plik

CO ROBIĆ W PRZYPADKU ZWIĘKSZONEJ RADIOAKTYWNOŚCI?
Treść artykułu może jeszcze ulec zmianie.
-17.03.2011 [23:51] - uzupełnienie o promieniowaniu + jednostkach licznika Geigera.
-17.03.2011 [23:23] - poprawiona jednostka dawek (odnośnie jodku potasu) z miligramów
na mikrogramy + dodatkowe informacje na temat jodku potasu ("wstęp") + inne drobne
zmiany.
ZEBRALIŚMY TUTAJ PEWNE INFORMACJE KTÓRE MOGĄ BYĆ CI
PRZYDATNE W RAZIE ZWIĘKSZONEJ RADIOAKTYWNOŚCI. DLA
WŁASNEGO BEZPIECZEŃSTWA ZALECAMY SPRAWDZIĆ RÓWNIEŻ INNE
ŹRÓDŁA NA TEN TEMAT.

(elektrownia Fukushima)
Wszystkie doniesienia o radioaktywności spowodowanej "wybuchami / awariami" w
elektrowniach w Japonii należy brać bardzo poważnie. Dobrze jest zawczasu wiedzieć jak
należy postępować w razie dotarcia radioaktywnej "fali" do naszego kraju.
Pij i jedz pożywienie które jest szczelnie zamknięte. Unikaj świeżych owoców i warzyw
prosto z ogrodu gdy uważasz, że mogą one być napromieniowane.
Radioaktywność (promieniotwórczość) – zdolność jąder atomowych do rozpadu
promieniotwórczego, który najczęściej jest związany z emisją cząstek alfa, cząstek beta oraz
promieniowania gamma.

Szczególnym rodzajem promieniotwórczości jest rozszczepienie jądra atomowego, podczas
którego radioaktywne jądro rozpada się na dwa fragmenty oraz emituje liczne cząstki,
między innymi neutrony, które mogą indukować kolejne rozszczepienia. Zjawisko takiej
reakcji łańcuchowej jest wykorzystane w elektrowniach jądrowych oraz w bombach
jądrowych.
Promieniowanie towarzyszące przemianom jądrowym (zarówno elektromagnetyczne jak i w
postaci strumienia cząstek) przechodząc przez substancję ośrodka powoduje jonizację
(wybijanie elektronów z atomów). Promieniowanie to, po przekroczeniu pewnego poziomu,

ma szkodliwy wpływ na organizm ludzki. Pochłonięcie jego dużej dawki może
spowodować chorobę popromienną.
Źródłami radioaktywności są niestabilne izotopy pierwiastków, zarówno występujących w
naturze, jak i wytworzonych przez człowieka.
O promieniowaniu słów kilka: Promieniowanie standardowo mierzy się w mR/h
(mikrorentgenach na godzinę) przez urządzenie zwane licznikiem Geigera. 1.000
mikrorentgenów to jeden milirentgen a 1.000 milirentgenów to 1 rentgen. Tak więc jeden
rentgen to 100.000 razy więcej niż wynosi promieniowanie w typowym mieście. Dawka
500 rentgenów w ciągu 5 godzin jest mordercza dla ludzi. Takie promieniowanie nie
występuje już w Czarnobylu, w pierwszych godzinach po wybuchu promieniowanie sięgało
do 30.000 R/h, czyli 3.000.000.000 razy ponad normę. Pierwsi wysłani do pożaru
elektrowni strażacy byli dosłownie usmażani przez promieniowanie w ułamkach sekund.

Licznik Geigera (licznik Geigera-Müllera) – urządzenie opracowane przez Hansa Geigera
wraz z Walterem Müllerem w 1928 roku, mierzące promieniowanie jonizujące.
Jeśli możesz, zdobądź licznik Geigera lub podobne urządzenie do wykrywania
promieniowania, albo bierz wyniki odczytów od kogoś, kto je ma. Jeśli odczyty podniosą
się więcej niż 2-krotnie ponad normalny poziom tła w twoim rejonie, albo do poziomu
ponad 300nSv/h (300nGy/h), to wtedy ewakuuj się jak najdalej, do miejsca mniej
skażonego. Jeśli to niemożliwe, zostań wewnątrz, zamknij okna i drzwi (oraz wentylację i
klimatyzację) tak długo, aż poziom promieniowania spadnie do normalnego. Staraj się jak
najlepiej uszczelnić miejsce przebywania.
Informacje o jednostkach w liczniku Geigera (informacje wzięte stąd:

LINK!

-1 Gy (gray)= 100 rad
-1 Sv (Sievert) = 100 REM
-ngy/h (nano grays per hour)
Przeciwdziałanie skutkom promieniowania radioaktywnego

Istnieje kilka pokarmów dobrze chroniących w takich sytuacjach: świeże trawy zbożowe,
które można samemu wyhodować, spirulina, chlorella, dobrze chroni glikozyd rutyna, który
jest w gryce (kasza gryczana), żeńszeń, jabłka, świeże nasiona słonecznika, miso, lecytyna 1
łyżeczka dziennie i glinka bentonitowa (bardzo skuteczna)
Przygotowanie glinki: 25g glinki wymieszać ze 100ml nieprzygotowanej wody,
pozostawić na noc, dokładnie wymieszać i wypić raz dziennie. Jednocześnie pić dużo
innych płynów w ciągu dnia. Można zamiast niej użyć innej jadalnej glinki, np. francuska
zieloną.
Po oparzeniach radioaktywnych: olej lniany tłoczony na zimno - 1 łyżeczka dziennie.
Sok lub żel z aloesu na skórę.
Przy narażeniu na każdy rodzaj promieniowania doskonałe są kąpiele z dodatkiem soli
morskiej i sody (do pieczenia) (po 400g soli i sody), również można dodać 1 filiżankę
glinki... czas kąpieli 20 minut.
Poza wyżej wymienionymi jeszcze pomagają inne wodorosty, powszechnie stosowane w
kuchni dalekowschodniej: kombu, arame, wakame, i inne. Również warto zwrócić swoją
uwagę na: brązowy okrągły ryż, sok z noni, grzyby: shitake, mun, reishi. Wszystkie grzyby
zawierają german który jest bardzo pomocny w tym przypadku oraz, przede wszystkim
miso, czyli pasta ze sfermentowanej soi. Jednak są to produkty silnie działające i mocno
skoncentrowane (z wyjątkiem ryżu) i należy je stosować (w profilaktyce) regularnie, lecz w
niewielkich ilościach. Jeśliby zaszła potrzeba, to okresowo jako antidotum na
promieniowanie można zastosować większe ilości, np. po radioterapii w kuracjach
nowotworowych lub po zdjęciach rtg, czasem jest sytuacja, kiedy pacjentowi robi się w
krótkim czasie dużo zdjęć, bądź rezonans magnetyczny lub tomografię komputerową... to
również są źródła promieniowania.
Spirulina i chlorella

były wykorzystane w dużym stopniu przez Rosjan po katastrofie jądrowej w Czarnobylu.
Japończycy kochają swoją zupę miso i mówi się, że niektórzy przetrwali dzięki niej po
amerykańskim ataku na Hiroszimę i Nagasaki. Dlatego polecam Rejuvenate (suplement) w
wysokich dawkach z powodu wysokiej zawartości spiruliny i chlorelli, gdyż jest to jak
wyrafinowane paliwo rakietowe dla komórek, dostarczające im szeroki wachlarz
skoncentrowanych składników odżywczych.
Spirulinę (super alga) określa się, nieco poetycko, jako “mleko Matki Ziemi” z uwagi na
niezwykle wysokie stężenie bardzo rzadkiego kwasu gammalinolenowego, będącego
ważnym składnikiem kobiecego pokarmu, ale też “zielonym mięsem”, z powodu
niespotykanie wysokiego udziału wysokowartościowego białka. Jego udział sięgający od 60
do 65 procent jest blisko trzykrotnie większy od zawartości białka w mięsie. Spirulina
stanowi jednocześnie naturalny koncentrat ważnych dla życia związków mineralnych,
pierwiastków śladowych, witamin, enzymów i innych związków witalnych oraz szczególnie
cenny nośnik witalizującej energii światła, tzw. biofotonów. Zgodnie z wynikami badan
naukowych, w ramach uzupełnienia dziennej diety wystarczają 4 gramy (ok. 8 tabletek)
spiruliny, by osiągnąć wyraźną poprawę ogólnej witalności oraz bardzo różnorodne, często
spektakularne efekty lecznicze. Prowadzone w wielu krajach programy badawcze
jednoznacznie potwierdzają korzystny wpływ tej algi na zdrowie.
Właściwości spiruliny:
-odtruwanie organizmu, np z metali ciężkich, jak będącej składnikiem dentystycznego
amalgamatu rtęci zawierających chlor węglowodorów pochodzących z resztek pestycydów;
-działanie przeciwwirusowe obejmujące między innymi wirusy typu Herpes (opryszczka,
półpasiec), wirusy grypy, jak również wirusy odry, świnki a nawet w pewnym stopniu HIV;
-działanie przeciwrakowe, przede wszystkim w wypadku nowotworów wątroby oraz
generalne przeciwdziałanie przerzutom;
-wzmacnianie systemu immunologicznego;
-ogólne pobudzanie zdolności regeneracyjnych i autoterapeutycznych organizmu;
-poprawa przemiany materii;
-stabilizowanie naturalnej flory przewodu pokarmowego;
-pobudzenie procesu krwiotwórczego;
-obniżenie poziomu cholesterolu;

-obniżenie nadwagi;
-ograniczenie niszczycielskiego wpływu wolnych rodników na komórki
Chlorella (super alga) to maleńki, jednokomórkowy glon który zawiera niemal wszystkie
potrzebne naszym organizmom składniki odżywcze. Ma wyjątkową gamę komponentów:
niezbędne aminokwasy, nasycone i nienasycone kwasy tłuszczowe, liczne cenne witaminy,
minerały i pierwiastki śladowe. Zawiera więcej witaminy B12 niż wątroba wołowa. Pod
względem zawartości chlorofilu żadna roślina zielona nie może się równać z chlorellą. W
tym mikroskopijnym organizmie zamknięta jest niezwykła energia biologiczna. Dzięki
właściwościom łączenia i usuwania toksyn z organizmu, jest cennym elementem diety w
profilaktyce wielu cywilizacyjnych chorób.
Właściwości chlorelli:
-wzmacnia żołądkowo-jelitową błonę śluzową - naturalną barierę ochronną przeciwko
szkodliwym substancjom
-wiąże takie trucizny jak ciężkie metale (na przykład rtęć z amalgamatów czy kadm z
papierosów itd.), jak również rozpuszczalniki, pestycydy, PCB itp.
-stymuluje tworzenie specjalnych substancji produkowanych przez organizm, które
powstrzymują infekcje
-wycisza pobudzenie systemu obronnego organizmu, zapobiega destrukcji spowodowanej
przez własne przeciwciała (reakcja autoimmunologiczna)
-dostarcza organizmowi cennych substancji takich jak aminokwasy, witaminy, minerały,
kwasy tłuszczowe
-stymuluje również pracę makrofagów - komórek odpowiedzialnych za obronę organizmu
przeciwko czynnikom patogennym
Leczenie miodem chorych napromieniowanych energią jonizującą

Z dostępnych danych wynika, że miód odznacza się działaniem ochronnym przed skutkami
promieniowania jonizującego, a także wykazuje działanie lecznicze, kiedy doszło do
uszkodzenia ciała w wyniku tego promieniowania. Poniżej przedstawione są przykłady
korzystnego działania miodu u chorych napromieniowanych energią jonizującą.
Ratownikom, którzy uczestniczyli w likwidacji skutków wybuchu w elektrowni atomowej
w Czarnobylu, z wyraźnymi zaburzeniami układu immunologicznego, Frołow i Pieresadin

podawali pożywienie leczniczo-dietetyczne (z niską zawartością białka i tłuszczów i
wysoką zawartością węglowodanów) wzbogacone miodem. W skład tego pożywienia
wchodziło 50-80 g miodu (porcja dzienna).
Poza tym chorym podawano 2-3 razy dziennie ciepły napar z ziół osłodzony łyżeczką
miodu. W skład diety wchodził twaróg półtłusty, kwaśne mleko i suszone owoce (morele,
rodzynki i śliwki). Masa posiłku wynosiła 500-600 g, a jego wartość energetyczna wynosiła
650-800 kcal. Połączenie twarogu, zawierającego dużą ilość metioniny, aminokwasu
biorącego udział w przemianie lipidowej, z miodem i produktami roślinnymi (suszone
owoce) bogatymi w potas, zapewniało lepsze funkcjonowanie wątroby i podwyższało
naturalną odporność na zakażenia, normalizowało pracę serca, naczyń krwionośnych i
nerek.
Posiłek dietetyczny chorzy spożywali jako dodatek do normalnego pożywienia. Natomiast
w skład mieszanki ziołowej przeznaczonej do przygotowywania naparu wchodziły
następujące surowce zielarskie: korzeń lukrecji, kłącze tataraku, ziele tysiącznika, ziele
macierzanki piaskowej, kwiat nagietka, kwiatostan kocanki, ziele mięty pieprzowej, ziele
fiołka trójbarwnego i ziele bagna zwyczajnego. Napar wspomagał działanie
immunostymulujące, adaptogenne, poprawiał pracę wątroby i osłaniał drogi oddechowe. W
terapii stosowano także świeże mleczko pszczele (po 100 mg 2-3 razy dziennie pod język)
oraz 30% wyciąg etanolowy z propolisu (40-60 kropli w 1/4 szklanki mleka rano na czczo).
Zastosowana terapia w dużym stopniu pomogła w powrocie do zdrowia ponad 100
ratownikom, którzy otrzymali w trakcie pracy w warunkach wysokiej radiacji dawki
promieniowania wielokrotnie przekraczające dawki bezpieczne dla zdrowia.
Podobną terapię poleca dla osób poddanych działaniu podwyższonych dawek
promieniowania Sinjakow. Według niego osoby narażone na działanie promieniowania
jonizującego w celu podwyższenia odporności organizmu na zakażenia powinny
przyjmować produkty pszczele, w tym miód po łyżce stołowej 3-4 razy dziennie, po
rozpuszczeniu w szklance ciepłej wody. Autor poleca także równoczesne picie mieszanek
ziołowo-owocowo-jarzynowych. Jako przykład wymienia mieszankę o składzie: owoc
dzikiej róży 30 g, liść pokrzywy zwyczajnej 30 g, korzeń marchwi 30 g i owoc porzeczki
czarnej 10 g. Dwie łyżki stołowe takiej suchej mieszanki ziołowej zalewa się 500 ml
wrzącej wody i po doprowadzeniu do wrzenia ogrzewa przez 10 min na słabym ogniu.
Następnie odwar pozostawia się na 2-4 godz., cedzi przez płótno i pije po pół szklanki 3
razy dziennie, dodając każdorazowo miód w ilości jednej łyżeczki od herbaty. Poza tym
wskazane jest przyjmowanie pyłku kwiatowego (po pół łyżeczki od herbaty dwa razy
dziennie), mleczka pszczelego (po 100 mg 2-3 razy dziennie) lub propolisu (20-30 kropli
10% wyciągu etanolowego po rozpuszczeniu w 50 ml przegotowanej wody, trzy razy
dziennie). Kurację prowadzi się co najmniej przez 2-3 miesiące.
Wodorowęglan sodu [NaHCO3]
(inne nazwy: soda oczyszczona, kwaśny węglan sodu,
bikarbonat, dwuwęglan sodu, dwuwęglan sodu)

(wodorowęglan sodu znajduje się również w proszku do pieczenia ale z dodatkowymi
składnikiem takimi jak difosforan disodowy oraz mąka pszenna [proszek Gellwe])
Doustne podawanie wodorowęglanu sodu zmniejsza nasilenia zmian spowodowanych
uranem w nerkach, które są zazwyczaj pierwszym organem wykazującym uszkodzenia
chemiczne po napromieniowaniu. Stosowanie wodorowęglanu sodu (czasem podaje się go
dożylnie) ma pomóc w alkalizacji moczu. To sprawia, że jony uranylowe stają się mniej
toksyczne dla nerek i wspierane jest wydalanie nietoksycznych związków węglanu uranu.
PS. Istnieją metody leczenie raka wodorowęglanem sodu... zainteresowanych odsyłam pod
ten LINK!
Jodek potasu - to co powinieneś wiedzieć

µg = mikrogram (jedna milionowa grama)
UWAGA: Przed zastosowaniem jodku potasu sprawdź dokładnie (np w internecie)
wszelkie możliwe informacje na temat jego zażywania w razie wystąpienia skażenia
środowiska. Im więcej się dowiesz o jodku potasu tym lepiej dla Ciebie. Nie traktuj
informacji poniżej jako prawdy ostatecznej. Różne źródła podają różne informację
(np. co do dawek! i maksymalnej bezpiecznej dawki spożycia!) dlatego warto
sprawdzić kilka źródeł zanim zdecydujemy się na kurację. Niektórzy zalecają po
prostu stosowanie diety opartej na "super żywności" typu spirulina czy chlorella. Co
do suplementów z jodkiem potasu to zalecam produkty naturalne... unikaj syntetyków!
Ostrzeżenie: Długotrwałe zażywanie zwiększonych dawek jodu prowadzi do rozwoju
jodzicy. Dawka śmiertelna dla człowieka wynosi 3-4 gramy. Osobom zatrutym podaje się
doustnie zawiesinę skrobi, która wiąże jod, lub tiosiarczan sodu redukujący wolny jod do
jodków. Stosuje się też wymuszoną diurezę (LINK!) i wyrównuje zaburzoną gospodarkę
elektrolitową.
Działanie: Jod jest niezbędnym składnikiem potrzebnym do syntezy w organizmie
hormonów tarczycy oraz prawidłowego funkcjonowania gruczołu tarczowego. U osób
dorosłych dobowe zapotrzebowanie na jod wynosi 150-300µg. W przewodzie pokarmowym
jodki wchłaniają się na całej długości jelit, ale przede wszystkim w jelicie cienkim, skąd w
ciągu 2h rozprowadzane są w przestrzeni pozakomórkowej. Biologiczna dostępność jodku
potasu wynosi praktycznie 100%. Około 75% zasobów ustrojowego jodu znajduje się w
tarczycy, natomiast niewielkie ilości gromadzą się w nerkach, żołądku, gruczołach
sutkowych i ślinowych. Niedobór jodu jest przyczyną wola endemicznego, niekiedy
wrodzonego upośledzenia rozwoju umysłowego.
Jak często należy stosować jodek potasu?

Pojedyncza dawka jodku potasu chroni tarczycę przez 24 godziny. Zalecana jednorazowa
dawka jest zwykle taka, jaka jest niezbędna do ochrony tarczycy. W niektórych przypadkach
radioaktywny jod może występować w środowisku dłużej niż 24 godziny. Jeśli tak się
stanie, lokalne zarządzanie kryzysowe lub służba zdrowia mogą zalecić stosowanie jednej
dawki jodku potasu co 24 godziny przez kilka dni. Należy to zrobić jedynie na podstawie
opinii władz w sytuacjach kryzysowych, publicznej służby zdrowia lub lekarza. Należy
unikać powtarzania podawania jodku potasu kobietom w ciąży i karmiącym piersią oraz
niemowlętom i noworodkom. Te osoby należałoby ewakuować do czasu, kiedy poziom
radioaktywnego jodu w środowisku spadnie.
Co to jest jodek potasu?

Jodek potasu jest solą stabilną (nie radioaktywnego) jodu. Stabilny jod jest ważnym
pierwiastkiem chemicznym potrzebnym organizmowi do wytwarzania hormonów tarczycy.
Większość stabilnego jodu w naszym organizmie pochodzi z pożywienia. Jodek potasu to
stabilny jod w postaci leku.
Co robi jodek potasu?

Po wypadku radiologicznym lub jądrowym, jod radioaktywny może być uwalniany w
powietrze, a następnie wdychany do płuc. Radioaktywny jod może również skazić lokalne
dostawy żywności [i wodę] i przedostać się do organizmu poprzez żywność lub napoje.

Kiedy materiały radioaktywne przedostają się do organizmu poprzez oddychanie, jedzenie,
czy picie, mówimy, że nastąpiło napromieniowanie lub skażenie wewnętrzne. W przypadku
skażenia wewnętrznego jodem radioaktywnym, tarczyca szybko wchłania tę substancję.
Radioaktywny jod wchłaniany przez tarczycę może ją uszkodzić. Nie-radioaktywny jodek
potasu blokuje przedostanie się radioaktywnego jodu do tarczycy co może pomóc w
ochronie tego gruczołu przed uszkodzeniem.
Czego nie robi jodek potasu?

Wiedza o tym co może zrobić jodek potasu jest ważna. Nie może zapobiec przedostawaniu
się jodu radioaktywnego do organizmu. Może chronić tylko tarczycę przed jodem
radioaktywnym, ale nie inne części organizmu. Nie może odwrócić skutków zdrowotnych
związanych z jodem radioaktywnym, gdy wystąpiło już uszkodzenie tarczycy. Nie może
chronić organizmu przed pierwiastkami promieniotwórczymi innymi niż radioaktywny jod
– jeśli radioaktywny jod nie jest obecny w opadach promieniotwórczych, stosowanie jodku
potasu nie działa ochronnie.
Jak działa jodek potasu?

Gruczoł tarczycy nie rozróżnia jodu stabilnego od radioaktywnego i absorbuje oba. Jodek
potasu działa poprzez blokowanie wejścia radioaktywnego jodu do tarczycy. Kiedy dana
osoba bierze jodek potasu, stabilny jod (lekarstwo) tarczyca absorbuje go. Ponieważ jodek
potasu zawiera dość stabilnego jodu, tarczyca staje się “pełna” i nie może wchłonąć więcej
jodu – ani stabilnego, ani radioaktywnego w ciągu najbliższych 24 godziny.
Sól jodowana zawiera wystarczająco dużo jodu, by zachować większość ludzi przy zdrowiu
w normalnych warunkach. Ale sól kuchenna nie zawiera wystarczającej ilości jodu do
zablokowania przedostawaniu się jodu radioaktywnego do tarczycy. Nie należy stosować
soli kuchennej jako substytutu jodku potasu. (przypis DS. warto kupować naturalną, morską
sól bez sztucznych "dodatków")
Jak dobrze działa jodek potasu?

Ważna jest wiedza, że jodek potasu nie może dać człowiekowi 100% ochrony przed jodem
radioaktywnym. Jak dobrze jodek potasu blokuje radioaktywny jod zależy od:

a) czasu, jaki upłynął między skażeniem radioaktywnym jodem i zastosowaniu jodku potasu
(im wcześniej weźmie się jodek potasu, tym lepiej),

b) jak szybko jodek potasu jest wchłaniany do krwi

c) całkowitej ilości radioaktywnego jodu, na który jest się narażonym.
Kto powinien stosować jodek potasu? (+ dawki)
(Każdy mililitr jodku potasu w płynie zawiera 65 µg jodku potasu)

Gruczoły tarczycy płodu i noworodka są najbardziej narażone na uszkodzenia jodem
radioaktywnym. Małe dzieci i osoby o niskim poziomie jodu w tarczycy narażone są
również na ryzyko uszkodzenia gruczołu tarczycowego.

Noworodki w wieku poniżej 1 miesiąca (karmione piersią lub nie): zalecana dawka 16µg

(lub 1ml). Noworodkom nie wolno przedawkować jodku potasu! jednorazowo ani
powtórzonymi dawkami, a ich poziom hormonu tarczycy musi obserwować lekarz!
Noworodkowi po dostaniu więcej niż jednej dawki jodku potasu, grozi niedoczynność
tarczycy. Nieleczona, może ona doprowadzić do uszkodzenia mózgu!

Niemowlętom w wieku 1 miesiąca do 3 lata (karmione piersią lub nie) zalecana dawka
jodku potasu to 32µg (lub 1ml). Ilość jodku potasu, która dostanie się do mleka matki nie
wystarcza, aby chronić niemowlę karmione piersią przed narażeniem na działanie
radioaktywnego jodu. Odpowiednia dawka jodku potasu podana karmionemu dziecku
będzie chronić je przed jodem radioaktywnym, który wdycha i pije z mlekiem matki.

Dzieci: wszystkie dzieci do 18 roku życia skażone wewnętrznie (lub mogące być skażone
wewnętrznie) radioaktywnym jodem otrzymują jodek potasu w dawce 65µg lub 1ml (waga
mniejsza niż 68kg) lub 130µg lub 2ml (waga co najmniej 68kg). Nie podawać gdy dziecko
ma alergię na jod. Dzieci w wieku od noworodka do 18 roku życia są najbardziej narażone
na potencjalnie szkodliwy wpływ jodu radioaktywnego.

Młodzi dorośli: w wieku 18 do 40 lat wewnętrznie skażeni (lub mogący być skażeni
wewnętrznie) radioaktywnym jodem przyjmują zalecaną dawkę jodku potasu w dawce
130µg lub 2ml. Młodzi dorośli są mniej wrażliwi na działanie radioaktywnego jodu niż
dzieci.

Kobiety ciężarne: ponieważ do łożyska przenikają wszystkie formy jodu, kobiety w ciąży
powinny chronić rosnący płód stosując jodek potasu w dawce 130µg lub 2ml. Ale kobiety
w ciąży powinny przyjąć tylko jedną dawkę jodku potasu po skażeniu wewnętrznym (lub
prawdopodobnym skażeniu wewnętrznym) radioaktywnym jodem.

Kobiety karmiące: powinny przyjąć tylko jedną dawkę jodku potasu w dawce 130µg lub
2ml, jeżeli zostały skażone wewnętrznie (lub mogą być skażone wewnętrznie)
radioaktywnym jodem. Radioaktywny jod szybko dostaje się do mleka matki, więc zaleca
się, by kobiety wewnętrznie skażone (lub mogące być skażone wewnętrznie) jodem
radioaktywnym przestały karmić piersią i stosowały formuły lub inną dostępną żywność.
Jeśli mleko jest jedynym pożywieniem dla niemowlęcia, karmienie powinno być
kontynuowane.

Dorośli: powyżej 40 roku życia nie powinni przyjmować jodku potasu, chyba że ochrona
zdrowia publicznego lub urzędnicy zarządzający w sytuacjach kryzysowych powiedzą, że
wystąpiło skażenie bardzo dużą dawką jodu radioaktywnego. Mają oni najniższe ryzyko
wystąpienia raka tarczycy lub uszkodzenia gruczołu tarczycowego po skażeniu
promieniotwórczym jodem. Mają też większe szanse na uczulenie na jodek potasu.
Sugerowana dawka to 130µg lub 2ml.
Kiedy powinno się przyjąć jodek potasu?

Wtedy, gdy zostanie ogłoszone skażenie nuklearne i konieczność przyjmowania jodku
potasu.

Branie większej dawki niż wskazana może zaszkodzić zdrowiu a nawet spowodować
zgon!

Przeciwwskazania (pytaj lekarza / szukaj w internecie): alergie na jod (alergia na owoce
morza niekoniecznie znaczy alergię na jod), dolegliwości skóry (np. dermatitis
herpetiformis [choroba Duhringa / opryszczkowe zapalenie skóry] lub urticaria vasculitis
[odmiana przewlekłej pokrzywki]), choroby tarczycy.
Osoby z chorobą tarczycy mogą brać jodek potasu pod ścisłą kontrolą lekarza, zwłaszcza
jeśli ze względu na skażenie potrzeba aplikować jodek potasu przez ponad parę dni. W
każdym niepewnym przypadku, pytaj swego lekarza.

Jakie są skutki uboczne jodku potasu?

Korzyści z zażycia jodku potasu po ogłoszeniu skażenia środowiska jodem radioaktywnym
przewyższają ryzyko skutków ubocznych od jodku potasu. Dotyczy to wszystkich grup
wiekowych. Niektóre możliwe ogólne skutki uboczne jodku potasu to: rozstrój żołądka,
reakcje alergiczne (możliwe poważne), wysypki i zapalenie gruczołów ślinowych.

Brany zgodnie z zaleceniami, jodek potasu rzadko powoduje szkody na zdrowiu związane z
tarczycą. Na ogół masz większe zagrożenie komplikacją z tarczycą, jeśli:

- weźmiesz większą dawkę jodku potasu niż zalecana,
- weźmiesz dawkę przez kilka dni,
- masz istniejącą chorobę tarczycy.

Gdzie można dostać jodek potasu?

Można go nabyć bez recepty [w USA]. Spytaj aptekarza, jak brać jodek potasu prawidłowo.

Źródła:
1.

http://grypa666.wordpress.com/

http://piotrbein.wordpress.com/

http://www.chlorella.pl/

http://www.spirulina.pl/

http://www.miesiecznik-pszczelarstwo.pl

6. Paul Pitchford, „Odżywianie dla zdrowia”

Document Outline