nr ćwicz. 104	data 27.05.1996		Wydział Elektryczny	Semestr IV	grupa A2
			przygotowanie	wykonanie	ocena ostatecz.

TEMAT: WYZNACZANIE PRĘDKOŚCI DZWIĘKU W POWIETRZU MEYODĄ BADANIA PRZESUNIĘCIA FAZOWEGO.

1. Wiadomości wstępne:

Rozchodzenie się dźwięku odbywa się w postaci fali mechanicznej i może mieć miejsce tylko w ośrodku sprężystym.

Jeżeli pewien element ośrodka, którego cząstki są ze sobą wzajemnie związane, pobudzimy do drgań, wówczas energia drgań tego elementu będzie przekazywana do punków sąsiednich i wywoła ich drgania.

Proces rozchodzenia się drgań w ośrodku nazywamy falą. W ruchu falowym cząsteczki ośrodka nie podążają za rozchodzącą się falą, lecz drgają wokół ustalonych położeń równowagi.

Jeżeli kierunek drgań cząsteczek i kierunek rozchodzenia się fali są zgodne, falę nazywamy podłużną, jeżeli natomiast drgania cząsteczek odbywają się w kierunku prostopadłym do kierunku rozchodzenia się fali, falę nazywamy poprzeczną.

Charakter fali rozchodzącej się w ośrodku zależy od jego własności sprężystych. Jeżeli wskutek przesunięcia jednej warstwy ośrodka względem drugiej powstają siły sprężyste dążące do przywrócenia warstwy przesuniętej do położenia równowagi, to w ośrodku mogą się rozchodzić fale poprzeczne i podłużne.

Gdy między przesuniętymi warstwami ośrodka siły sprężyste nie występują, to w ośrodku takim mogą się rozchodzić tylko fale podłużne ( ciecze i gazy ).

Najczęściej spotykanym ruchem drgającym jest ruch harmoniczny, którym wychylenie y zmienia się w czasie t według równania.

y = A sin (ω t + φ₀ )

gdzie : A - amplituda , ω - częstość kołowa, φ₀ - faza początkowa

Wychylenie y dowolnej cząstki w chwili t, w odległości x od źródła drgań opisane jest funkcją falową :

y = A sin (ω t - kx - φ₀ )

gdzie : ω - część kołowa, k = 2π / λ - liczba falowa, λ - długość fali

φ₀ - faza w punkcie x = 0 i w chwili t = 0.

2. Tabela pomiarowa: