plik

Spis treści:

1. Wstęp ................................................................................. 3

2. Krótka historia komputera osobistego IBM ................... 4

3. Standardowe składniki systemu PC .............................. 6

3.1. Procesor ............................................................... 6
3.2. Płyta główna ......................................................... 6
3.3. Pamięci RAM ....................................................... 7
3.4. Bios ...................................................................... 8
3.5. Karta graficzna ..................................................... 8
3.6. Karta muzyczna ................................................... 9
3.7. FDD i HDD ........................................................... 9
3.8. CD-ROM .............................................................. 10
3.9. Obudowa .............................................................. 10
3.10 Monitor ................................................................. 11

4. Samodzielny montaż jednostki operacyjnej ................... 13

4.1. Przygotowania ...................................................... 13
4.2. Otwarcie pustej obudowy ................................... 15
4.3. Przygotowanie do montażu elementów ............... 15
4.4. Montaż płyty głównej ........................................... 16
4.5. Montaż procesora ................................................ 16
4.6. Instalacja pamięci RAM ....................................... 17
4.7. Grafika, dźwięk i sieć ........................................... 18
4.8. Instalacja dysku twardego ................................... 19
4.9. Instalacja napędu CD-ROM ................................. 19
4.10. Połączenie tasiemek ........................................... 20
4.11. Zasilenie napędów .............................................. 21
4.12. Złącza przedniego panelu obudowy ................... 21
4.13. Kontrola końcowa ............................................... 22

1. Wstęp

Zdaniem socjologów z całego świata rozwój technologii komputeroweji jednoczesna
informatyzacja życia społecznego jest jednym z ważniejszych faktów społecznych dotyczących
współczesnego świata. Komputer,z założenia, to urządzenie towarzyszące człowiekowi w jego
pracy i ją ułatwiające, a przez to coraz bardziej niezbędne i nieodzowne. Dzisiejsze komputery to
nie tylko maszyny liczące, które wspomagają prace badawcze na najwyższym szczeblu, ale także
kasy fiskalne, urządzenia sterujące miliardami połączeń telefonicznych, pomagające w
skomplikowanych operacjach bankowych i wykonujące wiele innych działań w przemyśle,
medycynie oraz wkraczające coraz częściej do naszych domów. Komputery służą ludzkości
poszukiwaniem, przetwarzaniem, kategoryzowaniem, analizowaniem i obrazowaniem coraz
większej ilości informacji, która stała się tak ważną komórką życia współczesnego człowieka.

2. Krótka historia komputera osobistego IBM

Historia komputera osobistego (PC – ang. personal computer) ma zaledwie 22 lata. Kiedy
rozpoczęła się jego produkcja zakładano,
że zapotrzebowanie na tego typu maszyny wyniesie od tysiąca do dwóch tysięcy sztuk. W dniu
dzisiejszym PC jest standardem na rynku komputerów osobistych.Światło dzienne pierwszy
komputer osobisty IBM ujrzał po raz pierwszy 12 sierpnia 1981 roku w Nowym Jorku. Na początku
prace nadzorowane były przez Williama Lowe’a, jednak w roku 1980 szefem laboratorium został
Philip Estridge to jego utożsamia się z sukcesem. Prace nad maszyną trwały zaledwie 12 miesięcy;
IBM po raz pierwszy, dzięki operatywności Estridge’a, zdecydowało się na konstrukcję opartą na
częściach ogólnodostępnych, nie natomiast pochodzących z produkcji własnej IBM.Wersja
podstawowa komputera, z sierpnia 1981 roku wyposażona była w 16 kilobajtów (16 kB) pamięci
operacyjnej typu RAM, co stanowi równowartość pamięci taniego zegarka elektronicznego z
notesem z końca XX wieku. Funkcję nieobecnego jeszcze w tym modelu dysku twardego pełniły
wymienne dyskietki o przekątnej 5,25 cala, które mieściły „aż” 180 kB danych. System operacyjny
do nowego komputera miała napisać niewielka jeszcze wtedy firma Microsoft z Seattle, będąca
własnością dwudziestopięcioletniego Billa Gatesa. Współpraca obydwu zespołów, choć znacznie
utrudniona - zwłaszcza odległościami dzielącymi siedziby obydwu korporacji (Floryda i Seattle) -
zakończyła się sukcesem w planowanym terminie. Cena nowego komputera osobistego IBM
przekraczała 1500 dolarów.Trzeba jednakże stwierdzić, że nie był to ani pierwszy, ani też najlepszy
komputer. Firma Apple, której komputery sprzedawały się wtedy jak świeże bułeczki, głównie
dzięki praktycznym rozwiązaniom technicznym, oraz arkuszowi kalkulacyjnemu VisiCalc,
przywitała PC-ta w "The Wall Street Journall" całostronicowym ogłoszeniem: "Witamy IBM.
Poważnie”. Pomimo ogromnej popularności Mac’ów (Macintosh – tak bowiem nazywają się
komputery produkowane przez Apple) wyniki sprzedaży PC-tów zaskoczyły wszystkich, zwłaszcza
samych twórców. Po czterech latach obecności na rynku, PC przyniósł firmie IBM 4,5 miliarda
dolarów zysków, a liczba
zatrudnionych wzrosła do dziesięciu tysięcy osób. Wartym odnotowania jest fakt, że IBM nie
pozostało przy monopolu na swoją genialną konstrukcję. Polityka firmy zakładała udostępnianie
innym korporacjom licencjina budowanie podobnych maszyn, co w rezultacie doprowadziło
do upowszechnienia systemu i ustanowienia trwałego oraz stabilnego standardu na rynku. IBM
wykreował też, przy okazji, wiele fortun w tym
największą obecnie na świecie, szacowaną na 51 miliardów dolarów i należącą do szefa Microsoftu,
Billa Gatesa.Dziś, po osiemnastu latach, 90% komputerów na świecie to klony IBM PC. 4,5%
rynku zajmuje firma Apple, oferująca swoim odbiorcom komputery bardzo dobrej klasy (w
większości poważnych instytucji stosowane są komputery tej firmy, głównie ze względu na niską
awaryjność i funkcjonalne rozwiązania), jednak nie udostępniająca licencji na konstrukcję innym
korporacjom, przez co zajmuje tak niewielką część rynku.W 88-miu na 100 komputerów PC jest
zainstalowany system operacyjny firmy Microsoft. (MS-DOS lub Windows w wersjach
3.1x/95/98/XP/2000/NT/2003 ). Udział pozostałych firm przedstawia się następująco: OS2/Warp -
0,8%, Linux - 2,5%, Unix - 4,0%.

3. Standardowe składniki systemu PC

3.1. Procesor

Procesor - CPU (Central Procesing Unit), to najważniejsza część każdego komputera, będąca
najczęściej pojedynczym mikro-procesorem, połączonym z płytą główną za pomocą specjalnego
gniazda. Rodzaj procesora zastosowanego w komputerze jest praktycznie kryterium klasyfikacji
komputerów osobistych. To głównie od niego zależy szybkość pracy naszego komputera. Zadaniem
procesora jest przetwarzanie
i wykonywanie operacji logiczno-arytmetycznych, które dochodzą do niego poprzez pamięć
operacyjną. Podstawowe bloki funkcjonalne tworzące
procesor to rejestry, jednostka arytmetyczno-logiczna, układ sterowania,
dekoder rozkazów, jednostka zmiennoprzecinkowa oraz pamięć podręczna. Podstawowym
parametrem mikroprocesora jest zegar, który określa, z jaką częstotliwością mikroprocesor
przetwarza dane. Częstotliwość zegara jest podawana w MHz (megahercach). Rynek procesorów
zmienia się bardzo szybko, który generuje nową klasę komputerów. W chwili obecnej
najpopularniejszą grupą są procesory firmy Intel: Pentium II Celeron (500 MHz) i Pentium III
(500,533 i 600 MHz) oraz firmy AMD: K6 II (400 MHz)
i Athlon (600 MHz).
3.2. Płyta główna
Płyta główna (ang. Mainboard lub motherboard), stanowi najważniejszy element całego komputera,
jest jego swoistym kręgosłupem
stanowiącym bazę do instalowania pozostałych elementów komputera. To za jej pośrednictwem
odbywa się wzajemna komunikacja między poszczególnymi, zainstalowanymi w komputerze
urządzeniami. Od jej rodzaju zależy jakimi możliwościami rozbudowy będzie dysponował nasz
komputer, jakie urządzenia będzie mógł obsługiwać oraz decyduje o wyborze komponentów z
jakimi będzie mógł współpracować - rodzaj procesora, pamięci, kart rozszerzeń czy obudowy. O
wydajności płyt głównych decyduje przede wszystkim zainstalowany na płycie układ (chipset),
który steruje przepływem informacji. Chodzi tu o wymianę informacji pomiędzy mikroprocesorem
a umieszczonymina płycie, innymi podzespołami.
3.3. Pamięci RAM
Komputerowa pamięć jest swego rodzaju przestrzenią roboczą PC-ta. Za każdym razem, gdy
uruchamiamy aplikację lub otwieramy plik - dane i pliki odczytywane z twardego dysku są
kopiowane do pamięci RAM (Random Acces Memory). Pamięci pod względem działania można
podzielić na dynamiczne RAM i statyczne ROM (Read Only Memory). Większość komputerów
wykorzystuje pamięć dynamiczną, która musi być bez przerwy elektrycznie odświeżana, aby mogła
przechowywać dane. Jej przeciwieństwem jest pamięć statyczna, która nie wymaga odświeżania.
Innym z podziałów jest rozróżnienie ze względu na możliwość zapisywania.RAM jest pamięcią, w
której można zapisywać i odczytywać dane. Jest
jednak ulotna - co oznacza, że w momencie odcięcia zasilania traci dane. Pamięć ROM nie może
być modyfikowana, można z niej tylko odczytywać dane. Z tego też względu służy do
przechowywania kluczowych informacji jak np. konfiguracja BIOS-u.
3.4. BIOS
BIOS (Basic Input/Output System) – Podstawowy System
Wejścia/Wyjścia, to podsystem komputera w, którym konfigurujemy jego podstawowe funkcje,
tworzy najniższy, sprzętowy poziom oprogramowania, służący do obsługi urządzeń operacyjnemu
oraz do komunikacji między tymi urządzeniami jednostką centralną. Można powiedzieć, że BIOS to
drugi system operacyjny działający w tle i zapewniający dwukierunkową łączność pomiędzy
sprzętem a systemem operacyjnym. BIOS kontroluje i konfiguruje poszczególne komponenty
komputera oraz przyłączone do niego urządzenia zewnętrzne. Uaktywnia się w momencie
włączenia komputera i przejmuje kontrolę nad nim do momentu załadowania systemu
operacyjnemu z dysku twardego, dyskietki lub innego nośnika pamięci masowej. Po włączeniu

zasilania testowany jest procesor, potem pamięć RAM, następnie ładowne są sterowniki przerwań a
na końcu uruchamiane są urządzenia peryferyjne, takie jak klawiatura, dyski itd. W razie wykrycia
błędów wyświetlany jest odpowiedni komunikat, bądź z głośniczka komputera wydobywa się
odpowiedni sygnał. Ostatnim etapem jest przekazanie kontroli nad
komputerem systemowi operacyjnemu.
3.5. Karta graficzna

Karta graficzna (graphics card)
umożliwia przetwarzanie obrazu oraz zapewnia współpracę komputera z monitorem. Do niedawna
istniały dwie grupy kart graficznych: karty grafiki obsługujące typowe aplikacje oraz karty
posiadające tzw. Akcelerator 3D(wykorzystywany w grach oraz zastosowaniach multimedialnych).
Wówczas w komputerze instalowano dwie karty. Obecnie najpopularniejsze są karty graficzne
posiadające standardowo akcelerator grafiki 3D. Większość nowoczesnych kart graficznych jest
obecnie przeznaczona do współpracyz gniazdem rozszerzającym typy AGP.
Podstawowym parametrem każdej karty graficznej jest ilość zainstalowanej na niej pamięci. W
pamięci karty przechowywana jest informacja niezbędna do utworzenia obrazu. Drugim, nie mniej
ważnym parametrem jest rozdzielczość, z jaką będzie mogła pracować karta
graficzna.
3.6. Karta muzyczna
Dwadzieścia lat temu, kiedy pojawił się pierwszy komputer, jedynym dźwiękiem jaki potrafił z
siebie wydobyć był elektroniczny pisk. Od tamtej
pory sytuacja się zmieniła. Komputer stał się centrum rozrywki, zastępuje telewizję, magnetofon,
radio. Każdy nowy komputer zawiera kartę muzyczną albo zintegrowaną z płytą główną albo
włożoną oddzielnie w złącze PCI. Karta muzyczna okazuje się bardzo przydatnym urządzeniem o
wielorakich zastosowaniach. Może miłym dźwiękiem przywitać nas po włączeniu komputera, lub
umilić czas spędzony przy komputerze przyjemną muzyką, lub wygenerować wspaniałe odgłosy
zastosowane w grach i filmach DVD. Wszystkie karty dźwiękowe, oprócz odtwarzania cyfrowej
muzyki, mają wbudowane syntezatory. Z ich pomocą możemy tworzyć muzykę na swoich
komputerach, ale także odtwarzać gotowe utwory.
3.7. FDD i HDD
FDD-Floppy Disk Drive to napęd dysków elastycznych. Stacja dyskietek jest połączona
z kontrolerem FDC (Floopy Disc Controller)
na płycie głównej za pomocą taśmy. Każda stacja zawiera dwa silniki. Jeden z nich napędza krążek,
zamknięty w plastykowej obudowie (dyskietka 3,5 cala). Szybkość obrotowa, jaką uzyskuje krążek
waha się w granicach od 350 do 360 obrotów na minutę. Drugi z silników służy do przesuwania i
sterowania ruchem głowicy zapisująco-odczytującej. Głowica ta umieszczona jest na ramieniu,i w
wyniku skoków porusza się promienia krążka magnetycznego w celu ustawienia się nad konkretną
ścieżką krążka. Każdy komputer powinien zawierać stację dysków elastycznych, ponieważ pozwala
na stworzenie kopii zapasowej ważnych plików, poza tym producenci komponentów często
zamieszczają sterowniki do urządzeń na dyskietkach. Dyskietki chociaż mało pojemne są łatwe w
użyciu i zajmują mało miejsca.
HDD (dysk twardy) jest jednym z podstawowych komponentów, potrzebnych do sprawnego
działania komputera.
Na nim znajdują się pliki systemu operacyjnego, programy, gry i dokumenty. Bez niego nie ma
mowy o działaniu komputera. Pomimo wielkich postępów jakie poczyniono w zakresie
przechowywania danych - CD, DVD, dyskietki ZIP - istota działania i budowy twardych dysków
jest nadal ta sama. Cienkie warstwy talerzy dysku poukładane są jeden nad drugim, pomiędzy nimi
pozostaje jedynie niewielka przestrzeń, która wystarcza aby mikroskopijna głowica mogła
przemknąć w poszukiwaniu potrzebnych danych. Głowica umieszczona jest na ramieniu, którego
ruchem steruje mikroprocesor dysku. Po umieszczeniu głowicy w wybranym obszarze dysku,
talerze zaczynają kręcić się z prędkością od 5000 do 10000 obrotów na minutę, a informacje zostają
odczytane. Każdy dysk twardy podzielony jest na ścieżki, które następnie dzielą się na sektory.

Cały dysk natomiast podzielony jest na strefy ze stałą liczbą (od 60 do 120 na każdą ścieżkę)
sektorów w obrębie każdej z nich. Ten sposób organizacji dysku nazywany jest techniką zapisu
wielostrefowego(Multiply Zone
Recording).
3.8. CD-ROM

Każdy komputer powinien posiadać czytnik płyt CD. Najpopularniejsze od kilku lat są napędy CD-
ROM, od niedawna na rynku dostępne są napędy DVD-ROM. Cechą napędów DVD-ROM jest to,
że przystosowane są do odczytu zarówno płyt DVD i CD, a co za tym idzie są mniej odporne na
błędy i czytają wolniej niż w przypadku zwykłych napędów CD-ROM, ponieważ większość
oprogramowania i gier wydawana jest na krążkach CD, czytnik DVD-ROM wykorzystywany jest
głównie w komputerze do oglądania filmów na płytkach DVD. Dlatego jeśli komputer ma nam nie
służyć za kino, nie warto kupować dwukrotnie droższych napędów DVD-ROM. Producenci
napędów CD-ROM, pod wpływem konkurencji ze strony napędów DVD, wcale nie zamierzają
oddać pola na rzecz tych ostatnich. Najszybsze napędy CD-ROM wirują z prędkością 72x.
Przy wyborze napędu, warto zwrócić uwagę na dodatkowe przyciski umożliwiające wyszukiwanie
utworów na płytach CD-Audio, oraz na
dodatkowy kabelek łączący napęd z kartą dźwiękową. Warto też się zastanowić nad kupnem
nagrywarki CD-RW. Pomimo, że jest sporo droższa, jej możliwości są olbrzymie. Odczyt
wszystkich rodzajów płyt CD, oraz możliwość archiwizowania danych: plików dźwiękowych,
zdjęć, plików
graficznych, baz danych, kopii zapasowych powoduje, że nagrywarki coraz częściej są kupowane
zamiast napędów CD-ROM.
3.9. Obudowa
Bardzo ważnym elementem komputera jest obudowa. Decydując się na zakup, nie należy kierować
się tylko estetycznym wyglądem. Uwagę trzeba zwrócić na swobodę dostępu do jej wnętrza. Łatwą
wymianę pamięci, procesora czy pamięci masowych oraz bezproblemowe zamykanie i otwieranie
to cechy które powinny posiadać wszystkie obudowy. Wszelkie manipulacje wewnątrz jednostki
muszą być bezpieczne i zapewniać swobodę działania. Często zdarza się, że producenci obudów
zapominają o bezpieczeństwie użytkownika, pozostawiając ostre metalowe krawędzie.

3.10. Monitor
Każdy z nas kupując komputer, myśli przeważnie o szybkim procesorze, dobrej karcie graficznej i
dużej ilości pamięci RAM. A wszystko po to by nasz komputer był tym najlepszym, najszybszym.
A to, jaki on jest naprawdę, jaką moc kryje w sobie, pokazuje dopiero obraz monitora i wymagająca
dobrego sprzętu gra 3D (Quake 3 Arena, Heavy Metal, itp.). To dopiero na ekranie monitora
możemy ujrzeć płynną grafikę, żywe kolory i ciekawe efekty. Z punktu widzenia naszych oczu
monitor jest najważniejszym elementem komputera, to przecież w niego wpatrujemy się całymi
godzinami. Na monitorze nie warto oszczędzać ze względu na nasz wzrok. Jakość wyświetlanego
obrazu powinna być jak najlepsza. Dzisiejsze zestawy komputerowe zawierają monitor minimum
15-calowy. Współczesne
zastosowania komputerów w dużym stopniu potrzebują dobrej grafiki do jej wymagań powinien
być dostosowany monitor, a jeśli wykonujemy wyłącznie prace biurowe, nadmiar komfortu nikomu
nie zaszkodzi. Lepszy monitor pozwala na umieszczenie na ekranie większej ilości informacji i nie
męczy oczu. Każdy monitor powinien spełniać określone warunki i normy. Ergonomia decyduje o
komforcie i bezpieczeństwie pracy.

4. Samodzielny montaż jednostki operacyjnej

4.1. PRZYGOTOWANIA

Pierwszą rzeczą, którą powinno się wiedzieć przy budowaniu komputera jest to, że jego części są
bardzo czułe na ładunki elektrostatyczne. Dlatego zanim wyjmie się jakąkolwiek część z ochronnej
torebki, należy najpierw się uziemić, np. dotykając kaloryfera. Na początku warto jest zgromadzić
wszystkie podzespoły w jednym miejscu. Oprócz tego potrzebny nam będzie śrubokręt krzyżowy.
Warto także zaopatrzyć się
w listwę zasilającą. Mając wszystko zgromadzone w jednym miejscu możemy przejść do montażu.
Nie istnieje żaden zbiór zasad budowania
peceta, ale warto jest robić wszystko w określonej kolejności.Zanim rozpoczniemy właściwy
montaż, warto zapoznać się z obudową i komponentami. Trzeba rozpakować wszystkie części i
najlepiej trzymając je w pobliżu, ale nie tak blisko by ze sobą kolidowały. Większość obudów nie
posiada żadnej instrukcji, powinno się, więc najpierw sprawdzić, gdzie mają się znaleźć
poszczególne śrubki i części, oraz do czego służą poszczególne części. Należy także sprawdzić, czy
trzeba cokolwiek usunąć z obudowy zanim zainstaluje się napędy. Zanim rozpocznie się prace,
warto wziąć porządną lampę, szczególnie jeśli pracuje się nocą. Lampa sufitowa w pokoju daje
zazwyczaj zbyt mało światła.
Na koniec warto rozważyć gdzie chce się umieścić poszczególne napędy. Istnieje tylko kilka reguł
umieszczania napędów, ale są one cenne jeśli ma się wątpliwości:
· Jeśli komputer znajduje się pod biurkiem, sensowne jest umieszczenie napędu CD-ROM i/lub
DVD jak najwyżej, aby nie trzeba było się
mocno schylać· .
· Zawsze upewnijcie się, że taśma IDE jest wystarczająco długa.
· Niektóre komponenty podczas pracy stają się ciepłe a nawet gorące. Zawsze upewnijcie się, że
istnieje wystarczający obieg powietrza
pozwalający na rozproszenie ciepła. Jest to szczególnie ważne przy nowoczesnych kartach
graficznych i dyskach twardych.
· Jeśli macie zamiar włożyć· do obudowy dwa dyski twarde, upewnijcie się, że jest między nimi
wystarczająca ilość· miejsca. W innym przypadku mogą się one przegrzewać·, co doprowadzi do
skróconego czasu ich życia i niestabilności.
· Upewnijcie się, że kable ani inne komponenty nie zostaną wkręcone
w wentylator.
· Wszystkie kable muszą być· tak poprowadzone, aby żadne otwory, także wentylacyjne nie zostały
całkowicie zasłonięte.
Przegląd koniecznych kroków
Najpierw przyjrzyjmy się kilku krokom, w jakich składa się komputer PC.
· Otwarcie pustej obudowy;
· Przygotowanie do montażu elementów;
· Montaż płyty głównej;
· Montaż pamięci RAM, procesora i wentylatora;
· Instalacja karty graficznej i dźwiękowej;
· Instalacja dysku twardego i napędu dyskietek;
· Instalacja napędów CD-ROM;
· Podłączenie kabli taśmowych;
· Podłączenie zasilania napędów i płyty głównej;
· Podłączenie przewodów do przedniego panelu obudowy;
· Kontrola końcowa.
Powyższa lista powinna być traktowana jako ogólny przewodnik. W praktyce porządek montażu
może się w pewnym stopniu różnić od
przedstawionego. W naszej prezentacji używamy obudowy typu tower, ponieważ pozwala to na

bardziej przejrzyste ilustracje. Te same zasady
montażu odnoszą się do obudów typu midi i mini.

4.2. Otwarcie pustej obudowy
Cena obudowy jest dobrym wskaźnikiem jej modułowej konstrukcji i jakości. Tańsze obudowy
często zmuszają do prowadzenia montażu
w określonym porządku, są wykonane z bardziej miękkiego i cieńszego metalu i mogą posiadać
ostre krawędzie. Drogie obudowy posiadają mądrze rozwiązaną konstrukcję, są solidniejsze, lepiej
wykończone i często wyposażone w lepszy zasilacz. Po otworzeniu obudowy przez usunięcie
bocznych paneli zobaczyć można jakie akcesoria dołączył jej producent. Zawsze powinny być
dołączone śrubki i przewód sieciowy, często można też znaleźć zestaw nóżek pod obudowę.
4.3. Przygotowanie do montażu elementów

Przyjrzyjmy się powyższej fotografii jeszcze raz. Zawarcie na niej podzespołu danego producenta
nie sugeruje, że ma on naszą rekomendację. Użyliśmy tych komponentów w celu ilustracji
procedury stosowanej przy montażu podobnych części. Wybór podzespołów należy całkowicie
do osób które składają komputer.

4.4. Montaż płyty głównej
Nasza obudowa posiada wyjmowaną tackę, która zapewnia bardzo elegancki sposób instalacji płyty
głównej i wszystkich podzespołów. Tańsze obudowy mają płytę montażową zamontowaną na stałe
wewnątrz. Jeśli posiada się obudowę tego typu, powinno się najpierw położyć ją na boku.
Następnie wkręcić kołki dystansujące przeznaczone do montażu płyty głównej. Na fotografii widać
sześć kołków umieszczonych już w pokrywie montażowej. Zazwyczaj jest w niej wywierconych
więcej otworów niż jest potrzebne. Otwory te są położone
w standardowych miejscach, odpowiadających otworom w płycie głównej. To, ile z tych otworów
wykorzysta się, zależy od producenta waszej płyty głównej. Obudowy są zazwyczaj
zaprojektowane tak, aby dało się w nich zainstalować dowolną płytę główną. Porównajcie dostępne
otwory
z płytą główną, aby stwierdzić gdzie umieścić gwintowane kołki.4.5. Montaż procesoraNajpierw
należy umieścić procesor
w gnieździe. W tym celu trzeba unieść małą dźwignię znajdującą się z boku gniazda. Jeśli obejrzy
się procesor od spodu, zobaczy się,
że w jednym jego rogu brakuje nóżki. Trzeba dopasować ten róg do rogu gniazda, gdzie brakuje
jednego otworu. Procesor jest oznaczony w ten sposób, aby zapewnić, że zostanie prawidłowo
włożony. Pamiętajcie jednak, że nie używać siły przy wkładaniu procesora! Wszystkie nóżki
powinny gładko wsunąć się w gniazdo. Jeśli jesteście pewni, że odpowiednio ustawiliście procesor
(za punkt odniesienia biorąc brakującą nóżkę), ale nie jesteście mimo to w stanie go wsunąć w
gniazdo, najprawdopodobniej jedna z jego nóżek jest wygięta. Jeśli to się wam przytrafiło,
wyprostujcie tę nóżkę przy użyciu pincety lub śrubokrętu. Kiedy już zainstalujecie procesor,
zablokujcie dźwignię w położeniu dolnym.
4.6. Instalacja pamięci RAM
Pamięć RAM musi być odpowiednia dla danej płyty głównej. Obecnie istnieją trzy typy pamięci:
SDRAM, DDR SDRAM oraz RDRAM. To, który typ pamięci może być użyty, zależy od chipsetu
płyty głównej. Opis techniczny znajdziecie na opakowaniu płyty głównej lub w jej instrukcji
obsługi.

Moduły pamięci DIMM mają pod spodem nacięcie pasujące do gniazda pamięci. Choć nie jest
możliwe włożenie modułu pamięci odwrotnie, powinno się przymierzyć moduł do gniazda zanim
rozpocznie się jego instalację. Następnie należy ostrożnie wcisnąć moduł w gniazdo. Zalecana jest
ostrożność, ponieważ zbyt mocny nacisk może uszkodzić ścieżki przewodzące na płycie głównej.
Najlepiej jest wcisnąć najpierw jedną stronę a następnie drugą. Zatrzask zaciśnie się samoczynnie,
gdy tylko jedna strona modułu zostanie prawidłowo umieszczona w gnieździe. Aby upewnić się, że
moduł został prawidłowo zainstalowany, zawsze można go wyjąć. Zwolnienie klamer spowoduje
wyskoczenie modułu z gniazda. Następnie można go po prostu wysunąć.
4.7. Grafika, dźwięk i sieć
W dzisiejszych czasach karty graficzne są zazwyczaj montowane w złączach AGP, przeznaczonych
specjalnie do tego celu. Złącza te mają kolor brązowy, w odróżnieniu od złącz PCI, i zazwyczaj
umieszczane są w centralnej części płyty głównej. Karty graficzne ze złączem PCI są rzadko
używane. Wybiera się teraz złącze PCI dla każdej z kart rozszerzeń, łącznie z kartą dźwiękową.
Przed włożeniem karty w złącze usuwa się
odpowiadającą zaślepkę z tylnego panelu obudowy (lub tacki na płytę główną). Z reguły trzeba w
tym celu odkręcić śrubkę, choć czasami
stosowane są wygodne plastikowe zaciski. Zaślepka może także tworzyć część tylnego panelu.
Wybranie miejsca dla karty PCI zazwyczaj nie jest problemem w prostych systemach. Z naszego
doświadczenia jednak wynika, że wybranie odpowiedniego złącza może być czasami
problematyczne na niektórych płytach głównych. Dla przykładu, jedno przerwanie (IRQ) może
zostać zarezerwowane dwu- a nawet trzykrotnie. Konflikty zasobów mogą utrudnić poprawną
wspólną pracę płyty głównej i systemu operacyjnego Problem ten często można rozwiązać przez
przeniesienie karty PCI sprawiającej problemy do innego złącza lub przez ręczne przypisanie
przerwań. Inny potencjalny powód problemów jest
bardziej praktyczny. Jeśli na karcie widoczny jest spory radiator, może nawet z wentylatorem, układ
chłodzony w ten sposób będzie wydzielał wiele ciepła, które będzie musiało zostać usunięte. Jest
tylko jedna przyczyna, dla której nie umieściliśmy karty dźwiękowej obok karty graficznej
chcieliśmy zachować między nimi trochę miejsca, aby zapobiec gromadzeniu się ciepła.

4.8. Instalacja dysku twardego
Zakładamy, że dysk jest już skonfigurowany tak jak chcemy w trybie single, master lub slave. Na
zdjęciu poniżej widać zamontowany już dysk twardy. Jak widzimy, można patrzeć na wylot przez
obudowę. Gdybyśmy umieścili tackę na płytę główną z powrotem na miejscu, niemożliwe byłoby
przykręcenie dysku twardego z lewej strony. Każdy napęd należy przykręcić dwiema śrubkami z
każdej strony. Chcielibyśmy powiedzieć kilka słów na temat chłodzenia, ponieważ jest to dość
ważne przy dzisiejszych dyskach osiągających prędkości obrotowe 7200 obrotów/s. Tak szybkie
dyski twarde mogą w krótkim czasie osiągać temperatury przekraczające 50°C. Powinno się wobec
tego zawsze zostawiać nad nimi trochę miejsca, aby unikać gromadzenia się ciepła. Wentylator
zasilacza jest zazwyczaj wystarczająco potężny, aby zapewnić odpowiednią cyrkulację powietrza
wewnątrz obudowy. Ale lepiej mieć pewność.
4.9. Instalacja napędu CD-ROM

Instalacja napędu CD-ROM jest podobna do instalacji dysku twardego. Najpierw należy sprawdzić,
czy konfiguracja zworek jest prawidłowa.
Podczas montażu komputera pod dekoracyjnym panelem przednim z plastiku zobaczyć można
jedynie metal. Jest on schowany pod
plastikowymi panelami. Cała przednia sekcja obudowy, lub przynajmniej ta część gdzie
zainstalowane zostaną napędy, jest wykonywana z pojedynczego, wielkiego kawałka metalu, w
którym wykonywane są otwory na napędy. Od kilku już lat obowiązuje norma CE, która określa ten
rodzaj metalowego panelu, ponieważ jedynie metal może zredukować emisję zakłóceń
elektromagnetycznych. Najwięcej winien jest tutaj procesor. W praktyce istnieją dwie możliwości.
Jeśli metal jest już nacięty w odpowiednich miejscach, trzeba go usunąć albo za pomocą nożyc do

metalu albo też wybić za pomocą siły. Jeśli ma się obudowę wysokiej jakości, można wyjmować i
wymieniać te metalowe panele, kiedy tylko nam się spodoba. Sprawdźcie dokładnie czy istnieje
prosty sposób wyjęcia paneli, zmniejszyłoby to szanse na ich przypadkowe uszkodzenie.
Kiedy już mamy otwór, możemy włożyć napęd CD-ROM i przymocować go za pomocą śrubek.
Będą potrzebne śrubki metryczne (o gęstym gwincie). Zawsze stosujcie cztery śrubki. Uważajcie
żeby nie dokręcić ich zbyt mocno, zbyt wielki ucisk może powodować nadwerężenie obudowy i jej
drżenie. Im większa prędkość obrotowa napędu, tym bardziej poważny jest ten efekt. Śrubki warto
przykręcić tylko tak mocno, aby upewnić, że napęd jest bezpieczny.
4.10. Podłączanie tasiemek
Wasz komputer powinien teraz wyglądać podobnie do tego widocznego na naszej fotografii.
Wszystkie kluczowe komponenty, takie jak płyta główna, procesor, pamięć RAM, karta graficzna,
dźwiękowa, dysk twardy, napęd CD-ROM i napęd dyskietek zostały zainstalowane. Nadszedł czas
na podłączenie przewodów.
4.11. Zasilanie napędów

Zasilacze są wyposażone w co
najmniej pięć wtyczek do napędów. Jeśli będziecie potrzebować większej ich liczby, rozważcie
zakup rozgałęźnika. W ten
sposób można rozdzielić jedną wtyczkę na dwie. Rogi wtyczek i gniazd są oznaczone w celu
zapewnienia prawidłowej polaryzacji.

4.12. Złącza przedniego panelu obudowy

Wszystkie płyty główne mają złącza zapewniające działanie przedniego panelu po prawej stronie.
Powinniście znaleźć ich opis w instrukcji użytkownika, którą otrzymaliście z płytą główną. Skróty
wydrukowane na samej płycie nie są szczególnie pomocne dla początkujących, oto przydatne
krótkie wyjaśnienie skrótów.
· SP, SPK lub SPEAK: cztero
kontaktowe złącze głośniczka.
· RS, RE, RST lub RESET: tutaj należy podłączyć· dwużyłowy przewód reset.
· PWR, PW, PW SW, PS lub Power SW: przycisk zasilania włączający
i wyłączający komputer. To złącze ma dwa kontakty.
· PW LED, PWR LED lub Power LED: dioda LED na przednim
panelu obudowy, włączająca się, gdy komputer jest włączony.
Dwużyłowy przewód.
· HD, HDD LED: te dwa kontakty należy podłączyć· do kabla
połączonego z diodą LED sygnalizującą pracę dysku twardego.
Nie warto zbytnio się martwić o biegunowość. Przyciski reset
i włącznika będą działać niezależnie od kierunku ich włączenia, a diody LED nie zapalą się, jeśli
będą podłączone odwrotnie. Jeśli słyszycie, że dysk twardy pracuje, ale dioda się nie świeci, po
prostu odwróćcie wtyczkę.
4.13. Kontrola końcowa
Jeżeli wszystkie podzespoły zostały zamontowane i połączone.
Zanim po raz pierwszy włączymy swój nowy komputer, warto sprawdzić wszystko jeszcze raz.
Bardzo łatwo jest przegapić coś oczywistego.

Rozważmy następujące sprawy:
· Konfiguracja zworek na płycie głównej: czy ustawienia procesora są poprawne?
· Czy procesor, moduły RAM i karty rozszerzeń są pewnie
umiejscowione w gniazdach?
· Czy podłączyliście wszystkie kable? Czy wszystkie dobrze pasowały?