Wydział Budownictwa

i Inżynierii Środowiska

Kierunek: Budownictwo

Laboratorium Techniki Budowlanej

ĆWICZENIE NR 4

TEMAT: Modyfikowanie składu betonów. Oddziaływanie domieszek

plastyfikujących na wybrane cechy betonów.

STUDIUM: dzienne

ROK: II

SEMESTR: IV

GRUPA LAB.: 4

WYKONAŁA: SPRAWDZIŁ:

Kamila Kwidzińska

Koszalin, dn. 10.04.2003r.

1. OKREŚLENIE RODZAJU DOMIESZEK PLASTYFIKUJĄCYCH.

Są to produkty zwiększające ciekłość zaprawy i mieszanki betonowej przy stałym wskaźniku cementowo-wodnym. Są to związki chemiczne, zwłaszcza hydrofilowe związki powierzchniowo-czynne, związki wielocząsteczkowe wpływające na działanie dyspersyjne.

Rodzaje domieszek:

• uplastyczniające;

• upłynniające (superplastyfikatory).

Klasyfikacja domieszek wg Polskich Norm:

L.P.	WYSZCZEGÓLNIENIE
1.	Domieszki modyfikujące właściwości reologiczne: domieszki uplastyczniające i upłynniające (superplastyfikatory); domieszki zagęszczające; domieszki zwiększające więźliwość wody.
2.	Domieszki modyfikujące zawartość powietrza w betonie: 2.1 domieszki napowietrzające; 2.2 domieszki spieniające; 2.3 domieszki przeciwpieniące.
3.	Domieszki modyfikujące wiązanie i twardnienie wody: 3.1 domieszki przyspieszające wiązanie; 3.2 domieszki przyspieszające początkowy przyrost wytrzymałości; 3.3 domieszki przeciwmrozowe; 3.4 domieszki opóźniające wiązanie.
4.	Domieszki ekspansywne.
5.	Domieszki uszczelniające, zwiększające odporność na czynniki fizyczne.
6.	Domieszki zwiększające odporność na działanie czynników chemicznych: 6.1 domieszki - inhibitory korozji stali; 6.2 domieszki zmniejszające skutki reakcji alkalia - kruszywo; 6.3 domieszki zwiększające odporność na agresję chemiczną; 6.4 domieszki zwiększające odporność na agresję biologiczną.
7.	Domieszki zwiększające przyczepność betonu.
8.	Domieszki barwiące beton.

2. PRZYJĘCIE REGÓŁ DOZOWANIA DOMIESZEK.

Domieszki do betonu są substancjami dodawanymi w ilości nie większej niż 5% masy cementu. Ostateczna ilość domieszki powinna wynikać z badań konsystencji i wytrzymałości betonu.

Ilość i sposób stosowania powinny być zgodne z decyzjami placówek naukowo-badawczych upoważnionych do dopuszczenia do powszechnego stosowania nowych materiałów.

3. ZESTAWIENIE PRZEWIDYWANYCH EFEKTÓW ODDZIAŁYWANIA PRZYJĘTEJ DOMIESZKI NA MIESZANKĘ BETONOWĄ I BETON.

1. Domieszki polepszające urabialność mieszanki betonowej:

• polepszenie urabialności mieszanki betonowej

• zwiększenie ciekłości mieszanki przy zachowaniu dobrej spójności;

• obniżenie wytrzymałość betonu;

• obniżenie wodoszczelność betonu;

• podwyższenie mrozoodporności betonu (typowe domieszki napowietrzające);

1. domieszki upłynniające przez zwilżenie (Klutan):

6. mieszanka betonowa bardziej ciekła i jednorodna pod względem konsystencji.

b) superplastyfikatory:

• zwiększenie ciekłości mieszanki bez zmiany W/C i ilości zaczynu;

• obniżenie zaczynu dla zaoszczędzenia cementu i obniżenia skurczu przy zachowaniu wyjściowej konsystencji i wytrzymałości betonu (W/C=const.);

• obniżenie ilości wody, a więc i W/C, w celu uzyskania wzrostu wytrzymałości i polepszenia pozostałych właściwości betonu.

2. Domieszki napowietrzające (Roksol B3A, Abiesod P1, Abiesod P84, Betoplast N i Betostat):

• wzrost, nawet kilkudziesięciokrotnie mrozoodporności;

• zbytnie zwiększenie ilości powietrza prowadzi do istotnego spadku wytrzymałości (każdy 1% powietrza w stosunku do objętości betonu obniża o ok. 4% wytrzymałości na ściskanie);

• zmiana konsystencji na tyle, że pozwala obniżyć ilość wody zarobowej o 15%;

• beton uzyskuje równą, gładką i stosunkowo szczelną powierzchnię w styku z deskowaniem.

3. Domieszki regulujące wiązanie:

1. domieszki opóźniające wiązanie (Retarbet, Dikszopt):

1. początek wiązania można opóźnić nawet o 10 godz.;

2. beton charakteryzuje się niską wytrzymałością początkową;

3. wyższa wytrzymałość końcowa niż w betonach bez domieszki;

4. wolniejsze twardnienie;

5. mieszanka betonowa zachowuje dłużej swą ciekłość tak, że można zmniejszyć ilość wody zarobowej;

6. cukier w ilości od 1 do 5dag na 100kg cementu oraz kwas fosforowy w ilości od 0,1 do 1kg na 100kg cementu poprawiają urabialność mieszanki i nie obniżają 28-dniowej wytrzymałości betonu.

b) domieszki przyspieszające wiązanie i twardnienie:

I grupa - preparaty wywołujące prawie natychmiastowe wiązanie cementu (Hydrofix, szkło wodne- potasowe lub sodowe):

• poważnie obniżają wytrzymałość betonu

II grupa - skracają reakcje wiązania i przyspieszają okres twardnienia:

• Rapidbet, Akcelbet i Optibet:

• zwiększają wytrzymałość betonu w okresie początkowym i końcowym;

• polepszają urabialność betonu:

• Akcelbet i Optibet upłynniają dość istotnie mieszankę betonową i nie wpływają na skurcz i wytrzymałość.

• chlorek wapniowy

• przy dodatku 2% chlorku beton uzyskanie większej wytrzymałości i mrozoodporności;

• dodatek chlorku powyżej 4% masy cementu powoduje wyraźny spadek wytrzymałości 28-dniowej;

• osłabienie odporności betonu na agresję siarczanową;

• polepszenie urabialność mieszanki;

• wzrost wodoszczelności;

• beton pozostaje bardziej wilgotny.

4. Domieszki uszczelniające przeciw przenikaniu wody (Hydrozol):

• podwyższenie wodoszczelności betonu;

• Hydrozol uszczelnia pory i upłynnia mieszankę i napowietrza mieszankę.

5. Domieszki podwyższające mrozoodporność:

• domieszki napowietrzające (Roksol B 3 A);

• domieszki uszczelniające (Hydrozol A);

• domieszki upłynniające (Betoplast 1).

6. Domieszki barwiące - zabarwienie betonu.

7. Domieszki spulchniające - zwiększenie objętości betonu.

8. Domieszki kompleksowe, uplastyczniająco - przyspieszające:

• zwiększenie ciekłości mieszanki betonowej z jednoczesnym przyspieszeniem;

• zwiększenie wytrzymałości, zwłaszcza początkowej betonu w stopniu większym niż uzyskuje się stosując domieszki uplastyczniające z jednoczesnym zmniejszeniem ilości wody zarobowej.

9. Domieszki przyspieszające początkowy przyrost wytrzymałości - zwiększenie kohezji mieszanki betonowej.

10. Domieszki zwiększające więźliwość wody - zapobieganie szybkiej utracie wody z zaczynu cementowego.

11. Domieszki przeciwpieniące - zmniejszenie napowietrzenie mieszanki betonowej.

12. Domieszki zwiększające przyczepność - zwiększenie adhezje zaczynu do kruszywa, stali, innego betonu oraz różnych materiałów budowlanych.

13. Domieszki ekspensywne - pęcznienie w celu przeciwdziałania przyszłemu skurczowi.

14. Domieszki przeciwmrozowe - obniżenie temperaturę zamarzania wody.

15. Domieszki zwiększające wodoodporność na korozję chemiczną:

• hydrofibizacja wgłębnej zaprawy lub betonu;

• zwiększają nasiąkliwość betonu lub zaprawy.

16. Domieszki zmniejszające skutki reakcji alkalia -kruszywo - umożliwia lub ogranicza niepożądane pęcznienie stwardniałego betonu eksploatowanego w środowisku o zwiększonej wilgotności.

17. Domieszki zwiększające odporność na agresję biologiczna - zdolność zabezpieczenia betonu przed niszczącym działaniem agresywnych środowisk biologicznych.

18. Domieszki będące inhibitorami korozji stali - zabezpieczają zbrojenie w betonie przed korozją albo zmniejszają jej szybkość.

19. Domieszki spieniające.

20. Domieszki wytwarzające gaz.

4. SPRAWDZENIE WYBRANYCH WŁAŚCIWOŚCI PODSTAWOWYCH SKŁADNIKÓW BETONU.

1. Metody badania cementu wg :

• wg PN-EN 196-1:

• oznaczenie wytrzymałości na zginanie:

Wykonuje się na próbkach o wymiarach 4x4x16 [cm] sporządzonych z zaprawy 1:3 (spoiwo :piasek normowy).

Beleczki bada się na zginanie bezpośrednio po wyjęciu ich z kąpieli wodnej po powierzchniowym osuszeniu, w oznaczonych przez normy terminach, zwykle po 7 i 28 dniach od chwili zarobienia zaprawy. Badanie przeprowadza się na prasach lub przyrządzie dźwigowym Michaelisa. Każde badanie wytrzymałości należy przeprowadzić na 3 beleczkach.

Wytrzymałość na zginanie należy obliczyć ze wzoru:

,

gdzie:

b - długość boczna przekroju beleczki,
;

F_f - obciążenie łamiące na środku beleczki,
;

l - długość między podporami,
.

• oznaczenie wytrzymałości na ściskanie:

Pozostałe po badaniu na zginanie połówki beleczek wkłada się do prasy bocznymi ściankami pomiędzy dwie płytki metalowe o powierzchni 25 cm² każda i zgniata się przy jej wzroście nacisku 0,15±0,05
.

Wytrzymałość na ściskanie należy obliczyć ze wzoru:

,

gdzie:

F_c - najwyższe obciążenie przy zgnieceniu próbki,
;

1600 = 40x40 - powierzchnia płytek lub płytek pomocniczych,
.

• wg PN-EN 196-3

• oznaczenie czasu wiązania i stałości objętości:

Jako czas wiązania przyjmuje się okres, po którym igła zanurza się do określonej głębokości w zaczynie cementowym o konsystencji normowej.

Stałość objętości oznacza się mierząc zmianę objętości zaczynu cementowego o konsystencji normowej wykazywanej przez zmianę odległości między dwiema igłami.

Zaczyn cementowy o konsystencji normowej wykazuje określony opór podczas zanurzenia walca znormalizowanego. Określenie ilości wody do uzyskania konsystencji normowej uzyskuje się na podstawie wielokrotnych prób zanurzenia walca w zaczynach cementowych o różnej zawartości wody.

Jeżeli nie przeprowadza się badań wytrzymałościowych cementu przed jego użyciem, to zastosowanie jego może nastąpić po spełnieniu następujących wymagań:

1. jeżeli w cemencie znajdują się grudki dające łatwo rozgnieść w palcach lub rozpadające się w wodzie, to można go użyć do betonu, lecz należy powiększyć ilość cementu o tyle, aby wskaźnik cementowo-wodny był wyższy o 10% w stosunku do pierwotnie przyjętego;

2. jeżeli cement zawiera grudki nie dające się rozgnieść w palcach i nie rozpadające się w wodzie, należy cement przesiać na sicie o oczkach kwadratowych wielkości 2mm i sprawdzić ilość odsianych grudek; jeżeli grudek jest nie więcej niż 30% w stosunku ciężarowym, to przesiany cement można użyć po uprzednim sprawdzeniu jego wytrzymałości, zwiększając ilość cementu w taki sposób, aby wskaźnik cementowo-wodny był wyższy o 20% w stosunku do pierwotnie przyjętego;

3. jeżeli cement zawiera grudki jak opisane w p. b), lecz w ilości większej niż 30% w stosunku ciężarowym, to po przesianiu przez sito o Φ 2mm można go użyć do betonu jedynie pod warunkiem przeprowadzenia badań wytrzymałościowych.

2. Cement powszechnego użytku - wymagania ogólne:

Cement CEM - spoiwo hydrauliczne, tj. drobno zmielony materiał nieorganiczny, po zmieszaniu się z wodą tworzący zaczyn wiążący i twardniejący w wyniku reakcji i procesów hydratacji, który po stwardnieniu pozostaje wytrzymały i także trwały pod wodą.

Cement CEM, odpowiednio odmierzony i zmieszany z kruszywem i wodą powinien być przydatny do wytwarzania betonu lub zaprawy, które wystarczająco długo zachowują urabialność i po określonym czasie powinny osiągnąć ustalony poziom wytrzymałości, jak również powinny zachować długotrwałą stałość objętości.

Suma zawartości reaktywnego tlenku wapnia i reaktywnego dwutlenku krzemu w cemencie CEM powinna wynosić co najmniej 50% [m/m].

Cement CEM składa się z pojedynczych drobnych ziaren różnych materiałów, lecz ich mieszanina powinna być statycznie jednorodna. Wysoki stopień jednorodności wszystkich właściwości cementu powinien być osiągnięty w ciągłym masowym procesie produkcji, w szczególności na skutek poprawnych procesów mielenia i homogenizacji.

Właściwości mechaniczne i fizyczne:

KLASY

WYTRZYMAŁOŚĆ NA ŚCISKANIE [MPa]

CZAS WIĄZANIA

STAŁOŚĆ OBJĘTOŚCIOWA [mm]

Wczesna

normowa

2 dni

7dni

28 dni

28 dni

początek [mm]

koniec [h]

1

2

3

4

5

6

7

8

32,5

-

≥ 16

≥ 32,5

≤ 52,5

≥ 60

≤12

≤ 10

32,5 R

≥ 10

-

42,5

≥ 10

-

≥ 42,5

≤ 62,5

42,5 R

≥ 20

-

52,5

≥ 20

-

≥ 52,5

-

≥ 45

≤ 10

52,5 R

≥ 30

-

3. Kruszywa mineralne:

• oznaczenie gęstości nasypowej:

Zasada metody polega na obliczeniu stosunku masy do objętości badanego kruszywa w stanie luźnym lub utrzęsionym, niezależnie od stopnia jego wilgotności (do obliczania jamistości kruszywa oznaczanie należy przeprowadzić na kruszywie w stanie suchym).

Obliczanie wyników. Gęstość nasypową badanego kruszywa w stanie luźnym [ρ_nl] lub utrzęsionym [ρ_nu] należy obliczyć, zaokrąglając wynik do 1 [kg/m³], wg wzorów:

a) obliczanie masy próbki kruszywa [m] użytego do badania [kg], wg wzoru:

m = m₂ - m_1,

w którym:

m₂ - masa cylindra wraz z kruszywem, [kg];

m₁ - masa cylindra pustego, [kg].

b) obliczanie gęstości nasypowej [ρ_nl,u], [kg/m³] wg wzoru:

ρ_nl,u =
,

w którym:

m - masa próbki kruszywa użytego do badania, [kg];

V - objętość cylindra pomiarowego, [m³].

Za wynik końcowy oznaczania należy przyjąć średnią arytmetyczną wyników trzech równolegle przeprowadzonych oznaczeń, przy czym różnice pomiędzy skrajnymi wynikami nie powinny być większe niż 3 [kg/m³]. W przypadku większych różnic należy podać wyniki poszczególnych oznaczeń. Przy podawaniu wyników oznaczania należy podać stan wilgotności badanego kruszywa (stan suchy, stan powietrzno-suchy lub o określonej wilgotności).

• oznaczenie składu ziarnowego wg PN-78/B-06714/15:

Rodzaje metod badań: oznaczanie składu ziarnowego metodą na sucho lub metodą na mokro, które polegają na rozdzieleniu kruszywa na frakcje poprzez przesianie (na sucho, na mokro) przez zestaw sit kontrolnych o znormalizowanych wielkościach oczek kwadratowych i ustaleniu procentowego udziału masy poszczególnych frakcji w badanej próbce.

Obliczanie wyników. Skład ziarnowy należy obliczyć w procentach [m/m] z dokładnością do pierwszego miejsca po przecinku, w sposób następujący:

a) obliczyć procentowy udział poszczególnych frakcji kruszywa [a_i] w próbce analitycznej wg wzoru:

;

w którym:

m_i - całkowita masa frakcji wydzielonej w wyniku przesiewania z próbki analitycznej, [g];

m_s - masa próbki analitycznej, [g].

1. obliczyć procentowy udział przesiewu przez poszczególne sita [b_n] zestawu sit kontrolnych, wg wzoru:

b_n = a₁ + a₂ + ... + a_(n-1),

w którym: a₁ + a₂ + ... + a_(n-1) - suma procentowych udziałów w masie próbki analitycznej wszystkich frakcji kruszywa o ziarnach mniejszych od wymiaru oczka sita kontrolnego [n].

Wynik należy uznać za poprawny, jeżeli suma wydzielonych na poszczególnych sitach kontrolnych frakcji [a_i] nie różni się od masy próbki analitycznej o więcej niż ±1[%]. Dopuszczalną różnicę należy dodać lub odjąć od frakcji mającej największy udział procentowy w badanej próbce. W przypadku, gdy różnica jest większa, badanie należy powtórzyć.

4. Kruszywa mineralne do betonu:

Kruszywo powinno charakteryzować się stałością cech fizycznych i jednorodnością uziarnienia oraz nie powinno zawierać składników szkodliwych w ilości lub postaci wywierający ujemny wpływ na cechy techniczne betonu.

5. PRZYGOTOWANIE STOSU OKRUCHOWEGO.

Do betonu należy stosować kruszywa mineralne odpowiadające wymaganiom wg PN-86/B-06712.

Jeśli w normach przedmiotowych na wyroby, elementy i konstrukcje nie postanowiono inaczej, zaleca się stosowanie kruszywa o marce nie niższej niż klasa betonu.

W przypadku betonu o określonym stopniu mrozoodporności lub wodoszczelności zaleca się stosowanie kruszywa o marce nie niższej niż 20.

Kontrola partii kruszywa przed użyciem go do wykonania mieszanki betonowej obejmuje:

- oznaczenia składu ziarnowego wg PN-78/B-06714/15;

- kształtu ziaren wg PN-78/B-06714/46;

- zawartości pyłów mineralnych wg PN-78/B-06714/13;

- zawartości zanieczyszczeń obcych wg PN-76/B-06714/12.

W przypadku, gdy kontrola wykaże niezgodność cech danego kruszywa z wymaganiami wg PN-86/B-06712, użycie takiego kruszywa może nastąpić po jego uszlachetnieniu (np. przez płukanie lub dodatek odpowiedniej frakcji kruszywa).

6. WYKONANIE WZORCOWYCH MIESZANEK BETONOWYCH PORÓWNAWCZYCH ORAZ O ZMIENIONEJ I NIE ZMIENIONEJ KONSYSTENCJI I OKREŚLENIE KSZTAŁTU I WIELKOŚCI PRÓBEK.

Beton wzorcowy wykonuje się z cementu portlandzkiego 35 wg PN-88/B-30000, kruszywa naturalnego wg punktu 5 oraz wody wg PN-88/B-32250, o zawartości następujących składników na 1m³ betonu:

• cement - 350kg;

• kruszywo - 1850kg;

• woda - w ilości zapewniającej uzyskanie konsystencji mieszanki betonowej równej 3±1cm opadu stożka pomiarowego przy czym kruszywo powinno być suche.

W celu sprawdzenia efektów działania domieszki w zależności od rodzaju cementu należy do przygotowania próbek betonu o składzie j.w. stosować również inne cementy niż cement portlandzki 35.

Dokładność dozowania składników powinna wynosić ±2% masy. Mieszanie składników betonu należy przeprowadzić w betoniarce przeciwbieżnej, w czasie nie krótszym niż 3min i zapewniającym uzyskanie jednorodnej mieszanki.

Betonem (lub betonem wzorcowym) z domieszką o zmienionej konsystencji nazywamy beton o składzie wg PN-88/B-06250 lub z domieszką w ilości określonej w odpowiednim dokumencie i z zachowaniem takiej samej ilości wody jaką miał beton bez domieszki.

Beton (lub betonem wzorcowym) z domieszką o niezmienionej konsystencji nazywamy beton o składzie wg PN-88/B-06250 lub z domieszką w ilości określonej w odpowiednim dokumencie i zmienionej ilości wody zarobowej tak, aby uzyskać konsystencję taką samą jak beton bez domieszki.

Wykonanie próbek - beton w formach posmarowanych środkiem antyadhezyjnym, należy wkładać i zagęszczać w taki sam sposób, jaki stosowano przy betonowaniu wyrobu, tzn. za pomocą wibrowania albo ręcznego zagęszczania lub ubijania.

W zależności od rodzaju badań należy przygotować próbki:

• sześciennej o wymiarach wg PN-88/B-06250:

TYP PRÓBKI	DŁUGOŚĆ BOKU [cm]	POWIERZCHNIA ŚCISKANIA PRÓBKI [cm^2]	MAKSYMALNA ŚRENICA ZIAREN KRUSZYWA [mm]
A B C	20 15 10	400 225 100	63 31,5 16

• 150x150x600mm;

• 100x100x500mm.

7. OZNACZENIE ZWIĘKSZANIA CIEKŁOŚCI MIESZANKI BETONOWEJ.

Badanie konsystencji ( ciekłości ) należy przeprowadzić zgodnie z wytycznymi zawartymi w normie PN-88/B-06250 - „Beton zwykły”:

1) Metoda Ve-Be - stosowana głównie do mieszanek o mniejszym stopniu ciekłości.

Badanie. Należy pobrać porcja mieszanki betonowej - co najmniej 8 [dm³], ułożyć mieszankę w formie stożkowej w 3 warstwach, z zagęszczeniem każdej, następnie wibrować na stoliku wibracyjnym do chwili zetknięcia się całej powierzchni stożka z mieszanką w naczyniu.

Czas wibrowania wyznaczony jest z dokładnością do 1 sekundy, jest wskaźnikiem konsystencji. Ocena konsystencji polega na porównaniu wyniku jednego pomiaru z wielkością wymaganą wg tablicy:

KONSYSTENCJA I JEJ SYMBOL	SPOSOBY ZAGĘSZCZENIA I WARUNKÓW FORMOWANIA (KSZTAŁT PRZEKROJU, ILOŚĆ ZBROJENIA)	WSKAZNIK WG METODY Ve-Be [s]	WSKAŹNIKI WG METODY STOŻKA OPADOWEGO
1	2	3	4
Wilgotna K - 1	Mieszanki wibrowane (pow. 100 Hz) wibro- prasowane; przekroje proste, rzadko zbrojone.	≥ 28	-
Gęstoplastyczna K - 2	Mieszanki wibrowane lub ubijane ręcznie; przekroje proste, rzadko zbrojone.	27 - 14	-
Plastyczna K - 3	Mieszanki wibrowane i ręcznie sztychowane; przekroje proste, normalnie zbrojone (ok.1-2,5%) lub mieszanki wibrowane; przekroje złożone, rzadko zbrojone.	13 - 7 (metoda zalecana)	2 - 5
Półciekła K - 4	Mieszanki wibrowane lub ręcznie sztychowane; przekroje złożone, gęsto zbrojone lub ręcznie sztychowane; proste przekroje, normalnie zbrojone.	≤ 6	6 - 11
Ciekła K - 5	Mieszanki ręcznie sztychowane.	-	612 - 15 (met. Zalecana)

1. Metoda stożka opadowego - powinna być stosowana głównie do mieszanek o większym stopniu ciekłości.

Zestaw pomiarowy:

• forma w kształcie stożka opadowego;

• lej zasypowy;

• pręt stalowy;

• liniał metalowy, miara z podziałką milimetrową.

Badanie obejmuje czynności:

• pobranie porcji mieszanki betonowej w ilości co najmniej 8dm³;

• ustawienie formy z przyłożonym lejem i jej unieruchomienie;

• wypełnienie formy mieszanką betonową w trzech warstwach, z zagęszczeniem każdej przez 25-krotne zagłębienie pręta;

• usunięcie nadmiaru mieszanki i wygładzenie jej przez zatarcie;

• podniesienie formy i postawienie tuż obok stożka utworzonego z mieszanki;

• pomiar różnicy wysokości formy stożkowej i odkształconego stożka mieszanki przy użyciu liniału przyłożonego poziomo do formy i miarki.

Różnica wysokości formy i stożka, zwana opadem stożka, wyznaczana z dokładnością do 1cm, jest wskaźnikiem konsystencji. Ocena konsystencji mieszanki betonowej polega na porównaniu wyników pojedynczych pomiarów z wielkościami wymaganymi w powyższej tablicy.

Wyniki oznaczenia:

• metoda Ve-Be - zmniejszenie konsystencji w [%] wg wzoru:

;

gdzie:

K_re - zmniejszenie konsystencji [%];

Sd - konsystencja mieszanki betonowej z domieszką [g];

S - konsystencja mieszanki betonowej bez domieszki.

• metoda stożka opadowego - różnica konsystencji mieszanki betonowej z domieszką i bez niej [cm] wg wzoru:

gdzie:

K_st - różnica konsystencji [cm];

Cd - konsystencja mieszanki betonowej z domieszką [cm];

C - konsystencja mieszanki betonowej bez domieszki.

8. OZNACZENIE ZMIANY KONSYSTENCJI W NORMOWYM CZASIE.

Należy wykonać odpowiednio mieszankę betonową wg punktu 6.

Po dodaniu domieszki do mieszanki i zakończenia mieszania, przeprowadzić pomiar konsystencji wg PN-89/B-06250 - metoda Ve-Be i metoda stożka opadowego (przebieg badania został opisany w punkcie 7).

Obliczenie [%] stosunku do wartości konsystencji mieszanki po 10±2min.

9. OKREŚLENIE ZMNIEJSZENIA ILOŚCI WODY ZAROBOWEJ.

Wykonanie - Beton zmierzyć konsystencją, następnie wykonać mieszankę betonową o składzie jak z domieszką o niezmiennej konsystencji - aby była ona jak dla mieszanki w punkcie 6.

Oznaczenie - Różnica wody zarobowej bez domieszki [%] w stosunku do zawartości wody zarobowej w mieszance bez domieszki.

10. OKREŚLENIE GĘSTOŚCI POZORNEJ MIESZANEK BETONOWYCH I JEJ ZMIAN.

Pomiar z wykorzystaniem objętościomierza.

gdzie:

m_krusz. = (m_cylindra + m_krusz.) - m_cylindra [kg];

V - objętość cylindra pustego [dm³].

11. OZNACZENIE ZAWARTOŚCI POWIETRZA W MIESZANCE BETONOWEJ.

Zawartość powietrza w zagęszczonej mieszance betonowej nie powinna przekraczać:

• wartości 2[%] w przypadku stosowania domieszek napowietrzających;

• przedziałów wartości podanych w tablicy, w przypadku stosowania domieszek napowietrzających:

GRUPA FRAKCJI UZIARNIENIA KRUSZYWA [mm]		0-8	0-16	0-31,5	0-63
Zawartość powietrza [%]	Beton narażony bezpośrednio na czynniki atmosferyczne	4,5 - 6,5	3,5 - 5,5	3 - 5	2 - 4
		Beton narażony na stały dostęp wody przed zamarznięciem.	5,5 - 7,5	4,5 - 6,5	4 - 6	3 - 5

Określenie zawartości powietrza (jamistości) w świeżym tworzywie odbywa się wg wzoru:

lub
;

gdzie:

V_p - objętość pozorna mieszanki betonowej w stopniu zagęszczonym;

V_a - objętość absolutna mieszanki betonowej.

;

gdzie:

C, K, W - masy składników w próbnej mieszance betonowej;

ρ_c, ρ_k - gęstość składników.

Wynik oznaczenia:

• zawartość powietrza w badanych próbkach z i bez domieszki;

• różnica między zawartością powietrza w próbkach z i bez domieszki.

12. OKREŚLENIE WPŁYWU DOMIESZKI NA 28-DNIOWĄ WYTRZYMAŁOŚĆ BETONU PRZY ZWIĘKSZENIU STOPNIA CIEKŁOŚCI ORAZ PRZY ZACHOWANIU KONSYSTENCJI.

Wykonanie oznaczenia.

Z mieszanki betonowej o składzie wg punktu 6 należy wykonać próbki, a następnie zbadać wytrzymałość na ściskanie próbek betonu bez domieszki oraz z domieszką o zmienionej konsystencji i niezmienionej konsystencji wg PN-88/B-06250.

Badanie wytrzymałości betonu na ściskanie.

Do wykonania próby ściskania należy stosować prasy wytrzymałościowe z ważnym świadectwem legalizacji. Zakres pomiarowy siłomierza powinien być dobrany tak, aby największa siła potrzebna do zniszczenia próbki była nie mniejsza niż 20% i nie większa niż 90% pełnego obciążenia.

Siła niszcząca powinna wzrastać z prędkością 0,5±0,1 [MPa/s] i powinna być określona z dokładnością do 1[%], gdy badania przeprowadzone są w placówkach badawczych, i 3[%] w przypadku badań na budowie.

Obliczanie wytrzymałości na ściskanie próbki należy wykonać z dokładnością do 0,1 [MPa], wg wzoru:

[MPa],

gdzie:

F - siła niszcząca próbki, [kN];

A - powierzchnia rzeczywista przekroju próbki, [cm²];

ω - współczynnik przeliczeniowy ze względu na wymiary próbek:

CECHA	PRÓBKA SZEŚCIENNA TYPU
		A	B	C
Współczynnik przeliczeniowy wytrzymałości ze względu na wymiary próbek, ω	1,05	1,00	0,90

Ocenę wytrzymałości na ściskanie betonu danej partii należy przeprowadzić w podany niżej sposób:

- jeśli liczba kontrolowanych próbek n≤15, powinien być spełniony następujący warunek:

,

gdzie:

R_{c min} - najmniejsza wartość wytrzymałości w badanej serii n próbek, [MPa];

α - współczynnik zależny od liczby próbek n;

R_b^G - wytrzymałość gwarantowana; [MPa].

Jeśli warunek powyższy nie jest spełniony, bo beton może być uznany za odpowiadający danej klasie, jeżeli:

- średnia wartość wytrzymałości w badanej serii próbek; oblicza się ją ze wzoru:

*,

gdzie:

R_c - wytrzymałość poszczególnych próbek.

Wartość współczynnika w zależności od liczby badanych próbek betonu:

LICZBA PRÓBEK n
	1,15 1,10 1,05

- jeśli liczba kontrolowanych próbek n≥15, powinien być spełniony następujący warunek:

,

gdzie:

- średnia wartość wytrzymałości z *;

s - odchylenie standardowe wytrzymałości, obliczane wg wzoru:

..

Jeśli odchylenie standardowe wytrzymałości s jest większe od wartości 0,2
(z *), zaleca się ustalenie i usunięcie przyczyn powodujących zbyt duży rozrzut wytrzymałości.

Wynik oznaczenia:

• wytrzymałość na ściskanie betonu wg PN-88/B-06250;

• wytrzymałość na ściskanie betonu z domieszką [%] w stosunku do wytrzymałości betonu bez domieszki.

---