ramy nazywamy zespól pr

ę

tów spr

ęż

ystych poł

ą

czonych sztywno w taki sposób ze k

ą

ty zawarte

miedzy pr

ę

tami posiadaj

ą

warto

ść

stała bez wzgl

ę

du na stan odkształce

ń

ustroju odkształcenie

poszczególnych pr

ę

tów ramy zale

ż

y od ich sztywno

ś

ci oraz od sposobu skonstruowania ich poł

ą

cze

ń

zale

ż

nie od sposobu oparcia słupów na fundamentach rozrozniamy ramy przgobowe lub sztywno

zamocowane projektowanie sposobów oparcia slopow a fundamentach powinno by

ć

uzale

ż

nione od

rodzaju gruntów budowlanych osiadanie gruntów jest bardziej niebezpieczne dla ram sztywnych ni

ż

dla poł

ą

czonych z fundamentem przegubowych na gruntach na których mo

ż

e nast

ą

pi

ć

nierównomierne osiadanie jest wskazane projektowanie ram przerobowych ramy przerobowe s

ą

równie

ż

mniej wra

ż

liwe na skurcz betonu i wpływ temperatury natomiast w ramach przegubowych

wyst

ę

puj

ą

wi

ę

ksze momenty wymagaj

ą

ce w rozporach ni

ż

w ramach nie przegubowych poł

ą

czenie

rygla ze słupem wykres napr

ęż

e

ń

w naro

ż

nym w

ęź

le ramy o prostym kacie wenetrznym (rys) wykres

napr

ęż

e

ń

w naro

ż

nym w

ęź

le ramy o kocie wenetrznym zaokr

ą

glonym (rys) sposoby zbrojenia

naro

ż

nych elem. ram o małych warto

ś

ciach momentów podporowych (rys) * przy

ś

rednich

warto

ś

ciach momentów podporowych (rys) *przy du

ż

ych warto

ś

ciach momentów podporowych

(rys)płyty fundamentowe fundamenty płytowe zakłada si

ę

gdy; 1)istnieje niewielka no

ś

no

ść

gruntu

lub du

ż

e obci

ąż

enie 2)istnieje wysoki poziom wody gruntowej 3)warunki gruntowe wymagaj

ą

sztywnego fundamentu łagodz

ą

cego wpływy niejednorodno

ś

ci gruntu . grubosc plyty fundamentowej

oraz klas betonu powinny by

ć

tak dobrane aby nie zachodziła konieczno

ść

zbrojenia na przebicie .

stopy płytowe (rys)wsporniki krótkie – zbrojenie zbrojenie wspornika o stosunku af/ h >0,6
(rys0(nale

ż

y stosowa

ć

zbrojenie pionowe) zbrojenie wspornika o stosunku af/h <=0,6 (rys) strzemiona

pionowe w rozstawach nie wi

ę

kszych ni

ż

0,25 h i 150 mm nale

ż

y rozmie

ś

ci

ć

równomiernie na odcinku

od kraw

ę

dzi słupa do wewn

ę

trznej kraw

ę

dzi płytki podporowej .strzemiona poziome nale

ż

y rozmie

ś

ci

ć

równomiernie na wysoko

ś

ci wspornika w odst

ę

pach nie wi

ę

kszych ni

ż

0,25h i 150mmrygile załamany

zbrojenie elementów załamanych przy alfa => 15 stopni (rys)
Płyty krzy

ż

owo zbrojone – płyt

ę

obliczamy jako krzy

ż

owo zbrojon

ą

je

ż

eli:0,5

≤

ly/lx

≤

2,0 i

0,25

≤

bx/by

≤

4,0. Metody obliczania sił wewn

ę

trznych:1.Obliczanie płyty w oparciu o spr

ęż

yst

ą

ich

prac

ę

2.Obliczanie płyty według no

ś

no

ś

ci granicznej-teoria załomów. W płytach krzy

ż

owo zbrojonych

powstaj

ą

napr

ęż

enia rozci

ą

gaj

ą

ce w obu kierunkach Rys. Zbrojenie w płytach krzy

ż

owo zbrojonych

umieszcza si

ę

równolegle do obu kierunków. Im płyt bardziej oddala si

ę

od kształtu kwadratu, tym

moment zginaj

ą

cy dla kierunku podłu

ż

nego jest mniejszy, a zatem potrzebne zbrojenie w kierunku

podłu

ż

nym jest słabsze a

ż

w ko

ń

cu spełnia role wkładek rozdzielczych. Wkładki słabsze nale

ż

y

zawsze umieszcza

ć

na silniejszych. Schematy dotycz

ą

ce jednopolowych płyt krzy

ż

owo zbrojonych,

opartych na czterech kraw

ę

dziach. rys. Płyty krzy

ż

owo zbrojone wieloprz

ę

słowe – obci

ąż

one

równomiernie na swej powierzchni oblicza si

ę

według zasad obowi

ą

zuj

ą

cych w teorii spr

ęż

ysto

ś

ci przy

zało

ż

eniu,

ż

e kraw

ę

dzie poszczególnych płyt układu nie podlegaj

ą

obrotowi. Przykład zast

ę

pczych

schematów obci

ąż

enia ci

ą

głego przy obliczaniu momentów prz

ę

słowych w płycie ci

ą

głej

dziewi

ę

ciopolowej według teorii spr

ęż

ysto

ś

ci. Rys . Maksymalne momenty prz

ę

słowe w polach płyty

wieloprz

ę

słowej wyst

ę

puj

ą

, gdy obci

ąż

enie u

ż

ytkowe (zmienne) p jest rozło

ż

one naprzemiennie, w co

drugim polu płyty. Reakcje podporowe płyt krzy

ż

owo zbrojonych nale

ż

y oblicza

ć

z uwzgl

ę

dnieniem

sposobu podparcia danej kraw

ę

dzi. Siły przypadaj

ą

ce na dan

ą

kraw

ę

d

ź

płyty odpowiadaj

ą

obci

ąż

eniu

przypadaj

ą

cemu na powierzchnie trójk

ą

ta lub trapezu przyległego do danej kraw

ę

dzi. Podział pola

płyty na trójk

ą

ty i trapezy przeprowadza si

ę

według poni

ż

szych zasad: -przy jednakowym sposobie

podparcia dwóch ziej

ą

cych si

ę

kraw

ę

dzi lini

ę

podziału prowadzi si

ę

w naro

ż

u po dwusiecznej; -przy

ró

ż

nych sposobach podparcia lini

ę

prowadzi si

ę

pod katem 30

°

wzgl

ę

dem kraw

ę

dzi swobodnie

podpartej. Rys. Je

ż

eli w polu płyty wyst

ę

puj

ą

otwory nale

ż

y zastosowa

ć

zbrojenie dodatkowe wzdłu

ż

ich obrze

ż

y. Rys. –pasmo skrajne. Rys.

Metody obliczania stropów płaskich: -rozwi

ą

zanie analityczne równania ró

ż

niczkowego; -metody

numeryczne MES, MRS, dla dowolnego układu podpór i warunków brzegowych, -metody
uproszczone(zagadnienia przestrzenne sprowadzone do zagadnie

ń

płaskich): *metoda polska,

*metoda ram wydzielonych, *metoda wydzielonego rygla.
Typy głowic słupów w stropach grzybkowych. Rys.
Strefa docisku – w konstrukcjach betonowych zbrojonych lub niezbrojonych cz

ę

sto mamy do

czynienia z przekazywaniem obci

ąż

enia przez element o mniejszej powierzchni na element o

powierzchni o powierzchni wi

ę

kszej. Ten charakter obci

ąż

enia, okre

ś

lony mianem obci

ąż

e

ń

miejscowych, jest to szczególny przypadek

ś

ciskania. Wytrzymało

ść

na docisk obliczamy wg wzoru: -

bez zbrojenia fcud=

ν

cu*fcd*,

ν

cu=

ω

u-(

σ

cum/fcd*)*(

ω

u-1), - w przekroju ze zbrojeniem na docisk

fcud=

ν

cu*fcd,

ν

cu=

ω

u-(

σ

cum/fcd)*(

ω

u-1),

ω

u=pier(Ac1/Ac0),

σ

cum-

ś

rednie napr

ęż

enie

ś

ciskaj

ą

ce na

powierzchni rozdziału poza powierzchni

ą

docisku, Ac0-pole powierzchni docisku, Ac1-pole

powierzchni rozdziału. Rys. Powierzchnie rozdziału nale

ż

y przyjmowa

ć

zgodnie z zasadami

przedstawionymi na rys, z tym

ż

e w przekroju, na którym działa wi

ę

cej ni

ż

jedno obci

ąż

enie

miejscowe, przyjmowane powierzchnie rozdziału nie mog

ą

pokrywa

ć

si

ę

wzajemnie. Rys.

Zbrojenie strefy docisku – Zbrojenie poprzeczne strefy docisku nale

ż

y projektowa

ć

w postaci siatek

lub uzwojenia. Zbrojenie to powinno by

ć

rozmieszczone w co najmniej trzech warstwach lub zwojach.

Zbrojenie poprzeczne strefy docisku w postaci: Rys.-siatek zgrzewanych, Rys, -uzwojenia, Rys, -
siatek wyginanych, Rys,
Stopy fundamentowe – Stopy

ż

elbetowe pracuj

ą

na zginanie i przebicie. Przy osiowym obci

ąż

eniu

nadajemy podstawie stopy kształty kwadratu, pomimo

ż

e słup posiada kształt prostok

ą

tny lub okr

ą

gły,

a to ze wzgl

ę

du na efekt oszcz

ę

dno

ś

ciowy i statyczny. Stopy zbroi si

ę

siatk

ą

składaj

ą

c

ą

si

ę

z prostych

pr

ę

tów. Powierzchni

ę

zbrojenia wyznacza si

ę

z obliczenia stopy stopy na zginanie. Zginanie

fundamentu spowodowane jest skierowanym ku górze odporem gruntu, który powstaje skutkiem
działania siły obliczeniowej N, przekazywanej przez słup. Schematy do obliczenia stóp
fundamentowych na przebicie: stopa obci

ąż

ona osiowo, - stopa obci

ąż

ona mimo

ś

rodowo: Rys.

Stopy szklankowe – Stosuje si

ę

je pod prefabrykowane słupy

ż

elbetowe hal przemysłowych, estakad

i budynków o prefabrykowanym szkielecie

ż

elbetowym. Rozró

ż

nia si

ę

stopy fundamentowe typy

lekkiego z jedn

ą

odsadzk

ą

oraz typu ci

ęż

kiego z kilkoma odsadzkami. Rys. Po zabetonowaniu

przestrzeni pomi

ę

dzy

ś

ciankami fundamentu szklankowego i słupem oraz po stwardnieniu betonu

praca stopy jest analogiczna jak stóp monolitycznie poł

ą

czonych ze słupami wykonanymi na mokro w

deskowaniu. Obliczenia zbrojenia stopy na zginanie oraz sprawdzenie na przebicie przeprowadza si

ę

tymi samymi metodami jak dla stóp pełnych monolitycznych. Przy obliczaniu zbrojenia stóp
szklankowych nale

ż

y pami

ę

ta

ć

o obliczeniu zbrojenia

ś

cianek szklanki. Zbrojenie szklanki

przeprowadza si

ę

dla obci

ąż

e

ń

słupa powstałych podczas monta

ż

u, to jest ze wzgl

ę

du na: -uderzenia

w czasie pracy d

ź

wigu, -parcie wiatru, -sił

ę

bezwładno

ś

ci. Rys.

Ławy fundamentowe – przy wi

ę

kszych obci

ąż

eniach przekazywanych na fundament oraz przy

słabszych gruntach stosuje si

ę

fundamenty jako ławy pod szeregami słupów, stanowi

ą

ce układy belek

równoległych lub w formie rusztu. Fundamenty ławowe maj

ą

w tym przypadku charakter belek

ci

ą

głych, obci

ąż

onych od dołu odporem gruntu, podporami za

ś

s

ą

słupy. Schemat statyczny

fundamentu o rzucie prostok

ą

tnym pod dwoma słupami: Rys. Kształt ławy powinien by

ć

tak dobrany,

aby

ś

rodek ci

ęż

ko

ś

ci ławy wypadał w miejscu działania wypadkowej sił obci

ąż

aj

ą

cych: -kształtowanie

fundamentu pod dwa słupy, Rys, -przy swobodnym okre

ś

laniu długo

ś

ci wsporników, Rys –Rys, -przy

ograniczeniu długo

ś

ci wsporników, Rys 0 –

ś

rodek ci

ęż

ko

ś

ci. Z uwagi na prac

ę

ławy wskazane jest

wykształcenie w niej wsporników. Długo

ść

wsporników ławy powinna by

ć

tak dobrana, aby momenty

zginaj

ą

ce prz

ę

słowe miały zbli

ż

on

ą

warto

ść

do podporowych. Kształtowanie fundamentów pod grup

ę

słupów: Rys. Wysoko

ść

ławy przyjmuj

ę

si

ę

zwykle równ

ą

1/16-1/10 rozstawu mi

ę

dzy osiami słupów.

W przypadku znacznych obci

ąż

e

ń

stosowane były w ławach skosy przypodporowe.

Płyty fundamentowe – fundamenty płytowe zakłada si

ę

gdy: -istnieje niewielka no

ś

no

ść

gruntu albo

du

ż

e obci

ąż

enie, -istnieje wysoki poziom wody gruntowej, -warunki gruntowe wymagaj

ą

sztywnego

fundamentu łagodz

ą

cego wpływy niejednorodno

ś

ci gruntu. Grubo

ść

płyty fundamentowej oraz klasa

betonu winny by

ć

tak dobrane aby nie zachodziła konieczno

ść

zbrojenia na przebicie. Stropy płytowe:

Rys.
PŁYTY JEDNOKIERUNKOWO ZBROJONE – Schematy statyczne jednoprz

ę

słowych płyt

traktowanych jako pasma jednokierunkowo zbrojone:
- płyta wspornikowa [rys 6] – płyta wolnopodparta na kraw

ę

dziach [rys 6] – płyta jednostronnie

zamocowana i wolnopodparta na 2 dłu

ż

szych kraw

ę

dziach [rys 6].

Schemat statyczny płyty o obwiednia momentów w belce ci

ą

głej w metodzie analizy plastycznej [rys 6]

– M1 – moment w prz

ęś

le skrajnym oraz moment na podporze przyskrajnej M1=±(g+q)/11*leff^2, M2

– moment w prz

ę

słach po

ś

rednich oraz momenty na podporach po

ś

rednich M2=±(g+q)/16*leff^2.

Optymalny stopie

ń

zbrojenia 0,7-1,2%

Do podpory nale

ż

y doprowadzi

ć

bez odgi

ęć

nie mniej ni

ż

1/3 dolnych pr

ę

tów potrzebnych w prz

ęś

le i

nie mniej ni

ż

3 pr

ę

ty na 1m szeroko

ś

ci płyty. Zbrojenie rozdzielcze powinno mie

ć

no

ś

no

ść

nie

mniejsza ni

ż

: - 10% no

ś

no

ś

ci zbrojenia głównego przy obci

ąż

eniu równomiernie rozło

ż

onym, - 25%

no

ś

no

ś

ci zbrojenia głównego przy obc. równomiernie rozło

ż

onym i obc. siłami skupionymi nie

przekraczaj

ą

cych 50% momentów całkowitych.

Zbrojenie płyty wolnopodpartej [rys 7], Zbrojenie płyty cz

ęś

ciowo zamocowanej [rys 7] Zbrojenie płyty

o schemacie wspornikowym [rys 7] Poł

ą

czenie płyty z podci

ą

giem [rys 8]

Za płyt

ę

jednokierunkowo zbrojon

ą

uwa

ż

a si

ę

tak

ą

płyt

ę

, której długo

ść

boków spełniaj

ą

warunek:

lmax/lmin

≥

2

Obliczenia

statyczne

płyt

jednoprz

ę

słowych

wolnopodpartych

lub

wspornikowych

nale

ż

y

przeprowadza

ć

, zakładaj

ą

c spr

ęż

yst

ą

prac

ę

układu. Płyty

ż

elbetowe ci

ą

głe mo

ż

na oblicza

ć

wg teorii

spr

ęż

ysto

ś

ci lub metod

ą

plastycznego wyrównania momentów. Metod

ę

plastycznego wyrównania

momentów mo

ż

na zastosowa

ć

gdy: - zbrojenie płyty wykonuje si

ę

ze stali od A0-AIII, - płyty s

ą

poł

ą

czone monolitycznie z belkami podpieraj

ą

cymi, - grubo

ść

płyty jest dobrana, tak,

ż

e

xeff

≤

0,7xeff,lim, - Mq/Mg

≤

2 – Mq- moment od obc zmiennych. Mg – moment od obc. stałych

STROPY GRZYBKOWE – s

ą

to płyty krzy

ż

owo zbrojone które wspieraj

ą

si

ę

na słupach bez

po

ś

rednictwa belek i s

ą

z tymi słupami sztywno zwi

ą

zane.

Układ trajektorii momentów głównych [rys 11]
Zbrojenie płyty stropowej Zgodnie z przebiegiem trajektorii momentów głównych nale

ż

ałoby zbroi

ć

stropy płaskie czterokierunkowo, stosuj

ą

c ponad to zbrojenie pier

ś

cieniowe w blisko

ś

ci podpory.

Jednak zbrojenie takie wymagałoby du

ż

ego nakładu pracy, dlatego tez stosuje si

ę

prawie wył

ą

cznie

zbrojenie ortogonalne. W stropach płaskich zbrojenie układa si

ę

pasmowo na podstawie

- pasmo wewn

ę

trzne [rys 11], - pasmo skrajne [rys 12]

Metody obl. Stropów płaskich: - rozwi

ą

zanie analityczne równania ró

ż

niczkowego, - metody

numeryczne MES, MRS – dla dowolnego układu podpór i warunków brzegowych. – metody
uproszczone (zagadnienia przestrzenna sprowadzone do zagadnie

ń

płaskich): - metoda paska, -

metoda ram wydzielonych, metoda wydzielonego rygla
Typy głowic słupów w stropach grzybkowych [rys 12]
STROPY KASETONOWE Zastosowanie belek krzy

ż

uj

ą

cych si

ę

pod płyt

ą

, a nie podpartych słupami,

daje tzw. strop kasetonowy. Pod wzgl

ę

dem statycznym stropy tego rodzaju mo

ż

na rozpatrywa

ć

ró

ż

nie. Najprostszy sposób obliczania polega na tym,

ż

e wyznacza si

ę

wymiary przekroju dla jednego

kierunku belek, a belki równoległe do boku dłu

ż

szego daje si

ę

tylko ze wzgl

ę

dów wizualnych i zbroi si

ę

je na Asmin. Korzystniejszy ustrój jest dopiero wtedy, gdy oba układy belek uwa

ż

a si

ę

za

współpracuj

ą

ce. W tym przypadku mo

ż

na si

ę

posłu

ż

y

ć

przy rozwi

ą

zywaniu ustroju: - metod

ą

opart

ą

na teorii siatek spr

ęż

ystych, - metod

ą

polegaj

ą

c

ą

na obliczaniu belek jako rusztu.

Schemat do wyznaczenia obci

ąż

e

ń

dla belek stropu kasetonowego [rys 13]

Poniewa

ż

obc. Całkowite na 1m^2 wynosi q=q1+q2 wi

ę

c q1=q*(l2^4)/(l2^4+l1^4) oraz

q2=q*(l1^4)/(l1^4+l2^4) a obc. belek na 1m przy odst

ę

pach osiowych a i b wynosi: qa=q1*a, qb=q1*b.

Najwi

ę

ksze momenty dla belek obu kierunków rozpi

ę

to

ś

ci w przypadku swobodnego podparcia

wynosz

ą

: - w kierunku l1: M1m=(qa*l1^2)/(8), - w kierunku l2: M2m=(qb*l2^2)/(8). Płyt

ę

stropu

kasetonowego oblicza si

ę

jedn

ą

z metod obliczania płyt krzy

ż

owo zbrojonych.

MIMO

Ś

RODY W UKŁADACH PRZESUWNYCH I NIEPRZESUWNYCH

Mimo

ś

ród niezamierzony ea wyznacza si

ę

jako warto

ść

maksymaln

ą

spo

ś

ród nast

ę

puj

ą

cych: - w

ustrojach

ś

cianowych i szkieletowych o w

ę

złach nieprzesuwnych ea=lcol/600 lub w ustrojach

szkieletowych o w

ę

złach przesuwnych ea=lcol/600*(1=l/n), -ea=h/30, - w konstrukcjach

monolitycznych,

ś

cianach i powłokach ea=10mm lub w konstrukcjach prefabrykowanych z wyj

ą

tkiem

ś

cian i powłok ea=20mm. Lcol – odl. Miedzy punktami podparcia elementu, n – liczba kondygnacji,

licz

ą

c od góry, h - wysoko

ść

przekroju w obl. płaszczy

ź

nie

Mimo

ś

ród konstrukcyjny ee równy jest ilorazowi momentu zginaj

ą

cego Msd i siły podłu

ż

nej Nsd od

obc obliczeniowych. Mimo

ś

ród ten nale

ż

y okre

ś

li

ć

, uwzgl

ę

dniaj

ą

c mo

ż

liwo

ść

przesuwu w

ę

złów w

rozpatrywanej konstrukcji, a tak

ż

e kształt wykresu momentów zginaj

ą

cych na długo

ś

ci elementu.

W elementach znajduj

ą

cych si

ę

w konstrukcjach o w

ę

złach nieprzesuwnych: - przy prostoliniowym

wykresie momentów [rys 19] ee=|(0,6M1sd+0,4M2sd)/(Nsd)|

≥

|(0,4M1sd)/Nsd|, - przy krzywoliniowym

wykresie momentów [rys 19] ee=|M3sd/Nsd|, - w elementach pracuj

ą

cych w układach o w

ę

złach

przesuwnych ee=|Msd/Nsd|. M1sd, m2sd – momenty zginaj

ą

ce na ko

ń

cach elementu |M1sd|

≥

| M2sd|,

M3sd – ekstremalna warto

ść

momentu zgodnie z rys, Msd – ekstremalna warto

ść

momentu na

długo

ś

ci elementu, Nsd – odpowiadaj

ą

ca Msd sił

ą

podłu

ż

na

DŁUGO

ŚĆ

OBLICZENIOWA Dł. oblicz. słupów znajduj

ą

cych si

ę

w układach ramowych mo

ż

na

wyznaczy

ć

na podstawie wzoru l0=ß*lcol. Współ. ß zale

ż

y od stosunku sztywno

ś

ci słupów i rygli

zbiegaj

ą

cych si

ę

w w

ę

złach rozwa

ż

anego słupa (kA, kB) Do okre

ś

lenia sztywno

ś

ci rygli i słupów

wykorzystuje si

ę

ś

redni moduł spr

ęż

ysto

ś

ci betonu Ecm oraz moment bezwładno

ś

ci przekrojów

elementów bez uwzgl

ę

dnienia zbrojenia Jc.

[rys 20] Sposób podparcia ko

ń

ców słupa a.) †: - przesuwnych 2+1/3k, = nieprzesuwnych

0,7+1/(3*(k+1)) b.) ‡: - przesuwnych 1+1/(5kA+1)+ 1/(5kB+1)+ 1/(kA+kB), - nieprzesuw.
0,5+0,25/(kA+1)+0,25/(kB+1).
KA lub Kb = (

∑

(Ecm*Jc)/(leff))/(

∑

(Ecm*Jcol)/(lcol)), kA- dla wezła górnego, kB -dolnego. W przypadku

zamocowania słupa w stropie k=

∞

WSPORNIKI KRÓTKIE [rys 21] Wsporniki krótkie obc. Bezpo

ś

rednio siła skupion

ą

na kraw

ę

dzi górnej

lub po

ś

rednio na wysoko

ś

ci, mog

ą

mie

ć

kształt prostok

ą

tny lub trapezowy. W trapezowych

wspornikach k

ą

t nachylenia dolnej kraw

ę

dzi do poziomu nie mo

ż

e by

ć

mniejsza ni

ż

połowa wysoko

ś

ci

przekroju przysłupowego którego wymiary powinny spełnia

ć

warunek: Fv,sd

≤

Fv,Rd=0,5*v*fcd*b*d

je

ż

eli 0,3<aF/h

≤

1 lub : Fv,sd

≤

Fv,Rd=0,4*v*fcd*b*d je

ż

eli 0,3<aF/h

≤

0,3. b- szeroko

ść

wspornika w

przekroju przysłupowym, h – całkowita wysoko

ść

wspornika w przekroju przysłupowym, d – wysoko

ść

u

ż

yteczna w przekroju przysłupowym, af – odległo

ść

od osi siły obci

ąż

aj

ą

cej do lica słupa, Fv,sd –

oblicz. siła pionowa. Gdy aF/h>0,6 nale

ż

y stosowa

ć

strzemiona pionowe

PŁYTY

JEDNOKIERUNKOWO

ZBROJONE

–

SCHEMATY

STATYCZNE

JEDNOPRZ

Ę

SŁOWYCH

PŁYT

TRAKTOWANYCH

JAKO

PASMA

JEDNOKIERUNKOWO

ZBROJONE:

-

PŁYTA

WSPORNIKOWA

[RYS

6]

–

PŁYTA

WOLNOPODPARTA NA KRAW

Ę

DZIACH [RYS 6] –

PŁYTA

JEDNOSTRONNIE

ZAMOCOWANA

I

WOLNOPODPARTA

NA

2

DŁU

Ż

SZYCH

KRAW

Ę

DZIACH [RYS 6]. SCHEMAT STATYCZNY

PŁYTY O OBWIEDNIA MOMENTÓW W BELCE
CI

Ą

GŁEJ W METODZIE ANALIZY PLASTYCZNEJ

[RYS 6] – M1 – MOMENT W PRZ

ĘŚ

LE SKRAJNYM

ORAZ MOMENT NA PODPORZE PRZYSKRAJNEJ
M1=±(G+Q)/11*LEFF^2,

M2

–

MOMENT

W

PRZ

Ę

SŁACH PO

Ś

REDNICH ORAZ MOMENTY NA

PODPORACH PO

Ś

REDNICH M2=±(G+Q)/16*LEFF^2.

OPTYMALNY STOPIE

Ń

ZBROJENIA 0,7-1,2%DO

PODPORY NALE

Ż

Y DOPROWADZI

Ć

BEZ ODGI

ĘĆ

NIE

MNIEJ

NI

Ż

1/3

DOLNYCH

PR

Ę

TÓW

POTRZEBNYCH W PRZ

ĘŚ

LE I NIE MNIEJ NI

Ż

3

PR

Ę

TY NA 1M SZEROKO

Ś

CI PŁYTY. ZBROJENIE

ROZDZIELCZE POWINNO MIE

Ć

NO

Ś

NO

ŚĆ

NIE

MNIEJSZA NI

Ż

: - 10% NO

Ś

NO

Ś

CI ZBROJENIA

GŁÓWNEGO PRZY OBCI

ĄŻ

ENIU RÓWNOMIERNIE

ROZŁO

Ż

ONYM, - 25% NO

Ś

NO

Ś

CI ZBROJENIA

GŁÓWNEGO

PRZY

OBC.

RÓWNOMIERNIE

ROZŁO

Ż

ONYM I OBC. SIŁAMI SKUPIONYMI NIE

PRZEKRACZAJ

Ą

CYCH

50%

MOMENTÓW

CAŁKOWITYCH.

ZBROJENIE

PŁYTY

WOLNOPODPARTEJ [RYS 7], ZBROJENIE PŁYTY
CZ

ĘŚ

CIOWO ZAMOCOWANEJ [RYS 7] ZBROJENIE

PŁYTY O SCHEMACIE WSPORNIKOWYM [RYS 7]
POŁ

Ą

CZENIE PŁYTY Z PODCI

Ą

GIEM [RYS 8] ZA

PŁYT

Ę

JEDNOKIERUNKOWO ZBROJON

Ą

UWA

Ż

A

SI

Ę

TAK

Ą

PŁYT

Ę

, KTÓREJ DŁUGO

ŚĆ

BOKÓW

SPEŁNIAJ

Ą

WARUNEK: LMAX/LMIN

≥

2 OBLICZENIA

STATYCZNE

PŁYT

JEDNOPRZ

Ę

SŁOWYCH

WOLNOPODPARTYCH

LUB

WSPORNIKOWYCH

NALE

Ż

Y

PRZEPROWADZA

Ć

,

ZAKŁADAJ

Ą

C

SPR

ĘŻ

YST

Ą

PRAC

Ę

UKŁADU. PŁYTY

Ż

ELBETOWE

CI

Ą

GŁE

MO

Ż

NA

OBLICZA

Ć

WG

TEORII

SPR

ĘŻ

YSTO

Ś

CI LUB METOD

Ą

PLASTYCZNEGO

WYRÓWNANIA

MOMENTÓW.

METOD

Ę

PLASTYCZNEGO

WYRÓWNANIA

MOMENTÓW

MO

Ż

NA ZASTOSOWA

Ć

GDY: - ZBROJENIE PŁYTY

WYKONUJE SI

Ę

ZE STALI OD A0-AIII, - PŁYTY S

Ą

POŁ

Ą

CZONE

MONOLITYCZNIE

Z

BELKAMI

PODPIERAJ

Ą

CYMI,

-

GRUBO

ŚĆ

PŁYTY

JEST

DOBRANA, TAK,

Ż

E XEFF

≤

0,7XEFF,LIM, - MQ/MG

≤

2 –

MQ- MOMENT OD OBC ZMIENNYCH. MG – MOMENT
OD OBCPŁYTY KRZY

Ż

OWO ZBROJONE – PŁYT

Ę

OBLICZAMY

JAKO

KRZY

Ż

OWO

ZBROJON

Ą

JE

Ż

ELI:0,5

≤

LY/LX

≤

2,0 I 0,25

≤

BX/BY

≤

4,0. METODY

OBLICZANIA SIŁ WEWN

Ę

TRZNYCH:1.OBLICZANIE

PŁYTY W OPARCIU O SPR

ĘŻ

YST

Ą

ICH PRAC

Ę

2.OBLICZANIE

PŁYTY

WEDŁUG

NO

Ś

NO

Ś

CI

GRANICZNEJ-TEORIA

ZAŁOMÓW.

W

PŁYTACH

KRZY

Ż

OWO

ZBROJONYCH

POWSTAJ

Ą

NAPR

ĘŻ

ENIA ROZCI

Ą

GAJ

Ą

CE W OBU KIERUNKACH

RYS.

ZBROJENIE

W

PŁYTACH

KRZY

Ż

OWO

ZBROJONYCH UMIESZCZA SI

Ę

RÓWNOLEGLE DO

OBU KIERUNKÓW. IM PŁYT BARDZIEJ ODDALA SI

Ę

OD

KSZTAŁTU

KWADRATU,

TYM

MOMENT

ZGINAJ

Ą

CY DLA KIERUNKU PODŁU

Ż

NEGO JEST

MNIEJSZY, A ZATEM POTRZEBNE ZBROJENIE W
KIERUNKU PODŁU

Ż

NYM JEST SŁABSZE A

Ż

W

KO

Ń

CU

SPEŁNIA

ROLE

WKŁADEK

ROZDZIELCZYCH.

WKŁADKI

SŁABSZE

NALE

Ż

Y

ZAWSZE

UMIESZCZA

Ć

NA

SILNIEJSZYCH.

SCHEMATY DOTYCZ

Ą

CE JEDNOPOLOWYCH PŁYT

KRZY

Ż

OWO

ZBROJONYCH,

OPARTYCH

NA

CZTERECH

KRAW

Ę

DZIACH.

RYS.

PŁYTY

KRZY

Ż

OWO

ZBROJONE

WIELOPRZ

Ę

SŁOWE

–

OBCI

ĄŻ

ONE

RÓWNOMIERNIE

NA

SWEJ

POWIERZCHNI OBLICZA SI

Ę

WEDŁUG ZASAD

OBOWI

Ą

ZUJ

Ą

CYCH

W

TEORII

SPR

ĘŻ

YSTO

Ś

CI

PRZY

ZAŁO

Ż

ENIU,

Ż

E

KRAW

Ę

DZIE

POSZCZEGÓLNYCH PŁYT UKŁADU NIE PODLEGAJ

Ą

OBROTOWI.

PRZYKŁAD

ZAST

Ę

PCZYCH

SCHEMATÓW

OBCI

ĄŻ

ENIA

CI

Ą

GŁEGO

PRZY

OBLICZANIU

MOMENTÓW

PRZ

Ę

SŁOWYCH

W

PŁYCIE CI

Ą

GŁEJ DZIEWI

Ę

CIOPOLOWEJ WEDŁUG

TEORII SPR

ĘŻ

YSTO

Ś

CI. RYS . MAKSYMALNE

MOMENTY

PRZ

Ę

SŁOWE

W

POLACH

PŁYTY

WIELOPRZ

Ę

SŁOWEJ

WYST

Ę

PUJ

Ą

,

GDY

OBCI

ĄŻ

ENIE

U

Ż

YTKOWE

(ZMIENNE)

P

JEST

ROZŁO

Ż

ONE NAPRZEMIENNIE, W CO DRUGIM

POLU PŁYTY.







STOPY FUNDAMENTOWE – STOPY

Ż

ELBETOWE

PRACUJ

Ą

NA ZGINANIE I PRZEBICIE.

PRZY

OSIOWYM OBCI

ĄŻ

ENIU NADAJEMY PODSTAWIE

STOPY KSZTAŁTY KWADRATU, POMIMO

Ż

E SŁUP

POSIADA KSZTAŁT PROSTOK

Ą

TNY LUB OKR

Ą

GŁY,

A TO ZE WZGL

Ę

DU NA EFEKT OSZCZ

Ę

DNO

Ś

CIOWY

I

STATYCZNY.

STOPY

ZBROI

SI

Ę

SIATK

Ą

SKŁADAJ

Ą

C

Ą

SI

Ę

Z

PROSTYCH

PR

Ę

TÓW.

POWIERZCHNI

Ę

ZBROJENIA WYZNACZA SI

Ę

Z

OBLICZENIA

STOPY

STOPY

NA

ZGINANIE.

ZGINANIE FUNDAMENTU SPOWODOWANE JEST
SKIEROWANYM KU GÓRZE ODPOREM GRUNTU,
KTÓRY POWSTAJE SKUTKIEM DZIAŁANIA SIŁY
OBLICZENIOWEJ

N,

PRZEKAZYWANEJ

PRZEZ

SŁUP.

SCHEMATY

DO

OBLICZENIA

STÓP

FUNDAMENTOWYCH

NA

PRZEBICIE:

STOPA

OBCI

ĄŻ

ONA

OSIOWO,

-

STOPA

OBCI

ĄŻ

ONA

MIMO

Ś

RODOWO: RYS. STOPY SZKLANKOWE –

STOSUJE SI

Ę

JE POD PREFABRYKOWANE SŁUPY

Ż

ELBETOWE HAL PRZEMYSŁOWYCH, ESTAKAD I

BUDYNKÓW O PREFABRYKOWANYM SZKIELECIE

Ż

ELBETOWYM.

ROZRÓ

Ż

NIA

SI

Ę

STOPY

FUNDAMENTOWE

TYPY

LEKKIEGO

Z

JEDN

Ą

ODSADZK

Ą

ORAZ TYPU CI

ĘŻ

KIEGO Z KILKOMA

ODSADZKAMI.

RYS.

PO

ZABETONOWANIU

PRZESTRZENI

POMI

Ę

DZY

Ś

CIANKAMI

FUNDAMENTU SZKLANKOWEGO I SŁUPEM ORAZ
PO STWARDNIENIU BETONU PRACA STOPY JEST
ANALOGICZNA

JAK

STÓP

MONOLITYCZNIE

POŁ

Ą

CZONYCH ZE SŁUPAMI WYKONANYMI NA

MOKRO W DESKOWANIU. OBLICZENIA ZBROJENIA
STOPY NA ZGINANIE ORAZ SPRAWDZENIE NA
PRZEBICIE PRZEPROWADZA SI

Ę

TYMI SAMYMI

METODAMI

JAK

DLA

STÓP

PEŁNYCH

MONOLITYCZNYCH. PRZY OBLICZANIU ZBROJENIA
STÓP SZKLANKOWYCH NALE

Ż

Y PAMI

Ę

TA

Ć

O

OBLICZENIU

ZBROJENIA

Ś

CIANEK

SZKLANKI.

ZBROJENIE SZKLANKI PRZEPROWADZA SI

Ę

DLA

OBCI

ĄŻ

E

Ń

SŁUPA

POWSTAŁYCH

PODCZAS

MONTA

Ż

U, TO JEST ZE WZGL

Ę

DU NA: -UDERZENIA

W CZASIE PRACY D

Ź

WIGU, -PARCIE WIATRU, -SIŁ

Ę

BEZWŁADNO

Ś

CI. RYS.. PŁYTY FUNDAMENTOWE –

FUNDAMENTY PŁYTOWE ZAKŁADA SI

Ę

GDY: -

ISTNIEJE NIEWIELKA NO

Ś

NO

ŚĆ

GRUNTU ALBO

DU

Ż

E OBCI

ĄŻ

ENIE, -ISTNIEJE WYSOKI POZIOM

WODY

GRUNTOWEJ,

-WARUNKI

GRUNTOWE

WYMAGAJ

Ą

SZTYWNEGO

FUNDAMENTU

ŁAGODZ

Ą

CEGO

WPŁYWY

NIEJEDNORODNO

Ś

CI

GRUNTU. GRUBO

ŚĆ

PŁYTY FUNDAMENTOWEJ

ORAZ KLASA BETONU WINNY BY

Ć

TAK DOBRANE

ABY NIE ZACHODZIŁA KONIECZNO

ŚĆ

ZBROJENIA

NA PRZEBICIE. STROPY PŁYTOWE: RYS.STREFA
DOCISKU – W KONSTRUKCJACH BETONOWYCH
ZBROJONYCH

LUB

NIEZBROJONYCH

CZ

Ę

STO

MAMY

DO

CZYNIENIA

Z

PRZEKAZYWANIEM

OBCI

ĄŻ

ENIA

PRZEZ

ELEMENT

O

MNIEJSZEJ

POWIERZCHNI NA ELEMENT O POWIERZCHNI O
POWIERZCHNI

WI

Ę

KSZEJ.

TEN

CHARAKTER

OBCI

ĄŻ

ENIA, OKRE

Ś

LONY MIANEM OBCI

ĄŻ

E

Ń

MIEJSCOWYCH,

JEST

TO

SZCZEGÓLNY

PRZYPADEK

Ś

CISKANIA.

WYTRZYMAŁO

ŚĆ

NA

DOCISK OBLICZAMY WG WZORU: - BEZ ZBROJENIA
FCUD=

ν

CU*FCD*,

ν

CU=

ω

U-(

σ

CUM/FCD*)*(

ω

U-1), - W

PRZEKROJU

ZE

ZBROJENIEM

NA

DOCISK

FCUD=

ν

CU*FCD,

ν

CU=

ω

U-(

σ

CUM/FCD)*(

ω

U-1),

ω

U=

PIER

(AC1/AC0),

σ

CUM-

Ś

REDNIE NAPR

ĘŻ

ENIE

Ś

CISKAJ

Ą

CE NA POWIERZCHNI ROZDZIAŁU POZA

POWIERZCHNI

Ą

DOCISKU,

AC0-POLE

POWIERZCHNI DOCISKU, AC1-POLE POWIERZCHNI
ROZDZIAŁU. RYS. POWIERZCHNIE ROZDZIAŁU
NALE

Ż

Y PRZYJMOWA

Ć

ZGODNIE Z ZASADAMI

PRZEDSTAWIONYMI NA RYS, Z TYM

Ż

E W

PRZEKROJU, NA KTÓRYM DZIAŁA WI

Ę

CEJ NI

Ż

JEDNO OBCI

ĄŻ

ENIE MIEJSCOWE, PRZYJMOWANE

POWIERZCHNIE ROZDZIAŁU NIE MOG

Ą

POKRYWA

Ć

SI

Ę

WZAJEMNIE. RYS.

ZBROJENIE

STREFY DOCISKU

– ZBROJENIE

POPRZECZNE

STREFY

DOCISKU

NALE

Ż

Y

PROJEKTOWA

Ć

W

POSTACI

SIATEK

LUB

UZWOJENIA.

ZBROJENIE

TO

POWINNO

BY

Ć

ROZMIESZCZONE

W

CO

NAJMNIEJ

TRZECH

WARSTWACH

LUB

ZWOJACH.

ZBROJENIE

POPRZECZNE STREFY DOCISKU W POSTACI: RYS.-
SIATEK ZGRZEWANYCH, RYS, -UZWOJENIA, RYS, -
SIATEK WYGINANYCH, STROPY GRZYBKOWE – S

Ą

TO

PŁYTY

KRZY

Ż

OWO

ZBROJONE

KTÓRE

WSPIERAJ

Ą

SI

Ę

NA SŁUPACH BEZ PO

Ś

REDNICTWA

BELEK I S

Ą

Z TYMI SŁUPAMI SZTYWNO ZWI

Ą

ZANE.

UKŁAD TRAJEKTORII MOMENTÓW GŁÓWNYCH
[RYS 11] ZBROJENIE PŁYTY STROPOWEJ ZGODNIE
Z

PRZEBIEGIEM

TRAJEKTORII

MOMENTÓW

GŁÓWNYCH

NALE

Ż

AŁOBY

ZBROI

Ć

STROPY

PŁASKIE

CZTEROKIERUNKOWO,

STOSUJ

Ą

C

PONAD

TO

ZBROJENIE

PIER

Ś

CIENIOWE

W

BLISKO

Ś

CI PODPORY. JEDNAK ZBROJENIE TAKIE

WYMAGAŁOBY

DU

Ż

EGO

NAKŁADU

PRACY,

DLATEGO TEZ STOSUJE SI

Ę

PRAWIE WYŁ

Ą

CZNIE

ZBROJENIE

ORTOGONALNE.

W

STROPACH

PŁASKICH ZBROJENIE UKŁADA SI

Ę

PASMOWO NA

PODSTAWIE - PASMO WEWN

Ę

TRZNE [RYS 11], -

PASMO

SKRAJNE

[RYS

12]

METODY

OBL.

STROPÓW

PŁASKICH:

-

ROZWI

Ą

ZANIE

ANALITYCZNE RÓWNANIA RÓ

Ż

NICZKOWEGO, -

METODY

NUMERYCZNE

MES,

MRS

–

DLA

DOWOLNEGO UKŁADU PODPÓR I WARUNKÓW
BRZEGOWYCH.

–

METODY

UPROSZCZONE

(ZAGADNIENIA PRZESTRZENNA SPROWADZONE
DO ZAGADNIE

Ń

PŁASKICH): - METODA PASKA, -

METODA

RAM

WYDZIELONYCH,

METODA

WYDZIELONEGO RYGLA TYPY GŁOWIC SŁUPÓW W
STROPACH GRZYBKOWYCH [RYS 12]ZBROJENIE
STROPÓW

GRZYBKOWYCH. ZBROJENIE

PŁYTY

WYKONUJE

SI

Ę

ODDZIELNIE

DLA

PASMA

GŁOWICOWEGO

I

MI

Ę

DZYGŁOWICOWEGO

PRZYJMUJ

Ą

C STAŁE ZBROJENIE W TYCH PASMACH

POMIMO

KRZYWOLINIOWEGO

WYKRESU

MOMENTÓW.

ZBROJENIE

ZA

POMOC

Ą

ODDZIELNYCH

PR

Ę

TÓW

(MI

Ę

DZYGŁOWICOWE)

(RYS52). W PASMACH MI

Ę

DZYGŁOWICOWYCH Z

KA

Ż

DEGO

PRZ

Ę

SŁA

POŁ

Ą

CZENIE

PR

Ę

TÓW

DOLNYCH ODGINA SI

Ę

NA PODPORY A W PASMACH

GŁOWICOWYCH WYCI

Ą

GANA JEST WI

Ę

KSZA ILO

ŚĆ

ZBROJENIA NAD

PODPORAMI W ZWI

Ą

ZKU Z

POWY

Ż

SZYM PRZY ODGI

Ę

CIU POŁOWY PR

Ę

TÓW

NAD PODPORAMI NALE

Ż

Y DOŁO

Ż

Y

Ć

PR

Ę

TY TZW

PŁYWAJ

Ą

CE

LUB

ZASTOSOWA

Ć

L/3

ODGI

ĘĆ

PR

Ę

TÓW. MO

Ż

NA RÓWNIE

Ż

STOSOWA

Ć

WKŁADKI

NA

MOMENTY

PRZ

Ę

SŁOWE

I

PODPOROWE,

STOSUJ

Ą

C TEN TYP ZBROJENIA, ZBROJENIE NALE

Ż

Y

ROZMIE

Ś

CI

Ć

W NAST

Ę

PUJ

Ą

CY SPOSÓB (RYS53).

DOPROWADZAJ

Ą

C PR

Ę

TY DO GŁOWICY NALE

Ż

Y

PRZEDŁU

Ż

Y

Ć

POZA KRAW

Ę

D

Ź

GRZYBKA NA CO

NAJMNIEJ

20CM.

PRZEDSTAWIONY

SCHEMAT

ZBROJENIA OBOWI

Ą

ZUJE W JEDNYM I DRUGIM

KIERUNKU I NADAJE SI

Ę

DO ZBROJENIA SIATKAMI

TYPU

Q.

STOSUJ

Ą

C

ZBROJENIE

SIATKAMI

NAJCZ

ĘŚ

CIEJ

B

Ę

DZIEMY

STOSOWA

Ć

SIATKI

PODWÓJNE O WYMIARACH 0,7L

1

X0,7L

2

ORAZ 0,6L

1

X0,6L

2

DLA ZBROJENIA PRZ

Ę

SŁOWEGO W PASMACH

GŁOWICOWYCH. SCHEMAT ZBROJENIA PASMA
GŁOWICOWEGO

(RYS54STROPY

PREFABRYKOWANE (RYS81). PŁYTY TE UKŁADA SI

Ę

A PODCI

Ą

GACH LUB

Ś

CIANACH NO

Ś

NYCH Z

ZASTOSOWANIEM

WYRÓWNAWCZEJ

WARSTWY

CEMENTOWEJ.

WIE

Ń

CE

NA

PO

Ś

REDNICH

PODPORACH STROPÓW ZBROI SI

Ę

ZA POMOC

Ą

CONAJMNIEJ 3

Φ

12MM, NATOMIAST NA SKRAJNYCH

PODPORACH STOSUJE SI

Ę

CO NAJMNIEJ 4

Φ

10MM.

STRZEMIONA ORAZ GŁÓWNE PR

Ę

TY NADPRO

Ż

Y I

PODCI

Ą

GÓW NALE

Ż

Y PRZYJMOWA

Ć

ZGODNIE Z

POTRZEBAMI

WYTRZYMAŁO

Ś

CIOWYMI.

W

OBLICZENIACH STATYCZNYCH PRZYJMUJE SI

Ę

Ż

E

PŁYTY WIELOKANAŁOWE ZASADNICZO PRACUJ

Ą

JAKO ELEMENTY WOLNOPODPARTE NA DZIAŁANIE
MAX

MOMENTU

PRZ

Ę

SŁOWEGO.

ROZPI

Ę

TO

ŚĆ

TEORETYCZNA L W ODNIESIENIACH STATYCZNYCH
PRZYJMUJE SI

Ę

RÓWNA SUMIE ROZPI

Ę

TO

Ś

CI L

0

I

SZEROKO

Ś

CI C OPARCIA NA

Ś

CIANIE. GÓRNE

ZBROJENIE PŁYTY PRZY PODPORACH PRZYJMUJE
SI

Ę

WYCHODZ

Ą

C Z ZAŁO

Ż

ENIA

Ż

E MOMENT

CZ

ĘŚ

CIOWEGO

UTWIERDZENIA

NA

PODPORZE

WYNOSI 1/5 MAX MOMENTU PRZ

Ę

SŁOWEGO. PŁYTY

W LICU PODPÓR SPRAWDZA SI

Ę

NA DZIAŁANIE

GŁÓWNYCH NAPR

ĘŻ

E

Ń

ROZCI

Ą

GAJ

Ą

CYCH

STROPY KASETONOWE. S

Ą

TO UKŁADY BELEK

PRZECINAJ

Ą

CYCH SI

Ę

POD KATEM PROSTYM O

ROZSTAWIE A I B RÓWNYM.

Ż

EBRA W GÓRNEJ

CZ

ĘŚ

CI ST

ĘŻ

A

Ż

ELBETOWA MONOLITYCZNA PŁYTA

STROPOWA WYKONANA WSPÓLNIE Z

Ż

EBRAMI

(RYS107). ZASADY KONSTRUOWANIA, OBLICZANIA
STROPÓW: 1)

Ż

EBRA W OBU KIERUNKACH POWINNY

MIE

Ć

WYSOKO

ŚĆ

1/25 DO 1/20 L

Y

(KRÓTSZA

ROZPI

Ę

TO

ŚĆ

), GDY OSIOWY ROZSTAW

Ż

EBER: A I

B< 1M –STROP G

Ę

STO

Ż

EBROWY, A I B >1M –RUSZT

BELKOWY. 2)NAJKORZYSTNIEJ JEST GDY L

X

=L

Y

.STROP

NALE

Ż

Y

PROJEKTOWA

Ć

TAK

ABY

ZACHOWANY BYŁ WARUNEK 0,5< L

X

/L

Y

<2, GDY L

X

/L

Y

>2 –TO W STROPIE PRACUJ

Ą

TYLKO

Ż

EBRA O

MNIEJSZEJ ROZPI

Ę

TO

Ś

CI. 3)PŁYT

Ę

ZAMOCOWAN

Ą

NA

OBWODZIE

KASETONU

PRZYJMUJE

SI

Ę

GRUBO

Ś

CI >4CM. ZBROJENIE

Φ

4,5 DO 6 O

ROZPI

Ę

TO

Ś

CI

>12CM.

4)PRZY

JEDNAKOWEJ

WYSOKO

Ś

CI

Ż

EBER

STROPOWYCH

DOLNE

ZBROJENIE KRÓTSZYCH BELEK UMIESZCZA SI

Ę

NI

Ż

EJ, NAD NIMI KRZY

Ż

UJ

Ą

CE SI

Ę

ZBROJENIE

DRUGIEGO

KIERUNKU

(WI

Ę

KSZE

MOMENTY

ZGINAJ

Ą

CE S

Ą

PRZENOSZONE PRZEZ SIŁY O

WI

Ę

KSZYCH RAMIONACH). 5)NA PODPORACH

Ż

EBRA

STROPOWE

NALE

Ż

Y

ZWI

Ę

KSZY

Ć

LUB

MONOLITYCZNIE

POŁ

Ą

CZY

Ć

Z

PODCI

Ą

GAMI.

6)

Ż

EBRA STROPOWE OBLICZA SI

Ę

NA PODSTAWIE

ZAŁO

Ż

ENIA,

Ż

E S

Ą

ONE PODPARTE SWOBODNIE NA

PODPORACH;

KONSTRUKCYJNIE

STOSUJE

SI

Ę

PR

Ę

TY

ODGI

Ę

TE

DLA

PRZYJ

Ę

CIA

PRZYPODPOROWYCH MOMENTÓW CZ

ĘŚ

CIOWEGO

ZAMOCOWANIA (RYS108).WIELKO

ŚĆ

MOMENTÓW

ZGINAJ

Ą

CYCH DLA STROPÓW KASETONOWYCH

OBLICZA SI

Ę

PODOBNIE JAK PRZY PŁYTACH

KRZY

Ż

OWO –ZBROJONYCH Z T

Ą

RÓ

Ż

NIC

Ą

,

Ż

E

OBLICZENIA

DLA:

-POWIERZCHNI

Q

X(Y)

PRZY

OBLICZANIU

MOMENTÓW

NALE

Ż

Y

POMNO

Ż

Y

Ć

PRZEZ

ROZSTAW

Ż

EBER

A(B),

-SZTYWNO

ŚĆ

OBLICZY

Ć

JAK DLA PRZEKROJU TEOWEGO. STROPY

KASETONOWE MOG

Ą

BY

Ć

WYKORZYSTYWANE

JAKO JAWNE LUB UKRYTE (RYS109MOMENTY W
SLUPACH

SKRAJNYCH

MG=((G+P)*LO^2))/12*IG/

Σ

I,MD=..,W

SLUPACH

SRODKOWYCH WILKOOSCI MONENTOW MO

Ż

NA

OBLICZ Z ZALEZNOSCI MG=((P*LO1^2+G*(LO1^2-
LO2^2))/12 * IG/

Σ

I STROP BELKOWY MIARODAJNY

MOMENT PODPOROWY MI=0.5[

α

I-1(GI-1+QI-1)LYLX

(I-

1)

+

α

I(GI+QI)LYLX]

MOMENT

PRZESŁOWY

(PRZESLO

WEWNETRZNE)MMAX=(MOZ

(G+Q/2)+MO,W(Q/2)

DLUGOSC

OBLICZENIOWA

SPOSÓB PODPARCIA KO

Ń

CÓW SŁUPA A.) †: -

PRZESUWNYCH

2+1/3K,

=

NIEPRZESUWNYCH

0,7+1/(3*(K+1)) B.) ‡: - PRZESUWNYCH 1+1/(5KA+1)+
1/(5KB+1)+

1/(KA+KB),

-

NIEPRZESUW.

0,5+0,25/(KA+1)+0,25/(KB+1).

KA

LUB

KB

=

(

∑

(ECM*JC)/(LEFF))/(

∑

(ECM*JCOL)/(LCOL)), KA- DLA

WEZŁA GÓRNEGO, KB -DOLNEGO. W PRZYPADKU
ZAMOCOWANIA SŁUPA W STROPIE K=

∞

RYSY

PROSTOPADŁE W ELEMENTACH

Ż

ELBETOWYCH-

ZAŁO

Ż

ENIA WZORYZAŁO

Ż

ENIA:1BETON I STAL S

Ą

MATERIAŁAMI

LINIOWO-

SPR

ĘŻ

YSTYMI2.,PRZEKRÓJ

PŁASKI

PRZED

ODKSZTAŁCENIEM

POZOSTAJE

PŁASKI

PO

ODKSZTAŁCENIU3.ODKSZTAŁCENIA ZBROJENIA I
OTACZAJ

Ą

CEGO

BETONU

S

Ą

RÓWNE

DO

MOMENTU

ZARYSOWANIA4WPŁYW

PEŁZANIA

BETONU UWZGL

Ę

DNIA SI

Ę

POPRZEZ REDUKCJ

Ę

MODUŁU SPR

ĘŻ

YSTO

Ś

CI BETONU 5PRZYJMUJE

SI

Ę

,

Ż

E ELEMENT

Ż

ELBETOWY MO

Ż

E WYST

Ą

PI

Ć

W

JEDNEJ

Z

DWÓCH

FAZ:

FAZA

I

–

EL.

NIEZARYSOWANYFAZA II – EL. ZARYSOWANY,
PRZEKRÓJ

PRZEZ

RYS

Ę

SZEROKO

ŚĆ

RYS

PROSTOPADŁYCH

DO

OSI

ELEMENTUWK=

β

*SRM*

εεεε

SM,RYSY PROSTOPADŁE –

SPOWODOWANE

MOMENTEM

β

-

WSP.

WYRA

Ż

AJ

Ą

CY

STOSUNEK

OBLICZENIOWY

SZEROKO

Ś

CI RYSY DO RYSY

Ś

REDNIEJSRM -

Ś

REDNI

ROZSTAW

RYS

SM

-

Ś

REDNIE

ODKSZTAŁCENIE ZBROJENIA ROZCI

Ą

GANEGO20.

UGI

Ę

CIE ELEMENTU

Ż

ELBETOWEGO-SZTYWNO

ŚĆ

PRZEKROJU

NIEZARYSOWANEGO,FAZA

I

–

PRZEKRÓJ

NIEZARYSOWANY

BO=ECM*J1B–

SZTYWNO

ŚĆ

,SZTYWNO

ŚĆ

PRZEKROJU – UGI

Ę

CIE

DŁUGOTRWAŁEFAZA I B

∞

=EC,EFF*J1, J1- MOMENT

BEZWŁADNO

Ś

CI PRZEKROJU SPROWADZONEGO

NIEZARYSOWANEGO (FAZA IA W ZGINANIU)ECM -
MODUŁ

SPR

ĘŻ

YSTO

Ś

CI

Ś

REDNI

BETONUEC,EFF=(ECM)/(1+

φ

(T,LO))C,EEFF21

ZBROJENIE

MINIMALNE

POLE

PRZEKROJU

ZBROJENIA

NIE

MO

Ż

E

BY

Ć

MNIEJSZE

OD

WYMAGANEGO Z UWAGI NA OGRANICZENIA
SZEROKO

Ś

CI RYS W KONSTRUKCJI A PONADTO -W

ELEMENTACH ZGINANYCH BEZ UDZIAŁU SIŁY
PODŁU

Ż

NEJ

POLE

PRZEKROJU

ZBROJENIA

ROZCI

Ą

GANEGO NIE MO

Ż

E BY

Ć

MNIEJSZE NI

Ż

WYNIKAJ

Ą

CE

Z

PORÓWNANIA

NO

Ś

NO

Ś

CI

PRZEKROJU

ZELBETOWEGO

W

FAZIE

2

Z

NO

Ś

NO

Ś

CI

Ą

PRZEKROJU BETONOWEGO W FAZIE 1

OBLICZONA PRZY ZAŁO

Ż

ENIU ZE NAPR

ĘŻ

ENIE W

BETONIE NA KRAW

Ę

DZI ROZCIAGANIEJ OSI

Ą

GA

WARTO

ŚĆ

δ

CT=1.3FCTMDLA

PRZEKROJU

PROSTOK

Ą

TNEGO ORAZ PRZEKROJU TEOWEGO Z

POLKA

W

STREFIE

Ś

CISKANEJ

MO

Ż

NA

PRZYJMOWA

Ć

*

AS1,MIN=0.26

(FCTM/FYK)*BD

,AS1MIN=0,0013BD FCTM-SREDNIA WYTRZ,BETO.
NA ROZCIAG. FYK-CHARAK.GRANIC.PLAST.STALI
.W

ELEMENTACH

ROZCIAGANYCH

POLE

PRZEKROJU ZBROJENIA PODŁU

Ż

NEGO NIE MO

Ż

E

BY

Ć

MNIEJSZ NI

Ż

* AS1,MIN=0,002BH AS2,MIN=

0,002

BHW

ELEMENTACH

SCISKANYCH

SUMARYCZNE

POLA

PRZEKROJU

ZBROJENIA

PODUZNEGO NIE MO

Ż

E BY

Ć

MNIEJSZE NI

Ż

*

AS1,MIN=0,15(NSD/FYD),

AS1,MIN=0,003ACAC-

POLE

PRZEKROJU

BETONU

,FYD-

OBLICZ.GRANIC.STALI.

POJECIE

I

PODZIAL

STANOW GRANICZNYCH PRZE STAN GARNAICZNY
ROZUMIEMY STAN PO PRZEKROCZENIU KTÓREGO
KONSTRUKCJA LUB JEJ FRAGMENTY PRZESTAJ

Ą

SPEŁNIA

Ć

WYMAGANIA

STAWIANE

JEJ

W

ZAKRESIE NO

Ś

NO

Ś

CI I UZYTKOWALNOSCI . STANY

GRANICZNE –1)STAN GRANICZ. NO

Ś

NO

Ś

CI SGN

:SG, WYCZERPANIA NO

Ś

NO

Ś

CI MIARODAJNYCH

PRZEKROJÓW

CZY

FRAGMETOW

KONST.,SG

UTRATY

STATECZNOSCI

ELEMENTOW

SCISKANYCH(POD WPLYWEM DZIALEJACEJ SILY
ELEMENT TRACI STATECZNOSC),SG ZNISZCZENIA
W

WYNIKU

ZM

Ę

CZENIA

SPOWODOWANEGO

DZIAŁANIEM

OBCI

ĄŻ

E

Ń

WIELOKROTNIE

ZMIENNYCH

2)

STAN

GRANICZNY

UZYTKOWALNOCI,SGU

:

SG

ZARYSOWANIA(PEKNIECIA RYSY), SG UGIECIA,SG
NAPREZEN ( TEZ KONST SPREZONE. UGI

Ę

CIE

ELEMENTU

Ż

ELBETOWEGO-SZTYWNO

ŚĆ

PRZEKROJU ZARYSOWANEGOFAZA II – PRZEKRÓJ
ZARYSOWANY

BO=[(ECM*J11))/(1-

β

1*

β

2*(MCR/MSD)2*(1-(J11/J1))]*J11) J11- MOMENT

BEZWŁADNO

Ś

CI PRZEKROJU SPROWADZONEGO

ZARYSOWANEGO (FAZA IIA W ZGINANIU)MCR-
MOMENT RYSUJ

Ą

CYMSD- MOMENT OD OBC.

1.ŁYTY

JEDNOKIERUNKOWO

ZBROJONE

OPTYMALNY STOPIE

Ń

. METOD

Ę

PLASTYCZNEGO

WYRÓWNANIA MOMENTÓW PŁYTY KRZY

Ż

OWO

ZBROJONE WIELOPRZ

Ę

SŁOWE

2.STOPY

fundamentowe

STOPY

szklankowe

PŁYTYfubdamentowe.STREFA DOCISKU
3.ZBROJENIE

STREFY,

STROPY

GRZYBKOWE

ZBROJENIE PŁYTY STROPOWEJ METODY OBL.
STROPÓW

PŁASKICHZBROJENIE

STROPÓW

GRZYBKOWYCH. STROPY PREFABRYKOWANE
4.STROPY

KASETONOWE.

STROP

DLUGOSC

OBLICZENIOWA

RYSY

PROSTOPADŁE

W

ELEMENTACH

Ż

ELBETOWYCH20.

UGI

Ę

CIE

ELEMENTU

Ż

ELBETOWEGO.

PŁYTY JEDNOKIERUNKOWO ZBROJONE – SCHEMATY STATYCZNE JEDNOPRZ

Ę

SŁOWYCH

PŁYT

TRAKTOWANYCH

JAKO

PASMA

JEDNOKIERUNKOWO

ZBROJONE:

-

PŁYTA

WSPORNIKOWA [RYS 6] – PŁYTA WOLNOPODPARTA NA KRAW

Ę

DZIACH [RYS 6] – PŁYTA

JEDNOSTRONNIE ZAMOCOWANA I WOLNOPODPARTA NA 2 DŁU

Ż

SZYCH KRAW

Ę

DZIACH

[RYS 6]. SCHEMAT STATYCZNY PŁYTY O OBWIEDNIA MOMENTÓW W BELCE CI

Ą

GŁEJ W

METODZIE ANALIZY PLASTYCZNEJ [RYS 6] – M1 – MOMENT W PRZ

ĘŚ

LE SKRAJNYM ORAZ

MOMENT NA PODPORZE PRZYSKRAJNEJ M1=±(G+Q)/11*LEFF^2, M2 – MOMENT W
PRZ

Ę

SŁACH

PO

Ś

REDNICH

ORAZ

MOMENTY

NA

PODPORACH

PO

Ś

REDNICH

M2=±(G+Q)/16*LEFF^2.
OPTYMALNY STOPIE

Ń

ZBROJENIA 0,7-1,2%DO PODPORY NALE

Ż

Y DOPROWADZI

Ć

BEZ

ODGI

ĘĆ

NIE MNIEJ NI

Ż

1/3 DOLNYCH PR

Ę

TÓW POTRZEBNYCH W PRZ

ĘŚ

LE I NIE MNIEJ NI

Ż

3

PR

Ę

TY NA 1M SZEROKO

Ś

CI PŁYTY. ZBROJENIE ROZDZIELCZE POWINNO MIE

Ć

NO

Ś

NO

ŚĆ

NIE MNIEJSZA NI

Ż

: - 10% NO

Ś

NO

Ś

CI ZBROJENIA GŁÓWNEGO PRZY OBCI

ĄŻ

ENIU

RÓWNOMIERNIE ROZŁO

Ż

ONYM, - 25% NO

Ś

NO

Ś

CI ZBROJENIA GŁÓWNEGO PRZY OBC.

RÓWNOMIERNIE ROZŁO

Ż

ONYM I OBC. SIŁAMI SKUPIONYMI NIE PRZEKRACZAJ

Ą

CYCH 50%

MOMENTÓW CAŁKOWITYCH. ZBROJENIE PŁYTY WOLNOPODPARTEJ [RYS 7], ZBROJENIE
PŁYTY CZ

ĘŚ

CIOWO ZAMOCOWANEJ [RYS 7] ZBROJENIE

PŁYTY O SCHEMACIE

WSPORNIKOWYM [RYS 7] POŁ

Ą

CZENIE PŁYTY Z PODCI

Ą

GIEM [RYS 8] ZA PŁYT

Ę

JEDNOKIERUNKOWO ZBROJON

Ą

UWA

Ż

A SI

Ę

TAK

Ą

PŁYT

Ę

, KTÓREJ DŁUGO

ŚĆ

BOKÓW

SPEŁNIAJ

Ą

WARUNEK: LMAX/LMIN

≥

2 OBLICZENIA STATYCZNE PŁYT JEDNOPRZ

Ę

SŁOWYCH

WOLNOPODPARTYCH LUB WSPORNIKOWYCH NALE

Ż

Y PRZEPROWADZA

Ć

, ZAKŁADAJ

Ą

C

SPR

ĘŻ

YST

Ą

PRAC

Ę

UKŁADU. PŁYTY

Ż

ELBETOWE CI

Ą

GŁE MO

Ż

NA OBLICZA

Ć

WG TEORII

SPR

ĘŻ

YSTO

Ś

CI LUB METOD

Ą

PLASTYCZNEGO WYRÓWNANIA MOMENTÓW.

METOD

Ę

PLASTYCZNEGO WYRÓWNANIA MOMENTÓW MO

Ż

NA ZASTOSOWA

Ć

GDY: -

ZBROJENIE PŁYTY WYKONUJE SI

Ę

ZE STALI OD A0-AIII, - PŁYTY S

Ą

POŁ

Ą

CZONE

MONOLITYCZNIE Z BELKAMI PODPIERAJ

Ą

CYMI, - GRUBO

ŚĆ

PŁYTY JEST DOBRANA, TAK,

Ż

E

XEFF

≤

0,7XEFF,LIM, - MQ/MG

≤

2 – MQ- MOMENT OD OBC ZMIENNYCH. MG – MOMENT OD OBC

PŁYTY KRZY

Ż

OWO ZBROJONE – PŁYT

Ę

OBLICZAMY JAKO KRZY

Ż

OWO ZBROJON

Ą

JE

Ż

ELI:0,5

≤

LY/LX

≤

2,0

I

0,25

≤

BX/BY

≤

4,0.

METODY

OBLICZANIA

SIŁ

WEWN

Ę

TRZNYCH:1.OBLICZANIE PŁYTY W OPARCIU O SPR

ĘŻ

YST

Ą

ICH PRAC

Ę

2.OBLICZANIE

PŁYTY WEDŁUG NO

Ś

NO

Ś

CI GRANICZNEJ-TEORIA ZAŁOMÓW. W PŁYTACH KRZY

Ż

OWO

ZBROJONYCH POWSTAJ

Ą

NAPR

ĘŻ

ENIA ROZCI

Ą

GAJ

Ą

CE W OBU KIERUNKACH RYS.

ZBROJENIE W PŁYTACH KRZY

Ż

OWO ZBROJONYCH UMIESZCZA SI

Ę

RÓWNOLEGLE DO OBU

KIERUNKÓW. IM PŁYT BARDZIEJ ODDALA SI

Ę

OD KSZTAŁTU KWADRATU, TYM MOMENT

ZGINAJ

Ą

CY DLA KIERUNKU PODŁU

Ż

NEGO JEST MNIEJSZY, A ZATEM POTRZEBNE

ZBROJENIE W KIERUNKU PODŁU

Ż

NYM JEST SŁABSZE A

Ż

W KO

Ń

CU SPEŁNIA ROLE

WKŁADEK ROZDZIELCZYCH. WKŁADKI SŁABSZE NALE

Ż

Y ZAWSZE UMIESZCZA

Ć

NA

SILNIEJSZYCH.

SCHEMATY

DOTYCZ

Ą

CE

JEDNOPOLOWYCH

PŁYT

KRZY

Ż

OWO

ZBROJONYCH, OPARTYCH NA CZTERECH KRAW

Ę

DZIACH. RYS.

PŁYTY KRZY

Ż

OWO ZBROJONE WIELOPRZ

Ę

SŁOWE – OBCI

ĄŻ

ONE RÓWNOMIERNIE NA SWEJ

POWIERZCHNI OBLICZA SI

Ę

WEDŁUG ZASAD OBOWI

Ą

ZUJ

Ą

CYCH W TEORII SPR

ĘŻ

YSTO

Ś

CI

PRZY ZAŁO

Ż

ENIU,

Ż

E KRAW

Ę

DZIE POSZCZEGÓLNYCH PŁYT UKŁADU NIE PODLEGAJ

Ą

OBROTOWI. PRZYKŁAD ZAST

Ę

PCZYCH SCHEMATÓW OBCI

ĄŻ

ENIA CI

Ą

GŁEGO PRZY

OBLICZANIU MOMENTÓW PRZ

Ę

SŁOWYCH W PŁYCIE CI

Ą

GŁEJ DZIEWI

Ę

CIOPOLOWEJ

WEDŁUG TEORII SPR

ĘŻ

YSTO

Ś

CI. RYS . MAKSYMALNE MOMENTY PRZ

Ę

SŁOWE W POLACH

PŁYTY WIELOPRZ

Ę

SŁOWEJ WYST

Ę

PUJ

Ą

, GDY OBCI

ĄŻ

ENIE U

Ż

YTKOWE (ZMIENNE) P JEST

ROZŁO

Ż

ONE NAPRZEMIENNIE, W CO DRUGIM POLU PŁYTY.

STOPY FUNDAMENTOWE – STOPY

Ż

ELBETOWE PRACUJ

Ą

NA ZGINANIE I PRZEBICIE. PRZY

OSIOWYM OBCI

ĄŻ

ENIU NADAJEMY PODSTAWIE STOPY KSZTAŁTY KWADRATU, POMIMO

Ż

E

SŁUP POSIADA KSZTAŁT PROSTOK

Ą

TNY LUB OKR

Ą

GŁY, A TO ZE WZGL

Ę

DU NA EFEKT

OSZCZ

Ę

DNO

Ś

CIOWY I STATYCZNY. STOPY ZBROI SI

Ę

SIATK

Ą

SKŁADAJ

Ą

C

Ą

SI

Ę

Z

PROSTYCH PR

Ę

TÓW. POWIERZCHNI

Ę

ZBROJENIA WYZNACZA SI

Ę

Z OBLICZENIA STOPY

STOPY NA ZGINANIE. ZGINANIE FUNDAMENTU SPOWODOWANE JEST SKIEROWANYM KU
GÓRZE ODPOREM GRUNTU, KTÓRY POWSTAJE SKUTKIEM DZIAŁANIA SIŁY OBLICZENIOWEJ
N, PRZEKAZYWANEJ PRZEZ SŁUP. SCHEMATY DO OBLICZENIA STÓP FUNDAMENTOWYCH
NA PRZEBICIE: STOPA OBCI

ĄŻ

ONA OSIOWO, - STOPA OBCI

ĄŻ

ONA MIMO

Ś

RODOWO: RYS.

STOPY SZKLANKOWE – STOSUJE SI

Ę

JE POD PREFABRYKOWANE SŁUPY

Ż

ELBETOWE HAL

PRZEMYSŁOWYCH,

ESTAKAD

I

BUDYNKÓW

O

PREFABRYKOWANYM

SZKIELECIE

Ż

ELBETOWYM. ROZRÓ

Ż

NIA SI

Ę

STOPY FUNDAMENTOWE TYPY LEKKIEGO Z JEDN

Ą

ODSADZK

Ą

ORAZ TYPU CI

ĘŻ

KIEGO Z KILKOMA ODSADZKAMI. RYS. PO ZABETONOWANIU

PRZESTRZENI POMI

Ę

DZY

Ś

CIANKAMI FUNDAMENTU SZKLANKOWEGO I SŁUPEM ORAZ PO

STWARDNIENIU BETONU PRACA STOPY JEST ANALOGICZNA JAK STÓP MONOLITYCZNIE
POŁ

Ą

CZONYCH ZE SŁUPAMI WYKONANYMI NA MOKRO W DESKOWANIU. OBLICZENIA

ZBROJENIA STOPY NA ZGINANIE ORAZ SPRAWDZENIE NA PRZEBICIE PRZEPROWADZA SI

Ę

TYMI SAMYMI METODAMI JAK DLA STÓP PEŁNYCH MONOLITYCZNYCH. PRZY OBLICZANIU
ZBROJENIA STÓP SZKLANKOWYCH NALE

Ż

Y PAMI

Ę

TA

Ć

O OBLICZENIU ZBROJENIA

Ś

CIANEK

SZKLANKI. ZBROJENIE SZKLANKI PRZEPROWADZA SI

Ę

DLA OBCI

ĄŻ

E

Ń

SŁUPA POWSTAŁYCH

PODCZAS MONTA

Ż

U, TO JEST ZE WZGL

Ę

DU NA: -UDERZENIA W CZASIE PRACY D

Ź

WIGU, -

PARCIE WIATRU, -SIŁ

Ę

BEZWŁADNO

Ś

CI. RYS..

PŁYTY FUNDAMENTOWE – FUNDAMENTY PŁYTOWE ZAKŁADA SI

Ę

GDY: -ISTNIEJE

NIEWIELKA NO

Ś

NO

ŚĆ

GRUNTU ALBO DU

Ż

E OBCI

ĄŻ

ENIE, -ISTNIEJE WYSOKI POZIOM WODY

GRUNTOWEJ,

-WARUNKI

GRUNTOWE

WYMAGAJ

Ą

SZTYWNEGO

FUNDAMENTU

ŁAGODZ

Ą

CEGO

WPŁYWY

NIEJEDNORODNO

Ś

CI

GRUNTU.

GRUBO

ŚĆ

PŁYTY

FUNDAMENTOWEJ ORAZ KLASA BETONU WINNY BY

Ć

TAK DOBRANE ABY NIE ZACHODZIŁA

KONIECZNO

ŚĆ

ZBROJENIA NA PRZEBICIE. STROPY PŁYTOWE: RYS.

STREFA

DOCISKU

–

W

KONSTRUKCJACH

BETONOWYCH

ZBROJONYCH

LUB

NIEZBROJONYCH CZ

Ę

STO MAMY DO CZYNIENIA Z PRZEKAZYWANIEM OBCI

ĄŻ

ENIA PRZEZ

ELEMENT O MNIEJSZEJ POWIERZCHNI NA ELEMENT O POWIERZCHNI O POWIERZCHNI
WI

Ę

KSZEJ. TEN CHARAKTER OBCI

ĄŻ

ENIA, OKRE

Ś

LONY MIANEM OBCI

ĄŻ

E

Ń

MIEJSCOWYCH,

JEST TO SZCZEGÓLNY PRZYPADEK

Ś

CISKANIA. WYTRZYMAŁO

ŚĆ

NA DOCISK OBLICZAMY

WG WZORU: - BEZ ZBROJENIA FCUD=

ν

CU*FCD*,

ν

CU=

ω

U-(

σ

CUM/FCD*)*(

ω

U-1), - W

PRZEKROJU ZE ZBROJENIEM NA DOCISK FCUD=

ν

CU*FCD,

ν

CU=

ω

U-(

σ

CUM/FCD)*(

ω

U-1),

ω

U=

PIER

(AC1/AC0),

σ

CUM-

Ś

REDNIE

NAPR

ĘŻ

ENIE

Ś

CISKAJ

Ą

CE

NA

POWIERZCHNI

ROZDZIAŁU POZA POWIERZCHNI

Ą

DOCISKU, AC0-POLE POWIERZCHNI DOCISKU, AC1-POLE

POWIERZCHNI ROZDZIAŁU. RYS. POWIERZCHNIE ROZDZIAŁU NALE

Ż

Y PRZYJMOWA

Ć

ZGODNIE Z ZASADAMI PRZEDSTAWIONYMI NA RYS, Z TYM

Ż

E W PRZEKROJU, NA KTÓRYM

DZIAŁA WI

Ę

CEJ NI

Ż

JEDNO OBCI

ĄŻ

ENIE MIEJSCOWE, PRZYJMOWANE POWIERZCHNIE

ROZDZIAŁU NIE MOG

Ą

POKRYWA

Ć

SI

Ę

WZAJEMNIE. RYS.

ZBROJENIE STREFY DOCISKU – ZBROJENIE POPRZECZNE STREFY DOCISKU NALE

Ż

Y

PROJEKTOWA

Ć

W POSTACI SIATEK LUB UZWOJENIA.

ZBROJENIE TO POWINNO BY

Ć

ROZMIESZCZONE W CO NAJMNIEJ TRZECH WARSTWACH LUB ZWOJACH. ZBROJENIE
POPRZECZNE STREFY DOCISKU W POSTACI: RYS.-SIATEK ZGRZEWANYCH, RYS, -
UZWOJENIA, RYS, -SIATEK WYGINANYCH,
STROPY GRZYBKOWE – S

Ą

TO PŁYTY KRZY

Ż

OWO ZBROJONE KTÓRE WSPIERAJ

Ą

SI

Ę

NA

SŁUPACH BEZ PO

Ś

REDNICTWA BELEK I S

Ą

Z TYMI SŁUPAMI SZTYWNO ZWI

Ą

ZANE. UKŁAD

TRAJEKTORII MOMENTÓW GŁÓWNYCH [RYS 11]
ZBROJENIE PŁYTY STROPOWEJ ZGODNIE Z PRZEBIEGIEM TRAJEKTORII MOMENTÓW
GŁÓWNYCH NALE

Ż

AŁOBY ZBROI

Ć

STROPY PŁASKIE CZTEROKIERUNKOWO, STOSUJ

Ą

C

PONAD TO ZBROJENIE PIER

Ś

CIENIOWE W BLISKO

Ś

CI PODPORY. JEDNAK ZBROJENIE TAKIE

WYMAGAŁOBY DU

Ż

EGO NAKŁADU PRACY, DLATEGO TEZ STOSUJE SI

Ę

PRAWIE WYŁ

Ą

CZNIE

ZBROJENIE ORTOGONALNE. W STROPACH PŁASKICH ZBROJENIE UKŁADA SI

Ę

PASMOWO

NA PODSTAWIE - PASMO WEWN

Ę

TRZNE [RYS 11], - PASMO SKRAJNE [RYS 12]

METODY

OBL.

STROPÓW

PŁASKICH:

-

ROZWI

Ą

ZANIE

ANALITYCZNE

RÓWNANIA

RÓ

Ż

NICZKOWEGO, - METODY NUMERYCZNE MES, MRS – DLA DOWOLNEGO UKŁADU

PODPÓR I WARUNKÓW BRZEGOWYCH. – METODY UPROSZCZONE (ZAGADNIENIA
PRZESTRZENNA SPROWADZONE DO ZAGADNIE

Ń

PŁASKICH): - METODA PASKA, - METODA

RAM WYDZIELONYCH, METODA WYDZIELONEGO RYGLA TYPY GŁOWIC SŁUPÓW W
STROPACH GRZYBKOWYCH [RYS 12]
ZBROJENIE STROPÓW GRZYBKOWYCH. ZBROJENIE PŁYTY WYKONUJE SI

Ę

ODDZIELNIE DLA

PASMA GŁOWICOWEGO I MI

Ę

DZYGŁOWICOWEGO PRZYJMUJ

Ą

C STAŁE ZBROJENIE W TYCH

PASMACH POMIMO KRZYWOLINIOWEGO WYKRESU MOMENTÓW. ZBROJENIE ZA POMOC

Ą

ODDZIELNYCH PR

Ę

TÓW (MI

Ę

DZYGŁOWICOWE) (RYS52). W PASMACH MI

Ę

DZYGŁOWICOWYCH Z

KA

Ż

DEGO PRZ

Ę

SŁA POŁ

Ą

CZENIE PR

Ę

TÓW DOLNYCH ODGINA SI

Ę

NA PODPORY A W PASMACH

GŁOWICOWYCH WYCI

Ą

GANA JEST WI

Ę

KSZA ILO

ŚĆ

ZBROJENIA NAD PODPORAMI W ZWI

Ą

ZKU Z

POWY

Ż

SZYM PRZY ODGI

Ę

CIU POŁOWY PR

Ę

TÓW NAD PODPORAMI NALE

Ż

Y DOŁO

Ż

Y

Ć

PR

Ę

TY

TZW PŁYWAJ

Ą

CE LUB ZASTOSOWA

Ć

L/3 ODGI

ĘĆ

PR

Ę

TÓW. MO

Ż

NA RÓWNIE

Ż

STOSOWA

Ć

WKŁADKI NA MOMENTY PRZ

Ę

SŁOWE I PODPOROWE, STOSUJ

Ą

C TEN TYP ZBROJENIA,

ZBROJENIE NALE

Ż

Y ROZMIE

Ś

CI

Ć

W NAST

Ę

PUJ

Ą

CY SPOSÓB (RYS53). DOPROWADZAJ

Ą

C

PR

Ę

TY DO GŁOWICY NALE

Ż

Y PRZEDŁU

Ż

Y

Ć

POZA KRAW

Ę

D

Ź

GRZYBKA NA CO NAJMNIEJ 20CM.

PRZEDSTAWIONY SCHEMAT ZBROJENIA OBOWI

Ą

ZUJE W JEDNYM I DRUGIM KIERUNKU I

NADAJE SI

Ę

DO ZBROJENIA SIATKAMI TYPU Q. STOSUJ

Ą

C ZBROJENIE SIATKAMI NAJCZ

ĘŚ

CIEJ

B

Ę

DZIEMY STOSOWA

Ć

SIATKI PODWÓJNE O WYMIARACH 0,7L

1

X0,7L

2

ORAZ 0,6L

1

X0,6L

2

DLA

ZBROJENIA PRZ

Ę

SŁOWEGO W PASMACH GŁOWICOWYCH. SCHEMAT ZBROJENIA PASMA

GŁOWICOWEGO (RYS54
STROPY PREFABRYKOWANE (RYS81). PŁYTY TE UKŁADA SI

Ę

A PODCI

Ą

GACH LUB

Ś

CIANACH

NO

Ś

NYCH Z ZASTOSOWANIEM WYRÓWNAWCZEJ WARSTWY CEMENTOWEJ. WIE

Ń

CE NA

PO

Ś

REDNICH PODPORACH STROPÓW ZBROI SI

Ę

ZA POMOC

Ą

CONAJMNIEJ 3

Φ

12MM,

NATOMIAST NA SKRAJNYCH PODPORACH STOSUJE SI

Ę

CO NAJMNIEJ 4

Φ

10MM. STRZEMIONA

ORAZ GŁÓWNE PR

Ę

TY NADPRO

Ż

Y I PODCI

Ą

GÓW NALE

Ż

Y PRZYJMOWA

Ć

ZGODNIE Z

POTRZEBAMI WYTRZYMAŁO

Ś

CIOWYMI. W OBLICZENIACH STATYCZNYCH PRZYJMUJE SI

Ę

Ż

E

PŁYTY WIELOKANAŁOWE ZASADNICZO PRACUJ

Ą

JAKO ELEMENTY WOLNOPODPARTE NA

DZIAŁANIE MAX MOMENTU PRZ

Ę

SŁOWEGO. ROZPI

Ę

TO

ŚĆ

TEORETYCZNA L W ODNIESIENIACH

STATYCZNYCH PRZYJMUJE SI

Ę

RÓWNA SUMIE ROZPI

Ę

TO

Ś

CI L

0

I SZEROKO

Ś

CI C OPARCIA NA

Ś

CIANIE. GÓRNE ZBROJENIE PŁYTY PRZY PODPORACH PRZYJMUJE SI

Ę

WYCHODZ

Ą

C Z

ZAŁO

Ż

ENIA

Ż

E MOMENT CZ

ĘŚ

CIOWEGO UTWIERDZENIA NA PODPORZE WYNOSI 1/5 MAX

MOMENTU PRZ

Ę

SŁOWEGO. PŁYTY W LICU PODPÓR SPRAWDZA SI

Ę

NA DZIAŁANIE GŁÓWNYCH

NAPR

ĘŻ

E

Ń

ROZCI

Ą

GAJ

Ą

CYCH

STROPY KASETONOWE. S

Ą

TO UKŁADY BELEK PRZECINAJ

Ą

CYCH SI

Ę

POD KATEM PROSTYM O

ROZSTAWIE A I B RÓWNYM.

Ż

EBRA W GÓRNEJ CZ

ĘŚ

CI ST

ĘŻ

A

Ż

ELBETOWA MONOLITYCZNA

PŁYTA STROPOWA WYKONANA WSPÓLNIE Z

Ż

EBRAMI (RYS107). ZASADY KONSTRUOWANIA,

OBLICZANIA STROPÓW: 1)

Ż

EBRA W OBU KIERUNKACH POWINNY MIE

Ć

WYSOKO

ŚĆ

1/25 DO 1/20

L

Y

(KRÓTSZA ROZPI

Ę

TO

ŚĆ

), GDY OSIOWY ROZSTAW

Ż

EBER: A I B< 1M –STROP G

Ę

STO

Ż

EBROWY, A I B >1M –RUSZT BELKOWY. 2)NAJKORZYSTNIEJ JEST GDY L

X

=L

Y

.STROP NALE

Ż

Y

PROJEKTOWA

Ć

TAK ABY ZACHOWANY BYŁ WARUNEK 0,5< L

X

/L

Y

<2, GDY L

X

/L

Y

>2 –TO W

STROPIE PRACUJ

Ą

TYLKO

Ż

EBRA O MNIEJSZEJ ROZPI

Ę

TO

Ś

CI. 3)PŁYT

Ę

ZAMOCOWAN

Ą

NA

OBWODZIE KASETONU PRZYJMUJE SI

Ę

GRUBO

Ś

CI >4CM. ZBROJENIE

Φ

4,5 DO 6 O

ROZPI

Ę

TO

Ś

CI >12CM. 4)PRZY JEDNAKOWEJ WYSOKO

Ś

CI

Ż

EBER STROPOWYCH DOLNE

ZBROJENIE KRÓTSZYCH BELEK UMIESZCZA SI

Ę

NI

Ż

EJ, NAD NIMI KRZY

Ż

UJ

Ą

CE SI

Ę

ZBROJENIE

DRUGIEGO KIERUNKU (WI

Ę

KSZE MOMENTY ZGINAJ

Ą

CE S

Ą

PRZENOSZONE PRZEZ SIŁY O

WI

Ę

KSZYCH RAMIONACH). 5)NA PODPORACH

Ż

EBRA STROPOWE NALE

Ż

Y ZWI

Ę

KSZY

Ć

LUB

MONOLITYCZNIE POŁ

Ą

CZY

Ć

Z PODCI

Ą

GAMI. 6)

Ż

EBRA STROPOWE OBLICZA SI

Ę

NA PODSTAWIE

ZAŁO

Ż

ENIA,

Ż

E S

Ą

ONE PODPARTE SWOBODNIE NA PODPORACH; KONSTRUKCYJNIE STOSUJE

SI

Ę

PR

Ę

TY ODGI

Ę

TE DLA PRZYJ

Ę

CIA PRZYPODPOROWYCH MOMENTÓW CZ

ĘŚ

CIOWEGO

ZAMOCOWANIA

(RYS108).WIELKO

ŚĆ

MOMENTÓW

ZGINAJ

Ą

CYCH

DLA

STROPÓW

KASETONOWYCH OBLICZA SI

Ę

PODOBNIE JAK PRZY PŁYTACH KRZY

Ż

OWO –ZBROJONYCH Z T

Ą

RÓ

Ż

NIC

Ą

,

Ż

E OBLICZENIA DLA: -POWIERZCHNI Q

X(Y)

PRZY OBLICZANIU MOMENTÓW NALE

Ż

Y

POMNO

Ż

Y

Ć

PRZEZ ROZSTAW

Ż

EBER A(B), -SZTYWNO

ŚĆ

OBLICZY

Ć

JAK DLA PRZEKROJU

TEOWEGO. STROPY KASETONOWE MOG

Ą

BY

Ć

WYKORZYSTYWANE JAKO JAWNE LUB UKRYTE

(RYS109MOMENTY W SLUPACH SKRAJNYCH MG=((G+P)*LO^2))/12*IG/

Σ

I,MD=..,W SLUPACH

SRODKOWYCH

WILKOOSCI

MONENTOW

MO

Ż

NA

OBLICZ

Z

ZALEZNOSCI

MG=((P*LO1^2+G*(LO1^2-LO2^2))/12 * IG/

Σ

I

STROP BELKOWY MIARODAJNY MOMENT PODPOROWY MI=0.5[

α

I-1(GI-1+QI-1)LYLX

(I-1)

+

α

I(GI+QI)LYLX]

MOMENT

PRZESŁOWY

(PRZESLO

WEWNETRZNE)MMAX=(MOZ

(G+Q/2)+MO,W(Q/2)
DLUGOSC OBLICZENIOWA SPOSÓB PODPARCIA KO

Ń

CÓW SŁUPA A.) †: - PRZESUWNYCH

2+1/3K, = NIEPRZESUWNYCH 0,7+1/(3*(K+1)) B.) ‡: - PRZESUWNYCH 1+1/(5KA+1)+ 1/(5KB+1)+
1/(KA+KB),

-

NIEPRZESUW.

0,5+0,25/(KA+1)+0,25/(KB+1).

KA

LUB

KB

=

(

∑

(ECM*JC)/(LEFF))/(

∑

(ECM*JCOL)/(LCOL)), KA- DLA WEZŁA GÓRNEGO, KB -DOLNEGO. W

PRZYPADKU ZAMOCOWANIA SŁUPA W STROPIE K=

∞

RYSY

PROSTOPADŁE

W

ELEMENTACH

Ż

ELBETOWYCH-ZAŁO

Ż

ENIA

WZORYZAŁO

Ż

ENIA:1BETON I STAL S

Ą

MATERIAŁAMI LINIOWO-SPR

ĘŻ

YSTYMI2.,PRZEKRÓJ

PŁASKI

PRZED

ODKSZTAŁCENIEM

POZOSTAJE

PŁASKI

PO

ODKSZTAŁCENIU3.ODKSZTAŁCENIA ZBROJENIA I OTACZAJ

Ą

CEGO BETONU S

Ą

RÓWNE DO

MOMENTU ZARYSOWANIA4WPŁYW PEŁZANIA BETONU UWZGL

Ę

DNIA SI

Ę

POPRZEZ

REDUKCJ

Ę

MODUŁU SPR

ĘŻ

YSTO

Ś

CI BETONU 5PRZYJMUJE SI

Ę

,

Ż

E ELEMENT

Ż

ELBETOWY

MO

Ż

E WYST

Ą

PI

Ć

W JEDNEJ Z DWÓCH FAZ: FAZA I – EL. NIEZARYSOWANYFAZA II – EL.

ZARYSOWANY, PRZEKRÓJ PRZEZ RYS

Ę

SZEROKO

ŚĆ

RYS PROSTOPADŁYCH DO OSI

ELEMENTUWK=

β

*SRM*

εεεε

SM,RYSY PROSTOPADŁE – SPOWODOWANE MOMENTEM

β

- WSP.

WYRA

Ż

AJ

Ą

CY STOSUNEK OBLICZENIOWY SZEROKO

Ś

CI RYSY DO RYSY

Ś

REDNIEJSRM -

Ś

REDNI ROZSTAW RYS SM -

Ś

REDNIE ODKSZTAŁCENIE ZBROJENIA ROZCI

Ą

GANEGO20.

UGI

Ę

CIE ELEMENTU

Ż

ELBETOWEGO-SZTYWNO

ŚĆ

PRZEKROJU NIEZARYSOWANEGO,FAZA I

– PRZEKRÓJ NIEZARYSOWANY BO=ECM*J1B– SZTYWNO

ŚĆ

,SZTYWNO

ŚĆ

PRZEKROJU –

UGI

Ę

CIE DŁUGOTRWAŁEFAZA I B

∞

=EC,EFF*J1, J1- MOMENT BEZWŁADNO

Ś

CI PRZEKROJU

SPROWADZONEGO

NIEZARYSOWANEGO

(FAZA

IA

W

ZGINANIU)ECM

-

MODUŁ

SPR

ĘŻ

YSTO

Ś

CI

Ś

REDNI BETONUEC,EFF=(ECM)/(1+

φ

(T,LO))C,EEFF21.

UGI

Ę

CIE ELEMENTU

Ż

ELBETOWEGO-SZTYWNO

ŚĆ

PRZEKROJU ZARYSOWANEGOFAZA II –

PRZEKRÓJ

ZARYSOWANY

BO=[(ECM*J11))/(1-

β

1*

β

2*(MCR/MSD)2*(1-(J11/J1))]*J11)

J11-

MOMENT BEZWŁADNO

Ś

CI PRZEKROJU SPROWADZONEGO ZARYSOWANEGO (FAZA IIA W

ZGINANIU)MCR- MOMENT RYSUJ

Ą

CYMSD- MOMENT OD OBC.22.

UGI

Ę

CIA ELEMENTU

Ż

ELBETOWEGO-SKŁADOWE WZORU NA UGI

Ę

CIE MAKSYMALNEA=A

0,K+D-AO,D+A

∞

,D [AO,K+D- UGI

Ę

CIE NATYCHMIASTOWE PO PRZYŁO

Ż

ENIU OBCI

ĄŻ

ENIA

KRÓTKO I DŁUGOTRWAŁEGO AO,D - UGI

Ę

CIE NATYCHMIASTOWE OD OBCI

ĄŻ

ENIA

DŁUGOTRWAŁEGO A

∞

,D - UGI

Ę

CIE DŁUGOTRWAŁE OD OBCI

ĄŻ

ENIA DŁUGOTRWAŁEGO

ZBROJENIE MINIMALNE POLE PRZEKROJU ZBROJENIA NIE MO

Ż

E BY

Ć

MNIEJSZE OD

WYMAGANEGO Z UWAGI NA OGRANICZENIA SZEROKO

Ś

CI RYS W KONSTRUKCJI A

PONADTO -W ELEMENTACH ZGINANYCH BEZ UDZIAŁU SIŁY PODŁU

Ż

NEJ POLE PRZEKROJU

ZBROJENIA ROZCI

Ą

GANEGO NIE MO

Ż

E BY

Ć

MNIEJSZE NI

Ż

WYNIKAJ

Ą

CE Z PORÓWNANIA

NO

Ś

NO

Ś

CI PRZEKROJU ZELBETOWEGO W FAZIE 2 Z NO

Ś

NO

Ś

CI

Ą

PRZEKROJU

BETONOWEGO W FAZIE 1 OBLICZONA PRZY ZAŁO

Ż

ENIU ZE NAPR

ĘŻ

ENIE W BETONIE NA

KRAW

Ę

DZI

ROZCIAGANIEJ

OSI

Ą

GA

WARTO

ŚĆ

δ

CT=1.3FCTMDLA

PRZEKROJU

PROSTOK

Ą

TNEGO ORAZ PRZEKROJU TEOWEGO Z POLKA W STREFIE

Ś

CISKANEJ MO

Ż

NA

PRZYJMOWA

Ć

*

AS1,MIN=0.26

(FCTM/FYK)*BD

,AS1MIN=0,0013BD

FCTM-SREDNIA

WYTRZ,BETO.

NA

ROZCIAG.

FYK-CHARAK.GRANIC.PLAST.STALI

.W

ELEMENTACH

ROZCIAGANYCH POLE PRZEKROJU ZBROJENIA PODŁU

Ż

NEGO NIE MO

Ż

E BY

Ć

MNIEJSZ NI

Ż

*

AS1,MIN=0,002BH AS2,MIN= 0,002 BHW ELEMENTACH SCISKANYCH SUMARYCZNE POLA
PRZEKROJU

ZBROJENIA

PODUZNEGO

NIE

MO

Ż

E

BY

Ć

MNIEJSZE

NI

Ż

*

AS1,MIN=0,15(NSD/FYD),

AS1,MIN=0,003ACAC-

POLE

PRZEKROJU

BETONU

,FYD-

OBLICZ.GRANIC.STALI.
POJECIE I PODZIAL STANOW GRANICZNYCH PRZE STAN GARNAICZNY ROZUMIEMY STAN
PO PRZEKROCZENIU KTÓREGO KONSTRUKCJA LUB JEJ FRAGMENTY PRZESTAJ

Ą

SPEŁNIA

Ć

WYMAGANIA STAWIANE JEJ W ZAKRESIE NO

Ś

NO

Ś

CI I UZYTKOWALNOSCI . STANY

GRANICZNE

–1)STAN

GRANICZ.

NO

Ś

NO

Ś

CI

SGN

:SG, WYCZERPANIA

NO

Ś

NO

Ś

CI

MIARODAJNYCH PRZEKROJÓW CZY FRAGMETOW KONST.,SG UTRATY STATECZNOSCI
ELEMENTOW

SCISKANYCH(POD

WPLYWEM

DZIALEJACEJ

SILY

ELEMENT

TRACI

STATECZNOSC),SG ZNISZCZENIA W WYNIKU ZM

Ę

CZENIA SPOWODOWANEGO DZIAŁANIEM

OBCI

ĄŻ

E

Ń

WIELOKROTNIE ZMIENNYCH 2) STAN GRANICZNY UZYTKOWALNOCI,SGU : SG

ZARYSOWANIA(PEKNIECIA RYSY), SG UGIECIA,SG NAPREZEN ( TEZ KONST SPREZONE)

Ś

CIANY OPOROWE s

ą

to konstrukcje przeznaczone do powstrzymania parcia gruntu, materiałów

sypkich lub cieczy. Rodzaje: -masywne (betonowe na zaprawie cementowej np.: zapory wodne), -
lekkie (

ż

elbetowe) płytowe i k

ą

towo

ż

ebrowe. Warunki ogólnej stateczno

ś

ci: Mu /Mw

≥

1,5 przy

obci

ąż

eniu charakt., Mu /Mw

≥

1,2 przy obci

ąż

eniu obliczeniowym. Mu –moment utrzymuj

ą

cy, Mw –

moment wywracaj

ą

cy (rys1).

Ś

ciany oporowe mog

ą

by

ć

realizowane jako tymczasowe oraz słabe.

Tymczasowe realizuje si

ę

na obiektach posiadaj

ą

cych podpiwniczenie w przypadku kiedy wyst

ę

puje

brak miejsca (rys2). Wykonuje si

ę

je z elementów stalowych tzw. Profili Larsena. Z profili tych

uzyskuje si

ę

tzw szczelne

ś

cianki zbijane z uwagi na znaczny kont ich wyci

ą

gania.

Ś

ciany te

wykorzystywane s

ą

jako deskowanie

ś

cian piwnic. Mog

ą

one pracowa

ć

jako elementy wspornikowe,

wzgl

ę

dnie jako elementy belkowe w przypadku kiedy górna cz

ęść

tych

ś

cianek jest kotwiona w

gruncie. Kotwienie

ś

cianek odbywa si

ę

najcz

ęś

ciej przy zastosowaniu mikropali.

Ś

ciany oporowe

stałe mo

ż

na realizowa

ć

jako betonowe elementy masywne (rys3). Pn =

γ

0

h tg

2

(45 –Ø), Pn’ =P tg

2

(45

–Ø/2). Przesuni

ę

cie oblicza si

ę

ze wzoru: Sw =(f· G)/(E· p) gdzie: E, p –siły, G –suma rzutów sił, E

=1/2 ·h

2

·

γ

0

·h ·tg

2

(45 - Ø/2), P =p ·h ·tg

2

(45 - Ø/2), M =1/3h ·E +1/2h ·P.

Ś

ciany masywne: 1)zwykłe

–wykonane przewa

ż

nie z betonu mog

ą

mie

ć

ró

ż

ne kształty (rys4), prostok

ą

tne, równoległoboczne,

trapezowe, trójk

ą

tne. 2)z płytami odci

ąż

aj

ą

cymi. Płyty wspornikowe –przekazuj

ą

na

ś

ciany obci

ąż

enia

z płyty obci

ąż

aj

ą

cej (siła i moment zginaj

ą

cy) które mo

ż

na przyj

ąć

za działaj

ą

ce w osi przekroju

ś

ciany na poziomie płyty wspornikowej (rys5).

Ś

ciany k

ą

towo –płytowe(rys6). 1)zwykłe –których statecznym zabezpieczeniem jest płyta

fundamentowa: a)z płyta fundamentow

ą

w kierunku wy

ż

szego poziomu, b)ni

ż

szego poziomu.

Stateczno

ść

ś

ciany na przesuni

ę

cie mo

ż

na zwi

ę

kszy

ć

przez podkopanie płyty fundamentowej lub

zastosowanie ostróg (rys7,8). 2)z elementami odci

ąż

aj

ą

cymi (do 10m): a)z płyta zamocowan

ą

wspornikowo w

ś

cianie przekazuj

ą

c na ni

ą

obci

ąż

enia w postaci siły i momentu (rys9).

Ś

ciany płytowo –

ż

ebrowe. Zwykłe –stateczo

ść

zapewniaj

ą

dzi

ę

ki naciskowi gruntu na płyt

ę

fundamentow

ą

(rys10).

PŁYTY DWUKIERUNKOWO ZBROJONE.
Płyty krzy

ż

owo zbrojone. W płytach dwukierunkowo zbrojonych zbrojenie wyznaczane do

ś

rodka

płyty powinno by

ć

układane w pa

ś

mie

ś

rodkowym szeroko

ś

ci równej 3/5 szeroko

ś

ci płyty, w pasmach

skrajnych 1/5 szeroko

ś

ci płyty. Zbrojenie to mo

ż

e by

ć

zmniejszone do połowy. Zasada ta dotyczy

równie

ż

zbrojenia górnego w płytach krzy

ż

owo- zbrojonych przy podporach utwierdzonych (rys11). W

naro

ż

ach swobodnie podpartych umieszcza

ć

nale

ż

y dwukierunkowe zbrojenie górne szeroko

ś

ci

równej 1/5 wi

ę

kszej rozpi

ę

to

ś

ci płyty. Przekrój tego zbrojenia odniesiony do jednostki szeroko

ś

ci

przekroju płyty powinien wynosi

ć

w ka

ż

dym kierunku co najmniej połow

ę

wi

ę

kszego zbrojenia

znajduj

ą

cego si

ę

w

ś

rodku rozpi

ę

to

ś

ci płyty. W naro

ż

ach swobodnie podpartych nale

ż

y umieszcza

ć

zbrojenie dolne, biegunowe, prostopadłe do dwusiecznej i rozmieszczone na długo

ś

ci równej 1/3

mniejszej rozpi

ę

to

ś

ci płyty, którego przekrój ma 1m. Przekrój powinien by

ć

równy przekrojowi

wi

ę

kszego zbrojenia w

ś

rodku płyty.

Płyty jednopolowe. W przypadku cz

ęś

ciowego utwierdzenia kraw

ę

dzi płyty nale

ż

y zastosowa

ć

poza

zbrojeniem prz

ę

słowym zbrojenie podporowe i wtedy: (rys12). Poza zbrojeniem prz

ę

słowym w płycie

jednopolowej nale

ż

y zastosowa

ć

w naro

ż

u tych płyt uko

ś

ne zbrojenie. W płytach tych poza

zbrojeniem dolnym nale

ż

y zastosowa

ć

zbrojenie gór

ą

w postaci siatki o przekroju (rys13). Typy płyt

krzy

ż

owo zbrojonych (z uwzgl

ę

dnieniem lini rozdziału obci

ąż

enia (rys14)).

PŁYTY JEDNOKIERUNKOWO ZBROJONE. Poł

ą

czenie płyty z podci

ą

giem (rys15), poł

ą

czenie

ż

ebra z podci

ą

giem (rys16). Najmniejsze grubo

ś

ci płyt: a)50 (30)mm –płyty dachowe, b)60 (40)mm

–płyty stropowe, c)120 (100)mm –płyty pod przejazdami.
Sztywno

ść

l

0

/h

0

=50;40, 50 –utwierdzona dwukierunkowo zbrojona, 40 –wolnopodparta

jednokierunkowo zbrojona.
Zbrojenie płyt: -zbrojenie główne d

≥

4,5mm, -nie mniej ni

ż

1/3 pr

ę

tów dolnych i nie mniej ni

ż

3 na

1m nale

ż

y doprowadzi

ć

do podpory bez odgi

ęć

, -odst

ę

p pr

ę

tów w miejscach najmniejszego

zag

ę

szczenia nie mniejszy ni

ż

50-40mm, -optymalny stopie

ń

zbrojenia 0,7-1,2%, -pr

ę

ty rozdzielcze-

rozstaw < ni

ż

300mm i odpowiednio do no

ś

no

ś

ci zbrojenia głównego nie mniejszy ni

ż

1/10 obci

ąż

enia

rozło

ż

onego oraz ¼ obci

ąż

enia rozło

ż

onego i sił skupionych.

UKŁADY SŁUPOWO –BELKOWE- Układy zło

ż

one ze słupów sztywno zamocowanych w

fundamentach (zapewnia to geometryczn

ą

niezmienno

ść

układu) oraz rygli z reguły poł

ą

czonych ze

słupami przegubowo nieprzesuwnie. Układy słupowo –ryglowe z prefabrykowanymi słupami i ryglami
s

ą

najcz

ęś

ciej stosowane jako konstrukcje jednokondygnacyjnych hal przemysłowych. W halach tych

stosuje si

ę

przekroje z prefabrykowanych płyt panwiowych, ryglami s

ą

zazwyczaj struno lub

kablobetony, prefabrykowane belki

ż

elbetowe. Rygle ł

ą

czy si

ę

ze słupami za pomoc

ą

poziomej

blachy zakotwionej w górnej cz

ęś

ci słupa, poł

ą

czonej spawem z k

ą

townikami poł

ą

czonymi z ryglem.

Stosuje si

ę

dwa rodzaje słupów: -jednogał

ę

ziowe, -dwugał

ę

ziowe. Słupy s

ą

osiowo

ś

ciskane i nie

przenosz

ą

momentów zginaj

ą

cych. Miejsce poł

ą

czenia rygla (uzale

ż

nione od k

ą

ta

α

)

α

>15˚

(rys17). Je

ż

eli rygiel nie b

ę

dzie wysoki a długo

ść

zakotwienia za mała to(rys18)

α

<15˚. Naro

ż

e

(rys19,20).OBLICZANIE HAL TRÓJNAWOWYCH (rys21). Rozpatrujemy siły poziome działaj

ą

ce na

wszystkie słupy, porównujemy przemieszczenia punktów. Uzyskujemy równania z trzema
niewiadomymi. Po rozwi

ą

zaniu układu równa

ń

otrzymujemy wzory na x

A

,x

B ,

x

C

: x

A

=H ·(I

A

/h

A

) /(

Σ

I

i

/h

i

3

), x

B

,x

C

=to samo co x

A

ze zmiana indeksu. Gdy wszystkie słupy maj

ą

tak

ą

sam

ą

sztywno

ść

I/h

wówczas siła pozioma H przyło

ż

ona u góry skrajnego słupa rozkłada si

ę

jednokierunkowo na

wszystkie słupy, a wi

ę

c na ka

ż

dy słup działa Hi =A

2

/m, m- liczba słupów. Nast

ę

pnie obliczamy

odpowiednie przesuni

ę

cia wierzchołka słupa (rys22)

∆

=

∆

A +

∆

B +

∆

C,

∆

A =(wh

3

)/(8EJ

A

) –

(x

1

h

3

)/(3EJA),

∆

B =(x

1

h

3

)/(3EJ

B

) -(x

2

h

3

)/(3EJ

B

),

∆

C =(x

2

h

3

)/(3EJ

C

)KONSTRUKCJE ZESPOLONE.

Rozró

ż

niamy dwa stany: -monta

ż

owy q

mont

=ci

ęż

ar konstr +obc normowe lub indywidualnie

przewidziane, -eksploatacyjny q

exp

=obc od prefabryk. +obc od ludzi montuj

ą

cych. (rys23).

Konstrukcj

ę

mo

ż

na uzna

ć

za zespolon

ą

je

ż

eli: a)zachowana jest no

ś

no

ść

na rozstawie poł

ą

czenia

prefabrykatu z betonem uzupełniaj

ą

cym, b)zachowana jest ci

ą

gło

ść

w przekazaniu sił normalnych

przez elementy współpracuj

ą

ce oraz mi

ę

dzy nimi, c)klasa betonu jest nie ni

ż

sza ni

ż

B20, d)grubo

ść

warstwy betonowej uzupełniona jest nie mniej ni

ż

40mm warstw

ą

(rys24), e)w płaszczy

ź

nie

zespolenia stosuje si

ę

zbrojenia ł

ą

cz

ą

ce poszczególne cz

ęś

ci, f)konstrukcja jest zabezpieczona

przed rozwarstwieniem w płaszczy

ź

nie zespolenia. Zarówno dla etapu monta

ż

u jak i eksploatacji

nale

ż

y okre

ś

li

ć

przekrój zbrojenia (rys25). Przekrój ten okre

ś

li

ć

mo

ż

na z zale

ż

no

ś

ci: Mmin =0,5

Rbz/Ra, Rbz –wytrzymało

ść

betonu, Ra –wytrzymało

ś

c stali na zginanie. Wielko

ść

zbrojenia od w

płaszczy

ź

nie zespolenia okre

ś

la si

ę

z zale

ż

no

ś

ci: Fa =u

r

b +u

r

2a,

α

-

α

→

Fa = u

r

b,

β

-

β

→

Fa = u

r

a, u

r

=Rbz/Ra· [0,5 +0,25 ·(

Σ

r /Rbz)

2

]

≥

u

r min

.Zbrojenie zespalaj

ą

ce stosuje si

ę

w postaci strzemion

wzgl

ę

dnie pr

ę

tów odgi

ę

tych (mog

ą

by

ć

prostopadłe do osi podłu

ż

nej elementu)(rys26). ŁAWY

FUNDAMENTOWE. Projektuje si

ę

gdy: -spód fundamentu znajduje si

ę

poni

ż

ej zwierciadła wody

gruntowej, -szeroko

ść

fundamentu ceglanego musiałaby by

ć

zbyt du

ż

a, -gdy wysoko

ść

fundamentu

nie mo

ż

e by

ć

zbyt du

ż

a , -gdy konieczne jest stworzenie sztywnego układu fundamentowego

odpornego na nierównomierne osiadanie budowli. Kiedy wysoko

ść

ławy przekracza 40 do 50 cm

stosujemy fundament trapezowy lub schodkowy. Typowe przekroje poprzeczne ław betonowych
(rys55). Zbrojenie ław. Pr

ę

ty zbrojeniowe w ławach stosuje si

ę

Φ

10 do

Φ

20 umieszczone w obrysie

muru. Strzemiona tylko monta

ż

owe

Φ

6 co 50cm (rys56). Pod ka

ż

dym fundamentem stosowana jest

warstwa wyrównawcza. Prefabrykowane bloki ław fundamentowych montowane jako ci

ą

głe lub

odcinkowe (rys57). Fundamenty płytowo –

ż

ebrowe (rys58). Ławy fundamentowe wieloprz

ę

słowe

(rys59).
STOPY FUNDAMENTOWE s

ą

cz

ęś

cia budowli przekazuj

ą

c

ą

obci

ąż

enie i odkształcenie konstrukcji

budowli na podło

ż

e budowli i równocze

ś

nie przekazuj

ą

odkształcenia podło

ż

a na konstrukcj

ę

.

Rodzaje stóp (rys60). Stopy mog

ą

by

ć

: -prefabrykowane i monolityczne, -sztywno lub przegubowo

poł

ą

czone ze słupem. Siły wyst

ę

puj

ą

ce w stopie (rys61). Stopy projektuje si

ę

na : -

ś

ciskanie

(przeguby), -

ś

ciskanie ze zginaniem (sztywne). Stop

ę

kształtujemy tak, aby nie wyst

ą

piły pod ni

ą

napr

ęż

enia rozci

ą

gaj

ą

ce (siła osiowa w rdzeniu przekroju) (rys62). Zbrojenie stóp wymiaryjemy na

zginanie wsporników w stopie. Sprawdzamy stop

ę

na przebicie. Przegub –na docisk

ś

cinanie boczne.

STROPY SŁUPOWO – PŁYTOWE. Wykonywane s

ą

w konstrukcjach monolitycznych,

prefabrykowanych lub w sposób kombinowany stosuj

ą

c płyty typu filigranowego o max wymiarach

2,4-9,0m o grubo

ś

ci 5cm posiadaj

ą

ce dwukierunkowe zbrojenie obliczeniowe. W miejscach styków

płyt dokłada si

ę

uzupełniaj

ą

ce zbrojenie o małych przekrojach. W miejscach podpór dokłada si

ę

zbrojenie gór

ą

celem przeniesienia momentów podporowych (rys40). Stropy płytowo- słupowe

wykonywa

ć

mo

ż

na w wersji stropu grzybkowego (rys41). Grzybek w kształcie ostrosłupa lub

ś

ci

ę

tego

sto

ż

ka mo

ż

e by

ć

wykonany w wersji jawnej lub ukrytej. Grzybki ukryte w postaci zbrojenia sztywnego

lub gi

ę

tkiego. Stropy bez głowic w budownictwie u

ż

yteczno

ś

ci publicznej: -przy fundamencie (rys42).

Grubo

ść

płyty i klas

ę

betonu dobiera si

ę

z warto

ś

ci na przebicie. Stosuje si

ę

3 typy

ż

elbetowych

głowic jawnych: (rys43). Wielko

ś

ci momentów dla stropu grzybkowego oblicza si

ę

dla dwóch

kierunków. Przykład zbrojenia grzybka (rys44). Słupy nale

ż

y oblicza

ć

jako dwukierunkowo zbrojone.

Metod

ę

skrócon

ą

nale

ż

y stosowa

ć

gdy spełnione s

ą

warunki: a)pola płyty okre

ś

lone siatk

ą

słupów

maj

ą

kształt kwadratów lub prostok

ą

tów o wymiarach boków ró

ż

ni

ą

cych si

ę

nie wi

ę

cej ni

ż

20%,

b)rozpi

ę

to

ść

s

ą

siednich prz

ę

seł ka

ż

dego kierunku nie ró

ż

ni si

ę

wi

ę

cej ni

ż

20%, c)obci

ąż

enie

u

ż

ytkowe jest ci

ą

głe i równomiernie rozło

ż

one, d)płyta stropowa oparta na obwodzie w sposób ci

ą

gły

sztywno lub na słupach za pomoc

ą

głowic, a mi

ę

dzy słupami belka. Je

ż

eli spełnione s

ą

te warunki

płyt

ę

stropu mo

ż

na oblicza

ć

z metody ram wydzielonych. Je

ż

eli analizuje si

ę

budynek

wielokondygnacyjny to z uwagi na sztywno

ść

płyty mo

ż

na si

ę

ograniczy

ć

do ramy 1-przesłowej.

Zbrojenie stropów grzybkowych (rys45). METODA RAM WYDZIELONYCH.(rys46). W metodzie ram
wydzielonych stosowanej w przypadku kiedy l

1

/l

2

i l

2

/l

1

>1,2 wydziela si

ę

zast

ę

pcze ramy w kierunku

podłu

ż

nym i poprzecznym dla ustroju wielonawowego (wielokondygnacyjnego)(rys47). Ramy te

oblicza si

ę

przy pełnym obci

ąż

eniu P+q przyjmuj

ą

c szeroko

ść

rygla l

ś

r

=(l

1

+l

2

)/2. dla wydzielonej

ramy przyjmujemy nast

ę

puj

ą

ce wymiary (rys48). Sztywno

ść

rygla Ir =l

ś

r

·

(t

3

/12). Natomiast

zredukowane wymiary ramy zast

ę

pczej b

ę

d

ą

nast

ę

puj

ą

ce: l

0

=l –

⅔

a (prz

ę

sła po

ś

rednie), l

0

=l –a/3 (w

słupach bezgłowicowych po

ś

rednich), l

0

=l’ –a/3 +t/2 (przy swobodnym podparciu na podporze

ci

ą

głej), l’ –rozpi

ę

to

ść

liczona od osi słupa do skrajnej wewn

ę

trznej płaszczyzny muru. Obliczone

wielko

ś

ci momentów dla pasów głowicowych nale

ż

y rozbic na momenty pasa głowicowego i

mi

ę

dzygłowicowego, stosuj

ą

c nast

ę

puj

ą

cy schemat (rys49). Dla rozdzielonych momentów nale

ż

y

obliczy

ć

przekrój zbrojenia stropu płytowo – słupowego, mo

ż

na zbroi

ć

zbrojeniem w postaci

odpowiednich odgi

ę

tych pojedynczych wkładek lub siatek. Momenty w słupach w sposób

uproszczony mo

ż

na obliczy

ć

z zale

ż

no

ś

ci: Ms =pl/50 –dla słupów po

ś

rednich, Ms =(p+ql)/50 –słupów

skrajnych, p- obc u

ż

ytkowe p =p

·

p

1

p

2

(rys50). Mg =l

ś

r

·

(pl

n

2

+g

·

( l

n

2

–l

n-1

2

))/12

·

(i

q

/

∑

i), Md = l

ś

r

·

(pl

n

2

g

·

(

l

n

2

–l

n-1

2

))/12

·

(i

d

/

∑

i), i

d

=I

d

/H

d

,i

g

=I

g

/H

g

,i

rn-1

=I

rn-1

/l

n-1

,l

nm

=I

rn

/l

n

,

∑

i =i

d

+i

g

+i

rn

+i

rm-1

.

STROPY PREFABRYKOWANE (rys81). Płyty te układa si

ę

a podci

ą

gach lub

ś

cianach no

ś

nych z

zastosowaniem wyrównawczej warstwy cementowej. Wie

ń

ce na po

ś

rednich podporach stropów zbroi

si

ę

za pomoc

ą

conajmniej 3

Φ

12mm, natomiast na skrajnych podporach stosuje si

ę

co najmniej

4

Φ

10mm. Strzemiona oraz główne pr

ę

ty nadpro

ż

y i podci

ą

gów nale

ż

y przyjmowa

ć

zgodnie z

potrzebami wytrzymało

ś

ciowymi. W obliczeniach statycznych przyjmuje si

ę

ż

e płyty wielokanałowe

zasadniczo pracuj

ą

jako elementy wolnopodparte na działanie max momentu prz

ę

słowego.

Rozpi

ę

to

ść

teoretyczna l w odniesieniach statycznych przyjmuje si

ę

równa sumie rozpi

ę

to

ś

ci l

0

i

szeroko

ś

ci c oparcia na

ś

cianie. Górne zbrojenie płyty przy podporach przyjmuje si

ę

wychodz

ą

c z

zało

ż

enia

ż

e moment cz

ęś

ciowego utwierdzenia na podporze wynosi 1/5 max momentu prz

ę

słowego.

Płyty w licu podpór sprawdza si

ę

na działanie głównych napr

ęż

e

ń

rozci

ą

gaj

ą

cych.

STROPY GRZYBKOWE. Mo

ż

na wykonywa

ć

jako monolityczne lub prefabrykowane. Stropy

prefabrykowane mog

ą

by

ć

wykonywane z płyt, przykrywaj

ą

cał

ą

powierzchni

ę

mi

ę

dzy słupami lub z

cz

ęś

ciowych płyt w których b

ę

d

ą

wyró

ż

nione elementy głowicowe i prz

ę

słowe (rys51). Elementy

prefabrykowane mo

ż

na oblicza

ć

równie

ż

jako elementy płytowe jednopolowe płyty wewn

ę

trzne, czyli

płyta 2 obliczona jest z cz

ęś

ciowym uwzgl

ę

dnieniem zamocowania na moment M =ql

2

/27, natomiast

płyty mi

ę

dzygłowicowe traktuje si

ę

jako belki utwierdzone obliczaj

ą

c momenty z zale

ż

no

ś

ci ql

2

/24,

ql

2

/12. przy zało

ż

eniu równomiernego wykorzystania zbrojenia w prz

ęś

le oraz nad podpor

ą

. M

prz

ę

słowe =M podporowe =ql

2

/16. Zbrojenie stropów grzybkowych. Zbrojenie płyty wykonuje si

ę

oddzielnie dla pasma głowicowego i mi

ę

dzygłowicowego przyjmuj

ą

c stałe zbrojenie w tych pasmach

pomimo krzywoliniowego wykresu momentów. Zbrojenie za pomoc

ą

oddzielnych pr

ę

tów

(mi

ę

dzygłowicowe) (rys52). W pasmach mi

ę

dzygłowicowych z ka

ż

dego prz

ę

sła poł

ą

czenie pr

ę

tów

dolnych odgina si

ę

na podpory a w pasmach głowicowych wyci

ą

gana jest wi

ę

ksza ilo

ść

zbrojenia nad

podporami w zwi

ą

zku z powy

ż

szym przy odgi

ę

ciu połowy pr

ę

tów nad podporami nale

ż

y doło

ż

y

ć

pr

ę

ty tzw pływaj

ą

ce lub zastosowa

ć

l/3 odgi

ęć

pr

ę

tów. Mo

ż

na równie

ż

stosowa

ć

wkładki na momenty

prz

ę

słowe i podporowe, stosuj

ą

c ten typ zbrojenia, zbrojenie nale

ż

y rozmie

ś

ci

ć

w nast

ę

puj

ą

cy sposób

(rys53). Doprowadzaj

ą

c pr

ę

ty do głowicy nale

ż

y przedłu

ż

y

ć

poza kraw

ę

d

ź

grzybka na co najmniej

20cm. Przedstawiony schemat zbrojenia obowi

ą

zuje w jednym i drugim kierunku i nadaje si

ę

do

zbrojenia siatkami typu Q. Stosuj

ą

c zbrojenie siatkami najcz

ęś

ciej b

ę

dziemy stosowa

ć

siatki

podwójne o wymiarach 0,7l

1

x0,7l

2

oraz 0,6l

1

x0,6l

2

dla zbrojenia prz

ę

słowego w pasmach

głowicowych. Schemat zbrojenia pasma głowicowego (rys54).SCHODY POLICZKOWE. Schody s

ą

konstrukcj

ą

budowlana słu

żą

c

ą

do komunikacji pieszej w kierunku pionowym w budynku lub poza

nim. Jednym z rodzaji schodów s

ą

schody oparte na belce policzkowej (rys63). Schody z jedn

ą

belk

ą

policzkow

ą

(rys64). Schody z dwiema belkami policzkowymi (rys65). Z belk

ą

policzkow

ą

spełniaj

ą

c

ą

funkcj

ę

por

ę

czy (rys66). W schodach policzkowych głównym elementem no

ś

nym s

ą

belki policzkowe

które opieramy na murach lub stropach, natomiast płyta biegowa opiera si

ę

na policzkach (rys 67).

Schody wspornikowe i policzkowe mog

ą

by

ć

wykonane jako monolityczne wzgl

ę

dnie

prefabrykowane. Przy schodach prefabrykowanych najcz

ęś

ciej prefabrykuje si

ę

cz

ęść

spocznikow

ą

w

postaci płyt. Na płytach spocznikowych opiera si

ę

cz

ęść

biegow

ą

schodów.

SCHODY WSPORNIKOWE s

ą

one mocowane zarówno w

ś

cianach z betonu jaki z cegły (uko

ś

na

lawa zbrojona podłu

ż

nie 4

Φ

6 –10mm). Zasady pracy: W przypadku schodów monolitycznych bieg

schodowy pracuje jako jeden element. Je

ż

eli ugi

ę

cie jest prostopadłe do płaszczyzny podniebienia

zbrojenie umieszcza si

ę

w naro

ż

ach poszczególnych schodów (rys68). Schody prefabrykowane

zło

ż

one z pojedynczych schodów zakłada si

ę

jako elementy pracuj

ą

ce niezale

ż

nie. Zbrojenie

rozkłada si

ę

wzdłu

ż

górnej kraw

ę

dzi stopnia (rys69,70). Schody dwuwspornikowe: -z jednym

elementem no

ś

nym (rys71), -bieg wykonany jako element płytowy (rys72). Mu /Mw >1, g+p –

obci

ąż

enia, Mw =(g+p)

·

(l/2), Mu =(G

·

a)/2. Je

ż

eli nie jeste

ś

my w stanie spełni

ć

powy

ż

szych warunków

zmieniamy konstrukcj

ę

schodów albo dodajemy zbrojenia. Przy monolitycznych płytach zamiast

pr

ę

tów mo

ż

na stosowa

ć

siatk

ę

typu e. SCHODY PŁYTOWE. Schody te wykonywane sa w

konstrukcjach monolitycznych lub prefabrykowanych w postaci płyty jednokierunkowo zbrojonej.
Zbrojenie załamania płytowego biegu schodowego (rys73). Schemat statyczny (rys74). Schody
prefabrykowane płytowe. Najpierw montuje si

ę

płyty wspornikowe a na nich układa si

ę

płyty

biegowe(rys75). Przykład zbrojenia schodów płytowych wspartych na przeciwległych

ś

cianach klatki

schodowej (rys76). POKRYCIA PŁYTOWE. –prefabrykaty dwu

ż

ebrowe (rys77), -płyty ruszty (bardzo

lekkie płyty. Na rusztach układamy płyty pianobetonowe) (rys78), -płyty panwiowe (rys79), -płyty
pianobetonowe (rys80).

RAMY. –przegubowo podparte, -sztywno podparte, -układ jedno, dwu i trój nawowy, -układ z łukiem,
-rygiel załamany, -układ ramowy (kryta trybuna), -układ przesuwny i nieprzesuwny. Rodzaje naro

ż

y: -

ze skosem, -z wyokr

ą

gleniem. Te rozwi

ą

zania redukuj

ą

napr

ęż

enia

ś

ciskaj

ą

ce (rys85). Zbrojenia

naro

ż

y ram (rys86). P

ę

tla –chroni przed odłupywaniem si

ę

betonu oraz przenosi siły skupione. Pr

ę

t

zaokr

ą

glony nale

ż

y umie

ś

ci

ć

w

ś

rodku ci

ęż

ko

ś

ci napr

ęż

enia rozci

ą

gaj

ą

cego. Uci

ą

gla on zbrojenie w

słupie przechodz

ą

ce w rygiel. Celem krótkich skosów jest zwi

ę

kszenie monolityczno

ś

ci poł

ą

czenia.

Celem długich skosów jest: -zwi

ę

kszenie wysoko

ś

ci konstrukcyjnej rygla w przekroju

przypodporowym w którym wyst

ę

puj

ą

du

ż

e momenty ujemne, -zmniejszenie napr

ęż

e

ń

ś

cinaj

ą

cych w

przekroju.

Ż

EBRA. –pełne o zmiennej wysoko

ś

ci, -w postaci trójk

ą

tnych układów pr

ę

towych, -w postaci układów

pilastrowych ze stalowym ci

ą

giem uko

ś

nym (rys82). Zbrojenie: -pr

ę

ty pochyłe o znacznej

ś

rednicy, -

poziome pr

ę

ty w postaci strzemion zamkni

ę

tych stanowi

ą

ce zabezpieczenie płyty pionowej przed

oderwaniem si

ę

od

ż

ebra, -pionowe pr

ę

ty pracuj

ą

ce na przemieszczenie sił odrywaj

ą

cych pionow

ą

płyt

ę

od

ż

ebra (rys83), -z płytami obci

ąż

aj

ą

cymi (rys84). BUDYNKI SZKELETOWE. Mog

ą

by

ć

realizowane w konstrukcji prefabrykowanej i monolitycznej stosowane w budownictwie mieszkalnym,
usługowym i przemysłowym. Sa to układy ram o przestrzennym układzie pr

ę

tów. W uproszczonych

metodach obliczeniowych wyró

ż

nia si

ę

układ poprzeczny oraz podłu

ż

ny. Układy te spełniaj

ą

warunki:

-rozpi

ę

to

ść

prz

ę

seł dla ka

ż

dego kierunku nie przekracza 6-7m, -l

max

≤

1,25 l

min

co umo

ż

liwia

traktowanie rozpi

ę

to

ś

ci jako jednakowych, -wysoko

ś

ci słupów nie przekraczaj

ą

5m i najcz

ęś

ciej s

ą

jednakowe na całej kondygnacji. Je

ż

eli te warunki s

ą

spełnione to płaskie układy ramowe obliczamy

uproszczonymi metodami. W innych przypadkach układy te obliczamy dokładnie. Do zalet

ż

elbetowych układów

ż

elbetowych w porównaniu z konstrukcjami stalowymi nale

żą

: -

ognioodporno

ść

, -mniejsze zu

ż

ycie stali, -prosta konstrukcja, -łatwo

ść

wykonywania w

ę

złów, -

sztywno

ść

przestrzenna, -du

ż

a swoboda rozwi

ą

za

ń

funkcjonalnych. Do wad zaliczamy długi czas

budowy. Rodzaje szkieletu: -wg rozstawu słupów szkielety mo

ż

na podzieli

ć

na trzy grupy:

1)szkielety o małym rozstawie słupów w

ś

cianach zewn

ę

trznych od 1 do 1,5m. Przestrze

ń

miedzy

tymi słupami zamykana jest oknami oraz pasmami

ś

cian nad i pod okiennymi. Wieniec który ł

ą

czy

zewn

ę

trzne słupy z konstrukcja stropu. 2)szkielety o du

ż

ym rozstawie słupów od 3 do 7m. W

konstrukcjach tych wyró

ż

nia si

ę

poprzeczne układy

ś

cian budynków. 3)szkielety o powi

ę

kszonym

rozstawie słupów dolnej kondygnacji. Poszerzenie rozstawu słupów kondygnacji parteru
spowodowane jest funkcjonałem. Na poszerzanej siatce słupów z reguły wykonywane s

ą

sztywne

rygle w postaci belek tarczowych (rys87). Ramy w zale

ż

no

ś

ci od usztywnienia traktów mog

ą

by

ć

realizowane jako dwu, trzy i wielo traktowe. Słupy naro

ż

ne przenosz

ą

mniejsze siły osiowe ni

ż

słupy

po

ś

rednie. Obliczenia. 1)siły wewn

ę

trzne od obci

ąż

e

ń

stałych (dla rygla) projektuje si

ę

na obwiednie

sił wewn

ę

trznych. Wielko

ś

ci momentów oblicza si

ę

z uwzgl

ę

dnieniem sztywno

ś

ci (rys88). 2)wpływ

obci

ąż

e

ń

wiatrem –metod

ą

uproszczona gdy obci

ąż

enie to jest projektowane jako mało znacz

ą

ce:

a)siły pionowe –w poziomie ka

ż

dej kondygnacji rozkłada si

ę

na poszczególne słupy proporcjonalnie

do ich sztywno

ś

ci, b)miejsca zerowe momentów znajduj

ą

si

ę

w 2/3 wysoko

ś

ci słupa najni

ż

szej

kondygnacji i ½ wysoko

ś

ci słupów pozostałych pi

ę

ter, c)całkowite obci

ąż

enie poziome działaj

ą

ce na

kondygnacje to suma sił poziomych zewn

ę

trznych przyło

ż

onych powy

ż

ej badanego przekroju (rys89).

3)wpływ temperatury. Wielko

ść

momentów od temperatury obliczamy: Mi =(6EsIs

∆

l

i

)/h

i

2

(rys90).

Stateczno

ść

układów szkieletowych. Długo

ś

ci wyboczeniowe słupów w układach ramowych nale

ż

y

okre

ś

la

ć

wg PN. nale

ż

y okre

ś

li

ć

, czy cały układ jest przesuwny czy nieprzesuwny. W układach

nieprzesuwnych długo

ś

ci wyboczeniowe słupa uzale

ż

nione s

ą

od sztywno

ś

ci słupa (rys91,92).

Ś

CIANY TARCZE –BELKI

Ś

CIANY.

Ś

ciany budynków,

ś

ciany zbiorników prostok

ą

tnych wspartych

na słupach o szeroko

ś

ci 2c o stosunkowo małej grubo

ś

ci h. Pracuj

ą

one w innej płaszczy

ź

nie jako

tzw tarcze, czyli belki o du

ż

ej wysoko

ś

ci B i stosunkowo małej grubo

ś

ci.

Ś

ciany z uwagi na: rozkład

napr

ęż

e

ń

, brak spełnienia zasady płaskich przekroi, nie mo

ż

na projektowa

ć

wg zasad belek

zwykłych. W elementach tych wyst

ę

puje du

ż

y wpływ sił poprzecznych na zmiany stanu zgi

ę

ciowego

w tym elemencie (rys93).

Ś

ciany tarcze nale

ż

y oblicza

ć

jako tarcze, gdy wysoko

ść

elementu B =2b

>0,5L (L –rozpi

ę

to

ść

). Praca tarczy charakteryzuje si

ę

nast

ę

puj

ą

cymi zagadnieniami: -napr

ęż

enia

σ

x

ś

ciskaj

ą

ce w prz

ęś

le i rozci

ą

gaj

ą

ce nad podporami, osi

ą

gaj

ą

swoje maximum w poziomie znacznie

ni

ż

szym od górnej kraw

ę

dzi

ś

cian. –wykres napr

ęż

e

ń

σ

x

niezale

ż

ny od poziomu przyło

ż

enia

obci

ąż

enia P, jest wykresem krzywoliniowym. –rozkład napr

ęż

e

ń

σ

y

uzale

ż

niony jest od poziomu

przyło

ż

enia obci

ąż

e

ń

. –napr

ęż

enia

σ

z

z uwagi na mał

ą

grubo

ść

tarczy w obliczeniach jest pomijany,

minimalna grubo

ść

tarczy z uwagi na u

ż

ytkowanie oraz technologi

ę

wykonania wynosi około 18 do

20cm.-przykładowe wykresy napr

ęż

e

ń

σ

x

dla tarczy o ró

ż

nych proporcjach wymiarów przedstawiaj

ą

si

ę

nast

ę

puj

ą

co (rys94). Zasady obliczania

ś

cian tarczy: a)max przemieszczenie f =H/200 (układ

przesuwny) (rys95), b)okre

ś

lenie obci

ąż

e

ń

dla

ś

cian tarczy Wi =Wi

·

(Ei

·

Ii)/

Σ

Ei

·

Ii (rys96), c)ugi

ę

cie

ś

ciany tarczy f =f

f

+f

g

,f

f

–ugi

ę

cie od odkształce

ń

podło

ż

a, f

g

–ugi

ę

cie wywołane wiatrem (rys97).

Ś

ciany tarczy –przyjmuje si

ę

schemat: a)gdy B/L <1/4, b)gdy B/L >1/4 (1/2). Zbrojenie rozmieszcza

si

ę

zgodnie z trajektoria napr

ęż

e

ń

głównych rozci

ą

ganych (siatki lub pr

ę

ty uko

ś

ne), ze wzgl

ę

du na

napr

ęż

enia

ś

ciskaj

ą

ce zbroi si

ę

siatkami dwustronnie. Funkcja zbrojenia- przenoszenie napr

ęż

enia

głównego i od skurczu betonu (rys98). Konstrukcja

ś

cian (rozmieszczenie zbrojenia) (rys99).

Zbrojenie tarczy ci

ą

głej obci

ąż

onej na dolnej kraw

ę

dzi (rys100). Zbrojenie tarczy jednopolowej

(rys101). Zbrojenie tarczy ci

ą

głej ortogonalnej (rys102). Zbrojenie uzupełniaj

ą

ce strzemiona nieno

ś

ne

(rys103). Konstrukcja poł

ą

czenia mi

ę

dzy elementem przekazuj

ą

cym obci

ąż

enia a dolna kraw

ę

dzi

ą

tarczy (rys104). RYGLE (zbrojenie),

α

<10˚ -rygiel prosty,

α

>10˚ -rygiel załamany (rys105). Pr

ę

ty

rozci

ą

gane znajduj

ą

ce si

ę

od strony wkl

ę

słej nale

ż

y skrzy

ż

owa

ć

w punkcie załamania belki.

Powierzchnia przekroju strzemiona

Σ

Fs

≥

2Fa

·

(Ra/Ras)

·

sin

α

/2 (rys106). Ka

ż

dy załamany pr

ę

t

rozci

ą

gany musi by

ć

uchwycony co najmniej przez jedno ramie strzemion, przy

ś

rednicy wi

ę

kszej od

20mm pr

ę

ty i strzemiona powinny by

ć

zespawane ze sob

ą

. STROPY KASETONOWE. S

ą

to układy

belek przecinaj

ą

cych si

ę

pod katem prostym o rozstawie a i b równym.

Ż

ebra w górnej cz

ęś

ci st

ęż

a

ż

elbetowa monolityczna płyta stropowa wykonana wspólnie z

ż

ebrami (rys107). Zasady

konstruowania, obliczania stropów: 1)

ż

ebra w obu kierunkach powinny mie

ć

wysoko

ść

1/25 do 1/20 l

y

(krótsza rozpi

ę

to

ść

), gdy osiowy rozstaw

ż

eber: a i b< 1m –strop g

ę

sto

ż

ebrowy, a i b >1m –ruszt

belkowy. 2)najkorzystniej jest gdy l

x

=l

y

.Strop nale

ż

y projektowa

ć

tak aby zachowany był warunek

0,5< l

x

/l

y

<2, gdy l

x

/l

y

>2 –to w stropie pracuj

ą

tylko

ż

ebra o mniejszej rozpi

ę

to

ś

ci. 3)płyt

ę

zamocowan

ą

na obwodzie kasetonu przyjmuje si

ę

grubo

ś

ci >4cm. Zbrojenie

Φ

4,5 do 6 o rozpi

ę

to

ś

ci

>12cm. 4)przy jednakowej wysoko

ś

ci

ż

eber stropowych dolne zbrojenie krótszych belek umieszcza

si

ę

ni

ż

ej, nad nimi krzy

ż

uj

ą

ce si

ę

zbrojenie drugiego kierunku (wi

ę

ksze momenty zginaj

ą

ce s

ą

przenoszone przez siły o wi

ę

kszych ramionach). 5)na podporach

ż

ebra stropowe nale

ż

y zwi

ę

kszy

ć

lub monolitycznie poł

ą

czy

ć

z podci

ą

gami. 6)

ż

ebra stropowe oblicza si

ę

na podstawie zało

ż

enia,

ż

e s

ą

one podparte swobodnie na podporach; konstrukcyjnie stosuje si

ę

pr

ę

ty odgi

ę

te dla przyj

ę

cia

przypodporowych momentów cz

ęś

ciowego zamocowania (rys108).Wielko

ść

momentów zginaj

ą

cych

dla stropów kasetonowych oblicza si

ę

podobnie jak przy płytach krzy

ż

owo –zbrojonych z t

ą

ró

ż

nic

ą

,

ż

e obliczenia dla: -powierzchni q

x(y)

przy obliczaniu momentów nale

ż

y pomno

ż

y

ć

przez rozstaw

ż

eber

a(b), -sztywno

ść

obliczy

ć

jak dla przekroju teowego. Stropy kasetonowe mog

ą

by

ć

wykorzystywane

jako jawne lub ukryte (rys109).

1.

Ś

CIANY OPOROWE,PŁYTY DWUKIERUNKOWO ZBROJONE,Płyty jednopolowe,PŁYTY

JEDNOKIERUNKOWO ZBROJONE.
2.UKŁADY SŁUPOWO –BELKOWE,OBLICZANIE HAL ,KONSTRUKCJE ZESPOLONE,ŁAWY
FUNDAMENTOWE,STOPY FUNDAMENTOWE
3.STROPY

SŁUPOWO

–

PŁYTOWE,

METODA

RAM

WYDZIELONYCH,STROPY

PREFABRYKOWANE
4.STROPY GRZYBKOWE,SCHODY POLICZKOWE,SCHODY ,SCHODY PŁYTOWE, POKRYCIA
PŁYTOWE
5.RAMy,zebra,BUDYNKI SZKELETOWE
6.

Ś

CIANY TARCZE –BELKI

Ś

CIANY,. RYGLE,STROPY KASETONOWE

Ś

CIANY OPOROWE s

ą

to konstrukcje przeznaczone do powstrzymania parcia gruntu, materiałów

sypkich lub cieczy. Rodzaje: -masywne (betonowe na zaprawie cementowej np.: zapory wodne), -
lekkie (

ż

elbetowe) płytowe i k

ą

towo

ż

ebrowe. Warunki ogólnej stateczno

ś

ci: Mu /Mw

≥

1,5 przy

obci

ąż

eniu charakt., Mu /Mw

≥

1,2 przy obci

ąż

eniu obliczeniowym. Mu –moment utrzymuj

ą

cy, Mw –

moment wywracaj

ą

cy (rys1).

Ś

ciany oporowe mog

ą

by

ć

realizowane jako tymczasowe oraz słabe.

Tymczasowe realizuje si

ę

na obiektach posiadaj

ą

cych podpiwniczenie w przypadku kiedy wyst

ę

puje

brak miejsca (rys2). Wykonuje si

ę

je z elementów stalowych tzw. Profili Larsena. Z profili tych

uzyskuje si

ę

tzw szczelne

ś

cianki zbijane z uwagi na znaczny kont ich wyci

ą

gania.

Ś

ciany te

wykorzystywane s

ą

jako deskowanie

ś

cian piwnic. Mog

ą

one pracowa

ć

jako elementy wspornikowe,

wzgl

ę

dnie jako elementy belkowe w przypadku kiedy górna cz

ęść

tych

ś

cianek jest kotwiona w

gruncie. Kotwienie

ś

cianek odbywa si

ę

najcz

ęś

ciej przy zastosowaniu mikropali.

Ś

ciany oporowe stałe

mo

ż

na realizowa

ć

jako betonowe elementy masywne (rys3). Pn =

γ

0

h tg

2

(45 –Ø), Pn’ =P tg

2

(45 –

Ø/2). Przesuni

ę

cie oblicza si

ę

ze wzoru: Sw =(f· G)/(E· p) gdzie: E, p –siły, G –suma rzutów sił, E =1/2

·h

2

·

γ

0

·h ·tg

2

(45 - Ø/2), P =p ·h ·tg

2

(45 - Ø/2), M =1/3h ·E +1/2h ·P.

Ś

ciany masywne: 1)zwykłe –wykonane przewa

ż

nie z betonu mog

ą

mie

ć

ró

ż

ne kształty (rys4),

prostok

ą

tne, równoległoboczne, trapezowe, trójk

ą

tne. 2)z płytami odci

ąż

aj

ą

cymi. Płyty wspornikowe –

przekazuj

ą

na

ś

ciany obci

ąż

enia z płyty obci

ąż

aj

ą

cej (siła i moment zginaj

ą

cy) które mo

ż

na przyj

ąć

za

działaj

ą

ce w osi przekroju

ś

ciany na poziomie płyty wspornikowej (rys5).

Ś

ciany k

ą

towo –płytowe(rys6). 1)zwykłe –których statecznym zabezpieczeniem jest płyta

fundamentowa: a)z płyta fundamentow

ą

w kierunku wy

ż

szego poziomu, b)ni

ż

szego poziomu.

Stateczno

ść

ś

ciany na przesuni

ę

cie mo

ż

na zwi

ę

kszy

ć

przez podkopanie płyty fundamentowej lub

zastosowanie ostróg (rys7,8). 2)z elementami odci

ąż

aj

ą

cymi (do 10m): a)z płyta zamocowan

ą

wspornikowo w

ś

cianie przekazuj

ą

c na ni

ą

obci

ąż

enia w postaci siły i momentu (rys9).

Ś

ciany płytowo –

ż

ebrowe. Zwykłe –stateczo

ść

zapewniaj

ą

dzi

ę

ki naciskowi gruntu na płyt

ę

fundamentow

ą

(rys10).

PŁYTY DWUKIERUNKOWO ZBROJONE.
Płyty krzy

ż

owo zbrojone. W płytach dwukierunkowo zbrojonych zbrojenie wyznaczane do

ś

rodka

płyty powinno by

ć

układane w pa

ś

mie

ś

rodkowym szeroko

ś

ci równej 3/5 szeroko

ś

ci płyty, w pasmach

skrajnych 1/5 szeroko

ś

ci płyty. Zbrojenie to mo

ż

e by

ć

zmniejszone do połowy. Zasada ta dotyczy

równie

ż

zbrojenia górnego w płytach krzy

ż

owo- zbrojonych przy podporach utwierdzonych (rys11). W

naro

ż

ach swobodnie podpartych umieszcza

ć

nale

ż

y dwukierunkowe zbrojenie górne szeroko

ś

ci

równej 1/5 wi

ę

kszej rozpi

ę

to

ś

ci płyty. Przekrój tego zbrojenia odniesiony do jednostki szeroko

ś

ci

przekroju płyty powinien wynosi

ć

w ka

ż

dym kierunku co najmniej połow

ę

wi

ę

kszego zbrojenia

znajduj

ą

cego si

ę

w

ś

rodku rozpi

ę

to

ś

ci płyty. W naro

ż

ach swobodnie podpartych nale

ż

y umieszcza

ć

zbrojenie dolne, biegunowe, prostopadłe do dwusiecznej i rozmieszczone na długo

ś

ci równej 1/3

mniejszej rozpi

ę

to

ś

ci płyty, którego przekrój ma 1m. Przekrój powinien by

ć

równy przekrojowi

wi

ę

kszego zbrojenia w

ś

rodku płyty.

Płyty jednopolowe. W przypadku cz

ęś

ciowego utwierdzenia kraw

ę

dzi płyty nale

ż

y zastosowa

ć

poza

zbrojeniem prz

ę

słowym zbrojenie podporowe i wtedy: (rys12). Poza zbrojeniem prz

ę

słowym w płycie

jednopolowej nale

ż

y zastosowa

ć

w naro

ż

u tych płyt uko

ś

ne zbrojenie. W płytach tych poza zbrojeniem

dolnym nale

ż

y zastosowa

ć

zbrojenie gór

ą

w postaci siatki o przekroju (rys13). Typy płyt krzy

ż

owo

zbrojonych (z uwzgl

ę

dnieniem lini rozdziału obci

ąż

enia (rys14)).

PŁYTY JEDNOKIERUNKOWO ZBROJONE. Poł

ą

czenie płyty z podci

ą

giem (rys15), poł

ą

czenie

ż

ebra

z podci

ą

giem (rys16). Najmniejsze grubo

ś

ci płyt: a)50 (30)mm –płyty dachowe, b)60 (40)mm –płyty

stropowe, c)120 (100)mm –płyty pod przejazdami.
Sztywno

ść

l

0

/h

0

=50;40, 50 –utwierdzona dwukierunkowo zbrojona, 40 –wolnopodparta

jednokierunkowo zbrojona.
Zbrojenie płyt: -zbrojenie główne d

≥

4,5mm, -nie mniej ni

ż

1/3 pr

ę

tów dolnych i nie mniej ni

ż

3 na 1m

nale

ż

y doprowadzi

ć

do podpory bez odgi

ęć

, -odst

ę

p pr

ę

tów w miejscach najmniejszego zag

ę

szczenia

nie mniejszy ni

ż

50-40mm, -optymalny stopie

ń

zbrojenia 0,7-1,2%, -pr

ę

ty rozdzielcze- rozstaw < ni

ż

300mm i odpowiednio do no

ś

no

ś

ci zbrojenia głównego nie mniejszy ni

ż

1/10 obci

ąż

enia rozło

ż

onego

oraz ¼ obci

ąż

enia rozło

ż

onego i sił skupionych.

UKŁADY SŁUPOWO –BELKOWE- Układy zło

ż

one ze słupów sztywno zamocowanych w

fundamentach (zapewnia to geometryczn

ą

niezmienno

ść

układu) oraz rygli z reguły poł

ą

czonych ze

słupami przegubowo nieprzesuwnie. Układy słupowo –ryglowe z prefabrykowanymi słupami i ryglami
s

ą

najcz

ęś

ciej stosowane jako konstrukcje jednokondygnacyjnych hal przemysłowych. W halach tych

stosuje si

ę

przekroje z prefabrykowanych płyt panwiowych, ryglami s

ą

zazwyczaj struno lub

kablobetony, prefabrykowane belki

ż

elbetowe. Rygle ł

ą

czy si

ę

ze słupami za pomoc

ą

poziomej blachy

zakotwionej w górnej cz

ęś

ci słupa, poł

ą

czonej spawem z k

ą

townikami poł

ą

czonymi z ryglem. Stosuje

si

ę

dwa rodzaje słupów: -jednogał

ę

ziowe, -dwugał

ę

ziowe. Słupy s

ą

osiowo

ś

ciskane i nie przenosz

ą

momentów zginaj

ą

cych.

Miejsce poł

ą

czenia rygla (uzale

ż

nione od k

ą

ta

α

)

α

>15˚ (rys17). Je

ż

eli rygiel nie b

ę

dzie wysoki a

długo

ść

zakotwienia za mała to(rys18)

α

<15˚.

Naro

ż

e (rys19,20).

OBLICZANIE HAL TRÓJNAWOWYCH (rys21). Rozpatrujemy siły poziome działaj

ą

ce na wszystkie

słupy, porównujemy przemieszczenia punktów. Uzyskujemy równania z trzema niewiadomymi. Po
rozwi

ą

zaniu układu równa

ń

otrzymujemy wzory na x

A

,x

B ,

x

C

: x

A

=H ·(I

A

/h

A

) /(

Σ

I

i

/h

i

3

), x

B

,x

C

=to samo

co x

A

ze zmiana indeksu. Gdy wszystkie słupy maj

ą

tak

ą

sam

ą

sztywno

ść

I/h wówczas siła pozioma H

przyło

ż

ona u góry skrajnego słupa rozkłada si

ę

jednokierunkowo na wszystkie słupy, a wi

ę

c na ka

ż

dy

słup działa Hi =A

2

/m, m- liczba słupów. Nast

ę

pnie obliczamy odpowiednie przesuni

ę

cia wierzchołka

słupa (rys22)

∆

=

∆

A +

∆

B +

∆

C,

∆

A =(wh

3

)/(8EJ

A

) –(x

1

h

3

)/(3EJA),

∆

B =(x

1

h

3

)/(3EJ

B

) -(x

2

h

3

)/(3EJ

B

),

∆

C

=(x

2

h

3

)/(3EJ

C

)

KONSTRUKCJE ZESPOLONE. Rozró

ż

niamy dwa stany:

-monta

ż

owy q

mont

=ci

ęż

ar konstr +obc normowe lub indywidualnie przewidziane,

-eksploatacyjny q

exp

=obc od prefabryk. +obc od ludzi montuj

ą

cych. (rys23). Konstrukcj

ę

mo

ż

na uzna

ć

za zespolon

ą

je

ż

eli: a)zachowana jest no

ś

no

ść

na rozstawie poł

ą

czenia prefabrykatu z betonem

uzupełniaj

ą

cym,

b)zachowana jest ci

ą

gło

ść

w przekazaniu sił normalnych przez elementy współpracuj

ą

ce oraz mi

ę

dzy

nimi,
c)klasa betonu jest nie ni

ż

sza ni

ż

B20,

d)grubo

ść

warstwy betonowej uzupełniona jest nie mniej ni

ż

40mm warstw

ą

(rys24),

e)w płaszczy

ź

nie zespolenia stosuje si

ę

zbrojenia ł

ą

cz

ą

ce poszczególne cz

ęś

ci,

f)konstrukcja jest zabezpieczona przed rozwarstwieniem w płaszczy

ź

nie zespolenia. Zarówno dla

etapu monta

ż

u jak i eksploatacji nale

ż

y okre

ś

li

ć

przekrój zbrojenia (rys25). Przekrój ten okre

ś

li

ć

mo

ż

na z zale

ż

no

ś

ci: Mmin =0,5 Rbz/Ra, Rbz –wytrzymało

ść

betonu, Ra –wytrzymało

ś

c stali na

zginanie. Wielko

ść

zbrojenia od w płaszczy

ź

nie zespolenia okre

ś

la si

ę

z zale

ż

no

ś

ci: Fa =u

r

b +u

r

2a,

α

-

α

→

Fa = u

r

b,

β

-

β

→

Fa = u

r

a, u

r

=Rbz/Ra· [0,5 +0,25 ·(

Σ

r /Rbz)

2

]

≥

u

r min

.Zbrojenie zespalaj

ą

ce

stosuje si

ę

w postaci strzemion wzgl

ę

dnie pr

ę

tów odgi

ę

tych (mog

ą

by

ć

prostopadłe do osi podłu

ż

nej

elementu)(rys26).
ŁAWY FUNDAMENTOWE. Projektuje si

ę

gdy: -spód fundamentu znajduje si

ę

poni

ż

ej zwierciadła

wody gruntowej, -szeroko

ść

fundamentu ceglanego musiałaby by

ć

zbyt du

ż

a, -gdy wysoko

ść

fundamentu nie mo

ż

e by

ć

zbyt du

ż

a , -gdy konieczne jest stworzenie sztywnego układu

fundamentowego odpornego na nierównomierne osiadanie budowli. Kiedy wysoko

ść

ławy przekracza

40 do 50 cm stosujemy fundament trapezowy lub schodkowy. Typowe przekroje poprzeczne ław
betonowych (rys55). Zbrojenie ław. Pr

ę

ty zbrojeniowe w ławach stosuje si

ę

Φ

10 do

Φ

20 umieszczone

w obrysie muru. Strzemiona tylko monta

ż

owe

Φ

6 co 50cm (rys56). Pod ka

ż

dym fundamentem

stosowana jest warstwa wyrównawcza. Prefabrykowane bloki ław fundamentowych montowane jako
ci

ą

głe lub odcinkowe (rys57).

Fundamenty płytowo –

ż

ebrowe (rys58). Ławy fundamentowe wieloprz

ę

słowe (rys59).

STOPY FUNDAMENTOWE s

ą

cz

ęś

cia budowli przekazuj

ą

c

ą

obci

ąż

enie i odkształcenie konstrukcji

budowli na podło

ż

e budowli i równocze

ś

nie przekazuj

ą

odkształcenia podło

ż

a na konstrukcj

ę

. Rodzaje

stóp (rys60). Stopy mog

ą

by

ć

: -prefabrykowane i monolityczne, -sztywno lub przegubowo poł

ą

czone

ze słupem. Siły wyst

ę

puj

ą

ce w stopie (rys61). Stopy projektuje si

ę

na : -

ś

ciskanie (przeguby), -

ś

ciskanie ze zginaniem (sztywne). Stop

ę

kształtujemy tak, aby nie wyst

ą

piły pod ni

ą

napr

ęż

enia

rozci

ą

gaj

ą

ce (siła osiowa w rdzeniu przekroju) (rys62). Zbrojenie stóp wymiaryjemy na zginanie

wsporników w stopie. Sprawdzamy stop

ę

na przebicie. Przegub –na docisk

ś

cinanie boczne.

STROPY SŁUPOWO – PŁYTOWE. Wykonywane s

ą

w konstrukcjach monolitycznych,

prefabrykowanych lub w sposób kombinowany stosuj

ą

c płyty typu filigranowego o max wymiarach 2,4-

9,0m o grubo

ś

ci 5cm posiadaj

ą

ce dwukierunkowe zbrojenie obliczeniowe. W miejscach styków płyt

dokłada si

ę

uzupełniaj

ą

ce zbrojenie o małych przekrojach. W miejscach podpór dokłada si

ę

zbrojenie

gór

ą

celem przeniesienia momentów podporowych (rys40). Stropy płytowo- słupowe wykonywa

ć

mo

ż

na w wersji stropu grzybkowego (rys41). Grzybek w kształcie ostrosłupa lub

ś

ci

ę

tego sto

ż

ka mo

ż

e

by

ć

wykonany w wersji jawnej lub ukrytej. Grzybki ukryte w postaci zbrojenia sztywnego lub gi

ę

tkiego.

Stropy bez głowic w budownictwie u

ż

yteczno

ś

ci publicznej: -przy fundamencie (rys42). Grubo

ść

płyty i

klas

ę

betonu dobiera si

ę

z warto

ś

ci na przebicie. Stosuje si

ę

3 typy

ż

elbetowych głowic jawnych:

(rys43). Wielko

ś

ci momentów dla stropu grzybkowego oblicza si

ę

dla dwóch kierunków. Przykład

zbrojenia grzybka (rys44). Słupy nale

ż

y oblicza

ć

jako dwukierunkowo zbrojone. Metod

ę

skrócon

ą

nale

ż

y stosowa

ć

gdy spełnione s

ą

warunki: a)pola płyty okre

ś

lone siatk

ą

słupów maj

ą

kształt

kwadratów lub prostok

ą

tów o wymiarach boków ró

ż

ni

ą

cych si

ę

nie wi

ę

cej ni

ż

20%, b)rozpi

ę

to

ść

s

ą

siednich prz

ę

seł ka

ż

dego kierunku nie ró

ż

ni si

ę

wi

ę

cej ni

ż

20%, c)obci

ąż

enie u

ż

ytkowe jest ci

ą

głe i

równomiernie rozło

ż

one, d)płyta stropowa oparta na obwodzie w sposób ci

ą

gły sztywno lub na

słupach za pomoc

ą

głowic, a mi

ę

dzy słupami belka. Je

ż

eli spełnione s

ą

te warunki płyt

ę

stropu mo

ż

na

oblicza

ć

z metody ram wydzielonych. Je

ż

eli analizuje si

ę

budynek wielokondygnacyjny to z uwagi na

sztywno

ść

płyty mo

ż

na si

ę

ograniczy

ć

do ramy 1-przesłowej. Zbrojenie stropów grzybkowych (rys45).

METODA RAM WYDZIELONYCH.(rys46). W metodzie ram wydzielonych stosowanej w przypadku
kiedy l

1

/l

2

i l

2

/l

1

>1,2 wydziela si

ę

zast

ę

pcze ramy w kierunku podłu

ż

nym i poprzecznym dla ustroju

wielonawowego (wielokondygnacyjnego)(rys47). Ramy te oblicza si

ę

przy pełnym obci

ąż

eniu P+q

przyjmuj

ą

c szeroko

ść

rygla l

ś

r

=(l

1

+l

2

)/2. dla wydzielonej ramy przyjmujemy nast

ę

puj

ą

ce wymiary

(rys48). Sztywno

ść

rygla Ir =l

ś

r

·

(t

3

/12). Natomiast zredukowane wymiary ramy zast

ę

pczej b

ę

d

ą

nast

ę

puj

ą

ce: l

0

=l –

⅔

a (prz

ę

sła po

ś

rednie), l

0

=l –a/3 (w słupach bezgłowicowych po

ś

rednich), l

0

=l’ –

a/3 +t/2 (przy swobodnym podparciu na podporze ci

ą

głej), l’ –rozpi

ę

to

ść

liczona od osi słupa do

skrajnej wewn

ę

trznej płaszczyzny muru. Obliczone wielko

ś

ci momentów dla pasów głowicowych

nale

ż

y rozbic na momenty pasa głowicowego i mi

ę

dzygłowicowego, stosuj

ą

c nast

ę

puj

ą

cy schemat

(rys49). Dla rozdzielonych momentów nale

ż

y obliczy

ć

przekrój zbrojenia stropu płytowo – słupowego,

mo

ż

na zbroi

ć

zbrojeniem w postaci odpowiednich odgi

ę

tych pojedynczych wkładek lub siatek.

Momenty w słupach w sposób uproszczony mo

ż

na obliczy

ć

z zale

ż

no

ś

ci: Ms =pl/50 –dla słupów

po

ś

rednich, Ms =(p+ql)/50 –słupów skrajnych, p- obc u

ż

ytkowe p =p

·

p

1

p

2

(rys50). Mg =l

ś

r

·

(pl

n

2

+g

·

( l

n

2

–l

n-1

2

))/12

·

(i

q

/

∑

i), Md = l

ś

r

·

(pl

n

2

g

·

( l

n

2

–l

n-1

2

))/12

·

(i

d

/

∑

i), i

d

=I

d

/H

d

,i

g

=I

g

/H

g

,i

rn-1

=I

rn-1

/l

n-1

,l

nm

=I

rn

/l

n

,

∑

i =i

d

+i

g

+i

rn

+i

rm-1

.

STROPY PREFABRYKOWANE (rys81). Płyty te układa si

ę

a podci

ą

gach lub

ś

cianach no

ś

nych z

zastosowaniem wyrównawczej warstwy cementowej. Wie

ń

ce na po

ś

rednich podporach stropów zbroi

si

ę

za pomoc

ą

conajmniej 3

Φ

12mm, natomiast na skrajnych podporach stosuje si

ę

co najmniej

4

Φ

10mm. Strzemiona oraz główne pr

ę

ty nadpro

ż

y i podci

ą

gów nale

ż

y przyjmowa

ć

zgodnie z

potrzebami wytrzymało

ś

ciowymi. W obliczeniach statycznych przyjmuje si

ę

ż

e płyty wielokanałowe

zasadniczo pracuj

ą

jako elementy wolnopodparte na działanie max momentu prz

ę

słowego.

Rozpi

ę

to

ść

teoretyczna l w odniesieniach statycznych przyjmuje si

ę

równa sumie rozpi

ę

to

ś

ci l

0

i

szeroko

ś

ci c oparcia na

ś

cianie. Górne zbrojenie płyty przy podporach przyjmuje si

ę

wychodz

ą

c z

zało

ż

enia

ż

e moment cz

ęś

ciowego utwierdzenia na podporze wynosi 1/5 max momentu prz

ę

słowego.

Płyty w licu podpór sprawdza si

ę

na działanie głównych napr

ęż

e

ń

rozci

ą

gaj

ą

cych.

STROPY GRZYBKOWE. Mo

ż

na wykonywa

ć

jako monolityczne lub prefabrykowane. Stropy

prefabrykowane mog

ą

by

ć

wykonywane z płyt, przykrywaj

ą

cał

ą

powierzchni

ę

mi

ę

dzy słupami lub z

cz

ęś

ciowych płyt w których b

ę

d

ą

wyró

ż

nione elementy głowicowe i prz

ę

słowe (rys51). Elementy

prefabrykowane mo

ż

na oblicza

ć

równie

ż

jako elementy płytowe jednopolowe płyty wewn

ę

trzne, czyli

płyta 2 obliczona jest z cz

ęś

ciowym uwzgl

ę

dnieniem zamocowania na moment M =ql

2

/27, natomiast

płyty mi

ę

dzygłowicowe traktuje si

ę

jako belki utwierdzone obliczaj

ą

c momenty z zale

ż

no

ś

ci ql

2

/24,

ql

2

/12. przy zało

ż

eniu równomiernego wykorzystania zbrojenia w prz

ęś

le oraz nad podpor

ą

. M

prz

ę

słowe =M podporowe =ql

2

/16.

Zbrojenie stropów grzybkowych. Zbrojenie płyty wykonuje si

ę

oddzielnie dla pasma głowicowego i

mi

ę

dzygłowicowego przyjmuj

ą

c stałe zbrojenie w tych pasmach pomimo krzywoliniowego wykresu

momentów. Zbrojenie za pomoc

ą

oddzielnych pr

ę

tów (mi

ę

dzygłowicowe) (rys52). W pasmach

mi

ę

dzygłowicowych z ka

ż

dego prz

ę

sła poł

ą

czenie pr

ę

tów dolnych odgina si

ę

na podpory a w

pasmach głowicowych wyci

ą

gana jest wi

ę

ksza ilo

ść

zbrojenia nad podporami w zwi

ą

zku z powy

ż

szym

przy odgi

ę

ciu połowy pr

ę

tów nad podporami nale

ż

y doło

ż

y

ć

pr

ę

ty tzw pływaj

ą

ce lub zastosowa

ć

l/3

odgi

ęć

pr

ę

tów. Mo

ż

na równie

ż

stosowa

ć

wkładki na momenty prz

ę

słowe i podporowe, stosuj

ą

c ten typ

zbrojenia, zbrojenie nale

ż

y rozmie

ś

ci

ć

w nast

ę

puj

ą

cy sposób (rys53). Doprowadzaj

ą

c pr

ę

ty do głowicy

nale

ż

y przedłu

ż

y

ć

poza kraw

ę

d

ź

grzybka na co najmniej 20cm. Przedstawiony schemat zbrojenia

obowi

ą

zuje w jednym i drugim kierunku i nadaje si

ę

do zbrojenia siatkami typu Q. Stosuj

ą

c zbrojenie

siatkami najcz

ęś

ciej b

ę

dziemy stosowa

ć

siatki podwójne o wymiarach 0,7l

1

x0,7l

2

oraz 0,6l

1

x0,6l

2

dla

zbrojenia prz

ę

słowego w pasmach głowicowych. Schemat zbrojenia pasma głowicowego (rys54).

SCHODY POLICZKOWE. Schody s

ą

konstrukcj

ą

budowlana słu

żą

c

ą

do komunikacji pieszej w

kierunku pionowym w budynku lub poza nim. Jednym z rodzaji schodów s

ą

schody oparte na belce

policzkowej (rys63). Schody z jedn

ą

belk

ą

policzkow

ą

(rys64). Schody z dwiema belkami

policzkowymi (rys65). Z belk

ą

policzkow

ą

spełniaj

ą

c

ą

funkcj

ę

por

ę

czy (rys66). W schodach

policzkowych głównym elementem no

ś

nym s

ą

belki policzkowe które opieramy na murach lub

stropach, natomiast płyta biegowa opiera si

ę

na policzkach (rys 67). Schody wspornikowe i policzkowe

mog

ą

by

ć

wykonane jako monolityczne wzgl

ę

dnie prefabrykowane. Przy schodach prefabrykowanych

najcz

ęś

ciej prefabrykuje si

ę

cz

ęść

spocznikow

ą

w postaci płyt. Na płytach spocznikowych opiera si

ę

cz

ęść

biegow

ą

schodów.

SCHODY WSPORNIKOWE s

ą

one mocowane zarówno w

ś

cianach z betonu jaki z cegły (uko

ś

na

lawa zbrojona podłu

ż

nie 4

Φ

6 –10mm). Zasady pracy: W przypadku schodów monolitycznych bieg

schodowy pracuje jako jeden element. Je

ż

eli ugi

ę

cie jest prostopadłe do płaszczyzny podniebienia

zbrojenie umieszcza si

ę

w naro

ż

ach poszczególnych schodów (rys68). Schody prefabrykowane

zło

ż

one z pojedynczych schodów zakłada si

ę

jako elementy pracuj

ą

ce niezale

ż

nie. Zbrojenie rozkłada

si

ę

wzdłu

ż

górnej kraw

ę

dzi stopnia (rys69,70). Schody dwuwspornikowe: -z jednym elementem

no

ś

nym (rys71), -bieg wykonany jako element płytowy (rys72). Mu /Mw >1, g+p –obci

ąż

enia, Mw

=(g+p)

·

(l/2), Mu =(G

·

a)/2. Je

ż

eli nie jeste

ś

my w stanie spełni

ć

powy

ż

szych warunków zmieniamy

konstrukcj

ę

schodów albo dodajemy zbrojenia. Przy monolitycznych płytach zamiast pr

ę

tów mo

ż

na

stosowa

ć

siatk

ę

typu e.

SCHODY PŁYTOWE. Schody te wykonywane sa w konstrukcjach monolitycznych lub
prefabrykowanych w postaci płyty jednokierunkowo zbrojonej. Zbrojenie załamania płytowego biegu
schodowego (rys73). Schemat statyczny (rys74). Schody prefabrykowane płytowe. Najpierw montuje
si

ę

płyty wspornikowe a na nich układa si

ę

płyty biegowe(rys75). Przykład zbrojenia schodów

płytowych wspartych na przeciwległych

ś

cianach klatki schodowej (rys76). POKRYCIA PŁYTOWE. –

prefabrykaty dwu

ż

ebrowe (rys77), -płyty ruszty (bardzo lekkie płyty. Na rusztach układamy płyty

pianobetonowe) (rys78), -płyty panwiowe (rys79), -płyty pianobetonowe (rys80).

RAMY. –przegubowo podparte, -sztywno podparte, -układ jedno, dwu i trój nawowy, -układ z łukiem, -
rygiel załamany, -układ ramowy (kryta trybuna), -układ przesuwny i nieprzesuwny. Rodzaje naro

ż

y: -

ze skosem, -z wyokr

ą

gleniem. Te rozwi

ą

zania redukuj

ą

napr

ęż

enia

ś

ciskaj

ą

ce (rys85). Zbrojenia

naro

ż

y ram (rys86). P

ę

tla –chroni przed odłupywaniem si

ę

betonu oraz przenosi siły skupione. Pr

ę

t

zaokr

ą

glony nale

ż

y umie

ś

ci

ć

w

ś

rodku ci

ęż

ko

ś

ci napr

ęż

enia rozci

ą

gaj

ą

cego. Uci

ą

gla on zbrojenie w

słupie przechodz

ą

ce w rygiel. Celem krótkich skosów jest zwi

ę

kszenie monolityczno

ś

ci poł

ą

czenia.

Celem długich skosów jest: -zwi

ę

kszenie wysoko

ś

ci konstrukcyjnej rygla w przekroju przypodporowym

w którym wyst

ę

puj

ą

du

ż

e momenty ujemne, -zmniejszenie napr

ęż

e

ń

ś

cinaj

ą

cych w przekroju.

Ż

EBRA. –pełne o zmiennej wysoko

ś

ci, -w postaci trójk

ą

tnych układów pr

ę

towych, -w postaci układów

pilastrowych ze stalowym ci

ą

giem uko

ś

nym (rys82). Zbrojenie: -pr

ę

ty pochyłe o znacznej

ś

rednicy, -

poziome pr

ę

ty w postaci strzemion zamkni

ę

tych stanowi

ą

ce zabezpieczenie płyty pionowej przed

oderwaniem si

ę

od

ż

ebra, -pionowe pr

ę

ty pracuj

ą

ce na przemieszczenie sił odrywaj

ą

cych pionow

ą

płyt

ę

od

ż

ebra (rys83), -z płytami obci

ąż

aj

ą

cymi (rys84).

BUDYNKI SZKELETOWE. Mog

ą

by

ć

realizowane w konstrukcji prefabrykowanej i monolitycznej

stosowane w budownictwie mieszkalnym, usługowym i przemysłowym. Sa to układy ram o
przestrzennym układzie pr

ę

tów. W uproszczonych metodach obliczeniowych wyró

ż

nia si

ę

układ

poprzeczny oraz podłu

ż

ny. Układy te spełniaj

ą

warunki: -rozpi

ę

to

ść

prz

ę

seł dla ka

ż

dego kierunku nie

przekracza 6-7m, -l

max

≤

1,25 l

min

co umo

ż

liwia traktowanie rozpi

ę

to

ś

ci jako jednakowych, -wysoko

ś

ci

słupów nie przekraczaj

ą

5m i najcz

ęś

ciej s

ą

jednakowe na całej kondygnacji. Je

ż

eli te warunki s

ą

spełnione to płaskie układy ramowe obliczamy uproszczonymi metodami. W innych przypadkach
układy te obliczamy dokładnie. Do zalet

ż

elbetowych układów

ż

elbetowych w porównaniu z

konstrukcjami stalowymi nale

żą

: -ognioodporno

ść

, -mniejsze zu

ż

ycie stali, -prosta konstrukcja, -

łatwo

ść

wykonywania w

ę

złów, -sztywno

ść

przestrzenna, -du

ż

a swoboda rozwi

ą

za

ń

funkcjonalnych.

Do wad zaliczamy długi czas budowy.
Rodzaje szkieletu: -wg rozstawu słupów szkielety mo

ż

na podzieli

ć

na trzy grupy: 1)szkielety o małym

rozstawie słupów w

ś

cianach zewn

ę

trznych od 1 do 1,5m. Przestrze

ń

miedzy tymi słupami zamykana

jest oknami oraz pasmami

ś

cian nad i pod okiennymi. Wieniec który ł

ą

czy zewn

ę

trzne słupy z

konstrukcja stropu. 2)szkielety o du

ż

ym rozstawie słupów od 3 do 7m. W konstrukcjach tych wyró

ż

nia

si

ę

poprzeczne układy

ś

cian budynków. 3)szkielety o powi

ę

kszonym rozstawie słupów dolnej

kondygnacji. Poszerzenie rozstawu słupów kondygnacji parteru spowodowane jest funkcjonałem. Na
poszerzanej siatce słupów z reguły wykonywane s

ą

sztywne rygle w postaci belek tarczowych (rys87).

Ramy w zale

ż

no

ś

ci od usztywnienia traktów mog

ą

by

ć

realizowane jako dwu, trzy i wielo traktowe.

Słupy naro

ż

ne przenosz

ą

mniejsze siły osiowe ni

ż

słupy po

ś

rednie.

Obliczenia.
1)siły wewn

ę

trzne od obci

ąż

e

ń

stałych (dla rygla) projektuje si

ę

na obwiednie sił wewn

ę

trznych.

Wielko

ś

ci momentów oblicza si

ę

z uwzgl

ę

dnieniem sztywno

ś

ci (rys88).

2)wpływ obci

ąż

e

ń

wiatrem –metod

ą

uproszczona gdy obci

ąż

enie to jest projektowane jako mało

znacz

ą

ce: a)siły pionowe –w poziomie ka

ż

dej kondygnacji rozkłada si

ę

na poszczególne słupy

proporcjonalnie do ich sztywno

ś

ci, b)miejsca zerowe momentów znajduj

ą

si

ę

w 2/3 wysoko

ś

ci słupa

najni

ż

szej kondygnacji i ½ wysoko

ś

ci słupów pozostałych pi

ę

ter, c)całkowite obci

ąż

enie poziome

działaj

ą

ce na kondygnacje to suma sił poziomych zewn

ę

trznych przyło

ż

onych powy

ż

ej badanego

przekroju (rys89).
3)wpływ temperatury. Wielko

ść

momentów od temperatury obliczamy: Mi =(6EsIs

∆

l

i

)/h

i

2

(rys90).

Stateczno

ść

układów szkieletowych. Długo

ś

ci wyboczeniowe słupów w układach ramowych nale

ż

y

okre

ś

la

ć

wg PN. nale

ż

y okre

ś

li

ć

, czy cały układ jest przesuwny czy nieprzesuwny. W układach

nieprzesuwnych długo

ś

ci wyboczeniowe słupa uzale

ż

nione s

ą

od sztywno

ś

ci słupa (rys91,92).

Ś

CIANY TARCZE –BELKI

Ś

CIANY.

Ś

ciany budynków,

ś

ciany zbiorników prostok

ą

tnych wspartych

na słupach o szeroko

ś

ci 2c o stosunkowo małej grubo

ś

ci h. Pracuj

ą

one w innej płaszczy

ź

nie jako tzw

tarcze, czyli belki o du

ż

ej wysoko

ś

ci B i stosunkowo małej grubo

ś

ci.

Ś

ciany z uwagi na: rozkład

napr

ęż

e

ń

, brak spełnienia zasady płaskich przekroi, nie mo

ż

na projektowa

ć

wg zasad belek zwykłych.

W elementach tych wyst

ę

puje du

ż

y wpływ sił poprzecznych na zmiany stanu zgi

ę

ciowego w tym

elemencie (rys93).

Ś

ciany tarcze nale

ż

y oblicza

ć

jako tarcze, gdy wysoko

ść

elementu B =2b >0,5L (L

–rozpi

ę

to

ść

). Praca tarczy charakteryzuje si

ę

nast

ę

puj

ą

cymi zagadnieniami: -napr

ęż

enia

σ

x

ś

ciskaj

ą

ce

w prz

ęś

le i rozci

ą

gaj

ą

ce nad podporami, osi

ą

gaj

ą

swoje maximum w poziomie znacznie ni

ż

szym od

górnej kraw

ę

dzi

ś

cian. –wykres napr

ęż

e

ń

σ

x

niezale

ż

ny od poziomu przyło

ż

enia obci

ąż

enia P, jest

wykresem krzywoliniowym. –rozkład napr

ęż

e

ń

σ

y

uzale

ż

niony jest od poziomu przyło

ż

enia obci

ąż

e

ń

. –

napr

ęż

enia

σ

z

z uwagi na mał

ą

grubo

ść

tarczy w obliczeniach jest pomijany, minimalna grubo

ść

tarczy

z uwagi na u

ż

ytkowanie oraz technologi

ę

wykonania wynosi około 18 do 20cm.-przykładowe wykresy

napr

ęż

e

ń

σ

x

dla tarczy o ró

ż

nych proporcjach wymiarów przedstawiaj

ą

si

ę

nast

ę

puj

ą

co (rys94).

Zasady obliczania

ś

cian tarczy:

a)max przemieszczenie f =H/200 (układ przesuwny) (rys95),
b)okre

ś

lenie obci

ąż

e

ń

dla

ś

cian tarczy Wi =Wi

·

(Ei

·

Ii)/

Σ

Ei

·

Ii (rys96),

c)ugi

ę

cie

ś

ciany tarczy f =f

f

+f

g

,f

f

–ugi

ę

cie od odkształce

ń

podło

ż

a, f

g

–ugi

ę

cie wywołane wiatrem

(rys97).

Ś

ciany tarczy –przyjmuje si

ę

schemat:

a)gdy B/L <1/4, b)gdy B/L >1/4 (1/2). Zbrojenie rozmieszcza si

ę

zgodnie z trajektoria napr

ęż

e

ń

głównych rozci

ą

ganych (siatki lub pr

ę

ty uko

ś

ne), ze wzgl

ę

du na napr

ęż

enia

ś

ciskaj

ą

ce zbroi si

ę

siatkami dwustronnie. Funkcja zbrojenia- przenoszenie napr

ęż

enia głównego i od skurczu betonu

(rys98). Konstrukcja

ś

cian (rozmieszczenie zbrojenia) (rys99). Zbrojenie tarczy ci

ą

głej obci

ąż

onej na

dolnej kraw

ę

dzi (rys100). Zbrojenie tarczy jednopolowej (rys101). Zbrojenie tarczy ci

ą

głej ortogonalnej

(rys102). Zbrojenie uzupełniaj

ą

ce strzemiona nieno

ś

ne (rys103). Konstrukcja poł

ą

czenia mi

ę

dzy

elementem przekazuj

ą

cym obci

ąż

enia a dolna kraw

ę

dzi

ą

tarczy (rys104).

RYGLE (zbrojenie),

α

<10˚ -rygiel prosty,

α

>10˚ -rygiel załamany (rys105). Pr

ę

ty rozci

ą

gane

znajduj

ą

ce si

ę

od strony wkl

ę

słej nale

ż

y skrzy

ż

owa

ć

w punkcie załamania belki. Powierzchnia

przekroju strzemiona

Σ

Fs

≥

2Fa

·

(Ra/Ras)

·

sin

α

/2 (rys106). Ka

ż

dy załamany pr

ę

t rozci

ą

gany musi by

ć

uchwycony co najmniej przez jedno ramie strzemion, przy

ś

rednicy wi

ę

kszej od 20mm pr

ę

ty i

strzemiona powinny by

ć

zespawane ze sob

ą

.

STROPY KASETONOWE. S

ą

to układy belek przecinaj

ą

cych si

ę

pod katem prostym o rozstawie a i b

równym.

Ż

ebra w górnej cz

ęś

ci st

ęż

a

ż

elbetowa monolityczna płyta stropowa wykonana wspólnie z

ż

ebrami (rys107). Zasady konstruowania, obliczania stropów: 1)

ż

ebra w obu kierunkach powinny mie

ć

wysoko

ść

1/25 do 1/20 l

y

(krótsza rozpi

ę

to

ść

), gdy osiowy rozstaw

ż

eber: a i b< 1m –strop g

ę

sto

ż

ebrowy, a i b >1m –ruszt belkowy. 2)najkorzystniej jest gdy l

x

=l

y

.Strop nale

ż

y projektowa

ć

tak aby

zachowany był warunek 0,5< l

x

/l

y

<2, gdy l

x

/l

y

>2 –to w stropie pracuj

ą

tylko

ż

ebra o mniejszej

rozpi

ę

to

ś

ci. 3)płyt

ę

zamocowan

ą

na obwodzie kasetonu przyjmuje si

ę

grubo

ś

ci >4cm. Zbrojenie

Φ

4,5

do 6 o rozpi

ę

to

ś

ci >12cm. 4)przy jednakowej wysoko

ś

ci

ż

eber stropowych dolne zbrojenie krótszych

belek umieszcza si

ę

ni

ż

ej, nad nimi krzy

ż

uj

ą

ce si

ę

zbrojenie drugiego kierunku (wi

ę

ksze momenty

zginaj

ą

ce s

ą

przenoszone przez siły o wi

ę

kszych ramionach). 5)na podporach

ż

ebra stropowe nale

ż

y

zwi

ę

kszy

ć

lub monolitycznie poł

ą

czy

ć

z podci

ą

gami. 6)

ż

ebra stropowe oblicza si

ę

na podstawie

zało

ż

enia,

ż

e s

ą

one podparte swobodnie na podporach; konstrukcyjnie stosuje si

ę

pr

ę

ty odgi

ę

te dla

przyj

ę

cia przypodporowych momentów cz

ęś

ciowego zamocowania (rys108).Wielko

ść

momentów

zginaj

ą

cych dla stropów kasetonowych oblicza si

ę

podobnie jak przy płytach krzy

ż

owo –zbrojonych z

t

ą

ró

ż

nic

ą

,

ż

e obliczenia dla: -powierzchni q

x(y)

przy obliczaniu momentów nale

ż

y pomno

ż

y

ć

przez

rozstaw

ż

eber a(b), -sztywno

ść

obliczy

ć

jak dla przekroju teowego. Stropy kasetonowe mog

ą

by

ć

wykorzystywane jako jawne lub ukryte (rys109).