MAKROSKOPOWE BADANIA GRUNTÓW
Wstęp
Badania makroskopowe polegają na określeniu nazwy gruntu oraz wybranych jego cech fizycznych bez pomocy przyrządów.
Określa się:
nazwę
rodzaj
stan
barwę
wilgotność
zawartość węglanu wapnia w gruncie
Badanie rozpoczyna się od rozpoznania czy grunt jest spoisty czy niespoisty. W celu określenia należy uformować na dłoni kulkę o średnicy 7-8mm. Jeśli się nie uda grunt należy zaliczyć do niespoistych. W przypadku, gdy kulka daje się uformować należy zanurzyć ją w wodzie. Jeżeli kulka się rozpada, również należy grunt zaliczyć do niespoistych. Jeżeli natomiast kulka nie rozpada się oznacza to, że mamy do czynienia z gruntem spoistym.
Następnie dla gruntów spoistych określa się rodzaj, stopień spoistości oraz zawartość frakcji piaskowej.
W przypadku gruntów organicznych wyróżnia się:
grunty próchniczne
namuły
torfy
gytie
Wyróżniamy następujące stany gruntu:
zwarty
półzwarty
twardoplastyczny
plastyczny
miękkoplastyczny
płynny
Badania makroskopowe poszczególnych próbek.
C-1
Rozpoznano, że jest to grunt spoisty (udało się uformować kulkę, która w wodzie się nie rozpadała). Próbkę poddano próbie wałeczkowania, po czym stwierdzono, że jest to grunt średnio spoisty, ponieważ od początku do końca wałeczkowania powierzchnia wałeczka była bez połysku i wałeczek pękał poprzecznie. Spękania nastąpiły podczas 6 wałeczkowania na podstawie czego stwierdzono miękkoplastyczny stan gruntu. W trakcie rozcierania grudki gruntu w wodzie między palcami pozostawało dużo ziarn piasku, co świadczy o tym, że jest to grunt piaszczysty. Rozpoznano barwę brązową. Ponieważ próbka pozostawiała ślady na papierze uznano, ze jest to grunt wilgotny. Próbkę skropiono 20-procentowym roztworem kwasu solnego. Grunt burzył słabo i krótko w związku, z czym grunt zalicza się do II klasy (zawartość węglanu wapnia 1-3%).
C-2
Rozpoznano, że jest to grunt niespoisty. Zawartość różnych frakcji była bardzo różnorodna. Oddzielne ziarna można było dostrzec z odległości paru metrów. Widoczna była mieszanina piasków i żwiru.
C-3
Rozpoznano, że jest to grunt spoisty (udało się uformować kulkę, która w wodzie się nie rozpadała). Próbkę poddano próbie wałeczkowania, po czym stwierdzono, że jest to grunt bardzo spoisty, ponieważ zarówno kulka jak i wałeczek od początku były z połyskiem i wałeczek pękał poprzecznie.
Spękania wałeczka nastąpiły przy drugim wałeczkowaniu, w związku z czym grunt zaliczono do twardoplastycznego. W trakcie rozcierania grudki gruntu w wodzie nie wyczuwało się ziarn piasku, co świadczy o tym, że jest to grunt pylasty. Próbka była barwy pstrej. Ponieważ próbka pozostawiała ślady na papierze uznano, ze jest to grunt wilgotny. Próbkę skropiono 20-procentowym roztworem kwasu solnego. Grunt nie burzył się, w związku z czym uznano, że grunt należy do klasy I (zawartość węglanów wapnia <1%).
C-4
Rozpoznano, że jest to grunt spoisty (udało się uformować kulkę, która w wodzie się nie rozpadała). Próbkę poddano próbie wałeczkowania. Próba ta się nie powiodła i stwierdzono, że jest to grunt mało spoisty, ponieważ grunt nie dał się wałeczkować. Otrzymano liczbę wałeczkowa równą 0. W trakcie rozcierania grudki gruntu w wodzie między palcami pozostawało dużo piasku, przez co stwierdzono, że jest to grunt piaszczysty. Próbka była barwy szarej. Ponieważ próbka pozostawiała ślady na papierze uznano, ze jest to grunt wilgotny. Próbkę skropiono 20-procentowym roztworem kwasu solnego. Grunt burzył się intensywnie lecz krótko. Uznano, że grunt zalicza się do klasy III (zawartość węglanów 3-5%).
C-5
Rozpoznano, że jest to grunt niespoisty. Oddzielne ziarna były widoczne z odległości 20-30 cm. Był to grunt piaszczysty.
C-6
Barwa próbki była czarna. Stwierdzono, że jest to grunt organiczny. Po roztarciu próbki w rękach grunt pozostawia czarne ślady, które są wilgotne. Próbka nie dała się wałeczkować oraz nie reagowała z kwasem solnym.
Wnioski.
Na podstawie wykonanych badań stwierdzono, że:
Próbka C-1 jest to glina piaszczysta Gp
Próbka C-2 jest to pospółka Po
Próbka C-3 jest to ił pylasty Iπ
Próbka C-4 jest to piasek gliniasty Pg
Próbka C-5 jest to piasek drobny Pd
Próbka C-6 jest to torf T
Polowe charakterystyki gruntów w robotach ziemnych według
PN-B-06050:1999.
Próbka C-1 Glina piaszczysta jest to grunt drobnoziarnisty o średniej ściśliwości, grunt spoisty, piaszczysty.
Charakteryzuje się słabą do praktycznie nieprzepuszczalnej przepuszczalnością gruntu, średnią mrozoodpornością, średnią do dużej zdolnością do skurczu lub pęcznienia. Przydatność do budowy nasypu poniżej głębokości przemarzania jest niezła do małej. Gęstość objętościowa gruntu suchego lub wilgotnego w złożu zawiera się w 2,00 - 2,20 Mg/m3. Przyrost objętości po urobieniu wynosi 50%.
Próbka C-3 Ił pstry jest to grunt drobnoziarnisty o dużej ściśliwości, spoisty, zwięzły.
Charakteryzuje się bardzo słabą mrozoodpornością, jest praktycznie nieprzepuszczalny. Jego zdolność do skurczu lub pęcznienia jest duża, przydatność do budowy nasypu poniżej głębokości przemarzania jest mała do bardzo małej. Gęstość objętościowa gruntu suchego lub wilgotnego w złożu wynosi od 1,90 do 2,20 Mg/m3. Przyrost objętości po urobieniu wynosi 50%.
Próbka C-6 Torf jest gruntem organicznym o bardzo dużej ściśliwości.
Charakteryzuje się słabą mrozoodpornością i bardzo dużą zdolnością do skurczu lub pęcznienia. Przepuszczalność gruntu jest słaba do nieprzepuszczalnej, przydatność do budowy nasypu poniżej głębokości przemarzania jest ekstremalnie mała lub nieprzydatna. Gęstość objętościowa gruntu suchego lub wilgotnego w złożu wynosi od 0,9 do 1,30 Mg/m3. Nie ma przyrostu objętości po urobieniu.
Kierunek: Budownictwo Rok akademicki 2006/2007
Rok studiów: III
Semestr: zimowy
Ćwiczenie laboratoryjne z mechaniki gruntów nr 1.
Makroskopowe badania gruntów.
Grupa B/II:
Bojakowska Agnieszka
Fryc Izabela
Łukowski Sebastian
Skorupińska Monika