background image

 

STALE 
 
Ze względu na przyjęcie europejskich przepisów dotyczących zbiorników 
ciśnieniowych, niezbędne stało się wprowadzenie europejskich norm dla 
materiałów. Różnice pomiędzy starym a nowym systemem klasyfikacji i 
oznaczeń (a co za tym idzie i własnościami stali) są na tyle znaczące, że 
wymagane jest ich dokładne omówienie. 
UWAGA: należy z ostrożnością podchodzić do podręczników 
materiałoznawstwa, poradników etc., gdyż te wydane przed 2004r. będą z 
pewnością zawierały odnośniki do starych norm (te wydane po 2004r r. – mogą, 
ale nie muszą zawierać nowe oznaczenia). 
 

Przykładowo, patrząc na stale na zbiorniki ciśnieniowe widać różnice nie 

tylko w sposobie oznakowania, ale również i w składzie stali, a co za tym idzie i 
własnościach. Przykładowo, w starych stalach kotłowych (St36k, St41k i St44k) 
zawartość siarki i fosforu była na poziomie 0,45% i spadała do 0,4% w stali 
18CuNMT to nowe stale typu P…H (i P…L) mogą posiadać max 0,025%S i 
0,03% P. 
 

1.  Klasyfikacja stali wg. PN-EN 10020:2003. 

 
Stal jest to materiał zawierający (masowo): 

 

więcej żelaza niż jakiegokolwiek innego pierwiastka; 

 

o zawartości węgla w zasadzie mniej niż 2%; 

 

zawierający również inne pierwiastki. 

Pewna ograniczona liczba stali chromowych może zawierać więcej niż 2% C; 
lecz wspomniane 2% jest ogólnie przyjętą graniczną wielkością, dla odróżnienia 
stali od żeliwa. 
 
Klasyfikacja stali opiera się na zawartości pierwiastków w analizie wykopowej 
(norma lub warunki dostawy) i zależy od ich minimalnej zawartości. W 
przypadku, gdy norma podaje tylko max. wartości, to do klasyfikacji stali 
przyjmuje się tylko 70% tej wielkości – zgodnie z wartościami podanymi w 
tab.1. 
 
Stalami odpornymi na korozje są stale zawierające co najmniej 10,5% Cr i max 
1.2 % C. Podział stali odpornych na korozję pokazano w tab.2. 
 

Innymi stalami stopowymi są stale nie odpowiadające definicji stali 

odpornych nas korozję, dla których co najmniej zawartość jednego z w/w 
pierwiastków osiąga lub przekracza graniczną wartość podaną w tab.1. 
 
 
 
 

background image

 

Tab.1. Graniczne wartości zawartości pierwiastków dla określenia granicy 
miedzy stalami stopowymi i niestopowymi – wg. analizy wytopowej. Wartości 
w [%] udziału masowego. 
 

Symbol   Pierwiastek 

Udział [%]  Symbol   Pierwiastek 

Udział [%] 

Al 

aluminium 

0,30 

Ni 

nikiel 

0,30 

bor 

0,0008 

Pb 

ołów 

0,40 

Bi 

bizmut  

0,10 

Se 

selen 

0,10 

Co 

kobalt 

0,30 

Si 

krzem 

0,60 

Cr 

chrom 

0,3 

Te 

telur 

0,10 

Cu 

miedź 

0,4 

Ti 

tytan 

0,05 

La 

lantanowce 

(każdy)

 

0,1 

wanad 

0,10 

Mn 

mangan 

1,65* 

wolfram 

0,30 

Mo 

molibden 

0,08 

Zr 

cyrkon 

0,05 

Nb 

niob 

0,06 

Inne (

poza węglem, fosfo-

rem, siarką i azotem

) -każdy 

0,10 

*) max 1.8% 
 
Stalami odpornymi na korozję  ( wg. normy) są stale zawierające co najmniej 
10.5 % Cr i max. 1.2 % C. Podział stali odpornych na korozje pokazano w tab.2. 
 
Tab.2 Podział stali odpornych na korozję. 
 

Stale odporne na korozję: 

według zawartości niklu: 

nierdzewne 

Ni<2.5 % 

żaroodporne 

Ni

2.5 % 

żarowytrzymałe 

 
 
Innymi stalami stopowymi są stale nie odpowiadające definicji stali odpornych 
na korozję i dla których zawartość, co najmniej jednego z pierwiastków 
stopowych osiąga lub przekracza wartości graniczne wg. tab.1. 
 
Stale niestopowe dzieli się na: 

  stale niestopowe jakościowe inne niż niestopowe 

  stale specjalne. 

 
Stale konstrukcyjne drobnoziarniste spawalne, w tym stale na rury ciśnieniowe i 
zbiorniki ciśnieniowe :  

 

posiadające minimalną granicę plastyczności <380 [N/mm

2

] dla grubości 

elementów 

16 mm; 

background image

 

 

posiadające odpowiednią zawartość pierwiastków stopowych (wg. 
normy);  

 

praca łamania na próbkach Charpy V w t=-50

o

27 J (próbki wzdłużne) 

lub 

16 J ( próbki poprzeczne). 

 
 
Oznaczenia stali wg. PN-EN 10027-1. 
 
Klasyfikację oznaczeń stali można podzielić na dwie grupy, wg. poniższej tabeli 
(tab.3.) 
 
Tab.3. Klasyfikacja znaków stali. 

Klasyfikacja znaków stali: 
Znaki wskazujące na zastosowanie oraz 
mechaniczne lub fizyczne własności 
stali 

Znaki wskazujące na skład chemiczny 
stali 

 

2.  Oznakowanie stali wg. własności mechanicznych i zastosowania. 

 
Oznakowanie to składa się z ciągu liter i cyfr, przy czym pierwszym symbolem 
jest litera wskazująca na przeznaczenie, a drugim cyfra wskazująca na 
wytrzymałość stali, wg poniższego schematu (tab.4). 
 
Tab.4. Ważniejsze znaki wskazujące na zastosowanie oraz mechaniczne 
własności stali. 
 

Oznaczenie literowe 

Oznaczenie cyfrowe 

S - stale konstrukcyjne 
P – pracujące pod ciśnieniem 
L – na rury przewodowe 
E – stale maszynowe 

Liczba równa min. granicy plastyczności  
[N/mm

2

] dla najmniejszej grubości wyrobu 

B -  stale do zbrojenia betonu 

Charakterystyczna granica plastyczności N/mm

2

Y -  stale do betonu sprężonego 

Minimalna wytrzymałość na rozciąganie N/mm

2

R – stal na szyny lub w postaci szyn  

Minimalna wytrzymałość na rozciąganie N/mm

2

H -  wyroby płaskie walcowane na zimno 
ze stali o podwyższonej wytrzymałości 
do kształtowania na zimno 

Minimalna granica plastyczności [N/mm

2

T – j.w.  

Minimalna wytrzymałość na rozciąganie N/mm

2

D -  wyroby ze stali miękkich do 
kształtowania na zimno (poza tymi ze 
znakiem H) 

 

M – stale elektrotechniczne 

 

 
 

background image

 

Tab.5. Oznaczenia stali konstrukcyjnych. 

Symbole główne 

Symbole dodatkowe 

Litery 

Własności  
mechaniczne 

Dla stali grupy 1 

Dla stali grupy 

Dla 
wyrobów 

G- 
staliwo 
S - stal 

Minimalna  
granica plas- 
tyczności Re 
[MPa] dla 
najmniejszego 
zakresu 
wymiarów 
produkowanych 
elementów 
elementów 

Udarność/praca łamania  [J] 

Temp. 
próby 
[

o

C] 

C – do 
formowania na 
zimno 
D -  do 
walcowania na 
goraco 
E – do 
emaliowania 
F- do kucia 
L – do 
stosowania w 
niskich 
temperaturach 
T – na rury 
W odpornych 
na korozje 
atmosferyczną 

Wg. 
załączników 
do normy 

27[J] 

40 
[J] 

60 
J] 

 

JR 

KR  LR  20 

J0 

K0 

L0 

J2 

K2 

L2 

-20 

J3 

K3 

L3 

-30 

J4 

K4 

L4 

-40 

J5 

K5 

L5 

-50 

J6 

K6 

L6 

-60 

M-walcowanych termomechanicznie 
N- normalizowanych lub walcowanych 
normalizujaco 
Q – ulepszanych cieplnie 
G inne cechy  

 
Do grupy 1 należą stale oznaczane według zastosowania i własności 
mechanicznych. Przykłady oznaczeń stali : 
S185 – stal konstrukcyjna o Re=185 [MN/m

2

] (N/mm2

2

); 

S 355JR- stal konstrukcyjna o Re=355 [MN/m

2

] (N/mm2

2

), o udarności w temp. 

+20

o

C w wysokości min. 27 [J]. 

S 355N- stal konstrukcyjna o Re=355 [MN/m

2

] (N/mm2

2

), normalizowana. 

 
Tab.6. Oznaczenia stali do pracy pod ciśnieniem. 
 

Symbole główne 

Symbole dodatkowe 

Litery 

Własności  
mechaniczne 

Dla stali grupy 1 

Dla stali grupy 

Dla 
wyrobów 

G- staliwo 
P – stal do 
pracy pod 
ciśnieniem 

Minimalna  
granica plas- 
tyczności Re 
[MPa] dla 
najmniejszego 
zakresu 
wymiarów 
produkowanych 
elementów 
elementów 

M-walcowanych termomechanicznie 
N- normalizowanych lub walcowanych 
normalizujaco; 
T – na rury; 
B- na butle gazowe; 
S- na proste zbiorniki ciśnieniowe; 
Q – ulepszanych cieplnie 
G inne cechy; 

H – wysoka 
temperatura; 
L - niska 
temperatura; 
R – tempera-
tura pokojowa 
X – wysoka i 
niska 
temperatura 
 

Wg. 
załączników 
do normy 

 
Przykładowe oznaczenia: 
P265B; P355M; P355 Q. 
 
 

background image

 

Tab.7. Oznaczenia stali dla rur do pracy pod ciśnieniem. 
 

Symbole główne 

Symbole dodatkowe 

Litery 

Własności  
mechaniczne 

Dla stali grupy 1 

Dla stali grupy 

Dla 
wyrobów 

L – stal na 
rury 
przewodowe 

Minimalna  
granica plas- 
tyczności Re 
[MPa] dla 
najmniejszego 
zakresu 
wymiarów 
produkowanych 
elementów 
elementów 

M-walcowanych termomechanicznie 
N- normalizowanych lub 
walcowanych normalizująco; 
G inne cechy (uzupełnione 2 cyframi) 
M, N, Q – stale drobnoziarniste 
 

Klasa 
wymagań  

Wg. 
załączników 
do normy 

 
Przykładowe oznaczenia: L360M, L265 Q 
 
Do grupy drugiej należą stale oznaczane według składu chemicznego.  
Oznaczenia stali wg. składu chemicznego: 
 

1.  Stale niestopowe (bez stali automatowej) o średniej zawartości manganu 

Mn<1% (podgrupa 2.1). 

C50 – cyfra oznacza średnią zawartość węgla [%] x100  (w tym przypadku 
zaw. węgla = 0.5%). 
 
2.  Stale o średniej zawartości manganu 

1% i stale stopowe, bez 

szybkotnących o zawartości każdego pierwiastka stopowego <5% 
(podgrupa 2.2). 

Ccc sssssssssss nn-nn-nn-nn-nn 
Gdzie :   ccc – liczba = 100xśrednia zawartość węgla [%]; 

ssss – symbole pierwiastków chemicznych – składników stopowych 
stali uporządkowane wg. malejącej zawartości , a gdy dwa mają 
taką samą zawartość – to wg. kolejności alfabetycznej; 
nn- liczby odpowiadające zawartości poszczególnych pierwiastków 
stopowych (średnio)x współczynniki z tab. 8.(zaokrąglone do 
najbliższej liczby całkowitej) oddzielone od siebie kreską poziomą. 

 Przykładem może być stal, dawniej oznaczana jako 09G2Cu o zawartości: 
Cmax = 0.12%; Mn1.2-1.8%; Cu<1%. Według nowej normy oznaczenie tej stali 
to: 
9MnCu6-10 
 

3.  Stale stopowe (bez stali szybkotnących) zawierające co najmniej 1 

pierwiastek stopowy w ilości 

5% (podgrupa 2.3): 

X Ccc ssssssss nn-nn-nn-nn-nn 

background image

 

Gdzie :   X – symbol grupy stali 

ccc – liczba = 100xśrednia zawartość węgla [%]; 
ssss – symbole pierwiastków chemicznych – składników stopowych 
stali uporządkowane wg. malejącej zawartości , a gdy dwa mają 
taką samą zawartość – to wg. kolejności alfabetycznej; 
nn- liczby odpowiadające zawartości poszczególnych pierwiastków 
stopowych (średnio)x współczynniki z tab. 8.(zaokrąglone do 
najbliższej liczby całkowitej). 

Przykładem może być stal X7Ni36 o zawartości węgla średnio 0.07% (max.  
0.1 %) i niklu średnio 9% (dawniej oznaczana jako X7Ni9). 
 

4.  Stale szybkotnące (podgrupa 2.4.) – oznaczenie rozpoczyna się od liter 

HS (nie omawiane – bo na s nie interesują). 

 

Tab. 8. Tabela współczynników do oznaczania stali. 
 
Pierwiastek  

Współczynnik 

Cr, Co, Mn, Ni, Si, W 

Al.,Be, Cu, Mo, Nb, Pb, Ta, Ti, V,Zr 

10 

Ce, N, P, S,  

100 

1000 

 
Norma PN-EN 10027-2 podaje również system cyfrowy oznaczania stali, który 
z braku miejsca nie będzie tu omówiony. Zainteresowane osoby winny we 
własnym zakresie przeczytać wspomnianą normę. 
 
 
WŁASNOŚCI MECHANICZNE CZĘŚCI ZŁĄCZNYCH 
WYKONYWANYCH ZE STALI WĘGLOWYCH ORAZ STOPOWYCH 
(śruby i śruby dwustronne). 
 
Oznaczenia śrub zawarte są w normie PN-EN-ISO 898-1 z lutego 2001r. 
 
Dla śrub z gwintem zwykłym od M1.6 do M39 i drobnozwojnym od M8x1 do 
M39x3 poddawanych naprężeniom rozciągającym oznaczenie własności składa 
się z 2 liczb: 

 

Pierwsza liczba stanowi 1/100 nominalnej wytrzymałości na rozciąganie 
materiału śruby R

m

 [N/mm

2

; MN/m

2

]; 

 

Druga stanowi 10x krotność stosunku dolnej granicy plastyczności Re

L

 (lub 

umownej granicy plastyczności) do nominalnej wytrzymałości na 
rozciąganie R

m

Iloczyn obu tych liczb stanowi 1/10 granicy plastyczności w [N/m

2

; MN/m]. 

 

background image

 

 
Tab.1 Dane dla stosowanych gatunków stali na śruby złączne. 

Minimalne 

wydłużenie 

po zerwaniu 

Amin [%] 

Nominalna wytrzymałość na rozciąganie Rm [N/mm

2

]  

 

200 

300 

400 

500 

600 

700 

800 

900 

1000  1100  1200  1300  1400 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

6.8   

 

 

 

 

12.9   

 

10 

 

 

 

 

 

 

 

 

10.9   

 

 

 

12 

 

 

 

5.8   

 

 

9.8

*

   

 

 

 

 

14 

 

 

 

 

 

 

8.8   

 

 

 

 

 

16 

 

 

4.8   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

18 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

20 

 

 

 

5.6   

 

 

 

 

 

 

 

 

22 

 

 

4.6   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

25 

 

3.6   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

30 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

*

)- dotyczy tylko średnicy gwintu d < 16 mm. 

W rubryce nominalna wytrzymałość na rozciąganie Rm rubryka np. 200 
oznacza stale o Rm od 200 do 300 [N/mm

2

]. 

UWAGA: jak widać, na śruby stosowane są tylko wybrane stale. 
 
Przykładowe oznaczenie stali 3.6 -  zgodnie z powyższą definicją oznacza: 

  3 – 1/100Rm, czyli RM= minimum 300 N/mm

2;

 

  6 – oznacza, (10xRe)/Rm. Czyli Re/Rm = 0.6 ;  

czyli Re =0.6xRm= 0.6x300 = 240 N/mm

2

 (minimum). 

 
Tab.2  Wpływ temperatury na własności śrub. 
 
Klasa 
własności 

Temperatura 
[

o

C] 

 

 

 

 

 

+20 

+100 

+200 

+250 

+300 

5.6 

300 

270 

230 

215 

195 

8.8 

640 

590 

540 

510 

480 

 
 
 
 
 
 
 
 
 

background image

 

Tab.3. Skład chemiczny stali stosowanych na śruby. 

Klasa 
własności 

Materiał i obróbka 

Skład chemiczny [%] 

Temperatura 
odpuszczania  

Cmin 

Cmax 

Pmax 

Smax 

Bmax 

[

o

C] 

3.6 

Stal węglowa 

 

0,2 

0,05 

0,06 

0,003 

 

4.6 

 

0,55 

0,05 

0,06 

0,003 

 

4.8 

 

0,55 

0,05 

0,06 

0,003 

 

5.6 

0,13 

0,55 

0,05 

0,06 

0,003 

 

5.8 

 

0,55 

0,05 

0,06 

0,003 

 

6.8 

 

0,55 

0,05 

0,06 

0,003 

 

8.8

Stal węglowa z 
dodatkami stopowy-mi 
(B, Mn, Cr) hartowana 
i odpuszczana  

0,15 

0,4 

0,35 

0,035 

0,003 

425 

8.8 

Stal węglowa 
hartowana i 
odpuszczana  

0,25 

0,55 

0,35 

0,035 

0,003 

425 

9.8 

Stal węglowa j.w. 

0,15 

0,35 

0,35 

0,035 

0,003 

425 

9.8 

Stal węglowa j.w. 

0,25 

0,55 

0,35 

0,035 

0,003 

425 

*

) w przypadku średnic >20 mm może wystąpić konieczność stosowania stali o klasie 

własności 10.9 dla zapewnienia odpowiedniej twardości. 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Rys. .1  Cechowanie umieszczone na łbie śruby: (symbol cyfrowy i kod 
zegarowy) Xyz – cecha identyfikujaca wytwórcę; 5.6 – klasa własności (można 
pisać 56 – z pominięciem kropki) 

background image

 

Tab.4. Własności mechaniczne i fizyczne śrub i srub dwustronnych (wyciąg z 
normy ) 
 

Własności 
Mechaniczne i fizyczne 

Klasy własności 

3.6 

4.6 

4.8 

5.6 

5.8 

6.8 

8.8 
d<16 

8.8 
d>16 

9.8 
d<16 

Nominalna wytrzymałość 

na rozciąganie 

Rm

nom

[N/mm

2

300 

400 

400 

500 

500 

600 

800 

800 

900 

Rm

min

[N/mm

2

]  330 

400 

420 

500 

520 

600 

800 

830 

900 

Twardość wg. Rockwella   

                         min. HRB 

52 

67 

71 

79 

82 

89 

 

 

 

HRC   

 

 

 

 

 

22 

23 

28 

max HRB   

 

95 

 

 

99,5 

 

 

 

HRC   

 

 

 

 

 

32 

34 

37 

Dolna granica 

plastyczności 

Re

L

[N/mm

2

] nominalna 

180 

240 

320 

300 

400 

 

 

 

 

                    minimalna    190 

240 

340 

300 

420 

480 

 

 

 

Umowna granica 

plastyczności 

Rp

0,2

[N/mm

2

] nominalna 

 

 

 

 

 

 

640 

640 

720 

                      minimalna     

 

 

 

 

 

640 

640 

720 

Wydłużenie po zerwaniu 

A

min

 [%] 

25 

22 

20 

12 

12 

10 

Przewężenie po zerwaniu 

Z

min

[%] 

 

 

 

 

 

 

52 

52 

48 

Udarność KU

min

 [J]   

 

 

25 

 

 

30 

30 

25 

 
 
Tab. 5. Minimalna siła zrywająca [N] (As

nom

xRm

min

) – gwinty metryczne 

zwykłe. 
 

Gwint  As

nom 

[mm

2] 

Klasy własności

 

3.6 

4.6 

4.8 

5.6 

5.8 

6.8 

8.8 

9.8 

M8 

36,6 

12100 

14600 

15400 

18300 

19000 

22000 

29200 

32900 

M10 

58 

19100 

23200 

24400 

29000 

30200 

34800 

46400 

52200 

M12 

84,3 

27800 

33700 

35400 

42200 

43800 

50600 

67400 

75900 

M16 

157 

51800 

62800 

65900 

78500 

81600 

94000 

125000  141000 

M20 

245 

80800 

98000 

103000  122000  127000  147000   

 

M24 

353 

116000  141000  148000   

 

 

 

 

M27 

459 

152000   

 

 

 

 

 

 

M30 

561 

185000   

 

 

 

 

 

 

 
 
 
 
 
 

background image

 

10 

WŁASNOŚCI MECHANICZNE NAKRĘTEK O WYSOKOŚCI 
NOMINALNEJ 

0.8d (czynna długość gwintu 

0.6 D). 

 
Zalecane klasy mechaniczne nakrętek do współpracy ze śrubami złącznymi wg. 
PN-EN 20898-2 zawiera poniższa tabela. 
 
Klasa własności 
mechanicznych nakrętek 

Śruby współpracujące 
Klasa własności 
wytrzymałościowych  

Zakres średnic 

3,6; 4.6; 4.8; 

>M16 

3.6; 4.6; 4.8; 

M16 

5.6; 5.8; 

M39 

6.8 

M39 

8.8 

M39 

9.8 

M16 

10 

10.9 

M39 

12 

12.9 

M39 

 
Klasa własności mechanicznych nakrętek to liczba wskazująca maksymalną 
klasę własności mechanicznych śrub, z którymi nakrętki mogą współpracować. 
 
Połączenia gwintowe należy projektować tak, aby powodem uszkodzenia było 
zawsze pękanie trzpienia. Zerwanie gwintu – zwłaszcza w nakrętce – jest mało 
widoczne i często stopniowe i trudne do wykrycia. Wprowadza to ryzyko, że 
częściowo uszkodzone części mogą pozostać w zespole złącznym. Śruba (wkręt) 
o odpowiedniej klasie, skojarzona z nakrętką o odpowiedniej klasie własności 
mechanicznych zgodnie z powyższą tabelą może być dokręcana do obciążenia 
próbnego bez zerwania. Przekroczenie obciążenia próbnego przy właściwym 
(zalecanym) doborze klas własności mechanicznych śruby i nakrętki zapewnia 
przewidywaną awarię minimum 10% połączeń nadmiernie dokręconych – w 
formie uszkodzenia śruby, dla ostrzeżenia użytkownika, że takie postępowanie 
przy montażu nie jest odpowiednie 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Rys. 3. Znakowanie nakrętek – symbol cyfrowy. 

background image

 

11 

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Rys.4. Znakowanie nakrętek – kod zegarowy.