GRANICA PŁYNNOŚCI

Jest to jedna z granic Atterberga, który wprowadził ten podział do rozróżniania stanów gruntów.
Do określenia granicy płynności w_L gruntu spoistego stosuje się miseczkę Casagrandego.

BADANIE:

1. próbkę o masie 100g umieszczamy na płytce i mieszamy, aż do otrzymania jednorodnej pasty, usuwamy z niej ziarna o śr większej niż 2mm

2. Rozprowadzamy grunt w miseczce warstwami, masa gruntu z miseczką nie powinna przekraczać 210g

3. Wykonujemy bruzdę prostopadłą do osi obrotu miseczki

4. Obracamy korbką, licząc uderzenia miseczki, przerywamy gdy brzegi bruzdy zleją się na długości 10-13mm.

5. Notujemy liczbę uderzeń i popieramy próbkę do oznaczenia wilgotności

6. Powyższe punkty powtarzamy do uzyskania co najmniej 5 wyników, zmieniając wilgotność próbki za każdym razem, tak aby bruzda zlewała się pomiędzy 12 a 35 uderzeniami, różnica między dwoma kolejnymi badaniami musi być większa od 3 i co najmniej dwa badania powinny dać liczbę większą niż 25.

7. Otrzymane wyniki przedstawia się na wykresie wraz z odpowiadającą im wilgotnością.

8. Przez naniesione punkty przeprowadzamy linie

9. Z wykresu odczytujemy wilgotność odpowiadającą 25 uderzeniom, a więc wilgotność równą granicy płynności badanego gruntu.

DANE:

Nr próbki	Wilgotność[%]	Liczba uderzeń
1	25	33
2	30	30
3	38,09	23
4	41,18	19
Numer próbki	Masa parowniczki [g]	Masa wilgotnej próbki +p [g]	Masa suchej próbki +p [g]
1	20,4	23,4	22,8
2	22,0	27,2	26,0
3	22,0	27,8	26,2
4	20,8	25,6	24,2

wilgotność na granicy płynności:

w_L=-1,149*25+63,74 = 35,015%

Dokładność wyniku może być niewystarczająca ze względu na przebadanie tylko 4 próbek.

---