background image

PiU-W6

21. grudzień 2006

P

I

U-W6- 

PRZEBIEG

Charakter perseweracyjny – nie ustają po zakończeniu oddziaływania bodźca, ale trwa 
przez jakiś czas nadal. 

Najpierw ślady mają charakter nietrwały, ale potem następuje konsolidacja, żeby mogły się utrwalić 
i przekształcić w trwałe ślady pamięciowe.

Procesy perseweracyji i konsolidacji są niezbędne do wyjaśnienia zjawiska hamowania

Homowanie retroaktywne polega na obniżeniu wykonania zadania A w efekcie następującego po 
nim zadania B, które zakłóca późniejsze wykonanie zadania A. 

Badanie nad tym hamowaniem robi się wg schematu:
grupa exp.i kontrolna
W exp. są etapy : a) uczenie się zadania A, b) uczenie się zadania B, c) odtwarzanie zadania A
W kontrolnej: jest tylko etap a) i c) 
Porównując odtwarzania w grupach. Jeśli w exp. Jest niższe niż w kontrolnej tzn., że nastąpiło 
hamowanie retroaktywne. Wielkość hamowania związana jest z podobieństwem zadania A i B. Im 
większe prawdopodobieństwo tym większe hamowanie.

Ułatwienie retroaktywne. 
Oba   te   zjawiska   badał   Ch.   Osgood,   który   sformułował   3   prawa   empiryczne.   W   badaniach 
wykorzystał  słowa  sensowne, zgłoski  bezsensu, figury geometryczne. Etapy badania zgodnie z 
wcześniej przedstawionym schematem. 
Pierwszy element pary nazywał się bodźcem, a drugi reakcją. Kombinacje : 
SR-SR1 (w materiale interpolowalnym są takie same bodźce co w początkowym, ale różnią się 
reakcją), 
SR-S1R (różniły się bodźce)
SR-S1R1 (w interpolowalnym występują inne bodźce i inne reakcje)

Pierwsze prawo empiryczne
Jeżeli   zarówno   w   materiale   początkowym,   jak   i   interpolowanym   pierwsze   elementy   par   są 
identyczne, a drugie elementy różne, to pomiar zapamiętania wykazuje hamowanie retroaktywne. 
Wielkość   hamowania   zależy   od   stopnia   podobieństwa   między   drugimi   elementami   par   obu 
materiałów, czyli zmniejsza się wraz ze zwiększeniem podobieństwa między nimi.

Drugie prawo
Jeśli zarówno w materiale początkowym, jak i interpolowanym drugie elementy par są identyczne, 
a   pierwsze   elementy   par   są   różne,   to   pomiar   zapamiętania   wykazuje   ułatwienie   retroaktywne. 
Wielkość tego ułatwienia wzrasta wprost proporcjonalnie do podobieństwa między bodźcami obu 
materiałó.

Strona 1 z 4

background image

PiU-W6

21. grudzień 2006

Trzecie prawo
Zmieniając równocześnie pierwsze i drugie elementy par, uzyskuje się hamowanie retroaktywne. 
Wielkość   hamowania   retroaktywnego   wzrasta   wraz   ze   wzrostem   podobieństwa   pomiędzy 
bodźcami.

Teoria Hebba – hipoteza podwójnego śladu
Proces uczenia powoduje powstanie aktywności rewerberacyjnej, czyli mającej charakter ciągły i 
powtarzający się. 

S-> A->B->C->A

Z   jednej   strony   powstaje   aktywność   obejmująca   kilka   neuronów   i   to   jest   podstawa   pamięci 
krótkotrwałej. Ale ta aktywność powoduje równocześnie zmiany w synapsach, a to z kolei daje 
podstawę do śladu pamięci długotrwałej. 

Jeśli   coś   zostało   odpamiętane   tzn.,   że   musiał   istnieć   ślad   pamięciowy,   ale   jeśli   nie   zostało 
odpamiętane to jeszcze nie świadczy o tym, że tego śladu nie było. 

Coś może zakłócić proces konsolidacji?
-anoksja (niedotlenienie)

hipotermia

zatrucie

antybiotyki

A na co dzień?

uraz głowy

intoksykacja organizmu

utrata przytomności po wypadku (niepamięć się trochę cofa...)

Rodzaje utraty pamięci:

niepamięć całkowita/globalna

niepamięć wsteczna (amnezja retro...)

niepamięć następcza (amnezja anterogradalna?) - trudności w zapamiętywaniu nowych rzeczy...

Znacznie więcej pamiętamy niż jesteśmy w stanie odpamiętać. Problem nie jest po stronie śladów 
pamięciowych, ale z jakichś powodów ten ślad pamięciowy nie może zostać zaktywizowany..

dowody na to, że istotnie pamiętamy znacznie więcej niż odpamiętujemy:

1) nie możemy sobie czegoś przypomnieć w momencie 1, a potem przypominamy to sobie w 

momencie 2

2) to, że nie możemy sobie czegoś przypomnieć (odpamiętać), ale potrafimy to rozpoznać
3) oszczędności – ponownego uczenia
4) Reminiscencji   –   zaraz   po   zakończeniu   uczenia   (najwięcej   zapominamy   od   razu   po 

zakończeniu uczenia się, ale potem nagle to się polepsza)

5) Hipnoza
6) Pamięć ekplifikacyjna i implifikacyjna

Strona 2 z 4

background image

PiU-W6

21. grudzień 2006

Graff i Schachter
explicit memory tasks
implicit -|| - || - || - 

Z tego zrobiły się dwa rodzaje pamięci : jawna i ukryta

ZAPAMIĘTYWANIE – PRZECHOWYWANIA – ODPAMIĘtyWANIA

W trzecim etapie badacz daje do wykonania zadania z którego wynika czy nauczyła się tego, czego 
miała sięnauczyć wcześniej. Np. uzupełnianie słów.

Na pamięć implikacyjną (np. uzupełnianie liter w słowie, identyfikacja percepcyjna)

w   ID   percepcyjnej   prezentuje   się   listę   słów   (normalnie   i   przy   pomocy   kompa),   błyśnięcie   i 
powtórzenie słowa. 34% słów nowych odpamiętują i 61% słów starych odpamiętują. 
Inne badania : fotografie – dzieci dłużej patrzyli na nowe ilustracje, bo wcześniej wyhabituowały 
się na stare ilustracje. 

Amnezja   :   kategoria   diagnostyczna   w   psychiatrii,   którą   stawia   się   w   sytuacji,   kiedy   zachodzą 
problemy o charakterze pamięciowym.
Metoda przypominania i rozpoznawania – amnestycy wypadają gorzej.
Jeśli zastosuje się jedno z zadań pamięci implikacyjnej (słowa wcześniej znane) to amnestycy robią 
to tak jak normalni... czyli ślady pamięciowe są, ale jest coś nie tak z ich odpamiętywaniem. 

Wiek. Osoby młode szybciej i dokładniej zapamiętują. Natomiast jeśli zastosuje się taki sposób 
sprawdzania to okazuje się, że te różnice między grupami wiekowymi znikają. Podobnie jest u osób 
z depresją. 

Ale   np.   w   chorobie   Alzheimera,   gdzie   mamy   do   czynienia   z   utratą   tkanki   mózgowej   to   te 
zaburzenia są bardziej widoczne i odporne na te testy.

Najpóźniej neurochirurdzy dotknęli skalpelem mózg i serce. 

Jak długo utrzymywany jest ślad pamięciowy? Różnie.

Penfield wymyślił, że prawdopodobnie można uleczyć osoby chore na padaczkę można uleczyć 
poprzez usunięcie określonej części tkanki mózgowej.
Stymulował   u   różnych   pacjentów   różne   obszary   mózgowe.   Penfield   nazwał   reakcje   reakcjami 
doznaniowymi, a czasem mówi się o wspomnieniach wywołanych:
a) słuchowe (dźwięki, muza)
b)wzrokowe (ludzie, przedmioty itp.)

c) wzrokowo-słuchowe (sceny z warstwą dźwiękową)

d) myślenie o czymś

Najwięcej było wspomnień słuchowych. 
Stymulowano głównie płaty skroniowe. Tylko 40 z 520 pacjentów przy stymulacji ukł.słuchowego 
twierdziło, że ma takie doznania. 

Strona 3 z 4

background image

PiU-W6

21. grudzień 2006

Strona 4 z 4