background image

PRzeglĄd budowlany 

2/2010

noRMalIzaCJa

51

a

RT
y

K

u

Ł

y

 PR
oble

M

owe

wiązującymi  normami  [1]  i  [2]. 

Z  uwagi  na  różnice  w  zapisach 

normowych, otrzymuje się w zasa-

dzie  różne  zbrojenie  przy  ich  sto-

sowaniu.  W  niniejszym  artykule 

dokonano porównania algorytmów 

wymiarowania  wykonanych  przy 

użyciu  obu  norm.  Miarą  służącą 

do porównywania wyników analizy 

są miarodajne momenty zginające, 

na  podstawie  których  określa  się 

zbrojenie w przekroju płyty [3].

Prezentowany  w  artykule  problem 

został  zastosowany  w  autorskim 

1. Wprowadzenie

Przedmiotem  analizy  jest  płyta 

żelbetowa  zbrojona  ortogonalnie, 

parametryzowana układem współ-

rzędnych  {x,y}  na  powierzchni 

środkowej płyty. Zgodnie z proce-

durą  stosowaną  w  praktyce  pro-

jektowej,  dla  przyjętego  schematu 

statycznego  i  obciążenia  wyko-

nuje  się  analizę  statyczną  płyty 

traktowaną  zwykle  jako  sprężysta, 

cienka płyta Kirchhoffa otrzymując 

w efekcie rozkład przemieszczenia 

Problem nośności granicznej płyt 

żelbetowych w ujęciu aktualnych 

przepisów normowych

Prof. dr hab. inż. Piotr Konderla, Politechnika wrocławska

i  sił  wewnętrznych.  W  przypad-

ku  stosowania  do  analizy  metody 

numerycznej  MES,  otrzymuje  się 

rozwiązania  w  postaci  dyskretnej. 

Kolejnym etapem jest wymiarowa-

nie płyty, co w praktyce sprowadza 

się  do  doboru  zbrojenia  płyty  tak, 

aby  spełnione  były  warunki  stanu 

granicznego  zgodnie  z  obowiązu-

jącymi normami.

W  artykule  analizowano  problem 

wymiarowania  płyt  żelbetowych 

w  zakresie  spełnienia  I  stanu  gra-

nicznego zgodnie z aktualnie obo-

background image

PRzeglĄd budowlany 

2/2010

52

noRMalIzaCJa

a

RT

y

K

u

Ł

y

 PR

oble

M

owe

ortogonalną,  przy  czym  orienta-

cja  siatki  jest  zgodna  z  przyjętym 

układem  współrzędnych  {x,y}. 

Dla  pojedynczego  zestawu  obcią-

żeń  w  wyniku  analizy  statycznej 

otrzymano  stan  sił  wewnętrznych 

w  wybranych  punktach  płyty  (m

x

m

y

,  m

xy

=m

yx

),  który  jest  podstawą 

wymiarowania  płyty  w  tym  punk-

cie.  W  przypadku  rozwiązywania 

płyty  MES  tymi  punktami  w  spo-

sób  naturalny  są  punkty  węzło-

we  modelu  MES.  We  wszystkich 

dotychczasowych  normach  zwią-

zanych  z  konstrukcjami  żelbeto-

wymi,  płytę  wymiaruje  się  nieza-

leżnie  na  dwóch  ortogonalnych 

kierunkach  traktując  ją  jako  belkę 

o  szerokości  jednostkowej.  Jeżeli 

do  wymiarowania  zbrojenia  przy-

jąć  odpowiednio  momenty  m

x

 

i  m

y

  to  wówczas  pomijamy  wpływ 

momentów  skręcających  m

xy

 

na  wytężenie  płyty.  Norma  PN-B-

03264  [1]  w  zasadzie  bezpośred-

nio nie odnosi się do tego oczywi-

stego  faktu.  Zgodnie  z  [1]  projek-

tant powinien tak dobrać orientacje 

zbrojenia,  aby  była  ona  zgodna 

z  kierunkami  głównymi  momen-

tów zginających, a wówczas znika 

wpływ  momentów  skręcających, 

które  na  kierunkach  głównych  są 

równe  zeru.  Tego  typu  procedu-

ra  jest  nieefektywna  w  praktyce, 

szczególnie  kiedy  jest  ona  imple-

mentowana  w  programach  kom- 

puterowych. Stąd konieczność sfor- 

mułowania  uniwersalnego  algo- 

 rytmu,  który  uwzględniałby  wpływ 

momentów  skręcających  m

xy

  na 

wytężenie  płyty  niezależnie  od 

wzajemnej  orientacji  siatki  zbro-

jeniowej  i  kierunków  momentów 

głównych.

Odmiennie  do  powyższego  pro- 

blemu  podchodzi  norma  PN-EN 

1992  [2]  wywodząca  się  z  Euro-

kodu  2.  W  przepisach  tej  normy 

po raz pierwszy bezpośrednio przy 

wymiarowaniu płyty uwzględnia się 

fakt  występowania  w  płycie  pła-

skiego  stanu  naprężenia  co  impli-

kuje  sprzężenie  stanu  wytężenia 

na  obu  kierunkach  (x,y).  Stąd 

w  normie  pojawiają  się  wyraź-

nie  zdefiniowane  pojęcia  miaro-

Rys.  1.  Dwuwymiarowy  model  płyty  oraz  schemat  redystrybucji  naprężeń 

w warstwie

Rys.  2.  Schemat blokowy wyznaczania miarodajnych momentów wg Eurokodu 2

Rys.  3.

programie  komputerowym  o  ko- 

mer cyjnej  nazwie  PL-WIN  2.  Pro- 

gram  ten  jest  programem  wspo-

magania  projektowania  złożonych 

układów  płytowo-żebrowo-słupo-

wych.  W  programie  tym  zaimple-

mentowano  równolegle  dwa  algo-

rytmy  wymiarowania.  Pierwszy  al- 

gorytm jest zgodny z Eurokodem 2 

i normą [2], natomiast drugi algo-

rytm  bazujący  na  normie  [1]  był 

sformułowany przez autora.

2. Miarodajne momenty zgina-

jące

W dalszych rozważaniach zakłada 

się,  że  płyta  jest  zbrojona  siatką 

background image

PRzeglĄd budowlany 

2/2010

noRMalIzaCJa

53

a

RT
y

K

u

Ł

y

 PR
oble

M

owe

sin

)

ˆ

(

cos

)

ˆ

(

sin

)

ˆ

(

cos

)

ˆ

(

2

2

2

2

i

i

uy

i

i

ux

i

i

uy

i

i

ux

m

m

m

m

m

m

m

m

ϕ

ʹ

Δ

+

ʹ

+

ϕ

ʹ

Δ

+

ʹ

ϕ

Δ

+

+

ϕ

Δ

+

,

,

i

i

m

m

ʹ

Δ

=

ϕ

,

,

i

i

m

m

Δ

=

ϕ

 

(3)

stąd

.

ˆ

,

ˆ

}

max{

,

ˆ

,

ˆ

}

max{

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

uy

uy

ux

ux

i

uy

uy

ux

ux

i

ʹ

Δ

+

ʹ

=

ʹ

ʹ

Δ

+

ʹ

=

ʹ

ʹ

Δ

=

ʹ

Δ

Δ

+

=

Δ

+

=

Δ

=

Δ

  (4)

W  dalszym  ciągu  powyższe  spo-

soby  wyznaczania  miarodajnych 

momentów  będą  nazywane  Meto - 

da-1

  (wg  Eurokodu  2)  oraz  Meto-

da-2

  (wg  autorskiego  algorytmu 

na bazie PN-B-03264).

3.  Analiza  porównawcza  miaro-

dajnych momentów

Porównywano  wartości  miaro-

dajnych  momentów  wyznaczane 

Metodą-1

 i Metodą-2. Zakłada się, 

że  w  analizowanym  punkcie  płyty 

szczegółowy  algorytm  wyznacza-

nia  miarodajnych  momentów  zgi-

nających,  którego  schemat  bloko-

wy pokazany jest na rysunku 2.

Miarodajne momenty zginające wg 

algorytmu  autora,  a  bazujące  na 

normie  PN-B-03264,  wyznaczono 

posiłkując  się  następującym  wy - 

wodem:

a)  w  analizowanym  punkcie  płyty 

siły wewnętrzne są równe: m

x

, m

y

m

xy

; wstępnie przyjmuje się miaro-

dajne momenty równe: 

^

m

ux

 := m

x

^

m

uy

 := m

y

,  oraz  

^

m’

ux

 := m

x

^

m’

uy

 := m

y

b)  dla każdej wartości ze zbioru f

i

 

∈ (0,p), w praktyce dla dyskretne-

go zbioru wartości f

ip/n (i=0, 1, 

2, ..., n

) wyznacza się moment zgi-

nający na kierunku osi x

ϕi

 transfor-

mując  tensor  momentów  do  ukła-

du lokalnego {x

ϕi

,y

ϕi

}; w przypadku 

wielu  wariantów  obciążenia  tym 

sposobem  otrzymuje  się  obwied-

nię  momentu  m

ϕ

  jak  to  pokazano 

na rysunku 3b,

c)  miarodajne  momenty  są  pod-

stawą  obliczenia  ilości  zbrojenia, 

a  tym  samym  są  miarą  nośno-

ści  płyty  na  określonym  kierunku, 

w takim razie po transformacji par 

momentów  (

^

m

ux

^

m

uy

)  i  (

^

m’

ux

^

m’

uy

na  kierunek  osi  x

ϕi

  powinny  być 

spełnione następujące warunki

,

sin

ˆ

cos

ˆ

,

sin

ˆ

cos

ˆ

2

2

2

2

i

i

uy

i

ux

i

i

uy

i

ux

m

m

m

m

m

m

ϕ

ϕ

ϕ

ʹ

+

ϕ

ʹ

ϕ

+

ϕ

(2)

d)  jeżeli  powyższe  warunki  nie 

są  spełnione,  to  należy  zwiększyć 

wartości  miarodajnych  momentów 

o moment ∆m, tak aby warunki (2) 

były spełnione dla każdego ϕ

i

dajnych  momentów  zginających. 

Przez miarodajne momenty zgina-

jące m

ux

 oraz m

uy

, rozumie się ekwi-

walentne  momenty  odpowiednio 

na  kierunkach  x  i  y,  których  war-

tości uwzględniają wpływ pełnego 

tensora  momentów  na  wytężenie 

płyty  i  są  bezpośrednio  wykorzy-

stywane  przy  wymiarowaniu  płyty 

traktowanej  jak  belka  prostokątna 

o  wysokości  h  i  szerokości  jed-

nostkowej.

Miarodajne momenty zginające wg 

Eurokodu 2, jak również wg PN-EN 

1992 wyznacza się przy założeniu 

dwuwarstwowego  modelu  płyty, 

której warstwy są w stanie granicz-

nym.  Szczegółowy  wywód  takie-

go  podejścia,  podany  jest  między 

innymi w [3], składa się z następu-

jących kroków:

–  w  analizowanym  punkcie  płyty 

siły wewnętrzne są równe: m

x

, m

y

m

xy

 (rys. 1a),

–  w  stanie  granicznym  w  każdej 

z  warstw  pojawia  się  rysa  pod 

kątem  θ  i  θ  odpowiednio  w  war-

stwie dolnej i górnej,

–  z  warunku  stanu  granicznego 

dla każdej z warstw, wyznacza się 

miarodajne  momenty  (m

ux

,  m

uy

)

 

i  (m’

ux

,  m’

uy

odpowiednio  dla 

wymiarowania  zbrojenia  dolnego 

i górnego (rys. 1b)

ctg

tg

θ

+

=

θ

+

=

xy

y

uy

xy

x

ux

m

m

m

m

m

m

ctg

tg

θʹ

+

=

ʹ

θʹ

+

=

ʹ

xy

y

uy

xy

x

ux

m

m

m

m

m

m

 

(1)

Miarodajne  momenty  mają  sens 

fizyczny,  jeżeli  są  nieujemne 

i  w  tym  kontekście  należy  inter-

pretować równania (1). Kąty θ i θ’ 

w wyrażeniach (1) nie są określone. 

Wyznacza  się  je  zwykle  z  warun-

ku  minimalizacji  sum  (m

ux 

+  m

uy

i (m’

ux

 + m’

uy

)

. Optymalne wielkości 

kątów θ i θ’ zależą od wzajemnych 

relacji  pomiędzy  składowymi  ten-

sora momentów, przy czym w więk-

szości przypadków są to kąty θ

opt

 = 

θ

opt

 = p/4.

Na  podstawie  przedstawione-

go  wywodu  można  sformułować 

Rys.  4.

Rys.  5.

background image

PRzeglĄd budowlany 

2/2010

54

noRMalIzaCJa

a

RT

y

K

u

Ł

y

 PR

oble

M

owe

xy

y

uy

xy

x

ux

m

m

m

m

m

m

+

=

+

=

,

   (6)

Miarodajne  momenty  Metodą-2 

wyznaczono zgodnie z algorytmem 

przedstawionym w p. 2:

a)  Wstępnie  przyjmuje  się  mia ro-

dajne momenty równe

^

m

ux

 := m

x

^

m

uy

 := m

y

b)  Moment  zginający  w  przekroju 

obróconym o dowolny kąt β wzglę-

dem osi z

1

 jest równy

β

+

=

β

2

cos

0

r

m

m

  (7)

Momenty  zginające 

^

m

ux

^

m

uy

,  m

β 

reprezentują  nośność  odpo wied-

niego przekroju płyty (rys. 5).

c)  Warunek  wytrzymałości  wyma-

ga, aby moment zginający otrzyma-

ny w wyniku transformacji momen-

tów 

^

m

ux

^

m

uy

do  układu  współ-

rzędnych  {x

β

,y

β

}  był  nie  mniejszy 

niż m

β

, tym samym spełniona była 

relacja

β

ϕ

β

+

ϕ

β

m

m

m

uy

ux

)

(

sin

ˆ

)

(

cos

ˆ

2

2

 

(8)

w przeciwnym przypadku miarodaj-

ne momenty należy zwiększyć o ∆m 

aby spełniony był warunek (8)

+

ϕ

β

Δ

+

m

m

ux

)

(

cos

)

ˆ

(

β

=

ϕ

β

Δ

+

+

m

m

m

uy

)

(

sin

)

ˆ

(

2

2

  (9)

stąd

)

(

sin

)

(

cos

2

2

ϕ

β

ϕ

β

=

Δ

β

y

x

m

m

m

m

 

(10)

gdzie

m

0

 ≡ (m

1

+m

2

)/2r ≡ |m

1

 – m

2

|/2.

Stosując  Metodę-1  miarodajne 

momenty  na  kierunkach  siatki 

zbrojeniowej zgodnie z (1) dla θ = 

p/4 są równe

Rys.  8.

Schemat płyty 

w oknie głów-

nym programu 

PL-Win 2

Rys.  6.

Rys.  7.

występuje  stan  sił  wewnętrznych 

określony momentami głównymi 

m

1

 

> 0, m

2

 = g m

1

, g ∈ (–1, 1)

a  osie  główne  momentów  pokry-

wają  się  z  osiami  {z

1

,  z

2

}.  Należy 

wyznaczyć  miarodajne  momenty 

zginające  dla  wymiarowania  orto-

gonalnej  siatki  zbrojeniowej  para-

metryzowanej układem współrzęd-

nych  {x,  y},  który  obrócony  jest 

o  kąt  ϕ  względem  układu  {z

1

,  z

2

(rys.  4a).  Analizowano  dwa  nieza-

leżne przypadki stanu sił wewnętrz-

nych.

Przypadek 1

Zakłada  się,  że  momenty  główne 

są  nieujemne,  tzn.  g  ∈  (0,  1)  (rys. 

3b).  Na  kierunkach  układu  {x,  y

współrzędne  tensora  momentów 

są równe

,

2

sin

,

2

cos

,

2

cos

0

0

θ

=

θ

=

θ

+

=

r

m

r

m

m

r

m

m

xy

y

x

  (5)

background image

PRzeglĄd budowlany 

2/2010

noRMalIzaCJa

55

a

RT
y

K

u

Ł

y

 PR
oble

M

owe

strujący  efekty  zastosowania  obu 

metod wymiarowania analizowano 

płytę kwadratową o wymiarach 8,0 

×  8,0  m  o  stałej  grubości  h  = 

20  cm  podpartą  przegubowo 

na  dwóch  ścianach  i  obciążoną 

równomiernie na zaznaczonej czę-

ści  powierzchni  obciążeniem  q  = 

5  kN/m

2

  (rys.  8).  Przyjęto  beton 

klasy C25/30, stal klasy A-III, pręty 

zbrojeniowe  o  średnicy  16  mm, 

otulinę  2  cm  oraz  orientację  siatki 

zbrojenia  zgodną  z  osiami  (x,y

równolegle do krawędzi płyty.

Na  rysunku  9  pokazano  izolinie 

rozkładu  zbrojenia  dolnego  i  gór-

nego  na  kierunku  x  wyznaczoną 

Metodą-1

.  Podobnie  na  rysunku 

10  pokazano  rozkłady  zbrojenia 

wyznaczone  Metodą-2.  Lokalne 

różnice  są  widoczne,  chociaż 

ilość sumarycznego zbrojenia jest 

podobna.

W  podsumowaniu  należy  stwier-

dzić, że obie metody są względem 

wyznaczone Metodą-2. Analo gicz-

ne wyniki pokazano na rysunku 7b 

dla g = –0,5, gdzie średnia różnica 

wyników  wynosi  około  3%,  rów-

nież na korzyść Metody-1.

Teoretycznie  wyznaczanie  miaro-

dajnych  momentów  Metodą-1  wg 

Eurokodu  2  jest  bardziej  ekono-

miczne  w  stosunku  do  Metody-2

Jednakże  w  praktyce  różnice  te 

są  niewielkie,  ponieważ  lokalne 

występowanie  w  płycie  głównych 

momentów  zginających  różnych 

znaków  nie  jest  zbyt  częste, 

a  jedynie  wówczas  obserwujemy 

co  najwyżej  kilkuprocentowe  róż-

nice w wynikach.

4.  Wymiarowanie  płyty  w  pro-

gramie PL-Win 2

Przedstawione  powyżej  metody 

wymiarowania  płyty  są  zaimple-

mentowane  w  autorskim  progra-

mie  PL-Win  2.  Jako  przykład  ilu-

d)  W celu wyznaczenia maksymal-

nej wartości ∆m zapisano warunek 

ekstremum funkcji

...

,1

,

0

  

dla

   

2

4

2

tan

2

tan

0

)

(

1

=

π

+

π

ϕ

=

β

ϕ

=

β

=

β

Δ

i

i

m

i

 

(11)

Dla  pierwszego  pierwiastka  β

0

  = 

f – p/4 druga pochodna funkcji ∆

jest równa

,

0

2

sin

4

)

(

2

2

ϕ

=

β

Δ

m

  (12)

stąd wynika, że funkcja ∆m osiąga 

ekstremum w punkcie β

0

m

m

=

β

Δ

=

Δ

)

(

xy

y

x

m

m

m

m

=

π

π

β

)

4

/

(

sin

)

4

/

(

cos

2

2

0

0

max

 

(13)

oraz

.

ˆ

,

ˆ

max

max

xy

y

uy

uy

xy

x

ux

ux

m

m

m

m

m

m

m

m

m

m

+

=

Δ

+

=

+

=

Δ

+

=

  (14)

e)  Z  powyższego  wynika,  że 

mia rodajne momenty wyznaczone 

Metodą-2

  są  identyczne  z  miaro-

dajnymi momentami wyznaczony-

mi  Metodą-1.  Rozkład  miarodaj-

nych  momentów  dla  wybranych 

wartości g = 0,0 i g = 0,5 pokaza-

no na rysunku 6.

Przypadek 2:

Zakłada  się,  że  w  analizowanym 

punkcie  płyty  występuje  taki  stan 

sił  wewnętrznych,  że  momen-

ty  główne  są  różnych  znaków.  

Niech m

1

 

> 0, m

2

 = g

m1

, g ∈ (–1, 0). 

W  tym  przypadku  występują  róż-

nice  w  wartościach  miarodajnych 

momentów wyznaczonych obiema 

metodami.  Różnice  te  zależne  są 

od proporcji momentów głównych, 

przy  czym  największe  różnice 

występują dla g = −1.

Na  rysunku  7a  pokazano  funkcje 

miarodajnego  momentu  wyzna-

czonego  Metodą-1  i  Metodą-2 

w zależności od orientacji zbroje-

nia względem kierunków głównych 

dla g = –1. Wartości miarodajnych 

momentów wyznaczone Metodą-1 

są średnio około 8% mniejsze niż 

Rys.  9.   Izolinie powierzchni przekroju zbrojenia w [cm

2

/m] (a) dolnego i (b) 

górnego wyznaczone Metodą-1

Rys.  10.   Izolinie powierzchni przekroju zbrojenia w [cm

2

/m] (a) dolnego i (b) 

górnego wyznaczone Metodą-2

a)

a)

b)

b)

background image

PRzeglĄd budowlany 

2/2010

56

noRMalIzaCJa

a

RT

y

K

u

Ł

y

 PR

oble

M

owe

W  przykładzie  drugim  pokaza-

no  wpływ  orientacji  siatki  zbroje-

niowej  na  rozkład  miarodajnych 

momentów  zginających  wyzna-

czonych  Metodą-1.  Analizowano 

płytę  kwadratową  jak  w  przy-

kładzie  pierwszym  różniącą  się 

jedynie  warunkami  brzegowymi. 

W tym przypadku płyta oparta jest 

przegubowo  na  wszystkich  czte-

rech krawędziach (rys. 11).

Na rysunku 12 pokazano rozkłady 

miarodajnych  momentów  zgina-

jących  dla  kierunku  równoległe-

go  do  krawędzi  płyty,  natomiast 

na rysunku 13 pokazano rozkłady 

miarodajnych momentów zginają-

cych dla kierunku przekątnej pola 

płyty. Z uwagi na symetrię, miaro-

dajne momenty w kierunkach pro-

stopadłych są odpowiednio syme-

tryczne.  Pokazane  na  rysunkach 

12 i 13 wartości momentów należy 

użyć do wymiarowania siatki zbro-

jeniowej  o  orientacji  odpowied-

nio  zgodnej  z  przyjętym  układem 

współrzędnych  {x,y}  oraz  siatki 

zbrojeniowej  o  orientacji  obróco-

nej o 45

0

 w stosunku do przyjęte-

go układu współrzędnych. Wyniki 

wskazują, że w przypadku obróco-

nej  siatki  zbrojenia  otrzymuje  się 

mniejszą  ilość  stali  zbrojeniowej 

o około 25% w stosunku do orien-

tacji  siatki  zbrojeniowej  zgodnej 

z układem współrzędnych {x,y}.

BiBliografia

[1]  PN-B-03264: 2002 Konstrukcje betonowe, 

żelbetowe i sprężone. Obliczenia statyczne 

i projektowanie

[2]  PN-EN 1992:2008 Eurokode 2: 

Projektowanie konstrukcji z betonu – Część 

1–1: Reguły ogólne i reguły dla budynków

[3]  Podstawy projektowania konstrukcji 

żelbetowych i sprężonych według Eurokodu 

2. Praca zbiorowa. DWE Wrocław 2006

tyce projektowej dla wielu warian-

tów obciążenia oraz konieczności 

automatyzacji  obliczeń,  te  moż-

liwości  trudno  efektywnie  wyko-

rzystać.

siebie  równoważne.  Teoretycznie 

Metoda-2

,  metoda  bazująca  na 

Euro kodzie  2,  daje  pewne  dodat-

kowe  możliwości  optymalizacji 

ilości  zbrojenia,  jednakże  w  prak-

Rys.  11.

Schemat 

statyczny płyty

Rys.  12.  Miarodajne momenty zginające m

us

, –m’

us

 dla osi s pokrywającej się 

z osią x

Rys.  13.  Miarodajne momenty zginające m

us

, –m’

us

 dla osi s nachylonej pod 

kątem 45° w stosunku do osi x