Ze zbiorów

Zygmunta Adamczyka

 

 

 

List 

Lentulusa 

    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

   Lentulus, rodem Rzymianin, pisarz Piłatow, oświeconemu senatowi pozdrowienie. 

Naszych czasow wszczedł jest człowiek w ziemi żydowskiej w mieście w Jeruzalem, 

jemu jimię Jezus Chrystus, jen jest rzeczon ot pogaństwa prorok prawdy. Wzrostu nie 

wielmi wysokiego a żądnego. Oblicze mający wielebne, ktorego by się nań 

wzglądając mogli bojeć a bojąc miłować. Włosy mający jakoby barwa leśnego 

orzecha dobrze uźrzałego bliz do uszu, a ot uszu do ramion jako warkocze wisające, 

kędzierzawe a niekako żołte, mając przedział śrzod głowy podług obyczaja 

Nazarejow. Czoło mający naświetlsze z obliczym bez wszego smarszczenia a bez 

wszej zawady, jeż rumianość umierna przebijała. Nos jego i usta bez wszej gańby. 

Brodę mający dostateczną, niedługą, jego włosom podobną a wspod rozdzieloną. 

Uźrzenia prostego a ważnego, oczu żołtu a czystu. W karaniu jest groźny                               

a w upominaniu łagodny a miłościwy. Wiesioły, ale w wiesielu ważność chowający. 

Niedy płacze, ale się nidy nie śmieje. Urostu kształtownego a prostego.                                  

Ręce i ramiona jego oczyma nań glądającyma wszej pełny lubości. W mowie ważny, 

roztropny a rzadki i umierny. A przeto rzekł Dawid o niem: Nadobniejszy w postawie 

nad syny ludzskie.                                                                                                                 

To czcie się w księgach Kronik rzymskich a pisano w księgach Żywota Krystowego

.