background image

Temat: Czas połowicznego rozpadu. 

Podczas pracy z niektórymi izotopami promieniotwórczymi okazało się, że proces rozpadu 
jest czasami bardzo szybki.  Określenie czasu, w którym jądro ulegnie rozpadowi jest 
praktycznie niemożliwe, ale gdy jąder jest dużo, to możemy obliczyć, w jaki sposób zmniejsza 
się ich liczba.  Dla ułatwienia opisu wprowadzono czas połowicznego rozpadu. 

Dla każdego izotopu można określić czas T, w ciągu którego rozpadnie się połowa jego jąder. 
Czas ten nazywamy czasem połowicznego rozpadu. 

Dla przykładu: czas połowicznego rozpadu izotopu azotu 

 wynosi 10 minut. Jeżeli mamy 

początkowo próbkę zawierającą 1 000 000 atomów, to po 10 minutach będzie ich połowa, 
czyli 500 000. W ciągu kolejnych 10 minut rozpadnie się połowa z istniejący i pozostanie 
250 000. Po kolejnych 10 minutach pozostanie 125 000. Itd. 

Podczas tej przemiany azot ulega rozpadowi  , czyli liczba atomowa zmniejsza się o jeden. W 
efekcie powstaje węgiel. 

Przeliczając na masę - jeżeli na początku mieliśmy 1 kg azotu, to po 10 minutach pozostanie 
nam 0,5 kg, po kolejnych 10 minutach zostanie 0,25 kg azotu, itd. 

Czas połowicznego rozpadu jest inny dla każdego izotopu i może wynosić od trylionowych 
części sekundy do miliarda lat. 

Przykłady czasu połowicznego rozpadu dla wybranych izotopów różnych pierwiastków. 

Izotop 

Nazwa pierwiastka 

Czas połowicznego rozpadu 

 

bor 

0,02 s 

 

azot 

0,011 s 

 

azot 

0,011 s 

 

fluor 

110 min 

 

wodór (tryt) 

12 lat 

 

węgiel 

5730 lat 

 

potas 

1,3 mld lat 

 

radon 

3,8 doby 

 

rad 

1600 lat 

 

uran 

4,5 mld lat 

 

polon 

45 s 

 

Zależność ilości jąder danego izotopu promieniotwórczego znajdujących się w substancji 
promieniotwórczego od czasu została odkryta przez Ernesta Rutherforda w 1899 roku. 

 

 

background image

Prawo rozpadu promieniotwórczego 

 

 – liczba jąder promieniotwórczych na początku, 

 – liczba jąder promieniotwórczych, które pozostały w próbce po upływie czasu t od chwili 

początkowej, 

 – czas połowicznego rozpadu, wielkość tabelaryczna. 

Tak samo jak liczba substancji promieniotwórczej zmienia się aktywność, którą możemy 
zapisać za pomocą wzoru: 

 

 – aktywność początkowa, 

 - aktywność po czasie t, 

 – czas połowicznego rozpadu, wielkość tabelaryczna. 

 

Za pomocą wykresu prawo rozpadu możemy przedstawić następująco: 

 

Zadanie 1 

Mamy 1 kg izotopu 

 o czasie połowicznego rozpadu 0,8 s.  

a)  Ile pozostanie go po upływie 1,6 s? 

b)  Po jakim czasie pozostanie nam   początkowej ilości atomów 

 

background image

 

c)  Szukaną ilość możemy zapisać jako 

, czyli na taką ilość musimy poczekać trzy  

okresy połowicznego rozpadu. Skoro okres połowicznego rozpadu 

 wynosi 0,8 s, to 

 

 

 

Zadanie 2  

Czas T połowicznego rozpadu kobaltu  

 wynosi 5 lat. Pewna próbka zawiera 0,04 g tego 

izotopu. Oblicz jego masę m w próbce po 10 latach. 

Rozwiązanie 

W czasie pierwszych 5 lat rozpadowi ulegnie połowa liczby jąder, czyli połowa masy próbki. 
W czasie następnych 5 lat rozpadnie się połowa z pozostałej ilości, czyli połowa z połowy, co 
daje nam czwartą część początkowej ilości jąder, które znajdowały się na początku w próbce. 

W konsekwencji po 10 latach pozostanie   masy początkowej. 

Masa w próbce po 10 latach wynosi: 

 

Odpowiedź: Po 10 latach pozostanie 0,01 g izotopu 

Zadanie 3 

Na skutek awarii reaktora w Czarnobylu do atmosfery dostały się promieniotwórcze izotopy 
jodu 

 o czasie połowicznego rozpadu 8 dni oraz  cezu 

 o czasie połowicznego 

rozpadu 30 lat. Dnia 28 kwietnia 1986 roku w Warszawie aktywność jodu przy powierzchni 

gruntu wynosiła 

. Przed awarią pierwiastek ten był niewykrywalny. Tego samego dnia 

aktywność cezu osiągnęła wartość 

 i była 80 000 razy większa niż przed awarią. 

a)  Oblicz aktywność jodu w 2013 roku, czyli 26 lat po awarii. 
b)  Oszacuj czas t, po upływie którego aktywność A cezu wróci do stanu sprzed awarii 

 

 

background image

Rozwiązanie 

Ad. a) Czas, który upłynął wyrażamy w dniach, ponieważ czas połowicznego rozpadu dla jodu 
wyrażony jest w dniach. 

W powyższym przeliczeniu ilość lat pomnożyliśmy przez ilość dni w roku i dodaliśmy ilość lat 
przestępnych w tym okresie (rok trawa 366 dni). 

Czas aktywności 

 

Podstawiamy do wzoru 

 

 

 

 

Dla wyjaśnienia, 

 jest liczbą bardzo dużą, posiadającą 364 liczby przed przecinkiem. 

Dzieląc 100 przez tak dużą liczbę praktycznie otrzymujemy wartość zero. 

Odpowiedź: Aktualnie aktywność jodu pochodzącego z awarii reaktora w Czarnobylu jest 
obecnie praktycznie równa zero. 

Ad. b) Z treści zadania wynika, że aktywność po wybuchu była 80 000 większa od aktywności 
przed wybuchem. Podstawiając do równania otrzymujemy: 

 

 

Jeżeli przyjmiemy, że aktywność początkowa A jest 80 000 razy większa od aktywności 
końcowej, otrzymamy, że  

 

background image

Podstawiając do wzoru, otrzymamy: 

 

Z własności potęgowania: 

, otrzymamy zależność 

 

Z pewnym przybliżeniem możemy przyjąć, że 

. Po podstawieniu do powyższego 

równania, otrzymamy: 

 

 

Korzystamy z własności funkcji wykładniczej – dwie potęgi o tej samej podstawie są sobie 

równe, gdy wykładniki są równe. W konsekwencji otrzymujemy

 

 

Za T przyjmujemy czas połowicznego rozpadu dla cezu, który wynosi 30 lat. 

 

 

Odpowiedź: Aktywność cezu powróci do normy po wybuchu w Czarnobylu po około 480 
latach. 

Dzięki rozpadowi naturalnemu możemy ustalić wiek wielu przedmiotów. Do ustalenia wieku 
Układu Słonecznego możemy stosować izotop uranu 

 porównując go z izotopem ołowiu 

. Możemy w ten sposób ustalić, ile uranu rozpadło się tworząc ołów. Materią, która 

podlega badaniu, to meteoryty, które powstały w momencie powstania Układu Słonecznego. 
Na tej podstawie oszacowano wiek Układu Słonecznego na około 4,75 mld lat. 

Podobne zastosowanie znalazł izotop węgla 

. Powstaje on w ziemskiej atmosferze i jest 

pochłaniany przez rośliny w procesie fotosyntezy. Potem trafia do różnych organizmów w 
łańcuchu pokarmowym. Dopóki organizm żyje, ilość tego izotopu nie ulega zmianie, bo część 
izotopu ulega rozpadowi, ale w tym czasie stale go przybywa. W momencie gdy organizm 
umrze, nie następuje wymiana z otoczeniem i ilość izotopu 

 zaczyna maleć. Określając 

ilość tego izotopu w przedmiotach pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego możemy 

background image

oszacować jego wiek. Przedmiotami tymi mogą być różne przedmioty z drewna lub szczątki 
zwierzęce lub ludzkie. Metodę tą opracował amerykański chemik Willard Libby w 1949 roku.