

 

.



.



.



.



.



.



.



.



.



.



.



.



.



Cóż



Ci



Je



zu

















 

             



  

     



   

Cóż, Ci Jezu damy.

S. Siedl.1980
M. R. Dwornik.







da



my?



za



Twych



łask



stru



mie



nie?



Z.ser



ca



Ci



skła



da



my





  



  

     

           



          

       







kor



ne



dzięk



czy



nie



nie.



Pa





nie



nasz,



kró





luj



nam,



Bo





ż

e



nasz,







       



 

    





    

  

  



           



 

kró





luj



nam.



Po



przez



wie



czny



czas,



kró



luj



Je



zu



nam!







  

     





          

    

             



1. Cóż Ci Jezu damy za Twych łask strumienie?
Z serca Ci składamy korne dziękczynienie.

Ref. Panie nasz, króluj nam! Boże nasz króluj nam!
Poprzez wieczny czas, króluj Jezu nam!

2. W serca Twego ranie, o serc naszych Królu,
pokój i wytrwanie, ukojenie w bólu.

Ref. Panie nasz......

3. Ty nas wspieraj w znoju, strzeż przez życie całe,
Byśmy w serc pokoju, Twą wielbili chwałę.

Ref. Panie nasz....











 

.



.



.



.



.



.



.



.



.



.



.



Ciesz



cie



się

 

  







 

  



   



    

    

  

Cieszcie się nieba.

 

nie



.



ba,



Je



zus



do



was



wscho



.



dzi,



Oj



ca



Swo



je



.



go,

      







  

   

  







  

 

   





   

 

z.ro



dem



ludz



kim



go



.



dzi.



Bie



rze



ko



ro



.



nę



prze



zna



czo



ną

   















   





     



       





  

 

So



.



bie.



sto



i.w



ś

wię



toś



ci,



nie



bie



skiej



oz



do



bie.

   



  

  

 



   



   

 





 

      

2. Używa słodkiej za pracę nagrody. Za męki wielkie niebieskiej swobody.
Widzieliśmy Go w tej chwili na ziemi, gdy się przemienił przed uczniami swymi.

3. Skończył swe dzieło, moc piekła poskromił. I świat o sobie cały uświadomił.
Siedzi po prawej Bogo Ojca stronie, uczczon od duchów w niebieskiej koronie.

4. Ani Go niebo ograniczyć zdoła. Zawsze On na nas swych współbraci woła.
Udajmy się więc tam to po nagrodę, gdzie mamy wieczną za cnoty swobodę.

5. Bo sama cnota prowadzi do nieba, gdzie żyć będziemy tak, jako potrzeba.
Jako nam Jezus życiem przewodniczył, aby się człowiek w prawach Jego ćwiczył.

6. Niech też przykrości do boju prowadzą, kiedy nam tylko chwałę wieczną dadzą.
Cieszcie się ludzie, śmierć jest zwyciężona, Jezus jest z nami, On nasza zasłona.
Czyńmy Mu pienia, nieśmy dziękczynienia, przez Niego bierzem radość za cierpienia.

 

