Kusnierz_743[02].Z1.02

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

Wprowadzenie

Wymagania wstępne

Cele kształcenia

Przykładowe scenariusze zajęć

Ćwiczenia

5.1.

Ogólne wiadomości o budowie ciała ludzkiego

5.1.1. Ćwiczenia

5.2.

Zasady opracowania szablonów do produkcji wyrobów futrzarskich

5.2.1. Ćwiczenia

5.3.

Modelowanie form odzieŜy na sylwetki z róŜnymi wadami budowy

5.3.1. Ćwiczenia

5.4.

Stopniowanie szablonów na rozmiary

5.4.1. Ćwiczenia

Ewaluacja osiągnięć ucznia

Literatura

25
37

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

WPROWADZENIE

Przekazujemy Państwu Poradnik dla nauczyciela, który będzie pomocny w prowadzeniu

zajęć dydaktycznych w szkole kształcącej w zawodzie

kuśnierz.

W poradniku zamieszczono:

−

wymagania wstępne, wykaz umiejętności, jakie uczeń powinien mieć juŜ ukształtowane,
aby bez problemów mógł korzystać z poradnika,

−

cele kształcenia, wykaz umiejętności, jakie uczeń ukształtuje podczas pracy
z poradnikiem,

−

przykładowe scenariusze zajęć,

−

przykładowe ćwiczenia ze wskazówkami do realizacji, zalecanymi metodami nauczania-
uczenia oraz środkami dydaktycznymi,

−

ewaluację osiągnięć ucznia, przykładowe narzędzie pomiaru dydaktycznego,

−

literaturę uzupełniającą.
Wskazane jest, aby zajęcia dydaktyczne były prowadzone róŜnymi metodami ze

szczególnym uwzględnieniem aktywizujących metod nauczania.

Formy organizacyjne pracy uczniów mogą być zróŜnicowane, począwszy od samodzielnej

pracy uczniów do pracy zespołowej.

Jako pomoc w realizacji jednostki modułowej dla uczniów przeznaczony jest Poradnik dla

ucznia. Nauczyciel powinien ukierunkować uczniów na właściwe korzystanie z poradnika do
nich adresowanego.

Materiał nauczania (w Poradniku dla ucznia) podzielony jest na rozdziały, które zawierają

podrozdziały. Podczas realizacji poszczególnych rozdziałów wskazanym jest zwrócenie
uwagi na następujące elementy:

−

materiał  nauczania  –  w  miarę  moŜliwości  uczniowie  powinni  przeanalizować
samodzielnie.  Obserwuje  się  niedocenianie  przez  nauczycieli  niezwykle  waŜnej
umiejętności,  jaką  uczniowie  powinni  bezwzględnie  posiadać  –  czytanie  tekstu
technicznego ze zrozumieniem,

−

pytania sprawdzające mają wykazać, na ile uczeń opanował materiał teoretyczny i czy jest
przygotowany  do  wykonania  ćwiczeń.  W zaleŜności  od  tematu  moŜna  zalecić  uczniom
samodzielne  odpowiedzenie  na  pytania  lub  wspólne  z  całą  grupą  uczniów,  w  formie
dyskusji opracowanie odpowiedzi na pytania.  Druga  forma jest korzystniejsza, poniewaŜ
nauczyciel  sterując  dyskusją  moŜe  uaktywniać  wszystkich  uczniów  oraz  w  trakcie
dyskusji usuwać wszelkie wątpliwości,

−

dominującą rolę w kształtowaniu umiejętności oraz opanowaniu materiału spełniają
ć

wiczenia. W trakcie wykonywania ćwiczeń uczeń powinien zweryfikować wiedzę

teoretyczną oraz opanować nowe umiejętności. Przedstawiono dosyć obszerną propozycję
ć

wiczeń wraz ze wskazówkami o sposobie ich przeprowadzenia, uwzględniając róŜne

moŜliwości ich realizacji w szkole. Nauczyciel decyduje, które z zaproponowanych
ć

wiczeń jest w stanie zrealizować przy określonym zapleczu technodydaktycznym

szkoły. Prowadzący moŜe równieŜ zrealizować ćwiczenia, które sam opracował,

−

sprawdzian postępów stanowi podsumowanie rozdziału, zadaniem uczniów jest udzielenie
odpowiedzi  na  pytania  w  nim  zawarte.  Uczeń  powinien  samodzielnie  czytając
zamieszczone  w  nim  stwierdzenia  potwierdzić  lub  zaprzeczyć  opanowanie  określonego
zakresu  materiału.  JeŜeli  wystąpią  zaprzeczenia,  nauczyciel  powinien  do  tych  zagadnień
wrócić,  sprawdzając  czy  braki  w  opanowaniu  materiału  są  wynikiem  niezrozumienia
przez ucznia tego zagadnienia, czy niewłaściwej postawy ucznia w trakcie nauczania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

W tym  miejscu  jest  szczególnie  waŜna  rola  nauczyciela,  gdyŜ  od  postawy  nauczyciela,
sposobu  prowadzenia  zajęć  zaleŜy  między  innymi  zainteresowanie  ucznia.  Uczeń  nie
zainteresowany  materiałem  nauczania,  wykonywaniem  ćwiczeń  nie  nabędzie  w pełni
umiejętności  załoŜonych  w  jednostce  modułowej.  NaleŜy  rozbudzić  wśród  uczniów  tak
zwaną  „ciekawość  wiedzy”.  Potwierdzenie  przez  ucznia  opanowania  materiału  nauczania
rozdziału  moŜe  stanowić  podstawę  dla  nauczyciela  do  sprawdzenia  wiedzy  i  umiejętności
ucznia  z  tego  zakresu.  Nauczyciel  realizując  jednostkę  modułową  powinien  zwracać  uwagę
na  predyspozycje  ucznia,  ocenić,  czy  uczeń  ma  większe  uzdolnienia  manualne,  czy  moŜe
lepiej radzi sobie z rozwiązywaniem problemów teoretycznych,

−

testy  zamieszczone  w  rozdziale  Ewaluacja  osiągnięć  ucznia  zawierają  zadania  z  zakresu
całej jednostki modułowej i naleŜy je wykorzystać do oceny uczniów, a wyniki osiągnięte
przez  uczniów  powinny  stanowić  podstawę  do  oceny  pracy  własnej  nauczyciela
realizującego tę jednostkę modułową. KaŜdemu zadaniu testu przypisano określoną liczbę
moŜliwych  do  uzyskania  punktów  (0  lub  1  punkt).  Ocena  końcowa  uzaleŜniona  jest  od
ilości uzyskanych punktów. Nauczyciel moŜe zastosować test według własnego projektu
oraz  zaproponować  własną  skalę  ocen.  NaleŜy  pamiętać,  Ŝeby  tak  przeprowadzić  proces
oceniania ucznia, aby umoŜliwić mu jak najpełniejsze wykazanie swoich umiejętności.

Metody polecane do stosowania podczas kształcenia modułowego to:

−

wykład informacyjny

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie praktyczne,

−

metoda projektów.

Schemat układu jednostek modułowych

743[02].Z1

Podstawy projektowania i modelowania

wyrobów futrzarskich

743[02].Z1.01

Projektowanie wyrobów

futrzarskich

743[02].Z1.02

Konstruowanie

i modelowanie form

wyrobów futrzarskich

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu nauczania jednostki modułowej uczeń powinien

umieć:

−−−−

organizować stanowisko pracy do wykonywania rysunków,

−−−−

dobierać materiały i przybory do sporządzania rysunku technicznego,

−−−−

pisać tekst pismem technicznym,

−−−−

określać zasady numeracji arkuszy rysunkowych, stosowanych symboli i oznaczeń,

−−−−

dobierać odpowiednią skalę rysunku do formatu arkusza,

−−−−

stosować rodzaje i grubość linii w rysunku technicznym,

−−−−

stosować zasady wymiarowania rysunków technicznych,

−−−−

określać zasady sporządzania rysunku odręcznego,

−−−−

stosować zasady sporządzania rysunków technicznych wyrobów futrzarskich,

−−−−

odczytywać dokumentację techniczną wyrobu futrzarskiego,

−−−−

wykonywać rysunek techniczny wyrobu futrzarskiego,

−−−−

wyjaśniać znaczenie rysunków dokumentacji technicznej w produkcji wyrobów
futrzarskich,

−−−−

rysować schemat postaci kobiecej według kanonu ośmiu głów,

−−−−

określać proporcje sylwetki damskiej, męskiej i dziecięcej,

−−−−

rysować sylwetkę statyczną i dynamiczną,

−−−−

wykonywać rysunek Ŝurnalowy i modelowy ubioru,

−−−−

zaznaczać na rysunku charakter i długość włosów w okrywie włosowej wyrobu
futrzarskiego,

−−−−

wykonywać kopię rysunku Ŝurnalowego z zastosowaniem róŜnej skali,

−−−−

określać zastosowanie złudzenia optycznego w projektowaniu wyrobów kuśnierskich,

−−−−

wyjaśniać wpływ fasonu, koloru i wzoru materiału w ubiorze na wygląd człowieka,

−−−−

charakteryzować nietypowe sylwetki damskie i męskie,

−−−−

wyjaśniać zasady tuszowania wad figury,

−−−−

wyjaśniać znaczenie i zmienność mody,

−−−−

charakteryzować linie mody, style i fasony w ubiorach współczesnych, z uwzględnieniem
odzieŜy futrzanej,

−−−−

określać przeznaczenie ubiorów,

−−−−

rozpoznawać styl ubiorów przedstawionych na ilustracjach w czasopismach i Ŝurnalach,

−−−−

odczytywać informacje znajdujące się na rysunkach odzieŜowych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej uczeń powinien umieć:

−−−−

określić cele i sposoby przeprowadzania pomiarów antropometrycznych,

−−−−

określić połoŜenie podstawowych punktów pomiaru odzieŜowego znajdujących się na
ciele ludzkim,

−−−−

zastosować symbolikę pomiarów ciała podczas wykonywania pomiarów krawieckich na
podstawowe wyroby futrzarskie,

−−−−

wyjaśnić podstawowe pojęcia z zakresu konstrukcji i modelowania form odzieŜy,

−−−−

rozróŜnić rodzaje modelowania form odzieŜy futrzanej,

−−−−

ustalić wielkość dodatku konstrukcyjnego w wyrobach futrzarskich,

−−−−

dokonać pomiarów potrzebnych do wykonania konstrukcji i modelowania podstawowych
form odzieŜy,

−−−−

odczytać pomiary antropometryczne z tabel pomiarów,

−−−−

wykonać konstrukcję i modelowanie form podstawowych wyrobów futrzarskich,

−−−−

wykonać konstrukcję i modelowanie róŜnych form kołnierzy stosowanych w wyrobach
futrzarskich,

−−−−

wykonać modelowanie form podstawowych nakryć głowy,

−−−−

wykonać modelowanie wtórne form wyrobów futrzarskich z uwzględnieniem fasonu
i układu skór,

−−−−

dokonać pomiarów nietypowych figur damskich i męskich,

−−−−

zastosować zasady modelowania wtórnego form odzieŜy na figury z róŜnymi wadami
budowy i postawy,

−−−−

wykonać obliczenia potrzebne do wykreślania form i szablonów wyrobów,

−−−−

wykonać i opisać wyjściowe szablony wzorcowe na podstawowe wyroby futrzarskie,

−−−−

zastosować

programy

komputerowe

wspomagania

procesów

konstrukcji

i modelowania wyrobów futrzarskich.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

PRZYKŁADOWE SCENARIUSZE ZAJĘĆ

Scenariusz zajęć dydaktycznych 1

Osoba prowadząca

…………………………………….………….

Modułowy program nauczania:

Kuśnierz 743 [02]

Moduł:

Podstawy projektowania i modelowania wyrobów
743[02].Z1

Jednostka modułowa:

Konstruowanie

modelowanie

form

wyrobów

futrzarskich 743[02].Z1.02

Temat: Zasady i sposoby wykonywania pomiarów figur ludzkich dla potrzeb konstrukcji

odzieŜy.

Cel ogólny: Wykonywanie pomiarów figur ludzkich dla potrzeb konstrukcji odzieŜy.

Po zakończeniu zajęć uczeń powinien umieć:

−−−−

określić cel i sposoby przeprowadzania pomiarów antropometrycznych,

−−−−

określić połoŜenie podstawowych punktów pomiaru odzieŜowego znajdujących się na
ciele ludzkim,

−−−−

dokonać pomiarów potrzebnych do wykonania konstrukcji i modelowania podstawowych
form odzieŜy,

−−−−

zastosować symbolikę pomiarów ciała podczas wykonywania pomiarów krawieckich na
podstawowe wyroby futrzarskie,

Metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

dyskusja dydaktyczna,

−

wiczenia praktyczne.

Formy organizacyjne pracy uczniów:

−

uczniowie pracują w grupach 2-osobowych.

Czas: 2 godziny dydaktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

plansze dydaktyczne obrazujące: punkty pomiarowe ciała i ich symbole, sposoby
zdejmowania pomiarów z sylwetki ludzkiej,

−

manekiny,

−

taśma centymetrowa,

−

poradnik ucznia,

−

literatura z punktu 7.

Zadanie dla ucznia

Dokonaj pomiarów antropometrycznych koleŜanki i zapisz je podając symbol pomiaru,

nazwę i sposób zdejmowania.

Przebieg zajęć:
Faza wstępna
1. Podanie tematu zajęć.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

2. Wprowadzenie do tematu i uświadomienie celów kształcenia.
3. Przypomnienie przepisów bhp i regulaminów pracowni.

Faza właściwa
1. Realizacja tematu

−−−−

nauczyciel objaśnia temat posługując się środkami dydaktycznymi (plansze dydaktyczne
obrazujące: punkty pomiarowe ciała i ich symbole, sposoby zdejmowania pomiarów
z sylwetki ludzkiej),

−−−−

nauczyciel demonstruje sposób zdejmowania pomiarów, dokonując jednocześnie podziału
pomiarów na podstawowe i kontrolne,

−−−−

nauczyciel zadaje pytania sprawdzające zrozumienie tematu,

−−−−

uczniowie odpowiadają na zadane pytania

−−−−

nauczyciel weryfikuje odpowiedzi i w zaleŜności od potrzeb udziela dodatkowych
objaśnień,

−−−−

nauczyciel dzieli uczniów na 2

−

osobowe grupy i przydziela zadanie do wykonania.

2. Wykonywanie przez uczniów zadania praktycznego

−

uczniowie pracują w grupach, wyznaczają punkty pomiarowe, konsultują z nauczycielem
poprawność wyznaczenia , nazywają je i określają symbolami,

−

uczniowie dokonują pomiarów (mierząc się nawzajem) i zapisują je w zeszytach zgodnie
z poleceniem,

−

nauczyciel obserwuje uczniów podczas wykonywania zadania, zwraca szczególną uwagę
na dokładne wyznaczanie przez nich punktów pomiarowych (od tego zaleŜy dokładność
wykonanych pomiarów), udziela uczniom w miarę potrzeby instruktaŜu.

3. Prezentacja i analiza ćwiczenia

−−−−

uczniowie prezentują na forum klasy wykonane zadanie, odczytując wyniki pomiarów,

−−−−

nauczyciel sprawdza właściwą kolejność zdejmowania i zapisywania pomiarów oraz
zastosowania poprawnej symboliki,

−−−−

uczniowie dyskutują na temat poprawności wykonanych ćwiczeń własnych i kolegów,

−−−−

nauczyciel kieruje dyskusją.

4. Podsumowanie zajęć:

−−−−

nauczyciel podsumowuje pracę uczniów wskazuje jakie wystąpiły nieprawidłowości i jak

ich unikać .

5. Ocena poziomu osiągnięć i aktywności uczniów:

−

nauczyciel ocenia uczniów na podstawie prawidłowości wykonanego ćwiczenia,
obserwacji czynności i zachowania uczniów podczas dokonywania pomiarów.

Praca domowa

Odszukaj w literaturze podstawowe pojęcia dotyczące konstruowania i modelowania

form odzieŜy i wypisz je w zeszycie.

Sposób uzyskania informacji zwrotnej po zakończonych zajęciach: uczniowie wypełniają
ankietę dotyczącą oceny zajęć i trudności podczas realizowania zadania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Scenariusz zajęć dydaktycznych 2

Osoba prowadząca

…………………………………….………….................

Modułowy program nauczania:

Kuśnierz 743 [02]

Moduł:

Podstawy projektowania i modelowania wyrobów
743[02].Z1

Jednostka modułowa:

Konstruowanie

modelowanie

form

wyrobów

futrzarskich 743[02].Z1.02

Temat: Konstrukcja odzieŜy męskiej typ sylwetki B – tył i przód.

Cel ogólny: Wykreślanie siatki konstrukcyjnej i modelowanie formy podstawowej płaszcza
męskiego (futra).

Po zakończeniu zajęć uczeń powinien umieć:

−−−−

ustalić wielkość dodatku konstrukcyjnego – luzu odzieŜowego,

−−−−

odczytać i wypisać z tabeli pomiarów potrzebne pomiary do wykreślenia siatki
konstrukcyjnej,

−−−−

wykreślić siatkę konstrukcyjną futra męskiego,

−−−−

wykonać modelowanie formy podstawowej futra męskiego.

−−−−

Metody nauczania–uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenia praktyczne.

Formy organizacyjne pracy uczniów:

−

uczniowie pracują w grupach 2–osobowych.

Czas: 2 godziny dydaktyczne.

Środki dydaktyczne:

−

plansze z rysunkiem konstrukcyjnym form futra męskiego,

−

opracowane przez nauczyciela tabele pomocnicze dla uczniów (Tabela 1 – Podział
połowy obwodu klatki piersiowej i zaprojektowanego luzu, Tabela 2 – Wielkość
dodatków konstrukcyjnych do standardów konstrukcji odzieŜy męskiej ),

−

poradnik dla ucznia,

−

tabele pomiarów,

−

przybory kreślarskie,

−

kreda (biała i kolorowa),

−

literatura z punktu 7.

Zadanie dla ucznia

Na podstawie siatki konstrukcyjnej futra męskiego opisanej w poradniku, wykreśl siatkę

w normalnej wielkości. Na siatce wykreśl kontury formy podstawowej futra męskiego (tył
i przód).

Przebieg zajęć:

1.Czynności organizacyjno porządkowe, podanie tematu zajęć, sprawdzenie obecności
2.Wprowadzenie do tematu i uświadomienie celów zajęć.
3.Zorganizowanie stanowiska pracy do przeprowadzenia ćwiczenia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4. Realizacja tematu

−−−−

nauczyciel wskazuje reprezentanta w tabelach wymiarów męŜczyzn (poradnik str. 13),

−−−−

uczniowie odczytują wymiary z tabeli, wypisują do zeszytu wymiary potrzebne do
wykonania obliczeń odcinków konstrukcyjnych siatki futra (płaszcza) męskiego,

−−−−

uczniowie projektują wielkość luzu w futrze,

−−−−

uczniowie dokonują podziału połowy obwodu klatki piersiowej i zaprojektowanego luzu
odzieŜowego i obliczają szerokość odcinków na linii pachy,

−−−−

uczniowie pracując z poradnikiem ucznia wykreślają linie siatki, na nich odmierzają
obliczone, według podanych wzorów, odcinki konstrukcyjne (szerokości, długości
i głębokości) według kolejności przedstawionej w poradniku,

−−−−

uczniowie wykreślają kontury korpusu futra (tył i przód),

−−−−

nauczyciel obserwuje prace uczniów, udziela uczniom objaśnień posługując się planszą
z rysunkiem konstrukcyjnym futra wykonanym w skali 1:1.

5. Analiza i ocena wykonanych ćwiczeń

−

uczniowie prezentują swoje prace na duŜych arkuszach papieru,

−

uczniowie wraz z nauczycielem analizują prezentowane rysunki konstrukcyjne pod
względem poprawności i estetyki ich wykonania,

−

uczniowie wspólnie z nauczycielem dokonują oceny pracy.

Praca domowa

Wykonaj siatkę konstrukcyjną formy rękawa do futra męskiego według opisu podanego

w poradniku ucznia. Odcinki konstrukcyjne siatki rękawa oblicz według pomiarów podanych
do wykreślenia korpusu (tył i przód) futra.

Sposób uzyskania informacji zwrotnej po zakończonych zajęciach: uczniowie wypełniają
ankietę dotyczącą oceny zajęć i trudności podczas realizowania zadania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. ĆWICZENIA

5.1. Ogólne wiadomości o budowie ciała ludzkiego

5.1.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wymień główne płaszczyzny ciała i określ na jakie części dzielą ciało ludzkie.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić główne

płaszczyzny ciała, zakres i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów
bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

zapoznać się z materiałem nauczania,

wypisać główne płaszczyzny ciała,

zapoznać się z symbolami oznaczania płaszczyzn,

określić, jak przebiega kaŜda z płaszczyzn,

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenia praktyczne.

rodki dydaktyczne:

−

poradnik dla ucznia,

−

zeszyt uczniowski,

−

przybory do pisania i rysowania,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 2

Oznacz poziome linie ciała znajdujące się pomiędzy wierzchołkiem głowy

W a płaszczyzną Z.

Rysunek do ćwiczenia 2

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien zaprezentować linie

ciała, posługując się płaszczyzna oraz omówić zakres i technikę wykonania ćwiczenia
z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

wykonać kopie rysunku zamieszczonego w ćwiczeniu w skali 2:1,

nazwać i oznaczyć literami poziome linie ciała.

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie praktyczne.

rodki dydaktyczne:

−

poradnik dla ucznia,

−

zeszyt uczniowski,

−

przybory do pisania i rysowania,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 3

Narysuj sylwetkę kobiecą i wyznacz punkty pomiarowe ciała.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić połoŜenie

punktów pomiarowych ciała oraz zakres i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem
przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

narysować sylwetkę ludzką z przodu i z tyłu,

zaznaczyć punkty pomiarowe,

opisać zaznaczone punkty symbolami,

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie.

rodki dydaktyczne:

−

poradnik dla ucznia,

−

zeszyt uczniowski,

−

przybory do rysowania,

−

literatura z rozdziału 7.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 4

Dokonaj pomiaru ciała koleŜanki, porównaj je z tabelami pomiarów, zakwalifikuj do

odpowiedniej wielkości odzieŜy i określ typ figury.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien zaprezentować

dokonywanie czynności pomiarów ciała i omówić cel, zakres oraz technikę wykonania
ć

wiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

zdjąć wymiary z koleŜanki i zapisać symbolami,

odszukać zbliŜone pomiary w tabelach pomiarów,

określić rozmiar odzieŜy dla koleŜanki,

określić typy figury koleŜanki,

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie praktyczne.

rodki dydaktyczne:

−

poradnik dla ucznia,

−

zeszyt uczniowski,

−

taśma krawiecka,

−

przybory do pisania,

−

literatura z rozdziału 7.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.2. Zasady opracowania szablonów do produkcji wyrobów

futrzarskich

5.2.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wylicz odcinki konstrukcyjne szerokości tyłu, pachy i przodu do futra damskiego mając

dane: opx = 100 cm i wielkość luzu w połowie = 13 cm.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób

wyznaczania

odcinków

konstrukcyjnych,

zakres

i technikę

wykonania

wiczenia

z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

sporządzić tabelę podziału połowy obwodu klatki piersiowej i luzu,

dokonać podziału luzu na poszczególne odcinki konstrukcyjne,

wyliczyć odcinki szerokości,

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie praktyczne,

rodki dydaktyczne:

−

poradnik dla ucznia,

−

zeszyt uczniowski,

−

przybory do pisania i rysowania,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 2

Wykonaj rysunek modelowy i opis modelu kamizelki damskiej ze skór welurowych

według własnego projektu.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić modna linię

wyrobu, podstawy rozwiązania plastycznego ze szczególnym zwróceniem uwagi na rodzaj
skór, wykończenie wyrobu i cechy zdobnicze, które powinny mieć odzwierciedlenie
w projekcie.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

wykonać projekt rysunkowy kamizelki,

wykonać rysunek modelowy,

opisać model,

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie praktyczne,

rodki dydaktyczne:

−

poradnik dla ucznia,

−

przybory do rysowania i pisania,

−

zeszyt uczniowski,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 3

Wykonaj konstrukcję form kamizelki damskiej według wymiarów koleŜanki w skali 1:1.

Wskazówki do realizacji.
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić podstawy

i sposób wyliczenie odcinków konstrukcyjnych, dobór linii zasadniczych i pomocniczych
oraz cel, zakres i technikę wykonania ćwiczenia.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

zdjąć pomiary krawieckie z koleŜanki,

dokonać podziału połowy obwodu klatki piersiowej i zaplanowanego luzu,

wykreślić siatkę konstrukcyjną,

wykreślić kontury formy kamizelki na siatce konstrukcyjnej według rysunku
modelowego,

zaprezentować wykonanie ćwiczenia.

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie praktyczne,

rodki dydaktyczne:

−−−−

poradnik ucznia,

−−−−

taśma krawiecka (centymetrowa),

−−−−

arkusz papieru A1,

−−−−

przybory do kreślenia,

−−−−

rysunek modelowy i opis modelu,

−−−−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 4

Wykonaj modelowanie płaskie form konstrukcyjnych kamizelki damskiej według rysunku

modelowego.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić modelowanie

płaskie form konstrukcyjnych wyrobów futrzarskich w oparciu o rysunki modelowe oraz
zakres i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa
i higieny pracy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

wyciąć formy kamizelki z siatki konstrukcyjnej,

dokonać modelowania kamizelki zgodnie z załoŜeniami projektowymi,

sprawdzić elementy formy,

wykroić elementy kamizelki z włókniny,

pozszywać elementy w całość,

sprawdzić poprawność wykonania na koleŜance i zaznaczyć ewentualne poprawki,

nanieść poprawki na elementy formy kamizelki,

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie praktyczne.

rodki dydaktyczne:

−−−−

poradnik ucznia,

−−−−

włóknina na wykonanie modelu,

−−−−

rysunek modelowy kamizelki,

−−−−

formy kamizelki,

−−−−

stanowisko dla szycia,

−−−−

noŜyce,

−−−−

przybory do rysowania,

−−−−

przybory do szycia,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 5

Przemodeluj zaszewkę konstrukcyjną gorsową w formie futra damskiego. Dostosuj

kierunek zaszewki do układów skór: pionowego, poziomego, skośnego. Ćwiczenie wykonaj
w skali 1:5.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób

modelowania zaszewek gorsowych w wyrobach odzieŜowych w zaleŜności od zastosowanego
układu skór oraz zakres i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów
bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

zapoznać się z materiałem nauczania,

przekalkować trzy razy fragment przodu futra prostego do linii talii i wyciąć,

na wyciętych przodach zaznaczyć kierunki układów skór zaczynając od punktu
głębokości zaszewki ,

przemodelować zaszewkę w formie konstrukcyjnej dostosowując do danego układu
skór,

fragmenty przodów z przemodelowanymi zaszewkami przykleić w zeszycie,

zaprezentować wykonanie ćwiczenia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie praktyczne.

rodki dydaktyczne:

−−−−

poradnik ucznia,

−−−−

zeszyt uczniowski,

−−−−

przybory do rysowania,

−−−−

arkusz papieru do kalkowania formy,

−−−−

noŜyczki,

−−−−

klej,

−−−−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 6

Wykreśl siatkę w normalnej wielkości na podstawie siatki konstrukcyjnej futra opisanej

w poradniku. Na siatce wykreśl kontury form korpusu futra.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób

odczytywania rysunków konstrukcyjnych, sposób dokonywania obliczeń odcinków
konstrukcyjnych oraz wykreślanie siatki konstrukcyjnej konturów form futra.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

obliczyć odcinki konstrukcyjne siatki,

wykreślić siatkę w normalnej wielkości,

wykreślić kontury form tyłu i przodu,

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie praktyczne.

rodki dydaktyczne:

−−−−

poradnik ucznia,

−−−−

arkusz papieru A1,

−−−−

przybory kreślenia i do rysowania,

−−−−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 7

Wykreśl siatkę i kontury rękawa do futra damskiego prostego w normalnej wielkości na

podstawie siatki konstrukcyjnej rękawa opisanej w poradniku.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien przeanalizować wraz

z uczniami informacje zawarte na rysunku konstrukcyjnym rękawa i w jego opisie,
a następnie omówić zakres i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów
bezpieczeństwa i higieny pracy.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

obliczyć odcinki konstrukcyjne rękawa,

wykreślić siatkę konstrukcyjną rękawa w normalnej wielkości,

wykreślić kontury formy rękawa,

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie praktyczne.

rodki dydaktyczne:

−−−−

poradnik ucznia,

−−−−

arkusz papieru A1,

−−−−

przybory kreślenia i do rysowania,

−−−−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 8

Wybierz z poradnika konstrukcję i modelowanie dowolnego fasonu kołnierza i wykonaj

w normalnej wielkości na fragmencie przodu futra prostego według opisu przedstawionego
w poradniku.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić rodzaje

kołnierzy stosowanych w futrach i kurtkach oraz zasady ich konstruowania i modelowania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

wybrać fason kołnierza,

odrysować fragment przodu z podkrojem szyi,

wykreślić kołnierz według opisu z poradnika ucznia, na obrysowanym fragmencie
formy przodu futra prostego,

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie praktyczne.

rodki dydaktyczne:

−−−−

poradnik ucznia,

−−−−

wyroby futrzarskie odzieŜowe z róŜnymi kołnierzami,

−−−−

forma korpusu futra prostego,

−−−−

przybory do kreślenia,

−−−−

przybory do rysowania,

−−−−

arkusz papieru,

−−−−

literatura z rozdziału 7.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 9

Przejrzyj katalog z odzieŜą futrzaną. Wybierz dowolny projekt wyrobu odzieŜowego

i wykonaj jego opis ogólny.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zakres

i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

wybrać projekt z katalogu odzieŜy,

dokonać analizy projektu odzieŜowego pod kątem cech charakterystycznych wyrobu
(fasonu, układu skór, detali takich jak: kieszenie, patki, zapięcia itp.),

wykonać opis ogólny projektu,

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

wiczenie praktyczne.

rodki dydaktyczne:

−−−−

poradnik ucznia,

−−−−

katalog z odzieŜą futrzaną,

−−−−

zeszyt uczniowski,

−−−−

forma korpusu futra prostego,

−−−−

przybory do pisania,

−−−−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 10

Dokonaj modelowania wtórnego formy podstawowej wyrobu futrzanego odzieŜowego

zgodnie z jego rysunkiem modelowym i opisem modelu.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien przeprowadzić wraz

z uczniami analizę informacji zawartych na rysunku modelowym i w jego opisie, a następnie
omówić sposób wyznaczenia linii cięć modelowania wtórnego oraz zakres i technikę
wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

odrysować formę podstawową wyrobu odzieŜowego na arkuszu papieru,

nanieść na formę podstawową wyrobu linie cięć modelowych przekształcające formę
i dostosowujące ją do rysunku i opisu modelu,

dokonać modelowania formy,

odrysować formę na materiale zastępczym (włóknina) i wykroić, uszyć model z materiału
zastępczego,

sprawdzić poprawność wykonanego modelowania na manekinie,

nanieść poprawki na formie wyrobu,

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie praktyczne.

rodki dydaktyczne:

−−−−

poradnik ucznia,

−−−−

katalog z odzieŜą futrzaną,

−−−−

zeszyt uczniowski,

−−−−

forma korpusu futra prostego,

−−−−

przybory do rysowania,

−−−−

przybory do szycia,

−−−−

literatura z rozdziału 7.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.3. Modelowanie form odzieŜy na sylwetki z róŜnymi wadami

budowy

5.3.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Wypisz w zeszycie i scharakteryzuj rodzaje figur z wadami postawy.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sylwetki

nietypowe z wadami oraz zakres i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem
przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

wypisać w zeszycie rodzaje figur z wadami postawy,

scharakteryzować poszczególne rodzaje figur ludzkich z wadami postawy,

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie praktyczne.

rodki dydaktyczne:

−−−−

poradnik ucznia,

−−−−

zeszyt uczniowski,

−−−−

przybory do rysowania i pisania,

−−−−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 2

Wykonaj konstrukcję form futra męskiego na figurę normalną w skali 1:5 według opisu

podanego w poradniku. Dokonaj przemodelowania form konstrukcyjnych dopasowując je do
figury pochyłej.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób

przemodelowania formy wyrobu odzieŜowego z sylwetki normalnej na sylwetkę pochyłą oraz
zakres i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa
i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

wykreślić siatkę konstrukcyjną futra męskiego (forma podstawowa),

wykreślić linie konturowe futra,

wyciąć formy futra z siatki konstrukcyjnej,

określić cechy figury pochyłej,

nanieść cięcia modelowe charakterystyczne dla form odzieŜy dla figury pochyłej,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

przemodelować formy konstrukcyjne według rysunku 47 z poradnika dla ucznia,

nakleić przemodelowane formy w zeszycie,

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie praktyczne.

rodki dydaktyczne:

−−−−

poradnik ucznia,

−−−−

zeszyt uczniowski,

−−−−

przybory do rysowania i pisania,

−−−−

noŜyczki,

−−−−

klej,

−−−−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 3

Dokonaj przemodelowania formy podstawowej kurtki męskiej, dopasowując ją do figury

spręŜystej (ćwiczenie wykonaj w skali 1:5).

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić sposób

przemodelowania formy z sylwetki normalnej na sylwetkę spręŜystą oraz zakres i technikę
wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

odrysować formę podstawową futra męskiego wykonaną w ćwiczeniu 2,

skrócić formę futra na długość kurtki,

nanieść cięcia modelowe charakterystyczne dla figury spręŜystej (rys. 48 w poradniku dla
ucznia),

przemodelować formę podstawową kurtki,

nakleić przemodelowane formy w zeszycie,

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie praktyczne.

rodki dydaktyczne:

−−−−

poradnik ucznia,

−−−−

zeszyt uczniowski,

−−−−

przybory do rysowania i pisania,

−−−−

noŜyczki,

−−−−

klej,

−−−−

literatura z rozdziału 7.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5.4. Stopniowanie szablonów na rozmiary

5.4.1. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Opracuj szablony kamizelki damskiej na podstawie jej form konstrukcyjnych.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zasady

opracowywania szablonów pomocniczych do produkcji wyrobów futrzarskich odzieŜowych
oraz zakres i technikę wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa
i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

odrysować formę kamizelki na arkuszu papieru,

uwzględnić naddatki na szwy i podwinięciu na formie kamizelki,

narysować układ skór,

opisać szablony kamizelki,

oznaczyć krawędzie szablonów – wyrysować trójkąty,

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie praktyczne.

rodki dydaktyczne:

−

poradnik ucznia,

−

forma kamizelki,

−

arkusz papieru A1,

−

przybory do rysowania i pisania,

−

noŜyczki,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 2

Dokonaj stopniowania wzrostowego o jeden rozmiar szablonu dowolnego wyrobu

odzieŜowego według zasad przedstawionych w poradniku ucznia.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zasady

stopniowania wzrostowego szablonów wyrobów odzieŜowych oraz zakres i technikę
wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

wybrać i odrysować szablony,

rozdzielić róŜnicę wzrostową według wskazówek na rysunku 52 w poradniku,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

wystopniować szablony według wzrostu,

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie praktyczne.

rodki dydaktyczne:

−

poradnik ucznia,

−

szablony wyrobu odzieŜowego,

−

arkusz papieru A1,

−

przybory do rysowania i pisania,

−

taśma centymetrowa,

−

przybory kreślarskie: przykładnice, linie, krzywiki,

−

literatura z rozdziału 7.

Ćwiczenie 3

Dokonaj stopniowania szablonów futra damskiego według obwodu (o dwa rozmiary),

według zasad przedstawionych w poradniku ucznia. Opisz i ostempluj wystopniowane
szablony.

Wskazówki do realizacji
Przed przystąpieniem do realizacji ćwiczenia nauczyciel powinien omówić zasady

stopniowania szablonów wyrobów odzieŜowych według obwodu oraz zakres i technikę
wykonania ćwiczenia z uwzględnieniem przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Sposób wykonania ćwiczenia

Uczeń powinien:

odrysować szablony,

rozdzielić róŜnicę obwodów według wskazówek na rysunku 51 w poradniku,

wystopniować szablony według obwodu,

opisać szablony według zasad przedstawionych w poradniku,

ostemplować krawędzie szablonów trójkątami,

zaprezentować wykonane ćwiczenie.

Zalecane metody nauczania

−

uczenia się:

−

pokaz z objaśnieniem,

−

wiczenie praktyczne.

rodki dydaktyczne:

−

poradnik ucznia,

−

szablony wyrobu odzieŜowego,

−

arkusz papieru A1,

−

przybory do rysowania,

−

taśma centymetrowa,

−

przybory kreślarskie: przykładnice, linie, krzywiki,

−

literatura z rozdziału 7.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. EWALUACJA OSIĄGNIĘĆ UCZNIA

Przykłady narzędzi pomiaru dydaktycznego

Test

dwustopniowy

jednostki

modułowej

„Konstruowanie

i modelowanie form wyrobów futrzarskich”
Zestaw zadań 1

Test składa się z 20 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

−−−−

zadania 1, 2, 4, 5, 6, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 18 są poziomu podstawowego,

−−−−

zadania 3, 7, 17, 19, 20 są poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt

Za kaŜdą prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzymuje następujące
oceny szkolne:

−−−−

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 9 zadań z poziomu podstawowego,

−−−−

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 13 zadań z poziomu podstawowego,

−−−−

dobry – za rozwiązanie16 zadań, w tym co najmniej 3 z poziomu ponadpodstawowego,

−−−−

bardzo dobry – za rozwiązanie 19 zadań, w tym 4 z poziomu ponadpodstawowego.

Klucz odpowiedzi: 1. c, 2. a, 3. a, 4. a, 5. b, 6. a, 7. d, 8. b, 9. b, 10. b, 11. a,
12. b, 13. d, 14. c, 15. a, 16. a, 17.b, 18. b, 19. b, 20.b.

Plan testu

zad.

Cel operacyjny
(mierzone osiągnięcia ucznia)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

Zdefiniować pomiary antropometryczne

Określić połoŜenie płaszczyzny strzałkowej

Określić zasadę kwalifikowania figur kobiet do
odpowiednich typów

Przedstawić cechy figury pochyłej

Rozpoznać symbole linii orientacyjnych na ciele
ludzkim

Rozpoznać stopień wzrostu przyjęty w tabelach
wymiarów

Określić symbole wymiarów podstawowych figury
ludzkiej

Znać połoŜenie punktu Ty

Rozpoznać rodzaj pomiaru po jego symbolu

10 Nazwać tabelaryczny zestaw szczegółowych

pomiarów figury ludzkiej

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

11 Zdefiniować siatkę konstrukcyjną form odzieŜy

12 Zdefiniować luz odzieŜowy

13 Zdefiniować formę wyrobu futrzarskiego

14 Zdefiniować modelowanie przestrzenne form

odzieŜy

15 Przedstawić sposób wyliczania odcinków

konstrukcyjnych

16 Wskazać pomiary potrzebne do wykreślenia form

kaptura

17 Rozpoznać sposób stopniowania lub modelowania

form odzieŜowych według wzrostu

18 Określić sposób modelowania konfekcyjnego

19 Dobrać figurę do określonego sposobu

modelowania form koŜucha

20 Rozpoznać fason po sposobie modelowania

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z wyprzedzeniem co najmniej

jednotygodniowym.

Omów z uczniami cel stosowania pomiaru dydaktycznego.

Zapoznaj uczniów z rodzajem zadań zawartych w zestawie oraz z zasadami punktowania.

Przygotuj odpowiednią liczbę testów.

Zapewnij samodzielność podczas rozwiązywania zadań.

Przed rozpoczęciem testu przeczytaj uczniom instrukcję dla ucznia.

Zapytaj, czy uczniowie wszystko zrozumieli. Wszelkie wątpliwości wyjaśnij.

Nie przekraczaj czasu przeznaczonego na test.

Kilka minut przed zakończeniem testu przypomnij uczniom o zbliŜającym się czasie

zakończenia udzielania odpowiedzi.

Instrukcja dla ucznia

Przeczytaj uwaŜnie instrukcję.

Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.

Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.

Test zawiera 20 zadań. Do kaŜdego zadania dołączone są 4 moŜliwości odpowiedzi.
Tylko jedna jest prawidłowa.

Udzielaj odpowiedzi na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej rubryce
znak X. W przypadku pomyłki naleŜy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie
ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową.

Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.

Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóŜ jego rozwiązanie
na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

Na rozwiązanie testu masz 45 minut.

Powodzenia!

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Materiały dla ucznia:

−−−−

instrukcja,

−−−−

zestaw zadań testowych,

−−−−

karta odpowiedzi.

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

Pomiary antropometryczne to pomiary
a)

słuŜące do wykonania modelowania wtórnego form wyrobów odzieŜowych.

potrzebne do wykonania usługi kuśnierskiej.

szczegółowe i dokładne pomiary wykonane w celu badań cech wymiarowych

człowieka.

krawieckie.

2. Płaszczyzna strzałkowa xy

przechodzi pionowo przez wyrostki kolczyste kręgosłupa i środek mostka.

dzieli ciało na część przednią i tylną.

jest prostopadła do płaszczyzny czołowej.

to kaŜda płaszczyzna pionowa wyznaczona na ciele ludzkim.

3. Typy figur kobiet wyznaczono na podstawie róŜnic między

obwodem bioder, a obwodem klatki piersiowej.

wzrostami.

obwodem klatki piersiowej, a obwodem talii.

obwodem bioder, a obwodem talii.

4. Figury pochyłe mają

zaokrąglone plecy, szyję i barki przesunięte do przodu.

szerokość pleców mniejszą od przodów i krótkie plecy.

zaokrąglone plecy i barki przesunięte do tyłu.

zaokrąglone i krótkie plecy oraz długie przody.

5. Linie orientacyjne pionowe na ciele ludzkim określa się symbolami literowymi

y, v, W.

y, x, v.

y, x, T.

y, T, v.

6. Wzrost – ZW w tabelach wymiarów zmienia się co

6 cm.

4 cm.

2 cm.

1 cm.

7. Do wymiarów podstawowych figury ludzkiej zalicza się wymiary określone symbolami

ZW, opx, SyTy, RvRv, RvNv.

ZW, opx, ot, obt, SyTy.

ZW, opx, os, SyTy, RvNv.

ZW, opx, ot, obt, os.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

8. Punkt Ty leŜy

na wierzchołku głowy.

na przecięciu linii środkowej tylnej i linii talii.

najdalej bocznie na linii talii.

na wcięcia pachy z tyłu.

9. Pomiar oznaczony symbolem opx to pomiar obwodu

szyi.

klatki piersiowej.

bioder.

talii.

10. Tabelaryczny zestaw szczegółowych pomiarów figury ludzkiej to

tabele wzrostów.

tabele wymiarów.

pomiary kontrole.

pomiary figur nietypowych.

11.

Siatka konstrukcyjna to
a)

wykreślone linie proste poziome i pionowe na których wyznacza się odcinki

konstrukcyjne.

konstrukcja odzieŜy.

odcinki długości.

odcinki szerokości.

12. Luzem w odzieŜy nazywamy róŜnicę między

obwodem klatki piersiowej, a obwodem bioder.

wymiarami odzieŜy, a wymiarami ciała.

obwodem klatki piersiowej, a obwodem talii.

obwodem odzieŜy futrzanej mierzonym po linii zewnętrznej, a obwodem mierzonym
po linii wewnętrznej wyrobu.

13. Forma wyrobu futrzarskiego to

szablon wyrobu.

konstrukcja wyrobu.

model wyrobu.

wzornik wyrobu bez dodatku na szwy i podwinięcia.

14. Modelowanie przestrzenne to modelowanie form na

siatce konstrukcyjnej.

formach wyrobu.

manekinie lub figurze.

na szablonach.

15. Odcinki szerokości na siatce konstrukcyjnej wylicza się z obwodu

klatki piersiowej.

bioder.

talii.

pasa.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

16. Podstawą do konstrukcji formy kaptura jest

podkrój szyi w korpusie wyrobu odzieŜowego i wysokość głowy.

obwód głowy i wysokość głowy.

podkrój szyi w plecach i obwód głowy.

podkrój szyi w przodzie i obwód głowy.

17.

Rysunek przedstawia

modelowanie wtórne formy rękawa.

stopniowanie formy rękawa według wzrostu.

stopniowanie formy rękawa według obwodu.

modelowanie rękawa kimonowego.

18. Modelowanie konfekcyjne to modelowanie

form wyrobu futrzarskiego na siatce konstrukcyjnej.

wyrobu w trakcie jego wykonywania.

form wyrobu odzieŜowego na manekinie.

form po wycięciu z siatki konstrukcyjnej.

19. Rysunek przedstawia modelowanie form koŜucha na

figurę

normalną

pochyłą.

spręŜystą.

z bocznym skrzywieniem kręgosłupa.

20. Rysunek przedstawia przemodelowanie formy podstawowej futra damskiego na formę

kimonową.

reglanową.

rozkloszowaną.

dopasowaną.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ............................................................................................................................

Konstruowanie i modelowanie form wyrobów futrzarskich

Zakreśl poprawną odpowiedź.

Nr zadania

Odpowiedź

Punkty

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Test

dwustopniowy

jednostki

modułowej

„Konstruowanie

i modelowanie form wyrobów futrzarskich”

Test składa się z 20 zadań wielokrotnego wyboru, z których:

−−−−

zadania 1, 2, 3, 4, 5, 7, 8, 9, 10, 11, 13, 14, 16, 17, 20 są poziomu podstawowego,

−−−−

zadania 6, 12, 15, 18,19 są poziomu ponadpodstawowego.

Punktacja zadań: 0 lub 1 punkt

Za kaŜdą prawidłową odpowiedź uczeń otrzymuje 1 punkt. Za złą odpowiedź lub jej brak

uczeń otrzymuje 0 punktów.

Proponuje się następujące normy wymagań – uczeń otrzymuje następujące
oceny szkolne:

−−−−

dopuszczający – za rozwiązanie co najmniej 9 zadań z poziomu podstawowego,

−−−−

dostateczny – za rozwiązanie co najmniej 13 zadań z poziomu podstawowego,

−−−−

dobry – za rozwiązanie 16 zadań, w tym co najmniej 2 z poziomu ponadpodstawowego,

−−−−

bardzo dobry – za rozwiązanie 19 zadań, w tym 4 z poziomu ponadpodstawowego.

Klucz odpowiedzi: 1. a, 2. a, 3. a, 4. d, 5. a, 6. c, 7. c, 8. b, 9. d, 10. c, 11. b,
12. a, 13. a, 14. b, 15. a, 16. b, 17. a, 18. d, 19. c, 20. b,
Plan testu

zad.

Cel operacyjny
(mierzone osiągnięcia ucznia)

Kategoria

celu

Poziom

wymagań

Poprawna

odpowiedź

Przedstawić zakres pomiarów krawieckich

Rozpoznać oznaczenia literowe

Rozpoznać figury z wadami postawy

Zidentyfikować figury spręŜyste

Przedstawić znaczenie symboli literowych

Określić zasady budowy tabeli pomiarów

Znać połoŜenie punktu pomiarowego Sy

Nazwać rodzaj pomiaru długości rękawa

Rozpoznać symbol oznaczenia obwodu talii

10 Zdefiniować tabele pomiarów

11 Przedstawić sposób konstruowania form odzieŜy

12 Określić czynniki wpływające na wielkość luzu

odzieŜowego

13 Zdefiniować wzornik z układem skór i dodatkami

na szwy i podwinięcia

14 Nazwać modelowanie form na sylwetce lub

manekinie

15 Określić rodzaj pomiaru do konstrukcji

i modelowania form czapki

16 Rozpoznać sposób konstrukcji

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

17 Rozpoznać rodzaj stopniowania

18 Określić modelowanie w trakcie wykonywania

wyrobu

19 Dobrać figurę do określonego modelowania formy

koŜucha

20 Rozpoznać sposób modelowania

Przebieg testowania

Instrukcja dla nauczyciela

Ustal z uczniami termin przeprowadzenia sprawdzianu z wyprzedzeniem co najmniej
jednotygodniowym.

Omów z uczniami cel stosowania pomiaru dydaktycznego.

Zapoznaj uczniów z rodzajem zadań zawartych w zestawie oraz z zasadami punktowania.

Przygotuj odpowiednią liczbę testów.

Zapewnij samodzielność podczas rozwiązywania zadań.

Przed rozpoczęciem testu przeczytaj uczniom instrukcję dla ucznia.

Zapytaj, czy uczniowie wszystko zrozumieli. Wszelkie wątpliwości wyjaśnij.

Nie przekraczaj czasu przeznaczonego na test.

Kilka minut przed zakończeniem testu przypomnij uczniom o zbliŜającym się czasie
zakończenia udzielania odpowiedzi.

Instrukcja dla ucznia

Przeczytaj uwaŜnie instrukcję.

Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.

Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.

Test zawiera 20 zadań. Do kaŜdego zadania dołączone są 4 moŜliwości odpowiedzi.
Tylko jedna jest prawidłowa.

Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.

Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóŜ jego rozwiązanie
na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

Na rozwiązanie testu masz 45 minut.

Powodzenia!

Materiały dla ucznia:

−−−−

instrukcja,

−−−−

zestaw zadań testowych,

−−−−

karta odpowiedzi.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

Pomiary krawieckie obejmują
a)

tylko te pomiary, które są potrzebne do konstruowania form odzieŜy.

pomiary elementów odzieŜy w toku produkcji.

pomiary gotowego wyrobu.

długość układu szablonów na tkaninie.

2. DuŜymi literami A, B, C, D oznacza się

typy figur osób dorosłych.

linie poziome na siatce konstrukcyjnej wyrobu odzieŜowego.

linie pionowe na siatce konstrukcyjnej wyrobu odzieŜowego.

grupy wiekowe młodzieŜy.

3. Do figur z wadami postawy zaliczamy figury:

pochyłe, spręŜyste, z bocznym skrzywieniem kręgosłupa.

otyłe, szczupłe, korpulentne.

pochyłe, korpulentne, zbyt wysokie.

spręŜyste, szczupłe, zbyt niskie.

4. Figury spręŜyste charakteryzują się:

rozbudowaną klatką piersiową, krótkimi prostymi plecami.

rozbudowaną klatką piersiową, długimi zaokrąglonymi plecami.

rozbudowaną klatką piersiową, krótkimi zaokrąglonymi plecami.

wysokim wzrostem, rozbudowaną klatką piersiową i okrągłymi plecami.

Symbole literowe, które są pierwszymi duŜymi literami nazw anatomicznymi ciała
określają

poziome linie ciała.

pionowe linie ciała.

pionowe płaszczyzny ciała.

punkty pomiarowe ciał.

6. Obwód opx zmienia się w tabelach wymiarów co

5 cm.

2 cm.

4 cm.

3 cm.

7. Punkt Sy leŜy na

linii środkowej przedniej.

główce kości ramiennej.

na wyrostku kolczystym siódmego kręgu szyi.

na najdalej bocznie połoŜonym punkcie nasady szui.

8. Pomiar długości rękawa RvNv naleŜy do pomiarów

podstawowych.

kontrolnych.

stałych.

obwodowych.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

9. Obwód talii oznacza się symbolem

SyTy.

opx.

obt.

ot.

10. Tabele wymiarów to

tabelaryczny zestaw pomiarów podstawowych.

zestaw pomiarów pomocniczych.

tabelaryczny zestaw szczegółowych pomiarów figury ludzkiej.

zestaw pomiarów obwodowych.

11. Odcinki szerokości odmierza się na siatce konstrukcyjnej na liniach

pionowych siatki.

poziomych siatki.

które są pochodnymi płaszczyzny czołowej.

które są pochodnymi płaszczyzny strzałkowej.

12. Wielkość luzu odzieŜowego w wyrobach futrzarskich zaleŜy od :

budowy figury, materiałów podstawowych i pomocniczych, z których wyrób został

wykonany oraz fasonu odzieŜy.

budowy figury, pomiarów figury i rodzajów skór.

rodzajów skór, rodzaju modelowania i układu skór w wyrobie.

typu sylwetki, szablonów wyrobu i rodzajów modelowania.

13. Wzornik, na którym uwzględniono dodatki na szwy i podwinięcia oraz układ skór to

szablon wyrobu.

model wyrobu.

forma konstrukcyjna wyrobu.

forma modelowa wyrobu.

14. Modelowanie na manekinie lub sylwetce to modelowanie

konstrukcyjne.

przestrzenne.

na siatce.

wtórne.

15. Podstawą do konstrukcji i modelowania form czapek jest

obwód głowy.

wysokość głowy.

szerokość głowy.

fason czapki.

16. Rysunek przedstawia konstrukcję

kaptura.

kołnierza.

patki.

mankietu.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

17. Rysunek przedstawia

stopniowanie form według obwodu.

stopniowanie form według wzrostu.

modelowanie wtórne form koŜucha.

szablon koŜucha.

18. Modelowanie wyrobów w trakcie jego wykonywania to modelowanie

konstrukcyjne.

wtórne.

przestrzenne.

konfekcyjne.

19. Rysunek przedstawia modelowanie form koŜucha na
figurę

normalną.

pochyłą.

spręŜystą.

z bocznym skrzywieniem kręgosłupa.

20. Rysunek przedstawia sposób modelowania

zaszewki gorsowej.

zaszewki barkowej.

formy tyłu na figurę spręŜystą.

formy tyłu na figurą pochyłą.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ............................................................................................................................

Konstruowanie i modelowanie form wyrobów futrzarskich

Zakreśl poprawną odpowiedź.

zadania

Odpowiedź

Punkty

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

7. LITERATURA

Buczyńska L., Burzyński Cz.: Kuśnierstwo 2. . WSiP, Warszawa 1986

Burzyński Cz., DzieŜa R., Suliga A., Duda.: Kuśnierstwo. WNT Warszawa 1986

Burzyński Cz., Suliga A.: Kuśnierstwo cz.1. WSiP, Warszawa 1986

Lewandowska

−

Stark E.: Modelowanie form odzieŜy damskiej. SOP, Toruń 1997

Parafianowicz Z.:Konstrukcja i modelowanie odzieŜy cięŜkiej. WSiP, Warszawa 1989

Samek P. Tłumaczenie z języka niemieckiego: Krawiectwo Technologia. WSiP Spółka
Akcyjna, Warszawa 1999

Trzecińska K.: Konstrukcja i modelowanie odzieŜy lekkiej. WSiP, Warszawa 1985