BUDOWNICTWO PREFABRYKOWANE Prefabrykacja w budownictwie ma na celu stworzenie "przemysłowych" warunków realizacji procesów produkcji budowlanej. Podstawowymi zaletami uprzemysłowienia prefabrykacji jest: - skłócenie cyklu budowy, - obniżenie pracochłonności {zwłaszcza na etapie wznoszenia konstrukcji nośnej). - możliwość unifikacji pomieszczeń, - możliwość racjonalnego wykorzystania nowoczesnych materiałów, - częściowe uniezależnienie produkcji budowlanej od warunków atmosferycznych, - obniżenie kosztu budowy. Głównymi wadami prefabrykacji jest: - większa energochłonność, - znaczna kapitałochłonność, - włączenie w proces budowlany innych branż (problemy organizacyjne). - trudności z różnicowaniem układów funkcjonalnych (unifikacja wymiarów), - trudności z atrakcyjnym zagospodarowaniem przestrzennym. - konieczność budów dróg transportowych. Unifikacja wymiarów ma na celu:
ograniczenie asortymentu wytwarzanych elementów budowlanych, przy zachowaniu obniżenie pracochłonności w produkcji elementów, - uproszczenie projektowania, - obniżenie kosztów produkcji budowlanej. Roztaw pionowych elementów konstrukcyjnych wybierane są z szeregu: 2,40m, 3,0 m, 3,60 m, 4,20 m, … 6,00 m, itd. co 0,60 m. Rozpiętość poziomych elementów konstrukcyjnych wybierane są z szeregu: 1,80 m, 2,40 m, 3,00 m, 3,60 m, 4,20 m, … 6,00 m, 6,60 m, itd. co 0,60m. Wysokości kondygnacji wybierane są z szeregu: 2,10 m. 2,40 m. 2.70 m {2.80 m), 3.00 ni. 3.30 m. 3.60 m. ..itd. co 0,60 m. Stosowane w budownictwie prefabrykaty dzielone są najczęściej w zależności od wymiarów elementów, ich masy i kształtu Ze względu na wymiary rozróżnia się: - prefabrykaty drobno wy mi aro we - o powierzchni do 2 m2,
- prefabrykaty wielkowymiarowe - o powierzchni ponad 2 m2. - prefabrykaty lekkie - o masie 25 - 30 kg, - prefabrykaty średnio ciężkie - o masie 500 - 600 kg, - prefabrykaty ciężkie - o masie ponad 6000 kg. Pod względem kształtu prefabrykaty dzieli się na płaskie i przestrzenne. W grupie prefabrykatów płaskich występują: - prefabrykaty prętowe - ich wymiary poprzeczne są małe w stosunku do długości, - prefabrykaty szkieletowe lub ramowe - są zespołem prefabrykatów prętowych, - prefabrykaty blokowe - ich proporcje zapewniają samostateczność montażową, - prefabrykaty płytowe - wymiar grubości jest wielokrotnie mniejszy od dwóch pozostałych wymiarów; wymagają usztywnienia dla utrzymania stateczności przed połączeniem w sztywne zespoły, Dylatacje W przypadku posadowienia budynków z prefabrykatów wielkowymiarowych na gruntach o zmiennej ściśliwości, jak również na terenach szkód górniczych, należy budynek projektować z odpowiednio gęsto rozmieszczonymi dylatacjami. Poza warunkami gruntowymi na rozstaw dylatacji wywiera wpływ konstrukcja budynku, materiał i rodzaj ścian zewnętrznych oraz rodzaj złączy. Są to elementy, które pod wpływem zmian temperatury podlegają odkształceniom. Na przykład przy wielowarstwowej strukturze ścian zewnętrznych umiejscowienie warstwy izolacji termicznej od zewnątrz zapobiega większym odkształceniom betonowej warstwy nośnej, co przy równoczesnym zapewnieniu swobody odkształceń w warstwie elewacyjne pozwala na wzrost rozstawu dylatacji
|
MURY Z KAMIENI NATURALNYCH Mur, czyli materiał, z którego wykonuje się elementy murowane - jest to materiał budowlany wykonywany z kamieni naturalnych lub sztucznych zmonolityzowanych zaprawą lub ułożonych na sucho, przystosowany do pracy pod przeważającym działaniem obciążeń ściskających. Mury z kamieni naturalnych stosowane są od wielu tysięcy lat. Obecnie mury z kamienia naturalnego stosowane są przede wszystkim tam, gdzie złoża skal są źródłem materiału łatwo dostępnego i taniego. Kamień naturalny znajduje także zastosow5anie w budownictwie ze względów estetycznych, a żaden kamień sztuczny lub wyprawa nie jest w stanie go w pełni imitować. Kamień naturalny nadaje obiektom cech monumentalności i surowości.
NATURALNE MATERIAŁY KAMIENNE
Naturalne materiały kamienne, czyli tzw. skały dzieli się na: Wytrzymałość na ściskanie murów z kamienia naturalnego zależy od: a) cech wytrzymałościowych kamienia, z jakiego mur został wykonany, b) sposobu wykonania muru, jego układu i grubości, c) rodzaju użytej zaprawy, d) staranności wykonania - klasy robót.
|
Wykonywanie wykopów. Przy wykonywaniu wykopów nie należy dopuszczać do spływu wód opadowych z otaczającego terenu. Spływ wód do wykopów nie tylko stanowi poważną przeszkodę w pracy ale może spowodować obsunięcie się skarp wykopów, które w szczególności przy wykopach czasowych są dość strome. Spody wykopów pod fundamenty nie mogą być, w przypadku przekopania poniżej projektowanego poziomu, zasypywane gruntem, lecz powinny być wypełnione np. chudym betonem. Należy zwrócić uwagę na zasadę niedobierania do dna wykopu pod fundamenty warstwy 10-20 cm, tak aby chronić nią od wpływów atmosferycznych; wasrtwę tę zbiera się przed rozpoczęciem wykonywania fundamentów. Podstawowymi maszynami do wykonywania wykopów są koparki wyposażone w różny osprzęt roboczy. Do wykonywania płytszych wykopów (do 1.5 m) stosuje się również spycharki i zgarniarki. Sposoby wykonywania wykopów są uzależnione od konkretnych warunków, a przede wszystkim od ukształtowania terenu, od wielkości wykopów, rodzaju gruntu, przeznaczenia, czasu realizacji itp. a) sposób podłużny (przelotowy): jest to sposób jeden z najwygodniejszy pod względem możliwości swobodnego ruchu środków transportu odwożących urobek. Dużą zaletą tego sposobu jest łatwość urządzenia odpływu wód zarówno gruntowych, jak i opadowych, a zatem łatwość osuszania dna wykopui ułatwiania pracy koparkom oraz środkom transportu. Odpływ wody w gruntach spoistych zapewnia się przez pochylenie dna wykopu w kierunku przeciwnym do kierunku przemieszczania się koparki w toku pracy. Przy wykopach głębokich kopanie odbywa się w dwóch i więcej warstwach wysokości, odpowiadającej parametrom roboczym zastosowanej koparki (wysokość wyładowania). Wykopy przelotowe stosowane są najczęściej w budownictwie kolejowym i drogowym, gdzie występują one na zmianę z nasypami. W tych warunkach podłużny sposób wykonywania wykopów sprzyja swobodnemu, podłużnemu transportowi urobku z wykopu na nasypy oraz otwiera duży front robót. W początkowym stadium wykopu przelotowego układa się na terenie tor odwozowy kolei normalnej, wąskiej albo drogę kołową. Jeśli ułożenie tych dróg bezpośrednio na terenie nie jest możliwe, to układa się je w specjalnie wykonanym wstępnym rozkopiw szerokości odpowiadającej rodzajowi zastosowanych środków dowozowych (3 m dla toru kolei normalnej, 2,5 m dla dróg kołowych) oraz wtedy sumaryczna grubość kopanych warstw nie odpowiada całej głębokości wykopu, gdy lepiej jest wykonać przekop wstępny na wierzchu wykopu, niż usuwać cienką warstwę pozostałą na dnie wykopu. b) sposób poprzeczny: stosowany jest tam, gdzie teren w kierunku poprzecznym do prowadzenia robót jest znacznie pochylony i gdy wykop i nasyp leżą bezpośrednio przy sobie oraz gdy z urobku pochodzącego z wykopu tworzy się po obydwu stronach odkłady. c) sposób czołowy: stosowany był dotychczas najczęściej przy wykopach pod budynki, a więc |
przy wykopach tzw. zamkniętych. Znajdowały tu zastosowanie przeważnie koparki przedsiębierne; koparka i środki transportu znajdowały się z reguły na dnie wykopu. Taka sytuacja utrudniała dojazd środków transportu do koparki (na tylnym biegu) oraz wyjazd z ładunkiem z wykopu. . Stosowanie do wykopów pod budynki nowoczesnych koparek uniwersalnych z osprzętem roboczym przedsiębiernym pozwoliło usprawnić technologię wykonania wykopów; koparka i środki transportu znajdują się na terenie. W przeciwieństwie do sposobu czołowego koparka podsiębierna przesuwa się w czasie pracy do tyłu. Wykopy pod budynki do poziomu wierzchu ławy lub stóp fundamentowych wykonuje się mechanicznie, natomiast wykopy pod same ławy lub stopy fundamentowe ręcznie, przy czym grunt wydobyty ręcznie układa się między ławami lub stopami. Jest to sposób mało ekonomiczny ze względu na dużą ilość robót ręcznych. Dlatego lepiej jest w tych przypadkach wykonać wykop mechanicznie na głębokość poniżej wierzchu ław fundamentowych, tak aby pozostała do wykonania ręcznego tylko taka ilość gruntu, jaka potrzebna jest do wyrównania wykopu wykonanego mechanicznie do poziomu spodu posadzki. Ilość robót ręcznych przy tego typu wykopach uzależniona jest od dokładności pracy koparek. Wymagana dokładność powinna wynosić ±5 cm, natomiast z doświadczenia dokładność ta, szczególnie przy głębokoich wykopach wynosi 10-30 cm a nawet 50 cm.
. Kształt łuków - sklepień: odcinkowy, półkolisty ,kolisty ,paraboliczny, eliptyczny , koszowy ostrołukowy Ze względu na kształt przenoszą przede wszystkim ściskanie, gdy mają 100 i więcej metrów - występują niewielkie momenty zginające. Schematy statyczne sklepień: trójprzegubowy, dwuprzegubowy, bezprzegubowy. Łuki przenoszą na podpory na ogół duże siły rozporu poziomego, zależnie od obciążenia, schematu statycznego i promienia krzywizny. Siły te mogą być przekazywane na konstrukcję wsporczą (słupy, ściany), lub bezpośrednio na fundament. Gdy łuki powodują siły rozporu o dużych wartościach stosuje się w nich ściągi. Ściąg- pręt stalowy przenoszący poziome siły rozciągające.
|
|
|