LICZBA (WIBRACJA) IMIENIA
Wibracja Urodzenia informuje o kosmicznych, losowych i biologicznych uwarunkowaniach człowieka.
Człowiek jest jednak równieŜ istotą kulturową, ukształtowaną przez tradycje, mity, język, którym się
posługuje, archetypy i wzorce zachowań, które rzutują na jego postępowanie, zakorzenione nie tylko w jego
podświadomości indywidualnej lecz takŜe rodzinnej, społecznej, narodowej i - szerzej - związanej z
określonym kręgiem cywilizacji i kultury, którą uznajemy za naszą (w węŜszym i szerszym zakresie, w
zaleŜności od naszych potrzeb duchowych i zdobywanej w ciągu Ŝycia wiedzy).
ToteŜ sama tylko Wibracja Urodzenia, choćby wzbogacona o Wibrację Dnia Urodzenia, Roku czy Miesiąca
Osobistego, odsłania zaledwie jeden biegun wglądu w Portret Numerologiczny. Koniecznym do
uwzględnienia równowaŜnikiem tych liczb okazuje się Liczba (Wibracja) Imienia, której całość z kolei
objaśniają dwie zawarte w niej wibracje wywiedzione:
a) z podsumowania wszystkich samogłosek imienia (imion) i nazwiska,
b) z podsumowania wszystkich spółgłosek imion i nazwiska.
Dopiero badając i porównując m.in. częstotliwość pojawiania się tych a nie innych liczb na mapie wibracji,
tworzących obie współgrające ze sobą, a niekiedy ustawione opozycyjnie czy nawet kłócące się z sobą sfery
Ŝycia człowieka, moŜemy zdać sobie sprawę z wyzwania, kryjącego się w symbolice liczb i ich wzajemnych
związków. A wtedy pojawia się moŜliwość świadomej juŜ korekty losu przy pomocy technik
numerologicznych.
Chcąc podkreślić wagę Wibracji Imienia, odwołam się do wielowiekowej zasady ezoterycznej, wywiedzionej
przede wszystkim z mistyki judaistycznej (Kabały), traktującej imiona Boga i człowieka, a takŜe wszelkich
rzeczy jako zaszyfrowane, magiczne informacje o istocie ich bytu. Tak więc imię (współcześnie dołączamy
doń równieŜ nazwisko) byłoby naszym prawdziwym dowodem toŜsamości, którego kształt moŜemy w pewnej
mierze sami kształtować (poprzez zmianę któregoś z imion lub nazwiska czy wypracowanie odpowiedniej dla
nas Wibracji Podpisu). MoŜliwości takiej nie daje nam niezmienna, niezaleŜna od naszej woli Liczba
(Wibracja) Urodzenia, z której piętnem przychodzimy na świat.
Jak to się jednak dzieje, w oparciu o jakie zasady, Ŝe Wibracja Imienia, składająca się przecieŜ z liter alfabetu
i z głosek, staje się przeliczalna w języku cyfr, porównywalnie do Liczby Urodzenia? Tu właśnie dopatrywać
się trzeba jednej z wielkich tajemnic i zagadek numerologii, która, ujmując w precyzyjne obliczenia liczbowe
cały "mikrokosmos" człowieka, stwarza metaforyczny obraz jego motywacji, ukrytych dąŜeń, predyspozycji,
działań, oceny przez innych itd., co zbliŜa ją raczej do poezji i dywinacji niŜ do nauki. Duch czasu
podpowiada jednak coraz wyraźniej, Ŝe nauka - przy całym uznaniu dla jej zasług - straciła monopol na
dociekanie Prawdy, a racjonalistyczne dziedzictwo Oświecenia coraz częściej ustępuje miejsca tzw. nowemu
paradygmatowi - który pełnymi garściami czerpie z na nowo docenionych zasobów róŜnorodnych tradycji
duchowych Zachodu i Wschodu, z mitologii (ujętej przez wielkich XX-wiecznych jej interpretatorów:
Freuda, Junga i Eliadego), a takŜe z magii, szamaństwa i gnozy.
Jeśli Liczby Imienia wywodzą się z alfabetu, to o jaki alfabet chodzi? Tutaj równieŜ numerologia nie
upraszcza nam sprawy. W tradycji numerologicznej istnieją bowiem po dziś dzień, równolegle, dwa systemy
alfabetyczne: system hebrajski (kabalistyczny) i system grecki (pitagorejski).
Alfabet hebrajski i pismo utworzone przy pomocy jego symboli graficznych (zwane takŜe pismem
kwadratowym) jest najstarszy ze znanych na świecie. Z tym systemem wiąŜe się najwcześniejsza próba
powiązania liter i liczb (w efekcie tych działań rozwinęła się wymagająca niezwykłych uzdolnień
spekulacyjnych, kabalistyczna sztuka gematrii słuŜącej do prób egzegezy Tory - hebrajskiej Biblii).
Alfabetyczny system hebrajski, stosowany w obliczeniach numerologicznych, opiera się na skali od 1 do 8.
Liczba 9 nie występuje w podanej niŜej tabeli, poniewaŜ litery hebrajskie, podstawiane za 9, 90 i 900 nie mają
odpowiedników w zastosowanych tutaj literach alfabetu łacińskiego, wspólnego dla większości języków
europejskich (z wyjątkiem rosyjskiego, ukraińskiego i bułgarskiego).
1
2
3
4
5
6
7
8
A
B
C
D
E
U
O
F
I
K
G
M
H
V
Z
P
Q
R
L
T
N
W
J
S
X
Y
Trzeba zaznaczyć, iŜ mimo niekwestionowanej staroŜytności alfabetu hebrajskiego, nie ma on wzięcia wśród
