background image
background image

wody naporowe

wody wgłębne
wody głębinowe

wody swobodne

wody przypowierzchniowe 
wody gruntowe

saturacji

wody wolne

wody wsiąkowe
wody zawieszone

wody porowe
wody szczelinowe 
wody szczelinowo-krasowe 
wody krasowe

wody związane

wody higroskopijne 
wody błonkowate 
wody kapilarne

aeracji

Rodzaje wód wg ośrodka skalnego

Stan fizyczny wody

Typy wód

Strefa występowania

aeracji

saturacji

background image

A. Wody związane

wody  higroskopijne - związane  siłami  molekularnymi  z  ziarnami  mineralnymi  skał.  Powstają na  drodze 

adsorbcji przez ziarna drobin pary wodnej z powietrza. Gęstość 1,2-2,4 g/cm

3

, temperatura zamarzania 

-78 st.C. Nie przenoszą ciśnienia hydrostatycznego, nie mają zdolności rozpuszczania, ani zdolności do 
ruchu.  Mogą otaczać ziarno  mineralne  częściowo  lub  całkowicie.  Całkowite  wysycenie  powierzchni 
ziarn drobinami wody nazywamy maksymalną wilgotnością higroskopijną;

wody błonkowate (wody adhezyjne) - woda otaczająca błonką ziarna mineralne, powierzchnia których jest 

wysycona wodą higroskopijną. Z ziarnem mineralnym wiąŜą je siły elektryczne przyciągające drobiny 
wody.  Grubość błonki  nie  przekracza  0,5  µm.  Gęstość wód  błonkowatych  jest  większa  niŜ wody 
wolnej, temperatura zamarzania niŜsza od 0 st.C. Nie podlega sile cięŜkości, nie przenosi ciśnienia, ma 
ograniczoną zdolność rozpuszczania.  Zdolność wiązania  wody  błonkowatej  to  wodochłonność
molekularna, a ilość wody błonkowatej w skale to wilgotność molekularna.

Wody strefy aeracji:

wody kapilarne - występują w strefie aeracji w porach i szczelinach o wymiarach kapilarnych. Poruszają

się pod  wpływem  sił spójności  i  przylegania  tworząc  na  granicy  strefy  saturacji  i  strefy  aeracji  strefę
wzniosu  kapilarnego.  Wody  kapilarne  podlegają sile  cięŜkości,  przekazują ciśnienie,  mają zdolność
rozpuszczania,  zamarzają w  temperaturze  nieco  niŜszej  od  0  st.C.  WyróŜnia  się:  wodę kapilarną
właściwą - nieoderwaną od  wody  wolnej  w  strefie  saturacji  i  wody  kapilarne  zawieszone  - tworzące 
soczewki w strefie aeracji; 

background image

B. Wody wolne

wody wsiąkowe – ich występowanie związane jest z częstotliwością i wielkością opadów atmosferycznych 

oraz  przepuszczalności  skał w  tej  strefie.  Wody  wsiąkowe  zapełniają większe  tzw.  niekapilarne
przestwory skalne i przesuwa się w dół pod wpływem sił grawitacji. Ruch ten występuje po uprzednim 
wypełnieniu wszystkich kapilarów glebowych

wody  zawieszone – powstają wtedy,  gdy  w  strefie  tej  występują soczewki  skał nieprzepuszczalnych,  na 

których zatrzymuje się i gromadzi woda wsiąkowa. Woda wolna zawieszona porusza się we wszystkich 
kierunkach: wyparowywuje, spływa na wszystkie strony soczewki i w pewnej części przesiąka do wód 
gruntowych.

Wody strefy aeracji:

background image

wody  zaskórne  (wierzchówki) – tworzące  się na  niewielkich  głębokościach  (do  2  m)  w  zagłębieniach 
terenu,  w  dolinach  rzecznych  i  na  brzegach  jezior  wskutek  obfitych  opadów.  Podlegają dobowym 
wahaniom temperatury i silnemu parowaniu. Często zanikają w okresach posusznych. Nie tworzą ciągłego 
zwierciadła tzn. występują lokalnie, najczęściej w miejscach o pogorszonych warunkach infiltracyjnych.

Wody strefy saturacji:

wody gruntowe – połoŜone poniŜej strefy aeracji. Zwierciadło podlega wahaniom sezonowym, naśladuje 
formy rzeźby powierzchni (jest współkształtne z powierzchnią ziemi). Obficie zasilają rzeki i jeziora. W 
głębszych warstwach wody gruntowe są dobrze przefiltrowane (wody freatyczne – studzienne).

wody wgłębne – połoŜone poniŜej spągu warstw nieprzepuszczalnych, zasilane wodami przesiąkającymi 
przez  szczeliny  uskoków  tektonicznych,  okna  hydrogeologiczne.  Ze  względu  na  izolację od  warunków 
zewnętrznych nie podlegają wahaniom temperatury lub zaznaczają się tylko zmiany sezonowe (dla płycej 
występujących). Charakteryzują się napiętym zwierciadłem, dostosowanym do kształtu nadległych warstw 
nieprzepuszczalnych. RóŜnica poziomów najniŜej i najwyŜej połoŜonych punktów zwierciadła umoŜliwia 
powstawanie efektu artezyjskiego i subartezyjskiego.

wody  głębinowe – wody  uwięzione  w  warstwach  skalnych  w  przeszłości  geologicznej,  całkowicie 
odizolowane  od  czynników  zewnętrznych.  Zazwyczaj  są silnie  zmineralizowane,  niekiedy  ogrzane 
ciepłem Ziemi. 

background image

Zestaw do laboratoryjnego wyznaczania krzywej pF - blok pyłowy Eijkelkamp na 
fotografii lewej, komory ciśnieniowe Soil Moisture Ltd.na fotografii prawej 

(fot. A. Boczoń) 

background image
background image

Retencja  wodna  gleby  (R) jest  to  ilość wody  zatrzymanej  przejściowo  w  warstwie  gleby  o  określonej  miąŜszości. 
Wielkość retencji  zaleŜy  od  właściwości  gleby    (skład  mechaniczny,  budowa  profilu,  właściwości  chemiczne  gleby, 
głębokość wody gruntowej), agrotechniki, przebiegu pogody oraz od miąŜszości badanej gleby. 

Pełna (maksymalna) pojemność wodna (Retencja całkowita – Rc ) odpowiada porowatości absolutnej czyli całkowitej 
objętości  wszystkich  porów  glebowych  i  wyraŜa  ilość wody,  jaka  mieści  się w  profilu  gleby  całkowicie  wypełnionym 
wodą. Ten stan retencji jest niekorzystny dla rozwoju roślin z powodu braku powietrza w glebie.

Polowa pojemność wodna – PPW (Retencja polowa – Rp) to  maksymalna ilość wody,  jaka  pozostaje  po  odcieknięciu 
wody  wolnej  (grawitacyjnej)  z  gleby  poprzednio  uwilgotnionej do  pojemności  pełnej.  Polowa  pojemność wodna  danej 
gleby jest wielkością stałą i charakterystyczną. Gleby lŜejsze mają mniejszą PPW niŜ gleby cięŜkie.

Kapilarna pojemność wodna jest to ilość wody w glebie która wypełnia jedynie jej przestwory kapilarne.

Pojemność wodna  w  punkcie  trwałego  więdnięcia (Retencja  w  punkcie  więdnięcia  roślin  – Rw )  jest  to  ilość wody 
zawartej  w  glebie  podczas  nieodwracalnego  zwiędnięcia  roślin.  Jest  to  dolna  granica  wyczerpania  wody  dostępnej  dla 
roślin. Pozostały zapas wody w glebie jest fizjologicznie nieuŜyteczny, poniewaŜ rośliny nie mogą tej wody pobrać.

Potencjalnie uŜyteczna retencja – PUR (zasob wody uŜytecznej dla roślin pF 2,2 – pF 4,2) jest jednym z podstawowych 
wskaźników  waloryzujących  właściwości  gleb,  jej  wielkość decyduje  o  moŜliwości  wegetacji  roślin  w  okresach 
międzyopadowych

background image

Nawodnienia wegetacyjne.

Deszczowanie w pierwszym okresie nawodnień sadzonek jednorocznych.

Tabela. Dawki polewowe i częstotliwość deszczowania siewek w I okresie nawodnień (od kwietnia po siewach do 15 czerwca)

5

co 2 dzień

2

codziennie

glina piaszczysta

5

co 2 dzień

2

2 razy dziennie

piasek gliniasty mocny

2,5

codziennie

2

2 razy dziennie

piasek gliniasty lekki

2,5

codziennie

2

2 razy dziennie

piasek słabogliniasty

brzoza, modrzew, 
olsza czarna, 
jarzębina

10

co 4 dzień

4

co 2 dzień

glina piaszczysta

10

co 4 dzień

4

co 2 dzień

piasek gliniasty mocny

7

co 3 dzień

4

co 2 dzień

piasek gliniasty lekki

7

co 3 dzień

2

codziennie

piasek słabogliniasty

dąb, buk, 
lipa szerokolistna

7

co 3 dzień

2

codziennie

glina piaszczysta

5

co 2 dzień

2

codziennie

piasek gliniasty mocny

5

co 2 dzień

2

codziennie

piasek gliniasty lekki

5

co 2 dzień

2

codziennie

piasek słabogliniasty

sosna, świerk, 
jodła , daglezja, 
lipa drobnolistna

dawka 

brutto 

mm

częstotliwość

dawka 

brutto 

mm

częstotliwość

Od masowych wschodów

do 15 czerwca

Od wysiewu do masowych 

wschodów

(do początku maja)

Rodzaj gleby

Gatunek

background image

Nawodnienia wegetacyjne

Deszczowanie w drugim okresie nawodnień sadzonek jednorocznych oraz                                    

wieloletnich

d = 0,1 * w

d

* h [mm]

gdzie: 
w

d

- zawartość wody łatwo dostępnej w % objętości gleby,

h- poŜądana głębokość zwilŜania gleby (cm).

Głębokość zwilŜania dla jednolatek w II okresie nawodnień:
w terminie 16VI-30VI ⇒

9

,  10,  11,  12 cm,

w terminie 1VII-10VII ⇒

13

,  14,  15,  16 cm,

w terminie 11VII-31VII ⇒

17

,  18,  19,  20 cm

Głębokość zwilŜania dla wielolatek 
w I okresie nawodnień ⇒

17

, 18, 19,  20 cm

w II okresie nawodnień ⇒ 22, 

23

, 24,  25 cm

background image

Metoda bezpośrednia (krzywa pF)

Rys. ZaleŜność miedzy siłą ssącą gleby a jej uwilgotnieniem  (w

o

- całkowita ilość wody dostępnej dla roślin, 

w

d

- ilość wody łatwo dostępnej dla roślin)

background image

Wykres krzywej pF (dla gleby piaszczystej - po lewej, dla gleby gliniastej - po prawej) 

Metoda bezpośrednia (krzywa pF)

background image

MIDL - Multi Interface Data Loger i 
zestaw polowych sond pomiarowych 
FP/mts – (Field Probe for moisture, 
temperature an salinity of soil) 

background image

Metoda pośrednia (metoda Somorowskiego)

Tabela. Zawartość frakcji spławialnych, substancji organicznej i wody łatwo dostępnej w glebach mineralnych (wg Somorowskiego)

8,4

3

33

Glina piaszczysta

7,7

3

17

Piasek gliniasty mocny

6,7

2,5

13

Piasek gliniasty lekki

5,3

2

7

Piasek słabogliniasty

w % masy gleby

wody łatwo dostępnej w

d

w  % objętości gleby

substancji organicznej

frakcji spławialnych

Przeciętna zawartość

Rodzaje gleby

d = 0,1 * w

d

* h [mm]

gdzie: 
w

d

- zawartość wody łatwo dostępnej w % objętości gleby,

h- poŜądana głębokość zwilŜania gleby (cm).

Dawka jednorazowego polewu netto /d/ 

background image

Dawka jednorazowego polewu brutto /D/ 

D

d

k

m m

e

=

(

)

gdzie: d - dawka jednorazowego polewu netto (mm),

k

e

- współczynnik efektywności technicznej deszczowania

Częstotliwość deszczowania

T

d

E

d n i

=

(

)

gdzie: d - dawka jednorazowego polewu netto (mm),

E - dobowe zuŜycie wody na ewapotranspirację (mm).

Deszczowanie w szkółkach musi uwzględniać wielkość opadów atmosferycznych. Jako opad miarodajny 
przyjmuje się jednorazowy opad o wielkości 3 mm, z wyjątkiem jednak tych przypadków, kiedy dawka 
polewowa brutto wynosi 2 lub 2,5 mm. Wtedy jako opad miarodajny przyjmuje się te wartości. 

background image

Przykład:

gatunki: sosna, dąb, modrzew
gatunek gleby - piasek gliniasty mocny
ś

redni opad roczny 560 mm, wsp. ewapotranspiracji E = 2,7 mm

głębokość zwilŜania 12, 16, 21 cm (jednolatki) oraz 21, 26 cm (wielolatki)

Dawki polewowe i częstotliwość deszczowania w I okresie (jednolatki)

od wysiewu do masowych wschodów - Ia
sosna D = 2 mm, codziennie
dąb D = 4 mm, co 2 dzień
modrzew D = 2 mm, 2 razy dziennie

od masowych wschodów do 15 czerwca - Ib
sosna D = 5 mm, co 2 dzień
dąb D = 10 mm, co 4 dzień
modrzew D = 5 mm, co 2 dzień

Dawki polewowe i częstotliwość deszczowania w II okresie (jednolatki)

głębokość zwilŜenia 12 cm
d = 7,7 * 0,10 * 12 = 9,24 mm, D = 9,24 : 0,85 = 11 mm, T = 9,24 : 2,7 = 3,42 ≈ 3,5 dni
głębokość zwilŜenia 16 cm
d = 7,7 * 0,10 * 16 = 12,32 mm, D = 12,32 : 0,85 = 15 mm, T =12,32:2,7 = 4,56 ≈ 4,5 dni
c) głębokość zwilŜenia 21 cm
d = 7.7 * 0,10 * 21 = 16,17 mm, D = 16,17 : 0,85 = 19 mm, T =16,94:2,7 = 5,99 ≈ 6 dni

oraz wielolatki

a) głębokość zwilŜenia 21 cm
d = 7.7 * 0,10 * 21 = 16,17 mm, D = 16,17 : 0,85 = 19 mm, T =16,94:2,7 = 5,99 ≈ 6 dni
b) głębokość zwilŜenia 26 cm

d = 7.7 * 0,10 * 26 = 20,02 mm, D = 20,02 : 0,85 = 24 mm, T = 20,02 :2,7 = 7,41 ≈ 7,5 dni