Konta księgowe

Rachunkowość   jest   najstarszym   ,   ściśle   ukształtowanym   i

sprawdzonym   systemem   ewidencji   gospodarczej   oraz   przetwarzania

danych   liczbowych   dotyczących   szeroko   pojętej   działalności   podmiotów

gospodarczych.   Ma   ona   wytyczony   podstawowy   cel,   którym   jest

dostarczenie   prawdziwego   i   rzetelnego   obrazu   sytuacji   majątkowej   i

finansowej podmiotu gospodarczego.

Do bieżącej ewidencji operacji gospodarczych mogą służyć specjalne

tabele, których kolumny oznaczają identyfikatory operacji gospodarczych,

zaś wiersze – chronologicznie zapisane kolejne operacje. W rachunkowości

takie   tabele   noszą   nazwę  konta   księgowego.   Konto   księgowe   jest

urządzeniem księgowym służącym do grupowania jednorodnych operacji

gospodarczych   w   celu   odzwierciedlenia   stanu   i   zmian   określonego

składnika aktywów, pasywów lub wyników (kosztów, przychodów, strat i

zysków nadzwyczajnych). Każde konto ma swoją nazwę dostosowaną do

istoty ujmowanych na nim składników lub zjawisk gospodarczych. Zapisy

na kontach dokonywane są najczęściej w mierniku pieniężnym. W praktyce

każde   konto   księgowe   posiada   symbol   cyfrowy   ,   ułatwiający   jego

identyfikację. Konto ma dwie przeciwstawne strony:

-

stronę lewą nazywaną „Winien”(Wn) lub z łaciny „Debet”(Dt)

-

stronę prawą określaną jako „Ma” lub „Credit”(Ct) 

Konto księgowe zawiera następujące elementy:

1. symbol i nazwę konta

2. dwie przeciwstawne części (strony) konta

3. saldo początkowe (debetowe lub kredytowe)

4. zapisy operacji gospodarczych (obroty debetowe lub kredytowe)

5. saldo końcowe

Etapy   funkcjonowania  konta   księgowego   obejmują   następujące

czynności:

1. założenie   konta  – wpisanie  jego nazwy oraz  symbolu  cyfrowego  z

planu kont. Nazwa określa jego treść ekonomiczną

2. otwarcie   konta   –   zaksięgowanie   stanu   początkowego   z   bilansu

otwarcia, a jeżeli dany składnik nie występuje w bilansie otwarcia, to

zaksięgowanie pierwszej związanej z nim operacji gospodarczej. W

zależności od charakteru konta , stan początkowy, nazywany te z

saldem początkowym, może być naniesiony po stronie Wn lub Ma.

3.

księgowanie operacji gospodarczych – dokonywanie zapisów operacji

gospodarczych,   które   uwzględniają:   datę   operacji   gospodarczej,

numer   i   symbol   dowodu   księgowego   dokumentującego   daną

operację gospodarczą, krótką treść charakteryzującą daną operację i

wartość   tej   operacji   gospodarczej.   Operacje   gospodarcze

zaksięgowane po stronie Wn noszą nazwę obrotów debetowych, a po

stronie   Ma   –   obrotów   kredytowych.   Księgowanie   operacji

gospodarczych   nie   może   powodować   naruszenia   równowagi

bilansowej.   W   związku   z   tym   w   ewidencji   księgowej   stosuje   się

zasadę podwójnego zapisu, zgodnie z którą każda operacja musi

być ujęta:

-

na co najmniej dwóch kontach (podwójny zapis)

-

na jednym koncie po stronie Wn, a na drugim po stronie Ma,

czyli po przeciwnych stronach (dwustronny zapis)

-

w identycznej wysokości na obu kontach (jednakowy zapis) 

Stosowanie  zasady  podwójnego   zapisu  prowadzi   do  relacji  między

kontami   określanej   mianem   korespondencji   kont.   Może   ona

przyjmować postać:

            a)zapisów prostych – tylko na dwóch kontach

Wn

 

    

            

 

 X

         

 

          

 

 Ma

   

Wn

 

    

            

 

 Y

         

 

          

 

 Ma

   

3000

            3000

          

           b)zapisów złożonych – na więcej niż dwóch kontach

Wn

 

    

            

 

 X1

        

            

 

 Ma

   

     Wn

 

        

 

          

 

    Y

       

            

 

 Ma

   

800   

Wn

 

    

            

 

 X2

        

            

 

 Ma

   

 3000

http://notatek.pl/konta-ksiegowe?notatka