1. STRUKTURA PROGRAMU

1. PODSTAWA PRAWNA

Program profilaktyki w Gimnazjum nr 2 kieruje się celami i zadaniami zawartymi w:

• Statucie Szkoły.

oraz zasadami zawartymi w:

• Rozporzšdzeniu MEN z dnia 31 stycznia 2002r. zmieniajšce rozporzšdzenie w sprawie ramowych statutów publicznego przedszkola oraz publicznych szkół,

• Rozporzšdzeniu MEN z dnia 15 stycznia 2001r. w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach (Dz. U. nr 13 z dnia 23 lutego 2001r., poz. 110),

• Konstytucji RP,

• Ustawie z dnia 24 kwietnia 1997r. o przeciwdziałaniu narkomani (Dz. U. nr 75, poz. 468),

• Ustawie z dnia 26 paŸdziernika 1982r. o wychowaniu w trzeŸwoœci i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. nr 35, poz. 230 z p. zm.), nowelizacja z dnia 12 września 1996r. (Dz. U. nr 127, poz. 593),

• Ustawie z dnia 7 września 1991r. o systemie oświaty, z późniejszymi zmianami z 21 stycznia, 18 lutego 2000r.i 23 sierpnia 2001r.,

• Ustawie z dnia 19 sierpnia 1994r. o ochronie zdrowia psychicznego (Dz. U. nr 111, poz. 535), z późniejszymi zmianami opublikowanymi w (Dz. U. nr 113, poz. 732),

• Ustawie z dnia 9 listopada 1995r. o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych (Dz. U. z 1996r. nr 10, poz. 55, z 1997r. nr 88, poz. 554 i nr 121, poz. 770 oraz z 1999r. nr 96, poz. 1107),

• Programie polityki prorodzinnej państwa z dnia 17 listopada 1998r. przygotowany przez Międzyresortowy Zespół do Spraw Opracowania Polityki Prorodzinnej Państwa.

1. ZAŁOŻENIA PROGRAMU

1. Profilaktyka rozumiana jako zapobieganie występowaniu niepożšdanych procesów i zjawisk, okreœlanych jako przejawy patologii życia społecznego; jako system działań wzmacniajšcych lub podtrzymujšcych różne, dodatnie społecznie postawy uczniów w toku wychowania, realizowana jest podczas działalnoœci edukacyjnej szkoły, tj. w ramach godzin wychowawczych i w postaci różnych odrębnych zajęć profilaktyczno – edukacyjnych.

2. Tworzenie Szkolnego Programu Profilaktyki zostało poprzedzone diagnozš potrzeb naszych uczniów, ich problemów, możliwoœci oraz uwarunkowań otoczenia.

3. Profilaktyka w naszej szkole powinna koncentrować się na wzmacnianiu czynników chronišcych:

1. rozwijanie zainteresowań uczniów oraz przeciwdziałanie niepowodzeniom szkolnym (zainteresowanie naukš szkolnš);

2. wspomaganie rozwoju moralnego uczniów (poszanowanie norm, wartoœci i autorytetów);

3. stwarzanie uczniom możliwoœci przynależenia do pozytywnych grup rówieœniczych: kół zainteresowań, zespołów sportowych, muzycznych, itp. (przynależnoœć do pozytywnej grupy rówieœniczej);

4. wspomaganie rodziców w prawidłowym pełnieniu przez nich funkcji wychowawczych (silna więŸ emocjonalna z rodzicami).

1. Działalnoœć profilaktyczna szkoły pozostaje w œcisłym zwišzku z działalnoœciš profilaktycznš w œrodowisku lokalnym, gdyż œrodowisko odgrywa ważnš rolę w kształtowaniu osobowoœci ucznia. Pomocne jest w kształtowaniu odpowiednich postaw moralnych i przygotowaniu wychowanków do właœciwych wyborów życiowych. Aby profilaktyka odniosła właœciwy skutek szkoła współpracuje z następujšcymi instytucjami:

1. placówki kulturalno – oœwiatowe (MDK, Miejska Biblioteka Publiczna, kino i inne)

• uczestnictwo w spektaklach teatralnych o charakterze profilaktycznym,

• udział w konkursach organizowanych przez placówki kulturalno-oœwiatowe,

• uczestnictwo w seansach filmowych o charakterze profilaktycznym;

• placówki oœwiatowo – opiekuńcze (Poradnia Psychologiczno- Pedagogiczna, Poradnia Uzależnień, Miejski Oœrodek Pomocy Społecznej, Oœrodek Interwencji Kryzysowej)

• pomoc uczniom przejawiajšcym trudnoœci w zachowaniu i nauce,

• pomoc dzieciom z rodzin uzależnionych i patologicznych,

• udzielanie pomocy rodzinom znajdujšcym się w trudnej sytuacji materialnej,

• udział w prelekcjach organizowanych przez psychologów, pedagogów, lekarzy specjalistów;

• wymiar sprawiedliwoœci (sšd, kuratorzy, policja)

• współpraca z kuratorem,

• udział w zajęciach prowadzonych przez policję na temat przeciwdziałania agresji i przestępczoœci;

 

 

 

 

1. CELE PROGRAMU

• stworzenie warunków bezpiecznego funkcjonowania szkoły,

• stworzenie warunków powstania szkoły wolnej od zagrożeń,

• opracowanie bieżšcego algorytmu działania dopasowanego do okreœlonych przypadków występowania zdarzeń przestępczych na terenie placówki,

• zapobieganie poprzez odpowiedniš działalnoœć profilaktycznš takim uzależnieniom jak: alkoholizm, narkomania, nikotynizm, lekomania; informowanie o zagrożeniach m.in. HIV i AIDS,

• promocja zdrowego stylu życia,

• kształtowanie właœciwego zachowania uczniów,

• utrwalenie postaw i zachowań społecznych warunkujšcych prawidłowy rozwój,

• zmiana obiegowych przekonań na temat stosowania œrodków psychoaktywnych.

4. CELE ZOPERACJONALIZOWANE PROGRAMU

Adresaci działań profilaktycznych nabędš należytš wiedzę i umiejętnoœci w trakcie realizacji programu.

1. Uczniowie

1. cała społecznoœć szkolna (według Szkolnego Systemu Wychowawczego)

• uczniowie nabywajš praktyczne umiejętnoœci umożliwiajšce samostanowienie i obronę własnych praw, ze szczególnym uwzględnieniem asertywnoœci,

• nauczyciele integrujš społecznoœć szkolnš oraz stwarzajš system wsparcia dla młodzieży, który promowałby działania zwišzane ze zdrowym stylem życia,

• uczniowie posiadajš umiejętnoœć podejmowania i realizacji własnych pomysłów oraz trenowanie samodzielnoœci,

• uczniowie zdobywajš umiejętnoœć efektywnej komunikacji, podejmowania decyzji oraz radzenia sobie ze stresem,

• uczniowie potrafiš budować pozytywny obraz własnej osoby,

• uczniowie pogłębiajš i wzmacniajš naturalne systemy wsparcia tj.: koleżeństwo, przyjaŸń, zaufanie i uczciwoœć,

• uczniowie zdobywajš wiedzę i nabywajš umiejętnoœci dotyczšce zdrowia fizycznego, psychicznego, społecznego i duchowego.

1. grupa podwyższonego ryzyka

• uczniowie wykształcajš postawy sprzyjajšce podejmowaniu racjonalnych decyzji zwišzanych z zażywaniem alkoholu i œrodków odurzajšcych,

• uczniowie rozwijajš takie umiejętnoœci interpersonalne jak: chronienie siebie w sytuacji nacisku grupowego, otwartoœć, empatia, odreagowanie napięć i budowanie udanych relacji z ludŸmi,

• uczniowie potrafiš rozwišzywać problemy – okreœlajš różnice zdań, akceptujš różnice, poszukujš rozwišzań,

• uczniowie sš przygotowani do radzenia sobie z trudnoœciami wieku młodzieńczego.

• grupa najwyższego ryzyka

• szkoła prowadzi autodiagnozę dzieci i młodzieży majšcych kontakt z alkoholem, narkotykami, nikotynš i innymi œrodkami psychoaktywnymi; ukazywanie możliwoœci pomocy w specjalistycznych oœrodkach, grupach samopomocowych,

• szkoła podnosi œwiadomoœć młodzieży odnoœnie skutków używania œrodków psychoaktywnych i podejmowania racjonalnych decyzji dotyczšcych ich zażywania,

• nauczyciele ukazujš możliwoœci stworzenia alternatyw w œrodowisku dla nadużywania alkoholu, narkotyków, a także innych destruktywnych zachowań,

• uczniowie uczš się umiejętnoœci radzenia sobie z własnymi negatywnymi emocjami oraz z przemocš z zewnštrz.

• Rodzice

Pedagog szkolny i wychowawcy klas organizujš spotkania ze specjalistami, na których:

• rodzice poznajš motywy sięgania młodzieży po œrodki uzależniajšce,

• rodzice poznajš rzetelne informacje i wiedzę o uzależnieniach i ich wpływie na funkcjonowanie organizmu,

• rodzice poznajš możliwoœci rozpoznawania czy ich dziecko zażywa œrodki psychoaktywne,

• rodzice poznajš możliwoœci i miejsca pomocy dla osób uzależnionych.

A także:

• rodzice sš wspomagani przez wychowawców i pozostałych nauczycieli w procesie wychowania dzieci.

• Nauczyciele

• nauczyciele stanowiš swojš osobš przykład dla uczniów,

• nauczyciele potrafiš rozpoznawać wczesne objawy uzależnienia,

• nauczyciele poznajš sposoby interwencji w sytuacjach spożywania przez uczniów alkoholu czy zażywania narkotyków,

• nauczyciele potrafiš postępować w kontaktach z uczniami w taki sposób, aby nie wyzwalać w nich złoœci, przekory i bezradnoœci.

• TREŒCI PROGRAMU PROFILAKTYKI ZE WSKAZANIEM ADRESATA

1. Uczniowie (z uwzględnieniem potrzeb rozwojowych ucznia oraz rodzaju grup ryzyka)

• urzeczywistnianie wartoœci i przestrzeganie norm społecznych,

• uczenie najważniejszych umiejętnoœci psychologicznych i społecznych np.: umiejętnoœci radzenia sobie ze stresem, nawišzywania i podtrzymywania dobrych kontaktów z ludŸmi, odpierania presji otoczenia i grupy rówieœniczej itp.,

• rozwijanie umiejętnoœci prowadzenia zdrowego trybu życia,

• motywowanie do podejmowania osobistych wyborów i postanowień przez uczniów,

• uczenie akceptowanych społecznie sposobów spędzania czasu wolnego,

• przekazanie rzetelnej i adekwatnej wiedzy o konsekwencjach zachowań ryzykownych.

• Rodzice

• podnoszenie wiedzy i umiejętnoœci wychowawczych rodziców (grupy wsparcia),

• współudział rodziców w okreœlaniu kierunków działań profilaktycznych,

• współudział rodziców przy rozwišzywaniu konfliktów klasowych i szkolnych,

• pomoc rodzicom w rozwišzywaniu problemów dziecka.

• Nauczyciele

• prezentowanie prawidłowych wzorców zachowań przez nauczycieli (i innych pracowników szkoły),

• podnoszenie wiedzy i doskonalenie kompetencji wychowawczych nauczycieli,

• rozwijanie umiejętnoœci dobrej współpracy nauczyciele-rodzice,

• wycišganie odpowiednich konsekwencji przez nauczycieli (i innych pracowników szkoły) wobec nieprawidłowych zachowań uczniów.

1. STRATEGIE I METODY REALIZACJI PROGRAMU PROFILAKTYCZNEGO

1. Strategie informacyjne (metody):

• pogadanka,

• spotkanie ze specjalistš,

• prezentacja filmu pełnometrażowego, wideo,

• wycieczka tematyczna,

• praca w oparciu o tekst przewodni (ksišżkę),

• prezentacja teatralna i parateatralna itp.

2. Strategie edukacyjne (metody):

• realizacja znanych programów edukacyjnych,

• kršg uczuć,

• rysunki,

• drama,

• przedstawienia,

• burza mózgów,

• dyskusja,

• symulacja różnych sytuacji życiowych np.: rozwišzywanie wyimaginowanego konfliktu,

• technika uzupełniania zdań,

• gry i zabawy dydaktyczne,

• praca w małych grupach,

• metody pedagogiki zabawy,

• happeningi,

• uroczystoœci (obrzędowoœć szkolna) itp.

• Strategie działań alternatywnych (metody):

• koła zainteresowań,

• spotkania hobbystów,

• wycieczki,

• festyny,

• zajęcia i zawody sportowe itp.

• Strategie interwencyjne (metody):

• interwencja w œrodowisku domowym ucznia,

• interwencja w œrodowisku szkolnym ucznia,

• interwencja w sytuacji kryzysu rozwojowego (prowadzona przez specjalistę),

• pomoc psychologiczna, pedagogiczna (prowadzona przez specjalistę),

• terapia specjalistyczna indywidualna, grupowa (prowadzona przez specjalistę).

• OSOBY ODPOWIEDZIALNE ZA REALIZACJĘ

• dyrektor szkoły

• wychowawcy klas,

• nauczyciele pozostałych przedmiotów,

• pedagog szkolny,

• rodzice,

• higiena szkolna.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

II. SZCZEGÓŁOWY PLAN OGÓLNOSZKOLNYCH DZIAŁAŃ PROFILAKTYCZNYCH

 

Szczegółowy plan profilaktyki stworzony został z myœlš o trzech grupach uczniów.

Pierwsza grupa to cała społecznoœć szkolna, w której profilaktykę prowadzić będš wszyscy nauczyciele w ramach swoich przedmiotów, jak również wychowawcy klas na godzinach wychowawczych.

Druga grupa to – grupa podwyższonego ryzyka, w której profilaktykę wprowadzać będzie pedagog szkolny, w momencie wystšpienia ryzyka, w ramach zajęć prowadzonych na lekcjach wychowawczych.

Trzecia grupa to – grupa najwyższego ryzyka, którš zajmować będš się specjaliœci w swoich dziedzinach (terapeuta ds. uzależnień, psycholog, policja, kurator, itp.).

W ramach profilaktyki w szkole prowadzone będš również specjalistyczne programy profilaktyczne.

Wszyscy, do których skierowany jest Szkolny Program Profilaktyki, mogš znaleŸć w nim również adresy instytucji udzielajšcych wsparcia oraz ważne numery telefonów (aneks nr 1).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

DLA CAŁEJ SPOŁECZNOŒCI SZKOLNEJ

Lp.	Cel operacyjny	Zadania do realizowania	Formy realizacji zadań	Osoba odpowiedzialna	Ewaluacja
1.	Uczeń zna własne prawa, potrafi je bronić.	Poszerzenie wiedzy uczniów na temat własnych praw i obowišzków.       Wprowadzenie fragmentów ważnych dokumentów opisujšcych prawa człowieka.	Zaznajomienie uczniów z Prawami i Obowišzkami Ucznia, elementami Statutu. Praca z tekstem przewodnim (Konstytucja RP, Prawa Człowieka, Prawa Dziecka, itp.)	Wychowawcy klas             Nauczyciele historii, WOS-u, wychowawcy klas	Rozmowa z uczniami           Sprawdzenie wiedzy uczniów
2.	Uczeń potrafi skutecznie odmawiać (asertywnoœć).	Promowanie postaw asertywnych w stosunkach międzyludzkich. Wyrabianie nawyku poszukiwania kompromisu w sytuacjach “goršcych tematów” (kształcenie postaw asertywnych).	Przeprowadzenie zajęć na godzinie wychowawczej Zajęcia na lekcjach wychowawczych; drama, burza mózgów, dyskusje.	Wychowawcy klas, pedagog szkolny.     Wychowawcy klas, nauczyciele języka polskiego, pedagog szkolny	Ankieta         Rozmowy z uczniami
3.	Uczeń potrafi współdziałać w zespole.	Organizowanie imprez szkolnych, zajęć sportowych, wycieczek międzyklasowych.     Przygotowywanie przez uczniów materiałów pomocniczych do lekcji. 3. Popularyzowanie i wspieranie pomocy koleżeńskiej.	Wycieczki, konkursy, imprezy           Tworzenie materiałów według pomysłów uczniów. Tworzenie systemu pomocy koleżeńskiej.	Wychowawcy klas, nauczyciele wf-u, organizatorzy wycieczek., Szkolna Rada Uczniowska. Wychowawcy klas, nauczyciel sztuki, nauczyciel œwietlicy szkolnej. Wychowawcy klas, pedagog szkolny.	Rozmowy z uczniami, wyłonienie laureatów.       Prezentacja dzieła końcowego.   Sprawdzenie wyników uczniów.
4.	Uczeń potrafi realizować własne pomysły i być samodzielnym.	Przygotowanie uroczystoœci klasowych i szkolnych.   Pełnienie funkcji w samorzšdzie klasowym lub szkolnym.	Tworzenie uroczystoœci według pomysłów uczniów.   Pełnienie funkcji.	Wychowawcy klas, organizatorzy uroczystoœci, nauczyciel sztuki, nauczyciel œwietlicy szkolnej. Wychowawcy klas, opiekun Samorzšdu Uczniowskiego	Prezentacja dzieła końcowego.     Rozmowy z uczniami.
5.	Uczeń potrafi efektywnie komunikować się, podejmować decyzje, radzić sobie ze stresem.	Doskonalenie umiejętnoœci rozwišzywania konfliktów, komunikacji (sztuka negocjacji i prowadzenia rozmów). Planowanie przyszłoœci dotyczšcej dalszego kształcenia, wyboru zawodu. Stosowanie ćwiczeń ułatwiajšcych radzenie sobie ze stresem.	Lekcje wychowawcze, lekcje językowe.         Lekcje wychowawcze – charakterystyka zawodów.   Zajęcia w zespołach.	Wychowawcy klas, nauczyciele języków (polskiego i obcych).     Wychowawcy klas, pedagog szkolny.     Wychowawcy klas, pedagog szkolny.	Rozmowy z uczniami.           Sondaże         Ankiety
6.	Uczeń pogłębia i wzmacnia naturalne systemy wsparcia: koleżeństwo, przyjaŸń, zaufanie i uczciwoœć.	Przedstawienie pozytywnych i negatywnych postaci. Stosowanie wartoœci moralnych zgodnie z obowišzujšcymi prawami i tradycjš.	Charakterystyka postaci – lekcje wychowawcze, przedmiotowe. lekcje wychowawcze, przedmiotowe.	Wychowawcy klas, nauczyciele: języka polskiego, historii. Wychowawcy klas, nauczyciele: religii, historii, WOS-u.	Rozmowy z uczniami.     Rozmowy z uczniami.
7.	Uczeń prowadzi zdrowy i higieniczny styl życia.	Wzbogacenie wiedzy na tematy zwišzane z higienš pracy i nauki, higienš psychicznš i osobistš. Promowanie aktywnych form wypoczynku.	lekcje wychowawcze, przedmiotowe.     Wycieczki, sport	Wychowawcy klas, nauczyciele: techniki, biologii, przygotowania do życia w rodzinie, wf-u. Nauczyciele wf-u	Ankiety, rozmowy z uczniami.     Rozmowy z uczniami.

DLA GRUPY PODWYŻSZONEGO RYZYKA

Lp.	Cel operacyjny	Zadania do realizowania	Formy realizacji zadań	Osoba odpowie-dzialna	Ewaluacja
1.	Uczeń potrafi podejmować racjonalne decyzje zwišzane a zażywaniem alkoholu i œrodków odurzajšcych.	Wprowadzenie zasad obowišzujšcych w szkole dotyczšcych zażywania alkoholu, narkotyków, nikotyny. Poszerzanie wiedzy o œrodkach psychoaktywnych przy pomocy mediów (TV, radio, internet, prasa, itp.).	Zapoznanie uczniów z regulaminem szkoły, WSO, itp.       Podanie ciekawych pozycji, programów, stron w internecie, itp.	Wychowawca klasy, pedagog szkolny.         Wychowawca klasy, pedagog szkolny, nauczyciel informatyki.	Ankiety, tabela obserwacji zachowania ucznia.       Rozmowy z uczniami.
2.	Uczeń posiada umiejętnoœci interpersonalne: chronienie siebie w sytuacji nacisku grupowego, empatia, budowanie udanych relacji z ludŸmi.	Uczenie najważniejszych umiejętnoœci psychologicznych i społecznych, np. umiejętnoœć radzenia sobie ze stresem, nawišzywania i podtrzymywania dobrych kontaktów z ludŸmi, odpieranie presji otoczenia i grupy rówieœniczej.	Zajęcia warsztatowe, lekcje wychowawcze.	Pedagog szkolny, wychowawca klasy	Ankiety, rozmowy z uczniami.
3.	Uczeń potrafi rozwišzywać problemy.	Motywowanie do podejmowania osobistych wyborów i postanowień przez ucznia.	Zajęcia warsztatowe	Pedagog szkolny, wychowawcy klas	Rozmowy z uczniami
4.	Uczeń potrafi radzić sobie z trudnoœciami wieku młodzieńczego.	Wprowadzenie fragmentów Programu Wychowania Zdrowotnego podczas godzin wychowawczych. Stworzenie systemu wsparcia dla młodzieży poprzez zintegrowanie szkolnej społecznoœci.	Zajęcia warsztatowe           Zajęcia w zespołach	Wychowawca klasy, nauczyciele biologii.         Pedagog szkolny	Rozmowy z uczniami.           Rozmowy z uczniami po zakończo-nych zajęciach.

DLA GRUPY NAJWYŻSZEGO RYZYKA

Lp.	Cel operacyjny	Zadania do realizowania	Formy realizacji zadań	Osoba odpowie-dzialna	Ewaluacja
1.	Szkoła wyszukuje uczniów, którzy zetknęli się z œrodkami uzależniajšcymi.	Nawišzanie współpracy z policjš, kuratorami, Wprowadzenie sposobów wyszukiwania uczniów, którzy zetknęli się z œrodkami uzależniajšcymi.	Współpraca z instytucjami. Okresowe sprawdzanie danych o uczniach w Zeszytach Wychowawczych, sondaże	Pedagog szkolny   Pedagog szkolny, wychowawcy klas.	Sondaże   Sondaże, ankiety, rozmowy z uczniami.
2.	Uczeń ma œwiadomoœć odnoœnie skutków używania œrodków psychoaktywnych.	Organizacja zajęć prowadzonych przez specjalistę ds. uzależnień powodujšcych wzrost œwiadomoœci odnoœnie skutków używania œrodków psychoaktywnych Poszerzanie wiedzy o œrodkach psychoaktywnych przy pomocy mediów (TV, radio, internet, prasa, itp.).	Zajęcia warsztatowe na godzinach wychowawczych             Podanie ciekawych pozycji, programów, stron w internecie, itp.	Pedagog szkolny, wychowawcy klas.               Wychowawca klasy, pedagog szkolny, nauczyciel informatyki.	Ankieta                 Rozmowy z uczniami
3.	Uczeń potrafi podejmować racjonalne decyzje dotyczšce zażywania œrodków psychoaktywnych.	Przekazanie rzetelnej i adekwatnej wiedzy o konsekwencjach zachowań ryzykownych. 2. Motywowanie do podejmowania osobistych wyborów i postanowień przez uczniów.	Prelekcje prowadzone przez policję, kuratorów.     Zajęcia na godzinach wychowawczych.	Pedagog szkolny, wychowawcy klas.       Pedagog szkolny, wychowawcy klas.	Ankiety, rozmowy z uczniami.     Rozmowy z uczniami po przepro-wadzonych zajęciach.
4.	Uczeń potrafi rozwijać własne zainteresowania, znajdywać w œrodowisku alternatywy dla nadużywania œrodków psychoaktywnych.	Uczenie akceptowanych społecznie sposobów spędzania czasu wolnego. Nawišzanie współpracy z organizacjami pozaszkolnymi: ZHP, MOK, PPP, MOPS, MOSiR, Koœcioły, Policja, Sšd, itp.	Udział w kołach zainteresowań według projektów prowadzšcych.   Zaproszenie na uroczystoœci szkolne, prelekcje, sporzšdzanie opinii na temat uczniów.	Organizatorzy kół zainteresowań.       Dyrekcja szkoły, pedagog szkolny, wychowawcy klas, pozostali nauczyciele.	Prezentacja działa końcowego     Rozmowy, sondaże.
5.	Uczeń potrafi radzić sobie z własnymi negatywnymi emocjami oraz z przemocš z zewnštrz.	Stworzenie systemu wsparcia dla młodzieży poprzez zintegrowanie szkolnej społecznoœci. Ukazanie możliwoœci i miejsc pomocy w œrodowisku lokalnym.	Zajęcia w zespołach           Przekazywanie informacji w formie ulotek, adresów instytucji, itp.	Pedagog szkolny, wychowawcy klas.         Pedagog szkolny, wychowawcy klas, pozostali nauczyciele, pielęgniarka szkolna.	Rozmowy z uczniami.         Rozmowy, sondaże.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

1. PROCEDURA EWALUACJI

1. 1. CELE

2. A. ewaluacja kształtujšca:

• uzyskanie informacji o przebiegu realizacji programu profilaktycznego,

• poznanie ewentualnych trudnoœci i braków, które występujš w trakcie realizacji,

• okreœlenie nastawienia uczestników (uczniów, nauczycieli, rodziców) do realizacji programu.

B. ewaluacja końcowa:

• dokonanie oceny w zakresie wiedzy i umiejętnoœci nabytych przez uczestników programu profilaktycznego,

• uzyskanie opinii (od uczestników, od przedstawicieli œrodowiska lokalnego itp.) o wartoœci zrealizowanego programu profilaktycznego.

1. KRYTERIA

A. kryterium zgodnoœci:

• zgodnoœć efektów programu z założonymi celami,

• zgodnoœć celów programu z potrzebami (adresatów programu, œrodowiska lokalnego itp.),

• zgodnoœć wiedzy i umiejętnoœci nabytych przez uczestników programu z zaplanowanymi w programie.

B. kryterium efektywnoœci:

• zmniejszenie iloœci zachowań (patologicznych, ryzykownych) u młodzieży,

• poprawa klimatu szkoły (w zakresie przewidzianym w programie),

• wzrost kompetencji wychowawczych u nauczycieli, rodziców itp.

• METODY ZBIRANIA INFORMACJI

A. metody bezpoœrednie:

• obserwacja, analiza odpowiednich dokumentów szkolnych, analiza osišgnięć uczniów, wywiady, metoda dialogowa itp.

B. metody poœrednie:

• badania kwestionariuszowe: ankiety, kwestionariusze badania postaw, techniki socjometryczne, wypracowania uczniów, sondaże itp.

• OPRACOWANIE I PREZENTACJA WYNIKÓW BADAŃ

 

 

 

 

 

 

 

ANEKS NR 1

 

3. Poradnia Psychologiczno-Pedagogiczna w Żorach os. Ks. Władysława (od pn.-pt. 8.00-18.00) tel./fax. [phone]

4. Oœrodek Interwencji Kryzysowej w Żorach ul. Boryńska 13 (czynny całš dobę) tel. [phone] lub 434-34-15

5. Poradnia Uzależnień ul. Męcz. Oœwięcimskich 46 w Żorach tel. [phone] w. 221

6. Punkt Konsultacyjny “Teen Challenge” ul. Męcz. Oœwięcimskich 46 w Żorach

7. Punkt Konsultacyjny ds. Uzależnień w Żorach ul. Boryńska 13 tel. [phone] lub 434-34-15

8. Wojewódzki Punkt Konsultacyjny ds. Narkomanii Katowice, ul. Powstańców 31 tel. [phone]

9. Wojewódzka Przychodnia Profilaktyki i Leczenia Uzależnień Bielsko-Biała, ul. Mostowa 1 tel. [phone]

10. Punkt Konsultacyjny ds. Narkomanii Bytom, ul. Wrocławska 6 tel. [phone]

11. Punkt Konsultacyjny ds. Narkomanii Chorzów, ul. Katowicka 77 tel. [phone]

12. Centrum Zdrowia Psychicznego i Leczenia Uzależnień, Poradnia Leczenia Uzależnień Gliwice, ul. Dębowa 5 tel. [phone] lub 270-37-58

13. Poradnia Uzależnień Lekowych Rybnik, ul. Hibnera 36 tel. [phone]

14. Oœrodek Profilaktyki i Leczenia Uzależnień Zabrze, ul. Stalmacha 9 tel. [phone] lub 271-84-42

15. Centrum Badań nad Nowymi Religiami Rafael Kraków, ul. Dobrego Pasterza 4 tel./fax [phone] lub 411-75-41 poniedziałek-pištek od 9.00 do 15.00 dyżury: poniedziałek od 17.00 do 19.00

16. Punkt Poradnictwa religijnego (K.A.N.A.) Katowice, Pl. Ks. Szramka 4 tel. [phone] – czwartek od 16.00 do 19.00

17. Detoksykacja

• Centrum Zdrowia psychicznego i Leczenia Uzależnień Oddział Psychiatryczny – podwójne diagnozy Gliwice, ul. Dębowa 5 tel. [phone] lub 231-86-15

• Szpital Centrum Psychiatrii Katowice-Szopenice, ul. Korczaka 27 tel. [phone]

• Państwowy Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych Rybnik, ul. Gliwicka 33 tel. [phone] lub 422-67-02

---