WZ 2/06 - postanowienie z dnia 7 lutego 2006 r.
Przewidziany w art. 22 § 1 k.k.w. obowiązek udziału obrońcy w posiedzeniu sądu, gdy zachodzi wypadek określony w art. 8 § 2 k.k.w. [skazany głuchy, niemy, niewidomy, nie ukończył 18 lat, uzasadniona wątpliwość co do jego poczytalności, nie włada językiem polskim - przyp. JKL], odnosi się także do posiedzenia mającego na celu przeprowadzenie dowodu dla sprawdzenia okoliczności podniesionych w zażaleniu skazanego, a mogących zdecydować o przychyleniu się do zażalenia na podstawie art. 20 § 2 k.k.w. [zażalenie na postanowienie w postępowaniu wykonawczym - przyp. JKL]
Postanowienie z dnia 9 marca 2009 r., II KO 98/08
Wznowienie postępowania sądowego prowadzonego w trybie przepisów Kodeksu karnego wykonawczego i zakończonego prawomocnym orzeczeniem jest dopuszczalne, z wyłączeniem jedynie podstawy określonej w art. 540 § 1 pkt 2 k.p.k., skoro funkcję tę spełnia art. 24 § 1 k.k.w., regulujący tę kwestię odrębnie.
W postępowaniu wykonawczym zagadnienie udziału obrońcy w posiedzeniu Sądu, a także sprowadzenia skazanego na posiedzenie, uregulowane zostało wyczerpująco w art. 22 § 1 k.k.w. i w art. 23 § 1 k.k.w. - co w związku z treścią art. 1 § 2 k.k.w. oznacza, że kwestia ta jest uregulowana w postępowaniu wykonawczym odrębnie, eliminując możliwość stosowania przepisów kodeksu postępowania karnego. Nie mają zatem w postępowaniu wykonawczym zastosowania - wbrew odmiennym twierdzeniem obrońcy - przepisy art. 464 i art. 451 k.p.k.
1
ART. 22 K.K.W.