Czytelnia | Postacie | Dynastie |
Ź
ródła | Inne | Aktualno
ś
ci | Kontakt
Z wystąpienia Klimenta Woroszyłowa na lutowo-marcowym plenum KC
WKP (b) w 1937 roku.
(stenogram plenum ma nadruk: „Ściśle tajne. Przechowywać jako szyfrogram.
Zakaz kopiowania)
Weźmy na przykład szefa sztabu brygady lotniczej Kuźmiczowa. Jest tylko
majorem. Według dawnego sytemu rang podpułkownikiem, stopień niewysoki, lecz
Kuźmiczow ma długi staŜ partyjny jako zajadły trockista. Był w swoim czasie
sekretarzem Primakowa, mocno z nim związanym, brał aktywny udział w
trockistowskich atakach na partię między 1923 a 1927 rokiem.
Ten Kuźmiczow, gdy go aresztowano, zwrócił się do mnie poprzez organy NKWD z
listem, w którym usiłuje dowieść, Ŝe jest niewinny. (Woroszyłow odczytuje treść
listu).
A oto ów pan zeznał podczas przesłuchania w Ludowym Komisariacie Spraw
Wewnętrznych 1 września, czyli równo dziesięć dni po napisaniu tego listu.
Pytanie śledczego: „Co konkretnie robiliście w trakcie przygotowywania zamachu
na Woroszyłowa, realizując zadanie otrzymane od Grejcera w lutym 1935 roku?”
Oto jak Kuźmiczow, który dobrowolnie podjął się zorganizowania zamachu
terrorystycznego, opowiedział na to pytanie śledczego.
„Na manewrach w polu nie udało mi się spotkać z Woroszyłowem, poniewaŜ nasza
jednostka stacjonowała w rejonie białej Cerkwi, a manewry odbywały się za
Kijowem, w kierunku na Korosteń. Dlatego teŜ musiałem odłoŜyć dokonanie
zamachu do czasu zakończenia manewrów, gdyŜ na tej uroczystości miał być
obecny Woroszyłow”.
„Gdzie miało obyć się zakończenie manewrów?”.
„W Kijowskim Teatrze Opery i Baletu”.
„Jakim sposobem znaleźliście się w teatrze? – pyta Kuźmiczowa śledczy.
Kuźmiczow odpowiada:
„gdy przyleciałem do kijowa samolotem, dowiedziałem się, Ŝe dla naszej jednostki
nie ma biletów. Komendant teatru zaproponował, by zająć wolne miejsca z tyłu.
PoniewaŜ zamierzałem dokonać zamachu na Woroszyłowa, zrobiłem wszystko, by
znieść miejsce jak najbliŜej sceny. Tam właśnie, na trybunie, po Fakirze miał
przemawiać Woroszyłow. Gdy spoktałem Turowskiego, poprosiłem by zdobył dla
mnie bilet. W kilka minut później dał mi bilet do loŜy”.
Następnie pada pytanie „W jakiej znajdowaliście się odległości od trybuny?
Kuźmiczow odpowiada: „NajwyŜej w odległości piętnastu metrów”.
I następnie opisuje, z jakiego rewolweru miał strzelać i dlaczego nie strzelał.
Jakoby nie mógł tego zrobić ze względu na istniejące przeszkody – wszyscy obecni
w loŜy znali go, a przed nim dwie loŜe były zajęte przez attache wojskowych i
innych zagranicznych gości …
Kosior: Ta loŜa znajduje się nieco z tyłu.
Woroszyłow: Tak, z tyłu, a dwie loŜe z gośćmi zagranicznymi trochę zasłaniały
loŜę, w której ulokował się ów niedoszły strzelec.
No proszę, towarzysze, oto prawdziwe oblicze jednego z tych odraŜających typów.
Gdy po raz pierwszy przeczytałem ten list Kuźmiczowa, mimo woli pomyślałem:
moŜe istotnie oczernili człowieka, moŜe chłop jest niewinny. A zaledwie w dziesięć
dni później ten zdrajca opowiada ze szczegółami, jak przygotowywał swój ohydny
czyn, jak szykował się do zamachu.
Mam równieŜ listy od innych aresztowanych: od Turowskiego, od Primakowa.
Wszyscy piszą mniej więcej w tym samym duchu. Ale ani Primakow, ani Turowski
na razie nie przyznali się do winy, choć na temat ich przestępczej działalności
mamy ogromną liczbę zeznań. Przyznają się najwyŜej do tego, Ŝe nie lubili
Woroszyłowa i Budionnego, wyraŜają skruchę, Ŝe aŜ do 1933 roku pozwalali sobie
Page 1 of 2
Historia Rosji - serwis historyczny
2008-04-07
http://www.rosja.osman.livenet.pl/zrodla/woroszylow.html
