background image

 

ROZPOZNANIE WARUNKÓW HYDROGEOLOGICZNYCH 

 NA PODSTAWIE WIERCE

Ń

 

 

Wody podziemne to wody wyst

ę

puj

ą

ce pod powierzchni

ą

 ziemi w wolnych przestrzeniach skalnych.  

Wody  podziemne  powstaj

ą

  głównie  dzi

ę

ki  infiltracji  (wsi

ą

kaniu)  opadów  atmosferycznych,  a  niekiedy 

równie

Ŝ

 wód powierzchniowych – wody o tej genezie s

ą

 typu infiltracyjnego. Czynniki wpływaj

ą

ce na infiltracj

ę

 

to:  przepuszczalno

ść

  gruntów  i  skał,  rze

ź

ba  terenu,  temperatura  powietrza,  niedosyt  wilgotno

ś

ci  powietrza, 

pokrycie  szat

ą

  ro

ś

linn

ą

,  nasycenie  wod

ą

 

ś

rodowiska  skalnego,  przemarzanie  gruntu,  działalno

ść

  człowieka.  W 

Polsce infiltruje około 17% opadu.  

Inne genetycznie typy wód, o mniejszym znaczeniu, to wody:  

• 

kondensacyjne – powstałe z kondensacji (skroplenia) pary wodnej zawartej w powietrzu wypełniaj

ą

cym pory i 

wolne przestrzenie w glebie, gruntach i skałach; 

• 

juwenilne  –  hydrotermalne  roztwory  b

ę

d

ą

ce  pomagmowymi  resztkami    wydzielonymi  w  ostatnim  etapie 

procesu krzepni

ę

cia magmy; 

• 

reliktowe  –  (szcz

ą

tkowe)  –  uwi

ę

zione  w  skałach,  powstałe  w  dawnych  epokach  geologicznych  (resztki 

dawnych mórz b

ą

d

ź

 stare wody infiltracyjne), całkowicie izolowane od wpływu czynników zewn

ę

trznych, silnie 

zmineralizowane; 

• 

metamorficzne  –  wydzielone  podczas  termicznej  metamorfozy  skał  podczas,  gdy  minerały  nietrwałe  w 
podwy

Ŝ

szonej temperaturze, ulegaj

ą

 przeobra

Ŝ

eniu. 

 
Wody podziemne wyst

ę

puj

ą

 jako: 

• 

wody  wolne  –  wykazuj

ą

ce  zdolno

ść

  przemieszczania  si

ę

  pod  wpływem  siły  ci

ęŜ

ko

ś

ci  i  ró

Ŝ

nicy  ci

ś

nie

ń

 

hydrostatycznych, 

• 

wody zwi

ą

zane – nie ods

ą

czaj

ą

ce si

ę

 pod wpływem siły ci

ęŜ

ko

ś

ci, utrzymywane w 

ś

rodowisku skalnym siłami 

molekularnymi wi

ę

kszymi ni

Ŝ

 siły ci

ęŜ

ko

ś

ci (woda higroskopijna, błonkowata). 

 
Poziom,  do  którego  wznosi  si

ę

  woda  wolna  zawarta  w 

ś

rodowisku  skalnym  -  zwany  jest  zwierciadłem 

wody podziemnej.  Zwierciadło wody podziemnej jest granic

ą

 dwóch stref: strefy aeracji – czyli napowietrzenia i 

strefy saturacji – nasycenia wod

ą

W strefie aeracji pustki skalne wypełnia powietrze 

i  woda  wyst

ę

puj

ą

ca  w  postaci  pary  wodnej,    wody 

zwi

ą

zanej 

(woda 

higroskopijna, 

błonkowata), 

wody 

kapilarnej  oraz  wody  wolnej  –  zawieszonej  i  wsi

ą

kowej 

(infultruj

ą

cej).  Zdolno

ść

  do  utrzymywania  na  powierzchni 

ziarna  wody  zwi

ą

zanej  to  wilgotno

ść

  molekularna. 

Wilgotno

ść

  molekularna  jest  tym  wi

ę

ksza  im  mniejsza  jest 

ś

rednica ziaren. I tak dla piasku wynosi około 1,5% suchej 

masy a dla mułów i iłów ok. 40 %.  

 

Wody  kapilarne  s

ą

  to  wody  podci

ą

gni

ę

te  powy

Ŝ

ej  poziomu  wód  podziemnych  (działanie  sił 

molekularnych)  przez  wznios  kapilarny  –  h=0,15/r  (r  – 

ś

rednica  porów).  Jest  to  kapilarno

ść

  czynna.  Zwierciadło 

wód  podziemnych  nie  jest  stałe  –  gdy  si

ę

  podnosi  lub  opada  powstaje  nowa  strefa  kapilarna,  cz

ęść

  wody  z 

poprzedniej  strefy  kapilarnej  spływa  a  cz

ęść

  pozostaje  zawieszona  w  strefie  aeracji  –  powstaj

ą

  wody  kapilarne 

zawieszone – kapilarno

ść

 bierna. Wysoko

ść

 wzniosu kapilarnego dla 

Ŝ

wiru wynosi 3 cm, dla mułków i lessów 1,2 

– 3,5 m. 

W  strefie  saturacji  wolne  przestrzenie  (pory,  szczeliny,  pró

Ŝ

nie  krasowe)  wypełnione  s

ą

  całkowicie 

wod

ą

.    Górn

ą

  granic

ą

  strefy  saturacji  jest  zwierciadło  wód  podziemnych,  doln

ą

  stanowi  strop  utworów 

wodoszczelnych. 

Tak  rozumiane  zwierciadło wód podziemnych  to  zwierciadło swobodne. Pozostaje ono  pod  ci

ś

nieniem 

atmosferycznym i na ogół na

ś

laduje  w przybli

Ŝ

eniu kształt powierzchni terenu. Ustala si

ę

 w otworze wiertniczym 

na gł

ę

boko

ś

ci, na której zostało nawiercone. 

Zwierciadło  napi

ę

te  –  poło

Ŝ

enie  i  kształt 

zwierciadła  napi

ę

tego  wymuszone  s

ą

  przez  wy

Ŝ

ej  le

Ŝą

ce 

utwory  nieprzepuszczalne.  Zwierciadło  napi

ę

te    znajduje 

si

ę

  pod  ci

ś

nieniem  wy

Ŝ

szym  od  atmosferycznego.  Je

Ŝ

eli 

woda  taka  zostanie  nawiercona,  to  parta  ci

ś

nieniem 

hydrostatycznym  podniesie  si

ę

  w  rurze  wiertniczej  do 

okre

ś

lonej 

wysoko

ś

ci. 

Wznios 

ten 

to 

ci

ś

nienie 

piezometryczne,  a  poziom  na  którym  si

ę

  ustaliło,  to 

zwierciadło ustalone (ustabilizowane).  

 

Ł

ą

cz

ą

c  na  przekroju  pionowym  wysoko

ś

ci  słupów  wody  w  punktach  obserwacyjnych  lini

ą

,  otrzymamy 

piezometryczn

ą

  lini

ę

  ci

ś

nie

ń

.  Natomiast  powierzchnia  wyznaczona  wysoko

ś

ci

ą

  ci

ś

nienia  piezometrycznego  w 

szeregu punktów obserwacyjnych jest zwierciadłem statycznym, lub zwierciadłem piezometrycznym. 

background image

 

Zwierciadło  statyczne    -  zwierciadło  ustabilizowane  w  wyniku  naturalnego  ci

ś

nienia  hydrostatycznego. 

Tworzy go poziom wyznaczony przez zwierciadło ustabilizowane. 

Wody podziemne pod ci

ś

nieniem mog

ą

 charakteryzowa

ć

 si

ę

 zwierciadłem statycznym stabilizuj

ą

cym si

ę

 

ponad powierzchni

ą

 terenu. Mówimy wtedy o ci

ś

nieniu artezyjskim. 

 
Zwierciadło  dynamiczne
  –  zwierciadło  wody  podziemnej    obni

Ŝ

one  wskutek  pompowania  wody  albo 

podniesione  wskutek  jej  wprowadzenia  do  warstwy  wodono

ś

nej  (ukształtowane  w  wyniku  eksploatacji  wody 

podziemnej). 
 

W zale

Ŝ

no

ś

ci od gł

ę

boko

ś

ci wyst

ę

powania wód podziemnych oraz warunków geologicznych wyró

Ŝ

niamy 

nast

ę

puj

ą

ce typy wód w strefie saturacji: 

• 

wody  przypowierzchniowe  (zaskórne)  –  wyst

ę

puj

ą

  bardzo  płytko  pod  powierzchni

ą

  ziemi  i  praktycznie 

pozbawione  s

ą

  strefy  aeracji,  jest  to  szczególny  typ  wody  gruntowej,  jak  gdyby  przej

ś

ciowy  do  wód 

powierzchniowych; 

• 

wody  gruntowe  –  oddzielone  od  powierzchni  ziemi  mniej  lub  bardziej  grub

ą

  przepuszczaln

ą

  stref

ą

  aeracji, 

zasilane bezpo

ś

rednio z powierzchni ziemi przez infiltruj

ą

ce opady atmosferyczne, a wi

ę

c obszar ich zasilania 

jest równy co do zasi

ę

gu z obszarem ich rozprzestrzenienia; 

• 

wody  wgł

ę

bne  –  równie

Ŝ

  zasilane  przez  opady  atmosferyczne,  lecz  znajduj

ą

ce  si

ę

  w  warstwach 

wodono

ś

nych pokrytych utworami nieprzepuszczalnymi; 

• 

wody gł

ę

binowe – znajduj

ą

 si

ę

 gł

ę

boko pod powierzchni

ą

 ziemi, izolowane całkowicie wieloma kompleksami 

utworów nieprzepuszczalnych. 

 

Warstwa  wodono

ś

na  zbudowana  jest  ze  skał  wodono

ś

nych  czyli  takich,  które  mog

ą

  pochłania

ć

 

(gromadzi

ć

), przewodzi

ć

 i oddawa

ć

 wod

ę

 woln

ą

 w wyniku działania siły ci

ęŜ

ko

ś

ci.  

Aby mo

Ŝ

liwe było akumulowanie i przewodzenie wody wolnej, skała musi wykazywa

ć

:  

• 

porowato

ść

  (lub  szczelinowato

ść

,  krasowato

ść

)  –  która  polega  na  wyst

ę

powaniu  w  skale  drobnych  pró

Ŝ

ni  i 

kanalików  mi

ę

dzy  poszczególnymi  ziarnami  mineralnymi,  porowato

ść

  zale

Ŝ

y  od  jednorodno

ś

ci  uziarnienia, 

uło

Ŝ

enia i kształtu ziaren (nie zale

Ŝ

y od wielko

ś

ci ziaren skalnych!); 

współczynnik porowato

ś

ci  - n = obj

ę

to

ść

 porów  / obj

ę

to

ś

ci skały (n=V

p

/V);   n=e/(1+e) gdzie:  

wska

ź

nik porowato

ś

ci – e = obj

ę

to

ść

 porów  / obj

ę

to

ś

ci ziaren (e=V

p

/V

z

)    

wska

ź

nik  porowato

ś

ci  efektywnej  –  obj

ę

to

ść

  porów  efektywnych  czynnych  podczas  przepływu  wody  przez 

skał

ę

 n

e

=V

pe

/V 

• 

przepuszczalno

ść

  hydrauliczn

ą

  (wodoprzepuszczalno

ść

)  –  zdolno

ść

  do  przewodzenia  wody  wolnej  w 

przypadku  ró

Ŝ

nicy  ci

ś

nie

ń

  hydrostatycznych;  mo

Ŝ

liwe  jest  to,  gdy  pró

Ŝ

nie  i  pustki  w  skale    s

ą

  ze  sob

ą

 

poł

ą

czone, oraz gdy maj

ą

 one odpowiednio du

Ŝ

e wymiary (gdy wymiary pró

Ŝ

ni s

ą

 bardzo małe, woda zostaje 

zwi

ą

zana    siłami  mi

ę

dzycz

ą

steczkowymi  i  staje  si

ę

  niezdolna  do  ruchu,  np.  w  iłach). Wodoprzepuszczalno

ść

 

zale

Ŝ

y  wi

ę

c  od  wielko

ś

ci  i  ilo

ś

ci  porów,  kształtu  ziaren  skalnych,  lepko

ś

ci  i  temperatury  wody.    Miar

ą

 

przepuszczalno

ś

ci hydraulicznej skał i gruntów jest współczynnik filtracji.  

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

background image

 

Pod wzgl

ę

dem wodoprzepuszczalno

ś

ci  skały dzielimy na:  

przepuszczalne – 

Ŝ

wiry, piaski, pospółki, skały lite silne szczelinowate; 

półprzepuszczalne – piaski gliniaste, ilaste, gliny piaszczyste, torfy, namuły; 
nieprzepuszczalne – gliny, iły, mułki, skały lite nieszczelinowate; 
 
  

METODY ODWZOROWANIA WARUNKÓW HYDROGEOLOGICZNYCH 

 

Zwierciadło wody gruntowej prawie nigdy nie jest zupełnie poziome, najlepszym sposobem odwzorowania 

kształtu zwierciadła jest zastosowanie izohips, podobnie jak w przedstawianiu rze

ź

by terenu. Izohipsy zwierciadła 

wód gruntowej nazywamy hydroizohipsami.  

Hydroizohipsy  -  linie  krzywe  ł

ą

cz

ą

ce  punkty  o  jednakowej  wysoko

ś

ci  hydraulicznej  w  warstwie 

wodono

ś

nej. Przy wodach zwykłych chodzi tu o rz

ę

dne zwierciadła wody. 

Mapa hydroizohips jest wi

ę

c map

ą

  morfologii  zwierciadła  wody podziemnej (zwierciadła  swobodnego, a  dla  wód 

naporowych zwierciadła statycznego).   

Hydroizobaty  -  linie  ł

ą

cz

ą

ce  punkty  na  mapie  o  jednakowej  gł

ę

boko

ś

ci  do  zwierciadła  wody  gruntowej. 

Powstaje w ten sposób mapa warstwy suchej. 

Mapa hydroizohips przedstawia  poziom  zwierciadła  ustabilizowanego  na  całym obszarze –  dla danego 

poziomu  wodono

ś

nego,  wykre

ś

la  si

ę

  j

ą

  metod

ą

  interpolacji.  Punkty  w  których  dane  s

ą

  rz

ę

dne  zwierciadła  wody 

ł

ą

czy  si

ę

  w  sie

ć

  trójk

ą

tów  mniej  wi

ę

cej  równobocznych  i  w  ka

Ŝ

dym  trójk

ą

cie  osobno  przeprowadza  si

ę

 

interpolacj

ę

.  Mapa  hydroizohips  b

ę

dzie  tym  dokładniejsza,  im  wi

ę

cej  jest  punktów  pomiarowych  i  im  bardziej 

równomiernie s

ą

 one rozmieszczone.  

Nale

Ŝ

y przy tym pami

ę

ta

ć

Ŝ

e: 

• 

hydroizohipsy  odzwierciedlaj

ą

  kształt  zwierciadła  wody  wyst

ę

puj

ą

cej  w  tej  samej  geologicznie  okre

ś

lonej 

warstwie wodono

ś

nej (st

ą

d wa

Ŝ

na jest znajomo

ść

 budowy geologicznej obszaru) 

• 

hydroizohipsy nie mog

ą

 przecina

ć

 si

ę

, ani tworzy

ć

 linii załamuj

ą

cych si

ę

, lecz linie krzywe płynne, zamkni

ę

te. 

Przy kre

ś

leniu hydroizohips wody gruntowej nale

Ŝ

y zwróci

ć

 szczególn

ą

 uwag

ę

 na: 

• 

morfologi

ę

 terenu  

• 

sie

ć

 wód powierzchniowych, które znacz

ą

co wpływaj

ą

 na przebieg hydroizohips. 

 
Z mapy hydroizohips mo

Ŝ

na odczyta

ć

• 

kierunki przepływu wód - w ka

Ŝ

dym punkcie prostopadłe do hydroizohips;  

• 

spadki    hydrauliczne  (spadek  hydrauliczny  -  ró

Ŝ

nica  wysoko

ś

ci  hydraulicznej  mi

ę

dzy  dwoma  punktami 

poło

Ŝ

onymi  na  jednej  linii  pr

ą

du,  przypadaj

ą

ca  na  jednostkow

ą

  odległo

ść

  mi

ę

dzy  tymi  punktami)  oraz 

informacje o warunkach przepływu wód; 

• 

charakter powi

ą

za

ń

 z ciekami powierzchniowymi; rzeki mog

ą

 by

ć

 drenuj

ą

ce, infiltruj

ą

ce, lub oboj

ę

tne. 

 

Rzeka drenuj

ą

ca - rzeka zasilana przez wody 

podziemne z warstwy wodono

ś

nej, przez któr

ą

 przepływa 

i któr

ą

 drenuje. Ma to miejsce, gdy wody powierzchniowe 

rzeki znajduj

ą

 si

ę

 w zwi

ą

zku hydraulicznym 

(bezpo

ś

rednim lub po

ś

rednim) z wodami podziemnymi, 

których zwierciadło poło

Ŝ

one jest wy

Ŝ

ej ni

Ŝ

 poziom wody 

w rzece drenuj

ą

cej. 

 

Rzeka  infiltruj

ą

ca  -  rzeka  zasilaj

ą

ca  wody 

podziemne.  Ma  to  miejsce  wtedy,  gdy  zwierciadło  wód 
podziemnych znajduje si

ę

 ni

Ŝ

ej, ni

Ŝ

 poziom wody w rzece 

infiltruj

ą

cej.  

 
Przekrój 

hydrogeologiczny 

graficzne 

odwzorowanie 

warunków 

hydrogeologicznych 

(wyst

ę

powanie 

poziomów 

wodono

ś

nych, 

poło

Ŝ

enie 

zwierciadeł wody, charakter wodoprzepuszczalno

ś

ci skał) 

wzdłu

Ŝ

  obranej  płaszczyzny  pionowej  w  zwi

ą

zku  z 

budow

ą

 

geologiczn

ą

Przekrój 

hydrogeologiczny 

opracowuje  si

ę

  na  podstawie  danych  z  profili  otworów 

wiertniczych  oraz  interpretacji  wyników  rozpoznania 
hydrogeologicznego terenu. 

Profil  hydrogeologiczny  -  graficzne  lub  opisowe,  punktowe  przedstawienie  w  pionie  danych 

hydrogeologicznych na tle litologii i stratygrafii. 

Mapa  hydrogeologiczna  -  kartograficzne  odwzorowanie  warunków  wyst

ę

powania,  rozprzestrzeniania, 

jako

ś

ci i ilo

ś

ci wód podziemnych. Najprostsz

ą

 map

ą

 hydrogeologiczn

ą

 jest rysunek hydroizohips, hydroizobat lub 

innych  hydroizolinii.  Oprócz  oznacze

ń

  liniowych,  do  których  nale

Ŝą

  tez  linie  graniczne,  posługujemy  si

ę

 

oznaczeniami punktowymi, cyframi, literami, szrafur

ą

 i barwami. 

background image

 

 
 
PROJEKT NR 1 – PRZEKRÓJ HYDROGEOLOGICZNY  

 
 

Wykona

ć

 przekrój hydrogeologiczny wzdłu

Ŝ

 zadanej linii łamanej. 

 Skala  pozioma  przekroju  jednakowa  z  skal

ą

  mapy,  tzn.  1:  10  000.  Skala  pionowa  1:  1000.  Na  przekroju 

zaznaczy

ć

  litologi

ę

  -  szrafur

ą

,  charakter  wodoprzepuszczalno

ś

ci  -  barw

ą

  (utwory  przepuszczalne  w  strefie 

aeracji  na 

Ŝ

ółto,  w  strefie  saturacji  na  niebiesko,  utwory  półprzepuszczalne  na  pomara

ń

czowo,  utwory 

nieprzepuszczalne na br

ą

zowo), zwierciadła wód podziemnychkierunki przepływu wód

 

 

 

 
 
 
 

background image

 

 
 

PROJEKT NR 2 

 

A

NALIZA  

M

APY  

H

YDROGEOLOGICZNEJ

 

 
 
Na podstawie mapy hydrogeologicznej w skali 1:200 000 opisa

ć

 warunki hydrogeologiczne dla zadanego 

miasta. 
 
Dla obszaru zadanego miasta nale

Ŝ

y okre

ś

li

ć

 - opisa

ć

 

przynale

Ŝ

no

ść

  do  jednostki hydrogeologicznej, 

wydzieli

ć

  pi

ę

tra  i  poziomy  wodono

ś

ne,  dla  ka

Ŝ

dego  pi

ę

tra  opis:  litologia  i  stratygrafia  (z  opisu  regionów 

hydrogeologicznych oraz na podstawie przekroju), zasi

ę

g i mi

ąŜ

szo

ść

 utworów  wodono

ś

nych,  

przepuszczalno

ść

  utworów  powierzchniowych  i  gł

ę

boko

ść

  wyst

ę

powania  pierwszego  zwierciadła  wód 

podziemnych – czy istnieje zagro

Ŝ

enie zanieczyszczenia wód gruntowych? 

istniej

ą

ce ogniska zanieczyszcze

ń

ę

boko

ść

 wyst

ę

powania oraz izolacj

ę

  pierwszego u

Ŝ

ytkowego poziomu wodono

ś

nego,  

w jakich utworach  i o jakiej stratygrafii wst

ę

puje główny poziom u

Ŝ

ytkowy, jaka jest jego wodoprzewodno

ść

,  

jaki układ hydroizohips, 

jako

ść

 wód głównego poziomu u

Ŝ

ytkowego, 

poda

ć

 potencjaln

ą

 wydajno

ść

 typowego otworu studziennego,  

poda

ć

 głównych u

Ŝ

ytkowników wód podziemnych (obja

ś

nienia do mapy), 

oraz wszystkie inne informacje, które mo

Ŝ

na odczyta

ć

 z zadanej mapy,