Temat: Badanie pH wodnych roztworów elektrolitów.

Doświadczenie 5.1. Zapoznanie się z metodą określania pH za pomocą wskaźników kwasowo-zasadowych i uniwersalnych papierków wskaźnikowych.

Do trzech probówek odmierzyłem po 3 cm³ roztworu, a do czwartej probówki 5 cm³. Następnie dodałem po dwie krople roztworów wskaźników: fenoloftaleiny, oranżu metylowego, czerwieni metylowej, błękitu bromotymolowego.

1. W probówce z fenoloftaleiną barwa nie zmieniła się pozostał bezbarwny roztwór i wykazało to nam że pH tego roztworu jest mniejsze od 8.

2. W probówce drugiej roztwór przybrał barwęB pomarańczową - pH powyżej 4,4;

3. W probówce z czerwienią metylową uzyskałam zabarwienie czerwone. Oznacza to, że pH tego roztworu jest mniejsze od 4,4.

IV) Roztwór w probówce czwartej, gdzie dodałem błękitu bromotymolowego zabarwił się na zielono. Na podstawie skali wzorców mogę dokładnie określić pH i pH tego roztworu wynosi 6,55.

Doświadczenie 5.2. Porównanie pH mocnego i słabego kwasu o tym samym stężeniu.

Za pomocą pehametru zmierzyłem pH roztworu kwasu octowego o c = 0,1 mol/dm³ oraz roztworu kwasu solnego o tym samym stężeniu.

Przyczyną różnicy w wartościach pH jest stopień dysocjacji. HCl jest mocnym kwasem i jego stopień dysocjacji jest równy 1, CH₃COOH jest słabym kwasem i ma mniejszy stopień dysocjacji.

Doświadczenie 5.3. Właściwości buforowe wody wodociągowej w porównaniu z wodą destylowaną.

Do dwóch probówek odmierzyłem po 200 cm³ wody destylowanej, a do dwóch kolejnych po 200 cm³ wody wodociągowej.

objętość H2O des	pH	pH po dodaniu 5 cm^3 HCl	pH po dodaniu 5 cm^3 NaOH	n HCl	n NaOH	^3]	pH
200	5.1	3,64		0,00024	0,00024	0,00016	1,46
200	5.1		6,58	0,00024	0,00024	0,00016	1,48
Objętość H2O wodoc.
200	7	6,82		0,00024	0,00024	0,0013	0,18
200	7		7,12	0,00024	0,00024	0,002	0,12

=

V = 0,005 cm³

C = 0,01 mol/dm³

n = 0,005 * 0,01 =0,00005 mola

0,00005 mola - 205 cm³

n - 1000 cm³

n = 0,00024

W wodzie kranowej występuje bufor węglanowy, który zawiera
oraz
najczęściej w równowadze węglanowej.

Doświadczenie 5.4. Badanie wpływu składu roztworu buforowego na jego pojemność buforową.

	objętość CHCOOH	objętość CHCOONa	pH	pH po dodaniu 5 cm^3 HCl	n HCl	pH	^3]
0,25	8	32	5,07	4,75	0,0125	0,32	0,039
0,5	13,3	26,7	4,74	4,52	0,0125	0,22	0,056
1	20	20	4,40	4,18	0,0125	0,22	0,056
2	26,7	13,3	4,10	3,84	0,0125	0,26	0,048
3	30	10	3,93	3,56	0,0125	0,37	0,033
4	32	8	3,80	3,34	0,0125	0,46	0,027

C = 0,1 mol/dm³

V = 0,005 dm³

n = 0,1 mol/dm³ * 0,005 dm³ = 0,0005 mola

0,0005 mola - 40 cm³

n - 1000 cm³

n = 0,0125

=

Pojemność buforowa jest maksymalna dla składu 20 cm³ CH₃COOH i 20 cm³ CH₃COONa, gdzie
= 1.

Doświadczenie 5.5. Badanie wpływu sumarycznego stężenia składników buforu na jego pojemność buforową.

Sporządziłem roztwór z roztworu kwasu octowego o c = 0,1 mol/dm³ i z CH₃COONa o c = 0,1 mol/dm³. Następnie zmierzyłem pH roztworu. Następnie do każdego roztworu dodałem po 5 cm³ roztworu kwasu solnego o c = 0,1 mol/dm³ i ponownie zmierzyłem pH.

Ck + Cs ]	objętość CHCOOH	objętość CHCOONa	objętość H2O	pH	pH po dodaniu 5 cm^3 HCL	n HCl	pH	^3]
0,025	10	10	60	4,4	4,15	0,00625	0,25	0,025
0,05	20	20	40	4,52	4,33	0,00625	0,19	0,032
0,075	30	30	20	4,56	4,43	0,00625	0,13	0,048
0,1	40	40	0	4,6	4,51	0,00625	0,09	0,069

C = 0,1 mol/dm³

V = 0,005 dm³

n = 0,1 mol/dm³ * 0,005 dm³ = 0,0005 mola

0,0005 mola - 80 cm³

n - 1000 cm³

n = 0,00625

=

W miarę wzrostu stężenia sumarycznego składnika buforu jego pojemność buforowa wzrasta.

2

---