background image

Bogumił Dudek 

EPC S.A. 

 

 

Prace przy przewodach pod napięciem na obiektach sieci przesyłowej 

 

 

Wprowadzenie 

Na  poprzedniej  konferencji  Kabel’2010  w  referatach  [1]:  Polska  norma  PN-EN 

50110:  Eksploatacja  urządzeń  elektrycznych,  a  projektowane  zmiany  przepisów 
państwowych;  
  Modernizacje  linii  wysokich  napięć  bez  ich  wyłączania  -  prace  przy 
przewodach;
 

Tymczasowe  techniki  utrzymania  zasilania  energią  elektryczną, 

zaprezentowano  kilka  ważnych  tematów,  które  wywołały  zainteresowanie.  Tematy  te 
prezentowano  w kontekście  doświadczenia  krajowego  i  zagranicznego  z  utrzymania 
elektroenergetycznej  sieci  pod  napięciem.  Z perspektywy  roku  tematyka  została 
rozwinięta:  trwają  prace  legislacyjne  nad  zmianą  Rozporządzenia  MG,  w  celu 
ujednolicenia  wymagań  z  normą  PN-EN  50110-1;  przeprowadzono  modernizacje  jednej 
linii  400  kV  wymieniając  przewody  odgromowe  na  OPGW  pod  napięciem  oraz  wzrosło 
zainteresowanie  tymczasowymi  technikami  zasilania  energią  elektryczną  zarówno  dla 
potrzeb  sieci  przesyłowej  jak  i  dystrybucyjnej  [2-5].  W niniejszym  referacie  te 
doświadczenia z ubiegłego roku zostaną krótko scharakteryzowane i bogato zilustrowane. 
Prace  przy  przewodach  pod  napięciem  na  obiektach  sieci  przesyłowej  są  efektywne 
ekonomicznie i bezpieczniejsze od prac tradycyjnych [6-15].  

Charakterystyka ogólna przewodów w obiektach sieci przesyłowych 

Obiekty  sieci  przesyłowej  o  napięciu  znamionowym  110  –  750  kV:  linie 

napowietrzne  i  stacje  z  reguły  wyposażone  są  w  przewody  gołe  stalowo  –  aluminiowe 
o przekrojach 525 i 350 mm

2

.  W ostatnich  latach następuje stopniowe wyposażanie sieci 

w  przewody  nowej  generacji;  na  liniach  są  to  przewody  segmentowe,  stopowe 
i wysokotemperaturowe  (inaczej:  niskozwisowe);  przewody  odgromowe  zastępowane  są 
przewodami światłowodowymi typu OPGW. Na stacjach oszynowanie jest coraz częściej 
wykonane z rur aluminiowych. 

W liniach napowietrznych 220 i 400 kV stosuje się przewody wiązkowe dwu- lub 

trójprzewodowe, a w linii 750 kV zastosowano wiązkę 4 przewodową.  Linia wyposażona 
w  większą  liczbę  przewodów,  w  zależności  od  jej  konfiguracji,  charakteryzuje  się 
mniejszymi  stratami  ulotowymi.  Zmniejszenie  strat  związanych  z  ulotem  wpływa 
korzystnie  na  obniżenie  poziomu  hałasu  oraz zakłóceń  radioelektrycznych  wytwarzanych 
przez linie.  Przewody linii dobierane są w taki  sposób, aby  wykluczyć  lub ograniczyć do 
minimum możliwość ich zerwania się [17, 18].  

background image

W  elektroenergetycznych  liniach  napowietrznych  w  Polsce  zaleca  się  stosować 

przewody o budowie i właściwościach określonych w polskich normach odpowiadających 
międzynarodowej  normalizacji  [16,  19]  .  Przewody  nie  znormalizowane  mogą  być 
stosowane  pod  warunkiem,  że  materiały  i  budowa  tych  przewodów  zostaną  wcześniej 
zbadane  przez  instytucję  naukowo-badawczą  i  uznane  za  odpowiednie  dla  linii 
napowietrznych  albo  jeżeli  przewody  te,  z  dodatnim  wynikiem,  znalazły  powszechne 
zastosowanie w praktyce zagranicznej. 

Ciekawym  kierunkiem  obserwowanym  w  innych  krajach  jest  m.in.  stosowanie 

przewodów  gołych  kolorowych  –  w  Polsce  jeszcze  nie  stosowane.  Takie  rozwiązanie 
pozwala na wtapianie linii w krajobraz (rys.1). 

 

 

Rys.1 Wtapianie linii w krajobraz poprzez zastosowanie kolorowych przewodów 

Przewody  odgromowe  stosuje  się  w  celu  ochrony  przewodów  roboczych  przed 

wyładowaniami atmosferycznymi. Dodatkową funkcją tych przewodów w ostatnich latach 
jest zastosowanie ich w celach telekomunikacyjnych poprzez rozwiązania światłowodowe. 
Przewody  takie  np.  typu  OPGW  są  często  instalowane  w  miejsce  dotychczasowych 
przewodów odgromowych. 

 

 

 

Rys.2 Coraz częściej buduje się linie wielotorowe i  wielonapięciowe, a przewody fazowe 
z reguły  są  wiązkowe  (2-4  przewody  na  fazę)  –  od  lewej:  rozwiązania  w  Niemczech, 
Japonii i Polsce 

Z powodu trudności z otrzymaniem zezwoleń lokalizacyjnych dla nowych linii lub 

potrzebą  ograniczania  gruntu  zajętego  pod  te  budowle  buduje  się  linie  wielotorowe 
i wielonapięciowe  (Rys.2).  Wymaga  to  nowego  podejścia  do  prac  eksploatacyjnych  na 
takich liniach. 

background image

Stosowane  natomiast  na  stacjach  przesyłowych  szyny  zbiorcze  są  miejscem 

połączenia linii oraz transformatorów, tworząc w ten sposób węzeł sieciowy. W zależności 
od  czynników,  tj.  wielkości  stacji,  liczby  linii  i  transformatorów,  roli  stacji  w  systemie 
elektroenergetycznym,  systemy  szyn  zbiorczych  mogą  być  ukształtowane  w  różnorodny 
sposób.  Są  stosowane  układy  z  pojedynczym,  podwójnym,  a  nawet  potrójnym  systemem 
szyn. Poszczególne fragmenty szyn mogą być podzielone na sekcje. Do szyn zbiorczych są 
przyłączone pola rozdzielni. Pole rozdzielni składa się z toru prądowego oraz wyposażenia 
toru  w  urządzenia  główne  i pomocnicze  wraz  z  konstrukcjami  wsporczymi  oraz 
przegrodami.  Pola  te  biorą  udział  w transformacji  i  rozdziale  energii  elektrycznej.  Szyny 
zbiorcze  wykonane  są  najczęściej  jako  wiązkowe  przewody  gołe  lub  jako  oszynowanie 
rurowe  (Rys.3).  Zejścia  do  aparatów  są  z reguły  przewodowe,  ale  spotyka  się  także 
bezpośrednie połączenia z szynami rurowymi – (Rys.4).  

 

 

Rys. 3 Przykładowe rozwiązania oszynowania i zejść przewodowych na stacjach 110 i 400 
kV (fot. M.Makuch) 

 

  

 

Rys.  4  Różne  typy  połączeń  stosowane  na  stacjach  przesyłowych:  połączenie  rur 
i przewodów oraz osprzętu przewodowego  (fot. M.Makuch) 

 

Wybrane prace przy przewodach pod napięciem na obiektach sieci przesyłowej 

Różnorodność  stosowanych  rozwiązań  przewodów  i  oszynowania  wymaga 

zróżnicowania techniczno – technologicznego wykonywanych prac eksploatacyjnych, 
a  pewne  możliwości  zastosowania  prac  pod  napięciem  mogą  dotyczyć  procesów 
inwestycyjnych  zwłaszcza  związanych  z  modernizacjami  linii,  przebudowie  ich 
w trasie dotychczasowych przebiegów oraz podobnymi pracami na stacjach.  

background image

Możliwości wykonawcze prac pod napięciem przy przewodach zależą od ich 

dostępności, a więc bezpiecznego zetknięcia z przewodem co wymaga przestrzegania 
bezpiecznych  odległości  oraz  uwzględnienia  poziomów  oddziaływania  pól 
elektromagnetycznych  i  stosowania  odpowiednich  środków  ochronnych  (rysunki  Z1 
i Z2). Aby wcześniej wykryć uszkodzenia przewodów czynnych obiektów sieciowych 
prowadzi  się  okresowe  badania  termowizyjne,  które  wyjątkowo  skuteczne  są 
w obrębie stacji co wynika z reguły z większych obciążeń prądowych niż na liniach. 
Na  liniach  skuteczniejsze  okazuje  się  prowadzenie  diagnostyki  badaniem  zjawiska 
korony.  Do  badań  tych  wykorzystuje  się  śmigłowce,  a  nawet  niewielkie  samoloty 
(rysunki  Z3).  Odkryte  miejsca  potencjalnych  uszkodzeń  powinny  być  wcześniej, 
zanim  pojawi  się  stan  awaryjny,  usunięte.  Ciekawym  przykładem  przeciwdziałania 
uszkodzeniom przewodów jest ich dodatkowe zbocznikowanie (Z3, Rys. 4). 

Potrzeby  inwestycyjne  unowocześnienia  transmisji  telekomunikacyjnych 

spowodowały dynamiczny przyrost długości instalowanych przewodów typu OPGW. 
Wzorem  wielu  państw  również  w  Polsce  zdecydowano  się  na  zastosowanie 
technologii  montażu  lub  wymiany  przewodów  odgromowych  na  typu  OPGW 
w warunkach  pracy  linii.  Opanowanie  tych  technologii  wymagało  dobrego 
przeszkolenia  i  ćwiczeń  doskonalących  realizację  prac.  Pierwsze  tego  typu  prace 
zostały  wykonane  na  linii  jednotorowej  400  kV  Kozienice-  Mory  (Z4,  Rys.  1-4). 
Doświadczenia  uzyskane  z  tych  prac  mogą  zaowocować  podjęciem  się  jeszcze 
trudniejszych prac z zakresu wymiany przewodów roboczych, fazowych. Możliwości 
w tym zakresie przedstawiono na poglądowych ilustracjach Z4, Rys. 5 i 6. 

Uszkodzenia  przewodów  na  liniach  należy  usuwać.  W  celu  wykonania  prac 

stosuje  się  rowerki  i  wózki  jezdne  oraz  specjalne  pomosty  przeznaczone  także  do 
pojedynczych  przewodów  (Z5).  W  miejsce  uszkodzeń,  rozpleceń,  rozmieleń  oplotu 
aluminiowego  stosuje  się  złączki  reparacyjne  lub  specjalne  uchwyty  oplotowe. 
Niektóre z tego typu uszkodzeń mogą być usuwane przez roboty. W celu szybkiego 
dotarcia do miejsc uszkodzeń stosuje się często śmigłowce (Z8, Rys. 2). Opanowano 
także  technologie  napraw  przewodu  poprzez  wycięcie  uszkodzonego  odcinka, 
i w konsekwencji zaprasowania oddzielnie rdzenia stalowego i oplotu aluminiowego. 

Usuwanie  pewnych  uszkodzeń  przewodów  na  stacjach  podobne  jest  do  prac 

na liniach napowietrznych. Podobnie zresztą rzecz się ma z odstępnikami.  Zarówno 
oszynowanie stacji, zejścia przewodów do aparatów, dłuższe odcinki szyn mogą być 
naprawiane i wymieniane pod napięciem (Z6 i Z7). Do prac tych wykorzystywane są 
wieże  izolacyjne  oraz  coraz  częściej  podnośniki  z  ramieniem  izolacyjnym. 
Rozbudowy  stacji  o  kolejne  pola  często  w  innych  krajach  realizuje  się 
z wykorzystaniem  do  transportu  i  osadzenia  na  miejscu  montażu  śmigłowce  (Z8). 
Efektywność  obsługi  linii  napowietrznych  z  użyciem  śmigłowców  w  wielu  krajach 
stanowi stały element eksploatacji sieci. 

Podsumowanie 

W  sytuacji  przywiązywania  coraz  większej  wagi  i  odpowiedzialności  za 

bezawaryjne  utrzymanie  stanu  technicznego  obiektów  sieciowych  bezwyłączeniowe 
techniki,  w  tym  prace  pod  napięciem  są  orężem  niezawodnym,  nowoczesnym 
i bezpiecznym. 

background image

Załącznik (Z): Prace przy przewodach pod napięciem na obiektach sieci 

przesyłowej 

Z1) Możliwości bezpiecznego zetknięcia z przewodem pod napięciem determinują 

odległości  

 

 

 

Rys. 1 Dostęp do przewodów zwłaszcza pod napięciem wymaga specjalistycznego 
przygotowania 

 
 

 

 

Rys. 2 Wyznaczanie bezpiecznych odległości 
do PPN z zastosowaniem drabin izolacyjnych 

Rys. 3 Wyznaczanie bezpiecznych odległości 
do PPN z podnośnika z ramieniem 
izolacyjnym 

 

Rys. 4 Wyznaczanie bezpiecznych odległości do PPN wykonywanych z płozy śmigłowca 

 

DV

C

B

Q

E

R

F

G

H

D

h

A

Faza 

środkowa

Wyrównywacz 

potencjałów

Zewnętrzna 

faza

Przewód ochronny

background image

Z2) Kontakt z przewodem wymaga opanowania zjawisk wynikających z oddziaływania 

pola elektromagnetycznego 

 

 

Rys. 1 Rozkład natężenia pola elektrycznego i magnetycznego na słupie linii 380 kV 

 

 

Rys. 2 Typowa sylwetka montera podczas 
PPN 

Rys. 3 Praktyczny przykład pozycji  z rys. 2 
(obok) 

 

 

 
 

 

 

Rys. 4 Schemat badania efektywności 
ekranowania ubiorów przewodzących do PPN 

Rys.5 Układ pomiaru prądów w układzie 
odizolowanym od ziemi wg PN-EN 60895 
   

 
 

background image

Z3) Przyczyny uszkodzeń przewodów badane są różnymi metodami nowoczesnej 

diagnostyki 

 

 

Rys. 1 Zestaw do diagnostyki linii 
zamontowany do śmigłowca 

Rys.2 Stanowisko do diagnostyki linii 
na pokładzie śmigłowca 

 

 

Rys. 3 Podwyższona temperatura zacisku dławika w.cz. Przyrost temperatury zacisku 
w stosunku do przewodu ok. 60 

o

C. (źr. PSE Wschód) 

 

Rys.4 Podwyższona temperatura uchwytu odciągowego i zbocznikowanie „gorącego” 
połączenia 
 
 

background image

Z4) Wymiana lub montaż przewodów odgromowych i fazowych może odbywać się pod 

napięciem  

 

 

Rys. 1 Rolki rozmieszczane są co ok. 10 m na 
całej długości przęsła 

Rys.2 Moment nakładania rolki obrotowej 

 

 

 

Rys. 3 Przewody wymieniane nawinięte na bębnie 
wymagają aby stanowisko wciągarki było 
ekwipotecjalne 

Rys. 4 Ciągnięte przewody są podczas 
całego procesu uziemione poprzez ruchomy 
blok 

 

 

 

Rys. 5  Schemat  możliwości wymiany przewodu 
fazowego pod napięciem 

Rys.6  Montaż dodatkowej fazy w celu 
wymiany przewodu fazowego pod 
napięciem 

background image

 
 

Z5) Prace eksploatacyjne na przewodach linii przesyłowej pod napięciem  

 

 

Rys. 1 Praca pod napięciem z wózka na 
wiązce trójprzewodowej 

Rys.2  Praca z wózka jezdnego na wiązce 
czteroprzewodowej linii 750 kV 

 

 

Rys. 3 Rozmietlony przewód linii 220 
kV 

Rys. 4 Zaprasowanie złączki reparacyjnej 
pod napięciem (źr. Eltel Rzeszów) 

 

 

 

 

Rys. 5 Uszkodzenia przewodów (ESKOM, RPA) 

 
 
 

background image

 Z6) Prace eksploatacyjne przy przewodach oszynowania stacji przesyłowej pod 

napięciem  

 

1

2

3

4

5

6

7

8

9

4

5

10

 

Rys. 1 Połączenia przewodowe do  aparatury na stacji elektroenergetycznej; 1-, 2-szyny 
zbiorcze, 3-odłacznik szynowy, 4-wyłącznik, 5-przekładnik prądowy, 6-przekładnik 
napięciowy, 7-odłącznik liniowy, 8-ogranicznik przepięć, 9-pole transformatora, 10-pole linii 

 

 

Rys.2

 

Prace pod napięciem na stacji z platform 

izolacyjnych 

Rys. 3 Prace pod napięciem przy 
biegunach odłącznika 

 

 

 

Rys. 4

 

Prace pod napięciem przy oszynowaniu stacji   

z platform izolacyjnych na specjalnych pojazdach 

Rys.5 Prace przy przewodach 
oszynowania przy użyciu podnośnika 
z ramieniem izolacyjnym 

background image

 

Z7) Prace pod napięciem na stacji przy oszynowaniu rurowym  

 

 
 

 

Rys.2 Montaż podestu izolacyjnego 

 

Rys. 3 Wejście na wieże odbywa się po 
drabinie izolacyjnej 

 

Rys. 1 Wieża izolacyjna 

Rys.4 Podnośnik gąsienicowy (źr. folder EdF) 

 

background image

Z8) Efektywność obsługi przewodów linii przesyłowych zapewniają usługi śmigłowcowe   

 

 

Rys. 1 Naprawy sieci z płozy śmigłowca – wymiana odstępnika przewodów 

 

 

Rys. 2 Naprawa rozmielenia przewodu  

Rys. 3 Montaż na przewodach odgromowych 

elementów do odstraszania ptaków  

 

 

 

Rys. 4 Montaż kul sygnalizacyjnych 

Rys.5  Automat do zakładania kul 
sygnalizacyjnych 

 

background image

Literatura 

[1] 

Referaty  XVII  Konferencji  Szkoleniowo  Technicznej:  Elektroenergetyczne  linie 

kablowe i napowietrzne, KABEL’2010, Zakopane 9-12.03.2010 

[2] 

Dudek B., Pilch W.:  Utrzymanie ciągłości zasilania energią elektryczną odbiorców za 

pomocą rozwiązań tymczasowych, Energetyka nr 2, 2010  

[3] 

Dudek  B.,  Pilch  W.:    Systemy  gwarantowanego  zasilania.  Tymczasowe  techniki 

utrzymanie zasilania energią elektryczną, Elektroinfo nr 6, 2010  s. 22-26 

[4] 

Bartodziej 

G., 

Tomaszewski 

M.: 

Problemy 

rozległych 

awarii 

sieci 

elektroenergetycznych, Racibórz 2010 

[5] 

Dobroczek  A.,  Dudek  B.:  Możliwości  zastosowania  stacji  i  pól  przewoźnych, 

Automatyka elektroenergetyczna nr 3, 2010, s. 30-33  

[6] 

Dudek  B.:  Polska  norma  PN-EN  50110  Eksploatacja  urządzeń  elektrycznych 

a projektowane zmiany przepisów państwowych, Elektroinfo nr 9, 2010 s.50-56  

[7] 

Szastałło  J.,  Dzięciołowski  R.,  Dobroczek  A.,  Dudek  B.:  Technika  i  technologie. 

Rozwiązania  tymczasowe.  Ciągłość  zasilania,    Energia  elektryczna.  Biuletyn  branżowy 
PTPiREE nr 9, 2010  s.13-18 

[8] 

Dudek B.: Bezwyłączeniowe techniki eksploatacji sieci przesyłowej, Elektroenergetyka 

nr 2-3, 2010 s.117 - 128 

[9] 

Dudek B.: Prace pod napięciem w sieci dystrybucyjnej – podręcznik INPE nr  32, 2010 

[10] 

Rogiński  L.,  Dudek  B.:  Wymiana  pod  napięciem  przewodów  odgromowych  na 

OPGW w Polsce X Konferencja Prace Pod Napięciem, 17-18 czerwca 2010 r., Łódź  s. 95-
111 

[11] 

Gacek  Z.,  Dudek  B.:  Coraz  bliżej  urządzeń  elektrycznych  –  analiza  bezpiecznych 

odległości  zbliżenia  w praktyce  krajowej  i  międzynarodowej  X  Konferencja  Prace  Pod 
Napięciem, 17-18 czerwca 2010 r., Łódź s. 113-124 

[12] 

Giża  A.,  Dudek  B.,  Nowikow  J.:  Ubiory  ochronne  do  prac  pod  napięciem  – 

wymagania  normalizacyjne,  a  praktyka;    X  Konferencja  Prace  Pod  Napięciem,  17-18 
czerwca 2010 r., Łódź s.159-178 

[13] 

Dudek B.: Prace pod napięciem -  skąd i dokąd zmierzamy, Biuletyn PSE Operator nr 

5, 2010 s. 34-39 

[14] 

PN-EN  50341-1:2005.  Elektroenergetyczne  linie  napowietrzne  prądu  przemiennego 

powyżej 45 kV. Część 1. Wymagania ogólne – Wspólne specyfikacje. 

[15] 

Materiały z Międzynarodowych Konferencji Prac Pod Napięciem ICOLIM: Kesthely 

1992,  Miluza  1994,  Wenecja  1996,  Lizbona  1998,  Madryt  2000,  Berlin  2002,  Bukareszt 
2004, Praga 2006, Toruń 2008. 

[16] 

Kuczkowska  I.,  Argasińska  H.:  Komentarz  do  normy  PN-EN  05100-1,  Warszawa 

2002 r., 

[17] 

Kosztaluk  R.,  Mikulski  J.,  Dąbrowski  J.:  Zawodność  przewodów  odgromowych, 

Przegląd Elektrotechniczny nr 1, 2003 (materiały z Sympozjum EUI’2003), 

[18] 

Strużewska  E.:  Przewody  odgromowe  typu  OPGW  w  liniach  NN  –  doświadczenia 

eksploatacyjne  PSE  SA,  Przegląd  Elektrotechniczny  nr  1,  2005  (materiały  z  Sympozjum 
EUI’2005), 

[19] 

Standardowe specyfikacje techniczne, Wymagania techniczne dla przewodów, przewodów 

odgromowych,  OPGW  oraz  wymagania  dla  osprzętu  przewodów  OPGW,  PSE  –  Operator  S.A. 
dostępne na stronie www.pse-operator.pl.