Prawo wewnętrzne
1
Prawo wewnętrzne
Prawo wewnętrzne (prawo krajowe, prawo narodowe) – jedna z najstarszych gałęzi prawa, obejmująca zespół
norm prawnych obowiązujących na terenie danego państwa lub w danej organizacji (ale nie międzynarodowej), w
przeciwieństwie do prawa międzynarodowego, regulującego stosunki między państwami, organizacjami
międzynarodowymi, a także innymi podmiotami prawa międzynarodowego.
Gałęzie prawa wewnętrznego
• Prawo cywilne reguluje relacje między podmiotami prawa w relacji poziomej, czyli żaden z podmiotów
pozostających w stosunku prawnym nie jest władny narzucić swojej woli drugiej stronie.
• Prawo pracy reguluje stosunki między pracodawcą a pracownikiem, a także organizacjami pracowników
(związki zawodowe) metodą w zasadzie cywilnoprawną, jednak z dużym zakresem norm semiimperatywnych
służących wyznaczeniu minimalnego poziomu ochrony pracownika. Zobacz też: Kodeks pracy.
zastosowanie sankcji kary.
• Prawo administracyjne reguluje relacje między podmiotami w stosunku pionowym, tj. wówczas gdy jeden z
podmiotów może władczo kształtować sytuację prawną drugiego podmiotu.
•• Prawo rodzinne i opiekuńcze
Źródła prawa wewnętrznego
Źródłami prawa wewnętrznego są m. in.: konstytucja, ustawy i rozporządzenia.
