Życiorys Stefana Żeromskiego

Żeromski Stefan 1864 - 1925

pseud. Maurycy Zych, Józef Katerla

Powieściopisarz, nowelista, dramatopisarz i publicysta, nazywany budzicielem sumień. Był współorganizatorem Związku Zawodowego Literatów Polskich, założycielem polskiego oddziału Pen Clubu. Zadebiutował w 1895 r. dwoma zbiorami: "Opowiadania" ("Doktor Piotr", "Siłaczka", "Zmierzch", "Zapomnienie" i "Rozdziobią nas kruki, wrony"). Następnymi utworami były:

• "O żołnierzu tułaczu" - 1897,

• "Syzyfowe prace" - 1898,

• "Ludzie bezdomni" - 1899,

• "Popioły" - 1904,

• "Echa leśne" - 1905,

• "Duma o hetmanie" - 1908,

• "Dzieje grzechu" - 1908,

• "Róża" - 1909,

• "Sułkowski" - 1910,

• "Wierna rzeka" - 1912,

• "Uroda życia" - 1912,

• "Walka z szatanem" - 1916,

• "Ponad śnieg bielszym się stanę" - 1919,

• "Na probostwie w Wyszkowie" - 1920,

• "Wiatr od morza" - 1922,

• "Turoń" - 1923, "Przedwiośnie" - 1924,

• "Uciekła mi przepióreczka" - 1924

• "Puszcza jodłowa" - 1925.

Był autorem prac publicystycznych, m.in.

• "Początek świata pracy" - 1918,

• "Snobizm i postęp" - 1923,

• "Sprawa kasy im. Mianowskiego" - 1924,

• "Bicze z piasku" - 1925.