25  

4,78  

10  

0,70  

1,81  

2,23  

2,76  

3,17  

4,59  

11  

0,70  

1,80  

2,20  

2,72  

3,11  

4,44  

12  

0,70  

1,78  

2,08  

2,68  

3,06  

4,32  

13  

0,69  

1,77  

2,16  

2,65  

3,01  

4,22  

14  

0,69  

1,76  

2,14  

2,62  

2,98  

4,14  

15  

0,69  

1,75  

2,13  

2,60  

2,95  

4,07  

16  

0,69  

1,75  

2,12  

2,58  

2,92  

4,02  

17  

0,69  

1,74  

2,11  

2,57  

2,90  

3,96  

18  

0,69  

1,73  

2,10  

2,55  

2,88  

3,92  

19  

0,69  

1,73  

2,09  

2,54  

2,86  

3,88  

20  

0,69  

1,72  

2,09  

2,53  

2,84  

3,85  

21  

0,69  

1,72  

2,08  

2,52  

2,83  

3,82  

22  

0,69  

1,72  

2,07  

2,51  

2,82  

3,79  

23  

0,69  

1,71  

2,07  

2,50  

2,81  

3,77  

24  

0,69  

1,71  

2,06  

2,49  

2,80  

3,74  

25  

0,68  

1,71  

2,06  

2,48  

2,79  

3,72  

26  

0,68  

1,71  

2,06  

2,48  

2,78  

3,71  

27  

0,68  

1,70  

2,05  

2,47  

2,77  

3,69  

28  

0,68  

1,70  

2,05  

2,47  

2,76  

3,67  

29  

0,68  

1,70  

2,04  

2,46  

2,76  

3,66  

30  

0,68  

1,70  

2,04  

2,46  

2,75  

3,65  

35  

0,68  

1,69  

2,03  

2,44  

2,72  

3,59  

40  

0,68  

1,68  

2,02  

2,42  

2,71  

3,55  

45  

0,68  

1,68  

2,02  

2,41  

2,69  

3,52  

50  

0,68  

1,68  

2,01  

2,40  

2,68  

3,50  

60  

0,68  

1,67  

2,00  

2,39  

2,66  

3,46  

70  

0,68  

1,67  

2,00  

2,38  

2,65  

3,44  

80  

0,68  

1,66  

1,99  

2,38  

2,64  

3,42  

90  

0,68  

1,66  

1,99  

2,37  

2,63  

3,40  

100  

0,68  

1,66  

1,98  

2,36  

2,63  

3,39  

120  

0,68  

1,66  

1,98  

2,36  

2,62  

3,37  

150  

0,68  

1,66  

1,98  

2,35  

2,61  

3,36  

200  

0,68  

1,65  

1,97  

2,35  

2,60  

3,34  

300  

0,68  

1,65  

1,97  

2,34  

2,59  

3,32  

400  

0,68  

1,65  

1,97  

2,34  

2,59  

3,32  

500  

0,67  

1,65  

1,96  

2,33  

2,59  

3,31  

1000  

0,67  

1,65  

1,96  

2,33  

2,58  

3,30  

background image

Tablice 

 

 

56 

Zał

ą

cznik B

 

Tablica wartości chi-kwadrat (χ

2

)  

Prawdopodobie

ń

stwo  

Stopnie 

swobody  

0,99  

0,95  

0,5  

0,25  

0,1  

0,05  

0,025  

0,01  

0,005  

 

-  

-  

0,45  

1,32  

2,71  

3,84  

5,02  

6,63  

7,88  

 

0,02  

0,10  

1,39  

2,77  

4,61  

5,99  

7,38  

9,21  

10,60  

 

0,11  

0,35  

2,37  

4,11  

6,25  

7,81  

9,35  

11,34  

12,84  

 

0,30  

0,71  

3,36  

5,39  

7,78  

9,49  

11,14  

13,28  

14,86  

 

0,55  

1,15  

4,35  

6,63  

9,24  

11,07  

12,83  

15,09  

16,75  

 

0,87  

1,64  

5,35  

7,84  

10,64  

12,59  

14,45  

16,81  

18,55  

 

1,24  

2,17  

6,35  

9,04  

12,02  

14,07  

16,01  

18,48  

20,28  

 

1,65  

2,73  

7,34  

10,22  

13,36  

15,51  

17,53  

20,09  

21,96  

 

2,09  

3,33  

8,34  

11,39  

14,68  

16,92  

19,02  

21,67  

23,59  

10  

2,56  

3,94  

9,34  

12,55  

15,99  

18,31  

20,48  

23,21  

25,19  

11  

3,05  

4,57  

10,34  

13,70  

17,28  

19,68  

21,92  

24,72  

26,76  

12  

3,57  

5,23  

11,34  

14,85  

18,55  

21,03  

23,34  

26,22  

28,30  

13  

4,11  

5,89  

12,34  

15,98  

19,81  

22,36  

24,74  

27,69  

29,82  

14  

4,66  

6,57  

13,34  

17,12  

21,06  

23,68  

26,12  

29,14  

31,32  

15  

5,23  

7,26  

14,34  

18,25  

22,31  

25,00  

27,49  

30,58  

32,80  

16  

5,81  

7,96  

15,34  

19,37  

23,54  

26,30  

28,85  

32,00  

34,27  

17  

6,41  

8,67  

16,34  

20,49  

24,77  

27,59  

30,19  

33,41  

35,72  

18  

7,01  

9,39  

17,34  

21,60  

25,99  

28,87  

31,53  

34,81  

37,16  

19  

7,63   10,12   18,34  

22,72  

27,20  

30,14  

32,85  

36,19  

38,58  

20  

8,26   10,85   19,34  

23,83  

28,41  

31,41  

34,17  

37,57  

40,00  

21  

8,90   11,59   20,34  

24,93  

29,62  

32,67  

35,48  

38,93  

41,40  

22  

9,54   12,34   21,34  

26,04  

30,81  

33,92  

36,78  

40,29  

42,80  

23  

10,20   13,09   22,34  

27,14  

32,01  

35,17  

38,08  

41,64  

44,18  

24  

10,86   13,85   23,34  

28,24  

33,20  

36,42  

39,36  

42,98  

45,56  

25  

11,52   14,61   24,34  

29,34  

34,38  

37,65  

40,65  

44,31  

46,93  

26  

12,20   15,38   25,34  

30,43  

35,56  

38,89  

41,92  

45,64  

48,29  

27  

12,88   16,15   26,34  

31,53  

36,74  

40,11  

43,19  

46,96  

49,64  

28  

13,56   16,93   27,34  

32,62  

37,92  

41,34  

44,46  

48,28  

50,99  

29  

14,26   17,71   28,34  

33,71  

39,09  

42,56  

45,72  

49,59  

52,34  

30  

14,95   18,49   29,34  

34,80  

40,26  

43,77  

46,98  

50,89  

53,67  

40  

22,16   26,51   39,34  

45,62  

51,80  

55,76  

59,34  

63,69  

66,77  

50  

29,71   34,76   49,33  

56,33  

63,17  

67,50  

71,42  

76,15  

79,49  

60  

37,48   43,19   59,33  

66,98  

74,40  

79,08  

83,30  

88,38  

91,95  

70  

45,44   51,74   69,33  

77,58  

85,53  

90,53  

95,02  

100,42   104,22  

80  

53,54   60,39   79,33  

88,13  

96,58   101,88  

106,63  

112,33   116,32  

90  

61,75   69,13   89,33  

98,64  

107,56   113,14  

118,14  

124,12   128,30  

100  

70,06   77,93   99,33   109,14   118,50   124,34  

129,56  

135,81   140,17