Chemia (Podstawy chemii) I semestr
1. Pierwiastki wchodzące w skład tej samej grupy w układzie okresowym mają:
a) taką samą liczbę powłok elektronowych;
b) taką samą liczbę elektronów walencyjnych;
c) taką samą energię powłoki walencyjnej;
d) taką samą energię wszystkich powłok elektronowych.
Bibliografia: M. Klimaszewska, Chemia - Repetytorium
2. Energia elektronu w atomie wodoru jest kwantowana, gdyż:
a) dla niewielkich wartości bezwzględnych energia zmienia się zawsze w sposób
nieciągły;
b) dla dużych wartości bezwzględnych energia zmienia się zawsze w sposób nieciągły;
c) orbitale atomu wodoru muszą być funkcjami klasy Q;
d) orbitale atomu wodoru muszą być funkcjami zespolonymi.
Bibliografia: Komornicki wyk. 4.
3. Właściwości chemiczne pierwiastków zmieniają się okresowo, gdyż:
a) ich masy molowe rosną za każdym razem o podobną wartość;
b) liczba izotopów pierwiastków w grupie jest taka sama;
c) decyduje o nich liczba powłok elektronowych;
d) decyduje o nich konfiguracja powłoki walencyjnej.
Bibliografia:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Układ_okresowy_pierwiastków
4. Wiązanie jonowe tworzą m.in. pierwiastki, które:
a) mają niski potencjał jonizacyjny i wysokie powinowactwo elektronowe;
b) mają wysoki potencjał jonizacyjny i wysokie powinowactwo elektronowe;
c) mają wysoki potencjał jonizacyjny i niskie powinowactwo elektronowe;
d) mają niezbyt wysoki potencjał jonizacyjny i niezbyt wysokie powinowactwo
elektronowe.
Bibliografia: Komornicki wyk.7
(zastanawiałam się jeszcze nad odp.c), bo to powinno
działać w obydwie strony, ale na podstawie wykładu zaznaczyłam odp.a))
5. W wiązaniu kowalencyjnym spolaryzowanym:
a) wspólna para elektronowa znajduje się dokładnie pomiędzy jądrami atomów
tworzących
wiązanie;
b) wspólna para elektronowa jest przesunięta w stronę jednego z pierwiastków;
c) wspólna para elektronowa jest przesunięta w stronę obu pierwiastków;
d) wspólna para elektronowa znajduje się przy jednym z pierwiastków.
Bibliografia: M. Klimaszewska, Chemia - Repetytorium
6. W wiązaniu metalicznym elektrony walencyjne każdego z atomów:
a) znajdują się w pobliżu tego atomu;
b) znajdują się pomiędzy sąsiednimi atomami;
c) znajdują się w sferze przyciągania wszystkich elektronów;
d) znajdują się w pobliżu powierzchni metalu.
Bibliografia: M. Klimaszewska, Chemia - Repetytorium
7. Aby dwa pierwiastki mogły utworzyć wiązanie:
a) energia orbitali atomowych tworzących wiązanie powinna być podobna;
b) orbitale atomowe tworzące wiązanie muszą mieć taką samą główną liczbę
kwantową;
c) elektrony walencyjne muszą mieć przeciwne spiny;
d) orbitale atomowe tworzące wiązanie nie mogą być całkowicie zapełnione.
Bibliografia: M. Klimaszewska, Chemia - Repetytorium
8. W stanie gazowym materii:
a) atomy znajdują się daleko od siebie, a ich oddziaływania są silne;
b) atomy znajdują się blisko siebie, a ich oddziaływania są silne;
c) atomy znajdują się daleko od siebie, a ich oddziaływania są słabe;
d) atomy znajdują się blisko siebie, a ich oddziaływania są słabe.
Bibliografia: M. Klimaszewska, Chemia - Repetytorium
9. W stanie stałym materii:
a) atomy znajdują się daleko od siebie, a ich oddziaływania są silne
b) atomy znajdują się blisko siebie, a ich oddziaływania są silne;
c) atomy znajdują się daleko od siebie, a ich oddziaływania są słabe
d) atomy znajdują się blisko siebie, a ich oddziaływania są słabe.
Bibliografia: M. Klimaszewska, Chemia - Repetytorium
10. Scharakteryzuj stany skupienia materii:
a) w gazach brak uporządkowania, w ciałach stałych brak uporządkowania;
b) w gazach elementy struktury są uporządkowane we wszystkich kierunkach;
c) w ciałach stałych elementy struktury są uporządkowane we wszystkich
kierunkach;
d) w gazach i w ciałach stałych elementy struktury są uporządkowane we
wszystkich
kierunkach
Bibliografia: A. Bielański tom. I s. 187
11. W roztworze mocnego elektrolitu:
a) stopień dysocjacji jest niski (α << 1) i nie zależy od stężenia elektrolitu;
b) stopień dysocjacji jest wysoki (α ≈1) i nie zależy od stężenia elektrolitu;
c) stopień dysocjacji jest wysoki (α ≈1) i zależy od stężenia elektrolitu;
d) stopień dysocjacji jest niski (α << 1) i zależy od stężenia elektrolitu.
Bibliografia: A. Bielański tom. I s. 345
12. W roztworze słabego elektrolitu:
a) stopień dysocjacji jest niski (α << 1) i nie zależy od stężenia elektrolitu;
b) stopień dysocjacji jest wysoki (α ≈1) i nie zależy od stężenia elektrolitu;
c) stopień dysocjacji jest wysoki (α ≈1) i zależy od stężenia elektrolitu;
d) stopień dysocjacji jest niski (α << 1) i zależy od stężenia elektrolitu.
Bibliografia: A. Bielański tom. I s. 345
13. Stała dysocjacji elektrolitów to:
a) stała równowagi reakcji rozpadu elektrolitów mocnych i słabych na jony;
b) stała równowagi reakcji rozpadu elektrolitów mocnych na jony;
c) stała równowagi reakcji rozpadu elektrolitów słabych na jony;
d) stała równowagi reakcji jonów powstałych w dysocjacji elektrolitu z wodą.
Bibliografia: A. Bielański tom. I s. 345
14. Wykładnik jonów wodorowych, pH, jest wielkością charakterystyczną dla:
a) wodnych roztworów kwasów, zasad i soli;
b) roztworów kwasów i zasad w rozpuszczalnikach amfiprotycznych;
c) wodnych roztworów mocnych elektrolitów;
d) wodnych roztworów słabych elektrolitów.
Bibliografia: A. Bielański tom. I s. 343
15. W myśl teorii Arrheniusa:
a) w czasie dysocjacji kwasy rozpadają się na jon metalu i grupę hydroksylową;
b) w czasie dysocjacji kwasy rozpadają się na jon wodorowy i grupę hydroksylową;
c) w czasie dysocjacji kwasy rozpadają się na jon wodorowy i jon reszty
kwasowej;
d) w czasie dysocjacji kwasy rozpadają się na jon metalu i jon reszty kwasowej.
Bibliografia: A. Bielański tom. I s. 334 lub wikipedia
16. Wg teorii Brønsteda, w reakcji kwasowo-zasadowej:
a) kwas jest dawcą pary elektronowej , a zasada jej akceptorem;
b) kwas jest dawcą protonu, a zasada akceptorem protonu;
c) zasada jest dawcą protonu, a kwas akceptorem protonu;
d) zasada jest dawcą pary elektronowej , a kwas jej akceptorem;
Bibliografia: A. Bielański tom. I s. 340
17. Wg teorii Lewisa, w reakcji kwasowo-zasadowej:
a) kwas jest dawcą pary elektronowej , a zasada jej akceptorem;
b) kwas jest dawcą protonu, a zasada akceptorem protonu;
c) zasada jest dawcą protonu, a kwas akceptorem protonu;
d) zasada jest dawcą pary elektronowej , a kwas jej akceptorem
Bibliografia: A. Bielański tom. I s. 362, 363
18. W reakcji utleniania i redukcji HNO
3
+ PbS → S + Pb(NO
3
)
2
+NO+H
2
O po jej
uzgodnieniu w oparciu o bilans elektronowy suma współczynników stechiometrycznych
wynosi:
a) 17
b) 23
c) 25
d) 29
8HNO
3
+ 3PbS → 3S + 3Pb(NO
3
)
2
+2NO+4H
2
O
S(-II) S(0)+2e-/ *3
N(V)+3e- N(II)/ *2
19. W reakcji utleniania i redukcji K
2
Cr
2
O
7
+ K
2
SO3 + H
2
SO
4
→ Cr
2
(SO
4
)
3
+ K
2
SO
4
+ H
2
O po
jej uzgodnieniu w oparciu o bilans elektronowy suma współczynników
stechiometrycznych wynosi:
a) 17
b) 19
c) 21
d) 23
K
2
Cr
2
O
7
+ 3K
2
SO3 + 4H
2
SO
4
→ Cr
2
(SO
4
)
3
+ 4K
2
SO
4
+ 4H
2
O
2Cr(VI)+ 6e- 2Cr(III)
S(IV) S(VI)+2e-/ *3
20. W reakcji utleniania i redukcji KMnO
4
+ HCl → KCl + MnCl
2
+Cl
2
+H
2
O po jej
uzgodnieniu w oparciu o bilans elektronowy suma współczynników stechiometrycznych
wynosi:
a) 23
b) 27
c) 31
d) 35
2KMnO
4
+ 16HCl → 2KCl + 2MnCl
2
+5Cl
2
+8H
2
O
Mn(VII)+ 5e- Mn(II)/*2
Cl(-I) 2Cl(0)+ 2e-/*5
21. W czasie elektrolizy wodnego roztworu KOH, pH tego roztworu:
a) rośnie;
b) maleje;
c) nie ulega zmianie;
d) najpierw rośnie, później maleje.
Bibliografia: M. Klimaszewska, Chemia - Repetytorium
22. W czasie elektrolizy wodnego roztworu NaCl, pH tego roztworu:
a) rośnie;
b) maleje;
c) nie ulega zmianie;
d) najpierw rośnie, później maleje.
Bibliografia: M. Klimaszewska, Chemia - Repetytorium
23. W czasie elektrolizy wodnego roztworu HCl, pH tego roztworu:
a) rośnie;
b) maleje;
c) nie ulega zmianie;
d) najpierw maleje, później rośnie.
Bibliografia: wnikliwa analiza na podstawie repetytorium.
Jestem pewna na 99%.