Przebieg negocjacji.cdr

PRZEBIEG NEGOCJACJI AKCESYJNYCH

MIÊDZY POLSK¥ A UNI¥ EUROPEJSK¥

PRZEBIEG NEGOCJACJI AKCESYJNYCH

MIÊDZY POLSK¥ A UNI¥ EUROPEJSK¥

Decyzja o rozpoczêciu przez Uniê Euro-

pejsk¹ negocjacji akcesyjnych z piêcioma pañ-
stwami Europy Œrodkowej i Wschodniej (Cze-
chami, Estoni¹, Polsk¹, S³oweni¹ i Wêgrami) oraz
z Cyprem zapad³a na posiedzeniu Rady
Europejskiej w Luksemburgu 13 grudnia 1997 r.
Jej podstaw¹ by³a wczeœniejsza rekomendacja
zawarta w Opiniach Komisji Europejskiej (Avis) z
16 lipca 1997 r. na temat z³o¿onych przez te
pañstwa wniosków cz³onkowskich oraz stosowny
raport Prezydencji dla Rady.

Negocjacje tocz¹ siê na szczeblu ministrów

spraw zagranicznych i ich zastêpców w ramach
dwustronnych konferencji miêdzyrz¹dowych,
które zosta³y zainaugurowane 31 marca 1998 r.
w Brukseli. Z tej okazji obie strony przedstawi³y
oœwiadczenia w sprawie otwarcia negocjacji
akcesyjnych. Praktyczne dzia³ania zwi¹zane z
kolejnymi spotkaniami s¹ realizowane przez
przewodnicz¹cego delegacji unijnej, w ramach
jego obowi¹zków reprezentanta strony
gospodarzy. Zaplanowano, ¿e spotkania bêd¹ siê
odbywaæ nie rzadziej ni¿ raz na szeœæ miesiêcy
(na szczeblu ministrów i ich zastêpców), a ich
czêstotliwoœæ zostanie dostosowana do bie¿¹cych
potrzeb. W szczególnych przypadkach mog¹ zo-
staæ powo³ane wspólne grupy robocze. Maj¹ one
dzia³aæ pod œcis³ym nadzorem zastêpców, w wy-
raŸnie okreœlonym zakresie i zgodnie z przyjêtym
harmonogramem. Spotkania negocjatorów i ich
zastêpców odbywaj¹ siê w Brukseli, z wyj¹tkiem
kwietnia, czerwca i paŸdziernika, kiedy ich
miejscem jest Luksemburg. Funkcjê sekretariatu
konferencji pe³ni, pod nadzorem sekretarza

Decyzja o rozpoczêciu przez Uniê Euro-

Przebieg negocjacji

akcesyjnych miêdzy

Polsk¹ a Uni¹ Europejsk¹

Przebieg negocjacji

akcesyjnych miêdzy

Polsk¹ a Uni¹ Europejsk¹

generalnego Rady UE lub jego przedstawiciela,
zespó³ z³o¿ony z urzêdników Sekretariatu
Generalnego Rady i urzêdników wskazanych
przez polsk¹ delegacjê.

W koñcu marca 1998 r. przewodnicz¹cym

specjalnie utworzonego unijnego Zespo³u ds.
Negocjacji Akcesyjnych zosta³ - w randze
dyrektora - Nikolaus van der Pas, zaœ odpowie-
dzialnoœæ za negocjacje z Polsk¹ spoczê³a na
nale¿¹cej do tego zespo³u Francoise Gaudenzi.
Wraz z powo³aniem nowej Komisji Europejskiej,
we wrzeœniu 1999 r. utworzono w jej strukturach
now¹ Dyrekcjê Generaln¹ ds. rozszerzenia, pod-
porz¹dkowan¹ komisarzowi Guenterowi
Verheugenowi. Jej dyrektorem zosta³ Eneko Lan-
daburu. Osob¹ odpowiedzialn¹ za przebieg ne-
gocjacji z Polsk¹ pozostaje Francoise Gaudenzi.
Pe³nomocnikiem Rz¹du RP do spraw negocjacji o
cz³onkostwo Polski w Unii Europejskiej by³ w okre-
sie od marca 1998 r. do paŸdziernika 2001 r. Jan
Ku³akowski, sekretarz stanu w Kancelarii Premie-
ra RP, który przewodniczy³ powo³anemu przez
premiera RP kilkunastoosobowemu Zespo³owi
Negocjacyjnemu. W grudniu 2002 r. nominacjê
na pe³nomocnika rz¹du ds. negocjacji o cz³on-
kostwo RP w UE otrzyma³ Jan Truszczyñski, podse-
kretarz stanu w MSZ.

Negocjacje akcesyjne miêdzy Uni¹ Europejsk¹ a
kandydatami przebiegaj¹ w dwóch etapach.
- Pierwszy etap to tzw. screening, czyli przegl¹d
ustawodawstwa pañstw kandyduj¹cych pod
k¹tem jego zgodnoœci z dorobkiem prawnym Unii
Europejskiej (acquis communautaire).
Przeprowadzony on zosta³ na p³aszczyŸnie
wielostronnej i dwustronnej w 31 tzw. obszarach
negocjacyjnych. W ramach screeningu wielo-
stronnego, który odbywa siê w Brukseli na spotka-
niach z udzia³em ekspertów Komisji Europejskiej i
przedstawicieli kandydatów, dokonano ogólnej
prezentacji prawa unijnego w danym obszarze.

Unia Europejska

Przedstawicielstwo Komisji Europejskiej w Polsce

Przebieg negocjacji akcesyjnych miêdzy Polsk¹ a UE

Przedstawiciele pañstw kandyduj¹cych do Unii mogli
zadawaæ pytania dotycz¹ce omawianych aktów
prawnych, ale nie sk³adali ¿adnych deklaracji co do
ich przyjêcia. Screening dwustronny odbywa³ siê na-
tomiast na spotkaniach Komisji Europejskiej z jed-
nym z pañstw kandyduj¹cych. Przedstawiciele tego
pañstwa sk³adali wówczas deklaracje w odniesieniu
do ka¿dego aktu prawnego w danym obszarze ne-
gocjacyjnym. Przegl¹d ustawodawstwa pozwala
zidentyfikowaæ w krajach kandyduj¹cych dziedziny,
w których obowi¹zuj¹ce prawo nie jest zgodne z ac-
quis communautaire i nie bêdzie w odpowiednim
czasie zharmonizowane, a wiêc co do których trzeba
bêdzie podj¹æ negocjacje.
- W drugiej fazie negocjacji, w oparciu o przepro-
wadzony screening pañstwa kandyduj¹ce przygo-
towywa³y swoje stanowiska negocjacyjne w posz-
czególnych obszarach negocjacyjnych i przedk³a-
da³y je aktualnej Prezydencji Unii Europejskiej. W ce-
lu przyspieszenia przebiegu negocjacji akcesyjnych,
postanowiono, ¿e druga faza rozpocznie siê jeszcze
w trakcie trwania fazy pierwszej, a do negocjacji bê-
d¹ stopniowo wprowadzane te obszary, w których
screening zosta³ ju¿ zakoñczony. W odpowiedzi na
otrzymane stanowiska negocjacyjne krajów kandy-
duj¹cych, Komisja Europejska - w porozumieniu z
krajami cz³onkowskimi UE - przygotowuje odpo-
wiednie stanowiska Unii Europejskiej. Nastêpuje
wtedy tzw. „otwarcie” obszarów - czyli podjêcie
dwustronnych negocjacji w danej dziedzinie. Na
spotkaniach zastêpców (na szczeblu ambasadorów
pañstw cz³onkowskich przy UE i g³ównych negocja-
torów ze strony pañstw kandyduj¹cych), a nastêpnie
na spotkaniach ministrów spraw zagranicznych od-
bywaj¹cych siê w ramach konferencji miêdzyrz¹-
dowych zapadaj¹ decyzje, które z obszarów mo¿na
wstêpnie uznaæ za uzgodnione i zamkniête, a które
wymagaj¹ dalszych negocjacji. Generalnie jednak
obowi¹zuje zasada, ¿e nic nie jest ostatecznie
uzgodnione dopóki wszystko nie zosta³o uzgod-
nione.

Pierwsza faza negocjacji z Polsk¹

Pierwsza faza negocjacji akcesyjnych Unii Europej-
skiej z Polsk¹ odby³a siê, w formie screeningu
wielostronnego i dwustronnego w okresie kwiecieñ
1998 r. - paŸdziernik 1999 r.

Druga faza negocjacji z Polsk¹

W drugiej fazie negocjacji akcesyjnych, w okresie od

Pierwsza faza negocjacji z Polsk¹

Druga faza negocjacji z Polsk¹

wrzeœnia 1998 r. do grudnia 1999 r., Polska z³o¿y³a
na rêce Prezydencji Unii Europejskiej stanowiska
negocjacyjne w nastêpuj¹cych obszarach (w nawia-
sie podano datê z³o¿enia danego stanowiska):
1. Nauka i badania (1 wrzeœnia 1998 r.)
2. Edukacja i kszta³cenie (1 wrzeœnia 1998 r.)
3. Polityka przemys³owa (1 wrzeœnia 1998 r.)
4. Ma³e i œrednie przedsiêbiorstwa (1 wrzeœnia 1998 r.)
5. Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeñstwa
       (1 wrzeœnia 1998 r.)
6. Telekomunikacja i technologie informacyjne
       (1 wrzeœnia 1998 r.)
7. Kultura i polityka audiowizualna
       (1 wrzeœnia 1998 r.)
8. Statystyka (11 grudnia 1998 r.)
9. Unia celna (11 grudnia 1998 r.)
10. Stosunki zewnêtrzne (11 grudnia 1998 r.)
11. Ochrona konsumentów i zdrowia
(11 grudnia 1998 r.)
12. Prawo spó³ek (11 grudnia 1998 r.)
13. Swobodny przep³yw towarów
(28 stycznia 1999 r.)
14. Unia Gospodarcza i Walutowa
(28 stycznia 1999 r.)
15. Polityka konkurencji (28 stycznia 1999 r.)
16. Rybo³ówstwo (12 lutego 1999 r.)
17. Energia (31 maja 1999 r.)
18. Polityka spo³eczna i zatrudnienie
(31 maja 1999 r.)
19. Swobodny przep³yw kapita³u (15 lipca 1999 r.)
20. Swoboda œwiadczenia us³ug (15 lipca 1999 r.)
21. Polityka transportowa (15 lipca 1999 r.)
22. Swobodny przep³yw osób (30 lipca 1999 r.)
23. Kontrola finansowa (6 sierpnia 1999 r.)
24. Œrodowisko (8 paŸdziernika 1999 r.)
25. Wymiar sprawiedliwoœci i sprawy wewnêtrzne
(8 paŸdziernika 1999 r.)
26. Podatki (22 paŸdziernika 1999 r.)
27. Polityka regionalna i koordynacja instrumentów
  strukturalnych (30 listopada 1999 r.)
28. Finanse i bud¿et (30 listopada 1999 r.)
29. Rolnictwo (16 grudnia 1999 r.)

W odpowiedzi na stanowiska Polski, równie¿

Unia Europejska opracowuje swoje wspólne stano-
wiska negocjacyjne, a w wyniku zwo³ywanych posie-
dzeñ dwustronnej Konferencji Miêdzyrz¹dowej za
wstêpnie zamkniête i nie wymagaj¹ce dalszych ne-
gocjacji uznano nastêpuj¹ce obszary (w nawiasie
podano datê tzw. tymczasowego zamkniêcia dane-
go obszaru):
1. Nauka i badania (10 listopada 1998 r.)

Przebieg negocjacji akcesyjnych miêdzy Polsk¹ a UE

2. Edukacja i kszta³cenie (10 listopada 1998 r.)
3. Ma³e i œrednie przedsiêbiorstwa
       (10 listopada 1998 r.)
4. Statystyka (19 maja 1999 r.)
5. Polityka przemys³owa (19 maja 1999 r.)
6. Telekomunikacja i technologie informacyjne
       (19 maja 1999 r.)
7. Ochrona konsumentów i zdrowia
       (19 maja 1999 r.)
8. Stosunki zewnêtrzne (12 listopada 1999 r.)
9. Unia Gospodarcza i Walutowa
       ( 7 grudnia 1999 r.)
10. Wspólna Polityka Zagraniczna i Bezpieczeñstwa
       (6 kwietnia 2000 r.)
11. Kontrola finansowa (14 czerwca 2000 r.)
12. Swoboda œwiadczenia us³ug
       (14 listopada 2000 r.)
13. Kultura i polityka audiowizualna
       (4 grudnia 2000 r.)
14. Swobodny przep³yw towarów
       (1 czerwca 2001 r.)
15. Polityka spo³eczna i zatrudnienie
       (1 czerwca 2001 r.)
16. Unia celna (1 czerwca 2001 r.)
17. Energia (27 lipca 2001 r.)
18. Œrodowisko (26 paŸdziernika 2001 r.)
19. Prawo spó³ek (28 listopada 2001 r.)
20. Swobodny przep³yw osób (21 grudnia 2001 r.)

W pozosta³ych obszarach tocz¹ siê negocjacje (w
nawiasie podano datê tzw. „otwarcia” danego ob-
szaru, czyli rozpoczêcia negocjacji):
1. Polityka konkurencji (19 maja 1999 r.)
2. Rybo³ówstwo (19 maja 1999 r.)
3. Swobodny przep³yw kapita³u
       (30 wrzeœnia 1999 r.)
4. Polityka transportowa (12 listopada 1999 r.)
5. Podatki (7 grudnia 1999 r.)
6. Polityka regionalna i koordynacja instrumentów
       strukturalnych (6 kwietnia 2000 r.)
7. Wymiar sprawiedliwoœci i sprawy wewnêtrzne
       (26 maja 2000 r.)
8. Finanse i bud¿et (26 maja 2000 r.)
9. Rolnictwo (14 czerwca 2000 r.)

Nie podjêto jeszcze negocjacji w obszarze „Insty-
tucje”, a tak¿e w zaplanowanym do ewentualnych
negocjacji obszarze „Sprawy ró¿ne”.

W swych stanowiskach negocjacyjnych, Polska wy-
st¹pi³a do Unii Europejskiej z wnioskiem o okresy
przejœciowe w nastêpuj¹cych obszarach:

1. Polityka konkurencji (15-letni okres przejœciowy w
odniesieniu do niektórych form pomocy publicznej,
udzielanej przedsiêbiorstwom w specjalnych stre-
fach ekonomicznych);

2. Energia (3-letni okres przejœciowy w odniesieniu
do Dyrektywy 98/30/WE w sprawie wewnêtrznego
rynku gazu; 8-letni okres przejœciowy w odniesieniu
do Dyrektywy 68/414/EWG, zaktualizowanej
Dyrektywami 72/425/EWG i 98/93/WE, w spra-
wie obowi¹zku utrzymywania minimalnych zapa-
sów ropy naftowej i/lub jej produktów);

3. Polityka spo³eczna i zatrudnienie (3-letni okres
przejœciowy w odniesieniu do Dyrektywy
89/655/EWG i Dyrektywy 89/656/EWG doty-
cz¹cych minimalnych wymagañ w sferze warunków
pracy. Ponadto Polska zastrzeg³a sobie mo¿liwoœæ
zastosowania okresu przejœciowego wobec Dyrek-
tywy 90/679/EWG, zmienionej nastêpnie Dyrek-
tywami 93/88/EWG, 95/30/WE, 97/59/WE i
97/65/WE, w sprawie ochrony pracowników przed
ryzykiem zwi¹zanym z nara¿eniem na dzia³anie
czynników biologicznych);

4. Polityka transportowa (3-letni okres przejœciowy w
o d n i e s i e n i u d o : R o z p o r z ¹ d z e n i a R a d y
2407/92/EWG w sprawie licencjonowania prze-
woŸników lotniczych, Rozporz¹dzenia Rady
2408/92/EWG w sprawie dostêpu przewoŸników
wspólnotowych do wewn¹trzwspólnotowych tras lot-
niczych, Rozporz¹dzenia Rady 12/98/WE w spra-
wie warunków, na jakich przewoŸnicy nie bêd¹cy
rezydentami mog¹ œwiadczyæ us³ugi krajowych,
drogowych przewozów pasa¿erskich wewn¹trz
pañstwa cz³onkowskiego, Dyrektywy Rady
91/440/EWG w sprawie rozwoju kolei Wspólnoty,
Dyrektywy Rady 95/19/WE o udostêpnianiu i przy-
znawaniu mo¿liwoœci przepustowych infrastruktury
kolejowej i pobieraniu op³at za infrastrukturê;
ponadto, w odniesieniu do Dyrektywy Rady
96/53/WE ustanawiaj¹cej dla niektórych rodzajów
pojazdów drogowych poruszaj¹cych siê wewn¹trz
Wspólnoty maksymalne, dopuszczalne wymiary w
ruchu krajowym i miêdzynarodowym oraz maksy-
maln¹ dopuszczaln¹ wagê w ruchu miêdzy-
narodowym, Polska zaproponowa³a, aby d³ugoœæ
okresu przejœciowego by³a przedmiotem dalszych
konsultacji i rozmów);

5. Swoboda œwiadczenia us³ug (roczny okres przej-
œciowy w odniesieniu do art. 2 Dyrektywy

1. Polityka konkurencji

2. Energia

3. Polityka spo³eczna i zatrudnienie

4. Polityka transportowa

5. Swoboda œwiadczenia us³ug

89/229/EWG w sprawie zasad naliczania fundu-
szy w³asnych oraz 5-letni okres przejœciowy w od-
niesieniu do art. 10 Dyrektywy 89/646/EWG
dotycz¹cej wymogu posiadania minimalnego
poziomu funduszy w³asnych przez instytucje
kredytowe oraz art. 4 Dyrektywy 97/9/WE
dotycz¹cej obowi¹zku minimalnego poziomu
ochrony interesów inwestora na rynku kapita³owym;

6. Swobodny przep³yw kapita³u (5-letni okres przej-
œciowy w zakresie nabywania przez cudzoziemców
nieruchomoœci przeznaczonych na cele inwestycyjne
oraz 18-letni okres przejœciowy w zakresie naby-
wania przez cudzoziemców nieruchomoœci rolnych i
leœnych);

7. Ochrona œrodowiska (10-, 13- i 8-letni okres
przejœciowy w odniesieniu do art. 3, 4 i 7 Dyrektywy
Rady 91/271/EWG w sprawie oczyszczania
œcieków komunalnych, 8-letni okres przejœciowy w
odniesieniu do Dyrektywy Rady 91/676/EWG w
sprawie ochrony wód przed zanieczyszczeniami
spowodowanymi przez azotany pochodzenia
rolniczego; 8-letni okres przejœciowy w odniesieniu
do Dyrektywy Rady 75/440/EWG dotycz¹cej
jakoœci wód powierzchniowych ujmowanych do
produkcji wody do picia; niesprecyzowanej na razie
d³ugoœci okres przejœciowy w odniesieniu do
Dyrektywy Rady 76/464/EWG w sprawie
zanieczyszczenia spowodowanego przez niektóre
substancje odprowadzane do œrodowiska wodnego
Wspólnoty oraz dyrektyw „córek” dotycz¹cych
poszczególnych substancji niebezpiecznych; 3-letni
okres przejœciowy w odniesieniu do Dyrektywy Rady
96/61/WE w sprawie zintegrowanego zapobie-
gania i kontroli zanieczyszczeñ; 7-letni okres przej-
œciowy w odniesieniu do Dyrektywy Parlamentu Euro-
pejskiego i Rady 94/63/WE w sprawie kontro-
lowania emisji lotnych zwi¹zków organicznych
powsta³ych wskutek magazynowania benzyny i jej
dystrybucji; 4-letni okres przejœciowy w odniesieniu
do Dyrektywy Rady 98/70/WE w sprawie jakoœci
benzyny i olejów napêdowych; 3-letni okres
przejœciowy w odniesieniu do Rozporz¹dzenia Rady
3093/94/WE w sprawie substancji zubo¿aj¹cych
warstwê ozonow¹; 10-letni okres przejœciowy w
odniesieniu do Dyrektywy Rady 75/442/EWG w
sprawie odpadów; 10-letni okres przejœciowy w
odniesieniu do Dyrektywy Rady 91/689/EWG w
sprawie odpadów niebezpiecznych; 3-letni okres
przejœciowy w odniesieniu do Dyrektywy Rady
75/439/EWG w sprawie usuwania olejów odpa-

6. Swobodny przep³yw kapita³u

7. Ochrona œrodowiska

dowych; 5-letni okres przejœciowy w odniesieniu do
Dyrektywy Rady i Parlamentu Europejskiego
94/62/WE w sprawie opakowañ i odpadów z opa-
kowañ; 10-letni okres przejœciowy w odniesieniu do
Rozporz¹dzenia 259/93/EWG w sprawie nadzoru
i kontroli przesy³ania odpadów w obrêbie oraz poza
obszar Wspólnoty Europejskiej; 4-letni okres
przejœciowy w odniesieniu do Dyrektywy
97/43/EURATOM w sprawie ochrony przed pro-
mieniowaniem pochodz¹cym ze Ÿróde³ medycz-
nych);

8. Finanse i bud¿et (5-letni okres przejœciowy w do-
chodzeniu do wp³acania pe³nej sk³adki do bud¿etu
ogólnego UE);

9. Podatki (zastrze¿enie mo¿liwoœci zastosowania
okresu przejœciowego w odniesieniu do: art. 12 ust. 3
Szóstej Dyrektywy Rady, w celu stosowania
obni¿onej stawki VAT na us³ugi gastronomiczne i
zerowej stawki VAT na okreœlone kategorie ksi¹¿ek i
czasopisma specjalistyczne oraz art. 8 ust. 4 Dyrek-
tywy 92/81/EWG, w celu zachowania obni¿ek
podatku akcyzowego wobec paliw ekologicznych.
Ponadto Polska wnios³a o wy³¹czenie prawa do odli-
czeñ podatku naliczanego od nabytych samo-
chodów osobowych i innych samochodów o dopusz-
czalnej ³adownoœci do 5000 kg oraz us³ug najmu,
dzier¿awy i innych us³ug o podobnym charakterze,
których przedmiotem s¹ samochody osobowe oraz
inne samochody o dopuszczalnej ³adownoœci do
5000 kg spod dzia³ania art. 17 Szóstej Dyrektywy
Rady, a tak¿e o mo¿liwoœæ opodatkowania
podatkiem akcyzowym paliwa lotniczego z
póŸniejszym zwrotem tego podatku podmiotom,
które zu¿y³y to paliwo do napêdu silników lotniczych
- na podstawie art. 8 ust. 1 lit. B Dyrektywy
92/81/EWG; Polska zastrzeg³a te¿ sobie prawo
stosowania limitu obrotów uprawniaj¹cego do
korzystania ze zwolnieñ podmiotowych w wysokoœci
10 tys. euro, w powo³aniu na art. 24 ust. 2-6 Szóstej
Dyrektywy Rady);

10. Swobodny przep³yw towarów (Polska zastrzeg³a
sobie ewentualn¹ potrzebê przed³u¿enia terminu
wprowadzenia Dyrektywy 65/65/EWG w odnie-
sieniu do terminu procedur rejestracyjnych leków
oraz Dyrektywy 89/105/EWG w kontekœcie terminu
zniesienia kontroli cen leków krajowych).

W obszarze „Rolnictwo” Polska nie wyst¹pi³a

do Unii Europejskiej o okresy przejœciowe, ale

8. Finanse i bud¿et

9. Podatki

10. Swobodny przep³yw towarów

Rolnictwo

Przebieg negocjacji akcesyjnych miêdzy Polsk¹ a UE

zwróci³a uwagê na 55 problemów natury nego-
cjacyjnej, w tym w odniesieniu do p³atnoœci
bezpoœrednich dla rolników, limitów produkcyjnych,
norm weterynaryjnych i fitosanitarnych oraz
pewnych wymagañ jakoœciowych.

W ramach prowadzonych z Komisj¹ Euro-

pejsk¹ rozmów, rz¹d polski zaproponowa³ w trakcie
2001 r. modyfikacjê stanowisk negocjacyjnych w
nastêpuj¹cych obszarach: „Energia”, „Polityka
spo³eczna i zatrudnienie”, „Podatki”, „Polityka
transportowa”, „Œrodowisko”, „Swobodny przep³yw
kapita³u”, „Prawo spó³ek” i „Rybo³ówstwo”,
rezygnuj¹c z pewnych okresów przejœciowych, o
które siê wczeœniej ubiega³, a tak¿e, w niektórych
przypadkach, wystêpuj¹c o nowe okresy przej-
œciowe, zwi¹zane z nowymi uregulowaniami w pra-
wie UE.

W przypadku „Polityki spo³ecznej i

zatrudnienia” rz¹d polski odst¹pi³ od zamiaru
ubiegania siê o okres przejœciowy w stosunku do
Dyrektywy 90/679/EWG (zmienionej nastêpnie
Dyrektywami 93/88/EWG, 95/30/WE i
97/65/WE) w sprawie ochrony pracowników przed
ryzykiem zwi¹zanym z nara¿eniem na dzia³anie
czynników biologicznych w miejscu pracy, a tak¿e
wycofa³ siê z wniosku o okres przejœciowy w
odniesieniu do Dyrektywy 89/656/EWG w sprawie
minimalnych wymagañ w zakresie bezpieczeñstwa i
ochrony zdrowia, dotycz¹cych stosowania przez
pracowników œrodków ochrony indywidualnej w
miejscu pracy. Polska podtrzyma³a natomiast swój
wniosek i uzyska³a zgodê UE na trzyletni okres
przejœciowy (tj. do 31 grudnia 2005 r.) w odniesieniu
do Dyrektywy 89/655/EWG w sprawie
minimalnych wymagañ bezpieczeñstwa i higieny
u¿ytkowania sprzêtu przez pracowników. W tym
stanie rzeczy, obszar „Polityka spo³eczna i
zatrudnienie” zosta³ uznany przez negocjuj¹ce
strony za tymczasowo zamkniêty.

W obszarze „Energia” Polska w swym zmody-

fikowanym stanowisku wycofa³a siê z wniosku o
okres przejœciowy w odniesieniu do Dyrektywy
98/30/WE w sprawie wewnêtrznego rynku gazu i
zmieni³a z 8 na 6 lat (czyli do 31 grudnia 2008 r.)
d³ugoœæ po¿¹danego okresu przejœciowego w
odniesieniu do Dyrektywy 68/414/EWG,
zaktualizowanej Dyrektywami 72/425/EWG i
98/93/WE, w sprawie obowi¹zku utrzymywania
minimalnych zasobów ropy naftowej i/lub jej

Polityki spo³ecznej i

zatrudnienia

Energia

produktów, co zosta³o przez UE zaakceptowane.
Pozwoli³o to na tymczasowe zamkniêcie negocjacji w
tej dziedzinie 27 lipca 2001 r.

W obszarze „Œrodowisko” ostateczna wersja

stanowiska negocjacyjnego zawiera³a wnioski o
okresy przejœciowe w stosunku do nastêpuj¹cych
aktów prawnych WE:
- Dyrektywy 99/32/WE w sprawie redukcji
zawartoœci siarki w paliwach p³ynnych (4-letni okres
przejœciowy do 31.12.2006 r.);
- Dyrektywy 94/62/WE w sprawie opakowañ i
odpadów opakowaniowych (5-letni okres
przejœciowy do 31.12.2007 r.);
- Dyrektywy 99/31/WE w sprawie sk³adowisk od-
padów (3- letni okres przejœciowy do 01.07.2012 r.);
- Rozporz¹dzenia 259/93/EWG w sprawie nad-
zoru i kontroli przesy³ania odpadów w obrêbie
Wspólnoty Europejskiej oraz poza jej obszar (10-
letni okres przejœciowy do 31.12.2012 r.);
- Dyrektywy 91/271/EWG w sprawie oczyszczania
œcieków komunalnych (6-letni okres przejœciowy do
31.12.2008 r.)
- Dyrektywy 76/464/EWG w sprawie zanieczysz-
czenia spowodowanego przez niektóre substancje
odprowadzane do œrodowiska wodnego (5-letni
okres przejœciowy do 31.12.2007 r.);
- Dyrektywy 96/61/WE w sprawie zintegrowanego
zapobiegania i kontroli zanieczyszczeñ (3-letni
okres przejœciowy do 31.12.2005 r.);
- Dyrektywy 97/43/Euratom w sprawie ochrony
przed promieniowaniem jonizuj¹cym, pochodz¹cym
ze Ÿróde³ medycznych (4-letni okres przejœciowy do
31.12 2006 r.);
- Dyrektywy 94/63/WE w sprawie kontrolowania
emisji lotnych zwi¹zków organicznych, powsta³ych
na skutek magazynowania benzyny i jej przesy³u z
terminali do stacji obs³ugi (3-letni okres przejœciowy
do 31.12.2005 r.).

Negocjacje w tym rozdziale zamkniêto tymcza-

sowo 26 paŸdziernika 2001 r.

W przypadku „Prawa spó³ek” rokowania

zosta³y tymczasowo zamkniête podczas sesji nego-
cjacyjnej 27 listopada 2001 r. Polska przyjê³a zapis,
i¿ re¿im dodatkowego œwiadectwa ochronnego (SPC
- Supplementary protection certificate) bêdzie obo-
wi¹zuj¹cy dla tych produktów medycznych i œrod-
ków ochrony roœlin, które w dniu uzyskania przez
Polskê cz³onkostwa w UE bêd¹ chronione wa¿nym
patentem i które zosta³y dopuszczone po raz pierw-
szy na rynek przed 1 stycznia 2000 r. Polska zgo-

Œrodowisko

Prawa spó³ek

Przebieg negocjacji akcesyjnych miêdzy Polsk¹ a UE

dzi³a siê równie¿ na przyjêcie postulowanego przez
UE mechanizmu w dziedzinie równoleg³ego importu
leków i œrodków ochrony roœlin oraz na ujednolicenie
z prawem wspólnotowym krajowych przepisów od-
nosz¹cych siê do prac badawczych, prowadzonych
przed up³ywem wa¿noœci patentu.

W obszarze „Swobodny przep³yw osób”, który

zosta³ tymczasowo zamkniêty 21 grudnia 2001 r.,
Polska zgodzi³a siê, aby obecne pañstwa cz³on-
kowskie UE mia³y prawo utrzymania restrykcji w do-
stêpie Polaków do swego rynku pracy przez siedem
lat od daty akcesji Polski do UE (wed³ug formu³y
2+3+2). Po dwóch latach obowi¹zywania ogra-
niczeñ Komisja Europejska dokona przegl¹du
sytuacji i zaproponuje rozwi¹zania na nastêpne trzy
lata, natomiast po piêciu latach ³¹cznego
obowi¹zywania restrykcji - rynek pracy UE zostanie
wobec obywateli polskich otwarty, o ile poszczególne
pañstwa cz³onkowskie nie wyst¹pi¹ o przed³u¿enie
ograniczeñ na dalsze dwa lata). Polska zrezygno-
wa³a zarazem z ubiegania siê o specjalne rozwi¹-
zania chroni¹ce kasy chorych przed nadmiernymi
obci¹¿eniami z tytu³u kosztów leczenia ubezpie-
czonych Polaków na terenie innych krajach UE.

W pierwszym pó³roczu 2002 r. Polska

zamierza doprowadziæ do tymczasowego
zamkniêcia negocjacji akcesyjnych w szeœciu
rozdzia³ach: „Polityka konkurencji”, „Rybo³ówstwo”
„Swobodny przep³yw kapita³u”, „Polityka
transportowa”, „Podatki” oraz „Wymiar
sprawiedliwoœci i sprawy wewnêtrzne”. Gdyby siê
tak sta³o, w finalnym pakiecie negocjowanym w
drugiej po³owie 2002 r. znalaz³aby siê problematyka
zwi¹zana z nastêpuj¹cymi obszarami: „Rolnictwo” ,
„Polityka regionalna i koordynacja instrumentów
polityki strukturalnej” oraz „Finanse i bud¿et”.

marzec 2002

Swobodny przep³yw osób

Wiêcej informacji na stronach:

Dyrekcja Generalna Komisji Europejskiej: Rozszerzenie UE
http://europa.eu.int/comm/enlargement/

Parlament Europejski: Rozszerzenie UE
http://www.europarl.eu.int/enlargement/

Urz¹d Komitetu Integracji Europejskiej
http://www.ukie.gov.pl

Strona G³ównego Negocjatora
http://www.negocjacje.gov.pl

Przedstawicielstwo Komisji Europejskiej w Polsce:
http://www.europa.delpol.pl

Przebieg negocjacji akcesyjnych miêdzy Polsk¹ a UE

Punkt Informacyjny Unii Europejskiej
Przedstawicielstwo Komisji Europejskiej w Polsce
ul. Emilii Plater 53, 00-113 Warszawa
tel.: (+48 22) 520 82 62; fax: (+48 22) 520 82 63
e-mail: info@eudel.pl
www.europa.delpol.pl

Punkt Informacyjny Unii Europejskiej
Przedstawicielstwo Komisji Europejskiej w Polsce

INFORMACYJNY

E U R O P E J S K I E J

U
N
I

Document Outline