Prezentacja programu PowerPoint

ROZPORZ

ĄDZENIE

MINISTRA SPRAW WEWN

ĘTRZNYCH I ADMINISTRACJI

z dnia 14 pa

ździernika 1998 r.

(Dz. U. Nr 129, poz. 858)

w sprawie szczegółowych zasad i wymagań, jakim powinna

odpowiadać ochrona wartości pieniężnych przechowywanych i

transportowanych przez przedsiębiorców i inne jednostki

organizacyjne.

Na podstawie art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i

mienia (Dz. U. Nr 114, poz. 740)

Samochód specjalny powinien spełniać co najmniej następujące

warunki techniczne:
1) posiadać seryjną konstrukcję skrzyniową z
wyodrębnionym przedziałem ładunkowym

i wzmocnionym

zawieszeniem,

wyłożenie wewnętrznej powierzchni przedziału ładunkowego

powinno być ognioodporne i trwałe, w szczególności odporne na

uszkodzenia w czasie załadunku i wyładunku wartości pieniężnych

sygnalizator alarmowy o zmiennym tonie mocowany w przedziale

silnikowym; włącznik sygnalizatora powinien być łatwo dostępny dla

kierowcy lub członka zespołu konwojującego oraz samoczynnie

włączający się przy próbie niepowołanego otwarcia każdych drzwi,

sygnalizację alarmową połączoną ze światłami awaryjnymi i

sygnalizatorem alarmowym o zmiennym tonie oraz włącznikiem

rozrusznika i blokadą dopływu paliwa,

System kontroli zamknięcia drzwi powinien być połączony z

ogólnym systemem zamknięcia z sygnalizowaniem dla każdych drzwi

alarmowym sygnałem dźwiękowym oraz światłami, a także

elektryczną blokadą drzwi sterowaną z kabiny kierowcy

Samochód do przewozu wartości pieniężnych powinien posiadać

świadectwo homologacji oraz atesty na opancerzenie i oszklenie

przedziału osobowego

Klasyfikacja broni

Różne źródła przyjmują różne systemy

klasyfikacji broni, uzależnione od

przyjmowania kryteriów i celów klasyfikacji.

W przypadku środków obrony na potrzeby

działalności ochronnej właściwym wydaje się

przyjęcie n/w klasyfikacji.

Broń palna krótka

Broń palna typu wojskowego

Broń myśliwska

broń sportowa

Środki do miotania ładunków chemicznych

Przedmioty elektryczne do obezwładniania

Pistolet czy rewolwer

Każdy rodzaj broni ma swoje specyficzne,
indywidualne cechy konstrukcyjne i użytkowe.
Wybór właściwego rodzaju broni jest bardzo
ważnym elementem przygotowania strzeleckiego
pracownika ochrony. Nie wolno w tym względzie
kierować się modą, oglądanymi filmami czy też
pokazom grup antyterorystycznych. Istotne
znaczenie ma przeznaczenie broni i indywidualne
cechy psychofizyczne jej użytkownika.

W pracy ochronnej mają zastosowanie techniki
strzeleckie typu combat ( w walce sytuacyjnej). To
warunkuje wymogi, jakimi powinno się kierować
przy wyborze broni jako narzędzia pracy

To krótka broń

automatyczna,
samopowtarzalna,której
działanie oparte jest na
krótkim odrzucie lufy lub
odrzucie zamka. Zjawisko
odrzutu po strzale
wykorzystywane jest w
pistoletach do
przeładowania broni-
wyrzucenia na zewnątrz
łuski i wprowadzenia do
komory nabojowej
kolejnego naboju

Pistolet

Magazynek o pojemności kilku do ponad 20
nabojów znajduje się w chwycie pistoletu i
jest wymienialny w czasie strzelania.

Do oddania pierwszego strzału należy
pistolet odbezpieczyć oraz wprowadzić
pierwszy nabój do komory nabojowej przez
przesunięcie zamka w tylne położenie, a
następnie puszczenia go.

Niektóre pistolety nie posiadają bezpiecznika
zewnętrznego. W jego miejsce wprowadzone
jest zabezpieczenie wewnętrzne, zwolnienie
ruchem języka spustowego.

4 5

1.muszka,2 zamek,3język spustowy,4
szkielet, 5 bezpiecznik,6 szczerbinka,7
chwyt

Rewolwer

To krótka broń
nieautomatyczna, powtarzalna
z niewymienialnym
magazynkiem bębnowym.
Klasyczny rewolwer posiada
magazynek sprzęgnięty z
językiem spustowym. Nacisk
spustu powoduje obrót magazynka i ustawienie następnego naboju
naprzeciwko lufy. Kurek pod wpływem naciskania na język
spustowy wykonuje dwie czynności:

•Odchyla się do tyłu (tzw. samonapinanie)

•Zostaje zwolniony z zaczepu i gwałtownie uderza w iglicę
powodując strzał

4
5

1muszka, 2 lufa, 3 rozładownik-wyrzutnik łusek(eżektor), 4
magazynek bębnowy, 5 szkielet, język spustowy, 7 kurek, 8
chwyt

Na potrzeby niniejszego opracowania można przyjąć
następujący podział amunicji:

•Naboje rewolwerowe(38 specjal,357 magnum,44
magnum)

•Naboje pistoletowe (6,35 mm *15 SR BROWNING,
9 mm *18 MAKAROW, 9 mm *19 PARABELLUM
lub LUGER, 11,43 mm *23 COLT)

Naboje rewolwerowe są przeznaczone do
rewolwerów (część pistoletów może również strzelać
tą amunicją). Charakteryzuje się wystarczającą kryzą
i często pociskiem schowanym w łusce (nie ma tego
w amunicji pistoletowej).

Naboje pistoletowesą stosowane tylko w pistoletach.
Posiadają częściowo wystającą lub nie wystającą
kryzę . Są mocniejsze od amunicji rewolwerowej .

Pełna nazwa amunicji składa się:

•Kaliber w mm lub w częściach cala angielskiego(1 cal =25,4 mm)

•Długość łuski w mm

•Rodzaj kryzy (R- wystająca, SR- częściowo wystająca)

•Nazwę zwyczajową (Makarow, Parabellum)

•Określenie mocy naboju (w przypadku dużej mocy słowem
MAGNUM)

•Ew. określenie bocznego położenia spłonki skrótem Rim lub pełnym
słowem Rimfire

Budowa naboju

Współczesne naboje do broni krótkiej są nabojami zespolonymi i
składają się z:

•Łuski (miedz, mosiądz, tombak, stal nierdzewna)

•Ładunku miotającego (proch nitrocelulozowy w formie laseczki
lub rureczek)

•Spłonki (ładunek inicjujący w dnie łuski)

•Pocisku (część rażąca z ołowiu okryta płaszczem metalowym lub
bez płaszcza)

Dystanse strzeleckie

•Bezpośredni- do 3-5 m

•Krótki - ok. 8-10m

•Średni - ok. 20m

•Duży - ponad 20m

Z danych policji wynika, że użycie broni przez agentów ochrony

w ochronie obiektów i konwojowaniu ma miejsce najczęściej na

dystansie krótkim lub bezpośrednim

Kwestia doboru dystansów do treningów strzeleckich jest bardzo istotna
ze względów praktycznych- nabycie nawyków strzeleckich, jak również
ze względów taktycznych

IM KRÓTSZY DYSTANS , TYM SZYBKOŚĆ STRZAŁU

POWINNA BYĆ WIĘKSZA

Wybór broni i kabury

To bardzo ważna decyzja, zwłaszcza dla początkującego strzelca.
Ogólnie można zalecać wybór broni która:

•Daje się wygodnie i skrycie nosić

•Jest maksymalnie niezawodna

•Wymaga prostych czynności obsługowych

•Zapewnia bardzo szybkie jej użycie

Kabura powinna być dobierana do broni oraz sposobu jej
noszenia i musi zapewniać:

•Skrytość przenoszenia

•Pełne zabezpieczenie przed wypadnięciem

•Szybki i pewny chwyt broni

Przedmioty do zabezpieczenia broni

A B

A- kłódka do zamykania broni, B –sejf, C pistolet
zabezpieczony przed użyciem kłódką, D-walizka do
przenoszenia broni

Konwojowanie –polega na

ochronie i zabezpieczeniu
konwojowanego mienia
przed:

• Kradzieżą
• Rabunkiem
• Zniszczeniem
• Zaginięciem

od chwili przejęcia opieki

nad mieniem do momentu
przekazania go w miejsce
przeznaczenia

Skład grupy konwojowej:

Skład konwoju tworzą:

•

dowódca konwoju,

•

konwojent(lub kilku konwojentów),

•

kierowca

•

oraz inne wyznaczone osoby (np. kasjer, pracownik
transportu)..

Wymagania, które musi spełniać pracownik

ochrony przy przewożeniu wartości pieniężnych.

Do służby konwojowej należy wyznaczyć pracowników

ochrony posiadających:

a) szczególne zaufanie organizującego transport wartości,
b) stosunkowo młody wiek,
c) duży stopień sprawności fizycznej,
d) umiejętność analizy sytuacji i przewidywanie

mogących

nastąpić zdarzeń,

e) umiejętność działania zespołowego,
f)

unormowaną sytuację rodzinną,

g) doświadczenie niezbędne do wykonywania czynności

konwojenta,

h) umiejętność biegłego posługiwania się bronią palną,
i)

uniwersalizm zawodowy ( umiejętność prowadzenia

pojazdów

samochodowych, używania urządzeń gaśniczych,
udzielania po

mocy przedlekarskiej, posługiwania się środkami

łączności),

umiejętność eliminowania elementów paniki,

zdyscyplinowanie

transport wartości pieniężnych.

Transport wartości pieniężnych jest chroniony przez co

najmniej:

•

jednego konwojenta

– przy przewozie

wartości pieniężnych do 5 jednostek obliczeniowych,

•

dwóch konwojentów

– przy przewozie

wartości pieniężnych do 15

jednostek obliczeniowych, jednostek obliczeniowych
•

trzech konwojentów

– przy przewozie

wartości pieniężnych do 50 jednostek obliczeniowych,

•

czterech konwojentów – przy przewozie

wartości pieniężnych powyżej 50 jednostek
obliczeniowych,

Przy przewożeniu wartości pieniężnych skład i

rozmieszczenie konwojentów jest następujące:

•

przy przewożeniu wartości jednym

samochodem osobowym przystosowanym, dowódca
konwoju zajmuje miejsce obok kierowcy. Pozostali
konwojenci zajmują miejsca na tylnym siedzeniu
samochodu przez cały czas przejazdu,

•

przy przewożeniu wartości jednym

samochodem dostawczym przystosowanym, konwojenci
zajmują miejsce w tyle kabiny, a dowódca konwoju obok
kierowcy,

•

przy przewożeniu wartości jednym

samochodem specjalnym, dowódca konwoju i
konwojenci zajmują miejsca w opancerzonym
przedziale osobowym,

przy transporcie wartości pieniężnych powyżej 30
jednostek obliczeniowych samochodem
specjalnym, należy do transportu przydzielić
samochód ubezpieczający

• W samochodzie przewożącym wartości miejsce obok
kierowcy zajmuje konwojent, którego obowiązkiem jest
ochrona samochodu z wartościami. W samochodzie
ubezpieczającym transport, miejsca zajmują dowódca
konwoju i pozostali konwojenci. Do ich obowiązków
należy obserwacja ochrona samochodu przewożącego
wartości,

•

przy transporcie wartości pieniężnych kolumną

samochodów, należy do transportu przydzielić dwa samochody
ubezpieczające. W każdym samochodzie przewożącym
wartości, znajduje się jeden konwojent zajmujący miejsce
obok kierowcy. Do jego obowiązków należy ochrona
samochodu z wartościami. Jeden z ubezpieczających
samochodów – z dwoma konwojentami – powinien jechać z
przodu kolumny.

Legenda:

-Kierowca

-Dowódca konwoju

-kasjer

Konwój wykonywany jednym samochodem

Konwój przy użyciu dwóch samochodów

Legenda :

-kierowca

-konwojent

-kasjer

-konwojent kierunkowy

-dowódca konwoju

Awaria pojazdu

Zatrzymanie transportu

Choroba członka konwoju

Napad na transport wartości pieniężnych

Kolizja drogowa

Wypadek drogowy, w którym uczestniczą pojazdy

konwoju

Wypadek, którego uczestnicy konwoju są świadkami

Pożar pojazdu przewożącego chronione wartości

Pożar pojazdu ubezpieczającego

10.Kontrola drogowa
11.Blokada policyjna

Awaria pojazdu.

Stan techniczny wszystkich pojazdów konwoju powinien

być sprawdzony przed wyjazdem na trasę. Za ich sprawność
odpowiedzialni są kierowcy. Może się jednak zdarzyć, że
dojdzie do awarii któregoś z samochodów. Prozaiczną
usterkę, np. awarię ogumienia, można usunąć na miejscu.
Względy bezpieczeństwa wymagają, aby do czasu usunięcia
przyczyny zatrzymania wystawić posterunki na zewnątrz
pojazdu przewożącego konwojowane mienie. Należy jednak
pamiętać o zachowaniu warunków bezpieczeństwa
związanych z ruchem drogowym, tzn. o włączeniu świateł
awaryjnych i wystawieniu trójkąta ostrzegawczego.
Szczególną ostrożność musi zachować konwojent
ochraniający pojazd od strony jezdni.

Poważnym problemem może być awaria, która nie jest

możliwa do usunięcia na miejscu. W takim przypadku
dowódca konwoju powinien rozważyć następujące warianty:

• nawiązuje łączność ze swoją centralą i żąda podstawienia
samochodu zapasowego,

• wzywa pomoc drogową, która usuwa usterkę na miejscu,
• w przypadku dwóch lub więcej pojazdów, przeorganizowuje
ochronę ( gdy uszkodzony jest pojazd przewożący konwojowane
mienie – organizuje przeniesienie chronionych wartości do
sprawnego pojazdu) i kontynuuje konwój sprawnym pojazdem
(pojazdami), pozostawiając uszkodzony samochód pod opieką
kierowcy.

W dwóch pierwszych przypadkach dowódca konwoju może
wykorzystać łączność zewnętrzną. Gdy oczekiwanie na
zapasowy pojazd lub usunięcie awarii przedłuża się, korzystnie
jest powiadomić o zaistniałej sytuacji Policję.

Zatrzymanie transportu.

Pojazd przewożący wartości pieniężne powinien zostać

zatrzymany w miejscu oddalonym co najmniej o 50m od
miejsca zaistnienia czynnika wymuszającego zatrzymanie.
Grupa konwojowa natychmiast wysiada z pojazdów i
zajmuje posterunki ochronne na zewnątrz ( nie dotyczy
załogi bankowozu).

Choroba członka konwoju.

Pracownicy ochrony wykonujący zadania związane z

konwojowaniem wartości pieniężnych powinni być dobrani pod
względem predyspozycji psychofizycznych. Przed wyjazdem na
trasę konwoju jego uczestnicy powinni zgłosić organizatorowi
konwoju wszelkiego rodzaju niedomagania i niedyspozycje. Takie
osoby należy zastąpić sprawnymi pracownikami ochrony. Gdy
jednak na trasie konwoju nastąpi konieczność udzielenia pomocy
przedlekarskiej, tę czynność powinien wykonać dowódca ( jeżeli
pomocy udziela inny konwojent, to jego obowiązki w tym czasie
powinien przejąć dowódca konwoju). Dobrze byłoby, gdyby
osoby przewidziane do udzielania pomocy przedlekarskiej odbyły
stosowne szkolenie w zakresie postępowania w przypadkach
zasłabnięć, udzielania pomocy ofiarom wypadków, opatrywania
ran postrzałowych. Należy mieć na uwadze fakt, że w przypadku
konieczności hospitalizowania członka konwoju, następuje
potrzeba przekazania jego obowiązków innemu uczestnikowi
konwoju:

dowódcy konwoju – konwojentowi.

W trakcie odprawy uczestników konwoju powinien być

wyznaczony konwojent, w koniecznych sytuacjach, który w
koniecznych sytuacjach zastąpi dowódcę. Zwykle jest nim
konwojent kierunkowy;

konwojenta – innemu konwojentowi

Dowódca konwoju musi być przygotowany na

przeorganizowanie ochrony konwoju w ten sposób, aby ryzyko
utraty przewożonych wartości, w wyniku ograniczenia stanu
ochrony, było najmniejsze;

kasjera – dowódcy konwoju.

Te dwie osoby w konwoju są bezpośrednio odpowiedzialne za

transportowane mienie. Obaj uczestniczą w pobraniu i zdaniu
wartości;

pracownika transportu – kasjerowi.

Obowiązki innych członków konwoju wykluczają możliwość

przenoszenia przez nich chronionych przedmiotów;

• kierowcy konwojentowi.
Wskazane jest aby konwojenci posiadali prawo jazdy

odpowiedniej kategorii, co pozwoli, w razie konieczności, na
prowadzenie pojazdów konwoju.

Napad na transport wartości pieniężnych.

W takiej sytuacji należy:

• włączyć alarm dźwiękowy we wszystkich samochodach

biorących udział w transporcie,

• wykonać manewr wyprowadzenia transportu wartości

pieniężnych ze strefy zagrożenia wraz z ewentualnie
uszkodzonymi samochodami transportującymi wartości,
korzystają w razie konieczności z prawa użycia broni palnej,

• zawiadomić przy pomocy posiadanych środków łączności

Policję i zażądać pomocy,

• stosować się do poleceń Policji.

W przypadku zablokowania transportu, grupa konwojowa
prowadzi obronę transportu, korzystając w razie konieczności
z prawa użycia broni palnej ( należy mieć na uwadze, że użycie
broni nie może narazić na niebezpieczeństwo osób
postronnych), a gdy jest to możliwe ( ze względów
konstrukcyjnych pojazdów ) podjąć próbę staranowania
pojazdu blokującego ( starając się uderzyć w środek koła ).
Po odparciu napastników konwój można kontynuować
wyłącznie za zgodą policjanta kierującego czynnościami na
miejscu zdarzenia.

5. Kolizja drogowa.
Kolizja drogowa jest to takie zdarzenie ( uszkodzenie

pojazdów, bez ofiar w ludziach), które nie wymaga
interwencji Policji. Podstawową zasadą postępowania w
takiej sytuacji jest odprowadzenie pojazdów konwoju ( w
miarę możliwości ) na pewną ( bezpieczną ) odległość od
miejsca kolizji. Pozostawienie pojazdów w miejscu kolizji
może pociągnąć za sobą spowodowanie zagrożenia w ruchu
oraz pozostanie w sytuacji trudnej z punktu widzenia
sprawowania ochrony przewożonego ładunku.

Gdy wina któregoś z uczestników kolizji jest oczywista

winny powinien przekazać drugiemu uczestnikowi kolizji
stosowne oświadczenie na piśmie, zawierające między
innymi: oznaczenie ubezpieczyciela i numer polisy. W
przypadku gdy strony nie są w stanie ustalić winnego kolizji,
należy wezwać Policję.

Wszelkiego rodzaju formalności załatwia w imieniu
kierowcy dowódca konwoju. Jeżeli wina leży po stronie
kierowcy konwoju, ten osobiście sporządza oświadczenie
( najlepiej na wcześniej przygotowanym formularzu), a
dowódca jedynie je przekazuje. W związku z kolizją
mogą mieć zastosowanie zalecenia z części poświęconej
awarii pojazdu konwoju.

Wypadek drogowy, w którym uczestniczą pojazdy

konwoju.

Kierowcy samochodów uczestniczących w konwoju są

zobowiązani do przestrzegania przepisów wynikających z
prawa o ruchu drogowym. Powinni więc prowadzić samochód
z prędkością maksymalną, wynikającą z zakazów
obowiązujących na danym odcinku drogi, ale z
uwzględnieniem warunków ruchu, aktualnie panujących
warunków atmosferycznych i innych, mogących mieć
znaczenie dla bezpieczeństwa transportu. Nie można jednak
wykluczyć sytuacji, w której dojdzie do wypadku drogowego.
W rozumieniu kodeksu karnego, wypadek drogowy to „
naruszenie , chociażby nieumyślnie, zasad bezpieczeństwa w
ruchu lądowym, powodujące obrażenia ciała innej osoby,
śmierć lub ciężki uszczerbek na zdrowiu i stanowi
przestępstwo określone w art.177kk.”.

W takich przypadkach obowiązują zasady
postępowania podobne do opisywanych w części
dotyczącej awarii pojazdu czy choroby członka
konwoju. Na dowódcy konwoju będzie dodatkowo
spoczywał obowiązek udzielenia pomocy
przedlekarskiej osobom rannym oraz wezwania
pogotowia ratunkowego i Policji. Konwój pozostanie na
miejscu wypadku do czasu uzyskania zgody na odjazd
od policjanta kierującego czynnościami na miejscu
wypadku.

Wypadek, którego uczestnicy konwoju są świadkami.

W sytuacji, gdy uczestnicy konwoju są świadkami

wypadku, a ofiarom jest już udzielana pomoc, należy ominąć
miejsce wypadku z zachowaniem ostrożności, aby nie narazić
dodatkowe niebezpieczeństwo poszkodowanych wypadku oraz
osób udzielających im pomocy. Odmiennie przedstawia się
sytuacja, gdy ofiarom nie jest udzielana pomoc i nie ma w
pobliżu osoby mogącej udzielić takiej pomocy. Do rozważenia
pozostają dwie możliwości:

• nie zatrzymywać się i tylko za pomocą środków łączności

zewnętrznej powiadomić pogotowie ratunkowe i Policję,
podając dokładne miejsce wypadku,

• zatrzymać się i udzielić pomocy przedlekarskiej, zachowując

jednocześnie,

środki ostrożności związane z ochroną transportu.

Z wyborem właściwego wariantu mogą wiązać się dylematy

dowódcy konwoju, zwłaszcza dotyczące:

• świadomości, że zastana sytuacja może być symulowana w celu

zatrzymania konwoju z zamiarem dokonania rozboju,

• odpowiedzialności pracowniczej za konwojowane mienie,

•

narażenia się na odpowiedzialność karną z art. 162 kk. (

dawny art. 164 k.k.), w przypadku nie udzielenia pomocy
ofiarom wypadku,

moralnego obowiązku udzielania pomocy człowiekowi
zagrożonemu utratą życia lub zdrowia

5 Pożar pojazdu przewożącego chronione wartości.

Prowadzący odprawę do konwoju, przy omawianiu zasad

postępowania w przypadkach nadzwyczajnych, powinien
przydzielić uczestnikom konwoju konkretne zadania. W
przypadku pożaru uczestnicy konwoju powinni być
podzieleni na trzy grupy:

• gaśniczą – złożoną z kierowców pojazdów konwoju,

• ewakuacyjną – w skład której wchodzi kasjer i

pracownik transportu,

• ochronną – którą stanowią konwojenci

Ważnym elementem jest wyposażenie konwoju w sprawne i
wydajne gaśnice o pojemności większej niż te zwykle używane
w pojazdach wobec wymogów wynikających z prawa o ruchu
drogowym.

Podejmując akcję ewakuacyjną transportowanego mienia
trzeba mieć świadomość braku nakazu prawnego,
obligującego uczestników konwoju do jego ratowania z
narażeniem zdrowia lub życia.

9.Pożar pojazdu ubezpieczającego.
Postępowanie uczestników konwoju powinno być

podobne jak w sytuacji opisanej w części dotyczącej pożaru
pojazdu przewożącego chronione wartości, z wyjątkiem
udziału grupy ewakuacyjnej. Jeżeli udział w akcji gaśniczej
kierowcy pojazdu przewożącego wartości pieniężne będzie
konieczny, to w przypadku zagrożenia napadem jego
obowiązki przejmuje konwojent kierunkowy. Po ugaszeniu
pożaru dowódca konwoju stanie przed dylematem
podobnym jak w przypadku awarii pojazdu.

10.kontrola drogowa.
W przypadku posiadania przepustki specjalnej W (

wydawanej przez Komendę Główną Policji podmiotom
wykonującym transporty wartości pieniężnych przy pomocy
pojazdów specjalnych) należy zwolnić prędkość do 5km/h i
okazać przepustkę w sposób umożliwiający odczytanie jej
numeru, wyłącznie na znak do zatrzymania się podany przez w
pełni umundurowanego policjanta, dysponującego pojazdem
posiadającym wszystkie wymagane oznakowania i
kontynuować konwój.

W przypadku braku przepustki lub ponownego sygnału do

zatrzymania pomimo jej okazania, włączyć prawy
kierunkowskaz i zatrzymać transport w odległości około 50 m,
w miejscu zapewniającym dobrą obserwację

. Grupa konwojowa natychmiast opuszcza pojazd
zajmując wyznaczone posterunki ochronne na zewnątrz, a
dowódca konwoju udaje się do posterunku kontroli
drogowej, legitymuje się i wyjaśnia sytuację. Nie wolno
cofać pojazdów do miejsca posterunku kontrolnego,
nawet na żądanie Policji. W żadnym przypadku nie wolno
dopuścić do rozbrojenia grupy konwojowej i otwierania
przedziału ładunkowego albo pojemnika z wartościami
pieniężnymi. Próbę siłowego zatrzymania transportu
wartości pieniężnych przez osobę w niepełnym
umundurowaniu policjanta lub posługującego się
samochodem o niepełnym oznakowaniu należy traktować
jako próbę napadu.

11.Blokada policyjna.
W takiej sytuacji należy zatrzymać konwój co najmniej 50

m przed blokadą. Grupa konwojowa powinna opuścić pojazdy
i zająć posterunki ochronne na zewnątrz, a dowódca konwoju
powinien skontaktować się z załogą blokady w celu
wyjaśnienia sytuacji. W przypadku, gdy okoliczności
wymuszają zatrzymanie samochodu z wartościami w
odległości mniejszej niż 50 m, dowódca konwoju podchodzi do
załogi blokady i informuje, że konwój rozpoczyna manewr
cofania i niebawem się zatrzyma. W żadnym przypadku nie
wolno przejeżdżać przez blokadę, dopuścić do rozbrojenia
grupy konwojowej, otwierania przedziału ładunkowego lub
pojemnika z wartościami.