plik

PISMO ŚWIĘTE O RODZINI

27.10.2014

Wykład

KSIĘGA PRZYSŁÓW

Ostrzega przed obcą kobietą, cudza żona.

Pojawia się chłopak który późnym wieczorem spotyka cudzą żonę, która
wygląda jak nierządnica i ma ukryte zamiary.

Współżycie mężczyzny z nierządnicą nie miało obostrzeń prawnych nie
prowadziło to do złamania prawa i do grzechu.

Tylko współżycie z cudzą żoną było karane śmiercią.

Ofiary składane w Starym Testamencie polegały na tym że Bobu dawało się to
co najlepsze, czyli tłuszcz zwierzęcia który był palony.

Kobieta mówi że złożyła ofiarę biesiadną i ze dopełniła ślubów. Mówi także że
łóżko zasłała najlepszą pościelą i skropiła je mirrą, aloesem i cynamonem które
miały bardzo intensywny zapach.

Mirra obkładane były w starożytności ciała zmarłych oraz zrobione były
kosmetyki ze względu na to że ma bardzo silny i ostry zapach który miał
maskować odór rozkładającego się ciała.

Dalej kobieta zaprasza spotkanego chłopaka do swojego łóżka pod nieobecność
męża który wyrusza w drogę z workiem pieniędzy i wróci na pełnię księżyca.

Chłopak ryzykuje swoje życie ponieważ zgodził się współżyć z mężatką,
popełnia grzech.

Prz 5,15-20

Pij wodę z własnej cysterny,

tę, która płynie z twej studni.

Na zewnątrz mają bić twoje źródła?

Tworzyć na placach strumienie?

Niech służy dla ciebie samego,

a nie innym wraz z tobą;

niech źródło twe świętym zostanie,

znajduj radość w żonie młodości.

Przemiła to łania i wdzięczna kozica,

jej piersią upajaj się zawsze,
w miłości jej stale czuj rozkosz!

Po cóż, mój synu, upajać się obcą

i obejmować piersi nieznanej?

Fragment ten mówi o tym że mąż powinien być ze swoją żoną, nie powinien
mieć za boku innych i nie powinien oglądać się za innymi, powinien strzec
swojej żony.

Istotne fragmenty

Prz 18,22

Kto znalazł żonę - dobro znalazł

i zyskał łaskę u Pana.

Żona jest błogosławieństwem

Prz 19,14

Dom i bogactwo dziedzictwem po przodkach,

lecz żona rozsądna darem od Pana.

Żona rozsądna jest ewidentnie darem od Boga, bogactwo i dom można
odziedziczyć po rodzinie.

Prz 31,10-31

Poemat o dzielnej niewieście

Alef

Niewiastę dzielną któż znajdzie?

Jej wartość przewyższa perły.
Bet

Serce małżonka jej ufa,

na zyskach mu nie zbywa;
Gimel

nie czyni mu źle, ale dobrze

przez wszystkie dni jego życia.
Dalet

O len się stara i wełnę,

pracuje starannie rękami.
He

Podobnie jak okręt kupiecki

żywność sprowadza z daleka.
Waw

Wstaje, gdy jeszcze jest noc,

i żywność rozdziela domowi,
<a obowiązki - swym dziewczętom>.
Zain

Myśli o roli - kupuje ją:

z zarobku swych rąk zasadza winnicę.
Chet

Przepasuje mocą swe biodra,

umacnia swoje ramiona.
Tet

Już widzi pożytek z swej pracy:

jej lampa wśród nocy nie gaśnie.
Jod

Wyciąga ręce po kądziel,

jej palce chwytają wrzeciono.
Kaf

Otwiera dłoń ubogiemu,

do nędzarza wyciąga swe ręce.

Lamed

Dla domu nie boi się śniegu,

bo cały dom odziany na lata,
Mem

sporządza sobie okrycia,

jej szaty z bisioru i z purpury.
Nun

W bramie jej mąż szanowany,

gdy wśród starszyzny kraju zasiądzie.
Samek

Płótno wyrabia, sprzedaje,

pasy dostarcza kupcowi.
Ain

Strojem jej siła i godność,

do dnia przyszłego się śmieje.
Pe

Otwiera usta z mądrością,

na języku jej miłe nauki.
Sade

Bada bieg spraw domowych,

nie jada chleba lenistwa.
Kof

Powstają synowie, by szczęście jej uznać,

i mąż, ażeby ją sławić:
Resz

"Wiele niewiast pilnie pracuje,

lecz ty przewyższasz je wszystkie".
Szin

Kłamliwy wdzięk i marne jest piękno:

chwalić należy niewiastę, co boi się Pana.
Taw

Z owocu jej rąk jej dajcie,

niech w bramie chwalą jej czyny.

Każdy werset w oryginale zaczyna się od kolejnej litery alfabetu. Ostatni werset
zaczyna się ostatnia litera alfabetu.

Werset 19-20

Jest centrum tekstu i najważniejszym jej fragmentem. Są ukazane dwa wymiary
pracy rąk kobiety, wrzeciono i kądziel wiążą się z tkaniem, pracą domowa.

Praca na rzecz domowników, dbanie o dom. Wyciągniecie ręki ku ubogiemu
pokazuje że kobieta jest otwarta na potrzebujących, jest gotowa okazać pomoc.

Werset 14

Kobieta dba o urozmaicenie posiłków, nie jest kobieta która idzie na łatwiznę,
nie działa mechaniczne.

Kobieta od wczesnych godzin jest na nogach i potrafi rozdzielić pracę pomiędzy
swoimi podwładnymi

Dba o dom w sensie finansowym, kupuje ziemię za pieniądze męża i zakłada
winnicę (może też być tak że popycha męża do kupna wskazanej ziemi a nie
dama dokonuje transakcji).

Przy studni spotyka kobiety z całej wioski, było to dobre źródło informacji.

Werset 18

Mówi o tym że kobieta nie leniuchuje, nie marnuje czasu lecz pracuje cały
dzień.

Werset 21

W realiach Palestyny śnieg występuje tylko w górach. Jeśli w innych rejonach
spadnie śnieg jest to duży problem. Dlatego poemat odwołuje się do śniegu
pokazując że kobieta jest przygotowana na nagłe sytuacje i jeśli stanie się coś
niespodziewanego nie zagrozi to jej domostwu.

Werset 22

Jeśli kobieta ma szaty z purpury, która jest przeznaczona dla królów świadczy o
jej majętności i pokazuje że dba o siebie co jest ważne dla mężczyzny który jest
szanowany i może chwalić się soją żoną i udzielać się społecznie. Świadczą o
tym również szaty z bisioru który jest bardzo drogi, materiał ten nie da się
zafarbować.

Kobieta w poemacie jest uważana za wzór.

Jeśli ktoś szuka dzielnej niewiasty powinien szukać kobiety pobożnej, ponieważ
wdzięk i piękno jest kłamliwe.

KSIEGA MDROCI SYRACHA

Syr 3.3-16

Kto czci ojca, zyskuje odpuszczenie grzechów,

a kto szanuje matkę, jakby skarby gromadził.

Kto czci ojca, radość mieć będzie z dzieci,

a w czasie modlitwy swej będzie wysłuchany.

Kto szanuje ojca, długo żyć będzie,

a kto posłuszny jest Panu, da wytchnienie swej matce:

jak panom służy tym, co go zrodzili.

Czynem i słowem czcij ojca swego,

aby spoczęło na tobie jego błogosławieństwo.

Albowiem błogosławieństwo ojca podpiera domy dzieci,

a przekleństwo matki wywraca fundamenty.

Nie przechwalaj się niesławą ojca,

albowiem hańba ojca nie jest dla ciebie chwałą.

Chwała dla każdego człowieka płynie ze czci ojca,

a matka w niesławie jest ujmą dla dzieci.

Synu, wspomagaj swego ojca w starości,

nie zasmucaj go w jego życiu.

A jeśliby nawet rozum stracił, miej wyrozumiałość,

nie pogardzaj nim, choć jesteś w pełni sił.

Miłosierdzie względem ojca nie pójdzie w zapomnienie,

w miejsce grzechów zamieszka u ciebie.

W dzień utrapienia wspomni się o tobie,

jak szron w piękną pogodę, tak rozpłyną się twoje grzechy.

Kto porzuca ojca swego, jest jak bluźnierca,

a przeklęty przez Pana, kto pobudza do gniewu swą matkę.

Mówi o dzieciach. Pokazuje ze mówienie tylko o tym że ojciec się liczy nie jest
prawdziwe. Wynika z tego tekstu że synowie są w relacji i do ojca i do matki.
Oboje rodziców trzeba szanować, oboje rodziców mogą obdarzyć zarówno
błogosławieństwem jak i przekleństwem.

Jeśli dziecko będzie szanować swojego ojca, samo będzie później sanowane
przez swoje dzieci.

Jeśli ojciec nie jest szanowany w społeczeństwie dziecko także nie będzie
szanowane.

Optymalnym układem jest kiedy rodzice szanują się i są szanowani w
społeczeństwie.

Dziecko do końca dni swoich rodziców powinno się nimi opiekować, jeśli syn
nie spełnił swojej roli ojciec był na marginesie społeczeństwa.

Bóg stoi za czcią dla rodziców aby żyć długo i aby dobrze się powodziło. Jeśli
dziecko będzie okazywać szacunek Bóg będzie błogosławił.

Nie wolno matki pobudzić do gniewu.

Syr 6,18

Synu, od młodości swej staraj się o naukę,

a będziesz ją nabywał aż do siwizny.

Trzeba zacząć naukę jak najwcześniej, a jeśli już się ją zacznie to będzie trwać
bardzo długo.

Syr 22,3-6

Hańba dla ojca, jeśli ma syna źle wychowanego,

a jeśli córkę, to wstyd mu ona przyniesie.

Córka roztropna jest bogactwem dla swego męża,

a córka, która wstyd przynosi, zgryzotą dla swego ojca.

Nieobyczajna córka zawstydza ojca i męża

i przez obydwóch będzie wzgardzona.

Jak muzyka w czas smutku, tak nauka w niewłaściwym czasie,

natomiast chłosta i upomnienie są zawsze mądre.

Niewychowane dzieci są największą karą dla rodziców, ojciec non stop słyszy o
przewinieniach swojego dziecka co nie jest pochlebne.

Kobieta jest zawsze w relacji do ojca albo do męża, niepłodność i niewierność
jest hańbą dla ojca.

Nauka w niewłaściwym czasie jest niestosowna lecz chłosta i upomnienie
zawsze ma racje.

Syr 30,1-3

Kto miłuje swego syna, często używa na niego rózgi,

aby na końcu mógł się nim cieszyć.

Kto wychowuje swego syna, będzie miał z niego pociechę

i dumny będzie z niego między znajomymi.

Kto kształci swego syna, budzi zazdrość u wroga,

a wobec przyjaciół będzie nim się cieszył.

Używanie rózgi jest zawsze właściwe, jeśli dziecko zachowuje się źle należy je
upomnieć, należy stosować kary aby dziecko było dobrze wychowane.

Trzeba wkładać wysiłek aby dobrze wychować dziecko.

Kształcenie wyglądało tak że syn uczył się zawodu od ojca, wykształcone
dziecko przynosiło chlubę ojcu i zazdrość innych.

Syr 7,23-25

Masz dzieci? Wychowuj je,

zginaj im karki od młodości!

Córki posiadasz? Czuwaj nad ich ciałem,

a nie uśmiechaj się do nich!

Wydaj za mąż córkę, a dokonasz wielkiego dzieła,

ale daj ją mądremu mężowi!

Nie należy pobłażać córką, wsadzać je w ramy księżniczek które nic nie robią i
nic nie umieją.

Należy córkę wydać za dobrego męża.

Syr 42,9-14

Córka dla ojca to skryte czuwanie nocne,

a troska o nią oddala sen:
w młodości, aby przypadkiem nie przekwitła [jako niezamężna],
a gdy wyjdzie za mąż, by przypadkiem nie została znienawidzona,

gdy jest dziewicą, by nie była zbezczeszczona, stając się w domu ojcowskim brzemienną -

będąc z mężem, aby przypadkiem nie wykroczyła [niewiernością]
i zamieszkawszy z nim, nie była niepłodna.

Nad córką zuchwałą wzmocnij czuwanie,

aby nie uczyniła z ciebie pośmiewiska dla wrogów,
przedmiotu gadania w mieście i zbiegowiska pospólstwa
i by ci nie przyniosła wstydu wśród wielkiego tłumu.

Nie pokazuj jej piękności jakiemukolwiek mężczyźnie

ani nie pozwalaj jej przebywać z mężatkami!

Jak bowiem z odzienia wychodzą mole,

tak przewrotność kobiety - z jednej na drugą.

Lepsza przewrotność mężczyzny niż dobroć kobiety,

a kobiety, która wstyd przynosi - to hańba!

Nad córka trzeba czuwać, a nad zuchwałą córka powinien być jeszcze większy
nadzór.

Córka nie powinna przebywać z mężatkami aby na nią nie przeszła
przewrotność tamtych.

Syr 25,13

Każda rana, byle nie rana serca,

wszelka złość, byle nie złość żony.

Mężczyzna jest w stanie znieść wszystko, tylko nie złość żony.

Syr 25,24-26

Początek grzechu przez kobietę

i przez nią też wszyscy umieramy.

Nie dawaj ujścia wodzie

ani możności rządzenia przewrotnej żonie.

Jeżeli nie trzyma się rąk twoich,

odsuń ją od siebie.

Całe zło dzieje się przez kobietę, ponieważ to Ewa zapoczątkowała grzech.

Ten fragment jest nadużyciem, ale chętnie podchwytywany przez mężczyzn.

Syr 7,26

Masz żonę według twego upodobania, nie odrzucaj jej,

ale znienawidzonej nie obdarzaj zaufaniem.

Dobra żona jest skarbem.

Syr 26,1-4

Szczęśliwy mąż, który ma dobrą żonę,

liczba dni jego będzie podwójna.

Dobra żona radować będzie męża,

który osiągnie pełnię wieku w pokoju.

Dobra żona to dobra część dziedzictwa

i jako taka będzie dana tym, którzy się boją Pana:

wtedy to serce bogatego czy ubogiego będzie zadowolone

i oblicze jego wesołe w każdym czasie.

Dobra żona jest nagrodą dla pobożnych.

Jeśli mężczyzna ma dobrą żonę jest szczęśliwy.