Szeliniak sosnowiec - Hylobius abietis 

Żyje na sosnach, głównie na sośnie zwyczajnej, ponadto na świerku pospolitym. Od kwietnia do czerwca samice 

składają  jaja  w  miazgę  korzeni,  pni  i  gałęzi.  Jedna  samica  w  ciągu  życia  może  złożyć  do  65  jaj.  Rozwój 

embrionalny  trwa  15-20  dni.  Larwy  żerują  początkowo  w  miazdze,  później  w  drewnie,  następnie  zimują  pod 

korą.  Przepoczwarczenie  następuje  w  czerwcu

ukazuje  się  w  lipcu-sierpniu  i  zimuje,  a  pojawia 

Szeliniak  ten  jest  groźnym  szkodnikiem,  przy  czym  większe  szkody  wyrządzają  postacie  dojrzałe  w  młodych 

kulturach, gdyż ogryzanie kory i przegryzanie strzał powoduje usychanie drzewek.

Chrabąszcz majowy - Melolontha melolontha

Pokarm:  Chrabąszcz  żywi  się  liśćmi  różnych  drzew  liściastych  (drzewa  owocowe,  wierzby,  brzozy,  buki,  dęby  i 

inne),  a  jego  larwy  są  typowymi  polifagami  żerują  na  korzeniach  roślin  zielnych,  krzewów  i  drzew;  mogą 

uszkadzać  system  korzeniowy  młodych  roślin,  w  burakach  i  bulwach  ziemniaka  wygryzają  dziury;  z  punktu 

widzenia człowieka są szkodnikami szkółek, upraw oraz trawników. Najmniej szkodliwe są larwy w pierwszym i 

drugim  stadium  L1  i  L2(pierwsza  i  druga  wylinka)  ,  żywią  się  g

korzeniami, dopiero w ostatnim stadium L3 (trzecia wylinka) podgryzają żywe rośliny.

Rozród:  Przeobrażenie  zupełne  -  jajo  ,  3  wylinki  (L1,  L2,  L3)  ,  poczwarka  i  imago  (owad  doskonały).  Chrząszcze 

pojawiają  się  w  maju  i  żerują  na  drzewach  liściastych.  Samica  składa  jaja  pod  ziemią,  w  pobliżu  drzew,  w 

wydrążonym przez siebie korytarzu na głębokości 10

złożeniu około 80 jaj. Po 3 tygodniach wylęgają się larwy. 

co  roku  dwukrotnie  linieją.  W  trzecim  roku,  pod  koniec  lata,  pędraki  przepoczwarczają  się,  a  w  październiku 

wylęgają się dorosłe chrząszcze, które wychodzą na powierzchnię dopiero w maju następnego roku

Loty  odbywa  wieczorami  w  maju,  czerwcu,  a  czasami  na  początku  lipca,  w  dzień  przebywa  na  drzewach 

liściastych. 

Barczatka sosnówka - Dendrolimus pini 

Znaczenie:  W  leśnictwie  szkodnik  fizjologiczny,  pierwotny,  monofag,  dotykający  drzewostanów 

sosnowych  lub  mieszano-sosnowych,  z  możliwością  występowania  w  formie  gradacyjnej.  Największe 

znaczenie w regionie Polski północnej i płn

Rójka: lipiec-sierpień, w godzinach wieczornych.

Rozród:  Samica  składa  jaja  najczęściej  na  pędach  po  około  200,  rozwój  embrionalny  trwa  około  jednego 

tygodnia, Przepoczwarczenie w koronie drzew, generacja jednoroczna sporadycznie d

Pokarm:  Młoda  larwa  do  późnej  jesieni  żeruje  jedynie  na  igłach  sosny,  rzadziej  świerka(zjada  kilka  igieł)  jest 

odporna na spadki temperatur, na okres zimowy schodzi do ściółki i zimuje w okolicy pnia. Po zejściu pokrywy 

śnieżnej (czasem w końcu lutego) larwa wchodzi po pniu w konary drzew, tam intensywnie żeruje zjadając igły, 

pączki i korę młodych pędów (do 900 igieł).

Brudnica mniszka - Lymantria monacha 

Rójka od połowy lipca do września. Samica składa jaja na pniach po kilkadziesiąt sztuk (w z

łącznie). Mała larwa nie opuszcza osłonki jajowej i zimuje w niej. Wylęg następuje wiosną w końcu kwietnia. 

W okresie 2-7 dni larwy tworzą tzw. lusterka (skupienia larw), następnie wędrują w korony drzew gdzie zjadają 

pączki  i  korę  młodych  pędów.  Larwy  przechodzą  od  4  do  5  wylinek.  Przepoczwarczenie  następuje  w  koronach 

drzew.  

Brudnica jest typowym polifagiem, omija jednak klon, jesion, gruszę, robinię i topole, preferuje gatunki iglaste, 

głównie  sosnę.  Może  występować  gradacyjnie,  głównie 

występują co 10-11 lat i obejmują bardzo duże obszary, gołożery w przypadku świerka kończą się zamieraniem, 

sosny mają szansę przeżycia. 

 

Żyje na sosnach, głównie na sośnie zwyczajnej, ponadto na świerku pospolitym. Od kwietnia do czerwca samice 

składają  jaja  w  miazgę  korzeni,  pni  i  gałęzi.  Jedna  samica  w  ciągu  życia  może  złożyć  do  65  jaj.  Rozwój 

20  dni.  Larwy  żerują  początkowo  w  miazdze,  później  w  drewnie,  następnie  zimują  pod 

korą.  Przepoczwarczenie  następuje  w  czerwcu-lipcu.  Stadium  poczwarki  trwa  3-4  tygodnie.  Młode  pokolenie 

sierpniu  i  zimuje,  a  pojawia  się  na  drzewach  w  kwietniu.  Cykl  rozwojowy  trwa  dwa  lata. 

Szeliniak  ten  jest  groźnym  szkodnikiem,  przy  czym  większe  szkody  wyrządzają  postacie  dojrzałe  w  młodych 

kulturach, gdyż ogryzanie kory i przegryzanie strzał powoduje usychanie drzewek. 

Melolontha melolontha 

:  Chrabąszcz  żywi  się  liśćmi  różnych  drzew  liściastych  (drzewa  owocowe,  wierzby,  brzozy,  buki,  dęby  i 

inne),  a  jego  larwy  są  typowymi  polifagami  żerują  na  korzeniach  roślin  zielnych,  krzewów  i  drzew;  mogą 

m  korzeniowy  młodych  roślin,  w  burakach  i  bulwach  ziemniaka  wygryzają  dziury;  z  punktu 

widzenia człowieka są szkodnikami szkółek, upraw oraz trawników. Najmniej szkodliwe są larwy w pierwszym i 

drugim  stadium  L1  i  L2(pierwsza  i  druga  wylinka)  ,  żywią  się  głównie  butwiejącymi  resztkami  roślinnymi  i 

korzeniami, dopiero w ostatnim stadium L3 (trzecia wylinka) podgryzają żywe rośliny. 

jajo  ,  3  wylinki  (L1,  L2,  L3)  ,  poczwarka  i  imago  (owad  doskonały).  Chrząszcze 

aju  i  żerują  na  drzewach  liściastych.  Samica  składa  jaja  pod  ziemią,  w  pobliżu  drzew,  w 

wydrążonym przez siebie korytarzu na głębokości 10-15cm, po 15-20 jaj w złożu. Samice zamierają w czerwcu po 

złożeniu około 80 jaj. Po 3 tygodniach wylęgają się larwy. Larwy, zwane pędrakami, rozwijają się zwykle 3 lata i 

co  roku  dwukrotnie  linieją.  W  trzecim  roku,  pod  koniec  lata,  pędraki  przepoczwarczają  się,  a  w  październiku 

wylęgają się dorosłe chrząszcze, które wychodzą na powierzchnię dopiero w maju następnego roku

Loty  odbywa  wieczorami  w  maju,  czerwcu,  a  czasami  na  początku  lipca,  w  dzień  przebywa  na  drzewach 

 

:  W  leśnictwie  szkodnik  fizjologiczny,  pierwotny,  monofag,  dotykający  drzewostanów 

sosnowych,  z  możliwością  występowania  w  formie  gradacyjnej.  Największe 

znaczenie w regionie Polski północnej i płn-zach. Gołożery doprowadzać mogą do wydzielania się posuszu.

sierpień, w godzinach wieczornych. 

:  Samica  składa  jaja  najczęściej  na  pędach  po  około  200,  rozwój  embrionalny  trwa  około  jednego 

tygodnia, Przepoczwarczenie w koronie drzew, generacja jednoroczna sporadycznie dwuletnia.

:  Młoda  larwa  do  późnej  jesieni  żeruje  jedynie  na  igłach  sosny,  rzadziej  świerka(zjada  kilka  igieł)  jest 

odporna na spadki temperatur, na okres zimowy schodzi do ściółki i zimuje w okolicy pnia. Po zejściu pokrywy 

lutego) larwa wchodzi po pniu w konary drzew, tam intensywnie żeruje zjadając igły, 

pączki i korę młodych pędów (do 900 igieł). 

 

Rójka od połowy lipca do września. Samica składa jaja na pniach po kilkadziesiąt sztuk (w złożu około 2000 

łącznie). Mała larwa nie opuszcza osłonki jajowej i zimuje w niej. Wylęg następuje wiosną w końcu kwietnia. 

7 dni larwy tworzą tzw. lusterka (skupienia larw), następnie wędrują w korony drzew gdzie zjadają 

pędów.  Larwy  przechodzą  od  4  do  5  wylinek.  Przepoczwarczenie  następuje  w  koronach 

Brudnica jest typowym polifagiem, omija jednak klon, jesion, gruszę, robinię i topole, preferuje gatunki iglaste, 

głównie  sosnę.  Może  występować  gradacyjnie,  głównie  w  drzewostanach  powyżej  50  roku  życia.  Gradacje 

11 lat i obejmują bardzo duże obszary, gołożery w przypadku świerka kończą się zamieraniem, 

Żyje na sosnach, głównie na sośnie zwyczajnej, ponadto na świerku pospolitym. Od kwietnia do czerwca samice 

składają  jaja  w  miazgę  korzeni,  pni  i  gałęzi.  Jedna  samica  w  ciągu  życia  może  złożyć  do  65  jaj.  Rozwój 

20  dni.  Larwy  żerują  początkowo  w  miazdze,  później  w  drewnie,  następnie  zimują  pod 

4  tygodnie.  Młode  pokolenie 

się  na  drzewach  w  kwietniu.  Cykl  rozwojowy  trwa  dwa  lata. 

Szeliniak  ten  jest  groźnym  szkodnikiem,  przy  czym  większe  szkody  wyrządzają  postacie  dojrzałe  w  młodych 

:  Chrabąszcz  żywi  się  liśćmi  różnych  drzew  liściastych  (drzewa  owocowe,  wierzby,  brzozy,  buki,  dęby  i 

inne),  a  jego  larwy  są  typowymi  polifagami  żerują  na  korzeniach  roślin  zielnych,  krzewów  i  drzew;  mogą 

m  korzeniowy  młodych  roślin,  w  burakach  i  bulwach  ziemniaka  wygryzają  dziury;  z  punktu 

widzenia człowieka są szkodnikami szkółek, upraw oraz trawników. Najmniej szkodliwe są larwy w pierwszym i 

łównie  butwiejącymi  resztkami  roślinnymi  i 

jajo  ,  3  wylinki  (L1,  L2,  L3)  ,  poczwarka  i  imago  (owad  doskonały).  Chrząszcze 

aju  i  żerują  na  drzewach  liściastych.  Samica  składa  jaja  pod  ziemią,  w  pobliżu  drzew,  w 

20 jaj w złożu. Samice zamierają w czerwcu po 

Larwy, zwane pędrakami, rozwijają się zwykle 3 lata i 

co  roku  dwukrotnie  linieją.  W  trzecim  roku,  pod  koniec  lata,  pędraki  przepoczwarczają  się,  a  w  październiku 

wylęgają się dorosłe chrząszcze, które wychodzą na powierzchnię dopiero w maju następnego roku. 

Loty  odbywa  wieczorami  w  maju,  czerwcu,  a  czasami  na  początku  lipca,  w  dzień  przebywa  na  drzewach 

:  W  leśnictwie  szkodnik  fizjologiczny,  pierwotny,  monofag,  dotykający  drzewostanów 

sosnowych,  z  możliwością  występowania  w  formie  gradacyjnej.  Największe 

wydzielania się posuszu. 

:  Samica  składa  jaja  najczęściej  na  pędach  po  około  200,  rozwój  embrionalny  trwa  około  jednego 

wuletnia. 

:  Młoda  larwa  do  późnej  jesieni  żeruje  jedynie  na  igłach  sosny,  rzadziej  świerka(zjada  kilka  igieł)  jest 

odporna na spadki temperatur, na okres zimowy schodzi do ściółki i zimuje w okolicy pnia. Po zejściu pokrywy 

lutego) larwa wchodzi po pniu w konary drzew, tam intensywnie żeruje zjadając igły, 

łożu około 2000 

łącznie). Mała larwa nie opuszcza osłonki jajowej i zimuje w niej. Wylęg następuje wiosną w końcu kwietnia. 

7 dni larwy tworzą tzw. lusterka (skupienia larw), następnie wędrują w korony drzew gdzie zjadają 

pędów.  Larwy  przechodzą  od  4  do  5  wylinek.  Przepoczwarczenie  następuje  w  koronach 

Brudnica jest typowym polifagiem, omija jednak klon, jesion, gruszę, robinię i topole, preferuje gatunki iglaste, 

w  drzewostanach  powyżej  50  roku  życia.  Gradacje 

11 lat i obejmują bardzo duże obszary, gołożery w przypadku świerka kończą się zamieraniem, 

Kornik drukarz - Ips typographus

 

 

Żeruje  zwykle  na  świerku,  rzadziej  na  sośnie,  jodle,  modrzewiu  i  limbie.  Opada  zarówno  leżaninę,  jak  i 

drzewa  stojące,  strzały  od  dołu  prawie  do  wierzchołka,  również  grube  gałęzie.  Jest  najgroźniejszym 

szkodnikiem  świerka  obok  brudnicy  mniszki.  Komora  godowa  leży  w  korze.  Chodniki  macierzys

liczbie 2-3, długości 5-12 cm, jeden z nich przebiega zawsze w górę, pozostałe w dół. Chodniki larwalne 

krótkie,  na  końcu  z  owalną  komorą  poczwarkową.  Żerowisko  słabo  zaznaczone  w  bielu.  W  północno

wschodniej części kraju występuje jedno pokolenie w r

Poproch cetyniak - Bupalus piniarius 

Postać  gąsienicy  i  larwy:  Wylęg  gąsienic  następuje  po  2

długość ok. 3 mm, trzy pary nóg tułowiowych oraz dwie pary odwłokowych. Jest 

głową.  Przechodzi  4  linienia.  Larwy  odżywiają  się  wyłącznie  igłami

jesieni  nocą,  za  dnia  gąsienice  siedzą  w  pozie  maskującej  wzdłuż  igły.  W  końcu  października  gąsienice 

opuszczają  się  na  przędzy  z  drzew,  sporządzają  kolebkę  w  warstwie  próchnicznej  gleby,  rzadziej  w  glebie 

mineralnej, i tam się przepoczwarzają. Poczwarka jest początkowo oliwkowozielona, następnie rdzawobrunatna 

z oliwkowym odcieniem skrzydeł. Kremaster zakończony pojedynczym kolcem.

waha się od 7-15 mm. Generacja poprocha jest jednoroczna.

Znaczenie  gospodarcze:  Szczególnie  w  leśnictwie  duże.  Poproch  jest  monofagiem.  Największe  nasilenie  żeru 

przypada  na  jesień,  jednak  jednorazowy  żer  zupełny  nie  prowad

regenerują  się  szybko,  wierzchołki  ulegają  deformacji,  mogą  powstać  suchoczuby,  zmniejsza  się  przyrost 

wysokości  i  przyrost  masy.  Osłabione  sosny  atakowane  są  przez  szkodniki  wtórne.  Powtórny  żer  w  roku 

następnym jest dla drzew śmiertelny. 

Strzygonia choinówka - Panolis flammea

Biologia:  Imago  pojawia  się  od  marca  do  czerwca.  Rójka  rozpoczyna  się  w  kwietniu  i  trwa  do  maja. 

Samice  składają  bochenkowate,  jasnozielone  jaja  na  igłach  i  młodych  pędach  sosny  (Pinus 

Młode gąsienice ogryzają igły, stare zjadają je całkowicie oraz nagryzają pączki i korę młodych pędów. 

Na przezimowanie schodzą do ściółki. Zimuje poczwarka. Przepoczwarczenie następuje w ziemi.

Prognozowanie: Jesienne poszukiwania szkodników 

(obserwacja lotu motyli, liczenie jaj i larw w koronach ściętych drzew).

Zapobieganie:  Urozmaicanie  składów  gatunkowych  drzewostanów,  metody  mezo

(wykorzystanie  owadów  pasożytniczych  i  drapieżnych  oraz  owadożernych  ptaków  i  ssaków),  kompleksowo

ogniskowa metoda ochrony lasu (remizy).

Zwalczanie:  Owada  zwalcza  się  tylko  przy  krytycznym  zagrożeniu  drzewostanów.  Stosuje  się  środki  biologiczne 

oparte  na  wirusach  krysztalicy  i  bakteriach

(acylomocznikowe i syntetyczne pyretroidy).

Zwójka zieloneczka – Tortrix viridana  

Motyl ten roi się w czerwcu lub w lipcu we dnie i o zmroku, często masowo. Samica składa jaja prawie 

zawsze  parami  na  korze  gałązek  dębów  i  przy  ich  liściach  na  wierzchołkach  koron,  pokrywając

brązowawą  masą.  Wybiera  przy  tym  dęby  starsze,  wolno  stojące.  Gąsienice  wylęgają  się  w  kwietniu  i  maju 

następnego  roku,  są  bardzo  aktywne,  chętnie  przędą.  Po  wylęgu

rozpoczynają żer na młodych liściach, które oplatają przędzą i rurkowato zwijają . Tam, gdzie wystąpią gołożery, 

cienkie  nici  przędzy  gąsienic  zwisają  z  koron  niczym  welon.  Przepoczwarczenie  następuje  w  końcu  maja

początkach czerwca, najczęściej w pozwijanych liściach, sporadycznie między płatami kory na pniach. Gąsienice 

występujące masowo mogą przepoczwarczać się również na podroście i runie leśnym. Po 2

się motyle. Generacja roczna. Zimują jaja. 

Powtarzający  się  żer  całkowity  (gołożery)  gąsienic  tego,  często  groźnego,  szkodnika  powoduje  duże  straty  w 

przyroście, usychanie wierzchołków, powstawanie "wilków" i zahamowanie wzrostu.

na  sośnie,  jodle,  modrzewiu  i  limbie.  Opada  zarówno  leżaninę,  jak  i 

drzewa  stojące,  strzały  od  dołu  prawie  do  wierzchołka,  również  grube  gałęzie.  Jest  najgroźniejszym 

szkodnikiem  świerka  obok  brudnicy  mniszki.  Komora  godowa  leży  w  korze.  Chodniki  macierzys

12 cm, jeden z nich przebiega zawsze w górę, pozostałe w dół. Chodniki larwalne 

krótkie,  na  końcu  z  owalną  komorą  poczwarkową.  Żerowisko  słabo  zaznaczone  w  bielu.  W  północno

wschodniej części kraju występuje jedno pokolenie w roku, w innych regionach dwa. 

:  Wylęg  gąsienic  następuje  po  2-4  tygodniach.  Gąsienica  po  wyjściu  z  jaja  ma 

długość ok. 3 mm, trzy pary nóg tułowiowych oraz dwie pary odwłokowych. Jest jasnozielona z brunatną 

głową.  Przechodzi  4  linienia.  Larwy  odżywiają  się  wyłącznie  igłami  (zazwyczaj  sosny),  żerują  do  późnej 

jesieni  nocą,  za  dnia  gąsienice  siedzą  w  pozie  maskującej  wzdłuż  igły.  W  końcu  października  gąsienice 

drzew,  sporządzają  kolebkę  w  warstwie  próchnicznej  gleby,  rzadziej  w  glebie 

mineralnej, i tam się przepoczwarzają. Poczwarka jest początkowo oliwkowozielona, następnie rdzawobrunatna 

z oliwkowym odcieniem skrzydeł. Kremaster zakończony pojedynczym kolcem. Długość poczwarki jest zmienna 

15 mm. Generacja poprocha jest jednoroczna. 

:  Szczególnie  w  leśnictwie  duże.  Poproch  jest  monofagiem.  Największe  nasilenie  żeru 

przypada  na  jesień,  jednak  jednorazowy  żer  zupełny  nie  prowadzi  do  zabicia  drzewostanu.  Korony  drzew 

regenerują  się  szybko,  wierzchołki  ulegają  deformacji,  mogą  powstać  suchoczuby,  zmniejsza  się  przyrost 

wysokości  i  przyrost  masy.  Osłabione  sosny  atakowane  są  przez  szkodniki  wtórne.  Powtórny  żer  w  roku 

Panolis flammea  

:  Imago  pojawia  się  od  marca  do  czerwca.  Rójka  rozpoczyna  się  w  kwietniu  i  trwa  do  maja. 

Samice  składają  bochenkowate,  jasnozielone  jaja  na  igłach  i  młodych  pędach  sosny  (Pinus 

Młode gąsienice ogryzają igły, stare zjadają je całkowicie oraz nagryzają pączki i korę młodych pędów. 

Na przezimowanie schodzą do ściółki. Zimuje poczwarka. Przepoczwarczenie następuje w ziemi.

: Jesienne poszukiwania szkodników pierwotnych sosny oraz dodatkowo poszukiwania wiosenne 

(obserwacja lotu motyli, liczenie jaj i larw w koronach ściętych drzew). 

:  Urozmaicanie  składów  gatunkowych  drzewostanów,  metody  mezo- 

h  i  drapieżnych  oraz  owadożernych  ptaków  i  ssaków),  kompleksowo

ogniskowa metoda ochrony lasu (remizy). 

:  Owada  zwalcza  się  tylko  przy  krytycznym  zagrożeniu  drzewostanów.  Stosuje  się  środki  biologiczne 

oparte  na  wirusach  krysztalicy  i  bakteriach  Bacillus  thuringensis.  W  ostateczności  preparaty  chemiczne 

(acylomocznikowe i syntetyczne pyretroidy). 

Motyl ten roi się w czerwcu lub w lipcu we dnie i o zmroku, często masowo. Samica składa jaja prawie 

i  na  korze  gałązek  dębów  i  przy  ich  liściach  na  wierzchołkach  koron,  pokrywając

brązowawą  masą.  Wybiera  przy  tym  dęby  starsze,  wolno  stojące.  Gąsienice  wylęgają  się  w  kwietniu  i  maju 

następnego  roku,  są  bardzo  aktywne,  chętnie  przędą.  Po  wylęgu  najpierw  wgryzają  się  w  pączki,  a  później 

rozpoczynają żer na młodych liściach, które oplatają przędzą i rurkowato zwijają . Tam, gdzie wystąpią gołożery, 

cienkie  nici  przędzy  gąsienic  zwisają  z  koron  niczym  welon.  Przepoczwarczenie  następuje  w  końcu  maja

początkach czerwca, najczęściej w pozwijanych liściach, sporadycznie między płatami kory na pniach. Gąsienice 

występujące masowo mogą przepoczwarczać się również na podroście i runie leśnym. Po 2

ją jaja.  

 

Powtarzający  się  żer  całkowity  (gołożery)  gąsienic  tego,  często  groźnego,  szkodnika  powoduje  duże  straty  w 

przyroście, usychanie wierzchołków, powstawanie "wilków" i zahamowanie wzrostu. 

na  sośnie,  jodle,  modrzewiu  i  limbie.  Opada  zarówno  leżaninę,  jak  i 

drzewa  stojące,  strzały  od  dołu  prawie  do  wierzchołka,  również  grube  gałęzie.  Jest  najgroźniejszym 

szkodnikiem  świerka  obok  brudnicy  mniszki.  Komora  godowa  leży  w  korze.  Chodniki  macierzyste  w 

12 cm, jeden z nich przebiega zawsze w górę, pozostałe w dół. Chodniki larwalne 

krótkie,  na  końcu  z  owalną  komorą  poczwarkową.  Żerowisko  słabo  zaznaczone  w  bielu.  W  północno-

4  tygodniach.  Gąsienica  po  wyjściu  z  jaja  ma 

jasnozielona z brunatną 

,  żerują  do  późnej 

jesieni  nocą,  za  dnia  gąsienice  siedzą  w  pozie  maskującej  wzdłuż  igły.  W  końcu  października  gąsienice 

drzew,  sporządzają  kolebkę  w  warstwie  próchnicznej  gleby,  rzadziej  w  glebie 

mineralnej, i tam się przepoczwarzają. Poczwarka jest początkowo oliwkowozielona, następnie rdzawobrunatna 

Długość poczwarki jest zmienna 

:  Szczególnie  w  leśnictwie  duże.  Poproch  jest  monofagiem.  Największe  nasilenie  żeru 

zi  do  zabicia  drzewostanu.  Korony  drzew 

regenerują  się  szybko,  wierzchołki  ulegają  deformacji,  mogą  powstać  suchoczuby,  zmniejsza  się  przyrost 

wysokości  i  przyrost  masy.  Osłabione  sosny  atakowane  są  przez  szkodniki  wtórne.  Powtórny  żer  w  roku 

:  Imago  pojawia  się  od  marca  do  czerwca.  Rójka  rozpoczyna  się  w  kwietniu  i  trwa  do  maja. 

Samice  składają  bochenkowate,  jasnozielone  jaja  na  igłach  i  młodych  pędach  sosny  (Pinus  silvestris). 

Młode gąsienice ogryzają igły, stare zjadają je całkowicie oraz nagryzają pączki i korę młodych pędów. 

Na przezimowanie schodzą do ściółki. Zimuje poczwarka. Przepoczwarczenie następuje w ziemi. 

pierwotnych sosny oraz dodatkowo poszukiwania wiosenne 

  i  makrobiologiczne 

h  i  drapieżnych  oraz  owadożernych  ptaków  i  ssaków),  kompleksowo-

:  Owada  zwalcza  się  tylko  przy  krytycznym  zagrożeniu  drzewostanów.  Stosuje  się  środki  biologiczne 

Bacillus  thuringensis.  W  ostateczności  preparaty  chemiczne 

Motyl ten roi się w czerwcu lub w lipcu we dnie i o zmroku, często masowo. Samica składa jaja prawie 

i  na  korze  gałązek  dębów  i  przy  ich  liściach  na  wierzchołkach  koron,  pokrywając  je  kitowatą 

brązowawą  masą.  Wybiera  przy  tym  dęby  starsze,  wolno  stojące.  Gąsienice  wylęgają  się  w  kwietniu  i  maju 

najpierw  wgryzają  się  w  pączki,  a  później 

rozpoczynają żer na młodych liściach, które oplatają przędzą i rurkowato zwijają . Tam, gdzie wystąpią gołożery, 

cienkie  nici  przędzy  gąsienic  zwisają  z  koron  niczym  welon.  Przepoczwarczenie  następuje  w  końcu  maja  lub  w 

początkach czerwca, najczęściej w pozwijanych liściach, sporadycznie między płatami kory na pniach. Gąsienice 

występujące masowo mogą przepoczwarczać się również na podroście i runie leśnym. Po 2-3 tygodniach lęgną 

Powtarzający  się  żer  całkowity  (gołożery)  gąsienic  tego,  często  groźnego,  szkodnika  powoduje  duże  straty  w