background image

Przyczyny rozwoju systemów wspomagaj

ą

cych 

prace in

ż

ynierskie 

Wymagania rynkowe: 
Konieczno

ść

 zaproponowania klientowi 

nowoczesnego i ciekawego produktu oraz 
T (time) – skrócenie czasu projektowania i 
wykonania wyrobu 
Q (quality) – zapewnienie wysokiej jako

ś

ci wyrobu 

C (cost) – obni

ż

enie kosztów produkcji 

S (service) – zapewnienie obsługi serwisowej 
Wzrost mo

ż

liwo

ś

ci obliczeniowych sprz

ę

tu 

komputerowego (procesorów, kart graficznych). 
CAD (Computer Aided Design – komputerowe 
wspomaganie projektowania) – systemy 
wspomagaj

ą

ce projektowanie in

ż

ynierskie, głównie 

w zakresie modelowania geometrycznego cz

ęś

ci i 

zespołów oraz tworzenia i edycji dokumentacji 
konstrukcyjnej. 
CAE (Computer Aided Engineering – komputerowe 
wspomaganie oblicze

ń

 i analiz in

ż

ynierskich) – 

systemy wspomagaj

ą

ce projektowanie i zwi

ą

zane z 

nim obliczenia i analizy (oparte głównie na metodzie 
elementów sko

ń

czonych). 

CAP (Computer Aided Planning – komputerowe 
wspomaganie planowania) – systemy 
wspomagaj

ą

ce projektowanie technologiczne (co i 

jak nale

ż

y wykona

ć

 w procesie wytwórczym).         

CAM (Computer Aided Manufacturing – 
komputerowe wspomaganie wytwarzania) – 
systemy integruj

ą

ce fazy projektowania i 

wytwarzania. W praktyce skrót CAM dotyczy 
głównie systemów do programowania off-line 
obrabiarek sterowanych numerycznie.                
CAQ (Computer Aided Quality assurance - 
komputerowe wspomaganie zapewnienia jako

ś

ci) - 

wspomaganie projektowania, planowania i realizacji 
procesów pomiarowych oraz procedur kontroli 
jako

ś

ci.  PDM (Product Data Management – 

zarz

ą

dzanie danymi produktu) – systemy słu

żą

ce 

do gromadzenia i udost

ę

pniania danych  produkcie, 

integruj

ą

 przepływ dokumentacji elektronicznej w 

przedsi

ę

biorstwie  PLM (Product Lifecycle 

Management – zarz

ą

dzanie cyklem 

ż

ycia produktu) 

– systemy wspomagaj

ą

ce wszystkie procesy 

zwi

ą

zane z powstaniem, wytworzeniem i obsług

ą

 

produktu.                                                                                          
 
Cechy współczesnych programów CAD/CAM/CAE 
Parametryczno

ść

 – modele opisane s

ą

 przez 

parametry, ka

ż

dy parametr posiada swoj

ą

 nazw

ę

 i 

warto

ść

, zmiana modelu nast

ę

puje przez zmian

ę

 

warto

ś

ci parametrów, wprowadzanie zmian jest 

mo

ż

liwe na dowolnym etapie projektowania.                                                                    

Integracja wewn

ę

trzna (asocjatywno

ść

) – ka

ż

da 

zmiana wprowadzona na dowolnym etapie 
projektowania powoduje zmiany we wszystkich 
elementach projektu (model cz

ęś

ci – zło

ż

enie – 

rysunek). Otwarto

ść

 – oprogramowanie poprzez 

swoje interfejsy umo

ż

liwia komunikacj

ę

 i wymian

ę

 

danych z innymi programami CAX.Rozwojowo

ść

 – 

programy s

ą

 stale rozwijane, pojawiaj

ą

 si

ę

 nowe 

wersje zwi

ę

kszaj

ą

ce funkcjonalno

ść

 oraz 

rozszerzaj

ą

ce mo

ż

liwo

ś

ci oprogramowania.                                          

Budowa pakietowo-modułowa – oprogramowanie 
zbudowane jest z modułów, z których tworzone s

ą

 

pakiety dedykowane dla konkretnych grup 
odbiorców.                                     

Oprogramowanie in

ż

ynierskie umownie mo

ż

na 

podzieli

ć

 na trzy kategorie.Poziom najni

ż

szy (low-

end) - obejmuje programy, których głównym 
zadaniem jest wykonywanie elektronicznej 
dokumentacji konstrukcyjnej (rysunków). Programy 
te mog

ą

 posiada

ć

 pewne stosunkowo proste 

mo

ż

liwo

ś

ci w zakresie modelowania 3D. Do 

programów takich nale

żą

: AutoCAD (Autodesk), 

BricsCAD (Bricsys), Draft Sight (Dassault 
Systemes– bezpłatny). Poziom 

ś

redni (mid-range) – 

w zakresie CAD obejmuje programy umo

ż

liwiaj

ą

ce 

parametryczne modelowanie 3D. Mo

ż

na przy ich 

pomocy tworzy

ć

 modele cz

ęś

ci, zło

ż

e

ń

 oraz 

opracowywa

ć

 dokumentacj

ę

 konstrukcyjn

ą

 

(rysunki). Cz

ę

sto do programów tych doł

ą

czan jest 

w postaci zintegrowanych dodatków 
oprogramowanie z zakresu CAM/CAE.Do 
programów tej kategorii nale

żą

: SolidWorks 

(Dassault Systeme), Inventor (Autodesk), SolidEdge 
(Siemens PLM Software). Poziom najwy

ż

szy (high-

end) – tworz

ą

 kompleksowe programy 

CAD/CAM/CAE o rozbudowanych modułach, 
umo

ż

liwiaj

ą

ce konfigurowanie pakietów w 

zale

ż

no

ś

ci od potrzeb u

ż

ytkownika. Wspomagaj

ą

 

prace in

ż

ynierskie na ka

ż

dym etapie powstawania 

wyrobu. Podstawow

ą

 zalet

ą

 tych programów jest 

zawarcie całego cyklu projektowego w jednym 

ś

rodowisku bez potrzeby wymiany plików. 

Programami takimi s

ą

: CATIA (Dassault Systeme), 

NX (dawniej Unigraphics) (Siemens PLMSoftware), 
Pro/ENGINEER (PTC Corporate). 

 
Model 2D – przedstawienie cz

ęś

ci w kilku rzutach z 

wykorzystaniem zasad rysunku technicznego, 
Model 2D - do budowy modelu wykorzystywane 
elementy 2D (linie (odcinki), okr

ę

gi, łuki, splajny), 

element okre

ś

lony jest przez typ i współrz

ę

dne 

punktów charakterystycznych 
 
Rodzaje modeli 3D – model kraw

ę

dziowy, model 

powierzchniowy, model bryłowy 
 
Z przedstawieniem modelu bryłowego lub 
powierzchniowego wi

ąż

e si

ę

 problematyka 

renderingu (obrazowania). Uwzgl

ę

dniane s

ą

 przy 

tym: kolor (lub tekstura powierzchni) oraz sposób 
o

ś

wietlenia. 

 
Metoda modelowania bryłowego CSG (Constructive 
Solid Geometry). Model budowany z prymitywów 
geometrycznych (prostopadło

ś

cian, walec, kula, 

torus, ostrosłup, sto

ż

ek) z wykorzystaniem algebry 

Boole’a. 
 
Metoda modelowania 3D B-Rep (Boundary 
Representation). Model opisany jest przez 
ograniczaj

ą

ce go 

ś

ciany, kraw

ę

dzie i punkty (bardzo 

zło

ż

ona logiczna i fizyczna struktura danych). 

 
Technika modelowania FBM (Feature Based 
Modelling) – modelowanie oparte na cechach 
(features). Cechy (obiekty, operacje) 
 
Jaki model zastosowa

ć

Symulacje ruchu, symulacje wytrzymało

ś

ciowe 

(CAE) -Na ogół 3D bryłowy, cz

ę

sto uproszczony 

Programowanie i symulacja obróbki (CAM) - W 
zale

ż

no

ś

ci od rodzaju obróbki: kraw

ę

dziowy (2D lub 

3D) lub powierzchniowy 
Produkcja (warsztat) - 2D (rysunek wykonawczy lub 
zło

ż

eniowy) 

Grafika prezentacyjna - 3D (pełny model) 
 
Podstawowe operacje – obrót (dodanie i wyci

ę

cie), 

wyci

ą

gni

ę

cie po 

ś

cie

ż

ce, wyci

ą

gni

ę

cie po profilach, 

faza, zaokr

ą

glenie 

Inne operacje – na ogół automatyzuj

ą

 prac

ę

, daj

ą

 

si

ę

 utworzy

ć

 z poprzednich 

ż

ebro skorupa 

Relacje rodzic – potomek mi

ę

dzy operacjami 

geometrycznymi 
Edycja drzewa operacji: wygaszanie, przewijanie, 
zmiana kolejno

ś

ci 

Edycja parametrów modelu – wymiary pochodz

ą

ce 

ze szkiców i z definicji operacji 
Algebra Boole’a w operacjach geometrycznych. 
Dodawanie i odejmowanie s

ą

 domy

ś

lnie przypisane 

do rodzaju operacji, na przykład wyci

ą

gni

ę

cie 

powoduje scalanie w jedn

ą

 brył

ę

 (dodanie), 

wyci

ę

cie spowoduje usuni

ę

cie fragmentu istniej

ą

cej 

bryły (odj

ę

cie). U

ż

ytkownik mo

ż

e te

ż

 sam 

decydowa

ć

 o rodzaju wykonywanej operacji 

Boole’a. 
 
Operacje tworzenia powierzchni – wyci

ą

gni

ę

cie, 

obrót, wyci

ą

gni

ę

cie po 

ś

cie

ż

ce i profilach, wg 

granicy 
Krzywe – elementy modelu powierzchniowego 
Splajny - gładkie krzywe opisane przez wielomiany. 
Definiowane s

ą

 przez podanie współrz

ę

dnych 

kolejnych punktów le

żą

cych na nich lub których 

odległo

ść

 nie wykracza poza granice zadanej 

tolerancji. Dodatkowo definiowane s

ą

 kierunki 

stycznych do splajnu w punktach kra

ń

cowych. 

Wprowadzone punkty nazywane s

ą

 punktami 

dopasowania. Na podstawie tych danych program 
CAD oblicza współrz

ę

dne tzw. punktów steruj

ą

cych 

oraz przypisuje im wagi decyduj

ą

ce o stopniu 

oddziaływania danego punktu steruj

ą

cego na kształt 

splajnu. 
 
Przykłady definiowania krzywych 
W modelowaniu powierzchniowym stosowana jest 
inna technika tworzenia modelu - nie jest konieczne 
okre

ś

lenie od razu granic powierzchni. Mo

ż

na to 

pozostawi

ć

 do ostatniej fazy tworzenia modelu. 

Ł

ą

czenie powierzchni: przycinanie, wydłu

ż

anie, 

zaokr

ą

glanie 

Powierzchnie – dodawanie i edycja punktów 
 
Jaki sposób modelowania wybra

ć

W wi

ę

kszo

ś

ci współczesnych programów CAD 3D 

istnieje mo

ż

liwo

ść

 zarówno modelowania 

bryłowego, jak i powierzchniowego. Zwykle oba 
sposoby s

ą

 parametryczne. Jednak modelowaniu 

cz

ęś

ci maszyn na ogół projektanci posługuj

ą

 si

ę

 

modelowaniem bryłowym. 
• Jest ono szybsze. Model mo

ż

na uzyska

ć

 przy 

mniejszej liczbie kroków ni

ż

 przy oddzielnym 

tworzeniu ka

ż

dej ze 

ś

cian − powierzchni. 

• Uzyskuje si

ę

 krótsze i bardziej przejrzyste drzewo 

operacji geometrycznych, co ułatwia zarz

ą

dzanie 

parametrami. 
• Przy modelowaniu powierzchniowym projektant 
musi zadba

ć

 o spójno

ść

 modelu(wspólne kraw

ę

dzie 

i wierzchołki), w modelowaniu bryłowym zwykle 
zapewnia to system w sposób automatyczny. 
Istniej

ą

 jednak sytuacje, w których modelowanie 

powierzchniowe jest niezb

ę

dne. Dotyczy to 

zwłaszcza skomplikowanych powierzchni 
odwzorowuj

ą

cych 

 
Przekształcenie modelu powierzchniowego w 
bryłowy 
W programach CAD obsługuj

ą

cych oba sposoby 

modelowania model powierzchniowy mo

ż

na 

przekształci

ć

 na bryłowy. W przypadku 

powierzchni otwartych przez nadanie grubo

ś

ci 

powierzchniom. W przypadku powierzchni 
zamkni

ę

tych równie

ż

 przez wydanie polecenia 

wypełnienia modelu.  
Modele hybrydowe 
Istniej

ą

 sytuacje, w których tylko dla fragmentu 

cz

ęś

ci uzasadnione jest zastosowanie technik 

modelowania powierzchniowego. Tworzone s

ą

 

wówczas tzw. modele hybrydowe zawieraj

ą

ce 

operacje bryłowe i powierzchniowe, przy czym 
ko

ń

cowych krokach projektowych zwykle nast

ę

puje 

przekształcenie elementów powierzchniowych i 
ostatecznym efektem jest model bryłowy. 
 
Ci

ą

gło

ść

 krzywych i powierzchni 

W modelowaniu powierzchniowym wa

ż

ne jest 

zachowanie ci

ą

gło

ś

ci modelu. Wyró

ż

nia si

ę

 

nast

ę

puj

ą

ce rodzaje ci

ą

gło

ś

ci odnosz

ą

ce si

ę

 

zarówno do krzywych, jak i powierzchni: 
– spójno

ść

 (wspólna kraw

ę

d

ź

, brak szczeliny) 

– styczno

ść

 

– ci

ą

gło

ść

 krzywizny 

– ci

ą

gło

ś

ci gradientu (brak gwałtownej zmiany 

krzywizny) 
O rodzaju wymaganej ci

ą

gło

ś

ci decyduje zwykle 

rodzaj i przeznaczenie cz

ęś

ci. W przypadku cz

ęś

ci 

maszyn zwykle wystarcza ci

ą

gło

ść

 pierwszego lub 

drugiego typu. Dla zewn

ę

trznych powierzchni 

wyrobów, zwłaszcza takich, w których wygl

ą

d jest 

elementem jako

ś

ci, wymagana jest ci

ą

gło

ść

 

krzywizny lub gradientu. 
 
Ocena modelu powierzchniowego  
Programy CAD 3D daj

ą

 u

ż

ytkownikowi do 

dyspozycji narz

ę

dzia oceny jako

ś

ci powierzchni. 

Przykładem mo

ż

e by

ć

 narz

ę

dzie o nazwie „zebra”. 

Opiera si

ę

 ono na symulacji odbicia liniowych 

ź

ródeł 

ś

wiatła na bardzo połyskliwej powierzchni. Przez 

analiz

ę

 refleksów 

ś

wietlnych mo

ż

na dostrzec 

lokalne zmiany na powierzchni oraz oceni

ć

 rodzaj 

ci

ą

gło

ś

ci w miejscach styku powierzchni. Je

ś

li 

uzyskane paski nie pasuj

ą

 do siebie wówczas 

mamy do czynienia co najwy

ż

ej ze spójno

ś

ci

ą

, je

ś

li 

pasuj

ą

 do siebie, lecz wyst

ę

puje gwałtowna zmiana 

kierunku − mamy do czynienia ze styczno

ś

ci

ą

, je

ś

li 

paski w sposób ci

ą

gły przechodz

ą

 przez granic

ę

 

powierzchni mamy do czynienia co najmniej z 
ci

ą

gło

ś

ci

ą

 krzywizny. 

 
Modelowanie zło

ż

enia 

Zadaniem jest powi

ą

zanie cz

ęś

ci w zło

ż

enie tak, 

aby: 
• w jednym dokumencie wyst

ę

powało wiele cz

ęś

ci, 

• mo

ż

liwo

ś

ci ruchu były takie jak w mechanizmie, 

• wyst

ę

powały powi

ą

zania z modelami cz

ęś

ci 

 
Przykłady innych wi

ą

za

ń

: równolegle, prostopadle, 

koncentrycznie, stycznie, wspólne 
 
Obiekty bryłowe zło

ż

enia 

S

ą

 to obiekty, które istniej

ą

 tylko w pliku zło

ż

enia. Z 

reguły operacje Boole’a zwi

ą

zane z tymi obiektami 

odnosz

ą

 si

ę

 do wi

ę

cej ni

ż

 jednego komponentu 

zło

ż

enia. Najcz

ęś

ciej obiekty takie stosuje si

ę

 do 

modelowania operacji monta

ż

owych np. otwory pod 

kołki ustalaj

ą

ce, spawanie (modele spoin). 

 
Metody modelowania zło

ż

e

ń

 

Metoda „od dołu w gór

ę

” (Bottom-up Design) 

Jest to tradycyjna metoda modelowania zło

ż

enia. 

Najpierw modelowane s

ą

 cz

ęś

ci. Nast

ę

pnie 

wstawiane s

ą

 do modelu zło

ż

enia i nadawane s

ą

 im 

wi

ą

zania. Ewentualne zmiany dokonywane s

ą

 przez 

indywidualn

ą

 edycj

ę

 modeli cz

ęś

ci b

ę

d

ą

cych 

komponentami zło

ż

enia. Metoda stosowana jest 

powszechnie w sytuacji, gdy cz

ęś

ci – komponenty 

s

ą

 ju

ż

 zaprojektowane. W szczególno

ś

ci dotyczy to 

cz

ęś

ci typowych i znormalizowanych pochodz

ą

cych 

z bibliotek oraz modeli pobieranych ze stron 
internetowych producentów zespołów. 
 
Metoda „od góry w dół” (Top-down Design) 
nazywana tez projektowaniem w kontek

ś

cie 

zło

ż

enia. W metodzie tej modelowane cz

ęś

ci 

powstaj

ą

 w 

ś

rodowisku zło

ż

enia, przez co ich 

obiekty mog

ą

 by

ć

 odniesione do istniej

ą

cych 

elementów zło

ż

enia. Powstaj

ą

 zatem asocjatywne 

powi

ą

zania mi

ę

dzy modelami cz

ęś

ci i zło

ż

eniem. 

Przy wprowadzaniu zmian w zło

ż

eniu cz

ęś

ci takie 

dostosowuj

ą

 si

ę

 automatycznie do wprowadzonych 

zmian, dzi

ę

ki czemu zmiany takie wymagaj

ą

 

mniejszego nakładu pracy. 
 
Warstwy s

ą

 podstawowym narz

ę

dziem organizacji 

danych rysunkowych. 
Podstawowe atrybuty warstw: 
• widoczno

ść

 (widoczna lub ukryta) 

• kolor (kolor znajduj

ą

cych si

ę

 na niej obiektów) 

• rodzaj linii (ci

ą

gła, kreskowa, punktowa …) 

• szeroko

ść

 linii (cienka, normalna, gruba …) 

 
Techniki rysowania – rysowanie precyzyjne - 
współrz

ę

dne (globalne i lokalne) Elementy rysunku 

powinny by

ć

 narysowane dokładnie (nie w 

przybli

ż

eniu). Nie przestrzeganie tej zasady mo

ż

uniemo

ż

liwi

ć

 wykorzystanie danych rysunkowych w 

innych programach CAX. Mo

ż

e te

ż

 powodowa

ć

 

trudno

ś

ci w pracy nad rysunkiem (np. przy 

kreskowaniu). W rysowaniu precyzyjnym 
wykorzystywanych jest kilka technik. Jedna z nich 
polega na wprowadzaniu współrz

ę

dnych punktów 

charakterystycznych w globalnym lub lokalnym 
układzie współrz

ę

dnych. 

 
Techniki rysowania - rysowanie precyzyjne – tryb 
lokalizacji Polega na wykorzystaniu istniej

ą

cych 

punktów charakterystycznych rysunku – przy 
najechaniu kursorem w okolice takiego punktu 
pojawia si

ę

 znacznik tego punktu, dalsze zbli

ż

anie 

kursora powoduje przyci

ą

gni

ę

cie go do punktu. 

 

Ś

ledzenie polega na wy

ś

wietlaniu pomocniczych 

linii umo

ż

liwiaj

ą

cych wła

ś

ciwe odniesienie 

wstawianego punktu wzgl

ę

dem istniej

ą

cych 

(współpracuje z trybem lokalizacji). 

background image

 
Rysowanie precyzyjne – ograniczenie ruchu kursora 
- tryb orto, siatka i skok kursora Podstawowe 
obiekty rysunkowe: odcinek,  okr

ą

g, łuk, elipsa, 

splajn 
 
Wymiary i tolerancje wymiarów 
Wymiary mog

ą

 mie

ć

 ró

ż

ny stopie

ń

 zespolenia z 

rysunkiem. Wymiary zespolone w przypadku 
modyfikacji wymiarowanego obiektu 
dostosowuj

ą

 si

ę

 do wprowadzonych zmian 

(dostosowuj

ą

 poło

ż

enie ko

ń

ców pomocniczych linii 

wymiarowych i zmieniaj

ą

 tekst wymiaru). 

Wymiary nie zespolone nie zmieniaj

ą

 si

ę

 i pozostaj

ą

 

na swoim miejscu podczas zmiany przypisanych im 
obiektów geometrycznych 
Tolerancje wymiarów w rysunkach CAD traktowane 
s

ą

 jako wła

ś

ciwo

ś

ci wymiarów. Wprowadzane s

ą

 

przez edycj

ę

 tych wła

ś

ciwo

ś

ci. 

 
Istotnym elementem wi

ę

kszo

ś

ci rysunków s

ą

 

ż

nego rodzaju napisy. Programy CAD oferuj

ą

 

wiele mo

ż

liwo

ś

ci w zakresie wprowadzania i 

modyfikacji tekstu. Mo

ż

na wybiera

ć

 rodzaj czcionki. 

Mog

ą

 to by

ć

 czcionki typy TrueType. S

ą

 to czcionki 

rozpoznawane przez system operacyjny Windows. 
System ten decyduje o grubo

ś

ci czcionki. W 

programie AutoCAD i programach pokrewnych 
stosowane s

ą

 te

ż

 czcionki typu *.SHX. Dla tych 

czcionek o grubo

ś

ci linii decyduje program CAD. 

Grubo

ś

ci

ą

 t

ą

 mo

ż

na sterowa

ć

 tak, jak w przypadku 

obiektów geometrycznych (linii, łuków itp.). W 
tek

ś

cie mog

ą

 wyst

ę

powa

ć

 znaki specjalne 

niedost

ę

pne bezpo

ś

rednio z klawiatury. Dost

ę

p do 

tych znaków umo

ż

liwiany jest b

ą

d

ź

 przez wybór z 

listy rozwijalnej, b

ą

d

ź

 przez wprowadzenie 

specjalnego kodu. Np. dla AutoCAD mo

ż

na 

wykorzysta

ć

 nast

ę

puj

ą

ce kody steruj

ą

ce: 

%%c − daje w tek

ś

cie symbol 

ś

rednicy 

%%d − daje w tek

ś

cie symbol stopnia °, 

%%p − daje w tek

ś

cie symbol ±, 

%%nnn − daje w tek

ś

cie symbol o kodzie ASCII nnn 

(nnn jest liczb

ą

 całkowit

ą

 z zakresu 0−255). 

 
Programy CAD na ogół nie wymagaj

ą

 tworzenia 

tabel przez rysowanie obramowania komórek, a 
nast

ę

pnie wstawiania tekstu. Udost

ę

pniaj

ą

 obiekty o 

nazwie tabela. Obiekty te z wygl

ą

du i w działaniu 

swym przypominaj

ą

 arkusz kalkulacyjny. Komórki 

mog

ą

 zawiera

ć

 dane liczbowe, tekstowe, niekiedy 

równie

ż

 symbole graficzne. 

 
Oznaczenia rysunkowe 
Wstawianie do rysunku oznacze

ń

 chropowato

ś

ci 

powierzchni mo

ż

na usprawni

ć

 stosuj

ą

c technik

ę

 

bloków. Nale

ż

y w tym celu utworzy

ć

 zestaw 

typowych oznacze

ń

, ewentualnie doł

ą

czaj

ą

c do nich 

warto

ś

ci potrzebnych parametrów w postaci 

atrybutów bloku. Po wstawieniu bloku – oznaczenia 
chropowato

ś

ci w razie potrzeby mo

ż

na edytowa

ć

 

warto

ść

 parametru chropowato

ś

ci. 

 
Kreskowanie 
Zamkni

ę

ty obszar mo

ż

na wypełni

ć

 okre

ś

lonym 

wzorem lub kolorem. W szczególno

ś

ci kreskowanie 

odnosi si

ę

 do przekrojów. Programy CAD 

udost

ę

pniaj

ą

 bibliotek

ę

 wzorów. Wypełnienie lub 

zakreskowanie obszaru odbywa si

ę

 przez wybór 

wzoru i parametrów kreskowania (odległo

ść

 mi

ę

dzy 

kreskami i k

ą

t). Nast

ę

pnie wskazywany jest obszar 

do zakreskowania przez okre

ś

lenie elementów 

ograniczaj

ą

cych lub punktu wewn

ą

trz 

kreskowanego obszaru. Powstały obiekt stanowi 
cało

ść

 i jako cało

ść

 mo

ż

e by

ć

 modyfikowany, o ile 

nie zostanie rozbity na elementy składowe. 
 
Rysunki w programach CAD 3D 
Model 3D Widoki standardowe (od przodu, z lewej 
strony) Pierwszy rzut (rzuty) z wykorzystaniem 
widoków standardowych 3D. Przekroje, wyrwania, 
przerwania, szczegóły mog

ą

 by

ć

 utworzone w 

oparciu o istniej

ą

ce rzuty 

 
Główne dokumenty konstrukcyjne: 
• modele 3D cz

ęś

ci 

• modele 3D zło

ż

e

ń

 

• rysunki wykonawcze 
• rysunki zło

ż

eniowe, 

• specyfikacje cz

ęś

ci 

 
Jak zwi

ę

kszy

ć

 efektywno

ść

 projektowania ? 

Wyeliminowa

ć

 zb

ę

dne czynno

ś

ci i ruchy 

Zautomatyzowa

ć

 czynno

ś

ci rutynowe 

Wykorzystywa

ć

 powtarzalne elementy rysunków i 

modeli 3D (wcze

ś

niej opracowane) 

Uporz

ą

dkowa

ć

 zasoby własne (pracowni/firmy) 

 
Automatyzacja czynno

ś

ci rutynowych – 

automatyzacja wymiarowania 
Sposoby zwi

ę

kszenia wydajno

ś

ci: warto

ś

ci 

domy

ś

lne systemu i dokumentów (szablony 

dokumentów), uporz

ą

dkowanie zasobów - 

ujednolicenie formatów arkuszy, szablonów 
dokumentów, biblioteki materiałowe, szablony tabel, 
konfiguracje modeli (mniej plików), ujednolicona 
lokalizacja elementów modelu (biblioteka projektu), 
wykorzystanie powtarzalnych elementów – 
biblioteka elementów znormalizowanych, zasoby 
internetowe, baza wiedzy – inteligentne 
komponenty, projektowanie oparte na regułach, 
sprz

ę

t usprawniaj

ą

cy manipulowanie modelem – 

manipulatory 3D 
 

Moduły specjalizowane programów CAD - moduły 
lub grupy funkcji wspieraj

ą

ce specyficzne dla dane 

bran

ż

y zadania projektowe 

Cz

ęś

ci z blachy, projektowanie form i matryc 

(Analiza pochylenia 

ś

cian modelu, Analiza 

mo

ż

liwo

ś

ci wyj

ę

cia przedmiotu z formy, Okre

ś

lenie 

powierzchni podziału formy, Wspomaganie 
projektowania stempla i matrycy), projektowanie 
konstrukcji spawanych (Szkielet konstrukcji, 
Konstrukcja w oparciu o bibliotek

ę

 profili, listy 

elementów ci

ę

tych, Zamykanie ko

ń

ców, 

Wzmocnienia, Modelowanie spoin) przewody 
elektryczne i rurowe. 
 
Rodzaje materiałów prezentacyjnych: 
• 2D (ulotki, foldery, katalogi), 
• 3D – animacje, materiały interaktywne 
(manipulowanie obiektami, demonta

ż

, tworzenie 

przekrojów, wygaszanie elementów) 
Zastosowanie materiałów prezentacyjnych: 
2D – marketing tradycyjny, 
– strony internetowe, 
3D – strony internetowe - filmy, 
– strony internetowe - materiały z interakcj

ą

 

(wariantowanie wyrobu przez kupuj

ą

cego), 

– recenzowanie konstrukcji 
 
Elementy składaj

ą

ce si

ę

 na wygl

ą

d modelu 

Model, 

ź

ródła 

ś

wiatła i rodzaj o

ś

wietlenia, Kolory i 

tekstury, Otoczenie (scena) 
 
Mo

ż

liwo

ś

ci prezentacyjne samego programu 

CAD: formaty grafiki (jpeg, tiff), niska rozdzielczo

ść

uwzgl

ę

dnia o

ś

wietlenie 

 
Projektowanie tradycyjne: 
projekt – prototyp - test 
Analiza konstrukcji jako alternatywa projektowania 
tradycyjnego: 
• krótszy czas, 
• mniejszy koszt 
• mo

ż

liwo

ś

ci analizy wielu rozwi

ą

za

ń

 (optymalizacja) 

Wi

ę

kszo

ść

 programów CAE korzysta z metody 

elementów sko

ń

czonych (MES, FEM). Polega ona 

na podziale modelu na niewielkie fragmenty o 
prostych kształtach (elementy). W odró

ż

nieniu od 

tradycyjnych metod obliczeniowych mo

ż

e by

ć

 

zastosowana zarówno do prostych, jak i 
skomplikowanych modeli. Elementy posiadaj

ą

 

wspólne punkty – w

ę

zły Ruch ka

ż

dego z w

ę

złów 

opisany jest przez przemieszczenia na kierunkach 
XYZ. S

ą

 to tzw. Stopnie swobody. Ka

ż

dy z w

ę

złów 

posiada trzy stopnie swobody. Program oparty na 
FEM zapisuje równania zarz

ą

dzaj

ą

ce zachowaniem 

ka

ż

dego z elementów bior

ą

c pod uwag

ę

 ich 

powi

ą

zania z innymi elementami. 

Równania te wi

ążą

 ze sob

ą

 zmienne (np. 

przemieszczenia przy analizie napr

ęż

e

ń

) z danymi 

(wła

ś

ciwo

ś

ci materiału, obci

ąż

enia, wi

ę

zy). 

Nast

ę

pnie program tworzy układy równa

ń

. Mog

ą

 

one zawiera

ć

 setki, tysi

ą

ce, a nawet miliony równa

ń

W analizie statycznej obliczane s

ą

 dla ka

ż

dego z 

w

ę

złów przemieszczenia na kierunkach X,Y,Z. 

Maj

ą

c dane przemieszczenia, program oblicza 

odkształcenia na ró

ż

nych kierunkach. Odkształcenie 

jest stosunkiem zmiany długo

ś

ci do oryginalnej 

długo

ś

ci. Ostatecznie program u

ż

ywa zale

ż

no

ś

ci 

matematycznych do obliczenia napr

ęż

e

ń

 na 

podstawie odkształce

ń

. Gdy do cz

ęś

ci przykładane 

jest obci

ąż

enie, stara si

ę

 ona przeciwstawi

ć

 

obci

ąż

eniu wytwarzaj

ą

c siły wewn

ę

trzne, które s

ą

 

ż

ne w zale

ż

no

ś

ci od miejsca. Intensywno

ść

 tych 

sił wewn

ę

trznych nazywana jest napr

ęż

eniem. 

Napr

ęż

enie jest sił

ą

 przypadaj

ą

c

ą

 na jednostk

ę

 

powierzchni. Napr

ęż

enie w punkcie odnosi si

ę

 do 

niewielkiej powierzchni wokół tego punktu. Gdy 
napr

ęż

enia osi

ą

gn

ą

 pewien poziom, materiał mo

ż

ulec uszkodzeniu. Poziom ten zale

ż

y od rodzaju i 

stanu materiału. 
 
Powy

ż

ej przedstawiono najcz

ę

stszy przypadek 

analizy - analiz

ę

 liniow

ą

. Po cofni

ę

ciu obci

ąż

enia 

cz

ęść

 wraca do pierwotnej postaci. Obliczane s

ą

 w 

niej: przemieszczenia, odkształcenia, napr

ęż

enia i 

siły reakcji. 
Innym rodzajem analizy jest analiza nieliniowa. 
Wyst

ę

puje ona, gdy zale

ż

no

ść

 napr

ęż

enie – 

odkształcenie nie jest liniowa. Zjawiska takie maj

ą

 

miejsce przy du

ż

ych odkształceniach (gdy 

odkształcenie wpływa na sztywno

ść

) lub przy 

stykaj

ą

cych si

ę

 cz

ęś

ciach. 

Analiza wyboczenia - Smukły pr

ę

t poddany sile 

osiowej ulega wyboczeniu zanim ulegnie 
zniszczeniu wskutek przekroczenia dopuszczalnych 
napr

ęż

e

ń

Analiza dynamiczna – obliczanie cz

ę

stotliwo

ś

ci 

drga

ń

 własnych (cz

ę

stotliwo

ś

ci rezonansowych) 

Analiza termiczna - Wynikami oblicze

ń

 s

ą

: rozkłady 

temperatury, napr

ęż

enia, odkształcenia i 

przemieszczenia spowodowane zjawiskami 
cieplnymi 
 
Optymalizacja konstrukcji 
Obliczane jest optymalne rozwi

ą

zanie problemu w 

oparciu o: 
• Funkcj

ę

 celu – okre

ś

lenie celu analizy np. 

minimalizacja masy modelu, 
• Zmienne konstrukcyjne – dopuszczalny zakres 
zmian wymiarów 
• Ograniczenia – okre

ś

lenie warunków, które musi 

spełnia

ć

 konstrukcja np. maksymalna warto

ść

 

napr

ęż

e

ń

 

 
Analiza FEA - kroki 

1. Wybór rodzaju analizy. 
2. Okre

ś

lenie materiałów komponentów bior

ą

cych 

udział w analizie. 
3. Okre

ś

lenie obci

ąż

e

ń

 i wi

ę

zów. 

4. Dyskretyzacja modelu (podział na małe elementy) 
– na ogół automatyczna z mo

ż

liwo

ś

ciami 

modyfikacji. 
5. Uruchomienie analizy (obliczenia). 
6. Przegl

ą

danie i interpretacja wyników. W razie 

potrzeby powrót do p. 2,3,4. 
 
Inne oprogramowanie CAE 
Oprogramowanie do analizy ruchu - symulacja i 
analiza efektów ruchu elementów (oddziaływania 
siłowe, z uwzgl

ę

dnieniem tłumienia i tarcia) 

Analiza przepływów – analiza dynamiczna 
przepływu płynów przez modele cz

ęś

ci 

 
Obrabiarki sterowane 
Numerycznie 

 

obrabiarki pracuj

ą

ce w cyklu automatycznym 

 

dane dotycz

ą

ce obróbki zapisane s

ą

 w postaci 

programu i 
obejmuj

ą

tor ruchu narz

ę

dzia wzgl

ę

dem przedmiotu 

obrabianego 

sposób przejazdu (z posuwem szybkim, z 

posuwem roboczym) 

parametry skrawania (n lub vc, f lub vf) 
czynno

ś

ci pomocnicze (wł

ą

czanie/wył

ą

czanie 

obrotów wrzeciona,  wł

ą

czanie/wył

ą

czanie 

chłodziwa, wymiana narz

ę

dzia i in..) 

 
Oprogramowanie nazywane CAD/CAM słu

żą

ce do 

programowania off-line obrabiarek sterowanych 
numerycznie - przykładowe programy: 
• Mastercam, EdgeCAM, PowerMill, AlphaCAM, 
Esprit, SurfCAM, SolidCAM, 
• moduły technologiczne du

ż

ych pakietów 

oprogramowania (CATIA, NX Unigraphics), 
Pro/ENGINEER 
 
We współczesnych programach CAD/CAM 
obserwuje si

ę

 znaczne podobie

ń

stwo w zakresie 

interfejsu u

ż

ytkownika. Wykorzystano przy tym ide

ę

 

modelowania obiektowego (FM – feature 
modelling), analogicznie do programów CAD do 
modelowania bryłowego. Cech

ą

 takich programów 

jest parametryczno

ść

, daj

ą

ca mo

ż

liwo

ść

 edycji 

wyst

ę

puj

ą

cych 

 
Praca z programem CAD/CAM) 
1 Wybór obrabiarki 
2 Wczytanie (opracowanie) modelu 
geometrycznego przedmiotu obrabianego i 
półfabrykatu 
3 Okre

ś

lenie układu współrz

ę

dnych 

4 Dobór narz

ę

dzi 

5 Definiowanie zabiegów obróbkowych, 
generowanie dróg narz

ę

dzia 

6 Symulacja i weryfikacja obróbki 
7 Generowanie kodu (programu obróbkowego) 
 
Model półfabrykatu 
Dane o półfabrykacie wykorzystywane s

ą

 do: 

• generowania dróg narz

ę

dzia przy obróbce 

zgrubnej 
• weryfikacji obróbki 
Proste kształty półfabrykatów (prostopadło

ś

cian, 

walec) definiowane s

ą

 przez podanie parametrów. 

Zło

ż

one – przez wczytanie pliku z modelem 

geometrycznym półfabrykatu. 
 
Układ/układy współrz

ę

dnych 

Układ współrz

ę

dnych zwi

ą

zany z przedmiotem 

obrabianym okre

ś

la si

ę

 przez wskazanie osi układu. 

W niektórych przypadkach przez transformacj

ę

 

(przesuni

ę

cie, obrót) modelu przedmiotu 

obrabianego. 
 
Narz

ę

dzia 

W programie obróbkowym odwołanie do narz

ę

dzia 

odbywa si

ę

 przez podanie numeru narz

ę

dzia oraz 

numeru korektora, gdzie znajduj

ą

 si

ę

 dane o 

narz

ę

dziu, z których układ sterowania korzysta 

podczas realizacji obróbki. Do tego mo

ż

e by

ć

 

doł

ą

czony komentarz z opisem narz

ę

dzia . 

W programie CAD/CAM dane te s

ą

 bardziej 

obszerne i zawieraj

ą

 kształt oraz wymiary narz

ę

dzi 

(ewentualnie równie

ż

 oprawek). Wynika to z 

potrzeby obliczania drogi narz

ę

dzia, z wymaga

ń

 

zwi

ą

zanych z przeprowadzeniem symulacji obróbki. 

Do narz

ę

dzia zwykle przypisane s

ą

 domy

ś

lne 

parametry skrawania. 
 
Biblioteki narz

ę

dzi 

Informacje o narz

ę

dziach w programach CAD/CAM 

zapisane s

ą

 w bibliotekach posiadaj

ą

cych struktur

ę

 

tabel. Istnieje mo

ż

liwo

ść

 sortowania i filtrowania 

zawartych w nich danych. Podczas pracy 
programista wybiera narz

ę

dzie z biblioteki, w 

przypadku braku narz

ę

dzia definiuje nowe. 

 
Definiowanie zabiegu obróbkowego 
Wybór cyklu obróbkowego (np. frezowanie konturu, 
frezowanie kieszeni itp.) 
Wskazanie geometrii, w oparciu o któr

ą

 zostanie 

utworzona droga narz

ę

dzia 

Wskazanie lub zdefiniowanie narz

ę

dzia oraz 

parametrów skrawania (pr

ę

dko

ść

, posuw). 

Okre

ś

lenie parametrów cyklu obróbkowego 

(szczegóły dotycz

ą

ce obróbki) 

 
Symulacja obróbki 

background image

Zadanie - sprawdzenie poprawno

ś

ci realizacji cykli 

obróbkowych. 
Ruchy narz

ę

dzia na tle modelu przedmiotu 

obrabianego. 
Sposoby: ci

ą

gły/”krok po kroku”, z/bez 

ś

ladu 

narz

ę

dzia. 

 
Weryfikacja obróbki 
Zadanie - sprawdzenie rezultatów obróbki, wykrycie 
kolizji narz

ę

dzia/oprawki z materiałem. 

Ruchy narz

ę

dzia na tle modelu półfabrykatu ze 

stopniowym usuwaniem naddatku w trakcie 
przemieszczania si

ę

 narz

ę

dzia. 

 
Postprocesor 
W programie CAD/CAM przetwarza drogi narz

ę

dzia 

na kod programu. Działa zwykle w oparciu o 
interpretacj

ę

 pliku tekstowego 

zawieraj

ą

cego formaty kodu odnosz

ą

ce si

ę

 do 

danego sterownika i obrabiarki. Wiele 
postprocesorów – mo

ż

liwo

ść

 szybkiego otrzymania 

kodu z tego samego pliku CAD/CAM dla wielu 
obrabiarek. 
 
Cykle frezarskie – obróbka konturu 
Frez porusza si

ę

 wzdłu

ż

 wskazanego zarysu 

składaj

ą

cego si

ę

 z odcinków, łuków i splajnów. 

Cykle frezarskie – obróbka kieszeni 
Frez usuwa materiał znajduj

ą

cy si

ę

 wewn

ą

trz 

zamkni

ę

tego zarysu. Wewn

ą

trz kieszeni mog

ą

 

znajdowa

ć

 si

ę

 wyspy – obszary materiału, które 

powinny by

ć

 pomini

ę

te podczas obróbki. 

Cykle frezarskie – obróbka powierzchni płaskich 
Obróbka obszaru ograniczonego zamkni

ę

tym 

zarysem z mo

ż

liwo

ś

ci wychodzenia freza poza 

zarys. 
Zabiegi wiertarskie 
Wykonywanie otworów we wskazanych punktach 
przedmiotu narz

ę

dziem poruszaj

ą

cym si

ę

 wzdłu

ż

 

swojej osi. 
Przykłady zabiegów wiertarskich: wiercenie, 
pogł

ę

bianie, wytaczanie, gwintowanie. 

Cykle frezarskie – obróbka zgrubna powierzchni 
krzywoliniowych 
Program generuje drogi narz

ę

dzia w obszarze 

mi

ę

dzy półfabrykatem a przedmiotem obrabianym. 

Cykle frezarskie – obróbka wyko

ń

czeniowa 

powierzchni krzywoliniowych 
Frez prowadzony jest wzdłu

ż

 powierzchni tak, aby 

parametry zwi

ą

zane z nierówno

ś

ci

ą

 powierzchni po 

obróbce nie przekraczały zadanej warto

ś

ci. 

 
Dane zawarte w pliku CAD: 
• geometria modelu 
• historia budowy 
• atrybuty 
• dokładno

ść

 

• wygl

ą

• powi

ą

zania miedzy plikami (rysunek-cz

ęść

 - 

zło

ż

enie-cz

ęś

ci) 

 
Potrzeba wymiany plików: 
• specjalizacja w poszczególnych obszarach CAx 
• powi

ą

zania kooperacyjne 

• brak integracji programów CAx w ramach 
przedsi

ę

biorstwa 

Wymiana plików mi

ę

dzy programami CAx powoduje 

utrat

ę

 cz

ęś

ci danych. 

 
CAD 1 CAD 2 CAM CAE - Wymiana bezpo

ś

rednia 

CAD 1 CAx Plik w formacie neutralnym - Wymiana 
po

ś

rednia 

 
DWG/DXF 
DWG jest formatem binarnym opracowanym przez 
firm

ę

 Autodesk wykorzystywanym w programie 

AutoCAD i programach pochodnych. Słu

ż

y do 

zapisywania modeli 2D i 3D. Format zastrze

ż

ony 

(nie udost

ę

pniana specyfikacja). DXF jest 

popularnym neutralnym formatem wymiany danych 
kraw

ę

dziowych 2D i 3D. 

STEP 
Nazwa jest skrótem od STandard for the Exchange 
of Product model data. Jest to norma 
mi

ę

dzynarodowa ISO 10303 okre

ś

laj

ą

ca zasady 

zapisu modelu produktu i procesów jego 
wytwarzania przy pomocy technik CAx. Norma 
obejmuje wszystkie obszary cyklu 

ż

ycia produktu. 

Zastosowanie normy opiera si

ę

 na tzw. Protokołach 

aplikacyjnych (Application Protocols). Najwa

ż

niejsze 

z punktu widzenia wymiany 
danych CAD s

ą

 protokoły: AP203 i AP214. 

Wi

ę

kszo

ść

 modeli bryłowych i powierzchniowych 

wymieniana jest obecnie przy pomocy tego 
neutralnego standardu. 
STL 
Jest to format, w którym powierzchnie lub 

ś

ciany 

modelu bryłowego s

ą

 aproksymowane przy pomocy 

trójk

ą

tnych powierzchni płaskich 

(faset). Format wykorzystywany jest powszechnie w 
technikach szybkiego prototypowania oraz w 
systemach CAM. 
 
Zarz

ą

dzanie dokumentacja 

Wi

ę

kszo

ść

 dokumentacji w zapisie elektronicznym 

w wielu plikach 
Istniej

ą

 powi

ą

zania mi

ę

dzy plikami, cz

ę

sto do

ść

 

rozbudowane 
Narz

ę

dzia zarz

ą

dzania plikami oferowane przez 

system operacyjny zwykle s

ą

 niewystarczaj

ą

ce 

W zarz

ą

dzaniu dokumentacj

ą

 mo

ż

na wykorzysta

ć

 

oprogramowanie PDM/PLM 
PDM – product data management 
PLM – product lifecycle management 

PDM powstał jako odpowied

ź

 na potrzeby 

in

ż

ynierów w zakresie zarz

ą

dzania gwałtownie 

rosn

ą

c

ą

 liczb

ą

 plików generowanych przez 

systemy CAD. PDM pozwolił na: standaryzacje 
elementów, gromadzenie plików i sterowanie nimi, 
obsług

ę

 BOM (list kompletacyjnych), sterowanie 

wersjami elementów, dokumentów i BOM, szybkie 
znajdowanie powi

ą

za

ń

 mi

ę

dzy zło

ż

eniami i 

cz

ęś

ciami. 

 
SolidWorks Workgroup PDM 
Organizowanie dokumentów w projekty i 
podprojekty, brak dublowania si

ę

 dokumentów. 

Zachowanie struktury zintegrowanych dokumentów 
Zarz

ą

dzanie dost

ę

pem do dokumentów i 

uprawnieniami u

ż

ytkowników. 

Praca na aktualnej wersji dokumentu. Zmiany mo

ż

wprowadza

ć

 tylko wła

ś

ciciel dokumentu. Mo

ż

liwo

ść

 

projektowania współbie

ż

nego. 

Zarz

ą

dzanie wersjami dokumentu. 

Mo

ż

liwo

ść

 raportowania zmian. 

Bezpiecze

ń

stwo danych – mo

ż

liwo

ść

 tworzenia 

kopii zapasowych serwera. 
Mo

ż

liwo

ść

 monitorowania bie

żą

cego stanu projektu. 

Mo

ż

liwo

ść

 wyszukiwania plików wg kryteriów 

zwi

ą

zanych z wła

ś

ciwo

ś

ciami dokumentów. 

 

Przyczyny rozwoju systemów PLM

 

Wzrost znaczenia serwisu, doradztwa i obsługi 
posprzeda

ż

nej. 

Konieczno

ść

 szybkich zmian w projekcie i produkcji. 

Mi

ę

dzynarodowa sie

ć

 wytwórców – produkty 

powstaj

ą

 w kooperacji (projekt, komponenty, 

monta

ż

). Wła

ś

ciciel znaku towarowego lub firma 

wiod

ą

ca zarz

ą

dza sieci

ą

 kooperantów. Wymaga to 

bardzo sprawnego zarz

ą

dzania danymi. 

ż

ne systemy w ramach przedsi

ę

biorstwa: 

planowanie, produkcja, zbyt, serwis. 
PLM jest rozległym projektem. Wymaga 

ż

mudnego 

opisania procesów wyst

ę

puj

ą

cych w 

przedsi

ę

biorstwie. Mo

ż

e by

ć

 potrzeba zmiany 

procesów. 
 
Oprogramowanie PDM/PLM – główni dostawcy 
oprogramowania: Dassault (ENOVIA, SolidWorks 
PDM), Siemens (TeamCenter), Parametric 
Technology (Pro/Engineer)(WinChill), Autodesk 
(Productstream, Vault)