Murarz_712[06].Z1.10

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

1. Wprowadzenie

2. Wymagania wstępne

3. Cele kształcenia

4. Materiał nauczania

4.1. Wykonywanie oblicówek sposobem murarskim

4.1.1. Materiał nauczania

4.1.2. Pytania sprawdzające

4.1.3. Ćwiczenia

4.1.4. Sprawdzian postępów

4.2. Wykonywanie okładzin z kamienia naturalnego

4.2.1. Materiał nauczania

4.2.2. Pytania sprawdzające

4.2.3. Ćwiczenia

4.2.4. Sprawdzian postępów

4.3. Wykonywanie okładzin z płytek ceramicznych

4.3.1. Materiał nauczania

4.3.2. Pytania sprawdzające

4.3.3. Ćwiczenia

4.3.4. Sprawdzian postępów

4.4 Wykonywanie spoinowania

4.3.1. Materiał nauczania

4.3.2. Pytania sprawdzające

4.3.3. Ćwiczenia

4.3.4. Sprawdzian postępów

5. Sprawdzian osiągnięć

6. Literatura

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

1. WPROWADZENIE

Poradnik, ten będzie Ci pomocny w przyswajaniu wiedzy na temat wykonywania

okładzin ściennych z materiałów ceramicznych i kamiennych

Poradnik zawiera:

1. Wymagania wstępne, czyli wykaz niezbędnych umiejętności i wiedzy, które powinieneś

posiadać, aby przystąpić do realizacji jednostki modułowej ,,Wykonywanie okładzin
ściennych z ceramiki i kamienia’’

2. Cele kształcenia tej jednostki modułowej.
3. Materiał nauczania (rozdział 4) umożliwia samodzielne przygotowanie się do wykonania

ćwiczeń i zaliczenia sprawdzianów. Wykorzystaj do poszerzenia wiedzy wskazaną
literaturę oraz inne źródła informacji. Obejmuje on również ćwiczenia, które zawierają:

−

pytania sprawdzające wiedzę potrzebną do wykonania ćwiczenia,

−

wykaz materiałów, narzędzi i sprzętu potrzebnych do realizacji ćwiczenia,

−

sprawdzian postępów umożliwiający sprawdzenie poziomu wiedzy po wykonaniu

ćwiczeń.

4. Sprawdzian osiągnięć, który umożliwi sprawdzenie wiadomości i umiejętności jakie

powinieneś opanować podczas realizacji programu tej jednostki modułowej. Sprawdzian
osiągnięć powinieneś wykonać według instrukcji załączonej w poradniku.
Jeżeli masz trudności ze zrozumieniem tematu lub ćwiczenia, to poproś nauczyciela lub

instruktora o wyjaśnienie i ewentualne sprawdzenie, czy dobrze wykonujesz daną czynność.
Po przyswojeniu materiału spróbuj zaliczyć sprawdzian z zakresu jednostki modułowej.

Bezpieczeństwo i higiena pracy

W czasie pobytu w pracowni musisz przestrzegać regulaminów, przepisów bhp oraz

instrukcji przeciwpożarowych, wynikających z rodzaju wykonywanych prac.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Schemat układu jednostek modułowych

712[06].Z1

Technologia murarstwa

712[06].Z1.01

Stosowanie przepisów bhp przy wykonywaniu robót murarskich

712[06].Z1.02

Organizacja stanowiska pracy murarza

712[06].Z1.03

Dobieranie materiałów narzędzi i sprzętu do robót budowlanych

712[06].Z1.04

Wykonywanie zapraw budowlanych i betonów

712[06].Z1.05

Wykonywanie murów nośnych różnych materiałów, o różnej grubości i

konstrukcji

712[06].Z1.06

Wykonywanie murów z przewodami kominowymi i kominów wolnostojących

712[06].Z1.07

Wykonywanie ścian działowych z różnych materiałów

712[06].Z1.08

Wykonywanie sklepień, nadproży i stropów murarskich

712[06].Z1.09

Wykonywanie gzymsów i układów rolkowych

712[06].Z1.10

Wykonywanie okładzin ściennych z ceramiki i kamienia

712[06].Z1.11

Wykonywanie napraw, remontów i rozbiórek konstrukcji murowych

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu jednostki modułowej, powinieneś umieć:

−

posługiwać się podstawowymi pojęciami z zakresu budownictwa,

−

stosować przepisy bhp, ochrony przeciwpożarowej oraz ochrony środowiska,

−

rozpoznawać podstawowe materiały budowlane,

−

posługiwać się dokumentacją techniczną,

−

organizować stanowisko pracy murarza,

−

dobierać materiały, narzędzia i sprzęt do robót murarskich,

−

wykonywać zaprawy budowlane i beton,

−

wykonywać rusztowanie proste,

−

układać zaprawę na murze w taki sposób, aby uzyskać spoinę zgodnie w wymaganą

grubością,

−

murować sposobem „na wycisk" i „na docisk z kielnią",

−

murować w warunkach niskich temperatur,

−

wykonywać mury proste, narożniki prostokątne, kątem prostym w kształcie litery T,

−

wykonywać zakończenia murów,

−

przygotowywać i stosować materiały pomocnicze,

−

oszczędzać materiał,

−

oszacować ilość materiału niezbędnego do wykonania robót,

−

magazynować, składować i transportować materiały budowlane.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

3. CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć:

−

odczytać dokumentację w zakresie niezbędnym do wykonania robót,

−

dokonać pomiarów, posłużyć się sprzętem pomiarowym,

−

zorganizować stanowisko pracy,

−

wybrać i ocenić przydatność materiału do robót,

−

wybrać i nazwać narzędzia potrzebne do robót,

−

wykonać okładzinę konstrukcyjną z kamienia,

−

wykonać montaż okładziny z płytek kamiennych, mocowanych na zaprawie w układzie

mozaikowym, cyklopowym i ciosów,

−

wykonać montaż okładzin z płyt kamiennych, mocowanych za pomocą kotew stalowych,

−

przygotować materiał okładzinowy do wykonania robót,

−

dociąć płyty kamienne i płytki ceramiczne do żądanego kształtu i wielkości,

−

obrobić krawędzie elementu okładzinowego,

−

dociąć płytki ceramiczne po łuku,

−

wykonać cięcie przy użyciu narzędzi ręcznych,

−

wykonać cięcie przy użyciu narzędzi mechanicznych,

−

wykonać otwory o różnych średnicach w elementach okładzinowych,

−

wykonać montaż okładzin ceramicznych na zaprawie,

−

wykonać montaż okładzin na zaprawie klejowej,

−

przygotować podłoże pod okładziny ceramiczne, mocowane na zaprawie cementowej

i zaprawie klejowej,

−

wykonać wykończenie spoin okładzin kamiennych i ceramicznych,

−

wykonać dylatacje,

−

wykonać montaż elementów wykończeniowych i pomocniczych,

−

wykonać rusztowanie niezbędne do wykonania robót,

−

przygotować i zastosować materiały pomocnicze,

−

zastosować racjonalnie materiał,

−

określić szacunkowo ilość materiału niezbędnego do wykonania robót,

−

sporządzić zapotrzebowanie materiałowe,

−

porozumieć się z przełożonymi i współpracownikami,

−

wykonać pracę, z zachowaniem przepisów bhp, ochrony ppoż. i ochrony środowiska.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4. MATERIAŁ NAUCZANIA

4.1. Wykonywanie oblicówek sposobem murarskim

4.1.1. Materiał nauczania

Licowanie ścian murowanych jest wykończeniem ich powierzchni materiałem o dużej

trwałości i efektownym wyglądzie. Oblicówkę zewnętrzną ścian murowanych wykonuje się
z cegieł ceramicznych, cementowych lub wapienno-piaskowych, z płyt lub bloczków
z kamienia naturalnego, ze specjalnych licówek ceramicznych.

Zależnie od tego, czy licowanie ściany wykonujemy równocześnie z jej murowaniem,

czy  po  całkowitym  wzniesieniu  budynku  i  wyschnięciu  jego  ścian,  okładzinę  ścienną
nazywamy  oblicówką  konstrukcyjną  lub  powierzchniową.  Oblicówka  konstrukcyjna,  czyli
wykonana  w  trakcie  murowania  ściany,  jest  ściśle  połączona  ze  ścianą  i bierze  udział
w przenoszeniu  obciążeń.  Oblicówka  powierzchniowa  nie  bierze  udziału  w przenoszeniu  na
fundamenty sił obciążających ścianę, lecz stanowi dodatkowe jej obciążenie.

Oblicówkę można wykonać z cegły cementowej. Większą trwałość ma oblicówka

wykonana z licówek specjalnych, wypalanych z glin szlachetnych (rys.1), klinkieru, z płytek
kamionkowych lub płyt kamiennych.

Rys.1. Specjalne licówki ceramiczne [4, s.382]

Cegły licowe można wiązać z murem kilkoma sposobami. Najczęściej stosuje się

przewiązywanie cegieł w każdej warstwie muru (rys.2a). Czasami stosuje się przewiązywanie
w co czwartej warstwie cegieł (rys.2b).

Rys.2. Wiązanie cegieł licowych z murem [4, s.383]

a) przewiązanie cegieł w każdej warstwie, b) przewiązanie cegieł w co czwartej warstwie

Licówki specjalne, stosowane do licowania murów z bloczków gazobetonowych, mają

przewiązania półkonstrukcyjne (rys.3).

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys.3. Przewiązania półkonstrukcyjne licówki z murem a), b), c) różne sposoby przewiązania[4, s.383]

Wysokość licówek powinna być wielokrotnością grubości warstw ceglanych. Wewnętrzne

powierzchnie kamieni licowych poddaje się obróbce w celu dopasowania ich do cegieł

Oblicówka powierzchniowa na murze z cegły powinna być układana dopiero wtedy, gdy

ściana ostatecznie osiądzie i należycie wyschnie. Licując ścianę zbyt świeżą płytami
kamiennymi, utrudnilibyśmy parowanie wilgoci, ponadto występuje w takim wypadku
nierównomierne osiadanie oblicówki i cegieł. Zjawisko to jest tym większe, im większe są płyty
okładzinowe i im grubsze są spoiny między cegłami.

Do licowania murów z bloczków i z pustaków z betonu zwykłego stosuje się

przepołowione płytki i beleczki (rys.1) z jednej strony płaskie, z drugiej zaś ryflowane, w celu
zwiększenia przyczepności zaprawy lub kleju. Do licowania cokołów używa się płytek
i beleczek klinkierowych, odznaczających się bardzo dużą odpornością na działanie
czynników atmosferycznych i mechanicznych.

Lepszą przyczepność licówki zapewnia mur wykonany na puste spoiny. Wskazane jest

mocowanie płytek nie tylko na zaprawie, ale również opieranie ich na występujących
w elewacjach pasach i wyskokach, na cokołach i gzymsach międzypiętrowych.

Kolejność czynności przy układaniu płytek licowych jest następująca:

−

zmoczenie podłoża,

−

wyznaczenie lica,

−

narzucenie na ścianę zaprawy cementowej o proporcji składników 1:3 lub 1:4,

−

dociśnięcie do ściany płytki namoczonej uprzednio w wodzie,

−

wyciśnięcie zbędnej zaprawy i wyrównanie powierzchni licowej, zgodnie z powierzchnią

już ułożonych licówek za pomocą łaty.

Wykonanie oblicówki pionowej z kamienia rozpoczyna się od dołu, od ułożenia

pierwszego rzędu najniżej położonych elementów, opartych na stałej podstawie przejmującej
ciężar okładziny

Dla elementów o mniejszych wymiarach, mocowanych do spodu belek

nadprożowych, podciągów, gdzie nie stosuje się kotwi, wykonuje się częstostemplowanie, aż
do uzyskania odpowiedniej wytrzymałości zaprawy. W przypadku stosowania zaprawy
klejowej płytki licowe nie muszą być moczone w wodzie.

Licówkę należy układać od dołu do góry, ułatwia to bowiem utrzymywanie się płytek na

miękkiej zaprawie, a także umożliwia opieranie ich na warstwach ułożonych wcześniej oraz
na wyskokach w murze. Układając kolejne rzędy należy uważać, aby nie zabrudzić zaprawą
ułożonych już niżej licówek.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.1.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jakie jest znaczenie oblicówek wykonywanych sposobem murarskim?
2.  Jak wykonuje się oblicówkę konstrukcyjną?
3.  Jak wykonuje się oblicówkę półkonstrukcyjną?
4.  Jaka  jest  kolejność  czynności  podczas  wykonania  oblicówki  powierzchniowej  sposobem

murarskim?

4.1.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykonaj oblicówkę konstrukcyjną z cegły ceramicznej pełnej w ścianie wykonanej

z cegły.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1)  dobrać odpowiedni sprzęt i narzędzia,
2)  zorganizować stanowisko pracy,
3)  dobrać odpowiedni materiał,
4)  wykonać zaprawę zgodnie z recepturą,
5)  wykonać mur jednocześnie z oblicówką,
6)  oczyścić sprzęt i narzędzia,
7)  posprzątać stanowisko pracy,
8)  zaprezentować wykonane ćwiczenie,
9)  dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

odzież ochronna i sprzęt ochrony indywidualnej,

−

zestaw materiałów stosowanych do wykonania okładzin,

−

próbki materiałów okładzinowych,

−

rusztowania,

−

urządzenia mechaniczne do obróbki ceramiki,

−

podstawowy zestaw narzędzi i sprzętu do robót murarskich,

−

podstawowy sprzęt pomiarowy,

−

apteczka,

−

literatura z rozdziału 6 poradnika dla ucznia.

Ćwiczenie 2

Wykonaj oblicówkę konstrukcyjną z cegły klinkierowej w ścianie wykonanej z bloczków

gazobetonowych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1)  dobrać odpowiedni sprzęt i narzędzia,
2)  zorganizować stanowisko pracy,
3)  dobrać odpowiedni materiał,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4)  wykonać zaprawę zgodnie z recepturą,
5)  wykonać mur jednocześnie z oblicówką,
6)  oczyścić sprzęt i narzędzia,
7)  posprzątać stanowisko pracy,
8)  zaprezentować wykonane ćwiczenie,
9)  dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

odzież ochronna i sprzęt ochrony indywidualnej,

−

zestaw materiałów stosowanych do wykonania okładzin,

−

próbki materiałów okładzinowych,

−

rusztowania,

−

urządzenia mechaniczne do obróbki ceramiki,

−

podstawowy zestaw narzędzi i sprzętu do robót murarskich,

−

podstawowy sprzęt pomiarowy,

−

apteczka,

−

literatura z rozdziału 6 poradnika dla ucznia.

Ćwiczenie 3

Wykonaj oblicówkę półkonstrukcyjną z licówki ceramicznej w ścianie wykonanej

z bloczków gazobetonowych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

odzież ochronna i sprzęt ochrony indywidualnej,

−

zestaw materiałów stosowanych do wykonania okładzin,

−

rusztowania,

−

urządzenia mechaniczne do obróbki ceramiki,

−

podstawowy zestaw narzędzi i sprzętu do robót murarskich,

−

podstawowy sprzęt pomiarowy,

−

apteczka,

−

literatura z rozdziału 6 poradnika dla ucznia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 4

Wykonaj oblicówkę powierzchniową nadproża z płytek kamiennych, mocowanych do

podłoża betonowego za pomocą zaprawy klejowej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1)  dobrać odpowiedni sprzęt i narzędzia,
2)  zorganizować stanowisko pracy,
3)  dobrać odpowiedni materiał,
4)  wykonać zaprawę klejową,
5)  wykonać nocowanie płytek z jednoczesnym stemplowaniem,
6)  oczyścić sprzęt i narzędzia,
7)  posprzątać stanowisko pracy,
8)  zaprezentować wykonane ćwiczenie,
9)  dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

odzież ochronna i sprzęt ochrony indywidualnej,

−

zestaw materiałów okładzinowych,

−

zaprawa klejowa,

−

rusztowania,

−

podstawowy zestaw narzędzi i sprzętu do robót okładzinowych,

−

urządzenia mechaniczne do obróbki ceramiki,

−

podstawowy sprzęt pomiarowy,

−

materiał do stemplowania,

−

apteczka,

−

literatura z rozdziału 6 poradnika dla ucznia.

Ćwiczenie 5

Wykonaj oblicówkę konstrukcyjną z bloczków kamiennych w ścianie wykonanej z cegły.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1)  dobrać odpowiedni sprzęt i narzędzia,
2)  zorganizować stanowisko pracy,
3)  dobrać odpowiedni materiał,
4)  wykonać zaprawę cementową według receptury,
5)  wykonać mur jednocześnie z oblicówką,
6)  oczyścić sprzęt i narzędzia,
7)  posprzątać stanowisko pracy,
8)  zaprezentować wykonane ćwiczenie,
9)  dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

odzież ochronna i sprzęt ochrony indywidualnej,

−

bloczki kamienne, cegły ceramiczne, składniki zaprawy,

−

rusztowania,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

urządzenia mechaniczne do obróbki kamienia i ceramiki,

−

podstawowy zestaw narzędzi i sprzętu do robót murarskich,

−

podstawowy sprzęt pomiarowy,

−

apteczka,

−

literatura z rozdziału 6 poradnika dla ucznia.

4.1.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) omówić zasady ułożenia oblicówki konstrukcyjnej?



2) omówić zasady ułożenia oblicówki pólkonstrukcyjnej?



3) zorganizować stanowisko pracy do wykonania oblicówki?



4) wykonać

prawidłowo

oblicówkę

konstrukcyjną

materiałów

ceramicznych?



5) wykonać prawidłowo oblicówkę półkonstrukcyjną z materiałów

ceramicznych?



6) wykonać okładzinę konstrukcyjną z kamienia?



7) współpracować z innymi w trakcie wykonywania prac?



8) stosować przepisy bhp podczas wykonywania oblicówki?



„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.2. Wykonywanie okładzin z kamienia naturalnego

4.2.1. Materiał nauczania

Na okładziny kamienne stosuje się płyty z wapieni zwartych, piaskowców, granitów,

sjenitów i anhydrytów. Okładziny wewnętrzne wykonuje się również z płyt z marmuru
i alabastru.

Wymiary kamiennych elementów okładzinowych, które przygotowuje się w zakładach

kamieniarskich powinny odpowiadać wymaganiom określonym w normach.

Do łączenia elementów kamiennych z podłożem stosuje się zaprawy, kity, kleje i łączniki

metalowe. Rodzaj zaprawy zależy od

−

rodzaju skały, z której jest wykonywana okładzina,

−

miejsca ułożenia okładziny,

−

miejsca, które ma być wypełnione zaprawą,

−

rodzaju materiału, który zaprawa ma łączyć.

Do okładzin zewnętrznych stosuje się zaprawę cementową o konsystencji plastycznej do

mocowania elementów kotwiących, a półciekłą lub ciekłą do zalewek i podkładów.

Do wykonywania okładzin wewnętrznych poziomych można używać zaprawy

cementowo-wapiennej, gipsowej i gipsowo-wapiennej. Zaprawa ma konsystencję plastyczną
a jej grubość wynosi 10÷20mm.

Do okładzin podwieszonych stosuje się wyłącznie zaprawę cementową. Zaprawy

przeznaczone do osadzania elementów z białych albo bardzo jasnych wykonuje się
z zastosowaniem cementu białego. Zaprawy przeznaczone do spoinowania mogą być
wykonane z cementu białego, albo barwione pigmentami lub kolorowymi mączkami

Do mocowania elementów kotwiących można zamiast zaprawy stosować kity wykonane

na  bazie  żywic  epoksydowych.  Wytrzymałość  tych  kitów  po  stwardnieniu  nie  może  być
mniejsza  niż  marka  zaprawy  stosowanej  w  analogicznej  sytuacji.  Elementy  kamienne  mogą
być  sklejane  ze  sobą  i przyklejane do podłoża. Można stosować kleje zgodnie z  zaleceniami
producenta.

Rys.4. Elementy kotwiące do osadzania okładzin kamiennych [1, s.96]

a) kołki, b) klamry, c) kotwy

Do łączenia elementów okładziny kamiennej i przymocowywania ich do podłoża można

używać metalowych elementów kotwiących (rys.4). Należą do nich kotwy, trzpienie i klamry
ze stali odpornej na korozję lub zabezpieczonych przed korozją przez ocynkowanie.

Elementy okładziny kamiennej mogą być mocowane:

−

za pomocą kotew i zaprawy bezpośrednio do ściany podłoża (rys. 4a) lub za pomocą

rusztu z prętów stalowych (rys. 4b),, zaprawy (na pełną zalewkę),

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys.5. Mocowanie okładzin kamiennych do podłoża [1, s.97]

a) za pomocą kotew i zaprawy, b) za pomocą rusztu z prętów stalowych

−

za pomocą kotew bez użycia zaprawy, czyli osadzane na sucho (rys.5), stosowane

szczególnie często w wieżowcach, gdzie mogą występować duże odkształcenia
konstrukcji,

−

na zaprawie bez kotwienia 9elementy do 0,05 m

powierzchni).

Rys.6. Mocowanie okładzin kamiennych do podłoża za pomocą kotew bez użycia zaprawy [1, s.97]

Elementy kamienne trzeba przygotować do osadzania, wykonując w nich, w miejscach

oznaczonych w projekcie, gniazda na kotwy i łączniki. Przy osadzaniu na pełną zalewkę,
płyty o powierzchni do 0,6m

powinny mieć nie mniej niż 2 punkty kotwienia, a płyty

większe nie mniej niż 4 punkty kotwienia.

Gniazda na łączniki i kotwy przy osadzaniu na zalewkę, powinny mieć przekrój

dwukrotnie większy od przekroju elementu kotwiącego. W elementach kamiennych

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

osadzanych na sucho średnica otworów powinna być większa o 3-4mm od średnicy elementu
kotwiącego. Głębokość gniazd w elementach zależy od rodzaju skały, z której wykonano
elementy i jest o 5 mm większa od wchodzącego w gniazdo trzpienia kotwy. Wynosi ona od
20 mm do 50 mm.

Jeśli elementy kamienne są osadzane na pełną zalewkę, to grubość zalewki nie powinna

wynosić więcej niż:

−

20 mm w okładzinach wewnętrznych,

−

30 mm, jeśli licowane są ściany zewnętrzne o wysokości do 6m i 40mm, jeśli licuje się

ściany wyższe,

−

40 mm przy licowaniu słupów, bez względu na ich wysokość,

−

80 mm przy osadzaniu elementów gzymsów, portali.

Przed przystąpieniem do osadzania elementów gniazda oraz powierzchnie boczne i tylne

płyt okładzinowych powinny być oczyszczone i zwilżone. Bezpośrednio przed okładaniem
podłoże powinno być starannie oczyszczone z resztek zaprawy, tłustych plam, kurzu i błota,
a następnie dokładnie zmyte czystą wodą.

Wykonanie okładziny kamiennej pionowej rozpoczyna się od dołu, od ułożenia

pierwszego rzędu najniżej położonych elementów, opartych na stałej podstawie, przejmującej
ciężar  okładziny.  Elementy  okładziny  ustawia  się  pod  naciągnięty  i  wypoziomowany  sznur,
wyznaczający  poziom  ich  górnej  krawędzi.  Osadzanie  rozpoczyna  się  od  narożników,
otworów  i  pilastrów.  Po  sprawdzeniu  prawidłowości  ustawienia  rzędu  płyt,  elementy
okładziny  przytwierdza  się  montażowo  do  podłoża  za  pomocą  haków  stalowych  o  średnicy
8÷12mm oraz klinów. Przy osadzaniu płyt na pełną zalewkę, po unieruchomieniu elementów
kamiennych  wykonuje  się  osadzenie  kotew  w  spoinach  pionowych,  a  następnie    wypełnia
przestrzeń  między  tylną  powierzchnią  okładziny  i  podłożem.  Przestrzeń  tę  wypełnia  się
zaprawą,  warstwami  wysokości  do  25  cm.  Po  wypełnieniu  szczeliny  do  1/3  wysokości
elementu,  zalewanie  należy  przerwać,  a  po  stężeniu  zaprawy,  usunąć  zamocowania
tymczasowe i w razie potrzeby zamocować trwałe elementy kotwiące w spoinach poziomych.

Następnie szczelinę dopełnia się zaprawą, tak by dochodziła 6÷8cm poniżej krawędzi

elementów  okładziny.  Jeżeli  po  związaniu  zaprawy  i  sprawdzeniu  krawędzi  okaże  się,  że
występują nierówności, to należy ściąć je dłutem i przeszlifować. Potem można przystąpić do
wykonania następnego rzędu okładziny, powtarzając kolejno wszystkie czynności. Krawędzie
elementów  już  zmontowanych  zabezpiecza  się  podczas  osadzania  elementów  następnego
rzędu,  podkładając  pod  nie  cienkie  kliny  drewniane.  Okładziny  kamienne  mogą  być
mocowane do podłoża metalowego klejami.

Osadzanie elementów na sucho powinno być wykonywane na podstawie szczegółowego

projektu określającego kształt i wymiary elementów kotwiących, ich liczbę oraz sposób
zamocowania dostosowany do rodzaju okładziny i podłoża.

Osadzanie elementów okładziny podwieszonej, które polega na licowaniu spodu

poziomych elementów budynku lub elementów nachylonych do poziomu, musi być
wykonywane na podstawie szczegółowych rysunków roboczych.

Rys.7. Mocowanie okładzin kamiennych podwieszonych do wieszaków [1, s.99]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Elementy takiej okładziny powinny być mocowane do stalowych wieszaków,

wbetonowanych w elementy konstrukcyjne, najlepiej już w chwili ich wykonania (rys.7).
Powinny one przenosić całkowity ciężar okładziny wraz z ciężarem zaprawy w zalewce.

4.2.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jakie materiały stosujemy do wykonania okładzin kamiennych?
2.  Jakie są sposoby wykonywania pionowych okładzin z kamienia naturalnego?
3.  Jakie są sposoby wykonywania poziomych okładzin z kamienia naturalnego?

4.2.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykonaj okładzinę z płytek kamiennych 30x15x1 cm, na podstawie rysunku roboczego.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1)  zapoznać się z rysunkiem roboczym,
2)  oszacować ilość materiału,
3)  zgromadzić na stanowisku potrzebne materiału, narzędzia i sprzęt,
4)  przyciąć płytki i oszlifować krawędzie,
5)  przygotować zaprawę,
6)  ułożyć płytki na zaprawie według rysunku,
7)  oczyścić sprzęt i narzędzia,
8)  posprzątać stanowisko pracy,
9)  zaprezentować wykonane ćwiczenie,
10) dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

odzież ochronna i sprzęt ochrony indywidualnej,

−

płytki kamienne, składniki zaprawy,

−

podstawowy zestaw narzędzi i sprzętu do robót okładzinowych,

−

urządzenia mechaniczne do obróbki kamienia,

−

podstawowy sprzęt pomiarowy,

−

apteczka,

−

literatura z rozdziału 6 poradnika dla ucznia.

Ćwiczenie 2

Wykonaj okładzinę z płyt kamiennych, na podstawie rysunku roboczego. Mocowanie

płyt za pomocą kotew stalowych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1)  zapoznać się z rysunkiem roboczym,
2)  oszacować ilość materiału,
3)  zgromadzić na stanowisku potrzebne materiału, narzędzia i sprzęt,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4)  sprawdzić poprawność zakotwienia kotew w podłożu,
5)  wykonać otwory na zakotwienia w płytach kamiennych,
6)  przygotować zaprawę,
7)  wypełnić otwory zaprawą i osadzić trzpienie kotew,
8)  sprawdzić prawidłowość ustawienia płyty,
9)  unieruchomić płytę,
10) ułożyć kolejne płyty,
11) oczyścić sprzęt i narzędzia,
12) posprzątać stanowisko pracy,
13) zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

odzież ochronna i sprzęt ochrony indywidualnej,

−

kotwy zamocowane do podłoża,

−

płyty kamienne, składniki zaprawy,

−

poziomnica, pion, łata,

−

urządzenia mechaniczne do obróbki kamienia,

−

podstawowy sprzęt pomiarowy,

−

apteczka,

−

literatura z rozdziału 6 poradnika dla ucznia.

4.2.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) dociąć płyty kamienne?



2) obrobić krawędzie elementu okładzinowego?



3) wykonać montaż okładzin z płyt kamiennych, mocowanych za pomocą

kotew stalowych?



„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.3. Wykonywanie okładzin z płytek ceramicznych

4.3.1. Materiał nauczania

Okładziny ceramiczne wykonuje się z:

−

płytek i kształtek ściennych szkliwionych (glazury),

−

płytek i kształtek kamionkowych zwykłych i kwasoodpornych,

−

płytek klinkierowych,

−

płytek ceramicznych elewacyjnych.

Rys. 8. Lista narzędzi do wykonania okładziny z płytek ceramicznych [6]

1- wiadro plastikowe, 2 -wiertarki z osprzętem do wykonywania otworów, 3 -wiertarka z mieszadłem, 4- wiertła

do kamienia, 5- poziomnica 1m, 6 -łata aluminiowa 2m, 7-łata prowadząca drewniana, 8- kątownik metalowy, 9-

miarka, 10 -ołówek stolarski, 11- nożyk metalowy, 12- rękawice gumowe, 13 -pace stalowe gładkie, 14- pace

stalowe zębate 3÷8mm, 15 -pace stalowe zębate 8÷25mm, 16- kielnia, 17- szpachelka stalowa, 18- młotek

gumowy, 19- pędzel ławkowiec, 20- pędzelek cienki, 21- szlifierka kątowa, 22- maszyna do cięcia glazury, 23-
cęgi flizerskie, 24- piłka z wolframowym brzeszczotem , 25- wałek malarski, 26- młotek flizerski , 27-krzyżyki

dystansowe 4mm, 28- krzyżyki dystansowe 10mm, 29- spryskiwacz, 30 -pistolet do silikonów, 31- taśma

malarska samoprzylepna, 32 -pace gumowa, 33 -szpachelka gumowa, 34- paca z gąbką, 35- gąbka twarda, 36-

gąbka miękka

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Podstawą trwałości wykonania i użytkowania okładzin z płytek ceramicznych jest

podłoże.  W  przypadku  wykonywania  prac  glazurniczych  -  ściennych  i  podłogowych
w budynkach  nowych  należy  pamiętać  o  tym,  że  podłoże  musi  być  odpowiednio  długo
wysezonowane.  Jeśli  materiałem  wiążącym w  zaprawie  jest  cement,  nie  należy  rozpoczynać
klejenia  glazury  lub  terakoty  wcześniej  niż  po  upływie  l  miesiąca.  W  przypadku  podłoża
starego należy sprawdzić jego nośność. Najprostszym i skutecznym sposobem oceny nośności
jest zarysowanie podłoża ostrym narzędziem (nożem, gwoździem). Jeżeli podłoże trudno jest
zarysować, ostrze z trudem wchodzi w powierzchnię, można przyjąć, że trwałość podłoża jest
wystarczająca  do  mocowania  typowych  płytek  ceramicznych.  Gdy  gwóźdź  bez  trudu  rysuje
tynk, powodując jego sypanie się, podłoże należy usunąć.

W przypadkach wątpliwych można wykonać próbę przyczepności: wzmocnić podłoże

emulsją gruntującą, przykleić płytkę i spróbować ją oderwać po 3 dniach. Jeżeli płytka będzie
się dobrze trzymać, podłoże spełnia swoją rolę. W przeciwnym wypadku należy nienośne
podłoże usunąć.

Po sprawdzeniu nośności podłoża przystępujemy do oceny jego chłonności. Najprostsza

próba  polega  na  zmoczeniu  podłoża  wodą  i  obserwacji  tempa  wsiąkania.  Gdy  woda  wsiąka
zbyt  szybko,  należy  zagruntować  podłoże  emulsją  gruntującą.  Podłoża  mineralne  na  ogół
zawsze  wymagają  gruntowania.  Gruntowanie  podłoża  trzeba  przeprowadzić  dokładnie
i starannie,  aż  do  momentu  jego  ustabilizowania.  Podłoże  może  wymagać  dwu  lub
trzykrotnego gruntowania.

Często zachodzi konieczność wyrównania podłoży, szczególnie w przypadkach starych

podłoży mineralnych. Powierzchnię ścian i podłóg należy wyrównać, gdy nierówności są
większe niż 2mm, gdyż maksymalna grubość kleju pod płytką nie powinna przekraczać 5mm.

Wyrównanie powierzchni ścian przy stosowaniu zaprawy tynkarskiej należy

przeprowadzać wykorzystując listwy kierunkowe. W zależności od grubości nałożonej
warstwy, układanie płytek powinno się rozpocząć nie wcześniej niż po 7 dniach.

Podłoża z powłok malarskich spotykamy często podczas remontu starych budynków.

Należy  je  usunąć,  szczególnie  w  przypadku  wszelkich  farb  klejowych  lub  emulsyjnych.
Powłoki  z  tych  farb  usuwa  się  mechanicznie  po  uprzednim  namoczeniu.  Następnie  ścianę
należy  dokładnie  umyć  i  sprawdzić  jej  nośność.  Ponieważ  podłożem  pod  farby  emulsyjne
i klejowe  są  najczęściej  tynki  mineralne,  dalsze  postępowanie  jest  analogicznie,  jak
w przypadku  podłoży  mineralnych.  Inaczej  postępuje  się  w  przypadku  podłoży  z  farb
olejnych  lub  syntetycznych.  Do  usuwania  tych  farb  można  użyć  specjalnych  środków
chemicznych,  które  powodują  rozmiękczanie  i  pęcznienie  powierzchni, dzięki  czemu  można
łatwo  usunąć  farby  szpachelką.  Warstwy  farb  można  również  usunąć  poprzez  opalanie
palnikiem gazowym  lub  dmuchawą  gorącego powietrza.  Czynności  te są  pracochłonne  i  nie
zawsze  dają  pożądany  efekt,  zwłaszcza    w  przypadku  wielu  warstw  bardzo  dobrze
przylegającej  farby.  Po  usunięciu  farby,  ścianę  przygotowujemy  w  sposób  typowy  dla
podłoży  mineralnych.  Jeżeli  przyczepność  farby  olejnej  do  podłoża  jest  dobra  -  można  to
sprawdzić w sposób podobny do sprawdzenia nośności podłoży mineralnych - oraz jakość jej
nie  budzi  podejrzeń,  można  przyklejać  płytki  stosując  klej  o  podwyższonej  elastyczności
i przyczepności.  W  takim  przypadku  powierzchnię  farby  należy  dokładnie  odtłuścić
i starannie zmyć wodą. Po wyschnięciu, w celu zwiększenia przyczepności, można zmatowić
powierzchnię farby papierem ściernym albo nakłuć ją przecinakiem lub młotkiem.

Podłoża z płyt gipsowo-kartonowych, stosowane wyłącznie na ściany, sprawdza się pod

względem stabilności. Najprostszą metodą oceny stabilności jest sprawdzenie ugięcia ręką.

Pamiętać należy o stosowaniu właściwego rodzaju płyt w odpowiednich

pomieszczeniach, w pomieszczeniach narażonych na działanie wody nie wolno stosować płyt
nieodpornych na wilgoć. Chłonne płyty gipsowo-kartonowe należy zagruntować emulsją
gruntującą.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Po zamocowaniu, sprawdzeniu nośności i zagruntowaniu powierzchni płyt gipsowo-

kartonowych glazurę układamy stosując zaprawę klejową o podwyższonej elastyczności.

Podczas wykonywania prac glazurniczych należy pamiętać że:

−

prace wykonuje się w temperaturze od +5°C do+25°C,

−

płyt ceramicznych nie należy moczyć przed przyklejeniem,

−

spoinowanie i użytkowanie okładzin ceramicznych może nastąpić nie wcześniej niż po

24 godzinach,

−

pełną wytrzymałość okładziny uzyskują dopiero po 3 dniach.

Po odpowiednim przygotowaniu podłoża zaczynamy układanie płytek od zamocowania

na ścianie prostej, gładkiej łaty drewnianej lub aluminiowej. Kierunek poziomy łaty
wyznaczamy poziomnicą. Łatę mocuje się na wysokości drugiego rzędu płytek, pamiętając
o powiększeniu wymiaru płytki o podwójny wymiar spoiny (rys.9).

Pierwszy rząd płytek, cokołowy, układa się już po wykonaniu posadzki.

Rys. 9. Montaż łaty [6]

Rys. 10. Nakładanie kleju [6]

Rys. 11. Klejenie płytek [6]

Po przygotowaniu zaprawy klejowej nanosi się ją równomiernie na ścianę, stalową pacą

zębatą. Zaprawę nakłada się wstępnie gładką stroną pacy, a następnie rozprowadza po
powierzchni ściany częścią zębatą. Wielkość zębów pacy zależy od wielkości płytek i rodzaju
spodniej płaszczyzny (rys.10).

Zaprawy klejowe w zależności od rodzaju, zachowują swoje właściwości klejące przez

około 30 minut, dlatego należy rozprowadzać klej tylko na takiej powierzchni, na jakiej
możemy ułożyć płytki w tym czasie (około 1m

). Najlepiej rozprowadzić zaprawę na całej

szerokości ściany, aby można było ułożyć około dwóch rzędów płytek. Aby sprawdzić czy
nałożona na ścianę zaprawa klejowa posiada jeszcze właściwości klejące, wykonuje się test.
Polega on na przyciśnięciu palców ręki do położonej zaprawy. Jeśli klej pozostaje na palcach,
wówczas można kontynuować przyklejanie płytek. Jeśli palce pozostają czyste, należy usunąć
starą warstwę kleju ze ściany i nanieść nową.

Przyklejanie płytek rozpoczynamy od dołu, w dowolnym narożniku, jeżeli

z rozplanowania wynika, że powinna się tam znaleźć cała płytka. Jeśli pierwsza płytka  musi
być  docinana,  rozpoczynamy  od  przyklejania  drugiej,  całej  płytki,  w  odpowiednim  dla  niej
miejscu. Płytkę opieramy o łatę  i przyciskamy ręką do ściany (płytki o większym rozmiarze
dobija  się  dodatkowo  gumowym  młotkiem).  Po  dociśnięciu  płytki  klej  powinien  pokrywać
całą jej powierzchnię, w okładzinach zewnętrznych, minimum 2/3 powierzchni w okładzinach
wewnętrznych. Nadmiar zaprawy klejowej, która wydostanie się przez spoinę, należy usunąć
zanim stwardnieje, a zabrudzoną część płytki przemyć wilgotną gąbką.

Po ułożeniu pierwszego rzędu płytek umieszcza się krzyżyki dystansowe, o wymiarze

dopasowanym  do szerokości spoiny.  Kolejne rzędy płytek układa się w sposób analogiczny.
Należy  pamiętać,  aby  pionowe  linie  spoin  układały  się  dokładnie  pionowo  (rys.  11).  Jako
ostatnie przykleja  się płytki docinane w  narożach  i przy ościeżach. Przed  ich przyklejeniem

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

należy zamocować listwy wykończeniowe do glazury. Krawędzie skrajnych płytek można
oszlifować, wtedy nie ma potrzeby układania listew.

Listwy chronią naroża przed wyszczerbieniem i maskują docięte krawędzie płytek. Po

dobraniu właściwej wysokości profilu, wciskamy ramię montażowe listwy w zaprawę
klejową, rozprowadzoną na szerokość około 5 cm w narożniku. Równamy jego położenie na
całej długości i zaszpachlowujemy ramię montażowe zaprawą klejową. Następnie układamy
płytki na narożach, tak aby nie wystawały ponad wysokość profilu.

Rys.12.. Wykonywanie otworów w płytkach za pomocą wycinacza [6]

a) wykonanie otworu prowadzącego, b) wykonanie rysy od strony szkliwa, c) wiercenie od spodu do

głębokości ¾ grubości płytki, d) wybicie od strony szkliwa zbędny kawałek płytki

W trakcie wykonywania prac należy obrobić miejsca wyjść instalacji wodociągowej

i kanalizacyjnej (rys.12).Otwory pod rurki instalacyjne i odpływowe można wykonać różnymi
metodami. Aby dokładnie wyznaczyć miejsce, w którym ma znajdować się środek otworu,
należy najpierw zaznaczyć jego położenie w poziomie

Rys. 13. Wymierzenie otworu w płytce [6]

Następnie przy pomocy ołówka zaznaczyć położenie środka otworu w pionie (rys.13).

Zaznaczone dwie odległości należy przenieść w miejsce planowanego otworu za pomocą
kątownika. W miejscu tym rysujemy przybliżony kształt planowanego otworu. Jeśli otwór ma

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

się znajdować w środku płytki, to wykonuje się go używając wiertarki ze specjalną
przystawką i wiertłami diamentowymi (rys.14,15) lub za pomocą piłki ze specjalnym
wolframowym brzeszczotem.

Rys. 14. Wywiercenie otworu w płytce [6]

Rys. 15. Wielozadaniowa piła do otworów [6]

W drugiej metodzie nawierca się otwór w płytce, przewleka przez niego brzeszczot piłki,

a następnie - po ponownym zamontowaniu w oprawce piłki - wycina otwór. Jeśli otwór ma
się znajdować na brzegu płytki, to wykonujemy go cęgami flizerskimi lub piłą ze specjalnym
wolframowym brzeszczotem (rys.17).

Rys. 16. Wycinanie otworu w płytce za pomocą

cęgów flizerskich [6]

Rys. 17. Ułożenie płytki [6]

Przy małych otworach lepiej posłużyć się cęgami (rys.16). Po zaznaczeniu i nacięciu

kształtu  wycięcia  na  płytce  (od  strony glazury), odłamuje  się  je  kawałek po  kawałku.  Płytki
z wyciętymi otworami wkleja się w wyznaczone miejsce. Wycinanie otworów w płytkach jest
czynnością  pracochłonną  i  wymagającą  dużej  wprawy  i  staranności.  Jakość  i  szybkość
wykonania tych prac zależy  w dużym stopniu od rodzaju   i  stanu technicznego stosowanych
narzędzi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 18. Wymierzenie otworu [6]

Rys. 19. Wycięcie otworu za pomocą

piły [6]

Rys. 20. Ułożenie płytki[6]

Otwory pod rury kanalizacyjne wykonuje się podobnie, jak pod rurki instalacyjne.

Najpierw należy dokładnie zaznaczyć na powierzchni płytki miejsce, w którym ma się
znajdować środek otworu, zarówno w pionie, jak i w poziomie (rys.18). Zaznaczone dwie
odległości należy przenieść w miejsce planowanego środka otworu za pomocą kątownika.

Otwór można wykonać, używając wiertarki ze specjalną przystawką i wiertłami

diamentowymi,  cęgami  flizerskimi  lub  za  pomocą  piłki  z  wolframowym  brzeszczotem.
(rys.19).  Używając  piły,  można  uzyskać  bardzo  staranne  i  gładkie  krawędzie  wycięcia.
Oprawka  piłki  nie  pozwala  jednak  wykonywać  zbyt  długich  cięć.  Płytki  z  wyciętymi
otworami wkleja się w wyznaczone miejsce (rys.20).

Rys.21. Przykłady obróbki płytek ceramicznych [6]

Po ułożeniu ostatniego, górnego rzędu płytek, zdejmuje się łatę, uważając przy tym aby

nie obluzować przyklejonej pierwszej warstwy płytek. Jeśli pod łatą znajduje się zaprawa to
należy ją ostrożnie usunąć szpachelką.

Rys. 22. Cięcie płytek [6]

Rys. 23. Ułożenie płytki [6]

Po ułożeniu płytek posadzkowych doklejamy pierwszy rząd płytek. Nanosimy zaprawę

klejową  na  część  ściany,  na  której  ma  być  ułożony  pierwszy  rząd  płytek  i  układamy  płytki
zgodnie  z wcześniejszym  opisem.  Płytki  tego  pasa  zazwyczaj  trzeba  dociąć  na  odpowiednią
wysokość  na  skutek  podniesienia  się  poziomu  posadzki  po  ułożeniu  płytek  posadzkowych,
czy też w wyniku pewnych nierówności podłoża (rys.22,23). Ciecia płytek można dokonać za
pomocą  przecinarki  ręcznej  lub  elektrycznej  .  Podczas  wykonywania  obróbki  płytek  za

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

pomocą sprzętu mechanicznego należy wyposażyć się w okulary ochronne. Ponadto należy
stosować przepisy bezpieczeństwa dotyczące obsługi urządzeń mechanicznych.

Układanie okładziny ceramicznej na ścianie kończymy usuwając krzyżyki dystansowe ze

spoin.

4.3.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jakie narzędzia są niezbędne do wykonania okładziny z płytek ceramicznych?
2.  Jaki sprzęt stosujemy przy wykonywaniu okładzin z płytek ceramicznych?
3.  W jaki sposób przygotowuje się podłoże pod okładziny ceramiczne?
4.  Jakie są zasady sprawdzania przyczepności zaprawy klejowej?
5.  Jaka jest kolejność czynności podczas wykonywania okładzin ceramicznych?
6.  W jaki sposób wykonujemy otwory w płytkach ceramicznych?

4.3.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Sprawdź przydatność starego podłoża pod okładziny ceramiczne.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1)  dokonać oględzin podłoża,
2)  zarysować podłoża ostrym narzędziem,
3)  zaprezentować wykonane ćwiczenie,
4)  dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

odzież ochronna i sprzęt ochrony indywidualnej,

−

próbki materiałów okładzinowych,

−

zaprawa klejowa,

−

podstawowy zestaw narzędzi i sprzętu do robót okładzinowych,

−

podstawowy sprzęt pomiarowy,

−

apteczka,

−

literatura z rozdziału 6 poradnika dla ucznia.

Ćwiczenie 2

Przygotuj podłoże mineralne pod montaż płytek ceramicznych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1)  dobrać odpowiedni sprzęt i narzędzia,
2)  zorganizować stanowisko pracy,
3)  dobrać odpowiedni materiał,
4)  sprawdzić równość podłoża,
5)  w razie potrzeby wyrównać podłoże,
6)  oczyścić podłoże,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7)  oczyścić sprzęt i narzędzia,
8)  posprzątać stanowisko pracy,
9)  zaprezentować wykonane ćwiczenie,
10) dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

odzież ochronna i sprzęt ochrony indywidualnej,

−

rusztowanie,

−

zaprawa wyrównująca lub tynkarska,

−

szczotka, pędzel ławkowiec,

−

podstawowy zestaw narzędzi i sprzętu o robót murarskich,

−

podstawowy sprzęt pomiarowy,

−

apteczka,

−

literatura z rozdziału 6 poradnika dla ucznia.

Ćwiczenie 3

Wykonaj, na przygotowanym podłożu montaż okładziny z płytek ceramicznych,

o dwóch różnych barwach, na zaprawie klejowej według zadanego wzoru.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1)  dobrać odpowiedni sprzęt i narzędzia,
2)  zorganizować stanowisko pracy,
3)  dobrać odpowiedni materiał i ocenić jego przydatność do robót,
4)  sprawdzić równość podłoża,
5)  przymocować listwę kierunkową,
6)  rozłożyć materiał według wzoru,
7)  przygotować zaprawę klejową,
8)  wykonać okładzinę według wzoru,
9)  oczyścić sprzęt i narzędzia,
10) posprzątać stanowisko pracy,
11) zaprezentować wykonane ćwiczenie,
12) dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

odzież ochronna i sprzęt ochrony indywidualnej,

−

przygotowane podłoże,

−

materiały okładzinowe, krzyżyki dystansowe,

−

kołki szybkiego montażu,

−

zaprawa klejowa,

−

rusztowanie,

−

podstawowy zestaw narzędzi i sprzętu do układania płytek ściennych,

−

przyrządy do cięcia płytek,

−

paca zębata, mieszalnik do zapraw,

−

naczynie miarowe, naczynie na wodę i zaprawę,

−

kielnia murarska,

−

podstawowy sprzęt pomiarowy,

−

apteczka,

−

literatura z rozdziału 6 poradnika dla ucznia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 4

Wykonaj, na przygotowanym podłożu montaż okładziny z płytek ceramicznych na

zaprawie cementowej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1)  dobrać odpowiedni sprzęt i narzędzia,
2)  zorganizować stanowisko pracy,
3)  dobrać odpowiedni materiał i ocenić jego przydatność do robót,
4)  sprawdzić równość podłoża,
5)  przymocować listwę kierunkową,
6)  rozłożyć materiał według wzoru,
7)  przygotować zaprawę cementową,
8)  wykonać okładzinę według wzoru,
9)  oczyścić sprzęt i narzędzia,
10) posprzątać stanowisko pracy,
11) zaprezentować wykonane ćwiczenie,
12) dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

odzież ochronna i sprzęt ochrony indywidualnej,

−

przygotowane podłoże,

−

materiały okładzinowe, krzyżyki dystansowe,

−

kołki szybkiego montażu,

−

zaprawa cementowa,

−

rusztowanie,

−

podstawowy zestaw narzędzi i sprzętu do układania płytek ściennych,

−

przyrządy do cięcia płytek,

−

paca zębata, mieszalnik do zapraw,

−

naczynie miarowe, naczynie na wodę i zaprawę,

−

kielnia murarska,

−

podstawowy sprzęt pomiarowy,

−

apteczka,

−

literatura z rozdziału 6 poradnika dla ucznia.

Ćwiczenie 5

Wykonaj otwory w płytkach ceramicznych dla instalacji wodociągowej i kanalizacyjnej

według podanych średnic i położenia.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1)  dobrać odpowiedni sprzęt i narzędzia,
2)  zorganizować stanowisko pracy,
3)  dobrać odpowiedni materiał,
4)  wymierzyć położenie i średnice otworów w płytkach,
5)  wykonać otwory wykorzystując wybrane narzędzie,
6)  oczyścić sprzęt i narzędzia,
7)  posprzątać stanowisko pracy,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

8) zaprezentować wykonane ćwiczenie,
9) dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

odzież ochronna i sprzęt ochrony indywidualnej,

−

materiały okładzinowe,

−

przyrządy do cięcia płytek,

−

podstawowy sprzęt pomiarowy,

−

apteczka,

−

literatura z rozdziału 6 poradnika dla ucznia.

4.3.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) zorganizować stanowisko pracy do wykonania okładziny z płytek

ceramicznych?



2) ocenić przydatność materiału do robót?



3) wybrać i nazwać narzędzia potrzebne do robót?



4) dobrać odpowiednie materiały?



5) dociąć płytki po łuku?



6) przymocować prawidłowo listwę kierunkową, wyznaczającą położenie

pierwszego rzędu płytek?



7) wykonać okładzinę z płytek ceramicznych?



8) wykonać prawidłowo otwór na instalację w płytce za pomocą wiertarki?



9) wykonać cięcie płytek sposobem ręcznym?



10) wykonać cięcie płytek za pomocą przecinarki?



11) współpracować z innymi w trakcie wykonywania prac?



12) zastosować przepisy bhp podczas wykonywania okładzin ceramicznych?



„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.4. Wykonywanie spoinowania

4.4.1. Materiał nauczania

Spoinowanie ma na celu nadanie estetycznego wyglądu widocznym częściom spoin w nie

tynkowanych ścianach z cegły lub kamienia. Dzięki spoinowaniu uzyskuje się ładny wygląd
zewnętrzny elewacji budynku i powiększa się odporność muru na wpływy atmosferyczne.

Spoiny mogą być wklęsłe lub wypukłe. Do ich ukształtowania używa się odpowiednich

narzędzi zwanych spoinówkami.

Rys.24. Przykłady spoin i spoinówek [4, s.276]

a) kształt spoin w zależności od użytej spoinówki, b) spoinówka płaska, c) spoinówka wypukła, d)

deseczka murarska

Specjalna kielnia, zwana spoinówką (rys.24b), służy do prawidłowego wykończenia

spoin na zewnętrznej powierzchni muru. Spoiny te wypełnia się zaprawą zsuniętą z deseczki,
za pomocą specjalnych wydłużonych żelazek, a następnie wypełnienie formuje się w kształt
spoiny odpowiednim żelazkiem (rys.24a). Do wykończenia spoin wypukłych służy specjalna
kielnia o wydłużonym wgłębieniu, odpowiadającym kształtowi spoiny (rys.24c)

Spoinowanie wykonuje się od góry ku dołowi, po całkowitym wykonaniu muru.

Odwrotna kolejność spoinowania powodowałaby zabrudzenie dolnych, gotowych już partii
ściany przez spadającą z góry zaprawę. Podobnie wykonuje się spoinowanie oblicówek.

W murze przeznaczonym do spoinowania pozostawia się od strony licowej spoiny nie

zapełnione na głębokość około 2cm. Jeżeli spoiny w pewnych miejscach nie spełniają tego
warunku, należy wydrapać je do odpowiedniej głębokości. Cegły zabrudzone zaprawą zmywa
się roztworem kwasu solnego, a następnie płucze wodą. Przed przystąpieniem do
spoinowania zwilża się mur wodą, a spoiny przemywa.

Do spoinowania stosuje się zaprawę cementową o składzie: l część cementu i 3 części

piasku z dodatkiem l0÷20% wapna w stosunku do ilości cementu. Czasami zaprawę
przeznaczoną do spoinowania barwi się specjalnymi farbami cementowymi (rys.23).

Jeśli okładziny z płyt kamiennych mają być spoinowane, to przed ułożeniem następnego

rzędu płyt należy ułożyć na wyrównanej górnej powierzchni stykowej wąski pasek sklejki lub
twardej płytypilśniowej, który bezpośrednio przed spoinowaniem powinien być usunięty.
Podobnymi wkładkami należy utrzymać jednakowe grubości spoin pionowych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys.25. Prawidłowe wykonanie spoiny [6]

a) układanie spoiny poziomej, b) układanie spoiny pionowej, c) oczyszczenie elewacji

Okładziny z płytek ceramicznych mogą być układane „na styk", w praktyce tego typu

wykończenia stosuje się bardzo rzadko. Niewielka, choćby 2-3mm szczelina między płytkami
jest przeważnie potrzebna ze względów konstrukcyjnych, a wypełniona kolorowymi
zaprawami spoinowymi może stanowić element dekoracyjny całej ściany czy podłogi.

Zaprawy te są mrozoodporne, więc można je stosować wewnątrz i na zewnątrz

budynków,  w  pomieszczeniach  suchych,  wilgotnych  i  mokrych.  Spoinowanie  można
rozpocząć  po  stwardnieniu  zaprawy  klejowej,  nie  wcześniej  niż  po  trzech  dniach  od
przyklejenia  płytek.  Przed  rozpoczęciem  spoinowania  spoinę  i  płytki  należy  dokładnie
oczyścić z resztek zaprawy i odkurzyć, a następnie w celu redukcji chłonności, zwilżyć wodą.

Rys.26. Rozprowadzenie zaprawy

do fugowania [6]

Rys.27. Pierwsze wstępne

czyszczenie[6]

Rys.28. Końcowe czyszczenie[6]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Przygotowaną masę spoinową należy wstępnie rozprowadzić po powierzchni okładziny,

wciskając  w  spoiny  gumową  packą  (rys.26).  Po  ostatecznym  uformowaniu  masy  spoinowej
w spoinie,  czyści  się  wstępnie  powierzchnię  płytek  twardą  gąbką  o  większych  porach,
unikając  zbytniego  nasączania  powierzchni  spoiny  wodą  i  tym  samym  wymywania  świeżej
masy spoinowej (rys.27). W końcowym etapie prac należy  stosować odpowiednie  ściereczki
lub  drobnoporowate  sztywne  gąbki  (rys.28).  Bardzo  istotna  jest  pielęgnacja  twardniejącej
masy spoinowej poprzez utrzymywanie świeżych fug przez kilka dni w stanie wilgotnym.

4.4.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

1.  Jakie narzędzia stosujemy do wykonania spoinowania murów?
2.  Jaki materiał używany jest do spoinowania okładzin kamiennych?
3.  Jakie narzędzia stosuje się do spoinowania płytek ściennych?
4.  Jak wykonujemy spoinowanie?

4.4.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wykonaj spoinowanie na elewacji wykonanej z cegły.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1)  dobrać odpowiedni sprzęt i narzędzia,
2)  zorganizować stanowisko pracy,
3)  dobrać odpowiedni materiał,
4)  oczyścić miejsca przeznaczone do spoinowania,
5)  wykonać zaprawę zgodnie z recepturą,
6)  wykonać spoinowanie zaczynając od góry ściany,
7)  oczyścić sprzęt i narzędzia,
8)  posprzątać stanowisko pracy,
9)  zaprezentować wykonane ćwiczenie,
10) dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

odzież ochronna i sprzęt ochrony indywidualnej,

−

ściana wykonana na spoiną pustą,

−

składniki zaprawy do spoinowania,

−

narzędzia i sprzęt do wykonania zaprawy,

−

narzędzia i sprzęt do wykonania spoinowania,

−

sprzęt do czyszczenia ściany,

−

rusztowania,

−

spoinówki,

−

podstawowy sprzęt pomiarowy,

−

apteczka,

−

literatura z rozdziału 6 poradnika dla ucznia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 2

Ukształtuj spoiny w okładzinie kamiennej.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1)  dobrać odpowiedni sprzęt i narzędzia,
2)  zorganizować stanowisko pracy,
3)  dobrać odpowiedni materiał,
4)  wykonać zaprawę zgodnie z recepturą,
5)  wykonać spoinowanie,
6)  oczyścić sprzęt i narzędzia,
7)  posprzątać stanowisko pracy,
8)  zaprezentować wykonane ćwiczenie,
9)  dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

odzież ochronna i sprzęt ochrony indywidualnej,

−

ściana wykonana na spoiną pustą,

−

składniki zaprawy do spoinowania,

−

narzędzia i sprzęt do wykonania zaprawy,

−

narzędzia i sprzęt do wykonania spoinowania,

−

sprzęt do czyszczenia ściany,

−

rusztowania,

−

spoinówki,

−

podstawowy sprzęt pomiarowy,

−

apteczka,

−

literatura z rozdziału 6 poradnika dla ucznia.

Ćwiczenie 3

Wykonaj spoinowanie okładziny z płytek ceramicznych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

1)  dobrać odpowiedni sprzęt i narzędzia,
2)  zorganizować stanowisko pracy,
3)  dobrać odpowiedni materiał,
4)  wykonać zaprawę spoinową,
5)  oczyścić i zwilżyć wodą spoiny,
6)  rozprowadzić zaprawę,
7)  wykonać czyszczenie wstępne,
8)  wykonać czyszczenie końcowe,
9)  oczyścić sprzęt i narzędzia,
10) posprzątać stanowisko pracy,
11) zaprezentować wykonane ćwiczenie,
12) dokonać oceny poprawności wykonania ćwiczenia.

Wyposażenie stanowiska pracy:

−

odzież ochronna i sprzęt ochrony indywidualnej,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

masa spoinowa,

−

narzędzia i sprzęt do przygotowania masy spoinowej,

−

stanowisko z okładzina ceramiczną,

−

narzędzia i sprzęt do spoinowania,

−

podstawowy sprzęt pomiarowy,

−

apteczka.

−

literatura z rozdziału 6 poradnika dla ucznia.

4.4.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

1) zorganizować stanowisko pracy do wykonania spoinowania?



2) wykonać prawidłowo spoinowanie?



3) dobrać odpowiednie narzędzia do wykonania spoin w okładzinach

z płytek ceramicznych?



4) wykonać prawidłowo fugowanie w okładzinach z płytek ceramicznych?



5) współpracować z innymi w trakcie wykonywania prac?



6) stosować przepisy bhp podczas wykonywania prac?



„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. SPRAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ

Instrukcja dla ucznia

1.  Przeczytaj uważnie instrukcję.
2.  Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.
3.  Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.
4.  Test  zawiera  20  zadań  dotyczących  wykonywania  okładzin  ściennych  z ceramiki

i kamienia. Zarówno w części podstawowej jak i ponadpodstawowej znajdują się zadania
wielokrotnego wyboru( jedna odpowiedź jest prawidłowa).

5. Udzielaj odpowiedzi tylko na załączonej karcie odpowiedzi, prawidłową odpowiedź

w zadaniach wielokrotnego wyboru zaznacz znakiem X (w przypadku pomyłki należy
błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie ponownie zakreślić odpowiedź
prawidłową).

6. Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.
7. Kiedy udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóż rozwiązanie

na później i wróć do zadania gdy zostanie Ci wolny czas.

8. Na rozwiązanie testu masz 45 minut.

Powodzenia

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

1. Oblicówką konstrukcyjną nazywamy oblicówkę wykonaną

a)  po całkowitym wzniesieniu budynku i wyschnięciu jego ścian.
b)  wykonaną z cegieł ceramicznych.
c)  wykonaną równocześnie z murowaniem ściany.
d)  wykonaną z płyt z kamienia naturalnego.

2. Przy wykonaniu oblicówki konstrukcyjnej, najczęściej stosuje się przewiązywanie cegieł

a)  w co piątej warstwie cegieł.
b)  w każdej warstwie muru.
c)  w co czwartej warstwie cegieł.
d)  w co drugiej warstwie cegieł.

3. Wykonanie muru na puste spoiny zapewnia

a)  oszczędność materiału licowego.
b)  lepszą przyczepność licówki konstrukcyjnej.
c)  większą nośność muru.
d)  lepszą przyczepność licówki powierzchniowej.

4. Pierwszą czynnością przy układaniu płytek licowych jest

a)  wyznaczenie lica.
b)  zmoczenie podłoża.
c)  narzucenie na ścianę zaprawy cementowej.
d)  przybicie pasów kierunkowych.

5. Do wykonywania okładzin kamiennych wewnętrznych poziomych można używać

zaprawy cementowo-wapiennej, gipsowej i
a)  szlachetnej.
b)  cementowo-glinianej.
c)  gipsowo-wapiennej.
d)  glinianej.

6. Warstwa zaprawy przy wykonywaniu wewnętrznej okładziny poziomej z kamienia

naturalnego ma  grubość
a)  15÷40mm.
b)  10÷12mm.
c)  20÷50mm.
d)  10÷20mm.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7. Na rysunku przedstawione jest mocowanie płyt kamiennych za pomocą

a)  rusztu z prętów stalowych.
b)  kotew bez użycia zaprawy.
c)  kotew i zaprawy.
d)   kotew.

8. Przy osadzaniu na pełną zalewkę płyty o powierzchni do 0.6m

liczba punktów kotwienia

nie powinna być mniejsza niż
a)  4.
b)  2.
c)  3.
d)  1.

9. Jeśli elementy kamienne okładzin wewnętrznych są osadzane na pełną zalewkę. to

grubość zalewki nie powinna wynosić więcej niż
a)  10 mm.
b)  25 mm.
c)  20 mm.
d)  40 mm.

10. Przed przystąpieniem do osadzania elementów okładziny kamiennej gniazda oraz

powierzchnie boczne i tylne płyt okładzinowych powinny być oczyszczone i
a)  oszlifowane.
b)  osuszone.
c)  zwilżone.
d)  ponacinane.

11. Wykonywanie prac glazurniczych, ściennych i podłogowych w budynkach nowych jeżeli

materiałem  wiążącym  w  zaprawie  jest  cement  rozpoczyna  się  nie  wcześniej  niż  po
upływie
a)  2 miesięcy.
b)  l miesiąca.
c)  1 tygodnia.
d)  2 tygodni.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

12. Najprostszym i skutecznym sposobem oceny nośności starego podłoża pod płytki ścienne

jest

a)  badanie laboratoryjne.
b)  zarysowanie podłoża ostrym narzędziem.
c)  opukiwanie młotkiem.
d)  opukiwanie pacą.

13. Przed przystąpieniem do prac okładzinowych powierzchnię ścian i podłóg pod płytki

ceramiczne należy wyrównać, gdy nierówności są większe niż
a)  4 mm.
b)  1,5 mm.
c)  2 mm.
d)  1 mm.

14. Okładziny z płytek ceramicznych pełną wytrzymałość uzyskują dopiero po

a)  7 dniach.
b)  3 dniach.
c)  10 dniach.
d)  14 dniach.

15. Po odpowiednim przygotowaniu podłoża zaczynamy układanie płytek ściennych od

zamocowania  na ścianie prostej, gładkiej  łaty.  W przypadku gdy okładzinę wykonuje się
od poziomu posadzki łatę mocuje się na wysokości
a)  drugiego rzędu płytek.
b)  pierwszego rzędu płytek.
c)  trzeciego rzędu płytek.
d)  dowolnego rzędu płytek.

16. W murze przeznaczonym do spoinowania pozostawia się od strony licowej spoiny nie

zapełnione na głębokość około
a)  4cm.
b)  3 cm.
c)  1 cm.
d)  2 cm.

17. Do okładzin kamiennych podwieszonych stosuje się wyłącznie zaprawę

a)  gipsową.
b)  wapienną.
c)  cementową.
d)  cementowo-wapienną.

18. Do mocowania elementów kotwiących płyty można zamiast zaprawy stosować kity

wykonane na bazie
a)  gipsu.
b)  cementu.
c)  żywic epoksydowych.
d)  polichlorku winylu.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

19. W okładzinie podwieszonej wieszaki przenoszą ciężar

a)  płyt i zalewki.
b)  płyt i rusztu stalowego.
c)  tylko płyt kamiennych.
d)  tylko zalewki.

20. Na rysunku przedstawione jest mocowanie okładzin kamiennych

a)  za pomocą rusztu z prętów stalowych.
b)  za pomocą kotew i zaprawy.
c)  za pomocą kotew bez użycia zaprawy.
d)  podwieszonych do wieszaków.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ……………………………………………………..

Wykonywanie okładzin ściennych z ceramiki i kamienia

Zakreśl poprawną odpowiedź.

zadania

Odpowiedź

Punkty

Razem