3. Pomiary rezystancji izolacji 

3.1 Wstęp

 

      

Wykonywanie badań i pomiarów rezystancji izolacji pozwala na określenie stanu izolacji instalacji, 

urządzeń  i  sieci  elektroenergetycznych.  Stan  izolacji  przewodów  i  uzwojeń  ma  decydujący  wpływ 
zarówno na bezpieczeństwo obsługi jak i prawidłowe funkcjonowanie urządzeń elektrycznych. 

 

  

      

Systematyczne wykonywanie badań i pomiarów rezystancji izolacji przewodów instalacji i uzwojeń 

urządzeń elektrycznych oraz ewidencjonowanie uzyskanych wyników badań, pozwala na: 

 

       

- 

wcześniejsze 

wykrycie 

pogarszającego 

się 

stanu 

izolacji, 

       - 

zapobiega awariom i pożarom, które mogą  wystąpić wskutek pogorszenia właściwości izolacji, 

       - 

prowadzenie właściwej i bezpiecznej eksploatacji urządzeń, instalacji i sieci 

 

         elektroenergetycznych.

 

  

  

3.2 Czynniki wpływające na stan izolacji

 

  

      

Na  eksploatacyjne  pogorszenie  stanu  izolacji  mają  wpływ:  narażenia  elektryczne,  mechaniczne, 

termiczne, chemic

zne oraz często zanieczyszczenie środowiska.

 

  

Całkowity prąd płynący przez izolację jest sumą trzech prądów składowych:

 

1. prądu ładowania pojemności obiektu C, 

 

2. prądu upływowego (przewodzenia), składającego się z dwóch składowych:

 

    

a) prądu skrośnego, płynącego przez materiał izolacji,

 

    

b) prądu powierzchniowego, płynącego po powierzchni materiału izolacji,

 

3. prądu ładowania pojemności absorpcyjnej.

 

 

Prąd upływowy powoduje polaryzację dielektryka zależną od czasu jaki upłynął od chwili przyłożenia 

napięcia.

 

Rezystancja izolacji zależy od następujących czynników: 

 

 

wilgotności,

 

 

temperatury,

 

 

wartości napięcia probierczego,

 

 

czasu pomiaru,

 

 

czystości powierzchni materiału izolacyjnego.

 

Wpływ wilgotności

 

      

Wilgotność  ma  niewątpliwie  wpływ  na  rezystancję  izolacji.  Jednak  stopień  absorbowania  wilgoci 

przez  izolację  jest  różny  w  zależności  od  rodzaju  i  stanu  izolacji.  W  sytuacji  wykonywania  pomiaru 
rezystancji izolacji uzwojeń transformatora suchego, należy uwzględnić wilgotność względną. 

 

Wpływ temperatury 

 

      

Zmiany  temperatury  mogą  mieć  znaczący  wpływ  na  wyniki  pomiarów  rezystancji  izolacji. 

Rezystancja  izolacji  spada  znacząco  ze  wzrostem  temperatury  (rys.4).  Każdy  typ  materiału 

izolacyjnego m

a różny stopień zmiany rezystancji w zależności od temperatury. 

 

      

Przy  pomiarze  izolacji w temperaturze  innej niż 20

 o

C  wynik  pomiaru  R

x

 

należy pomnożyć przez 

współczynnik korekcyjny K

p

, według wzoru:

 

R

20 

= R

x 

∙ K

p

 

 

gdzie:

 

R

20

- rezystancja przeliczona (rzeczywista),

 

  R

x

- rezystancja w temperaturze t,

 

K

20

- 

współczynnik przeliczeniowy (korekcji temperaturowej).

 

     

Pomiar rezystancji izolacji powinien być przeprowadzany w odpowiednich warunkach: temperatura 

10 do 25

o

C, wilgotność 40% do 70%, urządzenie badane powinno być czyste i niezawilgocone. 

 

      Dla 

urządzeń nagrzewających się podczas pracy wykonujemy pomiar rezystancji izolacji w stanie 

nagrzanym. 

 

Tablica 2. Wartość współczynnika przeliczeniowego K

p

 

 

Dla 

kabli  z  izolacją  polietylenową  z  uwagi  na  wysoką  wartość  rezystancji  izolacji  nie  stosuje  się 

współczynnika przeliczeniowego.

 

  

 

Rys. 4 Zależność rezystancji izolacji od: 

 

a) temperatury, b) wartości napięcia probierczego, c) czasu pomiaru

 

  

Wpływ napięcia przy jakim przeprowadzamy pomiar (rys.4)

 

      

Prąd upływu przez izolację  nie  jest  proporcjonalny  do napięcia  w całym  zakresie. Ze  wzrostem 

napięcia rezystancja maleje początkowo szybciej, potem wolniej po czym ustala się. Po przekroczeniu 
pewnej granicy  następuje przebicie izolacji i rezystancja spada do małych  wartości lub  zera. Pomiar 
należy wykonywać napięciem wyższym od nominalnego zgodnie z wymaganiami norm.

 

Wpływ czasu pomiaru (rys.4)

 

      

Przy  utrzymywaniu  przez pewien czas napięcia podczas pomiaru rezystancji  izolacji, jej  wartość 

nie  jest  stała,  lecz  stopniowo  wzrasta,  co  spowodowane  jest  zmianami  fizycznymi  lub  chemicznymi 
zachodzącymi  w  materiale  izolacyjnym  pod  wpływem  pola  elektrycznego  i  przepływającego  prądu. 
Izolowane  części  metalowe  (np.  w  kablu  )  stanowią  kondensator  i  początkowo  płynie  prąd 
pojemnościowy - (ładowanie kondensatora) większy od docelowego prądu upływowego.

 

Wpływ czystości powierzchni materiału izolacyjnego 

 

      

Rezystancja izolacji kabla elektroenergetycznego  to połączona równolegle rezystancja skrośna  - 

zależna  od  rodzaju  materiału   izolacyjnego  i  powierzchniowa  -  zależna  od  czystości  powierzchni. W 
przypadku  materiałów  o  dużej  rezystywności,  rezystancja  powierzchniowa  może  być  znacznie 

mniejsza od 

skrośnej. Przy pomiarach należy wyeliminować prąd powierzchniowy jako niemiarodajny 

dla oceny izolacji. 

 

  

3.3 

Wymagania 

PN-HD 

60364-6:2008 

- 

Rezystancję  izolacji  należy  zmierzyć  miedzy  przewodami  czynnymi  a  przewodem  ochronnym, 

przyłączonym  do  układu  uziemiającego.  W  układach  sieci  TN-C  pomiar  wykonuje  się  miedzy 

przewodami czynnymi a przewodem PEN.

 

- 

W pomieszczeniach zagrożonych pożarem, pomiar rezystancji izolacji powinien być wykonany także 

między  przewodami  czynnymi.  W  praktyce,  pomiary  rezystancji  izolacji  przewodów  wykonuje  się 
podczas montażu instalacji, przed przyłączeniem wyposażenia. 

 

- 

Do  celów  pomiarowych  przewód  neutralny  N  odłącza  się,  na  czas  pomiaru,  od  przewodu 

ochronnego. Minimalne wartości rezystancji izolacji podane są w Tablicy 6A.

 

  

Tablica 6A  

Minimalne wartości rezystancji izolacji

 

  

 

  

  

- 

Rezystancja izolacji mierzona przy napięciu pomiarowym o wartościach podanych w Tablicy 6A  jest 

zadowalająca, jeżeli jej wartość dla każdego obwodu z odłączonym osprzętem jest nie mniejsza od 
wartości minimalnych podanych w  Tablicy 6A. Jeżeli zmierzona rezystancja jest mniejsza niż 

wymieniona w Tablicy 6A, to 

należy ustalić drogą kolejnych prób, miejsce i  przyczynę niższej od 

wymaganej rezystancji izolacji. W tym celu instalację można podzielić na szereg grup obwodów i 
zmierzyć rezystancję izolacji  każdej grupy. Jeżeli dla pewnej grupy obwodów zmierzona wartość jest 
mniejsza niż podana w Tablicy 6A, to należy zmierzyć rezystancję  izolacji każdego obwodu tej grupy.

 

- 

Pomiary powinny być wykonywane w instalacji odłączonej od zasilania. 

- 

Pomiar izolacji jest zwykle wykonywany przy złączu instalacji (od strony zasilania). 

- Jeżeli w instalacji elektrycznej zastosowane ograniczniki przepięć (SPD) lub inne urządzenia mogą 
mieć wpływ na na próbę sprawdzającą lub mogą się uszkodzić,   takie urządzenia należy odłączyć od 
przewodów czynnych na czas wykonania pomiarów. Po pomiarze ochronniki należy ponownie 
podłączyć. Jeżeli odłączenie urządzeń przeciwprzepięciowych jest w sposób uzasadniony niemożliwe, 
napięcie probiercze dotyczące tego obwodu może być obniżone do 250 V d.c., przy zachowaniu 

wymaganej rezystancji izolac

ji co najmniej 1 MΩ.

 

- 

Wartości podane w Tablicy 6A należy także stosować do sprawdzania rezystancji izolacji między 

nieuziemionymi przewodami ochronnymi a ziemią.

 

- 

Przy urządzeniach elektrycznych z układami elektronicznymi pomiar rezystancji izolacji należy 

wykonać między przewodami czynnymi połączonymi razem  a ziemią, celem uniknięcia uszkodzenia 
elementów elektronicznych. Bloki (panele) zawierające elementy elektroniczne, o ile to możliwe należy 
na czas pomiarów wyjąć z obudowy urządzenia.

 

  

3.4 Wykonywanie 

pomiarów rezystancji izolacji 

 

1)  Stan  izolacji  ma  decydujący  wpływ  na  bezpieczeństwo  obsługi  i  prawidłowe  funkcjonowanie 
wszelkiego rodzaju urządzeń elektrycznych

 

Mierząc rezystancję izolacji sprawdzamy stan ochrony przed dotykiem bezpośrednim. 

2)  P

omiar  rezystancji  izolacji  opiera  się  na  pomiarze  natężenia  prądu  płynącego  przez  izolację  pod 

wpływem  przyłożonego  napięcia  pomiarowego.  Najprostszym  sposobem  kontroli  stanu  izolacji  jest 

pomiar punktowy. Polega on na pomiarze rezystancji badanej izolacji

, raz na określony czas. Pomiar 

wykonujemy prądem stałym, aby wyeliminować wpływ pojemności na wynik pomiaru. Odczyt wyniku 
pomiaru  następuje  po  ustaleniu  się  wskazania  (po  ok.  0,5  do  1  min).  Odczytujemy  wtedy  natężenie 
prądu płynącego przez izolację pod wpływem  przyłożonego napięcia na skali przyrządu wyskalowanej 
w MΩ. Wymagana dokładność pomiaru rezystancji wynosi do 20%.

  

  

3) Pomiary rezystancji izolacji wykonujemy: 

 

- 

miernikami rezystancji izolacji o własnym źródle napięcia probierczego d.c. (induktor lub bateria  

  

z przetwornicą elektroniczną) - dla uniknięcia wpływu pojemności.  

  

Stosuje się napięcia 250 V, 500 V, 1000 V i 2500 V,  a odpowiednie do tych napięć zakresy 

  

pomiarowe wynoszą 50 MΩ, 200 MΩ, 1 GΩ, 20 GΩ. 

- 

napięciem sieciowym za pomocą miliamperomierza (w instalacjach d.c.), 

- innymi metodami specjalnymi. 

  
4)  Pomiar  rezystancji  skrośnej  lub  powierzchniowej  układu  izolacyjnego  wymaga  odpowiednich 
połączeń tak wykonanych, aby prąd mierzony był prądem płynącym przez skrośną rezystancję izolacji 
(rys. 4.4). Przy pomiarach dużych rezystancji stosuje się ekranowanie. W tym celu umieszcza się na 
powierzchni  izolacji  dodatkową  elektrodę  połączoną  z  tzw.  zaciskiem  ekranującym  miernika.  Zacisk 
ten  jest  połączony  z  biegunem  dodatnim  źródła  napięcia  pomiarowego.  Wysoki  potencjał  ekranu 
powinien uniemożliwiać przepływ prądu na niepożądanej drodze (np. po zawilgoconej lub uszkodzonej 
powierzchni przewodu, izolatora). Przyrządy do pomiaru dużej rezystancji mają wyprowadzony zacisk 

ekranu - oznaczony li

terą E.  

  

 

Rys. 4.4 Przykład ekranowania i układ połączeń przy pomiarach rezystancji izolacji skrośnej żył 

kabla 

 

Oznaczenia: 1,2 - 

żyły kabla, 3 - ekran pomiarowy

 

  

  

5) Przewody ochronne PE i PEN należy traktować jako ziemia, a przewód neutralny N – jako przewód 

czynny.

 

6) Ze względów bezpieczeństwa, pomiary rezystancji izolacji powinny być wykonywane w instalacji 
odłączonej od zasilania. Pomiar izolacji  wykonywany jest od strony zasilania (np. przy złączu 

instalacji). 

 

7) Rezystancję izolacji mierzy się przykładając napięcie stałe między żyły przewodów, mierząc prąd 
płynący przez izolację. Mierzoną rezystancję oblicza się z prawa Ohma:

 

 

gdzie:

 

 R

x

 

– rezystancja izolacji,

 

  U 

– napięcie probiercze,

 

   I 

– prąd płynący przez izolację

 

  

3.5 Pomiar rezystancji izolacji uzwojeń transformatorów 

 

Przygotowanie pomiarów

 

      

Przed  przystąpieniem  do  pomiarów  transformator  należy  wyłączyć  spod  napięcia  i  odłączyć 

wszystkie  zaciski  uzwojeń  od  sieci.  Oczyścić  izolatory  z  brudu  i  osuszyć.  Zmierzyć  temperaturę 
uzwojeń przez pomiar temperatury oleju. Na czas pomiaru kadź uziemić.

 

      

Pomiary rezystancji izolacji uzwojeń transformatora (zgodnie z normą PN-E-04700:1998/Az1:2000 

Urządzenia  i  układy  elektryczne  w  obiektach  elektroenergetycznych  --  Wytyczne  przeprowadzania 
pomontażowych badań odbiorczych), należy wykonywać dla następującej kombinacji połączeń:    

 

- uzwojenie GN 

– uziemiona kadź połączona z uzwojeniem DN,

 

- uzwojenie DN 

– uziemiona kadź połączona z uzwojeniem GN,

 

- uzwojenie GN 

– uzwojenie DN.

 

  

Wartości rezystancji izolacji uzwojeń odczytujemy po 60 s. 

 

  

Sprawdzenie stanu izolacji uzwojeń i oleju transformatorowego

 

      

Okresowe  badanie  stanu  izolacji  oraz  stanu  oleju  transformatorowego  pozwala  uzyskać  bieżącą 

informację  o  procesie  starzenia  i  wchłaniania  wilgoci,  wskazujące  często  na  konieczność  renowacji 
oleju  i  eksploatacyjnego  suszenia  uzwojeń.  Doświadczenia  eksploatacyjne  pozwoliły  na  ustalenie 
granicznych  dopuszczalnych  wartości  wskaźników  izolacji,  w  zależności  od  mocy  i  napięć 
znamionowych transformatorów.

 

Wartość rezystancji izolacji uzwojeń odczytujemy po 15 s - R

15  

i po 60 s.- R

60

. 

 

  

Współczynnik absorpcji::     K

A

 = R

60

/R

15

. 

 

  

Wartość K

A

 

nie powinna być  mniejsza niż:

 

- 

1,15 dla transformatorów III grupy, - o mocy 1,6 MV.A i mniejszej,

 

- 1,2  

dla rezystancji uzwojeń w stosunku do ziemi  i 1,4 dla rezystancji pomiędzy uzwojeniami

 

         

transformatorów II grupy, o mocy większej od 1,6 MVA a nie należących do grupy I, 

 

- 1,3  

dla rezystancji uzwojeń w stosunku do ziemi i 2,0 dla rezystancji pomiędzy uzwojeniami 

 

         

transformatorów I grupy, o napięciu znamionowym 220 kV  i mocy 100 MVA i większej.

 

      

Po zakończeniu każdego pomiaru transformator należy rozładować w czasie nie krótszym niż czas 

trwania pomiaru.

 

Ocena wyników pomiarów 

 

Wymagane wartości rezystancji izolacji wynoszą: 

 

a) dla transformatorów olejowych o mocy do 315 kVA:

 

- 

o napięciu znamionowym do 10 kV              - 70 MΩ,

 

- 

o napięciu znamionowym powyżej 10 kV     - 100 MΩ

 

b) dla transformatorów olejowych o mocy od 315 kVA do 1,6 MVA:

 

- 

o napięciu znamionowym do 10 kV             - 35 MΩ,

 

- 

o napięciu znamionowym powyżej 10 kV     - 50 MΩ,

 

c) dla transformatorów suchych w temp. 20

o

C przy wilgotności wzgl. 65 %:

 

- 

o napięciu znamionowym do 10 kV             - 15 MΩ,

 

- 

o napięciu znamionowym powyżej 10 kV     - 25 MΩ.

 

      Rezystancje zmierz

one w innych temperaturach niż u wytwórcy, ale zawartych w przedziale  od 5 

do  35 

o

C,  należy  przeliczyć  według  zasady:  obniżenie  temperatury  o  15 

o

C.  spowoduje  dwukrotny 

wzrost  rezystancji,  a  podwyższenie  temperatury  o  5 

o

C.  spowoduje  dwukrotne  zmniejszenie 

rezystancji izolacji.

 

      

Dla pomontażowych badań  odbiorczych rezystancja izolacji uzwojeń  transformatora olejowego  o 

mocy  mniejszej  niż  1,6  MVA  zmierzona  po  60  s  od  chwili  przyłożenia  napięcia  nie  powinna  być 
mniejsza niż 70% wartości zmierzonej w wytwórni przy temperaturze oleju 20 

o

C.

 

  

3.6 Pomiar rezystancji izolacji kabli

 

      

Pomiar  rezystancji  izolacji  linii  kablowej  wykonuje  się  po  wyłączeniu   jej  spod  napięcia   i 

rozładowaniu.

 

1) Pomiar wykonuje się:  

 

  - miernikiem rezystancji izolacji o nap

ięciu 1000 V - dla linii kablowych o napięciu znam.  do   250 V, 

  - 

miernikiem rezystancji izolacji o napięciu 2500 V- dla linii kablowych do 1 kV 

  - miernikiem rezystancji izolacji o  

napięciu co najmniej 2500 V- dla linii kablowych powyżej 1 kV,

 

      

Przed  odłączeniem  przewodów  miernika  od  żył  kabla,  kabel  należy  rozładować.  Wskazanie 

miernika izolacji należy odczytać po 1 minucie od chwili rozpoczęcia pomiaru.

 

2) Ocena wyników pomiarów

 

      

Zgodnie z normą SEP- E- 004   Elektroenergetyczne i sygnalizacyjne linie kablowe. Projektowanie 

i  budowa  (zamiast  PN-76/E-

05125)  ,  rezystancja  izolacji  każdej  żyły  kabla  względem  pozostałych 

zwartych i uziemionych, przeliczona na temperaturę 20 

o

C , w linii o długości do 1 km", nie powinna 

być mniejsza niż:

 

1) w l

inii kablowej o napięciu znamionowym do 1 kV:

 

  

75 MΩ - w przypadku kabla o izolacji gumowej,

 

  

20 MΩ - w przypadku kabla o izolacji papierowej,

 

  

20 MΩ - w przypadku kabla o izolacji polwinitowej,

 

100 MΩ - w przypadku kabla o izolacji polietylenowej,

 

  

2) linii kablowej o napięciu znamionowym powyżej 1 kV:

 

    

50 MΩ -  w przypadku kabla o izolacji papierowej,

 

    

40 MΩ -  w przypadku kabla o izolacji polwinitowej,

 

  

100 MΩ -  w przypadku kabla o izolacji polietlenowej,

 

1000 MΩ -  w przypadku kabla o napięciu znamionowym 110 kV.

 

  

Interpretacja wyników: 

 

      

Jeżeli wymaga się rezystancji izolacji wymienionych w punktach 1) i 2) dla odcinka o długości 1 

km, to wymaga się tej samej wartości również dla odcinków krótszych.

 

  

3) Wymagania pomontażowe:

 

      

Rezystancja żył roboczych i powrotnych powinna być zgodna z danymi producenta. Przy pomiarze 

rezystancji izolacji w temperaturze innej niż 20

 o

C wynik pomiaru R

x

  

należy przeliczyć do temperatury 

odniesienia 20

o

C, przez zastosowanie odpowiedniego współczynnika przeliczeniowego K

20 

zgodnie ze 

wzorem: 

 

  

R

20

 = K

20

 

∙ R

x

 

gdzie:

 

R

20

 - rezystancja przeliczona do temperatury odniesienia,

 

R

x

  - wynik pomiaru w temperaturze t,

 

K

20

 - 

współczynnik przeliczeniowy (współczynnik korekcji temperaturowej)

 

       Dla  kabli  z 

izolacją  polietylenową  z  uwagi  na  wysoką  wartość  rezystancji  izolacji  nie  stosuje  się 

współczynnika przeliczeniowego K

20

. 

 

5) Rezystancja izolacji w kablu o długości powyżej 1 km.

 

      

Można  przyjąć,  że  rezystancje  izolacji  poszczególnych  odcinków  kabla  są  ze  sobą  połączone 

równolegle.  Dla  odcinka  kabla  o  długości  L  wyrażonej  w  kilometrach,  wymaga  się  rezystancji 

izolacji  

w megaomach nie mniejszej niż: 

 

R

iz.1km 

/ L   w 

MΩ/km

  

  

gdzie:  

R

iz.1km

 

- 

rezystancja 

izolacji 

odcinka 

kabla 

o 

długości 

do 

1 

km, 

                       L - 

długość kabla w km, 

 

  

 

3.7 Pomiary rezystancji izolacji uzwojeń silników 

 

1)  Pomiary  rezystancji  izolacji  uzwojeń  silników  wykonuje  się  po  odłączeniu  od  nich 
przewodów  zasilających i urządzeń pomocniczych.

 

2) Temperatura izolac

ji w czasie pomiaru powinna być ≥ 10 

0

C.

 

  

      

Dla pomiarów wykonywanych przed rozruchem maszyn zainstalowanych w pomieszczeniach, po 

ich postoju dłuższym niż 7 dni, można przyjąć, że temperatura jest równa temperaturze występującej 

w pomieszczeniu.

 

  

Wykonywanie pomiarów:

 

1) Pomiary rezystancji izolacji uzwojeń silników oraz urządzeń pomocniczych wykonuje się miernikami 
izolacji o napięciu znamionowym probierczym:

 

- 500 V   - 

dla uzwojeń maszyn  na napięcie znamionowe do 500 V.

 

- 1000 V - 

dla uzwojeń  maszyn na napięcie znamionowe od 500 do 1000 V.

 

- 2500 V - 

dla uzwojeń maszyn i urządzeń pomocniczych na napięcie znamionowe powyżej 1000 V.

 

  

2) Przed przystąpieniem do pomiaru badane uzwojenie na napięcie do 1 kV należy uziemić na okres 1 

minuty, a uzwoj

enie na napięcie powyżej 1 kV - na okres 5 minut.

 

3) Pomiar rezystancji izolacji przeprowadza się w następujący sposób; mierzy się:

 

a) rezystancję miedzy między danym uzwojeniem a zaciskiem ochronnym maszyny, do którego

 

    

jednocześnie przyłącza się pozostałe uzwojenia,

 

b) rezystancje między poszczególnymi uzwojeniami (które maja zaciski wyprowadzone na zewnątrz).

 

      

Uzwojenie  trzech  faz  wirnika  silnika  pierścieniowego  traktuje  się  jako  jedno  uzwojenie.  Po 

wykonaniu pomiaru rezystancji izolacji badane u

zwojenie należy rozładować.

 

Ocena wyników pomiarów:

 

a) Silniki asynchroniczne o napięciu znamionowym do 1 kV.

 

      

Rezystancja  izolacji  uzwojeń  stojana  nie  powinna  być  mniejsza  niż  5  MΩ.   W  przypadku 

niespełnienia  wymagania  w  skutek  zawilgocenia  uzwojeń  silnik  należy  wysuszyć  (np.  na  biegu 
jałowym, jeżeli rezystancja izolacji jest większa niż 1 MΩ), a następnie ponownie sprawdzić spełnienie 

wymagania.

 

b) Silniki prądu stałego o napięciu znamionowym do 1 kV

 

      

Pomiar wykonać miernikiem rezystancji  izolacji o napięciu 1000 V. Rezystancja izolacji uzwojeń w 

temperaturze  odniesienia  75 

o

C,  wyrażona  w  kiloomach,  nie  powinna  być  liczbowo  mniejsza  niż 

wartość napięcia znamionowego, wyrażona w woltach. 

 

      

Jeżeli pomiar wykonany był w innej temperaturze niż  75 

o

C, lecz w zakresie temperatur od 10 

o

C 

do  85

o

C,  rezystancje  należy  przeliczyć  do  temperatury  odniesienia  według  następującej  reguły: 

obniżenie/podwyższenie  temperatury  o  10 

0

C   powoduje  1,5 

–  krotne  zwiększenie/obniżenie 

rezystancji.

 

c) Silniki asynchroniczne o napięciu znamionowym powyżej 1 kV

 

      

Rezystancja  izolacji  uzwojeń   w  temperaturze  odniesienia  75 

o

C,  

wyrażona  w  kiloomach,  nie 

powinna  być  liczbowo  mniejsza  niż  wartość  napięcia  znamionowego,  wyrażona  w  woltach. 

Rezysta

ncja izolacji zmierzona w temperaturze t nie powinna być mniejsza  niż wartość wyznaczona 

ze wzoru ze wzorem:

 

  

R

iz.t 

= R

iz.75

 

∙ k

t

 

  

gdzie: k

t 

– współczynnik zależny od temperatury izolacji podczas pomiaru.

 

  

Tablica 4  

Współczynniki przeliczeniowe rezystancji izolacji uzwojeń silników

 

 

      

Negatywne  wyniki  pomiarów  świadczyć  mogą  o  zawilgoceniu,  zabrudzeniu  lub  uszkodzeniu 

izolacji uzwojeń silnika albo urządzeń pomocniczych.