Diagnostyka chorób
zakaźnych zwierząt
Diagnostyka chorób
zakaźnych zwierząt
Choroby zakaźne świń
Afrykański pomór świń (ASF)
• jest bardzo groźną, zakaźną i zaraźliwą chorobą
świń o wysokim wskaźniku śmiertelności
• pojawiające się w jej przebiegu objawy
kliniczne i zmiany sekcyjne wykazują duże
podobieństwo do ostrej postaci pomoru
klasycznego świń
• chorobę wywołuje wirus (ASFV)
• badania laboratoryjne i próba biologiczna w
kierunku ASF są wykonywane wyłącznie w PIW
w Puławach
Afrykański pomór świń (ASF)
• jest chorobą zwalczaną z urzędu i podlegającą
obowiązkowi zgłaszania
• odpowiedzialnym za zwalczanie jest rejonowy
lekarz weterynarii funkcjonujący w ramach PIS.
Działa on w imieniu Głównego Inspektora
Weterynarii i może upoważniać lekarzy
weterynarii do wykonywania czynności w jego
imieniu
• zwalczanie prowadzi się wyłącznie metodami
administracyjnymi polegającymi na wybiciu
wszystkich sztuk chorych i podejrzanych o
zakażenie, dezynfekcji i rygorystycznym
przestrzeganiu przepisów san-wet
Afrykański pomór świń (ASF)
• diagnostyka na podstawie:
- izolacji wirusa lub wykrycia jego mat.
biologicznego met. PCR (wycinki śledziony
i migdałków)
- test ELISA
Afrykański pomór świń (ASF)
•
metoda/test:
ELISA
•
materiał do badania:
krew zwierząt podatnych
•
reprezentatywna liczba próbek:
od
podejrzanych o chorobę zwierząt
•
sprzęt niezbędny do pobrania pojedynczej
próbki:
- jednorazowa igła
- sterylna probówka bez dodatku środka
konserwującego, lub
- tubostrzykawka
Afrykański pomór świń (ASF)
•
procedura pobrania próbki:
Do badań należy pobrać próbki krwi pełnej od
świń chorujących maksymalnie długo lub od
świń podejrzanych, które miały styczność ze
zwierzętami zakażonymi lub podejrzanymi o
zakażenie wirusem ASF.
Krew należy pobierać igłą jednorazową do
sterylnej probówki (lub tubostrzykawki) bez
dodatku środka konserwującego; z igły krew
powinna wolno spływać do probówki po ścianie
wewnętrznej do 2/3 pojemności.
Afrykański pomór świń (ASF)
•
wymagania związane z przechowywaniem
i transportem:
Po pobraniu krew należy stopniowo schłodzić,
ale nie zamrażać
•
dokumentacja towarzysząca:
- pismo przewodnie
- protokół pobrania prób
Afrykański pomór świń (ASF)
•
wymagania związane z przechowywaniem
i transportem:
Po pobraniu krew należy stopniowo schłodzić,
ale nie zamrażać
•
dokumentacja towarzysząca:
- pismo przewodnie
- protokół pobrania prób
•
czas na dostarczenie pobranego materiału do
laboratorium:
w ciągu 12 godzin od pobrania
Klasyczny pomór świń (CSF)
• jest zakaźną i bardzo zaraźliwą, wirusową
chorobą o zróżnicowanym obrazie klinicznym. W
formie ostrej przebiega e postaci posocznicy
krwotocznej, natomiast formy podostre i
przewlekłe cechują się szeroką gamą objawów
klinicznych i zmian patologicznych, zwłaszcza ze
strony układu pokarmowego i oddechowego,
którym towarzyszy wybroczynowość
• jest chorobą zwalczaną z urzędu i podlegającą
obowiązkowi zgłaszania
Klasyczny pomór świń (CSF)
• zwalczanie prowadzi się wyłącznie metodami
administracyjnymi polegającymi na wybiciu
wszystkich sztuk chorych i podejrzanych o
zakażenie, dezynfekcji i rygorystycznym
przestrzeganiu przepisów san-wet
Klasyczny pomór świń (CSF)
• uznanymi i rekomendowanymi przez Światową
Organizację Zdrowia Zwierząt (OIE)
laboratoryjnymi metodami rozpoznawczymi są:
- wykrywanie antygenów wirusa CSFV
metodą immunofluorescencyjną (IF)
- wykrywanie antygenów wirusa CSFV z
zastosowaniem przeciwciał monoklonalnych
znakowanych peroksydazą (IPMA)
- wykrywanie kwasu nukleinowego wirusa
met. PCR
- wykrywanie swoistych przeciwciał dla
wirusa testami serneutralizacji (IF lub NPLA)
Klasyczny pomór świń (CSF)
• stosowane powszechnie w Polsce:
- rozpoznanie wirusologiczne
1. Izolacja wirusa CSFV w hodowli kom.
2. PCR
- rozpoznanie serologiczne - służy jedynie
jako pomoc w przypadkach podejrzenia
klasycznego pomoru świń. Jeśli od świń
podejrzanych o CSF albo z materiału
pochodzącego z gospodarstw, które miały
kontakt z przypadkami choroby nie wyizolowano
wirusa lub nie wykryto jego antygenu względnie
materiału genetycznego, to celowe jest
przeprowadzenie badań serologicznych:
3. Test ELISA
4. Test NLPA
Klasyczny pomór świń (CSF) –
rozpoznanie wirusologiczne
•
metoda/test:
izolacja w hod. kom., PCR
materiał do badania:
Najwłaściwszym materiałem do badań
laboratoryjnych są migdałki, następnie węzły
chłonne żuchwowe, śledziona i nerki. W
przewlekłych i nietypowych przypadkach
choroby wskazanym jest przesłanie do badań
również końcowego odcinka jelita biodrowego
oraz mózgu. W przypadku, gdy padła świnia
uległa autolizie do badań laboratoryjnych
pobrać należy kość długą i/lub mostek.
Do wczesnego wykrywania CSFV bardzo
przydatne są próbki pełnej krwi.
Klasyczny pomór świń (CSF) –
rozpoznanie wirusologiczne
•
reprezentatywna liczba próbek:
W celu kontroli występowania CSF corocznie
bada się próbki w ilości zgodnej z
rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju
Wsi z dnia 17 grudnia 2004 r. w sprawie
określenia jednostek chorobowych, sposobu
prowadzenia kontroli oraz zakresu badań
kontrolnych zwierząt.
W czasie wystąpienia CSF, liczba pobieranych
próbek powinna być zgodna z Decyzją Komisji
2002/106/WE
Klasyczny pomór świń (CSF) –
rozpoznanie wirusologiczne
•
sprzęt niezbędny do pobrania pojedynczej
próbki:
W zależności od pobieranego materiału:
- igła
- próbówka
- sprzęt niezbędny do przeprowadzenia
sekcji
Klasyczny pomór świń (CSF) –
rozpoznanie wirusologiczne
•
procedura pobrania próbki:
Narządy: materiał patologiczny przeznaczony do
badań laboratoryjnych pobiera się od zwierząt
wykazujących objawy choroby (gorączka),
ubitych diagnostycznie lub świeżo padłych (do 4
godzin).
Krew: do badań należy przesłać około 5ml krwi
pobranej, do probówek z wersenianem potasu
(K3EDTA) w proporcji 1,8mg EDTA/ 1ml.
Klasyczny pomór świń (CSF) –
rozpoznanie wirusologiczne
•
wymagania związane z przechowywaniem
i transportem:
Każda próbka tkanki powinna zostać
umieszczona w oddzielnym plastikowym
woreczku, odpowiednio zamknięta, włożona do
drugiego woreczka i opisana.
Próbki należy przechowywać i transportować w
szczelnych, odpornych na zniszczenie
pojemnikach.
Próbki nie mogą być zamrażane. Należy je
transportować w temperaturze lodówki.
Klasyczny pomór świń (CSF) –
rozpoznanie wirusologiczne
•
dokumentacja towarzysząca:
- pismo przewodnie
- protokół pobrania prób
czas na dostarczenie pobranego materiału do
laboratorium:
Próbki należy poddać badaniu w ciągu 24 godzin
od pobrania.
Każdorazowo, przed wysyłką próbek, należy o
tym powiadomić laboratorium rozpoznawcze.
Klasyczny pomór świń (CSF) –
rozpoznanie serologiczne
•
metoda/test:
NPLA, ELISA
materiał do badania:
krew zwierząt podatnych
•
reprezentatywna liczba próbek:
jak w
rozpoznaniu wirusologicznym
•
sprzęt niezbędny do pobrania pojedynczej
próbki:
- igła
- strzykawka
Klasyczny pomór świń (CSF) –
rozpoznanie serologiczne
•
procedura pobrania próbki:
Próbki krwi do badań powinny być pobrane od
ozdrowieńców oraz od świń, które miały
styczność z zakażonymi lub podejrzanymi o
zakażenie wirusem CSF zwierzętami. Dla
dokładnej oceny sytuacji zdrowotnej w stadzie
oraz określenia dynamiki szerzenia się zakażenia
wskazane byłoby pobranie próbek krwi od
zwierząt z różnych grup technologicznych.
Krew, w objętości do 5ml, należy pobrać z żyły
czczej przedniej lub z żyły jarzmowej do
odpowiednich probówek.
Klasyczny pomór świń (CSF) –
rozpoznanie serologiczne
•
wymagania związane z przechowywaniem
i transportem:
Probówki z pobraną krwią zostawia się w temp.
pokojowej na okres 2-3 godzin. Po tym czasie
należy oddzielić skrzep od ściany probówki przy
użyciu szklanej bagietki lub długiej, jałowej igły
a następnie wstawić probówki do lodówki na
okres 14-18 godzin. Po tym czasie uzyskaną
surowicę należy przelać do małych, zamykanych
szczelnym kapslem probówek typu Eppendorf o
pojemności 1,5ml. Tak przygotowane próbki
należy odpowiednio ponumerować i przesłać, w
temperaturze lodówki, do laboratorium.
Klasyczny pomór świń (CSF) –
rozpoznanie serologiczne
•
dokumentacja towarzysząca:
- pismo przewodnie
- protokół pobrania prób
•
czas na dostarczenie pobranego materiału do
laboratorium:
jak najszybciej, nie później niż w
ciągu 24 godzin
Choroba Aujeszkyego
u świń (AD)
• jest wirusową, zakaźną i zaraźliwą chorobą
gorączkową która manifestuje się objawami
nerwowymi i ze strony układu oddechowego
• osobniki dorosłe przechodzą chorobę w formie
subklinicznej, u prośnych macior wystepują
ronienia lub rodzenie słabych lub martwych
prosiąt
• jest chorobą zwalczaną z urzędu i podlegającą
obowiązkowi zgłaszania
Choroba Aujeszkyego
u świń (AD)
• Diagnostyka przyżyciowa:
-
ELISA
-
izolacja wirusa z wymazów
(rzadko)
-
IF z wymazów
(rzadko)
• Diagnostyka pośmiertna:
-
izolacja wirusa z narządów
-
IF z narządów
(rzadko)
Choroba Aujeszkyego
u świń (AD)
•
materiał do badania:
Przyżyciowo:
- krew – badania serologiczne (świnie, dziki)
- wymazy z części nosowo-gardłowej – izolacja
wirusa (warchlaki, tuczniki)
Pośmiertnie – izolacja wirusa:
- połowa mózgu pozyskana z cięcia podłużnego,
migdałki, śledziona, płuca od świeżo padłych
prosiąt lub warchlaków
Choroba Aujeszkyego
u świń (AD)
•
reprezentatywna liczba próbek:
zgodna z
programem zwalczania AD, ukierunkowana na
wykrycie zakażenia stada przy 95 lub 99%
prawdopodobieństwa wykrycia
Choroba Aujeszkyego
u świń (AD)
•
sprzęt niezbędny do pobrania pojedynczej
próbki:
Krew
– sterylna igłoprobówka, niezawierająca
dodatków środków zapobiegających krzepnięciu
krwi.
Wymazy z nosa
– sterylny patyczek wymazowy.
Wycinki narządów
– sterylny, szczelnie
zamykany pojemnik.
Choroba Aujeszkyego
u świń (AD)
•
procedura pobrania próbki:
Krew
należy pobrać z żyły czczej przedniej lub
żyły jarzmowej powierzchownej do 3/4 objętości
sterylnej igłoprobówki. Krew z igły
powinna wolno spływać do probówki po ściance
wewnętrznej, co zmniejsza ryzyko wystąpienia
hemolizy.
Choroba Aujeszkyego
u świń (AD)
Wymazy z nosa
– w celu pobrania wymazu
należy unieruchomić zwierzę, trzymając za ryj
jedną ręką, delikatnie odchylić głowę ku górze, a
drugą ręką umieścić koniec sterylnego patyczka
wymazowego w nozdrzu zwierzęcia, w części
dystalnej jamy nosowej i energiczne potrzeć
nabłonek śluzowy, dla pewności, iż wymaz
zawiera zarówno śluz jak i komórki z wnętrza
nozdrza.
Choroba Aujeszkyego
u świń (AD)
Wycinki narządów
- materiał należy pobrać z
zachowaniem zasad aseptyki, umieścić w
oznaczonym pojemniku. W przypadku świń
materiałem preferowanym przy izolacji wirusa
jest w pierwszej kolejności mózg oraz migdałki,
a w dalszej kolejności pozostałe wycinki
Choroba Aujeszkyego
u świń (AD)
•
wymagania związane z przechowywaniem
i transportem:
Krew
– po napełnieniu probówki krwią należy ją
szczelnie zamknąć i czytelnie oznakować.
Pozyskaną krew początkowo przechowywać w
temperaturze pokojowej, do czasu wydzielenia
się surowicy, jeżeli to nie nastąpi do 12 godzin
wówczas w celu przyspieszenia wydzielenia
surowicy czystą igłą oddzielić formujący się
skrzep od ścianki probówki. Po wydzieleniu się
surowicy, próbki poddać schłodzeniu do
temperatury 2-8°C. Podczas przechowywania
krwi w chłodziarce chronić próbki przed
przypadkowym zamrożeniem prowadzącym do
hemolizy.
Choroba Aujeszkyego
u świń (AD)
W czasie transportu próbki zabezpieczać przed
nadmiernym wpływem wysokiej temperatury,
bezpośredniego oddziaływania promieni
słonecznych i wstrząsów. Próbki należy
transportować w pozycji pionowej.
Wymazy z nosa
– wymazówkę umieścić w
probówce z podłożem transportowym dla
wirusów i w stanie schłodzenia do temperatury
2-8°C przesłać do laboratorium.
Wycinki narządów
– próbki niezwłocznie poddać
schłodzeniu do temperatury 2-8°C i w takim
stanie przesłać do laboratorium. Próbek nie
należy zamrażać.
Choroba Aujeszkyego
u świń (AD)
•
dokumentacja towarzysząca:
- pismo przewodnie
- protokół pobrania prób
- protokół pobrania prób krwi od świń do
badań kontrolnych w kierunku choroby
Aujeszkyego
•
czas na dostarczenie pobranego materiału do
laboratorium:
Krew
- czas od pobrania próbek do ich
dostarczenia do laboratorium nie może
przekraczać 48 godzin.
Wymazy z nosa i wycinki narządów
- w czasie
nieprzekraczającym 24 godzin dostarczyć do
laboratorium.
Choroba pęcherzykowa świń (SVD)
•
jest wirusową zakaźną i zaraźliwą chorobą
wykazującą duże podobieństwo do pryszczycy,
cechuje ją występowanie gorączki i tworzenie
się pęcherzyków na skórze koronki racic, a także
na ryju, błonie śluzowej jamy ustnej, kończynach
i wymieniu
• jest chorobą zwalczaną z urzędu i podlegającą
obowiązkowi zgłaszania
Choroba pęcherzykowa świń (SVD)
•
jest wirusową zakaźną i zaraźliwą chorobą
wykazującą duże podobieństwo do pryszczycy,
cechuje ją występowanie gorączki i tworzenie
się pęcherzyków na skórze koronki racic, a także
na ryju, błonie śluzowej jamy ustnej, kończynach
i wymieniu
• jest chorobą zwalczaną z urzędu i podlegającą
obowiązkowi zgłaszania
• kliniczne odróżnienie pryszczycy od SVD jest
niemożliwe
• badania laboratoryjne prowadzi Zakład Badania
Pryszczycy PIW w Zduńskiej Woli
Choroba pęcherzykowa świń (SVD)
•
rozpoznanie wirusologiczne:
1. RT-PCR
2. ELISA
3. test izolacji
•
rozpoznanie serologiczne:
4. SN
5. ELISA – rozpoznanie serologiczne
Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie wirusologiczne
•
materiał do badania:
1. i 2.:
- nabłonek
- płynna zawartość pęcherzy
- krew od świń i dzików
Dodatkowo
1.:
- kał
- wymaz z nosa
3.:
- krew zwierząt podatnych
Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie wirusologiczne
•
reprezentatywna liczba próbek:
1,2,3:
Liczba próbek powinna być adekwatna do
częstotliwości występowania poszukiwanego
czynnika w populacji.
W celu kontroli występowania SVD corocznie
bada się, na obszarze powiatu, próbki krwi
pobrane od 10 sztuk świń.
Jeżeli choroba występuje w formie klinicznej
pobrać próbkę od 2-4 zwierząt.
Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie wirusologiczne
•
sprzęt niezbędny do pobrania pojedynczej
próbki:
1,2,3:
Próbki pobiera się czystymi, jałowymi
narzędziami, do jałowych naczyń, najlepiej
jednorazowych:
- zawartość pęcherza: strzykawka z igłą,
- krew: probówka z etykietą, w systemie
próżniowym,
- kał: łyżeczka, naczynie z szerokim otworem i
zakręcą pokrywką,
- wymazy z nosa: jałowy wacik lub wymazówka.
Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie wirusologiczne
Naczynie na próbkę o pojemności ok. 10ml musi
być przystosowane do ewentualnego
zamrażania, szczelnie zamykane, aby gaz nie
przedostał się do jego wnętrza, ponieważ
spowoduje obniżenie pH i inaktywację wirusa
(próbka taka jest nieprzydatna do badania).
Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie wirusologiczne
•
procedura pobrania próbki:
1 i2:
Próbkę, każdą oddzielnie, pobiera się od zwierząt
żywych lub martwych, (zabitych lub padłych).
Nabłonek - próbkę ze ścian nieuszkodzonego lub
świeżo rozerwanego pęcherza, nie mniej niż 1g.
Zawartość pęcherza - pobrać strzykawką z igłą,
tyle ile tylko możliwe, nie mniej niż 3g.
Krew - 5-10ml zarówno od zwierząt zdrowych,
podejrzanych, chorych i rekonwalescentów.
Próbkę krwi pobrać jałowo. Podczas pobierania
krew powinna powoli spływać po ściance
probówki, do 2/3 objętości, nie dopuścić do
hemolizy krwinek Probówki napełnionej krwią
nie otwierać.
Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie wirusologiczne
•
procedura pobrania próbki:
Dodatkowo 1:
Kał - 20g kału od świń lub z pomieszczenia, w
którym przebywają lub przebywały świnie
podejrzane o chorobę pęcherzykową świń.
Wymazy z nosa - pobrać co najmniej
dwa wymazy z nosa.
Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie wirusologiczne
•
procedura pobrania próbki:
Dodatkowo 1:
Kał - 20g kału od świń lub z pomieszczenia, w
którym przebywają lub przebywały świnie
podejrzane o chorobę pęcherzykową świń.
Wymazy z nosa - pobrać co najmniej
dwa wymazy z nosa.
3:
Krew - 5-10ml zarówno od zwierząt zdrowych,
podejrzanych, chorych i rekonwalescentów.
Próbkę krwi pobrać jałowo. Podczas pobierania
krew powinna powoli spływać po ściance
probówki, do 2/3 objętości, nie dopuścić
do hemolizy krwinek Probówki napełnionej
krwią nie otwierać.
Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie wirusologiczne
•
wymagania związane z przechowywaniem
i transportem:
1 i2:
Wirus, oporny jest zarówno na wahania temp. w
szerokim zakresie i pH w granicach wartości 2,5-
12. Jednakże, w związku z faktem, że objawy
SVD zwłaszcza w pocz. fazie traktuje się jako
podejrzenie pryszczycy, próbkę transportuje się
w warunkach optymalnych dla wirusa
pryszczycy, tj. pH 7,2-7,6 oraz temp. 5°C(±3°C).
Nabłonek - próbkę nabłonka schłodzić, nie
zamrażać. Transport w +5
o
C(±3 °C).
Surowicza zawartość pęcherza - warunki
transportu jak w przypadku nabłonka.
Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie wirusologiczne
•
dokumentacja towarzysząca:
- pismo przewodnie
- protokół pobrania prób
Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie wirusologiczne
•
czas na dostarczenie pobranego materiału do
laboratorium:
Przewóz próbki z podejrzeniem pryszczycy i/lub
choroby pęcherzykowej świń nie może być
zlecany przedsiębiorstwom spedycyjnym,
świadczącym usługi transportowe.
Próbki musi dostarczyć kurier najszybszym
możliwym środkiem transportu, niezwłocznie po
pobraniu, najpóźniej przed upływem 24
godzin od pobrania.
Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie wirusologiczne
Nabłonek – do laboratorium należy dostarczyć
natychmiast (w czasie kilku godzin) w tym
czasie może być przewożony bez buforu.
Jednakże, jeżeli istnieje obawa, że czas
transportu może wydłużyć się, nabłonek należy
umieścić w małej ilości buforu 2-5ml,
składającego się z równych części 0,04 M buforu
fosforanowego i gliceryny (PBS/gliceryna) lub
innego równoważnego buforu (ważne pH 7,2 -
7,6). Transport w +5°C(±3 °C).
Ponadto, dla ochrony przed rozwojem
mikroorganizmów do buforu dodaje się jeden z
antybiotyków: penicylina, siarczan neomycyny,
siarczan polimyksyny lub mykostatyna.
Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie wirusologiczne
Wymazy z nosa - do laboratorium należy
dostarczyć natychmiast (w czasie kilku godzin).
Jednakże, jeżeli zachodzi obawa, że transport
może trwać powyżej kilku godzin, próbkę należy
zamrozić w suchym lodzie lub ciekłym azocie.
Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie serologiczne
•
metoda/test:
SN, ELISA
materiał do badania:
krew pełna zwierząt
podatnych lub surowica pozyskana z krwi
zwierząt podatnych
•
reprezentatywna liczba próbek:
jak w
rozpoznaniu wirusologicznym
Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie serologiczne
•
sprzęt niezbędny do pobrania pojedynczej
próbki:
- jednorazowa igła
- sterylna probówka bez dodatku środka
konserwującego, lub:
- tubostrzykawka
Pakowanie tak jak w przypadku rozpoznania
wirusologicznego.
Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie serologiczne
•
procedura pobrania próbki:
Do badań należy pobrać próbki krwi pełnej od
świń chorych lub ozdrowieńców, które miały
styczność ze zwierzętami zakażonymi lub
podejrzanymi o zakażenie wirusem SVD. Z igły
krew powinna wolno spływać do probówki po
ścianie wewnętrznej do 2/3 pojemności, nie
dopuścić do hemolizy krwinek.
Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie serologiczne
•
procedura pobrania próbki:
Do badań należy pobrać próbki krwi pełnej od
świń chorych lub ozdrowieńców, które miały
styczność ze zwierzętami zakażonymi lub
podejrzanymi o zakażenie wirusem SVD. Z igły
krew powinna wolno spływać do probówki po
ścianie wewnętrznej do 2/3 pojemności, nie
dopuścić do hemolizy krwinek.
Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie serologiczne
•
wymagania związane z przechowywaniem
i transportem:
Po pobraniu pełną krew należy stopniowo
schłodzić, ale nie zamrażać i transportować
schłodzoną +5°C (±3 °C).
Surowicę schłodzić lub zamrozić. Transportować
schłodzoną +5°C(±3°C) lub zamrożoną.
Choroba pęcherzykowa świń (SVD) –
rozpoznanie serologiczne
•
dokumentacja towarzysząca:
- pismo przewodnie
- arkusz wyników badania w kierunku
enzootycznej białaczki bydła
•
czas na dostarczenie pobranego materiału do
laboratorium:
jak w przypadku rozpoznania
wirusologicznego
Enzootyczna białaczka bydła (EBL)
• jest chorobą zwalczaną z urzędu i podlegającą
obowiązkowi zgłaszania
• zwalczanie polega na izolowaniu i
bezwzględnym eliminowaniu z hodowli
wszystkich nosicieli wirusa
• podstawowym elementem programu EBL jest
badanie serologiczne całego stada
• w Polsce w przypadku stwierdzenia wyników
dodatnich u ponad 30% osobników następuje
likwidacja całego stada
Enzootyczna białaczka bydła (EBL)
•
metoda/test:
AGID
(Test immunodyfuzji w żelu
agarowym),
ELISA
(Test immunoenzymatyczny)
•
materiał do badania:
krew zwierząt podatnych
•
reprezentatywna liczba próbek:
zgodna z
programem zwalczania lub kontroli EBL
•
sprzęt niezbędny do pobrania pojedynczej
próbki:
- jałowa igła
- próbówka bez antykoagulantu
Enzootyczna białaczka bydła (EBL)
•
procedura pobrania próbki:
Krew należy pobierać jałową igłą z żyły
jarzmowej. Probówkę bez antykoagulantu po
napełnieniu krwią do 2/3 objętości (około 7 ml)
należy zamknąć szczelnie korkiem.
Enzootyczna białaczka bydła (EBL)
•
wymagania związane z przechowywaniem
i transportem:
Świeżo pobraną krew należy odstawić na około 2
godziny w temperaturze pokojowej, a następnie
dostarczyć do laboratorium. W czasie transportu
próbki krwi chronić przed przemarznięciem lub
nadmiernym przegrzaniem, gdyż powoduje to
hemolizę.
Próbki surowicy można przechowywać w
lodówce( w temperaturze +5°C ± 3°C) do 7 dni
lub zamrażarce (temperatura - 20°C ± 3°C).
Enzootyczna białaczka bydła (EBL)
•
dokumentacja towarzysząca:
- pismo przewodnie
- arkusz wyników badania w kierunku
enzootycznej białaczki bydła